อ่านละคร เสน่ห์รักนางซิน ตอนที่ 6 วันที่ 1 พ.ค.61
พริมมาถึงร้านอาหารตามที่นัดไว้กับวิกกี้ ต้องแปลกใจที่เห็นพงศกรนั่งอยู่ที่โต๊ะด้วย เธอไม่ค่อยจะไว้ใจเขานัก เร่งให้วิกกี้คุยธุระมาได้เลย เธอไม่อยากกลับบ้านดึก วิกกี้อ้างว่าหิวขอสั่งอาหารก่อน เรื่องคุยไว้ทีหลัง ไม่ได้แค่สั่งให้ตัวเอง เธอยังสั่งอาหารเผื่อพริมอีกด้วย ก่อนจะแต่งเรื่องว่าลืมมือถือไว้ที่รถขอตัวออกไปเอา แล้วทำทีเดินไปที่ประตู พอเห็นพริมไม่สนใจ เธอหยิบมือถือขึ้นมาถ่ายภาพพริมกับพงศกรไว้ แล้วส่งไปให้ภูรีจากนั้นโทร.ไปบอกเขาว่าพงศกรขอให้เธอนัดพริมออกมาพบเพราะอยากจะขอโทษเรื่องที่ทำไม่ดีกับพริมเอาไว้ แล้วไล่เธอออกมาอ้างว่าถ้าเธออยู่ด้วยเขาจะไม่กล้าพูดอะไรกับพริม
“วิกกี้ไม่ควรปล่อยคุณพริมไว้ตามลำพังกับพงศ์”
วิกกี้ว่าร้านอาหารแห่งนี้ตั้งอยู่กลางเมืองไม่เปลี่ยวสักหน่อย อีกอย่างพงศกรคงไม่กล้าทำอะไรพริม แล้วขอตัววางสายก่อนโดยไม่ลืมส่งโลเกชั่นร้านไปให้ ภาวนาอย่าให้เขามาที่นี่เพราะนั่นเท่ากับเขามีใจให้พริม...
สองชั่วโมงผ่านไปแล้ว วิกกี้ยังไม่ยอมบอกเหตุผลทำไมถึงนัดพริมมาพบ แถมพยายามจะยื้อเธอไว้ พริมรู้สึกไม่ชอบมาพากลถามอย่างไม่อ้อมค้อม นี่ไม่ได้ยื้อเวลาเพื่อรอใครใช่ไหม พงศกรรู้ว่าเธอเริ่มเอะใจ รีบบอกว่าที่นัดเธอมาพบคืนนี้เพื่อจะขอโทษเรื่องที่ภูเก็ต พริมโล่งใจที่เป็นเรื่องนี้แทนที่จะเป็นเรื่องภูรี
“ถ้าคุณหมดธุระจะพูดกับฉันแค่นี้ ฉันขอตัวกลับก่อนนะคะ” พริมคว้ากระเป๋าถือลุกออกไป วิกกี้มองตามถอนใจโล่งอก ภูรีไม่มาแสดงว่าไม่ได้ห่วงใยอะไรพริม พูดไม่ทันขาดคำ ภูรีเข้ามาในร้าน พงศกรสะกิดพี่สาวให้ดู วิกกี้หน้าหมองทันทีที่เห็นเขา พงศกรขอร้องพี่สาวอย่าเพิ่งดราม่า การที่พี่ภูมาที่นี่ยังไม่ใช่คำตอบว่าเขารักพี่วิกกี้หรือพริม จากนั้นพงศกรวิ่งตามพริมจนทันกันที่สระน้ำของร้านจับเธอเหวี่ยงลงน้ำ
พนักงานในร้านจะโดดลงไปช่วย พงศกรชี้หน้าห้ามยุ่ง วิกกี้ตกใจตามมาต่อว่าน้องชายว่าทำบ้าอะไร
“พิสูจน์ไงว่าระหว่างพี่กับคุณพริม พี่ภูรักใครมากกว่ากัน” พูดจบพงศกรผลักวิกกี้ลงน้ำ เธอร้องกรี๊ดๆลั่นแต่ก็ตีขาพยุงตัวเองได้ ผิดกับพริมที่เริ่มจะจมน้ำ ภูรีตามมาเห็นพริมเริ่มไม่ไหวรีบโดดลงไปช่วยเพราะรู้ว่าวิกกี้ว่ายน้ำเป็น เธอเห็นเขาเลือกไปช่วยพริมก็ว่ายน้ำเข้าฝั่งเอง มองภูรีที่ประคองพริมขึ้นจากสระอย่างเจ็บปวดใจ...
