อ่านละคร หนึ่งด้าวฟ้าเดียว ตอนที่ 1 วันที่ 13 เม.ย.61
ชี้หน้าที่ถูกหาว่าเป็นตัวเสนียด ถูกแมงเม่าปัดมือที่ชี้หน้าอย่างแรงพูดสวนไปทันควันว่า“นี่รึพูดด้วยดีๆ ยืนขวางหน้าร้าน คนอื่นจะซื้อของก็ดุด่าไล่ส่งไป พระเดชพระคุณจากไหนกัน ฉันเคยพบเจอผู้มีบุญหนักศักดิ์ใหญ่มามากนัก แต่ยังไม่เคยเห็นใครเหิมเกริมเท่านี้เลย”
ทหารอีกคนเห็นท่าไม่ดี รีบเข้ามาขอร้องว่า
“อย่ามีเรื่องเลยว่ะ หากรู้ถึงหูออกหลวงศรีขันทินเข้าเรื่องใหญ่เชียวนา” แมงเม่าได้ยินแว่วๆก็เย้ยทันทีว่า
“ออกหลวง อ้อ...ที่วางอำนาจปิดร้านอยู่เป็นคุณหลวงเองดอกรึ พุทโธ่เอ๊ย...ฉันก็นึกว่าพระยานาหมื่นหรือเจ้าประคุณจากไหน ที่แท้ก็...”
แมงเม่าเย้ยไม่ทันจบ ขันทองก็ผลักประตูออกมาถามว่าเกิดอะไรขึ้นเสียงเอะอะมะเทิ่งได้ยินไปถึง
ในร้าน แมงเม่ามองอย่างสำรวจถามว่าเป็นนายของทหารพวกนี้หรือ ถ้าใช่ก็ดี แล้วกล่าวโทษฉอดๆ ว่า
“ทหารพวกนี้กันหน้าร้านไว้ไม่ให้คนเข้าไป แล้วยังใช้กิริยาวาจาโอหังอีก”
ขันทองปรายตามอง ทหารทั้งสองตกใจมากก้มหน้างุด ขันทองจึงพูดกับแมงเม่าด้วยน้ำเสียงอ่อนโยน
“ฉันต้องขอประทานโทษแทนคนของฉันด้วย ฉันเป็นคนสั่งให้กั้นหน้าร้านไว้เอง ด้วยฉันรับคำสั่งจากฝ่ายในให้มาเลือกเครื่องหอม แลเครื่องหอมร้านนี้ก็
ดีที่สุดในอโยธยา เพียงแต่ข้าวของมีมากนัก ฉันต้องค่อยๆ เลือกเพื่อไม่ให้ผิดพลาด ขอเจ้าอย่าถือสาเลย แลจงมาใหม่ในวันพรุ่งนี้เถิด”
“พูดจาอย่างนี้ค่อยระรื่นหูหน่อย ช่างเถิดเจ้าค่ะพระคุณ ฉันไปซื้อร้านอื่นก็ได้ แลฉันต้องขอประทานโทษพระคุณด้วยที่ทำให้เสียงานเจ้าค่ะ” แมงเม่ายกมือไหว้ขอประทานโทษแล้วเดินเลี่ยงไป ติ่นกับผลโล่งใจ
ที่ไม่มีเรื่องรีบตามแมงเม่าไป
ขันทองยิ้มบางๆ มองตามแมงเม่าไปด้วยความสนใจที่กล้าผิดหญิง ฉะฉาน และมีสัมมาคารวะดี แต่พอแมงเม่าเดินไปซื้อของร้านอื่น ขันทองก็ตามไปเรียก แมงเม่าเตรียมมีเรื่องเต็มที่ แต่ขันทองถือหีบเข้ามาถึงเสียก่อน บอกว่า
