อ่านละคร เด็ดปีกนางฟ้า ตอนที่ 9 วันที่ 22 มี.ค.61
ปริยามาเตรียมงานที่เชียงใหม่ เธอมืออาชีพมาก เช็กงานส่วนต่างๆอย่างละเอียด สายฟ้าชวนผักกาดกับชะเอมไปทักพี่เขาไหม ผักกาดติงว่าอย่าเพิ่งเลย เพราะอาจถูกรังสีอำมหิตเบิร์นได้“ผู้หญิงเก่งก็แบบนี้แหละเอาจริงเอาจังเป็นธรรมดา” ชะเอมเอ่ย สายฟ้าเห็นด้วยเสริมว่า
“ใช่ พี่เขาได้ตำแหน่งพนักงานดีเด่นมา 3 ปีซ้อนแล้วนะ ไม่มีใครสู้ได้เลย”
“ลัคกี้อินเกมเนอะ เลยไม่ลัคกี้อินเลิฟ” ผักกาด เปรยๆ ชะเอมถามว่าอะไรนะ? ผักกาดทำหน้าแบ๊ว เสียงสูงว่า “เปล๊า...”
ฝ่ายพจน์กับนักรบกำลังมีความสุขและสบายใจกับการได้ใกล้ชิดและดูแลกัน วันนี้นักรบเข้าครัวบ้านพจน์ทำคาโบนาร่าของโปรดของพจน์ พจน์ชมว่า
“โห...สุดยอดจริงๆ ไม่มีใครรู้ใจพี่เท่าหนูอีกแล้ว”
นักรบยิ้มอย่างมีความสุขโดยมีพจน์คลอเคลียอยู่ใกล้ๆ นักรบเคลิ้มจนพจน์แซวว่าฝันกลางวันหรือ
นึกถึงตอนที่ไปดูห้องครัวตัวอย่างในห้าง พจน์หยิบแก้วมาสองใบถามนักรบว่าซื้ออันไหนดี นักรบบอกว่าใบขวาดูเหมาะกับเขาแต่ตนชอบใบซ้ายดูมันเข้ากับตน เสนอว่าควรซื้อทั้งสองใบ พจน์ติงว่าซื้อไปเป็นเซตไม่ดีกว่าหรือ
“แหมพี่ ความต่างที่มันไม่เข้ากันน่ะ บางทีมันก็ทำให้ชีวิต ‘คู่’ ดูมีสีสันนะ เอางี้ เวลาปกติพี่ก็ใช้ใบขวา
ของพี่ แล้วใบซ้ายน่ะ ไว้ใช้ตอนที่คิดถึงผม” พูดแล้วทำชม้ายเดินผละไป
พจน์ยิ้มขำๆ ทั้งหมั่นไส้และเอ็นดู พอขยับจะเดินตามนักรบ มือถือก็สั่น เขาหยิบดูเห็นหน้าจอเป็นชื่อ “ปริยา” พจน์นิ่งไปอย่างตัดสินใจ เมื่อเขารับสาย เสียงปริยาก็ประชดมาว่า
“มีมือถือเอาไว้ทับกระดาษรึไงพจน์”
ปริยานึกถึงความเนี้ยบของพจน์ที่อยู่ด้วยกัน
ทั้งห้องครัว ตู้เสื้อผ้า การแต่งตัว แม้กระทั่งบนเตียงเธอมองพจน์ที่หลับอยู่ขยับเข้าไปซุกใกล้ๆ แต่...พจน์ขยับนอนหันหลังให้
คิดถึงอดีตแล้วปริยาเศร้าเมื่อรำลึกถึงความผิดพลาด พอดีเสียงไลน์เข้าเธอสะดุ้งจากภวังค์เปิดดูข้อความ เป็นสติกเกอร์รูปหัวใจจากกิ๊กหนุ่มที่คุยกันอยู่
“คิดถึงนะครับพี่...” ปริยายิ้ม ไม่ทันตอบอะไรก็มีข้อความเข้ามาอีกว่า “พี่โอนเงินให้ผมแล้วยังฮะ เดี๋ยวพรุ่งนี้จะได้ไปจ่ายค่าคอนโด”
ปริยาเซ็งกับชีวิตจนเกือบจะขว้างโทรศัพท์ทิ้ง
ooooooo
