อ่านละคร เสน่ห์รักนางซิน ตอนที่ 8 วันที่ 7 พ.ค.61
บุสกรเป็นห่วงภควัตที่ยังบาดเจ็บจากถูกซ้อม จึงแวะไปหาที่ห้องพักพร้อมกับของกิน เขาไม่เห็นพริมมาด้วยก็ถามหา บุสกรน้อยใจแต่ต้องเก็บอาการเอาไว้ เดินเข้าครัวไปจัดการเอาข้าวต้มใส่ชามแล้วยกมาให้ ระหว่างที่เขานั่งกินอาหาร บุสกรแจกแจงเรื่องงานที่จะต้องทำวันพรุ่งนี้ให้ฟัง“อย่าเพิ่งพูดเรื่องงานได้ไหม ไม่เห็นหรือไงว่าผมป่วยอยู่”
“คิดจะเป็นเจ้าของกิจการห้ามหยุด ห้ามป่วย ห้ามพัก ถ้าทนไม่ไหวแนะนำให้ตายไปเลย” บุสกรเห็นภควัตจ้วงข้าวต้มเข้าปากเหมือนตายอดตายอยากถามว่าไม่ได้กินอะไรหรือ เขาไข้ขึ้นลุกไม่ไหว เธอเป็นห่วงไข้ขึ้นทำไมไม่ไปหาหมอ เขากลัวเข็มฉีดยาก็เลยไม่อยากไป บุสกรขำก๊าก นอกจากกลัวงูกลัวเข็มแล้ว มีอะไรที่เขายังกลัวอีกไหม เขาตอบหน้าตาเฉยว่ากลัวพริมไม่รัก บุสกรของขึ้นกระแทกสมุดโน้ตกับโต๊ะดังปัง
“เป็นอะไร...ไปตักข้าวต้มให้อีกสิ ยังไม่อิ่ม”
“อยากกินก็ไปตักเอาเอง คิดจะบังคับขู่เข็ญให้ฉันไปทำให้ล่ะสิ แน่สิ ฉันไม่ใช่พริม นายไม่ได้กลัวฉันจะไม่รักนายนี่...มองอะไร ฉันไม่ใช่พริม ไม่ต้องมามอง” บุสกรลืมตัวหึงออกนอกหน้าจนภควัตทักทำไมทำเหมือนหึงเขาเลย เธอหัวเราะกลบเกลื่อน ห้าวขนาดนี้จะไปหึงเขาได้อย่างไร
“พวกห้าวๆไม่เคยมีความรักนี่แหละตัวดี เวลาแอบปิ๊งใครขึ้นมาทีนะ รักแรงหึงแรง” คำพูดของภควัตแทงใจดำเต็มๆ บุสกรได้แต่หัวเราะกลบเกลื่อนอีกครั้งก่อนจะขอตัวเข้าห้อง ปิดประตูได้นั่งเอาหลังพิงไว้
“ไอ้บ้านี่เซ้นส์แรงจริงๆ เกิดมันสงสัยขึ้นมาจริงๆว่าเราชอบมัน เราตายแน่...ทำยังไงดี” บุสกรครุ่นคิดหนัก แล้วนึกถึงพริมขึ้นมาได้ โทร.ไปขอให้ช่วย จากนั้นเอามือถือมาให้ภควัตคุยกับเธอ
“พอดีพริมโทร.มาหาฉัน ฉันก็เลยบอกพริมว่านายอาการไม่ดี ต้องการกำลังใจจากพริมมากๆ...อ้อนเยอะๆเลย พริมขี้สงสาร” บุสกรหวังว่าการกระทำของตัวเองจะทำให้ภควัตคลายสงสัยเรื่องที่เธอทำท่าหึงเขา การได้คุย
ได้อ้อนพริมทำให้ภควัตไม่ติดใจสงสัยอะไรบุสกรอีก...
ด้านพริมวางสายแล้วหันไปเจอภูรียืนอยู่ก็ตกใจ ไหนบอกว่าจะกลับแล้วไม่ใช่หรือ เขาพยักหน้า พอดีอินทัชขอไปส่งปริตาที่บ้านก่อนแต่เรามารถคันเดียว อินทัชก็เลยสั่งให้เขารออยู่ที่นี่ เดี๋ยวจะกลับมารับ พริมเชิญเขาตามสบายเดี๋ยวจะไปหยิบน้ำมาให้ ภูรีคว้ามือเธอไว้ ชื่นชมในความดีที่เธอทำและเชื่อว่าผลจากการทำดีจะทำให้เธอได้รับสิ่งดีๆตอบแทน เธอแกล้งถามว่าจะได้อะไร
“ได้ความสุขทางใจไงและคุณก็ยังได้ใจจากผมเพิ่มขึ้นด้วยเพราะคุณเป็นคนดี ผมถึงชอบคุณเพิ่มขึ้นเรื่อยๆ” ภูรีไม่กล้าสารภาพว่ารักเพราะรับปากภควัตไว้ ก่อนใจจะหวั่นไหวมากไปกว่านี้ พริมขอตัวไปดูวีรี แล้วเดินเข้าไปในห้องนอน ภูรีมองตามยิ้มสุขใจ...
