อ่านละคร คมแฝก ตอนที่ 13 วันที่ 28 เม.ย.61
ชาญผายมือไปทางกลุ่มนักเลงที่มีคมแฝกครบมือ “กูเลยไปรวบรวมคนพวกนี้มาจากทุกมุมเมือง แล้วรู้อะไรอย่างนึงไหม...ทุกคนต่างบอกว่าตัวเองเป็นปรมาจารย์คมแฝกทั้งนั้น...คราวนี้มาดูกันซิว่าวิชาคมแฝกที่มึงกับไอ้แสนเรียนมามันจะเหนือกว่าไอ้พวกนี้ตรงไหน”กลุ่มนักเลงปราดมาล้อมกัลป์ ชาญแสยะยิ้มพลางโยนคมแฝกให้ อัญชันใจไม่ดีเป็นห่วงชายคนรักที่อาการสะบักสะบอมแต่กัลป์กลับไม่ใส่ใจอาการเจ็บปวดเหล่านั้น เอ่ยต่อหน้าพวกนักเลงเสียงเรียบ
“คมแฝกแท้จริงคืออาวุธของนักเลงกล้ามีไว้ปกป้องคนที่อ่อนแอกว่า หมาหมู่อย่างพวกมึงไม่คู่ควรสำหรับมัน”
กัลป์พูดจบก็จดคมแฝกในท่าเตรียมพร้อม เหล่านักเลงไม่รอช้าดาหน้าหาแต่สู้กัลป์ไม่ได้สักคน ชั้นเชิงคมแฝกแบบครูพักลักจำไม่คณามือกัลป์แต่เพราะพิษบาดแผลจากการสู้ครั้งก่อนทำให้เขาอ่อนแรง แต่ในที่สุดเหล่านักเลงก็แตกพ่าย และชาญหวิดจะถูกกัลป์ฟาดตายหากแสนไม่เอาคมแฝกรับไว้
สิงโตรอจังหวะอยู่แล้วกระโจนล็อกตัวกัลป์
จากด้านหลัง ชาญจะซัดเอาคืนแต่แสนเอาคมแฝกขวางไว้
“ไอ้พวกกระจอก มึงคิดว่าพวกมึงจะสู้มันได้เหรอ นี่ถ้าไม่เห็นแก่หน้าผู้พันเจมส์ล่ะก็...กูจะปล่อยให้ไอ้กัลป์มันตีมึงตายเหมือนหมาข้างถนน!”
ooooooo
แม้จะไม่บาดเจ็บเพิ่มแต่เพราะออกแรงเยอะทำให้กัลป์อาการทรุด อัญชันเข้าประคองทันทีที่ถูกปลดล็อกกุญแจมือ แสนมองมาด้วยแววตาเจ็บปวดระคนหมั่นไส้
“พี่ต้องขอโทษที่ทำให้เธอเป็นห่วง แต่บอกเลยว่านี่ไม่ใช่แผนของพี่เลย”
“อย่ามาตอแหล แล้วมันจะต่างกันตรงไหน แผนของแกหรือพวกของแกมันก็บัดซบพอๆกัน”
“ข้อแตกต่างคือฉันยังไม่อยากเห็นมันตายตอนนี้ แต่ฉันอยากเห็นมันพ่ายแพ้และคุกเข่าร้องขอชีวิต
ต่อหน้าฉัน”
กัลป์ส่ายหน้าช้าๆก่อนจะตอกแบบหยิ่งๆ
“ฝันไปเถอะไอ้แสน อย่างมากที่สุดที่มึงจะได้ก็คือมึงได้ฆ่ากูแค่นั้น”
“สมพรปากมึงแล้วไอ้กัลป์ ในเมื่อมึงอยากจะตายนัก กูก็จะให้โอกาสมึง!”
