อ่านละคร เสน่ห์รักนางซิน ตอนที่ 5 วันที่ 30 เม.ย.61
อินทัชประชุมกับพ่อเสร็จ ปลุกภควัตที่นอนกรนครอกอยู่บนโซฟาในห้องทำงานของเขาให้ตื่นได้แล้วไปหาเรื่องปลดปล่อยความเครียดกัน ครู่ต่อมา ภควัตขับรถมาถึงซอยบ้านพริม แต่วนอยู่หลายรอบไม่เจอบ้านเธอสักที ฟันธงว่าหลงทางแน่นอน อินทัชแนะให้โทร.ถามเธอไปเลยว่าบ้านอยู่ไหน“ที่พูด คิดแล้วใช่ไหม ใครเขาจะยอมบอก เราต้องใช้วิธีบุกเท่านั้น” พูดจบภควัตกวาดตามองไปตามถนนเจอบุสกรเดินอยู่กับปริตา ภควัตรีบขับรถไปจอดเทียบ ขอร้องให้ช่วยบอกทางไปบ้านพริมให้หน่อย
เรามีเรื่องจะคุยกับเธอ สองสาวไม่ยอมบอกทางแถมบุสกรยังพูดจากวนประสาทภควัตอีกต่างหาก จนเขาเริ่มเดือดปุดๆ อินทัชรู้ดีว่าคนอย่างบุสกรใช้ไม่แข็งไม่ได้ ต้องใช้ไม้อ่อนเท่านั้น จึงอาสาจะไปส่งทั้งคู่ให้
“ไปส่งหน้าถนนใหญ่ก็ยังดี พวกคุณเดินในซอยเปลี่ยวๆแบบนี้อันตราย เราเป็นห่วง”
บุสกรยังไม่ทันจะว่าอะไรมีสายจากมูลนิธิที่เธอกับเพื่อนเป็นจิตอาสาโทร.เข้ามาแจ้งว่าเกิดเหตุร้ายขึ้นใกล้ๆกับที่เธออยู่พอดี บุสกรจึงขอให้สองหนุ่มขับรถไปส่ง
เมื่อไปถึงที่นั่น เจอป้าเจ้าของบ้านถูกงูบุก ภควัตได้ยินคำว่างูก็ขนลุกเกรียว เพราะกลัวมากแม้มันจะไม่ใช่งูพิษก็ตาม แต่เพื่อจะชนะใจพวกเธอให้ได้ เขาจำต้องทำหน้าที่เป็นผู้ช่วยบุสกรจับงู เธอจะจับหัวงูมัดปากส่วนเขาต้องจับตัวมันยัดลงในถุง หากเธอยัดหัวงูลงไปในถุงได้เมื่อไหร่ให้เขามัดปากถุงได้เลย
นัดแนะวิธีกันเสร็จสรรพ บุสกรเดินนำเข้าไปในบ้านโดยมีภควัตหิ้วถุงใส่งูตาม เจองูนอนขดอยู่ บุสกรเข้าไปคว้าหัวงูไว้ได้ ขณะที่ภควัตกลั้นใจจับตัวงูยัดใส่ถุง ระหว่างที่เธอใช้มือเดียวจับปากงู ส่วนอีกมือหนึ่งเอาเชือกมัดปากมัน เขาทนข่มความกลัวต่อไปไม่ไหวปล่อยมือจากมัน งูสะบัดหนีจนหลุดจากมือบุสกรพุ่งเข้าหาภควัตซึ่งตกใจสุดขีดร้องลั่น ปริตากับอินทัชได้ยินเสียงร้องวิ่งเข้ามาดู ปรากฏว่าภควัตเป็นลมหมดสติไปแล้ว...
