อ่านละคร เสน่ห์รักนางซิน ตอนที่ 3 วันที่ 26 เม.ย.61
อินทัชเห็นว่าไหนๆก็เอากระเช้าของฝากมาแล้ว ห้อยไว้ให้ที่ประตูบ้านก็แล้วกัน เผื่อหลานสาวแกมาจะได้เอาไปกินได้ แล้วเอากระเช้าผลไม้ห้อยไว้ที่ลูกบิดประตู ปรากฏว่าประตูแง้มออกเพราะไม่ได้ล็อกแถมปิดประตูไม่สนิท ภูรีถือโอกาสเปิดเข้าไปสำรวจด้านในโดยไม่ฟังเสียงห้ามปรามของภควัตการมาบ้านลุงฟักครั้งนี้ทำให้สามหนุ่มพบว่า
ภูรีเข้าใจพริมผิดหมด เธอไม่ได้เป็นเมียน้อยพ่อของเขา แต่เป็นหลานของลุงฟักกับป้ารำไพ ที่เธอมาอยู่ในบ้านนั้นก็แค่มาเฝ้าบ้านแทนลุงกับป้า แต่ที่ภูรีไม่เข้าใจทำไมเธอต้องแอบอ้างเป็นหลานพ่อของเขาและเอาการ์ดเชิญของท่านไปงานแทน ภควัตรู้จากเธอตอนที่ดินเนอร์ด้วยกันว่าเธออยากเจอเจ้าของ P.PAUL มาก ภูรีสงสัยอยากจะเจอไปทำไม ภควัตเองก็ไม่รู้เหมือนกัน
“แล้วที่ภูเคยได้ยินคุณพริมพูดโทรศัพท์กับลุงที่เมืองนอกก็คงเป็นลุงฟัก แกเข้าใจคุณพริมผิด”
ทั้งสามหนุ่มต่างโล่งใจที่พริมไม่ได้เป็นเมียน้อยของปรีชา...
ปริตาซึ่งเป็นพวกบ้าเสื้อผ้าเห็นเสื้อที่ภูรีถอดให้พริมเอามาคลุมกระโปรงที่ขาดถึงกับร้องเอะอะว่าเสื้อยี่ห้อนี้แพงมากราคาเหยียบแสนบาทแถมที่เมืองไทย
ไม่มีขายต้องบินไปซื้อเมืองนอก บุสกรตั้งข้อสังเกตภูรี
เป็นแค่ลูกน้องของภควัตทำไมถึงมีเงินซื้อเสื้อราคาแพงระยับมาใส่ หรือแอบขายยาเสพติดด้วย พริมชักไม่ไว้ใจชวนเพื่อนซี้ไปหาหลักฐานที่เรือนเล็กเผื่อจะมีอะไรบอกว่าภูรีเป็นใคร
สามสาวช่วยกันค้นจนทั่วเรือนเล็กพบกระเป๋าเอกสารของภูรีซ่อนอยู่ในครัว ครั้นเปิดดูข้างในเจอโน้ตบุ๊ก ยี่ห้อแมค เอกสารเป็นภาษาอังกฤษหลายแผ่น ที่หัวเอกสารมีโลโก้ P.PAUL ติดอยู่ พริมมั่นใจว่าเขาจะต้องทำงานให้กับ P.PAUL...
