อ่านละคร หนึ่งด้าวฟ้าเดียว ตอนที่ 4 วันที่ 25 เม.ย.61
“มันไปอาบน้ำ ทั้งเนื้อทั้งตัวมีผ้าพันกายไม่กี่ผืน ย่อมไม่สามารถซ่อนกระไรได้ ถ้ายังไม่เจออีกก็แสดงว่ามันไม่ได้เก็บของไว้ที่ตัวมันแน่” เจ้าจอมเพ็ญคิดเครียด เลื่อนเสนอให้ไปค้นที่เรือน “ข้ากับท่านเจ้าคุณพลเทพวางแผนไว้หมดแล้ว ระหว่างที่ตัวนังเด็กนั่นอยู่ที่นี่ คุณพระนายน้องข้าก็เตรียมการค้นเรือนมันอยู่ อย่างไรเราก็ต้องเจอ” เจ้าจอมเพ็ญจิกตาน่ากลัวที่นอกกระโจม แน่นแอบฟังอยู่พึมพำเจ็บใจ...
“พลาดจนได้”
แน่นเครียดหนักคุยกับขันทองว่า
“อุตส่าห์วางแผนไว้ดิบดี กะฉวยโอกาสที่แม่แมงเม่าไปอาบน้ำค้นหาของสักหน่อย แต่พลาดไปเสียหมด เอ็งจะเอาอย่างไรต่อวะ”
ขันทองเสียดายแต่ก็ปลอบแน่นว่า
“ครานี้เราแพ้ปัญญาพวกมัน ข้าก็มัวแต่ห่วงเจ้าแมงเม่าจะถูกทำร้าย แต่คิดไม่ถึงว่าพวกมันจะส่งคนไปค้นที่เรือนด้วย”
“น้าพันหาญก็ไม่อยู่แล้ว จะกลับไปตอนนี้ก็ไม่ได้ นี่เราต้องทนดูมันได้หลักฐานกลับคืนไปจริงๆหรือวะอ้ายขันทอง”
“ถือเสียว่าเป็นบทเรียนเถิดอ้ายแน่น เราประมาทเกินไปจึงเป็นเช่นนี้ แต่การต่อสู้ครานี้ยังไม่จบดอก ถึงข้าไม่มีหลักฐานก็ต้องหาทางแก้แค้นแทนพ่อให้จงได้”
ขันทองสีหน้าแววตาแข็งกร้าวดุดัน มุ่งมั่นที่จะแก้แค้นแทนพ่อให้ได้
ooooooo
คืนนี้มีรำและละครคณะใหญ่แสดงเพื่อความสนุกสนานของโขลนและข้าหลวงอยู่ที่พลับพลา แต่กรมขุนวิมลไม่ให้แมงเม่าไปดูที่พลับพลา แมงเม่าจึงดูการละครฟ้อนรำที่บริเวณกระโจมแทน
ขันทองเดินเครียดแยกจากแน่นมาเจอแมงเม่าจึงขอนั่งด้วยคน แมงเม่าถามถึงทหารสองคนนั้น ขันทองบอกว่าส่งไปลงโทษตามกฎแล้ว บ่นว่าเรื่องเช่นนี้ไม่บังควรเกิดขึ้นเลย แสดงให้เห็นถึงกฎระเบียบที่หย่อนยาน เคราะห์ดีที่ไม่มีศึกใหญ่อย่างคราวศึกพระเจ้าอลองพญา หากเกิดศึกแลรบด้วยทหารเช่นนี้ ไม่อยากนึกเลย...
