อ่านละคร รักพลิกล็อก ตอนที่ 4 วันที่ 22 พ.ย.61
บนเวทีประกาศโชว์ชุดต่อไปของผู้บริหารอินสไปร์ เสียงปรบมือโห่ร้องยินดี แต่พอพาทิศหันมานวียาหายไปแล้ว พิธีกรแก้สถานการณ์ว่าสงสัยจะเตรียมตัวพิถีพิถันเป็นพิเศษ เรียกเสียงปรบมืออีกทีเสียงปรบมือดังก้องขึ้นอย่างกดดัน พาทิศร้อนใจว่านวียาหายไปไหนเสนอให้ยกเลิกดีกว่าพายบอกว่าไม่ได้ เห็นกีตาร์วางอยู่หลังเวทีพยักหน้าให้พ่อไปเอากีตาร์มาดีดและตัวเองในชุดฟูฟ่องก็ถือไมค์ออกมาร้องเพลงประกอบท่าน่ารัก แต่พาทิศเงอะงะเก้กังแข็งเป็นท่อนไม้ ในที่สุดก็แอบหลบมาหลังเวทีปล่อยให้พายแสดงโชว์คนเดียว
พาทิศออกมาเจอนวียาเดินซังกะตายกลับมาถามว่า ไปไหนมา ตนไม่น่าไว้ใจเธอเลย หัดจริงจังกับอะไรสักอย่างบ้างได้ไหม นวียาตอบเสียงเครียดเครือว่าอย่ามายุ่งกับตนเลย ตนก็เป็นแบบนี้แหละ ร้องไห้แล้ววิ่งเข้าป่าไป พาทิศวิ่งตามไปหมายพูดกันให้รู้เรื่องแต่ไปสะดุดล้มทับนวียา ต่างมองกัน ตกอยู่ในภวังค์
แต่แล้วก็ได้ยินเสียงหมูป่าคำราม ต่างลุกขึ้นจูงมือกันโกยแน่บอย่างหมดท่า
ฝ่ายพายสนุกกับการโชว์และยิ่งเมื่อกิตติพัศขึ้นไปเต้นด้วยทั้งสองเต้นเข้าขากันราวกับซ้อมกันมาอย่างดีทั้งๆที่เป็นการแสดงสด คนดูต่างเอ็นดูเหมือนพ่อลูกเต้นกัน ศรุดาถึงกับเอามือถือมาถ่ายวิดีโอไว้
โชว์จบพายถามหาพ่อกับครูวี ศรุดาโทร.ตามให้ แล้วบอกว่าปิดเครื่องทั้งคู่ กิตติพัศช่วยโทร.ก็ปิดเครื่อง จึงให้ทางโรงแรมช่วยประกาศหา แต่ประกาศจนงานเลิกก็เงียบ กิตติพัศปะเหลาะให้พายไปนอนแล้วนางฟ้าจะช่วยตามหาพ่อกับครูวีให้ แล้วอุ้มพายพาดบ่าพาไปนอน
ขณะที่พายถูกพาไปนอนหลับปุ๋ยอยู่นั้น กิตติพัศก็ออกมาชวนศรุดาออกไปหาสองคนนั้นกัน
ส่วนพาทิศกับนวียาหนีหมูป่าปีนขึ้นต้นไม้ หมูป่าก็วนเวียนใต้ต้นไม้ไม่ยอมไป เหมือนเป็นใจให้ทั้งสองติดอยู่บนต้นไม้ นวียาค้นกระเป๋าเจอกระดาษเลยเอามาพับตัวอะไรเล่นอย่างคล่องแคล่ว จนสุดท้ายพับรูปจรวด ทำท่าจะร่อนลงไป
พาทิศเห็นจรวดกระดาษพับก็สนใจขึ้นมา นึกถึงศรุดาสมัยเรียนที่พับจรวดเล่นกันบนดาดฟ้า มองจรวดในมือนวียาเผลอยิ้มออกมา