ขณะที่พริมเป็นฮีโร่ในใจของภูรี อินทัชก็ได้ใจปริตาไปเต็มๆเพราะช่วยให้พ่อของเธอที่ข้าวติดคอหายใจไม่ออกให้กลับมาหายใจปกติได้อีกครั้งโดยความบังเอิญ นอกจากได้ใจแล้ว เขายังได้หัวใจของเธอจากการกระทำครั้งนี้อีกด้วย อินทัชปลื้มมากยิ้มไม่หุบ
ooooooo
อินทัชทนเก็บเรื่องเมื่อคืนไว้คนเดียวไม่ไหว เอามาเล่าให้ภูรีกับภควัตฟัง แต่ไม่มีใครสนใจ เขาน้อยใจที่เพื่อนไม่ดีใจทั้งที่ปริตาเริ่มชอบเขาขึ้นมาแล้ว ภูรีขอร้องอย่าเพิ่งมโนไปเอง ให้รอถามฝ่ายหญิงก่อนไม่ดีกว่าหรือ เขาไม่เห็นต้องถาม ผู้หญิงมักจะตกหลุมรักฮีโร่ของตัวเอง และเขาก็เพิ่งเป็นฮีโร่ของปริตา
“ไม่เกี่ยว ภูเป็นฮีโร่ช่วยคุณพริมตั้งหลายครั้ง คุณพริมก็ต้องตกหลุมรักภูไปแล้วสิ” ภควัตพูดไปพูดมารู้สึกทะแม่งๆ ก่อนจะร้องเอะอะ “เฮ้ยไม่...คุณพริมยังไม่ได้ตกหลุมรักไอ้ภู แกยังทำตามคำสัญญาที่ให้ไว้กับฉันว่าจะไม่จีบคุณพริมใช่ไหม” ภควัตคาดคั้น ภูรีมีสีหน้าหนักใจเพราะไม่ได้รักษาสัญญาสักเท่าไหร่
“เออ...ไอ้ภูคุยกับคุณพริมแต่เรื่องคุณน้าบารมี” อินทัชแก้ต่างให้ภูรีแทน ภควัตยอมเชื่อไม่คาใจอะไรอีก...
ทันทีที่เห็นหน้าภูรี ลุงดำต่อว่ายกใหญ่ที่ไม่ทำตามสัญญาไปบอกให้บารมีรู้ว่าพริมเป็นลูก เขาปลอบลุงดำว่าไม่ต้องเป็นห่วง บารมีรับปากจะยังไม่บอกเรื่องนี้ให้พริมรู้จนกว่าท่านจะได้ปรับความเข้าใจกับพัชราเสียก่อน ลุงดำไม่เชื่อว่าบารมีจะทำอย่างนั้นได้ ถึงขนาดเอาหัวตัวเองเป็นประกัน...
ตั้งแต่รู้ว่าพริมเป็นลูกที่เกิดกับพาพรผู้หญิงที่ตัวเองรัก บารมีอารมณ์ดีเป็นพิเศษ ชวนพัชรา วิกกี้และพงศกรไปหาของอร่อยๆกินกันนอกบ้าน นอกจากนี้เขายังทำหวานกับภรรยาโดยให้คนเอาดอกไม้ช่อสวยมาส่งถึงร้านอาหาร พัชรางงให้ดอกไม้เนื่องในโอกาสอะไร
“ผมจะเติมความหวานให้ชีวิตคู่ของผมบ้าง จำเป็นต้องรอให้ถึงวันสำคัญเท่านั้นเหรอ”
วิกกี้เห็นภาพความหวานที่ไม่ค่อยจะได้เห็นจากพ่อกับแม่นัก จึงต้องการเก็บความประทับใจนี้ไว้ ชวนทุกคนมาถ่ายเซลฟี่ร่วมกัน แต่พงศกรกลับทำหน้าหงิกไม่ให้ความร่วมมือ เธอก็เลยต้องเอ็ด เขาถึงยอมเข้ามานั่งชิดๆกัน บารมีโอบไหล่เขาดึงเข้าหาตัว พงศกรเห็นสายตาที่เต็มไปด้วยความรักของพ่อ หน้าหงิกก็คลายลง ทำให้ได้ภาพครอบครัวสุขสันต์แบบไม่ต้องเสแสร้ง...
