อ่านละคร คมแฝก ตอนที่ 12 วันที่ 26 เม.ย.61
ดอกไม้ถูกสมุนของแสนลากตัวไปแล้ว อัญชันโกรธมากเอาเรื่องแสนที่ลงโทษเกินกว่าเหตุ“ฉันรู้ว่าดอกไม้เขาทำผิดแต่พี่แสนก็ไม่ควร
ป่าเถื่อนแบบนี้ พี่แสนทำเหมือนดอกไม้ไม่ใช่คน”
“ใครก็ตามที่มันทำร้ายเธอ...คนที่พี่รัก มันต้องถูกลงโทษ”
“แต่พี่ไม่จำเป็นต้องโหดร้ายป่าเถื่อนขนาดนี้
อย่างน้อยดอกไม้ก็เคยเป็นคนรักของพี่ เคยเป็นเพื่อนของฉัน”
“มันเรื่องของอดีต ตอนนี้ดอกไม้ก็เป็นแค่เศษเดน เป็นแค่นังแพศยา!”
“พี่แสน! พี่รู้ตัวไหมว่าพูดอะไรออกมา”
แสนไม่สะทกสะท้าน อัญชันเห็นแล้วของขึ้นแหวลั่น
“ฉันเชื่อแล้วว่าความดีงามในหัวใจของพี่มันไม่มีเหลืออีกต่อไป...ไม่มีอีกแล้ว!”
อัญชันช็อกกับความโหดเหี้ยมของพี่ชายนอกไส้มาก ไม่ต่างจากองอาจกับเพลิงที่ต้องรับรู้ความเลวร้ายของเหตุการณ์ก่อนพ่อแม่ขององอาจจะตายจากคำให้การของประชา...พ่อขององอาจได้เบาะแสการค้นพบแหล่งน้ำมันตามธรรมชาติแถบเมืองพลและพื้นที่ใกล้เคียง พวกฝรั่งตื่นเต้นมากและรีบหาช่องทางกอบโกยผลประโยชน์
“ช่วงนั้นตัวแทนจากกองทัพฝรั่งกว้านซื้อที่ดินของชาวบ้านหลายแห่ง หากใครปฏิเสธจะถูกทำร้ายหรือไม่ก็ถูกฆ่า ขนาดเจ้าหน้าที่ทางการขัดขวางก็ยังถูกเส้นสายของมันสั่งย้ายจากพื้นที่ สื่อต่างๆก็ถูกห้ามไม่ให้เอ่ยถึงเรื่องนี้”
ประชาเล่าว่าแสนมีเอี่ยวเรื่องนี้ด้วยและเป็นตัวการฆ่าคนมากมายเพื่อผลประโยชน์มหาศาล พ่อขององอาจก็หนีไม่พ้น ถูกฆ่าเพราะเขียนข่าวแฉขบวนการพวกฝรั่งและแสนอย่างไม่กลัวหน้าอินทร์หน้าพรหม ประชาโดนลูกหลงด้วย แม้จะพยายามถอยห่างแต่สุดท้ายก็ถูกทำร้ายจนพิการ
“ลุงกลัวตาย ลุงทิ้งเพื่อน ทิ้งอุดมการณ์ ทิ้งทุกอย่างเพื่อเอาตัวรอด ทุกวันนี้ก็เลยต้องอยู่อย่างอดสู อยู่กับความอับอาย อยู่เหมือนผีตัวนึง ถ้าย้อนเวลากลับไปได้ ลุงจะไม่ทำแบบนั้นเด็ดขาด...ลุงไม่น่าทำแบบนั้นเลย”
องอาจได้ฟังเรื่องราวจากประชาแล้วคับแค้นใจมาก คิดจะกลับไปช่วยกัลป์กู้สถานการณ์เมืองพล เพลิงรู้ทันตามมาดักคอและเตือนให้เขาคิดถึงหน้าที่และความรับผิดชอบ
“ไอ้แสนกับพวกฝรั่งกำลังวางแผนปล้นชาติ พวกมันทำให้พ่อฉันต้องตาย จะให้ฉันหนีไปได้ยังไง”
“นายไม่ได้หนี แต่นี่เป็นเรื่องงานไม่ใช่เรื่องส่วนตัว”
“ถ้าคนที่ถูกฆ่าเป็นพ่อแม่นาย นายจะพูดแบบนี้รึเปล่า แล้วถ้าน้องสาวนายต้องเป็นบ้า นายจะคิดแบบนี้รึเปล่า ที่ลุงประชาพูดนายไม่ได้ยินหรือไง...กัลป์ เกรียงไกรคือเพื่อนรักของนายกับฉัน แต่ตอนนี้เราทิ้งให้เขาสู้
ไอ้แสนคนเดียว!”