นวียามองสงสัย ถามว่าเขากับคุณศรุดาเคยเป็นแฟนกันใช่ไหม น้องพายเป็นลูกของศรุดาหรือเปล่า
พาทิศส่ายหน้า นวียาถามว่าแม่น้องพายเป็นแฟนอีกคนของเขาหรือ พาทิศบอกว่าไม่มีอะไรเกี่ยวข้องกับตนทั้งสิ้น นวียายิ่งสงสัยถามว่าไม่ได้รักกันแต่มีลูกด้วยกันเนี่ยนะ พาทิศมองไปทางอื่นอย่างไม่อยากพูดอีก
นวียาถามว่าเพราะผู้หญิงคนนั้นใช่ไหมที่ทำให้เขาเลิกกับคุณศรุดา
“ที่ต้องเลิกกับดาไม่ใช่ความผิดของใครทั้งนั้น ผมเป็นฝ่ายทำให้เขาไปเอง ความผิดเกิดจากผมคนเดียว”
“แต่ก็ยังดีนะที่คุณ...ยังรับผิดชอบเลี้ยงดูพายจนโตขึ้นมาด้วยความรัก”
นวียาอยากรู้ให้ชัด แต่พาทิศเหมือนไม่อยากพูดอะไรอีก เธอเลยเงียบไป
ฝ่ายศรุดาหยิบกระเป๋าพายจัดของ ควานเจอหนังสือโอริงงามิ หยิบออกมาพลิกดูเห็นหน้าการพับจรวดหันมองอีกทีเห็นกิตติพัศกำลังห่มผ้าให้พาย เธอคิดถึงอดีตทันที ในหัวยังได้ยินคำถามในอดีตที่ถามพาทิศว่า...
“ลูก...ทิศไปมีลูกตั้งแต่เมื่อไหร่ กับใคร” พาทิศเครียด “ถ้าทิศไม่พูดเราเลิกกันนะทิศ สรุปทิศจะพูดไหม ...ถ้าทิศไม่พูด ดาจะถือว่านั่นคือคำตอบ”
คิดแล้วอดน้ำตาซึมไม่ได้ กิตติพัศหันมาเธอรีบก้มหน้าพลิกหนังสือดู หนังสือพลิกไปที่รูปกระดาษพับรูปหัวใจ ทั้งสองมองตากัน กิตติพัศเอ่ยขึ้นก่อน
“พายหลับแล้ว เราออกไปเช็กข่าวสองคนนั้นกันไหมครับ”
เวลานั้นพาทิศได้แต่พูดตามหลังศรุดาที่เดินร้องไห้ออกไป ตัวเองก็น้ำตาไหล
“ดา...เราขอโทษ...ขอโทษ...”
นวียามองพาทิศอย่างเป็นห่วงที่เขาเอาแต่เหม่อมองขอบฟ้าน้ำตาคลอถามว่าถ้าคุณศรุดากลับมาหา เขาจะพร้อมเริ่มต้นใหม่ใช่ไหม เขาตอบทันทีว่า
“ไม่...ไม่รู้เหมือนกันว่าอนาคตจะเป็นยังไง รู้แค่ถึงเดี๋ยวนี้...ผมก็ยังไม่เคยลืมเขา...” นวียารู้สึกว่าตนเองพ่ายแพ้สิ้นเชิง “เวลาเราทำผิดกับใครสักคนมากๆ เราลืมคนๆนั้นไม่ลงหรอก”
ทั้งสองนอนหลับอยู่บนต้นไม้ จนพาทิศละเมอเรียกพายให้ตื่นไปโรงเรียน แต่พอตื่นขึ้นมาก็ถามนวียา
“นี่เราอยู่บนต้นไม้ถึงเช้าเลยเหรอ”
“ใช่ หมูป่าไปหมดแล้วเราลงกันเถอะคุณ” แล้วนวียาก็ปีนลงจากต้นไม้อย่างคล่องแคล่ว
