อ่านละคร เสน่ห์รักนางซิน ตอนที่ 8 วันที่ 5 พ.ค.61
สายวันเดียวกัน บารมีถ่ายรูปการบ้านของวิกกี้ส่งมาให้พริมดูว่าใช้ได้หรือยัง เธอพิจารณาแล้วเห็นว่าการเว้นช่องห่างของสกอตเทปมากเกินไปต้องแก้ไขให้ชิดกว่านี้ ที่ทำไปแล้วก็ให้แล้วไป บารมีขอให้เธอถ่ายตัวอย่างการพันหุ่นเท้าของเธอมาให้ดู พริมทำตามที่เขาร้องขอแล้วส่งไปทางไลน์ รูปตัวอย่างการพันหุ่นเท้าที่พริมส่งมาให้ติดภาพแบบร่างรองเท้าที่พ่อพริมวาดไว้บางส่วนมาด้วยแต่ไม่ชัดเพราะอยู่ไกลบารมีเพ่งดูอย่างสนใจ มีสายจากพัชราโทร.เข้ามาเสียก่อนบอกว่าพงศกรถูกตำรวจจับเพราะฉี่เป็นสีม่วง
พัชราวิ่งเต้นจนลูกได้ประกันตัวออกมา ทันทีที่กลับถึงบ้าน บารมีเล่นงานพงศกรยกใหญ่ที่สร้างแต่เรื่องไม่เว้นวัน สั่งห้ามออกไปไหน ต้องอยู่บ้านอ่านหนังสือเตรียมสอบเข้ามหาวิทยาลัย พงศกรเถียงคำไม่ตกฟากทำให้บารมีโกรธเข้าไปตบเขาฉาดใหญ่ พัชราตกใจเข้าไปผลักบารมีออก บ้าไปแล้วหรือ มาทำร้ายลูกเธอทำไม
“คุณก็เอาแต่พูดว่ามันเป็นลูกคุณ มันถึงไม่เคยเคารพผม” บารมีไม่พอใจที่พัชราให้ท้ายลูก พงศกรเห็นแม่เข้าข้างก็ด่าว่าพ่อตัวเอง โทษพ่อที่ทำให้เขาเป็นแบบนี้เพราะท่านสนใจแต่เมียเก่า นี่ถ้าเขากับพี่วิกกี้เป็นลูกที่เกิดจากเมียคนนั้นของพ่อไม่ใช่เมียที่คนที่พ่อถูกบังคับให้แต่งงาน พ่อคงจะรักเขากับพี่วิกกี้มากกว่านี้
สองพ่อลูกมีปากเสียงกันใหญ่โต บารมีกลัวจะระงับอารมณ์ไม่ได้ ตัดใจเดินหนีขึ้นบ้าน พงศกรหันมาบอกแม่ทั้งน้ำตาว่าขอตัวไปพักผ่อนก่อน พัชรากลับตบเขาหน้าหัน วิกกี้ตกใจอ้าปากค้าง พัชราสั่งห้ามเขาพูดถึงเมียเก่าของบารมีในบ้านนี้อีก และอย่าพูดจาดูถูกตนด้วยการบอกว่าบารมีรักมันมากกว่าตน
“เพราะพ่อแกต้องรักฉันคนเดียว เข้าใจไหมว่าอย่าพูดถึงมันอีก ฉันสั่งได้ยินไหมเพราะฉันเกลียดมัน เกลียดๆๆ” พัชราคลุ้มคลั่งตบตีพงศกรอุตลุด วิกกี้ต้องเข้าไปดึงแม่เอาไว้ขอร้องให้พอได้แล้ว
“ต่อไปนี้แกต้องอยู่แต่ในห้อง ห้ามออกไปก่อเรื่องที่ไหนจนกว่าฉันจะสั่ง”
พงศกรมองแม่ทั้งเสียใจน้อยใจ ก่อนจะวิ่งขึ้นห้องไป...
