อ่านละคร คมแฝก ตอนที่ 9 วันที่ 15 เม.ย.61
แม้จะหมดพลังไปมากจากบาดแผลเมื่อหลายปีก่อนแต่สติและญาณของอัคนียังยอดเยี่ยม พลังด้านมืดรุนแรงของรังสีทำให้อัคนีลืมตาออกจากสมาธิและหันไปสั่งกัลป์“เอ็งจำไว้ไอ้กัลป์...ไม่ว่าเกิดอะไรขึ้น...อย่าไปไหนเป็นอันขาด!”
อัญชันไปนั่งเป็นเพื่อนกัลป์ ทิ้งอัคนีให้เผชิญหน้ารังสีหน้ากระท่อม
“กูอยู่นี่แล้วไอ้รังสี มึงออกมาเถอะ”
ขาดคำไม่กี่อึดใจ รังสีก็ปรากฏตัวจากเงามืดด้านนอก
“ไอ้เฒ่า...ไม่ได้เจอกันซะนาน”
“มึงคงรอวันนี้อยู่สิท่า”
อัคนีไม่ตอบแต่จดคมแฝกในท่าเตรียมพร้อม รังสีเห็นเป็นไม้คมแฝกธรรมดาก็พูดเย้ย
“ไหนวะคมแฝกของมึง นั่นมันคมแฝกกระจอกงอกง่อย อักขระสักตัวก็ไม่มี”
“จะโค่นผีนรกอย่างมึง กูใช้แค่คมแฝกธรรมดาๆ ก็พอ”
การต่อสู้ระหว่างอัคนีกับรังสีเป็นไปอย่างดุเดือด แม้แต่กัลป์ก็สัมผัสได้ถึงพลังรุนแรงนอกบ้าน อัคนีอ่อนแรงลงในเวลาไม่นานเพราะไม่มีพลังมากเหมือนเก่า รังสีที่เป็นฝ่ายรุกอดเยาะไม่ได้
“มึงมันแก่เกินแกงซะแล้วไอ้เฒ่า เชื่องช้างุ่มง่ามเหมือนเต่าไม่มีผิด”
“ส่วนมึงก็ยังบ้าบิ่นไม่รู้ผิดรู้ชอบเหมือนเดิม...
ไอ้เดรัจฉาน!”
วาจาถากถางทำให้อัคนีฮึดสู้แต่รังสีมีชั้นเชิงหลอกล่อเหนือกว่าฉวยจังหวะที่องอาจกับตะโพนมาร่วมสู้แอบไปทำร้ายกัลป์ในบ้าน โชคดีที่กัลป์อาการดีขึ้นจากการนั่งสมาธิ คว้าคมแฝกหวดจนมีดอาคมหลุดจากมือรังสีก่อนตวัดมีดปักกลับไปที่ไหล่ของเจ้าของ
รังสีเจ็บใจมากแต่แผลฉกรรจ์ที่ไหล่ทำให้ต้องหนีไปตั้งหลัก ทิ้งพวกอัคนีให้มองตามรอยเลือดบนพื้นเครียดๆ
“เสือยิ่งเจ็บก็ยิ่งแค้น ไอ้รังสีต้องย้อนกลับมาอีกแน่!”
ooooooo
รังสีนักฆ่าชาวเขมรหอบสภาพสะบักสะบอมและบาดแผลฉกรรจ์ไปซ่อนตัวในที่พักแรมของเข้มกับขวาน สองสมุนของแสนไม่กล้าหือและไม่อยากเข้าใกล้ ได้แต่ปล่อยให้รังสีพักรักษาตัวตามสบาย
มาลัยเครียดจัดตั้งแต่เกิดเรื่องที่โรงพยาบาล อาการโรคหัวใจกำเริบจนกระรอกนั่งไม่ติดต้องไปขอร้องดอกไม้ให้ช่วยพาแม่ไปโรงพยาบาล
“แม่อาการทรุดใหญ่แล้ว ยาก็ไม่มี ฉันต้องพาแม่ไปหาหมอ พี่ดอกไม้ช่วยคุยกับนายแสนให้ฉันทีนะ”
“สมน้ำหน้าอยากหาเรื่องหนีเอง คราวนี้เห็นทีจะยาก นายแสนเขาคงไม่ไว้ใจเธออีกแล้ว”
“ถึงยังไงพี่ดอกไม้ก็เป็นคนโปรดของนายแสน ถ้าพี่ดอกไม้เอ่ยปาก นายแสนอาจจะยอมให้คุณหมอมาดูอาการแม่มาลัยที่บ้านก็ได้นะ พี่ดอกไม้...ช่วยฉันหน่อยเถอะนะแล้วพระคุณนี้ฉันจะไม่ลืมเลย...ฉันสาบาน”