พริมรอจนภูรี อินทัชและภควัตมาที่บ้านปรีชา รีบเข้าไปขอคุยกับภูรีเป็นการส่วนตัว เมื่อได้อยู่กันตามลำพังเธอถามอย่างไม่อ้อมค้อมว่าเขาเกี่ยวข้องอะไรกับ P.PAUL เธอยังได้ยินอีกว่าคนรักของมิสเตอร์พีเรียกชื่อเขาอย่างสนิทสนม และที่เขาไม่อยากให้เธอ
ไปเจอมิสเตอร์พีเพราะกลัวเธอจะรู้ความลับของเขา
ใช่ไหม ภูรียอมรับว่านอกจากจะทำงานให้ภควัตแล้วยังทำงานให้ P.PAUL อีกด้วย ทำทุกอย่างตั้งแต่ประสานงานยันขับรถ
“คุณมาเซ้าซี้ถามผมทำไม”
หญิงสาวอยากจะทำงานที่นั่นบ้างก็เลยอยากให้ภูรีช่วยแนะนำตัวกับมิสเตอร์พี อาจจะช่วยให้เธอได้งานง่ายขึ้น เขาขอให้เธอจำเอาไว้คนที่จะได้ทำงานกับ P.PAUL มีแต่ทางตรงไม่มีทางลัดไหนช่วยได้ ถ้าเธอมีธุระจะพูดแค่นี้เขาขอตัวก่อน แล้วหันหลังเดินออกไป พริมพูดไล่หลังว่าจะทำให้เขาเห็นความเก่งของเธอ แล้วเขาจะต้องเป็นฝ่ายขอร้องให้เธอไปพบมิสเตอร์พี ก่อนจะนึกอะไรขึ้นมาได้ร้องเรียกให้เขาหยุดก่อน
“ฉันขอโทษนะ ฉันเคยเข้าใจผิดว่านายแอบชอบฉันเพราะนายอยากเป็นหนูตกถังข้าวสาร แต่ตอนนี้ฉันรู้แล้วว่านายไม่ได้ไก่กา ดีไม่ดีนายจะรวยกว่าฉันด้วยซ้ำ”
“คุณเป็นถึงหลานเจ้าของบ้านหลังนี้ ผมจะรวยกว่าได้ยังไง”
พริมหมายถึงรวยจากเงินที่หาได้ด้วยตัวเอง ไม่ใช่ทรัพย์สมบัติของครอบครัว ถึงอย่างไรเธอก็คงต้องขอโทษเขาอีกครั้งที่เคยมองเขาไม่ดี ถ้ามีใครมาตัดสินเธอไม่ดีทั้งที่ยังไม่รู้จักเธอดีพอ เธอก็คงไม่ชอบ เขานึกถึงตัวเองที่มองเธอผิดว่าเป็นเมียน้อยพ่อ ทำท่าจะขอโทษเธอบ้างแต่กลับเปลี่ยนใจเดินหนีไปดื้อๆ...
ด้านสมรอยากได้หน้าโทร.ไปแจ้งพัชราที่ยังอยู่ที่อเมริกาว่าเห็นข่าวพริมกับพวกไปโผล่ที่งานเปิดตัว P.PAULของภูรี พัชรากลับไม่สนใจแถมยังเตือนสมรไม่ให้เอาเรื่องในครอบครัวของตนไปพูดถ้าไม่อยากตกงาน
ooooooo
วิกกี้รอจนแม่วางสายจากสมรแล้ว จึงถามว่าวีรีเป็นอย่างไรบ้าง พัชราเล่าว่าปลอดภัยทั้งแม่ทั้งลูก ส่วนคนพ่อก็เล่นตัวเหลือเกิน ตนอุตส่าห์ลดเกียรติไปตื๊อมันทุกวัน มันก็ยังไม่ยอมเจรจากับตนสักที ถ้าตนไม่เห็นแก่ความปลอดภัยของตาพงศ์ คงไม่ทนเสียเวลาใช้ไม้อ่อนกับพวกมันอยู่แบบนี้แน่
“ให้วิกกี้ไปพูดกับพวกเขาให้ไหมคะ”
พัชราไม่คิดว่าคนใจอ่อนอย่างวิกกี้จะไปทำอะไรได้ ถ้าอยากจะช่วยจริงๆก็ช่วยทำชีวิตตัวเองให้ดีให้เข้มแข็ง อย่าทำตัวอ่อนแอถูกใครรังแกแล้วต้องตามให้ท่านไปจัดการเหมือนเรื่องพงศกร วิกกี้สัญญาจะเข้มแข็งอย่างที่แม่ต้องการ พัชราเล่าเรื่องที่สมรโทร.มาบอกว่าเห็นข่าวผู้หญิงที่ภูรีโทร.มาขอประวัติ ไปวุ่นวายอยู่ในงานของเขา ท่านรู้สึกว่ามีบางอย่างไม่ชอบมาพากล
คนอย่างนั้นไปอยู่ในงานไฮโซได้อย่างไร
“วิกกี้ทำให้แม่เห็นสิ ว่าจัดการเรื่องนี้ยังไง”...