แต่ก็พลาดข้อเท้าแพลง พาทิศจึงเอาขึ้นหลังแบกไป นวียาสนุกมาก ร้องเหมือนควบม้า เลยกลายเป็นสนุกสนานกัน นวียาคิดไกลไปว่า
“ผู้หญิงเกือบทุกคนเฝ้ามองให้เกิดโมเมนต์แบบนี้ในชีวิต...มันเป็นนาทีที่เราได้อยู่กับใครสักคน ที่รู้ว่าจะปกป้องเราในสถานการณ์อันตรายและไม่ว่าเกิดอะไรขึ้น เขา...จะไม่มีวันปล่อยมือเราในท่ามกลาง...บรรยากาศแบบนี้”
ooooooo
ที่โรงแรม ศรุดาถูกแดดส่องลืมตาขึ้นพบว่าตัวเองนอนอยู่บนโซฟา เธอลุกขึ้นเห็นกิตติพัศนอนกอดพายอยู่บนเตียงเหมือนพ่อลูกดูอบอุ่น เธอลุกเดินไปที่ระเบียง ครู่หนึ่งกิตติพัศตามออกมา
ศรุดาบอกว่าตั้งแต่กลับมาตนยังไม่เคยนั่งมองพระอาทิตย์ขึ้นที่เมืองไทยเลย กิตติพัศหวานว่า
“ผมว่าพระอาทิตย์ขึ้นวันนี้คงเป็นวันที่สวยที่สุดในชีวิตผม เพราะเป็นวันที่เราได้นั่งดูด้วยกัน” เขาหยอกเอินศรุดาแล้วหน้าเครียดถาม “คุณว่าสองคนนั้นจะปลอดภัยไหม”
ศรุดาเอามือแตะปากเขาชี้ให้ดูพระอาทิตย์ค่อยๆขึ้นที่ขอบฟ้า...
ooooooo
ศรุดากับกิตติพัศเดินไปที่ชายป่า ศรุดารำพึงอย่างเป็นห่วงว่า ทิศจะเป็นอย่างไรบ้างตนไม่อยากคิดเลย กิตติพัศบอกว่าคนอย่างพาทิศกับวีไม่เป็นอะไรง่ายหรอก
ศรุดาบอกว่ามันหลายชั่วโมงแล้วตนชักเป็นห่วง ตนยังมีหลายเรื่องที่ยังไม่เคยพูดกับทิศแบบเปิดอก ตนกับทิศมีหลายเรื่องที่...
“เรื่องของพวกคุณสองคนคงจะมีอะไรซับซ้อนกว่าที่ผมคิด”
ขณะนั้นเองมีเสียงหัวเราะร่วนดังมากแทรกเข้ามา แล้วนวียาขี่หลังพาทิศลุยป่าก็เริงร่าออกมา กิตติพัศลมหึงขึ้นทันที นวียาก็แกล้งกอดพาทิศแน่นขึ้นประชดกิตติพัศ
พาทิศถามถึงพาย ศรุดาบอกว่าหลับอยู่ในห้อง ถามพาทิศว่าเขาปลอดภัยไหม พาทิศบอกว่าปลอดภัยแล้วขอตัวไปดูพาย ส่วนกิตติพัศถามนวียาว่าโอเคไหม เธอทำเสียงอื้อ มองกิตติพัศกับศรุดาหน้าจ๋อยๆ เพราะที่จริงใจไม่โอเคเลย
พอพาทิศเข้าไปหาพาย พายตื่นมาเห็นพ่อก็ดีใจถามว่าแล้วครูวีล่ะ พาทิศโบ้ยปากไปทางนวียาที่นอนฟุบอยู่ปลายเตียง พายดีใจมากกระโดดกอดนวียา ทั้งสองกอดกัน ด้วยความดีใจ
พาทิศเข้ามาลูบหลังพาย มือของพาทิศกับนวียาโดนกันโดยบังเอิญ ทั้งสองมองกันยิ้มๆด้วยรอยยิ้มที่ต่างจากเดิม...