ไม่นานนัก ภควัตฟื้นคืนสติ พบตัวเองนอนอยู่บนโซฟาของบ้านเกิดเหตุ ทุกคนหายไปหมดเหลือเพียง ปริตาที่นั่งเฝ้าเขาอยู่ ภควัตถามว่างูไปไหน ได้ความว่าอินทัชขับรถพาบุสกรเอางูไปส่งมูลนิธิ เสร็จแล้วถึงจะมารับเราสองคน การลงทุนช่วยบุสกรจับงูครั้งนี้ ทำให้ภควัตได้ใจจากปริตาไปเต็มๆ ครั้นเขาขอให้เธอช่วยหาทางทำให้พริมกลับมาเป็นคนเดิม เธอจึงแนะว่ามีเรื่องเดียวที่จะทำให้พริมใจอ่อนได้ก็คือเรื่องพ่อของเธอ
“พริมกำลังตามหาพ่อที่พริมไม่เคยเห็นหน้าตั้งแต่เกิด ตอนนี้เรารู้มาว่าพ่อของพริมเคยทำงานที่ห้างฯเก่าของครอบครัวคุณวิกกี้ ถ้าคุณช่วยตามหาพ่อให้พริมได้ ริตามั่นใจว่าคุณจะเอาชนะใจพริมได้แน่นอนค่ะ”
“ขอบคุณมากนะครับคุณริตา นางฟ้าของผม” ภควัตดึงปริตามากอด เธอยิ้มสุขใจในอ้อมกอดเขา...
ทันทีที่กลับถึงที่ห้องพักบนคอนโดฯหรู ภควัตโทร.ไปขอความช่วยเหลือจากขวัญผู้เป็นแม่ ให้ช่วยหาประวัติการทำงานของหัวหน้า รปภ.ห้างไดม่อนเมื่อ 20 ปีที่แล้วให้ ขวัญโทร.ไปขอให้บารมีช่วยอีกทอดหนึ่ง
ooooooo
ภูรีสั่งงานให้พนักงานเอาไปจัดการเสร็จพอดีตอนที่อินทัชเข้ามาบอกว่าให้เขาทำใจยอมรับความพ่ายแพ้ได้แล้ว ภควัตกำลังจะชนะการเดิมพันครั้งนี้ เขาหาว่าอินทัชเข้าข้างภควัตออกนอกหน้าไปหรือเปล่า
“ไม่ได้เข้าข้างโว้ย แต่ไอ้วัตดันรู้วิธีเอาชนะใจคุณพริมด้วยการช่วยเธอตามหาพ่อที่เคยเป็นหัวหน้าของลุงข้างบ้านที่เคยทำงานอยู่ที่ห้างไดม่อน”
“แล้วไอ้วัตจะเอาชนะฉันได้อย่างไร”
“ก็เพราะว่าไอ้วัตได้ประวัติพนักงานห้างไดม่อนตั้งแต่ปีที่ห้างฯเปิดยันปิดห้างฯมาแล้ว และตอนนี้มันก็กำลังจะเอาไปให้คุณพริมดูที่บ้านแล้วด้วย”...
เป็นอย่างที่อินทัชว่าไว้จริงๆ ภควัตเอาสำเนาใบสมัครหัวหน้า รปภ.ของห้างไดม่อนตั้งแต่ปี พ.ศ. 2525 ถึงปี พ.ศ.2540 มาให้พริมถึงบ้าน หวังว่าความพยายามและความทุ่มเทของเขาจะช่วยให้เธอได้พบกับพ่อ พริมไม่ซึ้งด้วย ออกจะแปลกใจด้วยซ้ำเขารู้เรื่องพ่อของเธอได้อย่างไร
“มีนางฟ้าใจดีกระซิบบอกผมครับ” ไม่ชมเปล่า ภควัตส่งสายตาไปทางปริตาที่นั่งยิ้มเขินอยู่ข้างๆบุสกรซึ่งมองเธออย่างไม่สบายใจนัก ก่อนจะช่วยกันกับพริมลากแขนนางฟ้าใจดีออกมาคุยกันนอกรอบที่สนามข้างบ้าน ว่าเขาไปทำท่าไหนเธอถึงยอมเปิดปากบอกเรื่องพริมตามหาพ่อ
“ใช้ความจริงใจที่มีอยู่เต็มเปี่ยมของเขา...คุณวัตหวังดีกับพริมมาก เหตุผลอีกอย่างที่ฉันยอมบอกเขาเพราะคุณวัตรู้จักคนเยอะ เขาน่าจะมีช่องทางช่วยให้พริมเจอพ่อเร็วขึ้น”