บารมีออกจากห้องน้ำหลังอาบน้ำเสร็จ เห็นพัชราใช้ยาทานวดเท้าตัวเองอยู่เข้าไปช่วยนวดให้ เธอเอนหลังพิงหัวเตียงหลับตาอย่างมีความสุข เขาเห็นเท้าเธอบวมก็เตือนว่าเวลาออกไปข้างนอกอย่าใส่รองเท้าหน้าแคบ ส้นแหลมอย่างที่เธอชอบใส่จะทำให้เมื่อยเท้าถ้าต้อง เดินนานๆ
“ผมต้องรีบหารองเท้าแบบใหม่มาให้คุณแล้วสินะ” บารมีเห็นพัชราดูผ่อนคลายตัดสินใจพูดเรื่องวีรีว่าตอนนี้อยู่กับพริม เธอบินตามมาหาพงศกรแล้วบังเอิญเจอกับพริมเข้า พัชราลุกพรวดขึ้นนั่งสีหน้าไม่พอใจ ที่เขาทำดีกับเธอวันนี้เพราะเรื่องนี้ใช่ไหม เขายอมรับว่ามีส่วนถูก แล้วพยายามกล่อมให้เธอยอมให้วีรีมาอยู่บ้านเรา ถึงอย่างไรเด็กในท้องนั่นก็เป็นเลือดเนื้อเชื้อไขของเรา คงจะดีถ้าบ้านเรามีเด็กตัวเล็กๆคอยเรียกคุณปู่คุณย่า
“ฉันจะยอมให้มันอยู่จนกว่ามันจะคลอด แล้วฉันจะตรวจดีเอ็นเอ ถ้ามันเป็นหลานของเราจริง ฉันจะเอาแค่เด็ก ตัวแม่ฉันไม่เอา” พัชราเสียงกร้าว บารมียิ้ม ได้แค่นี้ก็ยังดี
ooooooo
พริมกับบุสกรขนข้าวของของวีรีออกมารอหน้าบ้าน เป็นจังหวะเดียวกับบารมีถือถุงใส่อาหารหลายถุงเข้ามาให้พริม ไม่รู้ว่าชอบกินอะไรก็เลยซื้อมาหลายอย่างให้เลือก แล้วถามวีรีว่าพร้อมแล้วใช่ไหม เธอพยักหน้า แต่แล้วความกลัวกับสิ่งที่จะต้องเผชิญแล่นขึ้นมาจับหัวใจวีรี พริมมองออกอ้าแขนให้ เธอโผเข้ามากอด
“ในเมื่อตัดสินใจแล้วก็ต้องอดทน ต้องสู้และต้องทำใจยอมรับผลทุกอย่างที่จะตามมาเพราะมันเป็นสิ่งที่เราเลือก” พริมสั่งสอนพลางลูบหลังวีรีอย่างเป็นกำลังใจให้ นี่เป็นอีกครั้งที่บารมีมองพริมอย่างชื่นชม...
แม้คนทำความดีอย่างพริมจะไม่ได้หวังอะไรตอบแทน แต่บารมีก็อยากจะให้ จึงสอบถามจากวีรีว่าพริมชอบอะไรเป็นพิเศษ พอรู้ว่าเธอชอบรองเท้ายี่ห้อ P.PAUL รีบโทร.บอกภูรีให้ช่วยเป็นธุระให้ จะแพงเท่าไหร่ไม่ว่าขอแค่เป็นแบบที่พริมชอบก็พอ...
ด้านวิกกี้กับพัชราหลอกให้บารมีตายใจว่ายินดีต้อนรับวีรีสู่บ้านของเรา แต่พอลับหลังเขาเท่านั้น พัชราสั่งให้เด็กรับใช้ยกกระเป๋าเสื้อผ้าของวีรีไปไว้ในห้องด้านหลังตึกใหญ่ สภาพไม่ต่างจากเด็กรับใช้ วีรีอยากให้ลูกมีพ่อจึงยอมทำตามที่พัชราต้องการทุกอย่าง...
พัชราไม่พอใจที่พริมเข้ามาวุ่นวายกับเรื่องในครอบครัวของเธอ จึงส่งนักเลงไปเฝ้าอยู่หน้าปากซอยบ้านเธอตั้งแต่เย็นยันค่ำ กระทั่งเห็นเป้าหมายลงจากรถเมล์เดินเข้าซอย จึงสะกดรอยตาม
พอถึงจุดเปลี่ยวนักเลงเข้าจู่โจม พริมไหวตัวทันวิ่งหนีแต่ไม่รอด เธอเสนอจะให้ทรัพย์สินแต่เขาไม่เอา ต่อยท้องเธอจนจุกตัวงอแล้วลากตัวไปให้พ้นถนน ทิ้งกระเป๋าของเธอไว้ตรงนั้น พริมไม่สิ้นฤทธิ์ง่ายๆ ร้องให้คนช่วย นักเลงกระชากเธอมาตบเลือดกบปาก จับมือไพล่หลังเอาเทปกาวมัด แล้วจิกผมเธอขึ้นมา
อ่านละคร เสน่ห์รักนางซิน ตอนที่ 8 วันที่ 7 พ.ค.61
บทประพันธ์โดย จันทริกากำกับการแสดงโดย สมจริง ศรีสุภาพ
ผลิตโดย บริษัท กู๊ด ฟิลลิ่ง จำกัด
ช่องออกอากาศ สถานีวิทยุโทรทัศน์ไทยทีวีสีช่อง 3
ที่มา ไทยรัฐ