แสนคิดแผนบางอย่างแล้วจัดการเรียกอินทรีย์มาพร้อมสมุนคนอื่น เพลิงในคราบอินทรีย์มองสภาพกัลป์ด้วยสีหน้าเรียบเฉยทั้งที่ในใจเดือดพล่าน เจ้าพ่อเมืองพลหรี่ตาจับผิดก่อนยื่นมีดไสยดำให้เพลิง
“ไอ้มีดอาถรรพณ์เล่มนี้ กูไม่อยากเก็บไว้ใกล้ตัว กูขอยกให้มึง”
“ขอบคุณครับนาย”
“วันพรุ่งนี้เราจะก่อวินาศกรรมตามแผน มึงอย่าทำให้กูผิดหวังเป็นอันขาด”
สิงโตสมุนเอกสบตาแสนและแกล้งบอกให้ทดลองใช้มีดไสยดำฆ่ากัลป์ แสนแสยะยิ้ม
“พิสูจน์ความภักดีของมึงให้กูเห็นอีกครั้งไอ้อินทรีย์... พิสูจน์ด้วยชีวิตของไอ้กัลป์!”
เพลิงอึกอัก มองสภาพของกัลป์แล้วใจหาย ภารกิจและหัวใจของความเป็นเพื่อนตีกันให้ยุ่งในหัว สุดท้ายก็ตัดสินใจขว้างมีดไปทางแสนที่ตะปบรับได้อย่างแม่นยำ
“ไอ้นกสองหัว! มีดอัปรีย์เล่มนั้นกูจะเก็บไว้
ทำซากอะไร ของจริงถูกทำลายไปนานแล้ว ที่ออกอุบายมาทั้งหมดก็เพราะอยากเห็นธาตุแท้ของมึง มึงนี่เอง
ที่เป็นพรายกระซิบให้ทางการ”
“เออ...กูเอง...ไอ้ชาติหมา กูนี่แหละที่เบื้องบนส่งมาเด็ดหัวมึง!”
สมุนของแสนลุกฮือหลังจากนั้น เพลิงรีบวิ่งไปหากัลป์และช่วยต้านไว้อย่างเต็มกำลัง อัญชันเฝ้าดูไม่ห่างก่อนเข้าประคองกัลป์ไว้ เพลิงจำต้องหนีเพื่อหาคนมาช่วยล้มแผนการใหญ่ของแสน ทิ้งให้กัลป์ถูกแสนซ้อมจนเลือดกระอักและแน่นิ่งไปหลังจากนั้น
อัญชันกรีดร้องแทบขาดใจ แต่กัลป์ไม่รู้สึกตัว แสนมองมาด้วยแววตาเย็นชาและนิ่งเฉย ไม่มีแม้แต่ความเห็นใจหรือรู้สึกผิดที่ฆ่าอดีตเพื่อนรัก...
เพลิงนำข่าวร้ายของกัลป์ไปบอกพวกตะโพน
ที่ป่านอกเมืองพล กระรอกเสียใจมากร่ำไห้จะล้างแค้นให้พี่ชายจนตะเภาต้องเตือนสติให้รักษาชีวิตเพื่อกัลป์ องอาจแค้นใจมาก ทั้งเรื่องกัลป์และเรื่องผู้ว่าราชการจังหวัดที่เขาเพิ่งทราบว่าถูกฆ่าคาศาลากลาง จนต้องเปลี่ยนแผนแจ้งเรื่องทั้งหมดให้รองเพชรและพวกชาวบ้านเตรียมตัวสู้กันเอง
ooooooo
ร่างของกัลป์ถูกนำไปฝังโดยมีอัญชันตามเฝ้าไม่ห่าง ร่ำไห้เสียใจจนแสนหมั่นไส้
“นี่ละโว้ย...รางวัลของคนกล้าปกป้องแผ่นดินจนตาย กูก็จะฝังมึงไว้ใต้แผ่นดินที่มึงรักอย่างนี้แหละและพรุ่งนี้ก็ถึงเวลาที่กูจะระเบิดเขื่อน สร้างความวุ่นวายให้บ้านเมืองที่มึงรัก”
แสนโยนคมแฝกไว้บนร่างกัลป์ อัญชันหัวเสียมากแหวลั่น
“แกมันไม่ใช่คน ได้ยินไหม...แกมันเป็นเดรัจฉาน ไอ้แสน ราชสีห์...ไอ้ชาติชั่ว!”