ขณะที่พัชรากับวิกกี้ยังอยู่เคลียร์เรื่องของพงศกรที่ก่อเอาไว้ที่อเมริกา ภควัต อินทัชและภูรี ซื้ออาหารทะเลสดๆมาเลี้ยงสามสาว เป็นการขอบคุณที่ยอมให้ที่พักกับภูรีและอินทัช สามสาวฟินเว่อร์กับอาหารทะเลปิ้งสดๆ เพราะตั้งแต่มาอยู่ที่นี่กินแต่บะหมี่กึ่งสำเร็จรูปไม่ได้แตะต้องอาหารทะเลสดใหม่สักมื้อ
พริมเห็นภูรีปิ้งอาหารทะเลอยู่คนเดียว เข้าไปช่วย ระหว่างนั้นเธอพยายามคุยอวดว่าตัวเองรู้ศัพท์เฉพาะ
ที่ใช้เรียกแบบต่างๆของรองเท้า หวังจะอวดเขาว่ามีความรู้เรื่องรองเท้าเป็นอย่างดี แต่เขาไม่สนใจ การโชว์ว่ารู้ศัพท์พวกนี้ไม่ได้ทำให้เขาใจอ่อนพาเธอไปพบมิสเตอร์พีได้ และขอให้เธอรู้ไว้อีกอย่างหนึ่ง คนที่จะทำงานที่ P.PAUL ต้องจริงใจ พริมรีบบอกทันทีว่าตัวเองจริงใจ แต่ดูเหมือนเขาจะไม่ปักใจเชื่อเท่าใดนัก
แต่เรื่องแค่นี้ไม่ทำให้พริมละความพยายาม ยังคงตื๊อภูรีไม่เลิก...
ด้านภควัตแกะกุ้งให้พริมแล้ววางคู่กันบนจานเป็นรูปหัวใจ เอาจานไปยื่นให้ เธอไม่สนใจเดินเลี่ยงไปทางอื่น ปริตาเดินมาเห็นกุ้งที่อยู่ในมือภควัตชมว่า
น่ารักมาก ทำให้ใครหรือ เขาโกหกหน้าตาเฉยว่าทำให้เธอ ปริตาปลื้มเขาเป็นทุนเดิมอยู่แล้วยิ่งปลื้มหนัก ตั้งหน้าตั้งตากินกุ้งที่เขาแกะให้อย่างมีความสุขทั้งที่ตัวเองแพ้กุ้ง...