ขันทองเลียบเคียงถามว่าเรื่องเมื่อเย็นนี้ที่เห็นตนสู้กับพวกทหารว่าตกใจหรือไม่ แมงเม่าบอกเรียกว่า
คาดไม่ถึงจะถูกกว่าว่าคุณหลวงจะเก่งกาจถึงเพียงนี้
“ฉันไม่ได้อยากปกปิดเจ้าดอกนะ แต่ในวังมีเรื่องราวซับซ้อนมากมาย ฉันจำเป็นต้องทำเพื่อความปลอดภัยของตนเอง” แมงเม่าถามว่าเหมือนคราวแก้กลบทใช่ไหม ในเมื่อคุณหลวงไม่เคยคิดร้ายต่อตน แล้วเหตุใดตนจะช่วยคุณหลวงปกปิดไม่ได้เล่า ขันทองยิ้มดีใจ “ขอบน้ำใจเจ้านัก เอ่อ...แล้วเมื่อเย็นเจ้าตามฉันไปทำไมกัน”
แมงเม่าบอกว่าตนกลัวคุณหลวงจะถูกทำร้ายเลยตามไปช่วย ขันทองหัวเราะถามว่าคิดว่าจะช่วยได้หรือ แมงเม่าโวยวายว่านี่ดูแคลนกันหรือ เสียแรงที่ห่วงใย รู้อย่างนี้นอกจากจะไม่ตามไปช่วยแล้วยังจะพาคนมารุมเล่นงานคุณหลวงเสียด้วยซ้ำ
“อย่าเพิ่งเคืองสิเจ้า ฉันไม่ได้ดูหมิ่นถิ่นแคลน ตรงกันข้ามฉันกลับซาบซึ้งในน้ำใจเจ้านัก ที่เจ้าสู้อุตส่าห์ ขโมยเสื้อขุนรักษ์เทวามาสวมทับแล้วตามไปช่วยฉัน”
ขันทองนึกถึงสภาพตอนนั้นของแมงเม่าแล้วขำขึ้นมาเลยถูกแมงเม่าทุบที่แขนและทิ้งค้อนใส่ ขันทองยิ้มแย้มมีความสุขที่ได้อยู่ใกล้และหยอกแมงเม่ามากขึ้นทุกที...ทุกที
แต่ที่ไม่ไกลนัก ออกพระราชาข่านแอบดูอยู่ด้วยสายตาที่เต็มไปด้วยความหวาดระแวงมากขึ้นทุกทีเช่นกัน
ooooooo
ที่เรือนพระยาพลเทพ...ทั้งพระยาพลเทพและจมื่นศรีสรรักษ์คุยกันอย่างเคร่งเครียด เมื่อแอบไปค้นที่ห้องแมงเม่า มิ่ง และม่วงแล้ว ไม่เจอกลักใส่หนังสือลับ
พระยาพลเทพหน้าเครียดบอกว่าทางเจ้าจอมก็ไม่เจอ ทางเราก็ไม่เจอ จมื่นศรีสรรักษ์สงสัยว่ากลักอาจไม่ได้อยู่ที่แมงเม่า พระยาพลเทพเสนอว่าจะให้สิ้นสงสัยก็มีแต่ต้องฆ่าแมงเม่าทิ้งเสียเท่านั้น จมื่นศรีสรรักษ์ตกใจถามว่าถึงกับต้องฆ่าเชียวหรือ ถามว่าไม่ใช่ท่านกับคุณพี่เกรงกรมขุนวิมลดอกหรือ
“หากยามปกติก็ต้องเกรงกันจริงๆ แต่เพลานี้อยู่ในป่า มันมีเป็นร้อยวิธีที่จะฆ่าคนในป่าโดยทำให้เป็น เหมือนเหตุบังเอิญ”
พระยาพลเทพยิ้มร้ายนัยน์ตาอำมหิต จมื่นศรี– สรรักษ์ยิ้มอย่างเห็นช่องทางที่จะกำจัดแมงเม่า
ooooooo