พัชราเห็นพงศกรพาวิกกี้ในสภาพลูกหมาตกน้ำเข้ามาในบ้านก็ถามว่าเกิดอะไรขึ้น พงศกรให้แม่ถามกันเอาเอง หมดหน้าที่เขาแล้วขอตัวก่อนนัดกับเพื่อนเอาไว้ จากนั้นหยิบบัตรเครดิตของวิกกี้ติดมือไปด้วย
ooooooo
บารมีได้รับซองเอกสารจากพริมส่งมาทางไปรษณีย์ ครั้นเปิดดูพบว่าเป็นใบเสร็จของร้านขายวัสดุก่อสร้างกับใบเสร็จค่ายาจากโรงพยาบาลของรัฐและมีจดหมายเขียนด้วยลายมือเธอแนบมาด้วย ใจความในจดหมายแจ้งให้เขารู้ว่าเงินหนึ่งแสนบาทที่เขาให้ เธอแบ่งออกเป็นสองส่วนให้เพื่อนสองคนของเธอ
“พวกเขามีความจำเป็นต้องใช้เงิน พริมได้ส่งเอกสารใบเสร็จยืนยันมาให้คุณบารมีดูเพื่อความมั่นใจว่าเงินของคุณถูกนำไปใช้อย่างมีประโยชน์จริงๆ” อ่านจดหมายจบ บารมีรู้สึกดีกับผู้หญิงคนนี้ จากนั้นเขาเดินถือซองเอกสารลงมาที่ห้องรับแขกได้ยินวิกกี้แผดเสียงลั่นว่าน่าจะเชื่อแม่ตั้งแต่แรกว่าพริมเป็นคนไม่ดี
“วิกกี้จะได้ระวังไม่ให้พี่ภูไปยุ่งกับมัน พี่ภูหลงรักพริมเข้าแล้ว มันสายเกินไปไหมคุณแม่”
“ไม่เลยลูก ไม่มีอะไรสาย ภูเป็นของวิกกี้ จะไม่มีใครหน้าไหนแย่งภูไปได้ ถ้าลูกเข้มแข็งมากพอ”
บารมีกลับบอกให้ลูกทำใจ ภูรีกับลูกเป็นแค่คู่หมายที่ผู้ใหญ่จับคู่ให้ ยังไม่ได้เป็นแฟนหรือว่าเป็นคู่หมั้นจริงๆ ภูรีกับพริมจะรักกัน ก็น่าจะเป็นสิทธิ์ของพวกเขา พัชราปรี๊ดแตกที่บารมีดันไปเข้าข้างพริม พาล หาเรื่องว่าเขาคิดลึกกับนังนั่นถึงได้เอ็นดูมัน เขายอมรับว่าใช่ แล้วส่งซองเอกสารให้พัชราดู พร้อมกับพูดชื่นชมพริมต่างๆนานา พัชราทนไม่ไหว ฉีกทั้งใบเสร็จทั้งจดหมายเป็นชิ้นเล็กชิ้นน้อย ด่าเขาว่าโง่ มันทำแค่นี้ก็เห็นมันเป็นนางฟ้า
“ต่อไปนี้คุณห้ามติดต่อกับมันเพราะฉันมั่นใจว่าคุณจะต้องโง่จนถูกมันหลอกแน่ๆ”