ooooooo
กิตติยายืนเอาขนมเค้กออกจากถุงที่มีโลโก้ร้านเค้กออกมาใส่ในถุงที่ไม่มีลวดลายอะไรแล้วทิ้งถุงที่มีโลโก้ลงถังขยะ เห็นนนทวีหอบวัตถุดิบทำเค้กมา บอกว่านวียาไม่อยู่มีอะไรด่วนหรือเปล่า
กิตติยาบอกว่าเอาผลตรวจบีเลิฟมาให้นวียา ส่วนเค้กนี่...ตนทำมาเอง กิตติยาพูดไม่ทันจบนนทวีก็เอ่ยร้านเค้กชื่อดังถามว่าซื้อจากที่นั่นมาหรือ กิตติยาเสียหน้าถูกจับได้ถามหน้าเจื่อนว่าคุณนนรู้ด้วยหรือ
“บราวนี่หน้าตาแบบนี้มีร้านเดียวครับ คุณกิตชอบขนมร้านนี้เหรอครับ แต่ผมว่ามันออกหวานมากไป”
“อ๋อ...ใช่ค่ะ หวานมากไป กิตก็เลยตั้งใจเอามาทิ้งค่ะ” กิตติยาหน้าเสียไหลไปตามน้ำหน้าตาเฉยแล้วเอาถุงเค้กทิ้งถังขยะเคืองๆ เปลี่ยนเรื่องถามว่า “คุณนน ไปไหนมาคะ ถือของมาเยอะแยะ”
พอนนทวีบอกว่าไปซื้อของมาทำเค้กให้คุณแม่ ท่านบ่นอยากทานมาสองสามวันแล้ว กิตติยาก็ตาโตตื่นเต้นบอกว่าตนก็กำลังอยากทานคัพเค้กเหมือนกันเลย นนทวีบอกว่าเดี๋ยวทำเสร็จแล้วจะให้คนเอาไปให้ที่บ้าน กิตติยาก็อ้อนว่าไม่ได้แค่อยากกินแต่อยากทำเป็นด้วย
กิตติยาสาธยายว่าตนอยากเรียนทำขนมมานานแล้ว แต่ติดที่ไม่มีใครสอนที่ถูกใจ ส่งสายตาวิ้งๆขอให้เขาช่วยสอนให้ได้ไหม นนทวีอึกอัก กิตติยาก็รวบรัดตัดตอนขอเริ่มเรียนวันนี้เลยตนเตรียมตัวมาพร้อมแล้ว กิตติยาวิ่งไปเอาของที่รถทันที นนทวีไม่ได้พูดอะไรเลย มองตามงงๆว่าตนตกปากรับคำตั้งแต่ตอนไหน??
นนทวีตกกระไดพลอยโจนต้องสอนกิตติยาทำขนมเซ็งๆ ฝ่ายกิตติยาหัวใจฟรุ้งฟริ้ง ฉอเลาะถามนั่นถามนี่ นนทวีจะทำให้ดูก็ไม่เอา ทำเป็นจับโน่นหยิบนี่ ถือโอกาสถูกมือจับมือนนทวีกระทั่งยื่นหน้าไปเกยไหล่เขา ดูเขาร่อนแป้ง แม้นนทวีจะอึดอัดแต่ก็อดทนทำขนมจนอบเสร็จ
กิตติยาเสียดายมากที่หมดเวลาเร็ว แต่ยังไม่หมดหวัง ขอบคุณและถามว่าคิดค่าสอนอย่างไร พอนนทวีบอกเราคนกันเองตนไม่คิด กิตติยาก็ขอเลี้ยงข้าวเย็นแทน นนทวีพยายามเลี่ยงเธอก็บังคับให้เลือกคือ ไปกับต้องไป แล้วคว้ามือนนทวีกึ่งลากกึ่งจูงไปเลย
ooooooo
กลับถึงโรงแรมนวียาเอายาหม่องมานวดขาตัวเองบนเตียง ครู่หนึ่งพาทิศถือกะละมังน้ำอุ่นเข้ามาคุกเข่าลงตรงหน้า แล้วจับข้อเท้าเธอวางลงในน้ำอุ่นอย่างเบามือ อีกมือใช้ผ้าขนหนูประคบเท้าให้