คำพูดของอัญชันทำอะไรแสนไม่ได้ หัวเราะสะใจที่อดีตเพื่อนรักตายก่อน
“สุดท้ายกูก็เป็นอมตะอย่างที่ไอ้อัคนีพูดไว้...
ไม่กูก็มึงที่ต้องตายด้วยคมแฝก สุดท้ายก็คือมึงที่เป็นศพ!”
องอาจกับรองเพชรช่วยกันเกลี้ยกล่อมและปลุก ระดมพวกชาวบ้านให้สู้พวกแสนกับเจมส์ แต่ความรักตัวกลัวตายทำให้ไม่มีใครกล้า มีเพียงชาวบ้านหยิบมือและครอบครัวของตะเภาที่ยืนหยัดสู้
พวกชาวบ้านทยอยเก็บข้าวของหนีออกนอกเมืองพลทันทีที่รู้ว่าจะมีสงครามแบ่งแยกดินแดน กระรอกนั่งมองเหตุการณ์ระส่ำระสายด้วยแววตาหนักใจ พลันน้ำตาก็ไหลเมื่อคิดถึงกัลป์พี่ชายคนเดียว
องอาจเดินมาปลอบ กระรอกต้องพยายามกลั้นสะอื้นด้วยความรู้สึกผิด
“ฉันนี่แย่จริงๆเลยนะ เวลาแบบนี้ยังคิดถึงเรื่องตัวเองอยู่ได้”
“ผมเข้าใจครับ มันไม่ใช่ความผิดของลูกพี่ซะหน่อย”
“นายพูดจริงเหรอ”
“ครอบครัวผมเองก็ไม่ต่างอะไรกัน เราต้องเจ็บช้ำต้องสูญเสียคนที่เรารักเพราะไอ้แสน ถ้าลูกพี่อยากร้องไห้ก็ร้องต่อเถอะครับ...ผมจะอยู่เป็นเพื่อน”
กระรอกซึ้งใจมากถามเขาเสียงอ่อน “แล้วนายไม่อยากร้องบ้างเหรอในเมื่อนายเองก็เสียใจพอๆกับฉัน”
“สำหรับเรื่องในอดีต...ผมไม่มีน้ำตาเหลือแล้วครับลูกพี่...ไม่มีแล้ว”
องอาจกลั้นน้ำตาจนตัวสั่น กระรอกสงสารโอบกอดปลอบใจ องอาจกุมมือเธอถ่ายทอดพลังงานและพลังใจให้กันและกัน...เขากับเธอจะต้องผ่านช่วงเวลาเลวร้ายนี้ไปให้ได้!