ที่กระโจมกรมขุนวิมล สายวันนี้มีการแข่งแก้กลบทกันอยู่สองฝ่ายคือฝ่ายเจ้าจอมอำพัน แมงเม่า คุณท้าวโสภาและเจ้าจอมกับข้าหลวงจำนวนหนึ่ง และฝ่ายเจ้าจอมเพ็ญมีเลื่อนและเจ้าจอมกับข้าหลวงอีกจำนวนหนึ่ง โดยมีกรมขุนวิมลนั่งตั่งอยู่ตรงกลางคอยอ่านการแก้กลบทของทั้งสองฝ่าย
เจ้าจอมเพ็ญแก้กลบทเสร็จ กรมขุนวิมลอ่านแล้วชมว่าเก่งมาก
“ขอบพระทัยเพคะ กลบทกบเต้นสลักเพชรจะว่าไปก็ไม่นับว่ายากเท่าใดเพคะ” เจ้าจอมเพ็ญพูดอย่างเป็นต่อ แต่แมงเม่าก็แก้กลบทได้โดยเร็ว เมื่อกรมขุนวิมลอ่านแล้วหัวเราะชอบใจชมว่า
“สำคัญนักเจ้าตัวดี แปลกพิกลอย่างนี้ยังคิดออกมาได้”
“เรียกว่ากลบทตะเข็บไต่ขอนเพคะ มีวันหนึ่งหม่อมฉันไปเที่ยวตลาดแลไปเห็นเข้าจึงจำมาเพคะ”
เมื่อแก้กลบทกันแล้ว กรมขุนวิมลตัดสินว่า
“เล่นกันแต่เช้าไม่มีผู้แพ้แลชำนะ ถือว่าเสมอกันทั้งสองฝ่าย พระพุทธเจ้าอยู่หัวจะเสด็จกลับมาแล้ว ฉันว่าพวกเราไปเตรียมรับเสด็จกันเถิด”
“เพคะ” ทุกคนขานรับพร้อมกัน มีแต่เจ้าจอมเพ็ญเกิดอาการเวียนหัวขึ้นกะทันหัน เลื่อนรีบเข้าประคอง เจ้าจอมเพ็ญบอกว่าเห็นทีตนจะแพ้ท้องคงไปรับเสด็จไม่ไหว เลื่อนอวยเป็นปี่เป็นขลุ่ยข่มทุกคนในทีว่า
“ไม่ไหวก็อย่าฝืนเลยเจ้าค่ะ หน่อพระพุทธเจ้าในครรภ์สำคัญกว่านะเจ้าคะ บ่าวจะเข้าเฝ้าพระพุทธเจ้า อยู่หัวแลกราบทูลให้ทรงทราบ พระองค์ทรงโปรด หม่อมแม่กว่าผู้ใด ต้องเสด็จมาเยี่ยมหม่อมแม่เป็นแน่เจ้าค่ะ”
เลื่อนประคองเจ้าจอมเพ็ญเข้ากระโจมไปท่ามกลางความหมั่นไส้ของทุกคนที่เห็นว่านี่เป็นมารยาหมายจะให้พระพุทธเจ้าอยู่หัวเสด็จมาเยี่ยม ประกาศให้รู้ความสำคัญกระมัง คุณท้าวโสภาพูดกับกรมขุนวิมลว่า
“นี่ถ้าได้เป็นใหญ่กว่านี้ มิรู้จะเป็นอย่างไรเลยนะเพคะ”
“ช่างเถิด เป็นบุญของผู้ที่จะมาเกิด เราแก้ไข กระไรไม่ได้ดอก” กรมขุนวิมลตัดบทแล้วบอกแมงเม่าว่า “เจ้าไม่ต้องตามฉันไปรับเสด็จดอก กลับไปที่กระโจมของเจ้าเถิด”
แมงเม่าเห็นมารยาของเจ้าจอมเพ็ญและสังเกตท่าทีของทุกคนแล้วก็อดเป็นห่วงกรมขุนวิมลไม่ได้
ooooooo
