อ่านละคร เสน่ห์รักนางซิน ตอนที่ 9 วันที่ 8 พ.ค.61
พอถึงจุดเปลี่ยวนักเลงเข้าจู่โจม พริมไหวตัวทันวิ่งหนีแต่ไม่รอด เธอเสนอจะให้ทรัพย์สินแต่เขาไม่เอา ต่อยท้องเธอจนจุกตัวงอแล้วลากตัวไปให้พ้นถนน ทิ้งกระเป๋าของเธอไว้ตรงนั้น พริมไม่สิ้นฤทธิ์ง่ายๆ ร้องให้คนช่วย นักเลงกระชากเธอมาตบเลือดกบปาก จับมือไพล่หลังเอาเทปกาวมัด แล้วจิกผมเธอขึ้นมา“ไม่ต้องหาเรื่องเจ็บตัว มีคนเขาสั่งให้กูมาทำให้มึงเจ็บตัวอยู่แล้ว”
“ฉันไปทำอะไรให้”
“อยากไปยุ่งเรื่องของเขาไงล่ะ” นักเลงกระชากแขนพริมให้ลุกขึ้นแล้วเงื้อหมัดจะชก ภูรีเข้ามาคว้าข้อมือ ไว้ทันต่อยนักเลงหน้าหงาย มือหลุดจากที่จับตัวพริมไว้ นักเลงชักมีดขึ้นมาแทงภูรีซึ่งเบี่ยงตัวหลบแต่ไม่พ้น
มีดถากสีข้างเขาไปเรียกเลือดได้พอสมควรแม้แผลจะไม่ลึก เขากัดฟันสู้ไม่ถอยเตะต่อยนักเลงล้มกลิ้งล้มหงาย มันรู้ตัวว่าสู้ไม่ได้วิ่งหนี ภูรีรีบเข้าไปหาพริมที่ตกใจกลัวสุดขีดดึงตัวมากอดไว้แน่น...
บุสกรกำลังคุยงานอยู่กับภควัตที่ห้องพักของฝ่ายหลัง รู้เรื่องที่พริมถูกทำร้ายจากปริตา อาสาจะไปอยู่เป็นเพื่อนเธอเอง...
พริมแปลกใจไม่หายทำไมภูรีถึงตามไปช่วยเธอถูก เขากำลังจะมาหาเธอที่บ้านเจอกระเป๋ากับข้าวของของเธอ ตกอยู่กลางถนนก็เลยลงไปดู ได้ยินเสียงเธอร้องขอความช่วยเหลือรีบตามเสียงร้องไป เธอค่อนข้างมั่นใจว่าที่ถูกทำร้ายครั้งนี้น่าจะมาจากเรื่องวีรี เพราะนักเลงบอกว่ามีคนจ้างให้มาสั่งสอนเพราะเธอไปยุ่งเรื่องของคนอื่นวีรีเป็นเรื่องเดียวที่เธอไปยุ่ง พริมเห็นภูรีมีเลือดออกที่สีข้างรีบไปหยิบยามาใส่แผลให้
ด้วยความใกล้ชิดทำให้ทั้งคู่ไม่อาจปิดบังความรู้สึกที่มีต่อกันได้ แม้จะไม่ได้เอ่ยเป็นคำพูดเพราะภูรีให้สัญญากับภควัตไว้ว่าจะไม่จีบและจะไม่บอกรักเธอก่อน ดังนั้นเขาขอบอกรักเธอด้วยการกระทำแล้วเชยคางเธอขึ้นมาจูบอย่างอ่อนโยน ทันใดนั้นภควัตกับบุสกรเปิดประตูบ้านเข้ามาเห็นทั้งคู่จูบกันเต็มสองตาถึงกับตะลึง
ooooooo
พริมกับภูรีถอยห่างออกจากกันเมื่อเห็นภควัตกับบุสกรพรวดพราดเข้ามา ภควัตไม่มองหน้าเพื่อนรักแม้แต่น้อย หันไปยิ้มเศร้าๆให้พริม
“ผมรู้ข่าวว่าคุณพริมถูกทำร้ายก็เลยรีบมาหา แต่คุณพริมคงไม่เป็นอะไรแล้ว งั้นผมขอตัว” พูดจบพรวดพราดออกไปอย่างรวดเร็วเหมือนตอนเข้ามา ภูรีเป็นห่วงความรู้สึกของเพื่อนรีบวิ่งตาม พริมไม่รอช้าวิ่งตามไปด้วยโดยมีบุสกรวิ่งปิดท้าย ภูรีไล่ตามภควัตทันกันตรงหน้าบ้านขอให้ฟังคำอธิบายกันก่อน เขาพยายามที่จะไม่ผิดสัญญากับเพื่อนแต่มันห้ามใจไม่อยู่ ภควัตไม่โทษว่าเป็นความผิดเขา
“คนผิดคือคุณพริมที่ดันน่ารักมากเกินไป เป็นฉันก็ต้องทำแบบแก”
“วัต แกอย่าทำแบบนี้ได้ไหม ถ้าแกโกรธแกก็แสดงออกมา แกจะด่าฉันจะชกหน้าฉันเลยก็ได้”
ภควัตยินดีจัดให้ ต่อยภูรีหงายหลังตึง พริมตกใจรีบเข้าไปช่วยพยุง ภควัตเห็นภาพบาดตาก็ยิ่งเจ็บใจตะคอกใส่ว่าพอใจแล้วใช่ไหม แล้วจ้ำพรวดๆจากไป
ภูรีจะตามแต่บุสกรห้ามไว้ ภควัตกำลังโกรธพูดอะไรตอนนี้ก็คงไม่ฟัง ปล่อยให้เธอจัดการเขาเองจะดีกว่า เธอเคยจับหมาบ้าบ่อย หมาตัวแค่นี้สบายมาก...
