อ่านละคร คมแฝก ตอนที่ 8 วันที่ 9 เม.ย.61
กัลป์ถูกก้อนหินฟาดสลบไม่รับรู้ความห่วงใยของคนในครอบครัว เพลิงในคราบอินทรีย์ต้องข่มใจอย่างมากไม่ให้หุนหันพลันแล่นจนเสียภารกิจและจับตัวกัลป์ องอาจและตะโพนมามัดรวมกันไว้กับถังน้ำมันองอาจรู้สึกตัวก่อนเพื่อน ตวาดด่าเสียงกร้าว “นี่มึงจะทำอะไรวะไอ้เพลิง...ไอ้อินทรีย์บ้า”
“เสียใจด้วยนะเพื่อน ถ้าพวกมึงยอมก้มหัวให้นายแสนแต่แรกก็คงไม่เป็นแบบนี้”
“ไอ้เพื่อนทรยศ...มึงไม่ตายดีแน่”
“หุบปาก! แล้วเอาเวลามาคิดดีกว่าไหมว่าจะรอดไปยังไง”
พูดจบก็แอบสอดมีดพับเล่มเล็กในมือองอาจ
กัลป์สะลึมสะลือมาเห็นภาพนั้นด้วยแต่ไม่ทันสะระตะความคิดของเพลิง แสนก็โผล่มาดูน้ำหน้าอดีตเพื่อนรัก เพลิงถอยฉากและคว้ามีดอาคมยื่นให้เจ้าพ่อเมืองพล
“มึงแน่ใจเหรอวะไอ้อินทรีย์ว่าจะฆ่ามันวิธีนี้”
“ก็เห็นคราวก่อนนายแสนอยากเผามันทั้งเป็นแต่ไม่สำเร็จ คราวนี้ฉันก็เลยอยากช่วยสานฝันให้เป็นจริง”
“มึงนี่รู้ใจกูเหมือนกัน แต่เพื่อความแน่ใจ...”
แสนชะงักคำพูดแล้วแสยะยิ้มร้าย ย่างสามขุมหากัลป์อดีตเพื่อนรัก
“มึงดูซะให้เต็มตาไอ้กัลป์ มีดเล่มนี้ไอ้รังสีเป็นคนทิ้งเอาไว้เพราะเป็นห่วงว่ากูจะมีปัญหาที่จัดการไม่ได้ แต่เพราะกูเชื่อในเชิงคมแฝกของตัวเองก็เลยไม่คิดจะแตะต้องมัน นับตั้งแต่...มันถูกใช้สังหารไอ้อาจารย์อัคนี”
กัลป์ตะลึงงัน แสนไม่ยี่หระจ้วงมีดอาคมเข้าสีข้างกัลป์จนมิดด้าม!
“ลาก่อนเพื่อนยาก เดี๋ยวกูจะออกไปรอส่งวิญญาณของมึงข้างนอก”
องอาจอ้าปากค้าง ตะโพนเสียอีกที่โวยวายร้องเรียกกัลป์ให้ตั้งสติ
“ไอ้กัลป์...เอ็งจะตายแบบนี้ไม่ได้นะ ถ้าเอ็งตายแล้วใครจะปกป้องเมืองพล ใครจะแก้แค้นให้ครอบครัวเอ็ง แม่กับน้องเอ็งจะทำยังไง ไอ้กัลป์...พูดอะไรหน่อยสิโว้ย”
เลือดสีดำค่อยๆไหลจากแผลข้างลำตัวของกัลป์ แสนมองมาด้วยความสะใจก่อนไปสมทบพวกสมุนข้างนอกและสั่งให้จุดไฟเผาบ้านของตะโพน
“ไอ้กัลป์...กูจะส่งมึงลงไปในขุมนรก พ่อ...ผมแก้แค้นให้พ่อได้แล้ว...เราชนะแล้ว”
เพลิงในคราบอินทรีย์เห็นควันไฟปะทุหนักจึงพยายามไล่ทุกคนออกไปแต่แสนกลับหัวเราะราวคนบ้า
“เพื่อนกู...ไอ้กัลป์มันตายแล้ว...กัลป์ เกรียงไกร คมแฝกของไอ้กัลป์อยู่ไหน เอาคมแฝกจักรวายุมาด้วยรึเปล่า”
“เอามาครับนาย อยู่นี่ครับ” สมุนยื่นคมแฝกของกัลป์ที่หักสองท่อนให้
“ส่งมาให้กู เผาไปให้มัน...เผาเลย!”
ooooooo
เหตุเพลิงไหม้บ้านของตะโพนสัปเหร่อประจำเมือง กลายเป็นหัวข้อซุบซิบของชาวเมืองพลในเวลาไม่นาน หลายคนหวาดกลัวอิทธิพลมืดของแสน ราชสีห์ แต่ก็มีหลายคนโดยเฉพาะตะเภากับจงอางที่แค้นจัด!