แม้จะรู้แล้วว่าพริมไม่ได้เป็นเมียน้อยของพ่อ
ตัวเอง แต่ภูรียังต้องล่าหาความจริงว่าเธอเกี่ยวข้องอะไรกับพ่อ จึงสรรหาเกมมาเล่นเพื่อให้เธอคายความลับ
ออกมา ขณะที่พริมจวนตัวต้องตอบความจริง ปริตาแพ้กุ้งอย่างหนักผื่นขึ้นทั้งตัว รีบวิ่งไปอาเจียน ทำให้พริมรอดตัวมาได้ ปริตาอาการหนักหน้าบวมปากเจ่อ พริมเห็นท่าไม่ดีจะพาไปโรงพยาบาล เธอไม่ยอมไปกลัวพวกภูรีจะจับโกหกเราได้ วานให้พริมไปซื้อยาแก้แพ้มาให้
พริมชวนภูรีให้ไปซื้อยาในเมือง ระหว่างนั่งรถไปด้วยกัน เธอสารภาพกับเขาว่าเธอไม่ได้อยู่ที่ปารีส เขางงไม่หายทำไมอยู่ๆถึงสารภาพความจริง เธอจำได้
ที่เขาบอกว่าคนจะทำงานกับ P.PAUL ได้ต้องจริงใจ จังหวะนั้นวิกกี้โทร.ทางไกลมาหา เขาติดคุยอยู่กับพริมก็เลยกดตัดสายไม่รับ พริมเชิญเขาคุยสายได้เลย
เธอไม่แอบฟังหรอก เขายังไม่อยากคุยตอนนี้ พริมพยักหน้ารับรู้ไม่เซ้าซี้เขาอีก
ooooooo
ภูรีขับรถมาจอดริมถนนให้พริมลงไปซื้อยา พอได้อยู่ลำพังคนเดียวเขาถึงได้โทร.กลับไปหาวิกกี้ซึ่งกำลังนั่งจิบกาแฟอยู่กับพัชราภายในอพาร์ตเมนต์ของพงศกรที่อเมริกา เธอตัดพ้อต่อว่าทำไมเมื่อครู่นี้ถึงไม่รับสาย เขาโกหกว่ากำลังมีปาร์ตี้กับเพื่อนๆ ไม่สะดวกจะรับสาย โทร.หาเขามีอะไรหรือเปล่า
“วิกกี้เห็นข่าวงานที่โรงแรมคุณวัตว่าผู้หญิงคนนั้นกับเพื่อนๆไปก่อกวน มันเกี่ยวกับที่พี่ภูของประวัติพวกเขาจากคุณสมรหรือเปล่า” น้ำเสียงคาดคั้นของวิกกี้ทำให้ภูรีไม่พอใจ เธอเห็นเขานิ่งไปก็รู้ตัวว่ากำลังทำตัวงี่เง่ารีบขอโทษเขา พัชราส่ายหน้าไม่ชอบใจที่ลูกทำตัวอ่อนแอ ดึงมือถือมาพูดเอง
“นี่น้าเองภู วิกกี้เขาเป็นห่วงกลัวว่าผู้หญิงพวกนั้นจะไปทำให้ภูเดือดร้อน”
“คุณน้าสบายใจได้ครับ พวกเขาไม่ได้สร้างความเดือดร้อนให้ผมเลย”
พัชราดักคอที่แท้เขาก็รู้จักพวกมัน แล้วเตือนให้ระวังตัวไว้พวกนี้ไม่เคยคิดจะทำอะไรนอกจากจับผู้ชายรวยๆ ภูรีไม่ชอบใจที่พัชรามาวุ่นวาย รีบตัดบท มีเรื่องจะพูดกับเขาแค่นี้ใช่ไหม พัชรายังมีอีกเรื่องที่อยากรบกวน ตอนนี้พงศกรขอไปพักผ่อนให้สบายใจอยู่ที่ภูเก็ตก่อนจะกลับมาเรียนหนังสือต่อ เห็นว่าจะไปอยู่โรงแรมของเพื่อนใกล้ๆกับโรงแรมมุกทะเล ถ้าภูรีว่างตนฝากไปดูแลน้องให้หน่อย เขารับคำแล้ววางสาย
อย่างเหนื่อยใจ...