“ฉันทำให้เจ้าไม่ได้ซื้อของรู้สึกผิดนัก จึงเอาของมาให้เจ้าเลือก อยากได้กระไรก็เอาไปเถิด”
แมงเม่าผิดคาด ถามว่าให้ตนเลือกหรือ เมื่อขันทองยืนยันแมงเม่ารีบเอ่ย “เป็นพระคุณเจ้าค่ะ” แล้วให้ติ่นรับหีบจากขันทอง
“เลือกได้แล้ว ก็เอาที่เหลือไปคืนฉันที่ร้าน ราคาค่างวดเท่าใดฉันจะออกให้ถือเป็นการไถ่โทษที่คนของฉันทำกิริยาไม่งามกับเจ้า”
พอขันทองหันหลังกลับ แมงเม่าก็หยิบแป้งหอมตลับเล็กๆจากในหีบออกมาแล้วเอาหีบจากติ่นยื่นคืน ให้ขันทอง ขันทองรับหีบมางงๆ แมงเม่าบอกว่าตน
เลือกได้แล้ว ขอบพระคุณคุณหลวง และเชิญเอาที่เหลือ กลับไปเถิด ขันทองหน้าตึงบอกว่า
“ฉันไม่ใช่บ่าวเจ้านะ เอามาให้เลือกแล้วยังให้ฉันขนกลับอีกรึ”
แมงเม่าทำท่าเอานิ้วเขี่ยๆแคะๆที่หูบอกว่า
ตนหูตึงไม่ได้ยินที่คุณหลวงพูด ขอประทานโทษ ไหว้ลาอีกทีแล้วถือตลับแป้งหอมเดินดูไปอย่างสบายอารมณ์ ขันทองมองตามตาขุ่นทำนองว่า อย่าให้เจอตัวอีก
ก็แล้วกัน
ooooooo
มิ่งยังหงุดหงิดที่แมงเม่าโดดหน้าต่างหนีไปในวันนัดดูตัวทำให้ตนต้องเสียหน้า ชื่นติงว่าคุณพี่ก็ทราบว่าเจ้าแมงเม่าไม่อยากออกเรือนก็ไม่ควรไปบังคับ
“ถ้าฉันบังคับมันได้จริง มันออกเรือนไปตั้งแต่โกนจุกแล้ว ไม่อยู่มาฉีกหน้าฉันซ้ำแล้วซ้ำเล่าอย่างนี้ดอก”มิ่งเมินหน้าไปทางอื่นอย่างขัดใจ เลยไม่เห็น
แมงเม่าที่ย่องขึ้นเรือนมา ชื่นเห็นรีบส่งสายตาบอกให้แมงเม่าหลบไปข้างใน แต่ม่วงที่นั่งซ่อมหนังสืออยู่
นึกอยากแกล้งน้อง ร้องทักเสียงดัง
“มาแล้วรึเจ้าแมงเม่า ไปถึงไหนมาล่ะ”
“อ้ายวอก มานี่” มิ่งหันขวับเสียงเข้ม “รู้หรือไม่ว่าวันนี้ที่เอ็งหนีการดูตัวข้าต้องเจอกระไรบ้าง”
“ลูกก็แค่ออกไปซื้อแป้งหอมให้น้าชื่นเท่านั้นเอง”
แมงเม่าพูดพลางเอาตลับแป้งที่ได้จากขันทองไปให้ชื่น ชื่นขอบน้ำใจบอกว่าแป้งเพิ่งหมดพอดีว่าจะไปซื้ออยู่เชียว ชมว่าช่างรู้ใจน้าเหลือเกิน แมงเม่ากอดอ้อนชื่นว่าก็ตนรักน้าชื่นเพราะนับแต่แม่เสียไปก็ได้น้าชื่นเฝ้าถนอมกล่อมเกลี้ยงเลี้ยงตนมา จะไม่รักน้าชื่นได้อย่างไร