มาลัยกับกระรอกตกใจแทบสิ้นสติเมื่อรู้ข่าวร้ายเรื่องกัลป์ ดอกไม้ก็มีสภาพไม่ต่างกันถึงขั้นอยากจะฆ่าคนให้หายแค้น แต่คนอาการหนักสุดคงหนีไม่พ้นอัญชันจนแสนต้องตามไปอธิบายและแก้ตัว
“น้องฟังพี่ก่อน น้องก็รู้ว่าพี่กับไอ้กัลป์มีความแค้นสะสมมานานแค่ไหน พี่กับมันอยู่ร่วมโลกกันไม่ได้”
“ตอนนี้ฉันก็แค้นพี่ พี่ฆ่าฉันซะเลยสิ ฆ่าฉันเลย!”
“ไม่มีทาง พี่ไม่ทำแบบนั้น ถึงอัญชันจะเกลียดพี่แค่ไหนแต่พี่ก็ยังรักยังเป็นห่วงน้องเสมอ”
“รัก...และเป็นห่วงงั้นเหรอ...พี่มีความรักแบบไหนถึงได้ยอมให้ลูกน้องพาฉันไปทรมาน พี่รู้ไหมว่าแม่มาลัย ฉันกับกระรอกเกือบตาย เพื่อล่อเอากัลป์ไปฆ่าล้างแค้นของพี่ พี่ทำได้ทุกอย่างเพื่ออำนาจ พี่กลายเป็นเหมือนพ่อไปแล้ว”
“ใช่...นี่คือสิ่งที่พ่อต้องการ พี่ทำในสิ่งที่พ่อจะต้องภูมิใจ”
“แล้วพี่รู้ไหมว่ามันต้องแลกกับอะไร” อัญชัน
แค่นยิ้ม “ความเป็นคนของพี่ ความรัก...ความศรัทธา
ที่ฉันมีต่อพี่มันจบสิ้นลงแล้ว แม้แต่คำว่าพี่น้องระหว่างเราสองคน มันก็ไม่เหลืออีกแล้ว”
“ไม่...เธอปฏิเสธพี่ไม่ได้หรอกอัญชัน จำไว้ว่าชีวิตเธอเป็นของพี่ ถ้าพี่ไม่อนุญาตเธอจะไปจากพี่ไม่ได้เป็นอันขาด พี่เคยบอกแล้วไงว่าตระกูลราชสีห์เหลือเพียงเราเท่านั้นและเราจะต้องเป็นหนึ่งเดียวกัน”
“พี่พูดอะไรของพี่ ฉันไม่เข้าใจ”
ท่าทางและแววตาของแสนเหมือนไม่ใช่คนเดิม อัญชันกลัวมากถอยฉากแต่แสนก็ตามไปกระชากตัวมาใกล้
“เมื่อไหร่ที่พี่สืบสานเจตนารมณ์ของพ่อได้สำเร็จ เมื่อไหร่ที่พี่ได้เป็นใหญ่ในแผ่นดินนี้ คนที่จะครองอำนาจร่วมกับพี่ก็คือเธอ เราจะสร้างตระกูลราชสีห์ให้ยิ่งใหญ่ เราจะครองรักกันจนชั่วฟ้าดินสลาย!”
ดอกไม้ที่กำลังหัวเสียเรื่องกัลป์แอบได้ยินบทสนทนาของสองพี่น้องราชสีห์ อารมณ์เดือดดาลกว่าเก่าเพราะเข้าใจเองว่าทั้งสองร่วมมือกันทำลายเมืองพลและทุกคนรอบตัวเธอ
อัญชันร่ำไห้อย่างหนักกับการสูญเสียกัลป์ ดอกไม้ไม่มีแม้แต่ความเห็นใจให้ โผล่มาเอาเรื่อง
“เลิกบีบน้ำตาได้แล้วอัญชัน...ที่แท้คือเธอกับ
นายแสนที่ทำให้พี่กัลป์ตายแล้วคิดจะครองรักกัน ฝัน
ไปเถอะ... วิปริตด้วยกันทั้งพี่ทั้งน้องและยังมีหน้ามาคิดจะกำจัดฉัน”
“มันไม่ได้เป็นอย่างที่เธอคิด...ฟังฉันก่อน”
มาลัยกับกระรอกได้ยินเสียงเอะอะ พยายามช่วยกันเตือนสติดอกไม้แต่ดูจะไม่ได้ผล
“ฉันไม่สนใจใครอีกแล้ว ฉันไม่เหลืออะไรอีกแล้ว เรามาตายไปพร้อมๆกันดีกว่าอัญชัน”
ดอกไม้บ้าไปแล้ว ในมือถือปืนแน่นและเกือบจะลั่นไกถ้าเพลิงในคราบอินทรีย์จะไม่โผล่มาห้าม
“แกมายุ่งอะไรด้วย ไอ้ขี้ข้าหางแถว ไอ้นกสองหัว”
“อย่าทำโง่ๆแบบนี้อีก ถ้านายแสนรู้เรื่องนี้ชะตากรรมของคุณจะยิ่งเลวร้ายไปกว่านี้หลายเท่าคุณดอกไม้... ส่วนเรื่องปืนกระบอกนี้ ผมจะแก้ปัญหาให้คุณเอง...”