แสนเดินหน้าแผนการใหญ่สั่งสมุนเตรียมวางระเบิดตามจุดต่างๆเพื่อถล่มเมืองพลให้ราบ รวมทั้งส่งสมุนกับทหารรับจ้างจำนวนนึงไปปล้นพวกชาวบ้านเพื่อสร้างความวุ่นวาย เจมส์พอใจมากและรอเวลาสำคัญอย่างใจจดจ่อ
อัญชันถูกขังในห้องเดิม สีหน้าเศร้าหมองเพราะยังเสียใจเรื่องกัลป์ แสนเห็นแล้วอดสมเพชไม่ได้ เกลี้ยกล่อมเธออีกครั้งให้เปลี่ยนข้าง
“ถึงเวลาแล้วน้องพี่”
“แกคงสะใจมากสินะที่มีวันนี้”
“อย่ามองพี่ด้วยสายตาแบบนั้น เธอรู้ไหมเรื่องที่เกิดขึ้นทั้งหมดนี้เพราะใคร...มันไม่ใช่ความผิดพี่
ทุกอย่างเป็นเพราะไอ้กัลป์ เป็นเพราะมันคนเดียวทำให้เป็นแบบนี้”
“เลิกโยนความผิดให้คนอื่นซะทีเถอะ แกก็รู้แก่ใจว่าทั้งหมดเป็นเพราะสันดานของแกเอง”
“ไม่จริง...ไอ้กัลป์มันฆ่าพ่อพี่ มันแย่งน้องไปจากพี่ น้องก็รู้พี่รักน้องมากแค่ไหน ทั้งๆที่น้องเคยหักหลังพี่แต่จนถึงเวลานี้พี่ก็ยังเฝ้าหวังว่าน้องจะสำนึกและกลับมาเป็นของพี่อีกครั้ง”
แสนพูดเหมือนละเมอ เอื้อมมือผ่านลูกกรงไปลูบไล้ใบหน้าของน้องสาวนอกไส้อย่างหลงใหล อัญชันกลัวมากพยายามถดตัวหนีแต่ไม่ช่วยให้อะไรดีขึ้นนัก
“พี่รักเธอ ขอเพียงเธอรับปาก เธอจะกลายเป็นยอดหญิงของแผ่นดินนี้และอยู่เคียงข้างพี่ตลอดไป”
“แต่ฉันขอตายดีกว่า ถ้าต้องอยู่เคียงข้างสัตว์นรกอย่างแก”
อัญชันตอกไม่ไว้หน้า แสนโกรธมากสวนเสียงเข้ม
“ไม่รักดีจริงๆนังแพศยา แกต้องการแบบนี้ใช่ไหม ได้! ถ้าอยากตายกันมากนัก...กูจะทำให้ทุกคนสมใจ”
ooooooo
องอาจ เพลิง และรองเพชรร่วมกันคิดแผนรับมือพวกแสนและเจมส์ นอกจากข้อมูลของเพลิงซึ่งได้ยินจากแสนก่อนหน้า ว่าจะถล่มเขื่อนและดักปล้นพวกชาวบ้าน ก็มีจุดวางระเบิดอีกหลายแห่งที่ต้องตามปลด
ตะเภาอยากช่วยแต่เพลิงไม่ยอมไล่ให้กลับ
ไปอยู่กับพ่อแม่ แต่สาวหมวยรั้นจะเอาชนะและอยากช่วย
เขาจนหาทางแอบตามไปจนได้ กระรอกกับดวงใจ
ไม่ไปไหน ความแค้นสุมอกจากการสูญเสียที่ผ่านมาทำให้สองสาวไม่กลัวตาย ปักหลักอยู่ช่วยปาน แจ้ และจงอางสู้กับพวกแสน
ในที่สุดเวลาสำคัญก็มาถึง...พวกรองเพชรได้รับแจ้งจากสายสืบว่าพวกแสนกับเจมส์เคลื่อนกำลังแล้ว ปานกับแจ้เตรียมอาวุธครบมือสู้เต็มที่ เช่นเดียวกับกระรอกที่รับหน้าที่เป็นกองหนุนคอยดูแลคนอื่นๆ
องอาจวิ่งวุ่นวางกับดักระเบิดตามจุดต่างๆโดยมีตะโพนเป็นผู้ช่วย กระรอกเห็นเขาไม่ได้พักเลยเอาน้ำไปให้
“ขอบคุณครับลูกพี่ ลูกพี่กลัวรึเปล่าครับ”
“มีองอาจอยู่ทั้งคน กระรอกไม่กลัว”
“ครับ...ผมจะคอยปกป้องลูกพี่ให้ถึงที่สุด”
“แล้วอย่าลืมปกป้องตัวเองด้วยล่ะนายบ๊อง”
พวกชาวบ้านที่ใจสู้ช่วยกันสร้างด่านเพื่อต้านพวกแสน แม้รู้ว่าเสียเปรียบแต่ไม่มีใครย่อท้อ โดยเฉพาะครอบครัวของตะเภาที่หวังกำจัดพวกแสนให้สิ้นซาก!