ภูรีโทร.มาแจ้งพริมแต่เช้าว่าวิกกี้ทำการบ้านที่เธอให้เสร็จแล้ว เธอสะดวกมาสอนลูกศิษย์วันไหนให้บอกล่วงหน้า ส่วนสถานที่สำหรับสอนตัดรองเท้า เขาจะให้ไปใช้ที่ออฟฟิศของเขา
ปริตากับบุสกรอดตื่นเต้นแทนเพื่อนไม่ได้ ในที่สุดก็จะได้ไป P.PAUL อย่างที่ฝันไว้ ปริตาเตรียมชุดที่จะให้พริมใส่ไปทำงานที่นั่นเป็นวันแรก ส่วนบุสกรมีรองเท้าคู่สวยไว้ให้พริมสำหรับเหตุการณ์น่ายินดีนี้เช่นกัน เจ้าตัวกลับไม่ตื่นเต้น และจะไม่ขอใส่ชุดนี้กับรองเท้าคู่นั้นไปที่ P.PAUL เพราะเธอไม่ได้ไปทำงาน แต่ไปสอนวิกกี้ตัดรองเท้า บุสกรกับปริตาไม่สบายใจที่พริมทิ้งความเป็นตัวของตัวเองไม่เหมือนพริมคนก่อน
สองสาวช่วยกันบิลด์อารมณ์เพื่อเรียกพริมคนเก่าให้กลับมาไม่ใช่ผู้หญิงคนที่ปล่อยให้คนอื่นมามีอิทธิพลกับชีวิต พริมคนเก่าที่เปี่ยมไปด้วยความฝันที่จะต่อสู้เพื่อให้ได้ไปเหยียบบริษัท P.PAUL สักครั้งในชีวิตไม่ว่าจะไปที่นั่นด้วยสาเหตุใด ในที่สุดพริมคนเก่าก็กลับมา พร้อมกับประกาศลั่น
“ฉันจะไม่ยอมให้เรื่องอะไรมาขัดขวางความฝันของฉัน ฉันจะใช้หนึ่งสมองและสองมือทำฝันให้เป็นจริง ใครหน้าไหนก็ขวางทางฉันไม่ได้ ฉันจะสู้ๆๆๆๆ”
บุสกรกับปริตาโผกอดพริม แล้วตะโกนคำว่าสู้ๆๆไปด้วยกัน
ooooooo
ในที่สุดก็ถึงวันที่จะต้องไปสอนตัดรองเท้าให้วิกกี้เป็นวันแรก พริมสวมชุดสวยที่ปริตาตัดให้ สวมรองเท้าคู่งามที่บุสกรเตรียมไว้ให้ไปที่บริษัท P.PAUL ภูรีตะลึงกับความสวยแปลกตาของเธอ เมื่อมาถึงป้ายของบริษัท พริมจ้องด้วยแววตาเป็นประกายวิบวับ
“แม่จ๋า ที่นี่ไง บริษัท P.PAUL พริมได้มาแล้วนะ” พริมยกมือขึ้นแตะที่ป้ายบริษัท หลับตาดื่มด่ำกับฝันที่เป็นจริง ภูรีเห็นแล้วอดกระเซ้าไม่ได้จะเอาป้ายกลับบ้านเลยไหม เขาจะสั่งให้คนมาเปลี่ยนป้ายใหม่อยู่พอดี
“ไม่เป็นไร...คุณวิกกี้มาถึงหรือยัง”
ภูรีพยักหน้าแทนคำตอบ สีหน้าพริมที่บ้าบอเมื่อครู่เปลี่ยนเป็นแข็งกร้าวเตรียมรับมือกับวิกกี้...
วันนี้พัชรามาที่บริษัทของภูรีด้วย เพราะต้องเอากระเช้าไปขอบคุณพ่อกับแม่อินทัชที่ช่วยวิ่งเต้นกับผู้ใหญ่ทำให้พงศกรรอดพ้นข้อหาต่างๆมาได้...