นวียาเขิน พอดีศรุดาเข้ามาเธอชะงักขอโทษบอกว่าไม่คิดว่าทิศอยู่ พาทิศวางเท้านวียาลงแรงจนเธอรู้สึกเจ็บ บอกศรุดาว่าไม่มีอะไร ตนมาดูเท้านวียานิดหน่อยถามว่าดามีอะไร ศรุดาบอกว่าตนมาดูเท้านวียาเหมือนกันว่าเป็นอะไรมากไหม จะไปหาหมอหรือเปล่า
“ไม่เป็นอะไรมากแล้วล่ะ ใช่ไหม” พาทิศถามห้วนๆผิดกับเมื่อครู่นี้จนนวียาน้อยใจ สับสน ไม่เข้าใจท่าทีที่เปลี่ยนไปของเขาตอบไปว่าค่ะ บอกศรุดาว่า
ไม่ต้องห่วงแล้วเดินให้ดูทำท่าคล่องแคล่วทั้งที่เจ็บจี๊ดๆ
แล้วนวียาก็มาเดินเล่นกับม้าที่ใช้ถ่ายแบบเมื่อวันก่อนแต่วันนี้ดูมันหงอยๆไม่ต่างกับตัวเอง โดยไม่รู้ว่ากิตติพัศอยู่อีกด้านหนึ่งของม้า มือที่ลูบแผงคอม้ามาชนกันโดยบังเอิญ กิตติพัศโผล่จากหลังม้าอีกด้านหนึ่งยิ้มอย่างมีเสน่ห์ส่วนนวียาก็ยิ้มตอบสดใส
“เมื่อคืนติดป่าเป็นไงบ้าง” กิตติพัศถามทำตาวิบวับ
“หมายความว่าไง”
“ก็ติดป่ากับคุณพาทิศสองต่อสองมีโมเมนต์โรแมนติกบ้างไหม”
“โรแมนติกอะไร ห้อยโหนเป็นชะนีอยู่บนต้นไม้ทั้งคืน กลัวตกกันจะแย่”
กิตติพัศคว้ามือนวียาหมับ เธอตกใจ พอดีศรุดา ยืนคุยกับพาทิศไกลๆเห็นพอดีตกใจไปด้วย
ที่แท้กิตติพัศเอามือนวียาไปวางที่หูม้าสอนให้ดูอารมณ์ม้าว่าหูมันเอียงเกร็งแสดงว่ามันกำลังกลัว แต่ถ้าหูมันตั้งขึ้นแสดงว่ามันกำลังแฮปปี้
ศรุดากำลังคุยกับพาทิศเห็นภาพนั้นก็เสียสมาธิ พาทิศมองตามสายตาศรุดาก็สีหน้าไม่พอใจ พายเห็นนวียาอยู่กับม้าก็รบเร้าพ่อให้พาไปหาบอกว่าตนอยากไปเล่นกับม้าบ้าง พอพาทิศพาไปพายก็บอกนวียาว่า
ตนอยากขี่ม้าจัง ทั้งพาทิศและศรุดาบอกว่าม้าเชื่องหรือเปล่า ก็ไม่รู้ มันอันตราย
กิตติพัศบอกให้นวียาลองก่อนพอมันคุ้นค่อยให้น้องพายขี่ พายยุให้เอาเลย พาทิศห้ามไว้บอกว่าครูเขายังเจ็บเท้าอยู่ นวียาฮึดบอกว่าหายนานแล้ว บอกพายว่าจะขี่ให้ดู
“เยี่ยมเลยวี” กิตติพัศทั้งยุทั้งยอ
นวียาบ้ายอปีนขึ้นม้าแต่ขาเจ็บจนเสียหลักร่วงลงมา กิตติพัศพุ่งเข้าไป แต่นวียาตกลงมาในอ้อมอกของพาทิศมองหน้ากันอึ้ง แต่ที่อึ้งยิ่งกว่าคือกิตติพัศกับศรุดา
“เกือบไปแล้วไหมล่ะ ชอบทำเป็นเก่ง แล้วได้เรื่องสักครั้งไหม” พาทิศทำเฉไฉดุกลบเกลื่อนความอาย นวียาก็ก้มหน้ากลบเกลื่อนความอายเช่นกัน ส่วนกิตติพัศกับศรุดาต่างทำหน้าไม่ถูก