บุสกรเห็นสีหน้าเคร่งเครียดของภควัต แถมขับรถโดยไม่พูดไม่จาก็รู้ว่านี่ไม่ได้สบายอย่างที่คุยเอาไว้ เขาขับรถมาได้สักพักก็ทนไม่ไหว จอดรถข้างทางวิ่งลงไป แหกปากร้องสุดเสียงด้วยความอัดอั้น บุสกรรีบดึงกุญแจรถออกแล้วตามลงมาเสนอทางเลือกให้เขาว่าจะให้เธอขับรถแทนหรือจะอยู่ตรงนี้จนกว่าจะใจเย็นแล้วค่อยขับกลับไปเอง เขาอ้างไม่ได้เป็นอะไรสักหน่อย เธอเคยเห็นอุบัติเหตุเกิดขึ้นเพราะคนที่คิดแบบเขามาหลายครั้งแล้ว
“ถ้านายเป็นอะไรไปคนเดียว ฉันจะไม่ห้ามนายเลย แต่คนอื่นจะซวยเพราะนายไปด้วย อกหักไม่นานก็หาย แต่ถ้าทำให้คนตายเป็นบาปติดตัวไปทั้งชีวิตเลยนะ”
ภควัตขอร้องไม่ต้องมาสั่งสอน เขารู้ดีว่ากำลังทำอะไร บุสกรไม่เชื่อ ถ้าเขารู้ดีอย่างที่พูดก็ต้องมองออกนานแล้วว่าพริมไม่มีวันรักเขา ภควัตตัดพ้อแล้วทำไมวันก่อนเธอถึงบอกว่าเขายังมีโอกาสเอาชนะใจพริมได้ บุสกรแค่พูดไปอย่างนั้นเองเพราะอยากให้เขามีกำลังใจจะได้หายป่วยไวๆ ภควัตโกรธที่ถูกเธอหลอกสั่งให้เอากุญแจรถคืนมา เธอไม่ยอมให้ บอกแล้วไม่ใช่หรือว่าจะไม่ยอมให้เขาไปสร้างความเดือดร้อนให้คนอื่น
ในเมื่อไม่ยอมให้กุญแจรถคืนก็ไม่ง้อ ภควัตขึ้นรถแท็กซี่กลับเอง บุสกรก็เลยต้องขับรถตามไปจอดไว้ที่คอนโดฯที่พักของเขา เอากุญแจรถฝาก รปภ.ไว้ แม้จะเป็นห่วงความรู้สึกภควัตแต่ไม่รู้จะช่วยอย่างไร
ooooooo
ทันทีที่เห็นบุสกรกลับมาที่บ้าน พริมถามถึงภควัตว่าเป็นอย่างไรบ้าง พอรู้ว่ากลับถึงห้องพักเรียบร้อยก็เบาใจ บุสกรยังคาใจไม่หาย พริมยอมให้ภูรีจูบแบบนี้แสดงว่ายอมรับแล้วใช่ไหมว่ามีใจให้เขา เธอพยักหน้า
“ฉันเองก็ไม่รู้ตัวว่ามันเกิดขึ้นตั้งแต่เมื่อไหร่”
“แกได้รักกับคนดีๆอย่างคุณภู ฉันยังไม่แสดงความดีใจกับแกนะ เพราะคุณภูยังมียัยคุณวิกกี้วนเวียนอยู่ในชีวิต แกเองก็เตรียมตัวเตรียมใจรับมือกับสิ่งที่จะตามมาเถอะพริม” คำเตือนของเพื่อนทำเอาพริมเครียด...
วิกกี้ได้ยินแม่คุยกับนักเลงเรื่องที่ไปจัดการทำร้ายพริมตามสั่งเรียบร้อยถึงกับหน้าเสีย พัชราเอ็ดลูกเสียงเขียวไหนว่าเกลียดมันนักไม่ใช่หรือ มันถูกเล่นงานก็ควรจะมีความสุขไม่ใช่ทำหน้าแบบนี้ เธอเป็นห่วงแม่ต่างหาก ถ้าพริมไปแจ้งความตำรวจตามจับคนร้ายได้ท่านจะเดือดร้อนไปด้วย พัชรากลับหัวเราะอารมณ์ดี
“โธ่ ลูกสาวผู้แสนดีของแม่ สบายใจเถอะลูก ทรัพย์สินเงินทองของเรามีมากพอที่จะคุ้มกันภัยให้เรา และให้เราทำอะไรใครก็ได้โดยเฉพาะพวกคนจนๆ”...