“แต่แกก็รู้นี่ ว่าฉันไม่อยากให้ใครรู้เรื่องพ่อฉัน เพราะฉันไม่รู้ว่าเคยเกิดเรื่องอะไรขึ้นกับพ่อแม่ฉัน มันอาจจะเป็นเรื่องไม่ดีก็ได้” พริมสีหน้าไม่สู้จะสบายใจนัก ปริตาปลอบว่าไม่ต้องห่วง ภควัตสัญญากับตนแล้วว่าจะไม่บอกเรื่องพ่อของพริมให้ใครรู้และตนก็มั่นใจว่าเขาไว้ใจได้ บุสกรเป็นห่วงปริตาที่ใสซื่อไม่ทันเล่ห์เหลี่ยมของภควัตที่มาทำดีด้วยเพราะหวังจะหลอกใช้ จึงคิดจะตัดไฟแต่ต้นลม
“พวกแกอยู่ตรงนี้ก่อนนะ เรื่องนี้ฉันจัดการเอง” ว่าแล้วบุสกรเดินสีหน้าเอาเรื่อง เข้าไปหาภควัตนั่งจิบน้ำอย่างสบายอารมณ์อยู่ที่โซฟาสั่งให้เลิกยุ่งกับปริตา เขาขอเหตุผลทำไมต้องทำอย่างนั้น เธอรู้เท่าทันว่าเขากำลังหลอกใช้ปริตาให้ช่วยจีบพริม นั่นเท่ากับทำร้ายจิตใจปริตา ทำแบบนี้ผู้ชายดีๆแมนๆเขาไม่ทำกันภควัตโกรธ ดึงเธอมากอดไว้แกล้งทำหน้าหื่น จะจูบปากเธอฐานว่าเขาไม่แมน บุสกรขึ้นเข่าเข้าตรงจุดสำคัญของเขาพอดี
ภควัตถึงกับร้องโอ๊ยลั่น ปล่อยมือจากเธอมากุมเป้าตัวเองแทน บุสกรสายโหดอยู่แล้วตามเข้าไปซ้ำด้วยแม่ไม้มวยไทย พริมกับปริตาได้ยินเสียงร้องรีบเข้ามาดู ต้องตกใจที่เห็นภควัตนอนหมดสภาพอยู่กับพื้น...
ด้านอินทัชรู้เรื่องที่ภควัตถูกบุสกรอัดสะบักสะบอมก็อดขำไม่ได้
ooooooo
ในเวลาต่อมา พริมเอาเอกสารที่ภควัตให้มาไล่เปิดดูไปทีละใบจนเกือบจะหมดปึกแล้ว แต่ไม่พบใครที่เข้าเค้าว่าจะเป็นพ่อของเธอ ทันใดนั้น เธอสะดุดเข้ากับใบสมัครงานของนายมานะ เย็นใจ จำได้ว่าผู้ชายคนนี้เคยมาที่บ้าน ตอนนั้นเธออายุประมาณ 7 ขวบ เห็นมานะในชุด รปภ.มาที่บ้าน
ลุงดำบอกกับพาพรให้พูดกับเขาดีๆ ถึงอย่างไรเขาก็เป็นหัวหน้าของตน แล้วหันมาชวนพริมไปซื้อขนม
“ปล่อยให้ผู้ใหญ่เขาคุยกัน” พูดจบลุงดำจูงมือพริมออกไป
พริมมองสำเนาใบสมัครของมานะอย่างลุ้นระทึกหรือเขาจะเป็นพ่อของเธอจริงๆ มีคนเดียวที่จะให้คำตอบกับเธอได้ นั่นก็คือลุงดำ ครู่ต่อมา พริมนำสำเนาใบสมัครของมานะมาให้ลุงดำดู ถามว่าชายคนนี้เป็นใคร ใช่พ่อของเธอหรือเปล่า ทีแรกแกจะบอกว่าไม่ใช่แต่เปลี่ยนใจเป็นไม่พูดดีกว่า แล้วเอามือปิดปากตัวเองเดินหนีออกจากบ้าน พริมไม่ยอมแพ้รีบเดินตาม
อีกมุมหนึ่งไม่ห่างกันนัก ภูรีขับรถมาจอดริมถนนมองไปที่บ้านพริมไม่แน่ใจนักว่าใช่หรือเปล่า จังหวะนั้นลุงดำวิ่งหนีพริมมาชนเขาอย่างจังจนล้ม ภูรีรีบเข้าไปช่วยพยุงถามว่าเป็นอะไรหรือเปล่า พริมที่วิ่งตามมาเห็นภูรียืนอยู่ตะโกนบอกให้จับแกไว้ เขายังไม่ทันจะขยับ พริมตามมารวบตัวลุงดำจากด้านหลัง แกผลักเธออย่างแรงจนกระเด็นหงายท้อง โชคดีที่ภูรีรับไว้ได้ทัน ลุงดำลุกได้วิ่งหนีไปอีก