เพลิงรับหน้าที่ไปสกัดกำลังพวกแสนและยับยั้งการระเบิดเขื่อน สารวัตรใหญ่คนใหม่ของเมืองพลบุกเดี่ยวไปพร้อมมอเตอร์ไซค์คันเก่าของตะโพนจนกระทั่งเจอชาญที่คุมรถขนระเบิด
สิงโตถูกแสนส่งมาช่วยชาญ การเผชิญหน้ากับเพลิงหรืออินทรีย์คู่ปรับทำให้เขาฮึกเหิมอยากเอาชนะถึงกับยอมรับคำสั่งของชาญเพื่อเอาชีวิตเพลิง
เข้มกับขวานสองสมุนของแสนรับหน้าที่ขนทหารรับจ้างไปปล้นสะดมพวกชาวบ้าน ใช้ระเบิดหลายลูกถล่มด่านและทำลายกับดักมากมายขององอาจจนพวกชาวบ้านต้องหนีกระเจิง รองเพชรยืนบัญชาการพร้อมลูกน้องติดตามสามสี่นาย สีหน้าเคร่งเครียดเมื่อเห็นว่าสถานการณ์ตกเป็นรอง
กระรอกกับจงอางอยู่กับดวงใจที่มีอาการกลัวตัวสั่น เสียงระเบิดและเสียงหวีดร้องของพวกชาวบ้านทำให้เด็กสาวแทบคลั่ง ภาพในอดีตวนเวียนเหมือนหัวจะแตกแต่กระนั้นเหตุการณ์เหล่านั้นกลับกระตุ้นความทรงจำบางอย่างของเธอเหมือนปลดล็อก
องอาจสู้เคียงบ่าเคียงไหล่กับรองเพชรและเหล่าลูกน้องติดตาม ระเบิดหลายลูกถูกนำมาใช้เพื่อเบี่ยงเบนความสนใจพวกสมุนของแสน สถานการณ์เลวร้ายลงแต่พวกชาวบ้านก็ฮึดสู้...ไม่ตายก็ต้องปกป้องแผ่นดินให้ถึงที่สุด!
เพลิงถูกล้อมด้วยสมุนของแสน ชาญและกลุ่มนักเลงคมแฝกที่เคยทำร้ายกัลป์ก็ถูกส่งมากำราบสารวัตรใหญ่คนใหม่ของเมืองพล เพลิงรับมืออย่างไม่ลำบากแต่กำลังคนมากกว่าทำให้ง่ายต่อการเพลี่ยงพล้ำ โชคดีที่ตะเภาแอบตามมาและช่วยอีกแรงทำให้พวกชาญกับสมุนของแสนแตกพ่ายไปบ้าง...