ห้องประชุมเล็กของบริษัทถูกเนรมิตให้เป็นห้องการเรียนการสอนตัดเย็บรองเท้า ภูรีอยากให้พริมกับวิกกี้คุ้นเคยกันมากขึ้นก็เลยทิ้งทั้งคู่ให้อยู่กันตามลำพัง ก่อนจะเริ่มบทเรียน พริมบอกวิกกี้ให้รับรู้ไว้ก่อนว่า
“ฉันจะทำหน้าที่ของฉันให้ดีที่สุด ส่วนคุณจงทำหน้าที่ของคุณไป คุณอยากเสแสร้งทำดีกับฉันเพื่อเอาใจใครก็เชิญคุณตามสบาย และถ้าคุณทำดีฉันก็พร้อมจะชื่นชมคุณให้คุณภูฟัง ว่าคุณเป็นสุดยอดลูกศิษย์ที่ฉันเคยสอนมา และคุณก็อย่าคิดทำเรื่องงี่เง่าไร้สาระเพื่อเรียกร้องความสนใจจากพี่ภูของคุณ เพราะฉันจะเอาคืนคุณอย่างสาสม โทษฐานทำฉันเสียเวลา คุณจงฟังไว้ให้ดี นับจากตอนนี้วินาทีนี้ มันจะเป็นเวลาอันแสนเข้มข้นที่ฉันจะสานฝันของฉันให้เป็นจริง ใครหน้าไหนก็ขัดฉันไม่ได้รวมทั้งคุณ” พริมต้อนวิกกี้จนถอยไปชนเก้าอี้
วิกกี้ไม่พอใจผลักอกพริมอย่างแรงจนล้มไปกองกับพื้น ภูรีเปิดประตูเข้ามาพอดี รีบเข้าไปประคองพริมให้ลุกขึ้น ถามว่ามีอะไรกัน เธอไม่ได้ฟ้องอะไรเขา แต่งเรื่องว่าเป็นอุบัติเหตุแล้วชวนวิกกี้เริ่มเรียนกันเลยดีกว่า พริมสอนวิกกี้ทุกขั้นตอนการผลิต เริ่มต้นด้วยการวัดเท้า ทั้งคนเรียนทั้งคนสอนต่างตั้งใจทำหน้าที่ของตัว...
อีกมุมหนึ่งชั้นล่างของตึก ปริตามอบของขวัญชิ้นเล็กให้อินทัชเป็นการตอบแทนที่เขาซื้อคอนแทกเลนส์ให้ เป็นผ้าเช็ดหน้าปักชื่อเขาฝีมือเธอเอง เขาปลื้มมากกับของขวัญชิ้นนี้ พัชราเดินออกมากับคุณณีแม่ของอินทัช เห็นทั้งคู่คุยกันอยู่ พัชราเตือนคุณณีให้ระวังผู้หญิงพวกนี้ไว้ให้ดี อินทัชอาจตกเป็นเหยื่อได้...
การเรียนการสอนตัดรองเท้าผ่านไปด้วยดี พริมสั่งให้ลูกศิษย์กลับไปทบทวนสิ่งที่เธอสอน และให้เอาอุปกรณ์ไปฝึกทำเองที่บ้าน ครั้งหน้าที่จะต้องเจอกัน จะได้ไม่ลืม วิกกี้ไม่ค่อยจะพอใจแต่ภูรีอยู่ในห้องด้วย จึงจำต้องรับคำ พอได้อยู่ตามลำพังกับพริม ภูรีอดชมไม่ได้ ไม่รู้เธอทำท่าไหน วิกกี้ถึงได้ยอมง่ายๆแบบนี้
“ก็แค่คุยปรับทัศนคติให้คุณวิกกี้รู้ว่าตอนนี้เธอมีหน้าที่อะไรก็จงทำหน้าที่นั้นให้ดีที่สุด”
ภูรีเห็นว่าวันนี้ทุกอย่างราบรื่นชวนพริมไปหาอะไรกินกัน แล้วค่อยเลยไปส่งเธอที่บ้าน จังหวะนั้น ภควัตโทร.มาบอกว่าจะมารับเธอไปฉลองความสำเร็จที่งานอีเวนต์แรกของเขากับดรีมทีมผ่านไปด้วยดี
“แต่วันนี้พริมไม่สะดวกค่ะ เอาไว้โอกาสหน้านะคะ” คำปฏิเสธของพริมทำเอาภูรีดีใจยิ้มไม่หุบ...