ooooooo
เพลิงในคราบอินทรีย์แก้ปัญหาปืนที่ดอกไม้แอบขโมยจากห้องทำงานของแสนไปคืนเจ้าของ โดยอ้างว่าเธอเห็นว่ามันสกปรกเลยใช้เขาให้ทำความสะอาดให้
แสนหรี่ตามองอินทรีย์ด้วยแววตาจับผิดเหมือนเคย ก่อนยิ้มเย็น
“พักนี้ผลงานมึงเข้าตากูหลายเรื่องเหนือกว่าไอ้เซ่งซะอีก ต่อไปนี้กูจะให้มึงเป็นคนสนิทของกู”
“ด้วยความยินดีครับ...เจ้านาย”
“แต่คราวหน้าคราวหลัง ถ้ากูไม่ได้สั่ง มึงก็ไม่ควรมายุ่งกับปืนของกูเข้าใจไหม...ออกไปได้แล้ว!”
เพลิงในคราบอินทรีย์ออกจากห้องแต่โดยดี แสนไม่มีอารมณ์ใส่ใจท่าทางแปลกๆของสมุนเอก
คนล่าสุด มัวครุ่นคิดเรื่องคำทำนายของอัคนีที่ว่าไม่เขาก็กัลป์ต้องตายด้วยคมแฝก!
คมแฝกสะท้านพสุธาของเขาก็หักไปแล้ว
เช่นเดียวกับคมแฝกจักรวายุของกัลป์ที่ถูกเผา แต่แสนยังแอบเก็บคมแฝกสยบสาครของอัคนีไว้ตั้งแต่ตอนปะทะกันครั้งก่อน คำทำนายของอดีตอาจารย์ทำให้เขาคิดไม่ตก กัลป์ไม่ได้ตายเพราะคมแฝกแต่ตาย
ด้วยไฟไหม้...หรือจะเป็นเขาที่ต้องตายเพราะคมแฝก...
การตายของกัลป์ เกรียงไกร ทำให้เหล่าสมุนของแสนย่ามใจ ขับรถขายยาฉายหนังขององอาจไปกลางตลาดราชสีห์และประกาศก้องต่อหน้าชาวบ้านนับสิบ
“ยื่นหน้ายื่นตามาดูกันใหญ่ แบบนี้แสดงว่ายังมีความหวังสิท่า ถุย...ความหวังลมๆแล้งๆ ไอ้องอาจกับพวกมันตายแล้วโว้ย นายแสนสั่งให้ข้าเอารถมาจอดที่นี่เพื่อเป็นอนุสรณ์เตือนสติพวกมึงและชาวเมืองพลทุกคน ถ้าไม่อยากตายโหงอย่างองอาจก็อย่าซ่ากับนายแสน!”
แสนร่วมดื่มฉลองความตายของอดีตเพื่อนรักด้วย แต่เพียงไม่นานความคิดหมกมุ่นทั้งเรื่องคำทำนายของอัคนีและความหวังของพ่อก็ทำให้เขาบุกไปหาอัญชันถึงในห้อง
อัญชันเห็นท่าทางคุกคามของพี่ชายนอกไส้
ก็แหวลั่น “พี่แสน...พี่จะทำอะไร อย่าเข้ามานะ”
“อัญชัน...ยกโทษให้พี่เถอะนะ ที่ผ่านมา
พี่ทำทุกอย่างลงไปก็เพราะว่าพี่รัก...พี่รักเธอ...อัญชัน
ยอดหญิงของพี่”
คำรักของพี่ชายนอกไส้ทำให้อัญชันขนลุกซู่ ถอยหนีแต่แสนก็ขยับมาใกล้เรื่อยๆ
“ความรักที่พี่มีให้น้องมันมากมายเกินกว่าพี่น้องทั่วไป น้องไม่สงสัยบ้างเหรอว่าทำไมพี่ถึง
ได้รักน้องขนาดนี้ เราไม่ได้เป็นพี่น้องกัน พ่อสนอุ้มน้องมาตั้งแต่ยังเล็ก น้องเลยจำความไม่ได้”
“ในที่สุดพี่แสนก็ยืนยันสิ่งที่ฉันสงสัยมานาน
แล้วพ่อแม่ของฉันเป็นใคร”
“นั่นไม่มีความหมาย ไม่มีค่าอะไรให้จดจำ”
อ่านละคร คมแฝก ตอนที่ 8 วันที่ 9 เม.ย.61
ละครเรื่อง คมแฝก ประพันธ์โดย เสนีย์ บุษปะเกศละครเรื่อง คมแฝก บทโทรทัศน์ คฑาหัสต์ บุษปะเกศ/ ณพุทธ สุศรีฯ
ละครเรื่อง คมแฝก ผู้สร้าง เมตตาและมหานิยม จำกัด
ละครเรื่อง คมแฝก ผู้จัด นก ฉัตรชัย เปล่งพานิช
ละครเรื่อง คมแฝก กำกับการแสดง ปิยะพันธ์ ชูเพ็ชร
ละครเรื่อง คมแฝก ออกอากาศทาง สถานีวิทยุโทรทัศน์ไทยทีวีสีช่อง 3
ที่มา ไทยรัฐ