“สถานะของนายถูกเปิดเผยไปแล้ว ถ้านายกลับเมืองพลตอนนี้ หน่วยงานจะไม่รับผิดชอบอะไรทั้งนั้น ดังนั้นถ้านายถูกฆ่า นายก็จะตายเหมือนหมาตัวนึง!”
ooooooo
ดอกไม้อาการร่อแร่ถูกพวกสมุนของแสนลากไปประจานกลางตลาดเมืองพล
“ทุกคนฟังให้ดี...ผู้หญิงคนนี้ทำความผิดต่อนายแสน นายแสนจึงมีคำสั่งลงโทษด้วยการประจานมันไว้ที่นี่และห้ามให้ใครช่วยเหลือมันเป็นอันขาด”
ปานกับแจ้ตกใจมากเมื่อเห็นสภาพดอกไม้ ตะเภาโกรธจัด แม้ไม่ชอบหน้าแต่ไม่เคยคิดอยากให้อีกฝ่ายตาย ดอกไม้สำนึกบาปที่เคยทำและรู้ดีว่าคงไม่รอด เมื่อแจ้เอาข้าวกับน้ำมาให้จึงกระซิบฝากบอกกัลป์
“ฝากใครก็ได้ไปบอกพี่กัลป์ที...บอกว่าไม่ต้องมาช่วยฉัน ฉันรู้ว่านายแสนจะใช้ฉันเป็นเหยื่อล่อเขา”
พวกชาวบ้านสะเทือนใจกับอาการกระอักเป็นเลือดของดอกไม้ แต่หญิงสาวไม่ได้ยี่หระ ใช้ช่วงเวลาสุดท้ายของชีวิตคิดถึงเรื่องที่ผ่านมา...โดยเฉพาะความรู้สึกที่มีต่อกัลป์
“ฉันขอโทษ...ฉันเคยคิดว่าพี่ไม่เคยรักฉัน แต่ฉันต่างหากที่ไม่ซื่อสัตย์กับพี่ ไม่ซื่อสัตย์กับใครเลย ฉันเห็นแก่ตัว”
ตะเภาทนไม่ไหวโทร.แจ้งรองเพชรและไปบอกกัลป์กับตะโพนที่ป่านอกเมือง ทั้งหมดรุดมาช่วยดอกไม้ฝ่าวงล้อมพวกสมุนของแสน พร้อมการปรากฏตัวอย่างคาดไม่ถึงขององอาจที่ตัดสินใจกลับมาช่วยกัลป์
ดอกไม้ซาบซึ้งใจมากที่กัลป์มีแก่ใจช่วย แต่เธอรู้อาการตัวเองดี ขอร้องให้เขาทิ้งเธอไว้
“ฉันรู้ว่าพี่ต้องกลับมารับฉัน รู้ตั้งแต่วันที่แสนจับตัวฉันไป ฉันคิดอยู่เสมอว่าพี่ต้องมา...ฉันรอพี่”
กัลป์จะพาเธอไปรักษาแต่ดอกไม้ส่ายหน้าปฏิเสธ ซบอกแกร่งของเขาเป็นครั้งสุดท้าย
“มีหลายเรื่องที่ฉันทำไม่ดีแต่ฉันจำเป็นต้องปกป้องตัวเอง พี่อย่าโกรธฉันเลยนะ”
“พี่ไม่โกรธดอกไม้ พี่เข้าใจ”
“แปลว่าพี่...ยังรักฉันอยู่ใช่ไหม”
ดอกไม้สบตาเขาอย่างค้นคว้า กัลป์อึกอักแต่เธอไม่โกรธ เย้ายิ้มๆ
“ฉันถามตรงๆ...พี่เคยรักฉันสักครั้งไหม”
กัลป์พูดไม่ได้เพราะไม่อยากโกหกและดอกไม้ก็รู้ดี ตัดใจได้ในนาทีสุดท้ายของชีวิต
“แค่นี้พี่ก็โกหกเพื่อฉันไม่ได้...แต่ฉันรักพี่”
ดอกไม้ขาดใจตายหลังจากนั้น กัลป์เสียใจมาก ถึงไม่ได้รักแต่ไม่คิดให้อีกฝ่ายตายอย่างน่าเวทนาขนาดนี้...