“ลุงดำ คิดว่าหนีพริมพ้นเหรอ เข้าบ้านเมื่อไหร่ได้เจอกันแน่” พริมตะโกนไล่หลังจบ หันมาถามภูรีว่ามาทำอะไรที่นี่ เขามาหาเธอมีเรื่องจะคุยด้วย เธอเชิญเขาเข้าไปคุยกันในบ้าน แล้วกวาดตามองหาใบสมัคร ภูรีเห็น ตกอยู่ที่พื้นหยิบขึ้นมาดู เป็นใบสมัครงานของมานะ ถามว่าใคร เธอไม่ตอบคำถามขอแค่กระดาษนั่นคืน แล้ว เดินนำเขาเข้าไปในตัวบ้าน ภูรีจะเดินตามแล้วนึกขึ้นได้ว่าเคยเจอคนที่อยู่ในใบสมัครงานที่ห้างฯของพัชรา
พริมตื่นเต้นมากขอให้ภูรีพาไปพบมานะที เขาอาจจะเป็นพ่อของเธอ
ไม่นานนัก ภูรีพาพริมมาที่ห้างฯของพัชราเพื่อมาพบกับมานะ เธอรบกวนเขาให้ช่วยถ่ายคลิปให้ อยากจะเก็บความประทับใจตอนเจอกับพ่อเอาไว้ จากนั้นเธอเข้าไปยืนประจันหน้ากับมานะ แนะนำตัวว่าเป็นลูกสาวของพาพรช่างรองเท้าที่บ้านอยู่เจริญรัถ ท่าทางของเขาทำให้เธอมั่นใจว่าต้องเป็นพ่อโผกอดเขาไว้ มานะเพิ่งกินขนมปังโดนพริมกระแทกตอนโผกอด ขนมปังติดคอพูดอะไรไม่ออก เธอเห็นเขาไม่ปฏิเสธก็ยิ่งมั่นใจว่าใช่
“พ่อ...พ่อของพริมจริงๆด้วย พ่อจ๋า ในที่สุดฝันของพริมก็เป็นจริง พริมอยากเจอพ่อที่สุดในชีวิต พ่อรู้ไหมว่า แม่รักพ่อมากนะ รักและคิดถึงทุกลมหายใจก่อนแม่ตายแม่คิดถึงพ่อ”
ครั้นมานะกลืนขนมปังลงคอไปได้ รีบบอกพริมว่าเขาไม่ใช่พ่อของเธอ พริมสงสัยถ้าเขาไม่ใช่พ่อแล้วเขาไปทำอะไรที่บ้านของเธอ มานะติดหนี้แม่ของเธอตอนนั้นไม่มีเงินคืนก็เลยไปหาเพื่อขอผัดผ่อน แต่ก็ใช้หนี้ให้พาพรไปหมดแล้ว พริมถึงกับคอตกสีหน้าผิดหวังสุดๆ ภูรีมองเธอด้วยความสงสาร หันไปถามมานะรู้ไหมว่าใครเป็นพ่อของพริม เขาส่ายหน้าไม่รู้เหมือนกัน
“จำไม่ได้ก็ไม่เป็นไรครับลุง ผมสองคนรบกวนลุงเท่านี้ ขอบคุณมากครับ” พูดจบภูรีจูงมือพริมที่ยังเศร้าไม่หายที่ไม่ได้เจอพ่อเข้าไปในห้างฯ พาไปดื่มกาแฟเผื่อจะทำให้เธอผ่อนคลายได้บ้าง แองจี้ ใบเตยกับนิดหน่อยผ่านมาเห็นพอดี รีบเอามือถือถ่ายคลิปไว้ จากนั้นเอาไปให้พัชราดูหวังจะเอาหน้า
แม้จะเห็นหน้าภูรีไม่ชัด แต่พัชราก็จำเขาได้ ครั้นวิกกี้มาถึง พัชราเอาคลิปให้ดู เธอถึงกับพูดไม่ออก แองจี้กับพวกรู้ว่าผู้ชายที่อยู่กับพริมเป็นคู่หมั้นของวิกกี้และเป็นเจ้าของ P.PAUL ก็กลับมาที่ร้านกาแฟแต่ไม่เจอใคร...