หลังจากชะเอมได้รับคำแนะนำจากผักกาดว่าให้เป็นตัวของตัวเองดีที่สุด วันนี้ไปทานข้าวกันที่ร้านอาหาร ชะเอมสั่งทุกอย่างที่ตนชอบ ผักกาดถามว่าสั่งแบบนี้ถามใครบ้างไหมแล้วเธอจะกินหมดหรือ
ชะเอมถามสายฟ้าว่าจะสั่งอะไร เขาสั่งสลัดผลไม้อย่างเดียวแล้วขอไปเข้าห้องน้ำ
“กำจัดของเก่าก่อนเหรอคะ ก็ดีค่ะ เดี๋ยวจะได้ทานได้เยอะๆ” ชะเอมพูดเต็มปากเต็มคำหน้าระรื่น
สายฟ้าทำหน้าไม่ถูก ผักกาดติงว่าไปพูดกับพี่เขาอย่างนี้ได้ยังไง รักษาฟอร์มหน่อยสิ ชะเอมเห็นว่าเป็นเรื่องธรรมชาติ ย้อนถามว่า
“แล้วเธอเองก็เป็นคนบอกนี่ว่าผู้หญิงอย่างเราต้องเป็นตัวของตัวเอง”
ผักกาดติงว่าถ้านี่คือตัวตนแท้ๆของเธอก็อย่าเป็นเลย ชะเอมถามว่าตกลงจะให้เป็นอะไรกันแน่
“ไม่รู้โว้ย อยากเป็นอะไรก็เป็นเถอะ ฉันขอถอนตัวจากการเป็นเทรนเนอร์!!”
ผักกาดทนไม่ไหวกับความเป็นตัวเองอย่างหมดเปลือกของชะเอม แต่ชะเอมก็ยังไม่รู้ตัว ได้แต่งง...
ooooooo
พวกปฐพีเข้าไปในบาร์อะโกโก้แล้วทึ่งที่ภายนอกดูเหมือนร้านแบบโบราณแต่พอเห็นการตกแต่งภายในที่ทันสมัย เพลงสนุกๆ มีลูกค้าประปราย แต่งตัวกันค่อนข้างหล่อและสวยเพื่อมาเต้นรำกัน
ข้างในชายสูงวัยเจ้าของร้านกำลังเป่าทรัมเป็ตด้วยท่าทีงดงาม เสียงใสแผดกล้าทำให้ปฐพีนึกถึงอดีต...
เวลานั้นปฐพีเพิ่ง 5 ขวบ พ่อกับแม่ยังหนุ่มยังสาว ปฐพียืนเกาะขอบเวทีดูพ่อเป่าทรัมเป็ตทึ่ง ครู่หนึ่งแม่มาอุ้มไป
วันนี้ปฐพีดูชายเจ้าของร้านเป่าทรัมเป็ตจบเพลงแล้วเชิญแขกพักสักครู่เดี๋ยวเรามาเตรียมสนุกกัน แล้วเดินไปทางหลังร้าน ปฐพีตามไปถามว่าลุงชื่ออะไร ลุงเจ้าของร้านเลิกคิ้วมองปฐพีถามว่า
“ไม่ใช่คนแถวนี้นี่ มาจากไหนล่ะ”
“ผมมาจากกรุงเทพฯครับ พอดีมาตามคนรู้จักน่ะครับ” ลุงถามว่าตามหาใครล่ะ “ชื่อชีพครับ เป็นนักดนตรีเล่นทรัมเป็ตแถวนี้ตั้งแต่เมื่อยี่สิบปีที่แล้ว”
ลุงเจ้าของร้านเหมือนนึกอะไรบางอย่างอยู่ บอกว่าไม่เคยได้ยินคนเรียกชื่อนี้มานานแล้ว ปฐพีตื่นเต้นถามว่าลุงรู้จักไหม แล้วตอนนี้เขาอยู่ที่ไหน
“ไม่มีใครรู้หรอกว่าเขาหายไปไหน รู้แต่ว่ามีเมีย มีลูกเล็ก แล้วจู่ๆก็หายไป”
“เขาทิ้งครอบครัวไปเหรอครับ”
“ก็ไม่รู้สินะ เขาอาจจะมีเหตุผลของเขามั้ง เราเป็นคนอื่นไปตัดสินเรื่องของเขาได้ยังไง...ขอตัวก่อนนะ”
ปฐพีมองลุงเจ้าของร้านที่เดินไปข้างหลังร้านอย่างครุ่นคิด....