พริมออกจากร้านขายยาเจอพงศกรถูกจิ๊กโก๋เจ้าถิ่นไล่ตีวิ่งผ่านหน้าเธอไป ผู้คนแถวนั้นได้แต่มองดูไม่มีใครช่วย เธอตัดสินใจวิ่งตาม พงศกรถูกรุมทำร้ายหมดสติ พริมที่วิ่งตามมาร้องตะโกนให้คนช่วยเสียงลั่น จิ๊กโก๋ตกใจพากันวิ่งหนี เธอรีบเข้าไปดูอาการเห็นท่าไม่ดีโทร.ตามภูรีให้มาช่วยกันพาคนเจ็บส่งโรงพยาบาล แต่พอเห็นหน้าพงศกรชัดๆภูรีถึงกับผงะ เธอแปลกใจรู้จักกันหรือ เขาปฏิเสธเป็นพัลวันว่าเปล่าแค่กลัวเลือด
“อย่าใจเสาะไปหน่อยเลย มาช่วยกันเร็ว”
ในเวลาต่อมา คนเจ็บถูกนำตัวเข้าห้องฉุกเฉิน พริมนั่งคอยอยู่หน้าห้องจะอยู่ดูคนเจ็บจนกว่าจะติดต่อญาติให้มารับช่วงต่อ ส่วนภูรีที่ยืนห่างออกมารอการ
มาถึงของภควัตอย่างกระวนกระวายใจ ครั้นภควัตมาถึงก็กระซิบเตือนภูรีอย่าให้พงศกรเห็นหน้าเด็ดขาด
ไม่อย่างนั้นความลับแตกแน่ เขาพยักหน้ารับรู้
ooooooo
พงศกรรู้สึกตัวขึ้นมาได้ก็สติแตกวิ่งออกจากห้องพักฟื้นเพราะกลัวจะถูกตามมาทำร้าย อารามรีบร้อนไม่ทันดูทางชนเข้ากับภูรีที่เดินมากับภควัต
อย่างจังกระเด็นไปคนละทิศละทาง สองเพื่อนซี้ตกใจที่เห็นเขา พริมที่วิ่งตามมาด้านหลัง ตะโกนบอกภควัตให้ช่วยจับตัวคนเจ็บ
ภควัตพุ่งไปนั่งทับพงศกรไว้ไม่ให้ขยับหน้า
ขึ้นมาเห็นสิ่งรอบข้างก่อนจะส่งซิกให้ภูรีหลบไปก่อน พงศกรพยายามดิ้นหนีจากการถูกภควัตนั่งทับ พริม
กับพยาบาลตามมาสมทบก็บอกให้ภควัตปล่อยเขาได้แล้ว พงศกรลุกขึ้นมาได้ เห็นหน้าภควัตก็ร้องทักอย่างสนิทสนม ฝ่ายหลังแกล้งตกใจไม่รู้ว่าเป็นเขา พริมมองแปลกใจ
“รู้จักกันด้วยเหรอคะ”
เสียงของพริมทำให้พงศกรหันมอง ครั้นเห็นเธอเต็มตาตะลึงในความสวย ตกหลุมรักเธอทันที ภควัตแนะนำว่าเขาเป็นน้องชายคนรู้จักของเพื่อนตนอีกทอดหนึ่ง พงศกรมองพริมตาเชื่อมถามว่าเป็นใคร พยาบาลแนะนำว่าเธอเป็นคนช่วยพาเขามาส่งโรงพยาบาล พงศกรยิ่งปลื้มเธอหนักขึ้น แถมทำสำออยเดินไม่ไหว พริมต้องช่วยประคองไว้โดยไม่ได้คิดอะไรขณะที่ภควัตมองเขาอย่างรู้ทัน
ภูรีแอบมองอยู่ห่างๆ เห็นทุกคนไปกันหมดแล้วก็ถอนใจโล่งอก...