“เรื่องเดียวในชีวิตที่ผมโง่ คือยอมแต่งงานกับคุณ” ด่าจบบารมีเดินหนีขึ้นข้างบน พัชราฉุนขาดตามไปกระชากเขาแต่ตัวเองดันเสียหลักร่วงจากบันไดโชคดีที่แค่ไม่กี่ขั้น แต่ถึงกระนั้นเขาก็นำตัวเธอส่งโรงพยาบาลให้หมอตรวจเพื่อความแน่ใจ ปรากฏว่าเธอแค่ฟกช้ำกับยอกที่หลัง แต่หมอขอให้อยู่ดูอาการหนึ่งคืน บารมีทนความเกรี้ยวกราดของพัชราไม่ได้ ฝากให้วิกกี้ช่วยดูแลเธอแทน วิกกี้ร้องถามพ่อว่าจะไปไหน พัชราแว้ดใส่
“ไม่ต้องไปถาม เขาอยากไปไหนก็เรื่องของเขา”
“ถ้าคุณรู้จักพูดจาให้ดีกว่านี้ ผมก็คงจะอยากอยู่ดูแลคุณ”
พัชราของขึ้นอีก ไม่ใช่แค่ด่าบารมีเท่านั้นยังด่าไปถึงพาพรอีกด้วย เขาส่ายหน้าระอาใจแล้วเดินออกจากห้อง วิกกี้อดถามไม่ได้ว่าพาพรคือใคร พัชราตวาดแว้ด มันเป็นเมียน้อยของพ่อแก
ooooooo
ภูรีอยู่จนพริมหลับไปแล้วถึงได้กลับบ้าน รถของชายหนุ่มแล่นพ้นไปไม่นาน รถของบารมีแล่นเข้ามาจากอีกทาง สภาพแถวนี้เปลี่ยนไปจากเมื่อ 20 กว่าปีมาก บารมีจอดเลยบ้านพริมไปเล็กน้อย เปิดประตูรถลงมามองไปที่ตัวบ้าน พลันภาพในอดีต
ผุดขึ้นมาในความคิดของเขา ตอนนั้นเขาวาดแบบร่างรองเท้าให้พาพรเก็บไว้
“วันแต่งงานของเรา ผมจะจ้างช่างตัดรองเท้าคู่นี้ให้คุณใส่เป็นเจ้าสาวของผม”
พาพรยิ้มให้เขาอย่างมีความสุข ความทรงจำที่บารมีมีกับบ้านหลังนี้ไม่ใช่จะมีแต่ความสุข เขายังจำวันที่ต้องแยกจากพาพรผู้หญิงที่เขารักสุดหัวใจได้ เธอร้องไห้แทบขาดใจ เขาเองก็เศร้าไม่แพ้กัน เธอบอกเขาว่าขายบ้านหลังนี้ได้แล้ว พรุ่งนี้จะย้ายออก เขาอดถามไม่ได้ว่าเธอจะไปย้ายไปอยู่ไหน
“เราอย่ารู้อะไรเกี่ยวกับกันและกันอีกเลยนะคะ ถ้าคุณรักพร คุณก็ต้องปล่อยพรไป อย่าทำให้พรทุกข์มากไปกว่านี้ ต่อไปนี้เราอย่าเจอกันอีกเลยนะคะ” คำพูดของพาพรยังดังก้องอยู่ในหู บารมีคิดถึงเรื่องนี้ขึ้นมาเมื่อไหร่น้ำตาลูกผู้ชายต้องไหลอาบแก้มทุกที ครั้งนี้ก็เช่นกัน...