ภควัตหาคนไปฉลองความสำเร็จด้วยไม่ได้ ภูรีก็ไปกับพริม ส่วนอินทัชมีประชุม เขาก็เลยต้องชวนบุสกรไปฉลอง เธออยากล้วงความลับของลุงดำกับภูรีก็เลยตอบตกลงจะไปกับเขา หวังจะมอมเหล้าเพื่อให้เขาเปิดปากเล่าความจริงให้ฟัง
ooooooo
ที่ผับหรู บุสกรมอมเหล้าจนภควัตเริ่มอ้อแอ้ รีบกระเถิบเข้าไปใกล้ๆ โกหกว่าเมื่อครู่นี้พริมโทร.มาบอกว่าลุงดำสารภาพแล้วว่ามีความลับอะไรกับภูรี เขาตกใจคิดว่าเป็นเรื่องจริง แต่พอเห็นบุสกรจ้องหน้าแบบอยากรู้มาก เดาออกว่าเธอหลอกถามจึงโวยวายใส่ บุสกรถูกจับไต๋ได้แกล้งปวดปัสสาวะขอตัวไปเข้าห้องน้ำ
“จะหนีไปไหนครับคุณนักสืบสาว” ภควัตเดินโซเซตามมา ด้วยความที่เมาจัดเสียหลักถลาไปข้างหน้ากอดเอวบุสกรจากด้านหลังโดยไม่ได้ตั้งใจ พงศกรเข้ามาในร้านกับแจ๊คและพวกเห็นพอดี พูดจาดูถูกบุสกรซึ่งเหลืออดถีบยอดอกคนปากเสียกระเด็น เขาตั้งหลักได้ปรี่ใส่เจ้าของเท้าแต่ภควัตเอาตัวขวางไว้
“ผู้ชายทำร้ายร่างกายผู้หญิงไม่แมนนะน้อง...ไปคุณ” ภควัตลากตัวบุสกรที่ยังฮึดฮัดจะเอาเรื่องพงศกรออกไปจนได้ แต่เดินยังไม่ถึงรถ แจ๊คกับสมุนอีกสองคนตามมาจะเอาตัวบุสกรไปให้พงศกรชำระแค้น
ภควัตปกป้องเธอสุดฤทธิ์แต่เนื่องจากเมาทำให้โดนสมุนรุมอัด แจ๊คคว้าแขนบุสกรจะลากกลับไป เธอไม่ยอมง่ายๆต่อสู้กับเขาสุดกำลัง จังหวะหนึ่งเธอถูกแจ๊คอัดล้มคว่ำ ภควัตเห็นเธอเสียท่าฮึดสู้จนหนีจากสมุนได้ โดดถีบแจ๊คหน้าคว่ำแล้วคว้าข้อมือบุสกรวิ่งหนีไปหลบหลังที่กำบัง กระโดดๆๆๆสะบัดๆหน้าเพื่อให้สร่างเมา บุสกรอาสาจะช่วย ตบเขาซ้ายขวาหน้าหันสองสามชุดแก้มขึ้นเป็นรอยนิ้วแดงเถือก
“คุณบุส ผมไม่เคยบอกคุณใช่ไหม ผมถือว่าผู้หญิงตบต้อง...” พูดไม่ทันจบประโยค ภควัตดึงบุสกร มาประกบปาก เธอตกใจตาเหลือก พอตั้งสติได้ปล่อยหมัดตรงเข้าหน้าเขาหงายหลังตึง ทำให้เธอหมดตัวช่วยไปโดยปริยาย ถูกแจ๊คกับพวกตามมาลากตัวกลับไปให้พงศกรชำระความแถวตรอกเปลี่ยวหลังผับ พงศกรแค่จะสั่งสอนเธอเพราะยังมีคดีหนีแม่ออกมาเที่ยว แต่แจ๊คต้องการจะข่มขืน ช่วยกันกับสมุนจับเธอขึงพืด
ภาพในวัยเด็กตอนที่ถูกนักเรียนชายรุมรังแกผุดขึ้นมาในความคิดของบุสกรถึงกับร้องไห้โฮ ก่อนที่เธอจะเสียทีให้คนชั่ว ภควัตมาช่วยไว้ทันขับรถฝ่าเข้ามากลางวง แล้วลงจากรถโดยถือกระบอกไฟฉายมาด้วย ทำให้พวกมันคิดว่าเป็นปืน ต่างวิ่งหนีกระเจิง ภควัตถอดเสื้อตัวนอกคลุมให้บุสกรที่ยังร้องไห้ไม่เลิก พามาที่รถ
“คุณไม่ต้องห่วงนะ ผมจะจัดการพวกมันให้ถึงที่สุด”
บุสกรซาบซึ้งใจมาก แต่อดสงสัยไม่ได้ว่าเขารู้สึกตัวขึ้นมาได้อย่างไร พอรู้ว่ามีสาวสองคนเจอเขาสลบอยู่เข้าไปสะกิดเรียก เขาสะลึมสะลือขึ้นมาเห็นสาวสวยใส่สายเดี่ยวก้มลงมาพูดกับตัวเองหน้าอกหน้าใจแทบจะหกรดหน้าเขาถึงกับตาวาวส่อแววลามก หญิงสาวเอาน้ำในแก้วเครื่องดื่มสาดหน้า เขาก็เลยตื่นเต็มที่
“ต้องขอบคุณน้องๆเขาที่ช่วยให้ผมตาสว่าง”
“ไอ้ทุเรศ” บุสกรผลักภควัตเต็มแรงหงายหลังไปฟาดกับต้นไม้สลบไปอีกรอบ...