ดอกไม้รำคาญแต่ทนสายตาอ้อนวอนของสองแม่ลูกไม่ไหวไปคุยกับแสนให้ แต่กระนั้นก็ไม่วายคิดแผนร้ายจะกำจัดกระรอกไม่ให้รอดไปฟ้องกัลป์เรื่องเธอเปลี่ยนใจไปเข้ากับแสน
แสนนั่งฟังดอกไม้เล่าอาการของมาลัยเงียบๆก่อนยอกย้อนอย่างรู้ทัน
“ทำไมฉันต้องช่วยพวกมัน เธอเองก็คิดจะกำจัดสองแม่ลูกคู่นี้อยู่แล้วไม่ใช่เหรอ”
“แต่มาคิดๆดูแล้ว ถ้าขืนปล่อยนังมาลัยมันตายคาบ้าน นายแสนจะโดนนินทาได้ว่าเป็นคนใจร้ายใจดำ”
“มันก็จริงของเธอ”
ดอกไม้เห็นแสนทำท่าคิดก็เดินไปนั่งตักทิ้งสายตายั่วยวน
“ส่วนนังกระรอก...ฉันเห็นว่าผู้การเจมส์เขาแอบเล็งๆมันอยู่ไม่ใช่เหรอ ถ้าเรายกนังนี่ให้เขา ธุรกิจของนายแสนคงราบรื่นกว่าเดิม...หรือว่านายแสนยังอาลัยอาวรณ์มันอยู่คะ น้องของศัตรู...นายแสนยังกล้าจับมาทำเมียอีกเหรอ...”
คำยุแยงของดอกไม้ทำให้แสนแสยะยิ้มสั่งลูกน้องพาหมอมาตรวจอาการมาลัยในคืนเดียวกัน กระรอกโล่งใจมากแต่ไม่นานก็ต้องหน้าเสียเมื่อจู่ๆก็ถูกพาตัวไปขึ้นรถ
สมุนของแสนบอกจะพาเธอไปหาเจมส์ กระรอกหน้าซีดเผือดยังจำได้ถึงแววตาหื่นกระหายเมื่อครั้งก่อนที่เจอกัน พยายามดิ้นรนขัดขืนเต็มที่แต่สู้แรงพวกสมุนของแสนไม่ได้
ดอกไม้ยืนรอส่งน้องสาวผัวเก่าหน้าบ้านพร้อมแสน สีหน้านิ่งเฉยเหมือนไม่รู้สึกรู้สา
กระรอกเห็นอดีตพี่สะใภ้ก็ร้องลั่น “พี่ดอกไม้นี่มันเกิดอะไรขึ้น พี่ดอกไม้ช่วยฉันด้วย”
“ก็ช่วยอยู่นี่ไง กำลังช่วยให้กระรอกมีความเป็นอยู่ดีขึ้นแล้วแม่มาลัยก็จะพลอยสบาย”
“พี่ดอกไม้พูดเรื่องอะไร ฉันไม่เข้าใจ”
สีหน้าไร้เดียงสาของกระรอกทำให้แสนนึกเวทนาแต่ไม่เปลี่ยนใจประกาศกร้าว
“ตั้งแต่วันนี้...ฉันจะยกเธอให้ผู้การเจมส์ ถ้าเธอทำตัวดีๆเป็นที่โปรดปราน...ผู้การเจมส์ก็จะปรนเปรอเธอไม่อั้น”
“ผู้การเจมส์...นี่จะให้ฉันเป็นนางบำเรอของไอ้ฝรั่งอย่างนั้นเหรอ...ฉันไม่เอา...ฉันไม่ไป!”
ดอกไม้มองน้องสาวผัวเก่าด้วยสีหน้าสมเพช สะใจนักที่กระรอกจะได้ลิ้มลองรสชาติความขมขื่นอย่างที่เธอเคยโดนบ้าง มาลัยได้ยินเสียงลูกสาวคนเล็กก็วิ่งหน้าตื่นมาห้าม พยายามจะดึงตัวไว้
“ทำไมกันพ่อแสน นี่หมดทางหากินแล้วหรือไง ทำไมต้องเอาลูกสาวฉันไปขายแบบนี้ ฉันไม่ยอมนะ”
“หลีกไปให้พ้น แกไม่มีสิทธิ์มาขวางฉัน”
“ก็เอาสิ...ถ้าพ่อแสนคิดจะทำแบบนี้ก็ได้ แต่พ่อแสนต้องข้ามศพฉันไปก่อน...ฉันยอมตาย!”
