อ่านละคร คมแฝก ตอนที่ 8 วันที่ 11 เม.ย.61

อ่านละคร คมแฝก ตอนที่ 8 วันที่ 11 เม.ย.61

“ไอ้พวกวิชาอาคมชั้นต่ำ!”

ท่าทางน่าเกรงขามของอัคนีทำให้แสนเริ่มวิตก กัดฟันคว้าคมแฝกประจำตัวไปช่วยรังสีแต่เขาก็พลาดท่าถูกอาจารย์คมแฝกฟาดแขนทั้งสองข้างจนใช้คมแฝกไม่ได้ รังสีฉวยโอกาสนี้จะจ้วงมีดแต่ชั้นเชิงยังห่างไกลอัคนีถูกคมแฝกฟาดใบหน้าและปลดอาวุธจนล้มตึง!

“อยู่ไปก็เหมือนผี ตายไปอย่าหวังได้ผุดได้เกิด”

จัดการรังสีได้อัคนีก็จะปิดบัญชีอดีตศิษย์เอกอย่างแสน

“เสียแรงกูอุตส่าห์ถ่ายทอดวิชา เสียแรงกูอุตส่าห์สั่งสอน!”



แสนขยับตัวไปหยิบมีดอาคมของรังสีมาเหน็บเอวอย่างเร็วก่อนหันมารับคมแฝกจากอัคนีที่ฟาดบนหน้า

“ไอ้ชาติชั่ว ไอ้คนหนักแผ่นดิน ครูมึงยังล้างชีวิตได้ แล้วต่อไปบ้านเมืองจะเหลืออะไร”

“อาจารย์...ฉันยอมแล้ว”

อัคนีเอาคมแฝกชี้หน้าแสน “คนอย่างมึง ไม่สมควรเป็นลูกศิษย์กู”

แสนคลานถลาไปกอดขา พนมมืออ้อนวอนอัคนี “อาจารย์...ฉันผิดไปแล้ว ยกโทษให้ฉันด้วย ฉันถูกบังคับ...ฉันจำเป็นต้องทำแบบนี้ ชาวเมืองพลมันทำลายครอบครัวของฉัน พวกมันทำร้ายครอบครัวของราชสีห์”

“แล้วใครผิด ถ้าพ่อมึงไม่ก่อกรรมทำเข็ญมันจะมีวันนี้รึเปล่าไอ้แสน”

อัคนีตอกไม่ไว้หน้า แสนแค้นแทบกระอัก ควักมีดอาคมมาจ้วงแทงอาจารย์มิดด้าม

“แล้วมึงล่ะไอ้อัคนี มึงเคยทำอะไรบ้าง!”

ฤทธิ์เดชของมีดอาคมทำให้อัคนีทุรนทุราย มือไม้อ่อนแรงจนคมแฝกหลุดมือ

“เที่ยวตั้งตัวเป็นอาจารย์สอนคนโน้นคนนี้ มึงคิดว่ามึงเป็นผู้วิเศษหรือไง มึงคิดว่าตัวเองดีนักหรือไง”

แสนหยิบคมแฝกสยบสาครของอัคนีมาถือไว้ แววตาถือดี ยิ่งเห็นเลือดสีดำไหลจากตัวอาจารย์ยิ่งสะใจ

“เห็นไหม...มึงมีเลือด มึงเป็นคนธรรมดา ฉะนั้น... เลิกโกหกกูซะที หยุดเทศน์เรื่องความดีความชั่ว โลกไม่เคยเป็นอย่างนั้น ปลาใหญ่ต้องกินปลาเล็ก หรือไม่ก็ถูกรุมกินเหมือนสัตว์เดรัจฉานอื่นๆ นี่ต่างหากความจริง... ไอ้อาจารย์!”

ooooooo

คณะของกัลป์เดินทางเข้าป่าอย่างเชื่องช้า แม้ตะโพนจะรู้เส้นทางแต่หนทางก็แสนไกล ไหนจะอาการบาดเจ็บของกัลป์ที่ทวีความสาหัสขึ้นทุกทีเพราะฤทธิ์ของมีดอาคม

อัญชันเป็นห่วงกัลป์มากคอยดูแลไม่ห่าง “ไหวไหมกัลป์ คุณน่าจะไปหาหมอก่อนนะ”

“ไม่เป็นไร ผมได้ยาสมุนไพรจากลุงตะโพนแล้ว”

“แต่แผลของคุณมันสาหัสมากนะ”

“ผมไปโรงพยาบาลไม่ได้อัญชัน คุณก็รู้ว่าพี่ชายของคุณกำลังตามล่าผม”