นอกจากจะไม่ได้ความจริงเกี่ยวกับความลับของลุงดำกับภูรีแล้ว บุสกรยังต้องพาภควัตที่หมดสติกลับมาที่บ้านพริมและยังต้องให้เขานอนค้างที่บ้านเพราะอินทัชไม่สามารถพาเขากลับคอนโดฯที่พักได้เพราะไม่รู้รหัสเข้าห้อง แถมบุสกรยังไม่บอกเพื่อนรักทั้งสองคนด้วยว่าเกิดอะไรขึ้น ได้แต่บอกแค่ว่ามีเรื่องกับพงศกรกับพวก
อินทัชไม่ต้องพาภควัตไปส่งบ้าน พริมก็เลยฝากให้เขาไปส่งปริตาแทน...
การที่ภควัตออกมาปกป้อง ทำให้บุสกรมองเขาดีขึ้น เพราะตั้งแต่เป็นเด็กเธอมักจะโดนเด็กผู้ชายกลั่นแกล้ง เมื่อโตขึ้นเธอจึงปกป้องตัวเองด้วยการทำตัวห้าว หัดศิลปะการต่อสู้แทบทุกชนิด และภควัตเป็นผู้ชายคนแรกที่ลุกขึ้นมาปกป้องเธอ พริมเปิดประตูห้องเข้ามาเงียบๆ เห็นบุสกรเช็ดตัวให้ภควัตด้วยสายตาอ่อนโยนอย่างที่ไม่เคยเห็นเธอทำกับผู้ชายคนไหนมาก่อน ค่อนข้างแน่ใจว่ามีบางอย่างเกิดขึ้นกับเพื่อนห้าวของตัวเอง...
ด้านอินทัชมาส่งปริตาที่บ้าน เธอยังคงร้องไห้สงสารภควัตที่ถูกทำร้าย เขาตบกระเป๋าเสื้อหาผ้าเช็ดหน้า ปริตาคิดว่าเขาให้ยืมที่ซบหน้าก็เลยโผเข้าหา เขากอดเธอตอบปลอบใจโดยไม่รู้ว่ามีคนแอบถ่ายภาพนี้ไว้
ooooooo
ภควัตที่ใบหน้าเต็มไปด้วยรอยฟกช้ำ ฝันถึงตอนที่จูบกับบุสกร ฟินสุดๆ ทำปากจู๋หน่อยๆ พร้อมกับขมุบขมิบปากก่อนจะค่อยๆลืมตาตื่นขึ้น ต้องตกใจเมื่อเห็นใบหน้าลุงดำมาจ่ออยู่ใกล้ๆ ร้องเฮ้ยลั่น ผลักลุงดำหงายหลังตึง เสียงโครมครามทำให้บุสกรวิ่งหน้าตื่นเข้ามาเห็นลุงดำกองอยู่ที่พื้นช่วยพยุงขึ้นมา
“เกิดอะไรขึ้น”
“ข้าจะมาหานังพริม แต่เจอไอ้นี่นอนอยู่ในห้องก็เลยเข้ามาดูว่ามันเป็นใคร กล้าดียังไงมานอนในห้อง นังพริม ถึงได้เห็นมันละเมอทำปากหมุบหมิบอะไรก็ไม่รู้”
บุสกรมองภควัตเป็นเชิงตั้งคำถาม เขาจำไม่ค่อยจะได้นักจึงบอกว่าฝันไป เธอพยักหน้ารับรู้แล้วหันไปบอกลุงดำว่าพริมไปตลาด ส่วนเรื่องภควัตนั้น เมื่อคืนเกิดเรื่องนิดหน่อย พวกเราก็เลยให้เขามาค้างที่นี่ ลุงดำฝากบอกพริมให้ไปหาตนที่บ้านด้วย แล้วเดินออกมาสีหน้าไม่ค่อยจะชอบใจนัก...