“พอๆๆ เอ็งไม่ต้องมาติดสินบนแม่ชื่นด้วยแป้งตลับเดียวดอกวะ ถึงอย่างไรเอ็งก็ต้องดูตัว โดยจำเพาะวันพรุ่ง คุณท้าวข้างในเป็นแม่สื่อด้วยตัวเอง เอ็งจะหาย หัวกบาลเหมือนวันนี้ไม่ได้อีกเป็นอันขาด”
“เจ้าค่ะ” แมงเม่ารับคำจ๋อยๆ เพราะจะทำให้พ่อเดือดร้อนไปกว่านี้ไม่ได้แล้ว แต่ขณะเดินผ่านม่วงที่กำลังซ่อมหนังสือ แมงเม่าแกล้งฉกหนังสือวิ่งหนีไป ม่วงโวยวายให้เอาคืนมาพลางไล่ตาม ชื่นมองสองพี่น้องแกล้งกันอย่างเอ็นดู แต่มิ่งเห็นแล้วส่ายหน้ากับความแก่นกะโหลกของแมงเม่า
ม่วงไล่ตามแมงเม่าบอกให้คืนหนังสือมาเดี๋ยวนี้เลย เพราะออกญาท้ายน้ำท่านให้เอามาซ่อมแซม เกิดเสียหายไปมากกว่านี้ตนจะถูกตำหนิเอา แมงเม่าคืนให้แต่โดยดี บอกว่าแค่กลบทเท่านั้นไม่เห็นมีกระไรพิสดาร ม่วงรับหนังสือ ถามแปลกใจว่า
“เอ็งรู้ได้อย่างไรว่าเป็นกลบท อักษรในนี้มันเลือนเกือบหมดแล้ว เหลืออยู่ไม่กี่ตัวเท่านั้นเอง”
“ถึงจะไม่กี่ตัว แต่อ่านดูก็รู้แล้ว” แมงเม่าลอยหน้าบอกพลางท่องกลบทให้ฟัง “นางร้อง น้องร่ำเลิศล้ำนาง เสียงร้อง สองร่าง สำอางเสียง กลบทกบเต้นกลางสระบัวง่ายออกจะตาย”
ม่วงเปิดหนังสือดู พึมพำอย่างนึกไม่ถึงว่า
ถ้าเอากลบทที่แมงเม่าท่องใส่ลงไปก็พอดีกับตัวอักษรที่เหลืออยู่จริงๆ ม่วงยิ้มดีใจชมเปาะ
“เอ็งนี่มันมีความรู้มากผิดหญิงทั่วไป ถ้าอย่างไรช่วยซ่อมแซมให้ออกญาท้ายน้ำทีสิ”
“ได้สิ...” แมงเม่ายิ้มเจ้าเล่ห์ “แต่วันพรุ่ง
พี่ม่วงต้องช่วยฉันตอนดูตัวด้วย ตกลงหรือเปล่าล่ะ”
ถูกแมงเม่ามีเงื่อนไขแลกเปลี่ยน ม่วงก็ยิ้มขำๆ รับปากว่าจะช่วยเท่าที่ไม่โดนพ่อด่าก็แล้วกัน
แมงเม่ายิ้มดีใจที่ดึงม่วงมาช่วยตนจนได้
ooooooo
ที่ศาลาในวัง เจ้าจอมอำพันรับขวดน้ำหอมจากหลวงศรีมะโนราชที่นั่งพับเพียบอยู่ โดยมี
ขุนเทพชำนาญกับขุนเทพรักษานั่งพับเพียบอยู่
ห่างออกไป ทั้งสามเป็นขันทีจากโต้ระกี่จึงแต่งกายเหมือนกันรวมทั้งขันทองหรือหลวงศรีขันทินด้วย
เจ้าจอมเพ็ญนั่งฝั่งตรงข้ามกับเจ้าจอมอำพันมีขันทองกับแน่นนั่งพับเพียบอยู่ใกล้ๆคอยรับใช้
เจ้าจอมอำพันอวดว่าน้ำปรุงนี้มาจากเมือง