“จริงของคุณ...ถ้านายแสนรู้ หมอกับพยาบาลก็จะพลอยเดือดร้อน แค่พวกคุณรอดมาได้ก็บุญแล้ว”

ตะโพนตัดสินใจหยุดพักเพราะอยากให้คนเจ็บได้พัก กัลป์ถอนใจยาวด้วยความรู้สึกผิดที่เป็นตัวถ่วง ก่อนจะลำดับเรื่องราวทั้งหมดและเหตุผลที่พวกเขารอดจากกองเพลิงมาได้

ชื่อของเพลิง กัมปนาท หรืออินทรีย์ เขมราฐ กลายเป็นหัวข้อสนทนาหลังจากนั้น กัลป์กับองอาจมองหน้ากันเครียดๆเมื่อนึกถึงเหตุการณ์คับขันตอนแสนจะฆ่าพวกเขาและเพลิงแอบสอดมีดพกในมือองอาจ

พฤติกรรมของเพลิงน่าสงสัยมาก ไหนจะเรื่องหลุมหลบภัยใต้บ้านตะโพนที่เขาย่อมรู้ดีกว่าพวกแสน

“เพลิงเคยอยู่ที่นั่น เขารู้ดีว่าใต้บ้านของตะโพนมีหลุมหลบภัย” กัลป์เอ่ยเสียงเรียบ

“หรือว่าเขาอาจเห็นแก่ความเป็นเพื่อนที่เคยมีให้กัน ก็เลยไม่อยากฆ่าพวกคุณ” อัญชันสันนิษฐาน

“ผมก็ไม่รู้ว่าตอนนี้เขาเป็นมิตรหรือศัตรูกันแน่ ไม่รู้ด้วยซ้ำว่าวันข้างหน้ามันจะเกิดอะไรขึ้นอีก”

กัลป์ลูบใบหน้างดงามของอัญชันด้วยท่าทางแสนรักและเป็นห่วง อัญชันยกมือกุมไว้ “ฉันรู้ว่าคุณเป็นห่วง ...แต่ตอนนี้นายแสนไม่ใช่พี่ชายของฉันอีกต่อไปแล้ว ถ้าต้องอยู่กับเขาต่อไป ฉันขอเลือกที่จะยอมเสี่ยงตายกับคุณดีกว่า”

อัญชันตัดสินใจเลือกข้างกัลป์เหมือนที่ดอกไม้เลือกยืนข้างแสน เจ้าพ่อเมืองพลที่จะเลี้ยงดูให้เธอสุขสบายได้ และเพื่อให้สถานะของเธอมั่นคงในวันหน้า ดอกไม้จึงเปลี่ยนท่าทีจากแข็งขืนเป็นยั่วยวนยิ่งกว่าเก่า

“คุณคิดถึงเขามากเหรอคะ...อย่าปฏิเสธฉันเลย ฉันรู้มานานแล้วว่านายแสนคิดยังไงกับน้องสาวบุญธรรม นายแสนบูชาเขาทั้งๆที่เขาไม่มีเลือดเนื้อของราชสีห์”

ชื่อของน้องสาวนอกไส้ทำให้เลือดในตัวแสนแล่นพล่าน สะบัดตัวออกจากการเกาะกุมของดอกไม้

“อัญชันเป็นยอดหญิงของฉัน เขาเป็นผู้หญิงคนเดียวที่อยู่เคียงข้างฉัน”

“เขาดีกับนายแสนมากเหรอ...สู้ฉันได้รึเปล่า ทำให้ฉันดูหน่อยได้ไหมว่าเขาดียังไง”

“ฉันไม่ต้องการเธอตอนนี้ดอกไม้”

“ก็อย่าคิดว่าเป็นฉันสิ คิดว่าฉันคือ...อัญชัน!”

ooooooo

แสนหมกมุ่นกับเสน่ห์เร่าร้อนของดอกไม้และการตามหาอัญชัน มาลัยกับกระรอกจึงคิดหาทางหนีเพราะเชื่อแน่ว่าแสนคงไม่ปล่อยให้พวกเธอรอดชีวิต ส่วนกัลป์เกิดลางสังหรณ์รุนแรงถึงใครบางคนที่จะมาปองร้ายเขากับพวก

กัลป์คิดมากจนฟุ้งซ่านและเก็บไปฝันร้าย โดยไม่รู้เลยว่าสัตว์ร้ายที่มีพลังทำลายล้างรุนแรงในฝันกำลังจะมาถึงตัวเมื่อแสนส่งเซ่งกับอินทรีย์ไปหาตัวรังสี นักฆ่าจากเขมรเจ้าของมีดอาคม!