พงศกรถูกใจพริมมากจะขอพาไปดินเนอร์ตอบแทนที่ช่วยเขาไว้ ภควัตมองออกว่าเขาจะจีบเธอก็คอยพูดกันท่า พงศกรเองมองออกว่าภควัตมีใจให้พริมเช่นกันพูดจาแขวะไม่ไว้หน้า เธอเห็นท่าไม่ดีชวนคุยเรื่องอื่นถามถึงนายภูหายไปไหน ภควัตโกหกว่าท้องเสียไปเข้าห้องน้ำ พงศกรหูผึ่ง นี่พี่ภูอยู่ที่นี่ด้วยหรือ ภควัตปั้นเรื่องว่านายภูที่พริมพูดถึงกับพี่ภูของพงศกรเป็นคนละคนกัน นายภูเป็นลูกน้องของเขามีชื่อเล่นว่าถั่วพู
“อ๋อ งั้นถ้าไม่มีอะไรแล้ว พริมขอตัวกลับก่อนดีกว่า” พริมว่าแล้วขยับจะไปพงศกรคว้ามือเธอไว้ อ้อนว่ามือถือตัวเองหาย ขอยืมมือถือของเธอโทร.เข้าเครื่องเขาหน่อย เธอรู้ทันโกหกว่าแบตฯหมดให้เขาใช้ของภควัตแทนแล้วเดินออกจากห้อง ภควัตยิ้มสะใจที่พงศกรจีบพริมไม่สำเร็จ...
ด้านพริมเปิดประตูห้องพักฟื้นออกมาเจอพยาบาลเอาป้ายชื่อพงศกรมาติดไว้หน้าห้อง เห็นนามสกุลเขาเป็นนามสกุลเดียวกับพัชราและบารมีเจ้าของห้างฯที่
ตัวเองเคยทำถึงกับออกปากโลกช่างกลมอย่างเหลือเชื่อ
ภูรีเพิ่งวางสายจากโทร.แจ้งข่าวพงศกรให้พัชรารับทราบ ตอนที่พริมเดินเข้ามาบอกว่ารู้ความลับของเขาแล้วว่าเขามีชื่อเล่นว่าถั่วพู แล้วล้อเล่นอย่างสนุกปาก ภูรีเล่นไปตามน้ำทำเป็นอายที่ความลับแตกขอร้องเธออย่าเอาเรื่องนี้ไปบอกใคร เธอต่อรองถ้าไม่ให้ล้อเลียนเรื่องชื่อเล่น เขาต้องพาเธอไปทำงานที่ P.PAUL
“เอาที่สบายใจก็แล้วกัน” ภูรีทำเป็นงอนเดินหนี พริมวิ่งตามไปล้อชื่อเขาเป็นที่สนุกสนาน...
ด้วยความที่ได้ใกล้ชิดไปไหนต่อไหนกับพริมบ่อยครั้งทำให้ภูรีเริ่มมีใจให้เธอโดยที่เขาเองไม่รู้ตัว ครั้นรู้จากอินทัชว่าภควัตโทร.มารายงานว่าพงศกรสนใจใน ตัวพริมเช่นกันก็หงุดหงิดขึ้นมาทันที...