ooooooo
มาลัยโกรธมากเมื่อถูกกระชากดวงใจ ลูกสาวคนเล็กต้องไปสังเวยพวกฝรั่งค้าอาวุธสงคราม เรี่ยวแรงที่เคยหดหายกลับเพิ่มอย่างมหาศาลกระโจนใส่แสนและตบตีไม่ยั้ง
ดอกไม้ตกใจตะโกนสั่งให้สมุนของแสนพาตัวกระรอกออกไป แต่มาลัยไม่ยอมขโมยปืนจากสมุนของแสนกราดยิงจนตายไปหลายคน แสนโมโหมากควักปืนมายิงโต้โดนมาลัยทรุดฮวบกับพื้น
กระรอกกรีดร้องเสียงหลงสะบัดตัวออกจากการจับกุมถลาไปหาแม่ “แม่จ๋า...พี่ดอกไม้ตามหมอเร็ว แม่จะไม่ไหวแล้ว แม่แข็งใจไว้ก่อน แม่อย่าเป็นอะไรนะ... ไอ้แสน...ไอ้คนใจร้าย ไอ้สารเลว แกยิงแม่ฉันทำไม”
แสนไม่สะทกสะท้าน ความแค้นที่กัลป์ฆ่าพ่อทำให้คิดเอาเองว่าสาสมกันแล้ว
“ไอ้กัลป์พี่เธอ มันก็ยิงพ่อฉันแบบนี้ แล้วทำไมฉันจะยิงแม่มันไม่ได้...อยากโดนอีกคนไหมล่ะ”
ดอกไม้อ้าปากค้างไม่คิดว่าเรื่องจะเลยเถิด มาลัยไม่ยี่หระอดีตลูกสะใภ้หันไปสั่งเสียกับแสน
“พ่อแสน...ฉันมีเรื่องอยากจะขอร้อง...ถึงพ่อแสนจะเกลียดจะแค้นไอ้กัลป์ยังไง ฉันก็ขอเอาชีวิตฉันไถ่โทษแทนมัน กระรอกมันเป็นเด็กผู้หญิงยกเว้นมันสักคนเถอะ พ่อแสนอย่าก่อเวรก่อกรรมอีกเลย...อโหสิกรรมต่อกันนะพ่อแสน”
แสนเม้มปากแน่นแต่ไม่ตอบรับ มาลัยถอนใจยาวน้ำตาไหลพรากหันไปบอกลากระรอก
“รักษาเนื้อรักษาตัวให้ดีนะลูก แม่ขอโทษ...แม่ปกป้องดูแลลูกได้แค่นี้”
มาลัยสิ้นใจหลังจากนั้นไม่กี่อึดใจ กระรอกกรีดร้องลั่นด้วยความเสียใจสุดขีด ดอกไม้มีสีหน้าไม่อยากเชื่อ ต่างจากแสนที่มองศพมาลัยอย่างเย็นชา...ไม่รู้สึกผิดแม้แต่น้อย
อัคนีรับรู้ด้วยญาณพิเศษว่ามาลัยจากโลกนี้ไปแล้ว กัลป์ก็รู้สึกคิดถึงแม่แปลกๆแต่ไม่คิดว่าจะมีใครตาย
อัคนีเฝ้ามองศิษย์เอกด้วยความเห็นใจแต่ทำอะไรไม่ได้นอกจากเตือนสติ
“ทุกสรรพสิ่งบนโลก...ย่อมเกิดขึ้นตั้งอยู่และดับไปเสมอ”
กัลป์สงสัยว่าอาจารย์อาจปิดบังบางอย่างแต่ไม่มีเวลาคิดมากต้องตั้งมั่นกับการนั่งสมาธิไล่มนตร์ดำออกจากตัว และในที่สุดความหวังของเขาก็เป็นจริงสมาธิแน่วแน่ทำให้บาดแผลรุนแรงหายสนิท
อ่านละคร คมแฝก ตอนที่ 9 วันที่ 15 เม.ย.61
ละครเรื่อง คมแฝก ประพันธ์โดย เสนีย์ บุษปะเกศละครเรื่อง คมแฝก บทโทรทัศน์ คฑาหัสต์ บุษปะเกศ/ ณพุทธ สุศรีฯ
ละครเรื่อง คมแฝก ผู้สร้าง เมตตาและมหานิยม จำกัด
ละครเรื่อง คมแฝก ผู้จัด นก ฉัตรชัย เปล่งพานิช
ละครเรื่อง คมแฝก กำกับการแสดง ปิยะพันธ์ ชูเพ็ชร
ละครเรื่อง คมแฝก ออกอากาศทาง สถานีวิทยุโทรทัศน์ไทยทีวีสีช่อง 3
ที่มา ไทยรัฐ