ooooooo
มั่นหนึ่งในสมุนเอกของแสนถูกรองเพชรยิงตาย แสนโกรธมากและเร่งเจมส์ให้ลงมือตามแผนใหญ่ แต่เจมส์ยับยั้งไว้เพราะเพิ่งได้รายงานจากสายข่าวในพระนครว่าจะมีกำลังเสริมถูกส่งมาเมืองพล
แสนไม่ยี่หระอยากทำทุกอย่างให้สำเร็จเพื่อครองเมืองพล และองอาจกับเพลิงซึ่งตัดสินใจกลับมาช่วยพวกกัลป์ก็รู้ทันเพราะข้อมูลจากประชาทำให้ปะติดปะต่อเรื่องราวทั้งหมดได้
กระรอกเห็นหน้าองอาจอีกครั้งก็ดีใจยอมให้เขาดึงมือไปกุม
“หน้าของลูกพี่นี่อยู่ในใจของผมตลอดเวลา ทั้งยามกิน ยามนอน ยามหลับ ยามตื่น”
“แหม...มันจะเกินไปหรือเปล่า”
“ไม่เกิน...เห็นหน้าลูกพี่ทุกเวลาทุกวินาที หกสิบวินาทีเป็นหนึ่งนาที หกสิบนาทีเป็นหนึ่งชั่วโมง ยี่สิบสี่ชั่วโมงเป็นหนึ่งวัน เห็นไหมคิดถึงตลอดเวลาจริงๆ”
คำหวานขององอาจทำให้กระรอกเขินมากเสถามถึงดวงใจ องอาจบอกว่าน้องสาวร้องขอตามมาด้วย เขาต้องเอาไปฝากไว้ร้านกาแฟของปานกับแจ้ให้ตะเภากับจงอางช่วยดูแล
เพลิงไม่ได้ไปสมทบกับพวกกัลป์เหมือนองอาจ แต่สวมบทบาทอินทรีย์ไปช่วยเข้มกับขวานสองสมุนของแสนจากคุกชายแดนกลับไปไร่ราชสีห์เพื่อตบตาทุกคน
แสนไม่ติดใจเรื่องเพลิง สมองหมกมุ่นเรื่องแผนยึดเมืองพล ประกาศกร้าว
“พวกมึงกลับมาก็ดีแล้ว ตอนนี้กูมีงานใหญ่จะต้องทำ”
“งานอะไรเหรอครับนาย”
“เตรียมตัวให้พร้อม แล้วกูจะให้พวกมึงทุกคนได้เห็นว่าสงครามเมืองพลจะเปิดฉากยังไง...”
อัญชันแอบได้ยินแผนของแสนเลยคิดจบปัญหาด้วยตัวเอง แสร้งเอาใจนำของว่างไปให้แต่พกมีดไสยดำซึ่งขโมยจากกัลป์ติดไม้ติดมือไปด้วยหวังปลิดชีพเขาตอนเผลอ
“พี่แสนไม่อยากรู้เหรอว่ากัลป์อยู่ที่ไหน”
“ไหนลองบอกมาสิว่ามันอยู่ที่ไหน”
แสนหรี่ตาไม่ไว้ใจน้องสาวนอกไส้ แล้วถึงกับ
ตาลุกเมื่อเห็นมีดไสยดำในมือเธอ
“มีดไสยดำ...เจ็บแสบมากนะอัญชัน พี่รักเธอ
แต่เธอคิดจะฆ่าพี่กี่ครั้งกี่หนแล้ว”
“ก็คนเลวอย่างแก มันสมควรตาย แผ่นดินนี้มันจะได้สูงขึ้น”
“ดีแล้ว...เธอจะได้เห็นว่าแผ่นดินเมืองพลมันจะต้องพินาศไปพร้อมไอ้กัลป์ด้วยน้ำมือคนเลวๆอย่างฉัน!”