บารมีฝันร้ายถึงพาพรอีก สะดุ้งตื่นขึ้นมานั่งหอบเหงื่อท่วมตัว พัชราเปิดประตูเข้ามาเห็นเขานั่งอยู่ถามว่าฝันร้ายอีกแล้วหรือ เขาส่ายหน้าแค่จะลุกไปเข้าห้องน้ำ เธอเห็นเขาตื่นพอดีก็เลยใช้ให้นวดเท้าให้ แทนที่จะนั่งบนเตียงเหมือนเมื่อวานเธอกลับนั่งที่โซฟาแล้วให้เขานั่งพื้นนวดเท้าให้ บารมีรู้สึกเหมือนเธอไม่ให้เกียรติ
ooooooo
ปริตาแต่งตัวสวยสวมส้นสูงสีหวานมาทำงานที่บริษัทของอินทัชเป็นวันแรก เมื่อมาถึงหน้าบริษัทถาม รปภ.ว่าแผนกตัดเย็บอยู่ชั้นไหน ปรากฏว่า แผนกนี้ไม่ได้อยู่ที่นี่แต่อยู่ที่โรงงานในจังหวัดปทุมธานี เธอหันไปเห็นคุณณีเดินออกมาจากบริษัทพร้อมเลขาฯรีบยกมือไหว้
นอกจากท่านจะไม่รับไหว้แล้ว ยังเล่นงานปริตา อีกด้วยฐานจะเริ่มงานแล้วยังไม่รู้เลยว่าตัวเองทำงานที่ไหน แบบนี้ใช้ไม่ได้ เธอยกมือไหว้ขอโทษ ไม่คิดว่าแผนกที่ตัวเองจะทำงานไม่ได้อยู่ที่นี่ คุณณีมองเสื้อผ้าปริตาก่อนจะเล่นงานเอาอีก ท่าทางเธอก็ยังไม่รู้ใช่ไหม ว่าแผนกที่เธอทำงานมีชุดยูนิฟอร์มแล้วหันไปบอกเลขาฯ
“มีชุดใครเหลือๆหลงอยู่ที่นี่บ้างไหม ไปช่วยอนุเคราะห์ให้เป็นตัวอย่างสักชุดเถอะ คิดซะว่าเอาบุญให้กับเด็กที่ไม่รู้อะไรเลย” คุณณีมองปริตาที่หน้าจ๋อยอย่างตำหนิ...
อินทัชมาถึงบริษัทเห็นปริตาในชุดสาวโรงงานแต่สวมส้นสูงสีหวานก็รีบเข้าไปถามว่าทำไมถึงใส่ชุดนี้ เธอยังไม่ทันตอบมีเสียงคุณณีพูดแทรกขึ้นเสียก่อนว่าตอนแปดโมงเช้าจะมีรถบัสไปส่งพนักงานที่โรงงาน
รถจอดอยู่หน้าบริษัท อินทัชแปลกใจทำไมแม่ถึงให้ปริตาไปทำงานที่โรงงาน
“แม่ก็บอกตั้งแต่แรกแล้วนี่ว่าจะให้ปริตาทำงานที่แผนกตัดเย็บไม่ใช่แผนกออกแบบตัดเย็บ” คุณณีเห็นอินทัชอ้าปากจะเถียงชิงพูดขึ้นเสียก่อน ถ้าคิดว่า ทำไม่ได้ก็กลับไปได้เลย
“ทำได้ค่ะ ขอให้เป็นงานสุจริตริตาทำได้หมดริตาโชคดีด้วยซ้ำที่ได้ทำงานนี้ มีชุดยูนิฟอร์มจะได้ไม่ต้องเสียเงินค่าชุด แถมมีรถรับส่งด้วย ประหยัดค่ารถดี...ริตาต้องไปก่อนนะคะ เดี๋ยวไม่ทันรถ” ปริตา ไหว้คุณณีแล้ววิ่งปรู๊ดออกไป คุณณียิ้มมีความสุข
ส่วนอินทัชไม่สบายใจอย่างแรง ไม่รู้จะระบายที่ไหนก็เลยเอาไประบายให้ภูรีฟังเพราะที่ทำงานอยู่ตึกเดียวกัน เขาไม่เข้าใจที่ผ่านมาถ้าเขาชอบใครไม่เห็นแม่ว่าอะไร
“แต่พอเป็นคุณริตา ทำไมคุณแม่ถึงตั้งแง่สารพัด คุณริตาผิดอะไรวะภู”
อ่านละคร เสน่ห์รักนางซิน ตอนที่ 9 วันที่ 8 พ.ค.61
บทประพันธ์โดย จันทริกากำกับการแสดงโดย สมจริง ศรีสุภาพ
ผลิตโดย บริษัท กู๊ด ฟิลลิ่ง จำกัด
ช่องออกอากาศ สถานีวิทยุโทรทัศน์ไทยทีวีสีช่อง 3
ที่มา ไทยรัฐ