ฝาหรั่งที่พ่อค้าจีนนำมาขาย ทั้งอโยธยามีไม่ถึงสิบขวด ตนทราบว่าแม่เพ็ญชอบเลยหามาฝาก เจ้าจอมเพ็ญขอบน้ำใจที่อุตส่าห์หาของยากมาฝากจึงตอบแทนด้วยของเล็กๆน้อยๆ ขอแม่อำพันโปรดรับไว้ด้วยเถิด พลางหลวงศรีขันทินคลานเข่าเอาตลับแป้งหอมให้เจ้าจอมอำพัน
เจ้าจอมอำพันรับตลับแป้ง ถามว่ามาจากที่ใดกันเล่าหลวงศรีขันทิน ขุนทองที่นั่งพับเพียบอยู่ใกล้ๆ บอกว่ามาจากร้านแม่ทิพย์ที่ขายเครื่องหอม หลวงศรี–มะโนราช ขุนเทพชำนาญ และขุนเทพรักษาหันสบตากันยิ้มเยาะ ขุนเทพชำนาญบอกว่าร้านนี้ขึ้นชื่อที่สุดในอโยธยา ใครพอมีเบี้ยมีอัฐล้วนไปซื้อหาที่นั่นทั้งสิ้น ขุนเทพรักษาปั้นยิ้มถามว่า “ออกหลวงท่านเป็นคนไปซื้อหามารึ ช่างเข้าใจซื้อนัก”
“แต่แป้งตลับนี้ไม่เหมือนแป้งตลับอื่น ขอเพียงเปิดตลับออกดูก็จะทราบว่าแตกต่างกันอย่างไร”
หลวงศรีขันทินบอก เจ้าจอมอำพันเปิดตลับออกดมชมว่ากลิ่นหอมนักแต่ไม่เคยได้กลิ่นแบบนี้
มาก่อน เนื้อก็เนียนเหลือเกิน ทำได้อย่างไรกัน หลวงศรี– ขันทินได้ทีแจงที่มาของแป้งตลับน้อยว่า
“แป้งตลับนี้ เจ้าของร้านเพิ่งปรุงขึ้นมาใหม่ยังไม่เคยวางขายมาก่อน มีเพียงตลับเดียวเท่านั้น
ในอโยธยา แต่แรกก็ไม่ยอมขาย ดีฉันต้องอ้อนวอน
อยู่นานกว่าจะได้มาเจ้าค่ะ”
เจ้าจอมอำพันกับพวกฟังแล้วอึ้งที่ถูกคนของเจ้าจอมเพ็ญข่มกลับว่าเอาของหายากมาให้ มิใช่ของดาดๆที่ใครมีอัฐมีเบี้ยก็หาซื้อได้ เจ้าจอมเพ็ญยิ้มข่มเจ้าจอมอำพัน ซ้ำยังอวดอ้างเป็นคนโปรดว่า หากแม่อำพันมีสิ่งใดขาดเหลือก็บอกได้ตนจะกราบทูลพระพุทธเจ้าอยู่หัวให้
อ่านละคร หนึ่งด้าวฟ้าเดียว ตอนที่ 1 วันที่ 13 เม.ย.61
ละครเรื่อง หนึ่งด้าวฟ้าเดียว บทประพันธ์โดย วรรณวรรธน์ละครเรื่อง หนึ่งด้าวฟ้าเดียว บทโทรทัศน์โดย เอกลิขิต
ละครเรื่อง หนึ่งด้าวฟ้าเดียว กำกับการแสดงโดย กิตติศักดิ์ ชีวาสัจจาสกุล
ละครเรื่อง หนึ่งด้าวฟ้าเดียว ผลิตโดย บริษัท ทีวีซีน จำกัด
ละครเรื่อง หนึ่งด้าวฟ้าเดียว ออกอากาศทางไทยทีวีสีช่อง 3
ที่มา ไทยรัฐ