ooooooo
นวียาพาพายขี่ม้า มีพาทิศตามดูห่างๆ ศรุดากับกิตติพัศยืนดูอยู่ ศรุดาชำเลืองมองเขาอย่างลังเลแล้วตัดสินใจถามว่า เขากับนวียาดูคุยกันถูกคอทีเดียว กิตติพัศรู้ทันว่าศรุดาคิดอะไร บอกว่าก็ตามประสาคนชอบม้าเหมือนกัน
“คุยเรื่องอะไรกันเหรอคะ”
“ผมสอนวีเขาดูอารมณ์ม้าน่ะครับ”
“แล้วม้าตัวนั้นรู้สึกยังไงคะ เขิน อาย หรือหัวใจพองโต” ศรุดาแซะ
“มันกำลังโกรธ หงุดหงิด งอน หึงเล็กๆ”
“คุณหมายถึงม้า”
“เปล่า ผมหมายถึง...คน”
ศรุดาเคืองที่เขารู้ทัน เลยพูดเหน็บตรงๆว่าบางคนดูอารมณ์ม้าเป็นแต่อารมณ์ผู้หญิงมันซับซ้อนกว่ามาก กิตติพัศเลยถามตรงๆว่า
“แล้วทำไมผู้หญิงต้องทำตัวให้ซับซ้อนด้วยล่ะครับ ผมชอบม้าเพราะมันไม่ซับซ้อน พอใจก็ย่อตัวไม่พอใจก็แค่ดีดออก”
“เพราะผู้หญิงไม่ใช่ม้าไงคะ มันถึงเปรียบเทียบกันไม่ได้”
“แต่ผู้ชายกลับเหมือนม้านะครับ รักอิสระ และจะพยศมากหากมีใครพยายามสวมบังเหียน แต่ถ้าทำให้มันเชื่องได้เมื่อไหร่ ก็จะเชื่องไปตลอด”
กิตติพัศยิ่งพูด ศรุดายิ่งฟังก็ยิ่งรู้และอยากรู้ เมื่อเห็นนวียาเอาม้าไปเก็บ ศรุดาก็คุยเรื่องม้าอีกว่า นวียา ขี่ม้าเก่งเสียดายตนไม่เคยขี่ไม่รู้วิธีทำให้ม้าเชื่อง คงต้องเป็นผู้หญิงแบบนวียา ผู้หญิงที่คุ้มค่าจะให้ผู้ชายคนนึงยอมสละ กิตติพัศบอกว่าม้ามันไม่สนหรอกว่าใครเป็นใคร มันจะเชื่องแค่กับคนที่มันไว้ใจ
“แล้วเราต้องทำยังไงม้าถึงจะไว้ใจ”
“ก็แค่อย่าเพิ่งเข้าไปสวมบังเหียนตอนที่มันยังไม่เชื่อง เพราะมันจะสะบัดคุณตก”
ศรุดาบอกว่างั้นตนควรเลือกไม่ขี่ม้าเลยจะดีกว่าเพราะชีวิตตนเคยเจ็บมาแล้ว ตนเข็ดพอที่จะไม่เอาตัวไปเสี่ยงกับอะไรที่ไม่ใช่อีก
“นักขี่ม้าที่แท้จริง ไม่ว่าจะถูกสะบัดตกสักกี่ครั้ง เจ็บอีกกี่หน ก็จะไม่มีวันยอมแพ้ ไม่กลัว”
นัยที่คุยกันเรื่องม้าแต่จี้ใจดำกันจังๆทำให้ศรุดา เจ็บจนจุก บอกว่างั้นตนคงไม่ใช่นักขี่ม้า ขอโทษแล้วเดินเชิดออกไปอย่างมีทิฐิ
นวียากับพาทิศที่มองทั้งสองอยู่ และนวียาลุ้นพาทิศว่าชีวิตคนเราสั้นนักอยากทำอะไรก็รีบทำเสีย อย่าปล่อยให้สายจนต้องเสียอะไรไป เมื่อเห็นกิตติพัศกับศรุดา คุยกันแล้วศรุดาก็ผละไปอย่างหยิ่ง นวียาลุ้นพาทิศว่า ทำไมไม่สู้ ถึงยังไงต้นทุนเขาก็มากกว่าในการจะเอาเธอกลับมา