ooooooo
แสนโกรธมากที่อัญชันคิดฆ่าเขา ลากตัวน้องสาวนอกไส้ไปฝากขังกับเจมส์ ผู้พันฝรั่งมองอัญชันอย่างหื่นกระหายแต่พยายามเก็บอาการปลอบใจแสน
“ผมจะดูแลคุณอัญชันเอง คุณจะได้ทุ่มเทให้ภารกิจ ของเราอย่างเต็มที่ สิ่งที่คุณต้องทำตอนนี้คือสร้างความวุ่นวายระส่ำระสายในเมืองนี้ แล้วผมกับทหารของผมในฐานะพันธมิตรร่วมรบกับรัฐบาลไทยจะเข้าควบคุมรักษาความสงบเรียบร้อยในเมืองพล เมื่อสถานการณ์เข้าสู่สภาวะปกติ คุณจะได้ทุกสิ่งทุกอย่างตามที่เราได้ตกลงกันไว้”
อัญชันฟังแผนการของเจมส์กับแสนแล้วของขึ้น
“สันดานนักล่าอาณานิคมอย่างพวกแกไม่เคยเปลี่ยน ไม่ว่าจะสมัยล่องเรือมาหรือขึ้นเครื่องบินเจ็ต วางท่าเป็นมหามิตรแต่คิดกอบโกยทรัพยากรประเทศอื่น ไม่อยากเชื่อเลย นายแสนปล่อยให้ฝรั่งสั่งโน่นนี่...นี่เหรอเจ้าพ่อเมืองพล”
แสนไม่สะทกสะท้านทิ้งอัญชันไว้ในห้องขังของเจมส์แล้วผละไป เจมส์ได้แต่มองตามยิ้มๆ ต่างจากชาญคนสนิทที่หมั่นไส้ท่าทางกร่างๆของเจ้าพ่อเมืองพลมานาน
“โธ่...ไอ้ราชสีห์มันคงคิดว่าตัวมันใหญ่คับฟ้า บอสน่าจะปล่อยให้ผมสั่งสอนมันซะบ้าง”
“ตอนนี้เรายังต้องใช้มันออกหน้า มันก็เบี้ยโง่ๆ
ตัวนึงในกระดานของเรา เสร็จงานเมื่อไหร่ก็จัดการมันได้เลย!”
วางแผนจัดการแสนและเมืองพลแล้วเจมส์ก็กลับไปหาอัญชันที่ห้องขัง
“แกเข้ามาทำไม แกจะทำอะไร ออกไปเดี๋ยวนี้นะ!”
“อยู่ในนี้คุณไม่มีสิทธิ์มาสั่งผมคุณอัญชัน”
“แกต้องการอะไรก็พูดมาตรงๆดีกว่า”
“ก็แค่อยากจะรู้ว่าปากคอเราะรายอย่างคุณมันจะมีรสชาติเผ็ดร้อนเหมือนคำพูดหรือเปล่า”
จบคำเจมส์ก็ยื่นมือไปบีบแก้มอัญชัน “ไม่แปลกใจเลยว่าทำไมนายแสนถึงได้หวงห่วงคุณมากขนาดนี้ ขนาดอยู่ในสภาพนักโทษ ความงดงามของคุณยังเปล่งประกายไปทั่วห้องขัง”
อ่านละคร คมแฝก ตอนที่ 12 วันที่ 26 เม.ย.61
ละครเรื่อง คมแฝก ประพันธ์โดย เสนีย์ บุษปะเกศละครเรื่อง คมแฝก บทโทรทัศน์ คฑาหัสต์ บุษปะเกศ/ ณพุทธ สุศรีฯ
ละครเรื่อง คมแฝก ผู้สร้าง เมตตาและมหานิยม จำกัด
ละครเรื่อง คมแฝก ผู้จัด นก ฉัตรชัย เปล่งพานิช
ละครเรื่อง คมแฝก กำกับการแสดง ปิยะพันธ์ ชูเพ็ชร
ละครเรื่อง คมแฝก ออกอากาศทาง สถานีวิทยุโทรทัศน์ไทยทีวีสีช่อง 3
ที่มา ไทยรัฐ