ที่บริเวณตั้งกระโจม มีทหารคนหนึ่งนั่งดูช้างอยู่ ครู่หนึ่งมีทหารอีกคนเข้ามานั่งทำไม่รู้ไม่ชี้แต่แอบส่งห่อยาให้ ทหารคนนั้นบอกให้เอาผสมน้ำให้ช้างกิน ทหารทั้งสองทำประหนึ่งไม่มีอะไรแล้วแยกกันไป
ขันทองเดินเข้ากระโจมก็แปลกใจที่เห็นออกพระราชาข่านนั่งรออยู่แล้ว ถามว่าท่านมีธุระกระไรหรือ ออกพระราชาไอโขลกๆบอกว่าตนไม่สบายมากจะมาฝากงานให้ขันทองทำแทน
ด้วยจิตใจดี ขันทองบอกว่าตนมียาอยู่บ้างให้ออกพระราชาข่านรอสักครู่แล้วเดินไปค้นหายา ระหว่างนั้นเองออกพระราชาข่านก็เอาขวดยาออกมาเทใส่ผ้าเช็ดหน้า พอขันทองหายาเจอหันกลับมาก็โปะผ้าเช็ดหน้าใส่หน้าขันทองทันที ชั่วพริบตาขันทองก็มึนงงและทรุดลงกับพื้นพยายามดิ้นเพื่อช่วยตัวเอง ออกพระราชาข่านมองขันทองถมึงทึงบอกว่า
“อย่าดิ้นไปเลย ยาเมานี้เป็นตำรับลับเฉพาะของเมืองโต้ระกี่ เอ็งไม่มีทางเอาชำนะได้ดอก”
ขันทองพยายามถามว่าเหตุใดท่านจึงทำเช่นนี้ ออกพระราชาข่านบอกว่า
“ข้าจำเป็น เอ็งเป็นบุรุษมีเลือดมีเนื้ออย่างที่บุรุษทุกคนมี ช้าเร็วเอ็งก็ต้องพ่ายแพ้แก่เสน่ห์ของอิสตรี เมื่อถึงวันนั้น ทั้งเอ็งทั้งข้าคงไม่ได้ตายดี” แต่ระหว่างเราไม่มีเรื่องแค้นเคืองกันแลขันทองดีกับตนไม่น้อย ดังนั้น “ ข้าไม่ฆ่าเอ็งดอก ข้าเพียงต้องการรักษาความลับนี้ไว้เท่านั้น”
ออกพระราชาข่านหยิบยาอีกขวดหนึ่งออกมาบอกว่ายานี้จะทำให้เจ็บปวดน้อยลงในยามลงมีด ขันทองตาเหลือกเมื่อรู้ว่าจะถูกตอน พยายามขัดขืนแต่ไม่มีแรงจึงถูกจับกรอกยาจนได้
ขันทองเมายาไม่อาจช่วยตัวเองได้แต่ยังพอขยับได้บ้าง ออกพระราชาข่านรอให้ยาออกฤทธิ์เต็มที่เพื่อขันทองจะได้เจ็บน้อยลง ขันทองรวบรวมกำลังพยายามร้องบอก “อย่า!”
อ่านละคร หนึ่งด้าวฟ้าเดียว ตอนที่ 4 วันที่ 25 เม.ย.61
ละครเรื่อง หนึ่งด้าวฟ้าเดียว บทประพันธ์โดย วรรณวรรธน์ละครเรื่อง หนึ่งด้าวฟ้าเดียว บทโทรทัศน์โดย เอกลิขิต
ละครเรื่อง หนึ่งด้าวฟ้าเดียว กำกับการแสดงโดย กิตติศักดิ์ ชีวาสัจจาสกุล
ละครเรื่อง หนึ่งด้าวฟ้าเดียว ผลิตโดย บริษัท ทีวีซีน จำกัด
ละครเรื่อง หนึ่งด้าวฟ้าเดียว ออกอากาศทางไทยทีวีสีช่อง 3
ที่มา ไทยรัฐ