คณะของกัลป์เดินทางเข้าป่าลึกขึ้นทุกที ทุกอย่างทำท่าจะราบรื่นจนกระทั่งรถคู่ใจองอาจถูกตะปูเรือใบยางแบนทั้งสี่ล้อ ชาวคณะจำต้องหยุดกลางทางและมองหาความช่วยเหลือที่หาได้ยากเต็มทีในป่าเยี่ยงนี้

เพิ่ม หนุ่มชาวบ้าน นักต้มตุ๋น เจ้าของตะปูเรือใบตัวจริงลอบมองจากมุมห่างๆด้วยความสมใจ ก่อนจะปั้นหน้าซื่อออกไปช่วยเหลือและเสนอให้คณะของกัลป์ไปพักที่กระท่อมของเขา

ปัญหาเรื่องยางแบนจบลงด้วยดี เพิ่มอาสาเอายางไปปะที่ร้านในหมู่บ้านโดยไม่คิดเงิน พวกกัลป์ซาบซึ้งใจมาก แม้จะคาใจเรื่องตะปูเรือใบกลางป่าแต่ก็ไม่อยากคิดมากให้วุ่นวายใจไปกว่านี้

กัลป์ลอบมองอาการเหนื่อยอ่อนของอัญชันด้วยความเป็นห่วง

“ผมไม่น่าพาคุณมาลำบากแบบนี้เลยอัญชัน”

“อย่าพูดแบบนั้นสิคะกัลป์ ทั้งหมดมันเป็นความสมัครใจของฉันเอง คุณพักเถอะ...เดี๋ยวฉันจะไปหาอะไรให้รองท้องแล้วจะได้กินยา ฉันเต็มใจค่ะ... ไม่ว่าจะเป็นสวรรค์หรือนรกที่ไหนก็ช่าง ฉันพร้อมจะไปกับคุณ...”

แสนไม่ยอมแพ้เรื่องอัญชันส่งสมุนเอกหลายคนสะกดรอยตามพวกกัลป์ที่มุ่งหน้าเข้าป่าไปถ้ำมหากาฬ แต่ร่องรอยของทั้งคณะก็เบาบางเต็มทีทำให้อดวิตกไม่ได้ อัคนีที่ยังไม่ตายรับรู้ได้จากญาณวิเศษในคมแฝกสยบสาคร คมแฝกประจำตัวของเขาจึงไม่รอช้าจะสื่อสารกับอดีตศิษย์เอก

“เหนือฟ้ายังมีฟ้า...ไม่มีใครยิ่งใหญ่ตลอดกาลหรอกไอ้แสน”

น้ำเสียงคุ้นหูของอัคนีดังขึ้นในหัวของแสนระหว่างที่เขานั่งมองคมแฝกสยบสาครในห้องทำงาน

“วันนี้นาคาพ่นไฟของมึงอาจเป็นที่หนึ่งแต่วันข้างหน้าอัคคีสาดแสงจะมาสยบมึง”

“ไม่จริง...ไม่มีใครล้มกูได้ กูมีคมแฝกสยบสาครอยู่ในมือ ไม่มีใครโค่นกูได้!”

“ถึงคมแฝกสะท้านพสุธากับคมแฝกจักรวายุจะพินาศ แต่อย่าลืมว่าคมแฝกแสงอัคคียังอยู่...มันจะมาพิฆาตมึง!”

แสนตกใจหน้าซีด พยายามส่งกระแสจิตกลับไปหาอัคนีแต่ก็ไม่มีสัญญาณตอบรับ เจ้าพ่อเมืองพลร้อนรนมากถึงขั้นนั่งไม่ติด...จะต้องหาทางเอาคมแฝกแสงอัคคีมาครองให้ได้

ooooooo

อ่านละคร คมแฝก ตอนที่ 8 วันที่ 11 เม.ย.61

ละครเรื่อง คมแฝก ประพันธ์โดย เสนีย์ บุษปะเกศ
ละครเรื่อง คมแฝก บทโทรทัศน์ คฑาหัสต์ บุษปะเกศ/ ณพุทธ สุศรีฯ
ละครเรื่อง คมแฝก ผู้สร้าง เมตตาและมหานิยม จำกัด
ละครเรื่อง คมแฝก ผู้จัด นก ฉัตรชัย เปล่งพานิช
ละครเรื่อง คมแฝก กำกับการแสดง ปิยะพันธ์ ชูเพ็ชร
ละครเรื่อง คมแฝก ออกอากาศทาง สถานีวิทยุโทรทัศน์ไทยทีวีสีช่อง 3
ที่มา ไทยรัฐ