แม้จะอายุยังน้อย แต่ความเจ้าเล่ห์ของพงศกรไม่ได้น้อยตามอายุ ยืนกรานไม่ยอมนอนค้างที่โรงพยาบาล ภควัตก็เลยต้องพามานอนที่โรงแรมตัวเอง เขาทำเป็นค้นกระเป๋าเดินทางใบโน้นทีใบนี้ที หามือถือไม่เจอ ขอยืมมือถือภควัตโทร.เข้ามือถือตัวเองจะได้หาเจอว่าเอาไปซุกไว้ที่ไหน แต่ความจริงแล้วพงศกรไม่ได้ทำ
มือถือหาย ที่ยืมมือถือภควัตมาใช้เพราะต้องการจะขโมยเบอร์โทร.ของพริม ภควัตให้เขายืมมือถือโดยไม่เฉลียวใจ
ooooooo
พริมเห็นปริตายังปากเจ่อ ลิ้นบวมคับปากพูดแทบไม่รู้เรื่องชวนให้ไปหาหมอ เธอส่ายหน้าไม่ยอมไป ขอแค่อย่าให้ใครเข้ามาในนี้ก็แล้วกัน จังหวะนั้นมีเสียงมือถือของพริมดังขึ้น เธอหยิบขึ้นมาดู เบอร์โชว์หน้าจอไม่คุ้น แต่ก็กดรับสาย ปรากฏว่าพงศกรโทร.มา เธอแปลกใจเขาได้เบอร์มาได้อย่างไร
“จากพี่วัตครับ วันนี้คุณพริมว่างไหม ผมมีเรื่องสำคัญอยากจะปรึกษา”
หญิงสาวไม่ไว้ใจขอคิดดูก่อน แล้ววางสาย บุสกรเข้ามาถามว่าไอ้เด็กเมื่อคืนหรือ เธอพยักหน้า เขาบอกว่าอยากให้เธอเข้าไปที่โรงแรมคุณวัต มีเรื่องอยากจะปรึกษา บุสกรอาสาถ้าเธอจะไปตนจะไปเป็นเพื่อน...
ไม่นานนักภูรีแวะมาเยี่ยมพงศกรที่โรงแรม และมีเรื่องจะบอกเขาด้วยว่าพ่อของเขาติดธุระอยู่กรุงเทพฯพรุ่งนี้ถึงจะมารับเขาได้ พงศกรยังไม่อยากกลับจะขออยู่ที่นี่ก่อน ภูรีหลอกถามที่นี่มีอะไรน่าสนใจหรือ พงศกรให้ภูรีไปถามภควัตดูเพราะสนใจเหมือนกัน ภูรีไม่ต้องเดาก็รู้ว่าต้องเป็นเรื่องผู้หญิง
“ใช่ สเปกผมเลยพี่ ถึงอายุจะมากกว่าแต่ผมไม่แคร์หรอกนะ สาวแก่นี่สิดี”
ภูรีเตือนจะพูดอะไรให้เกียรติผู้หญิงบ้าง พงศกรพูดเรื่องจริง ตอนแรกยังคิดว่าจะยากแต่ที่ไหนได้โทร.แค่กริ๊งเดียวเธอก็ยอมมาหาเขาถึงที่นี่แล้ว ภูรีตกใจ
นี่เขาหมายความว่าอย่างไร พงศกรยังไม่ทันจะตอบมีเสียงพริมเคาะประตูเรียกพงศกรให้เปิดรับ ภูรีตกใจ คิดหาทางหนี แกล้งปวดท้องแล้ววิ่งเข้าห้องน้ำไปเลย
พงศกรส่ายหน้าพลางเดินไปเปิดประตูรับ เจอพริมยืนอยู่กับบุสกร หุบยิ้มแทบไม่ทันที่เธอดันพกก้างมาขวางคอด้วย พริมเร่งให้เขาพูดธุระมาเร็วๆ เราสองคนจะรีบกลับ พงศกรขอเวลาสักครู่
“ว่าที่พี่เขยผมเข้าห้องน้ำอยู่ รอให้เขากลับไปก่อน เราค่อยคุยกัน”
เจ้าของ P.PAUL คิดไม่ตกจะหนีไปจากห้องน้ำนี้ได้อย่างไร นึกถึงภควัตขึ้นมาได้โทร.ตามให้มาช่วย
แต่เขาติดประชุมอยู่กับพ่อและผู้บริหารของโรงแรม
ไม่สามารถปลีกตัวมาได้ ภูรีร้อนใจไม่รู้จะทำอย่างไรดี ดันเอามือไปปัดขวดแก้วใส่ครีมอาบน้ำของโรงแรม
ที่วางอยู่ขอบอ่างตกแตก พริม บุสกรกับพงศกรได้ยินเสียงก็ตกใจรีบวิ่งมาเคาะประตูถามว่าเป็นอะไรหรือเปล่า ภูรีไม่กล้าตอบกลัวสองสาวจำเสียงได้
เสียงในห้องน้ำเงียบ ทำให้พริมคิดไปต่างๆนานาหรือว่าว่าที่พี่เขยของพงศกรจะเป็นลมในห้องน้ำ แล้วแนะให้พังประตูเข้าไปดู บุสกรถึกอยู่แล้วจึงรับหน้าที่
นี้เอง แล้วพุ่งกระแทกประตู เป็นจังหวะเดียวกับภูรีเปิดประตูพอดี บุสกรก็เลยเสียหลักไปล้มคว่ำอยู่หน้าโถส้วม พริมตกใจรีบเข้าไปดูอาการของเพื่อนไม่ได้สนใจคนที่อยู่ในห้องน้ำ ภูรีซึ่งสวมเสื้อคลุมอาบน้ำ มีผ้าขนหนูโพกผมที่ใบหน้าพอกโคลนหน้าเด้ง เดินหลบออกไป
พงศกร พริมและบุสกรจะตามแต่พนักงานโรงแรมเข้ามาแจ้งพริมว่าภควัตเชิญไปที่ห้องอาหารด่วน...