“แล้วทำไมต้องเชียร์ออกนอกหน้าขนาดนั้นถามจริงคุณอยากให้ผมคืนดีกับดา เพื่อคุณจะได้หมดห่วง เรื่องกิตติพัศใช่ไหม”
“ใช่” นวียาตอบไปอย่างน้อยใจที่เขาช่างไม่รู้ใจตนเลย แล้วทั้งสองก็มองกันเศร้า พาทิศสะบัดหน้าหนี นวียานึกเสียดายที่ตัวเองปากแข็งพูดสิ่งที่ตรงข้ามกับใจ
ooooooo
เสร็จงานพาทิศกับศรุดายืนส่งทีมงานแล้วทำท่าจะกลับกัน พายทวงสัญญาว่าพ่อจะพาพายเที่ยว พาทิศถามว่าจะไปไหนดี กิตติพัศเสนอไปแพนเธอร์ ครีค เป็นเมืองคาวบอย เด็กๆน่าจะชอบ
พาทิศบอกว่ามันไกลและตนก็ไม่ค่อยชำนาญเส้นทาง กิตติพัศจึงอาสาพาพายไป พาทิศเลยกันท่าบอกพายว่าเดี๋ยวพ่อพาไปเองก็ได้ อ้างว่าคุณกิตเขาคง...กิตติพัศขัดขึ้นทันทีว่าไม่เป็นไร เจ้าของที่นั่นเป็นเพื่อนตนเผื่อตนช่วยอำนวยความสะดวกให้
บังเอิญรถกิตติพัศถูกรถคันอื่นจอดขวางออกไม่ได้ นวียาจึงชวนไปด้วยกันเลย พาทิศมองหน้านวียาอย่างไม่ชอบใจ แต่พายเร่งให้รีบไปเดี๋ยวตนไม่มีเวลาเล่น พาทิศเลยจำต้องเอารถไปคันเดียว
มีปัญหาอีกว่าใครจะนั่งคู่กับคนขับ นวียากับศรุดา ดูเชิงกันอยู่ กิตติพัศทำหน้าตายขึ้นนั่งคู่คนขับไปเลยบรรยากาศในรถเงียบจนอึดอัดเพราะผู้ใหญ่สี่คนดูเชิง คุมเชิงและระแวงกันอยู่
พอไปถึงพายรบเร้าให้ครูวีพาไปขี่ม้า พาทิศบอกว่า ครูวียังเจ็บขาอยู่ กิตติพัศจึงอาสาพาพายไปขี่เอง
ขณะไปเลือกม้า ก็มีเสียงร้องของเด็กชายกับเสียงม้าพยศ กิตติพัศ พาย กับนวียาหันมองเห็นม้าแก่ตัวหนึ่งกำลังขู่ใส่เด็ก เด็กตกใจล้มลง พนักงานวิ่งเข้าไปห้ามม้าแต่ม้าก็ยังพยศจนพนักงานควบคุมสถานการณ์ไม่ได้ กิตติพัศจึงวิ่งเข้าไปช่วย ครู่เดียวม้าก็สงบลง ศรุดามองกิตติพัศอย่างชื่นชมมาก
อ่านละคร รักพลิกล็อก ตอนที่ 4 วันที่ 22 พ.ย.61
ละครเรื่อง รักพลิกล็อก บทประพันธ์โดย เทพิตาละครเรื่อง รักพลิกล็อก บทโทรทัศน์โดย เหนือดาว
ละครเรื่อง รักพลิกล็อก กำกับการแสดงโดย สรัสวดี วงศ์สมเพ็ชร
ละครเรื่อง รักพลิกล็อก ผลิตโดย บริษัท นอร์ธสตาร์ โปรดักชั่น จำกัด
ละครเรื่อง รักพลิกล็อก ควบคุมการผลิตโดย กัญญารัตน์ จิรรัชชกิจ
ละครเรื่อง รักพลิกล็อก ออกอากาศทางไทยทีวีสีช่อง 3
ที่มา ไทยรัฐ