ภูรีส่งพริมถึงหน้าบ้านก็ขอตัวกลับก่อน ไม่อยากรถติด เธอขอบคุณเขามากที่อุตส่าห์ไปเป็นเพื่อน แล้วนึกขึ้นได้ว่าเขายังไม่ได้บอกเธอเลยว่ามาหาเธอทำไม เขาแค่จะมาขอร้องให้เธอกลับไปทำรองเท้าเหมือนเดิม แล้วใช้วาทศิลป์กล่อมจนในที่สุดเธอยอมกลับไปทำในสิ่งที่ตัวเองรักเพื่อคนที่เธอรัก ภูรียิ้มดีใจที่กล่อมเธอสำเร็จ...
พัชราเอ็ดตะโรลั่นที่วิกกี้ยังไม่โทร.คุยกับภูรีเรื่องพริม ขืนชักช้าไม่เคลียร์ให้จบระวังจะถูกนังนั่นแย่งเขาไป เธอตั้งข้อสังเกตสองคนนั่นอาจจะไม่มีอะไรกันก็ได้ พัชราไม่เชื่อ
“งั้นวิกกี้ก็พิสูจน์สิว่าภูไม่ได้คิดอะไรกับเด็กคนนั้น”
ooooooo
ทั้งปริตาและบุสกรยังแปลกใจไม่หาย ทำไมอยู่ดีๆพริมถึงยอมกลับมาทำรองเท้าอีก เธอได้ภูรีที่พูดให้คิดได้และทำให้เธอมีแรงลุกขึ้นมาต่อสู้เพื่อความฝัน เพื่อแม่และเพื่อพ่อของเธอ ระหว่างนั้นวิกกี้โทร.หาพริม มีธุระจะคุยด้วย ไม่อยากคุยทางโทรศัพท์อยากคุยกันซึ่งหน้า คืนนี้ให้เธอออกมาเจอกันได้ไหม
“ได้ค่ะแล้วเจอกันค่ะ” พริมวางสายงงๆไม่หายทำไมอยู่ๆวิกกี้ถึงโทร.หา แถมไม่บอกด้วยว่าอยากเจอ เรื่องอะไร บุสกรว่าเป็นเพราะภูรีหรือเปล่า พริมไม่ได้คิดอะไรกับเขาไม่น่าจะเกี่ยว...
พงศกรเห็นวิกกี้วางสายจากพริมเรียบร้อยก็ถามว่าเป็นอย่างไรบ้าง เธอยอมออกมาไหม วิกกี้พยักหน้ารับคำ เขายิ้มชอบพอใจบอกให้พี่สาวเตรียมเงินไว้ได้เลย คืนนี้พี่จะได้คำตอบแน่นอนว่าพี่ภูรักพริมหรือเปล่า...
พริมมาถึงร้านอาหารตามที่นัดไว้กับวิกกี้ ต้องแปลกใจที่เห็นพงศกรนั่งอยู่ที่โต๊ะด้วย เธอไม่ค่อยจะไว้ใจเขานัก เร่งให้วิกกี้คุยธุระมาได้เลย เธอไม่อยากกลับบ้านดึก วิกกี้อ้างว่าหิวขอสั่งอาหารก่อน เรื่องคุยไว้ทีหลัง ไม่ได้แค่สั่งให้ตัวเอง เธอยังสั่งอาหารเผื่อพริมอีกด้วย ก่อนจะแต่งเรื่องว่าลืมมือถือไว้ที่รถขอตัวออกไปเอา แล้วทำทีเดินไปที่ประตู พอเห็นพริมไม่สนใจ เธอหยิบมือถือขึ้นมาถ่ายภาพพริมกับพงศกรไว้ แล้วส่งไปให้ภูรี
อ่านละคร เสน่ห์รักนางซิน ตอนที่ 5 วันที่ 30 เม.ย.61
บทประพันธ์โดย จันทริกากำกับการแสดงโดย สมจริง ศรีสุภาพ
ผลิตโดย บริษัท กู๊ด ฟิลลิ่ง จำกัด
ช่องออกอากาศ สถานีวิทยุโทรทัศน์ไทยทีวีสีช่อง 3
ที่มา ไทยรัฐ