ทางฝ่ายนิสากับมิสเตอร์พีกำลังจะเช็กเอาต์ออกจากโรงแรมกลับฝรั่งเศส ต้องตกใจที่เห็นภูรีในสภาพสวมเสื้อคลุมอาบน้ำมีโคลนพอกหน้า นิสารีบพาเข้าไปในห้องพักช่วยเช็ดโคลนบนหน้าให้ และแนะนำให้เขาบอกความจริงกับพริมไปเลยจะได้ไม่ต้องหลบไป
หลบมาแบบนี้ เขายังบอกไม่ได้เพราะอยากรู้ว่าทำไมพริมถึงต้องอยากทำงานที่ P.PAUL นัก แล้วขอตัวล้างหน้าเปลี่ยนเสื้อผ้า เดี๋ยวจะไปส่งพวกท่านที่สนามบินเอง
“ไม่ต้องหรอก เราไปกันเองได้ ภูจะได้ไม่ต้องเดินทางไปมาให้เหนื่อย”
ภูรีอวยพรให้แม่กับมิสเตอร์พีเดินทางปลอดภัยแล้วกอดลาท่านทั้งสอง...
ระหว่างลงมาขึ้นรถลีมูซีนของโรงแรมมิสเตอร์พีฟันธงว่าภูรีกำลังอินเลิฟกับผู้หญิงคนนั้น นิสาท้วงแต่เขามีวิกกี้อยู่แล้ว มิสเตอร์พีหาว่าเธอต่างหากที่อยากให้ลูกมีไม่ใช่เขาอยากมีเอง ปกติภูรีจะเป็นคนซีเรียสกับงาน ถ้าจะมีใครสักคนมาทำให้เขากล้าทำเรื่องสนุกๆทำให้เขาเป็นตัวของตัวเอง คนคนนั้นคือคนที่ใช่ที่สุดสำหรับเขา
“แต่ภูไม่เคยบอกฉันเลยว่าเขาชอบเด็กผู้หญิงคนนั้น”
“เพราะเขายังไม่รู้ใจตัวเองไงล่ะ เราสองคนมีหน้าที่ทำได้แค่ช่วยกันภาวนาให้ภูรู้ตัวก่อนจะสายเกินไป”
ooooooo
อ่านละคร เสน่ห์รักนางซิน ตอนที่ 3 วันที่ 26 เม.ย.61
บทประพันธ์โดย จันทริกากำกับการแสดงโดย สมจริง ศรีสุภาพ
ผลิตโดย บริษัท กู๊ด ฟิลลิ่ง จำกัด
ช่องออกอากาศ สถานีวิทยุโทรทัศน์ไทยทีวีสีช่อง 3
ที่มา ไทยรัฐ