ooooooo
เมื่อพักได้เวลาแล้ว ลุงเจ้าของร้านเดินออกมาจับไมค์พูดกับแขกในร้าน
“เอาล่ะครับ ตอนนี้ก็ได้เวลาสนุกกันแล้ว ใครมีเพลงอะไรแนะนำ ‘วงวันวาน’ ยินดีรับใช้นะครับ แต่ตอนนี้เรามาฟังเพลงนี้กันก่อน” ลุงมองปฐพีที่เดินมานั่งข้างๆนาง เอ่ยชื่อเพลง “ฟลอร์เฟื่องฟ้า”
ปฐพีสะดุดหูเพราะชื่อเพลงพ้องกับเฟื่องฟ้าชื่อแม่ เมื่อดนตรีเริ่มบรรเลง มีนักดนตรีมาเป่าทรัมเป็ตแทนเจ้าของร้าน ลุงเจ้าของร้านเดินมาที่โต๊ะปฐพีแล้วยื่นมือมาให้นาง
“ให้เกียรติผู้อาวุโสซักเพลงได้ไหมครับ”
นางตกใจหันสบตาปฐพี เขายิ้มพยักหน้า นางออกตัวว่า “หนูเต้นไม่ค่อยเป็นนะคะ”
ไวน์เห็นดังนั้นขอให้ปฐพีเต้นกับตนสักเพลง
ดูน่าสนุก บอมเชียร์ลูกพี่เต็มที่ ไวน์ดึงมือปฐพีไปที่ฟลอร์ทันที กลางฟลอร์จึงเต้นกันสองคู่ด้วยลีลาสวยงาม....
ooooooo
ลุงเจ้าของร้านเต้นรำได้อย่างพลิ้วจนนางชมว่าเต้นได้เก่งมาก ลุงก็ชมว่านางเต้นได้ดีและปฐพีก็เต้นได้เก่ง ไวน์กลัวตกกระแสแทรกขึ้นชมว่า ปฐพีเต้นเก่งมากตนตามเกือบไม่ทัน
ลุงเจ้าของร้านสังเกตปฏิกิริยาไวน์กับนางแล้วก็พอเดาออก พูดเป็นนัยกับนางว่า
“หนูตามทันใช่ไหม ใจเย็นๆใช้ไหวพริบเดี๋ยวก็ดีเอง”
จนเมื่อจะกลับกันลุงขอโทษปฐพีที่ช่วยอะไรเขาไม่ค่อยได้เกี่ยวกับเรื่องชีพ ชวนคราวหน้ามาอย่าลืม
แวะมาเยี่ยมลุงอีก แต่พอจะกลับจริงๆลุงเรียกปฐพีไว้ ย้ำว่า
“อย่าลืมที่เราคุยกันไว้ คนทุกคนเขามีเหตุผลของเขาถ้าเราไม่รู้อะไรก็อย่าไปคาดเดา จะได้ไม่ต้องไปแบกรับความรู้สึกที่มันเกินกว่าเหตุ”
ออกจากร้านลุงแล้วตกลงกันจะกลับโรงแรมเลยเพราะพรุ่งนี้มีงานกันแต่เช้า บอมเสียดายที่นางไม่ได้ไปจุดชมวิวซึ่งสวยมาก นางอยากไปบอมจึงพาแยกไป