ในเวลาต่อมา ระหว่างภควัตรอภูรีมารับ บุสกรเอาอุปกรณ์ทำแผลมาให้เขาจัดการกับแผลของตัวเอง เธอชั่งใจอยู่ครู่หนึ่งก่อนจะขอร้องเขาอย่าเล่าเรื่องที่เธอโดนลวนลามให้พริมกับปริตาฟังไม่อยากให้เพื่อนเป็นห่วง เขาจะยอมทำตามที่เธอขอร้องแต่เธอต้องสัญญาก่อนว่าถ้าไปมีเรื่องกับผู้ชายอีก ให้หาทางหนีอย่าคิดสู้ บุสกรรับคำ ภควัตยิ้มๆแล้วเอาสำลีที่บุสกรจุ่มยาให้มาทาหน้าตัวเอง เธอเห็นเขาป้ายผิดป้ายถูกจึงยอมช่วย
“เออนี่คุณ ผมฝันว่าผมจูบคุณ ตกลงผมจูบคุณจริงป่ะ”
“ถ้านายจูบฉัน ป่านนี้นายไปนอนในห้องไอซียูแล้ว” บุสกรโวยกลบเกลื่อน ภควัตพยายามจะเล่าถึงจูบนั้นให้เธอฟัง บุสกรยิ่งเขินหนักไม่รู้จะทำอย่างไรเอาสำลีกระแทกหน้าเขาเพื่อให้หยุดพูด
อีกมุมหนึ่งหน้าบ้าน พริมเดินถือถุงใส่อาหารเช้าเข้ามา เป็นจังหวะเดียวกับภูรีนั่งแท็กซี่มาถึงพอดี เขาช่วยเธอถือของแล้วเดินตามเข้าบ้าน พริมต้องชะงักเมื่อเห็นบุสกรกำลังทายาบนใบหน้าให้ภควัตไปพลางหยอกล้อกันไปด้วยอย่างมีความสุข พริมถึงกับยิ้มออกมา ภูรีตามมาข้างหลังยังไม่ทันเห็นถามว่ามีอะไร เธอรีบจุ๊ปาก พยักพเยิดให้มองเข้าไปในบ้าน เขาเห็นภาพบุสกรหัวเราะหัวใคร่อยู่กับภควัตก็ยิ้มออกเช่นกัน
“คิดจะจับคู่ให้เพื่อนเหรอคุณ” ภูรีกระซิบข้างหูพริม
“ถ้าจะมีอะไรเกิดขึ้นกับหัวใจของบุส ฉันก็พร้อมจะเป็นฝ่ายสนับสนุน”
ภูรีอดถามไม่ได้แล้วเอาปริตาไปไว้ไหน พริมว่าเธอไม่เหมาะกับภควัต แต่เหมาะกับคนอื่นมากกว่า ภูรีพยักหน้ากับเธออย่างรู้กันว่าหมายถึงใคร...
คนที่ภูรีกับพริมนึกถึงต้องเปลี่ยนเลขาฯคนใหม่เพราะคุณนุชเลขาฯคนเดิม สามีต้องการให้ลาออกไปเลี้ยงลูกอยู่บ้าน เขานึกถึงปริตาขึ้นมาได้ โทร.ชวนเธอให้มาทำงานด้วยกัน ถึงเธอจะไม่มีประสบการณ์ด้านเลขาฯมาก่อน คุณนุชยินดีจะฝึกให้เธอก่อนจะลาออก ปริตาตอบตกลงโดยไม่ต้องคิดเพราะจะได้มีงานประจำทำ พ่อกับแม่จะได้สบายสักที...