ooooooo
สถานการณ์ของพวกชาวบ้านที่สู้กับพวกแสนไม่ค่อยดี หลายคนถูกยิงบาดเจ็บหรือได้รับลูกหลงจากสะเก็ดระเบิด แม้แต่รองเพชรก็บาดเจ็บแต่ยังไว้ลายยิงสมุนแสนตายไปหลายคน
เพลิงรับมือกลุ่มนักเลงคมแฝก ส่วนตะเภาสู้กับชาญอย่างห้าวหาญเกินชาย เพลิงมองไปทางสาวหมวยด้วยความเป็นห่วง แม้เธอจะมีฝีมือแต่แรงสตรีหรือจะสู้พวกผ่านศึกมากมายอย่างชาญ
สถานะคนสนิทของเจมส์ไม่ได้มาง่ายๆ ในที่สุดชาญก็จับจังหวะตะเภาได้และรุกจนเธอต้องถอย เพลิงเห็นท่าไม่ดีรีบกำจัดกลุ่มนักเลงคมแฝกและไปช่วยเธอรับมือกับชาญ
แผนของแสนกับเจมส์คลาดเคลื่อนไปหมด สองหนุ่มใจโฉดต่างสัญชาติไม่คาดคิดว่าพวกชาวบ้านจะฮึดสู้แบบนี้ ระเบิดที่เตรียมไว้ไม่ได้ใช้งานแถมกำลังคนก็หดน้อยลงเพราะถูกพวกชาวบ้านฆ่า
“คนของผมวิทยุมาบอกว่าพวกเรากำลังเสียท่า” เจมส์บ่นอย่างหัวเสีย
“ทำไมคุณถึงไม่รีบจัดการอะไรสักอย่าง” แสนตอบอย่างไม่ยี่หระ
“คุณจะให้ผมทำอะไร”
“ก็ส่งคนไปเพิ่มสิ งานนี้จะไม่มีคำว่าถอยเป็นอันขาด”
“ขอโทษนะคุณแสนแต่ตอนนี้การระเบิดเขื่อนของเรากำลังจะล้มเหลว แถมมีรายงานว่าทางกรุงเทพฯจะส่งกองกำลังมาที่นี่ ผมคงต้องประเมินสถานการณ์ใหม่และเตรียมกำลังเสริมให้พร้อมกว่านี้”
แสนไม่พอใจคำตอบ แต่ไม่กล้าออกอาการมากซึ่งเจมส์สัมผัสได้ ย้ำเสียงเครียด
“คุณแสน...คุณคงไม่ลืมนะว่าใครเป็นนายใหญ่ของที่นี่”
คำพูดเตือนกร่างๆของเจมส์ทำให้แสนฉุนขาด เอ็ดลั่น “ไม่สนอะไรทั้งนั้น ศึกครั้งนี้กูจะไม่ยอมแพ้เป็นอันขาด คุณไปทำหน้าที่ของคุณ ส่วนเรื่องการทำลายเขื่อน...กูจัดการเอง”
เจมส์หงุดหงิดมากที่ถูกแสนอาละวาด เขาสั่งลูกน้องขับรถไปฐานทัพอีกแห่งเพื่อขอความช่วยเหลือ แต่กลับได้ตาลุกเมื่อเห็นว่าคนขับไม่ใช่ลูกน้องแต่เป็นองอาจ!
องอาจช่วยพวกชาวบ้านต้านสมุนของแสนพักใหญ่จึงปลีกตัวไปชำระแค้นกับเจมส์ ตัวการแท้จริงทำให้แสนบ้าอำนาจและครอบครัวเขาต้องตาย เจมส์ถูกคุมตัวไปที่หนองน้ำเมืองพล...แหล่งน้ำมันตามธรรมชาติที่พวกฝรั่งค้นพบเมื่อหลายปีก่อนและคิดกอบโกยผลประโยชน์
“เรามาที่นี่ทำไม” เจมส์ถามเสียงเรียบ
“ทุกอย่างเริ่มต้นที่นี่ บาปกรรมของแก หัดสำนึกซะบ้างสิ”
“แกคงเป็นองอาจ...นายแว่นขายยาที่ใครๆพูดถึง หรือแท้ที่จริงก็คือท่านปลัดแห่งเมืองพล ข้าราชการอย่างแกคงไม่ฆ่าคนมือเปล่าหรอกจริงไหม ทำแบบนี้มันผิดกฎหมายนะคุณปลัด”
“แต่สำหรับสัตว์นรกที่ทำลายล้างครอบครัวของฉัน ฉันไม่คิดแบบนั้น”
“แต่แกเลือกคนผิด นายแสนต่างหากที่ทำลายครอบครัวของแก ส่วนฉันไม่เกี่ยว”
“แต่แกเป็นคนบงการ เพราะแกทุกอย่างถึงได้เป็นแบบนี้!”