ลุงดำเดินกอดขวดเหล้าเมาแอ่นเข้ามาเห็นบารมียืนอยู่หน้าบ้านพริม คิดว่าตัวเองตาฝาด แต่พอเพ่งดูอีกที เขาแทบหายเมาเป็นปลิดทิ้ง รีบตบกางเกงหามือถือก็ไม่เจอ ในกระเป๋าเสื้อก็ไม่มี วิ่งไปหาโทรศัพท์สาธารณะฝั่งตรงข้าม ตัดหน้ารถภูรีที่ขับกลับมาเพราะลืมคืนกระเป๋าถือให้พริม ชายหนุ่มกระแทกเบรกได้ทัน รีบลงไปถามว่าเป็นอะไรหรือเปล่า ลุงดำส่ายหน้าแทนคำตอบ
“ยืมโทรศัพท์หน่อยจะโทร.ไปหาพริมบอกให้มันรีบหนีออกจากบ้าน...พ่อพริมมา ตอนนี้อยู่หน้าบ้านพริม เขาจะเจอกันแล้ว เขาเจอกันไม่ได้ เดี๋ยวพรนอนตายตาไม่หลับ”
ภูรีรีบวิ่งไปดูที่หน้าบ้านพริมเห็นบารมียืนอยู่ อึดใจเดินไปขึ้นรถที่จอดห่างออกมา เขาตกใจเร่งฝีเท้ากลับไปเลื่อนรถตัวเองเพราะจอดอยู่กลางถนน ถ้าบารมีเห็นจะต้องจำได้แน่นอน สักพักรถของบารมีแล่นผ่านรถของเขาที่จอดแอบอยู่ในมุมมืด ก่อนเขาจะพึมพำว่าคุณน้าบารมีเป็นพ่อของพริมหรือนี่ จังหวะนั้นลุงดำโผล่พรวดจากเบาะหลังมาจ่อตรงหน้า เขาสะดุ้งโหยงร้องเฮ้ยลั่น ถามว่าพ่อพริมได้เจอกับพริมไหม
“ไม่เจอครับ ลุงดำจำผิดคนหรือเปล่า คุณน้าบารมีเป็นพ่อของคุณพริมจริงๆเหรอครับ”
ลุงดำหน้าตาตื่นนี่ภูรีรู้จักชื่อพ่อของพริมได้อย่างไร เขารู้จักกับบารมีอยู่แล้ว แม่ของเขากับเมียของบารมีเป็นเพื่อนกัน ลุงดำสั่งห้ามเขามาเจอกับพริมอีก แล้วลงจากรถไม่ดูทาง มอเตอร์ไซค์จากไหนไม่รู้พุ่งเข้าหาลุงดำโดดหลบเสียหลักล้มไปกับพื้นหัวแตก ภูรีรีบลงมาดูเห็นหัวลุงดำเลือดไหลอาบรีบพาไปส่งโรงพยาบาล
ooooooo
พริมฝันเห็นแม่ และยังฝันถึงพ่ออีกด้วยว่ากำลังวาดแบบร่างรองเท้าคู่นั้นอยู่ แม้จะไม่เห็นหน้าแต่เธอก็รู้ว่านั่นคือพ่อของเธอ นอกจากนี้เธอยังฝันร้ายถึงตอนที่พงศกรผลักตกน้ำ ขณะที่กำลังจะจม ภูรีเข้ามาช่วยไว้ทัน เธอสะดุ้งตื่น หายใจหอบเหนื่อย ปริตากับบุสกรพลอยตื่นไปด้วยเข้ามาถามเธอว่าเป็นอะไร
“ฉันฝันร้าย แต่ไม่มีอะไรหรอก นอนต่อเถอะ”...
ในเวลาไล่เลี่ยกัน ขณะที่ภูรีกำลังโทร.ไหว้วานให้อินทัชฝากเพื่อนตำรวจของเขาเช็กกล้องวงจรปิดบริเวณที่เกิดอุบัติเหตุ มีเสียงลุงดำโวยวายออกมาจากห้องฉุกเฉิน ภูรีต้องวางสายจากอินทัชแล้วเข้าไปดู ลุงดำไม่ยอมให้พยาบาลทำแผลหัวแตกให้ กลัวจะไม่มีเงินจ่าย ภูรีอาสาจะจัดการเรื่องค่ารักษาให้เอง ลุงดำถึงยอมให้ทำแผล ทำแผลเสร็จ ภูรีพาแกไปส่งบ้าน พยายามกล่อมให้เล่าเรื่องบารมี แต่ลุงไม่ยอมเล่า
อ่านละคร เสน่ห์รักนางซิน ตอนที่ 6 วันที่ 1 พ.ค.61
บทประพันธ์โดย จันทริกากำกับการแสดงโดย สมจริง ศรีสุภาพ
ผลิตโดย บริษัท กู๊ด ฟิลลิ่ง จำกัด
ช่องออกอากาศ สถานีวิทยุโทรทัศน์ไทยทีวีสีช่อง 3
ที่มา ไทยรัฐ