คุณณีแม่ของอินทัชซึ่งเป็นคนจ้างนักสืบไปตามดูพฤติกรรมของอินทัชกับปริตา รู้เรื่องที่ลูกชายจะจ้างผู้หญิงที่พัชราบอกว่าจะมาจับเขามาเป็นเลขาฯ กำชับกับคุณนุช ถ้าปริตามาเมื่อไหร่ให้รายงานตนด้วย คุณนุชรับคำอย่างงงๆ ปกติไม่เคยเห็นคุณณีจะลงมาดูเรื่องแบบนี้
ooooooo
ด้านภควัตเดินมาถึงรถตัวเองก็โยนกุญแจให้ภูรี สั่งให้พาไปหาพงศกรจะไปสางหนี้ที่ค้าง ภูรีขอร้องให้ใจเย็นๆก่อน ไปรักษาตัวให้หายก่อนไม่ดีกว่าหรือ ถ้าไม่นึกถึงตัวเองก็ให้นึกถึงบุสกร ภควัตมองเหล่
“หมายความว่ายังไง”
“นึกถึงคุณบุส นึกถึงลูกน้อง นึกถึงบริษัท ถ้าแกเป็นอะไรขึ้นมา พวกเขาจะทำยังไง...เอาน่า กลับไปนอนให้สบาย เรื่องพงศ์ให้คนอื่นจัดการดีกว่า” คำพูดของภูรีทำเอาภควัตอยากรู้ว่าคนอื่นที่ว่าเป็นใคร...
พัชราคือคนที่ภูรีวางหมากไว้ให้จัดการกับพงศกร คราวนี้เธอบุกเข้าห้องนอนของลูกโดยพาท่านสารวัตรโจ้มาด้วย พงศกรที่แกล้งหลับอยู่เมื่อครู่เด้งขึ้นจากเตียงแทบไม่ทัน โวยวายว่าพาตำรวจเข้ามาในห้องตนทำไม ท่านเห็นว่าพักนี้ของในบ้านหายบ่อยๆโดยเฉพาะบัตรเครดิตในกระเป๋าท่าน แถมเมื่อคืนนังศรีบอกว่าเห็นเด็กวัยรุ่นที่ไหนก็ไม่รู้เอาผ้าปูที่นอนโรยตัวจากห้องเขาออกไปทางระเบียง
“แม่ไม่อยากแจ้งความให้เป็นเรื่องเป็นราวใหญ่โตก็เลยเชิญสารวัตรโจ้มากินข้าวที่บ้าน แม่ก็เลยรบกวนให้เขาเข้ามาเช็กความเรียบร้อยให้...สารวัตรดูได้ทุกซอกทุกมุมตามสบายเลยนะคะ ดิฉันอนุญาต”
พงศกรคว้าแขนแม่พาออกมาจากห้อง เธอทำเป็นงงๆแต่ก็ยอมออกไปกับเขา...
อีกมุมหนึ่งที่ห้องโถง บารมีเพิ่งกลับจากทำงานสวนกับวิกกี้ที่แต่งสวยจะออกจากบ้าน ร้องถามว่ารถใครจอดหน้าบ้านเรา ได้ความว่าเป็นรถของเพื่อนแม่ แต่ดูท่าแล้ววันนี้บ้านจะไม่สงบสุข ก็เลยจะออกไปกินข้าวกับเพื่อน แล้วเดินอารมณ์ดีออกไป...