“แล้วไง...ฆ่าฉันแล้วมันได้อะไรขึ้นมา ศพของฉันทวงอดีตคืนกลับมาให้แกไม่ได้ ทุกอย่างมันผ่านไปแล้ว
แต่ถ้าแกให้โอกาสฉัน ฉันจะชดเชยให้แกเอง”
เจมส์คว้ากระเป๋าเอกสารบรรจุเงินหลายปึก
มาเปิดแต่ถูกองอาจปัดทิ้งอย่างไม่ไยดี
“เงินสกปรกของแก ฉันไม่ต้องการ”
“ไม่เอาน่า ลองดูนี่ซะก่อน”
ขาดคำเจมส์ก็ควักมีดพกปรี่จะแทงแต่องอาจหลบได้และหยิบก้อนหินแถวนั้นทุบหัวเจมส์ตายคาที่!
ooooooo
ชาญยังไม่ตายและต้องรับมือตะเภากับเพลิงที่ร่วมกันสู้เพื่อขัดขวางการระเบิดเขื่อน กลุ่มนักเลงคมแฝกถูกตีพ่ายไปแล้วเหลือแค่ชาญที่หนังเหนียวยากจะต่อกร
“ถึงฆ่าฉันให้ตาย พวกแกก็หยุดรถระเบิดไม่ได้อยู่ดี ป่านนี้รถคงแล่นถึงเขื่อนแล้ว”
“เพราะแกคนเดียวถึงต้องเสียเวลาแบบนี้”
ตะเภาฉวยจังหวะฟาดคมแฝกโดนจุดสำคัญ
จนชาญล้มจึงเงื้อมือหมายปิดบัญชีแต่เพลิงยับยั้งไว้
“อย่าตะเภา...ฆ่ามันก็เปลืองแรงเปล่า ปล่อยมันไปเถอะ เขารู้กันหมดแล้วว่าไอ้เจมส์เป็นผู้อยู่เบื้องหลังเรื่องเลวร้ายที่เกิดขึ้นทั้งหมด ยังไงพวกแกหนีคุกตะรางเมืองไทยไม่พ้นหรอก”
เพลิงไม่อยากให้ตะเภาฆ่าคนเพราะจะเป็นภาพและบาปติดตัว แต่ชาญไม่สำนึก ทันทีที่เพลิงกับตะเภาหมุนตัวก็ควักปืนสำรองมาเล็ง เพลิงเดาไว้แล้วถอนใจยาวก่อนหยิบมีดสั้นของชาญที่ตกแถวนั้นแทงท้องเจ้าของมีดตาย!
สถานการณ์เมืองพลวิกฤติเต็มที แม้พวกชาวบ้านร่วมแรงร่วมใจแต่ยังควบคุมอะไรไม่ได้ องอาจกับเพลิงก็แยกกันไปทำหน้าที่กำจัดตัวการแต่ยังไม่มีใครเข้าถึงตัวแสน เจ้าพ่อเมืองพลที่ทำให้ป่วนกันทั้งเมือง
อ่านละคร คมแฝก ตอนที่ 13 วันที่ 28 เม.ย.61
ละครเรื่อง คมแฝก ประพันธ์โดย เสนีย์ บุษปะเกศละครเรื่อง คมแฝก บทโทรทัศน์ คฑาหัสต์ บุษปะเกศ/ ณพุทธ สุศรีฯ
ละครเรื่อง คมแฝก ผู้สร้าง เมตตาและมหานิยม จำกัด
ละครเรื่อง คมแฝก ผู้จัด นก ฉัตรชัย เปล่งพานิช
ละครเรื่อง คมแฝก กำกับการแสดง ปิยะพันธ์ ชูเพ็ชร
ละครเรื่อง คมแฝก ออกอากาศทาง สถานีวิทยุโทรทัศน์ไทยทีวีสีช่อง 3
ที่มา ไทยรัฐ