ด้านพงศกรลากแขนแม่มาที่มุมปลอดคน ต่อว่าท่านว่าคิดจะทำอะไรกันแน่ ท่านก็รู้อยู่เต็มอกว่าคนที่ท่านพูดถึงคือเขาเอง พัชราแดกดันไม่คิดว่าจะเป็นเขาเพราะไม่คิดว่าเขาจะกล้าขัดคำสั่งท่านหนีออกไปทำร้ายร่างกายคนอื่น พงศกรทำไก๋ไม่รู้ว่าแม่พูดเรื่องอะไร พัชราเปิดคลิปสภาพดูไม่จืดของภควัตให้ดู สองแม่ลูกมัวแต่เถียงกันไม่ทันเห็นบารมียืนมองอยู่ พัชราเล่าว่าภูรีโทร.มาบอกท่านว่าเป็นฝีมือพวกของเขา
“ภูฝากให้แม่ช่วยดูแลแกเพราะแกกำลังคบเพื่อนไม่ดี แกรู้ไหมว่าฉันอับอายเขาขนาดไหน”
พงศกรยังเถียงคำไม่ตกฟากทำให้พัชราไม่พอใจมาก ยื่นคำขาดตั้งแต่พรุ่งนี้เป็นต้นไปเขาต้องไปทำงานกับท่าน และถ้าเขาขัดขืนไม่ยอมทำ ท่านจะเป็นคนส่งเขาเข้าคุกและจะทำทุกอย่างเพื่อปิดข่าวเรื่องเขา แล้วจะบอกกับทุกคนว่าเขาไปเรียนต่อเมืองนอก แค่นี้ท่านก็ไม่ต้องอับอายใครอีกแล้ว พงศกรไม่กล้าหือยอมทำตามที่แม่ต้องการ บารมีซึ่งแอบดูอยู่ตลอดรอจนลูกเข้าห้องเรียบร้อย จึงมาหาที่ห้อง
“พ่อจะมาบอกว่าถ้าพงศ์มีปัญหาหรือมีเรื่องไม่สบายใจ คุยกับพ่อได้นะลูก”
แทนที่จะซาบซึ้งใจที่พ่อเป็นห่วง พงศกรกลับปิดประตูใส่หน้า บารมีเศร้าสุดๆเดินคอตกจากไป
ooooooo
อินทัชยังไม่ทันจะสัมภาษณ์งานปริตา คุณณีเปิดประตูห้องทำงานของลูกเข้ามา จะขอเป็นคนสัมภาษณ์เธอเอง อินทัชยังไม่รู้เรื่องรู้ราวอะไรแต่ก็อดแปลกใจไม่ได้ทำไมแม่จะต้องสัมภาษณ์เองด้วย
“เพราะว่าแม่อยากทำหน้าที่เลือกคนที่ดีที่สุดให้กับทัชน่ะสิ ถ้าไม่ดีจริงแม่ก็ไม่เอา” คุณณีมองปริตาอย่างมาดร้าย โดยที่ฝ่ายหลังยังยิ้มโลกสวยไม่รู้เรื่อง อินทัชจึงต้องออกมารออยู่หน้าห้อง คุณอัทธ์เข้ามาถามว่าแม่อยู่กับผู้หญิงคนนั้นแล้วเหรอ อินทัชแปลกใจพ่อรู้ได้อย่างไร มีอะไรหรือเปล่า
“แม่เขากลัวว่าแกจะถูกผู้หญิงหลอกเหมือนที่ผ่านมาอีกก็เลยจะช่วยจัดการให้”
“คุณริตากับผมไม่ได้เป็นอะไรกัน” ไม่พูดเปล่าอินทัชขยับจะเข้าไปในห้อง คุณอัทธ์เตือนว่าอย่าทำให้แม่โกรธจะดีกว่า ปล่อยให้เธอจัดการไปตามที่เห็นสมควร...
ด้วยความใสซื่อ จริงใจและมองโลกสวยไปทุกเรื่อง ทำให้คุณณีตระหนักว่าปริตาไม่ได้คิดร้ายอะไร ยินดีรับเธอเข้าทำงานที่บริษัท ไม่ใช่ตำแหน่งเลขาฯของอินทัช แต่ส่งเธอไปอยู่แผนกตัดเย็บอย่างที่เธอถนัดและชื่นชอบ อินทัชไม่เข้าใจถ้าแม่กลัวว่าปริตาคิดไม่ดีกับเขา ทำไมยังให้เธอทำงาน
“เราสองคนจะได้อยู่ในสายตาของแม่ไงล่ะ”...
อ่านละคร เสน่ห์รักนางซิน ตอนที่ 8 วันที่ 5 พ.ค.61
บทประพันธ์โดย จันทริกากำกับการแสดงโดย สมจริง ศรีสุภาพ
ผลิตโดย บริษัท กู๊ด ฟิลลิ่ง จำกัด
ช่องออกอากาศ สถานีวิทยุโทรทัศน์ไทยทีวีสีช่อง 3
ที่มา ไทยรัฐ