ปฐพีกลับถึงโรงแรมไม่เห็นนางตามมาก็จะออกไปตาม ไวน์จึงแกล้งทำเป็นข้อเท้าแพลงอ้อนปฐพีช่วยนวดให้ พอดีสายฟ้าเดินมาปฐพีจึงฝากสายฟ้า
ช่วยดูแลไวน์แทน พอปฐพีไปไวน์ก็หายปวดเท้าไล่สายฟ้าอย่างรำคาญที่มาช่วย มองปฐพีอย่างหงุดหงิด
สายฟ้าอึ้งกับความร้ายกาจของไวน์ ผักกาดกับชะเอมดูอยู่ ทั้งสองมองสายฟ้าอย่างสงสารเห็นใจ
คืนนี้สายฟ้ามานั่งจิบเบียร์อยู่ริมสระอย่างเศร้าเหงา ชะเอมลอบมองอยู่ สายฟ้าเหลือบเห็น ต่างไม่พูดอะไร ชะเอมจึงมานั่งข้างๆเขา
สายฟ้าถามชะเอมว่าไวน์ชอบปฐพีใช่ไหม ชะเอมตอบเลี่ยงๆว่าเขาอาจจะไม่ได้ชอบ แต่แค่...ก็ถูกสายฟ้าชิงพูดเสียก่อนด้วยน้ำเสียงที่เศร้ามากว่า
“ไม่เป็นไรหรอก เอม...พี่รับได้ ปฐพีเขาหล่อรวย นิสัยดี ส่วนพี่มัน...แค่คนธรรมดา ไม่มีความหมายอะไรสำหรับเขาหรอก”
ชะเอมพยายามจะบอกเป็นนัยว่าเขาก็มีคุณค่าสำหรับคนอื่นๆ สายฟ้าทำใจไม่ได้ ถามว่ามันจะสำคัญอะไร ถ้าคนที่เราชอบเขาไม่ได้เห็นเราเป็นแบบนั้น
“คุณค่าของเราไม่ได้วัดจากความรู้สึกของคนคนเดียวนะคะ โดยเฉพาะอย่างยิ่งถ้าเป็นคนที่ไม่เคยเห็นคุณค่าของใครๆทั้งสิ้นยกเว้นตัวเอง...เอมรู้จักไวน์ดี เขารักตัวเอง จนบางทีเขาก็ลืมนึกถึงคนอื่น”
สายฟ้าพยักหน้า พึมพำว่าคงจะจริงเพราะเขาไม่เคยชายตามองตนเลย ชะเอมติงว่าตัวเขาเองก็มัวแต่คิดถึงไวน์จนไม่เคยชายตามองคนอื่นเหมือนกัน แล้วแกล้งเอามือปัดๆบังๆสายตาเขา บอกว่าอยากรู้ว่าเขาตาบอดหรือเปล่า สายฟ้าพาซื่อบอกว่าตนแค่สายตาสั้นไม่ได้บอด
“มันจะต่างกันตรงไหน ในเมื่อใจพี่ไม่เคยเปิดกว้างรับใคร แล้วตาพี่จะมองเห็นคนอื่นได้ยังไง” สายฟ้าตัดบทว่าเธอพูดอะไรไม่รู้เรื่อง เอ่ยกู๊ดไนท์แล้วลุกไปเลย ชะเอมพึมพำกับตัวเองอย่างน้อยใจว่า “ชะเอมอยู่ตรงนี้...พี่เห็นเอมบ้างสิ...”
แต่เวลาเดียวกัน...นักรบไปช่วยพจน์ซื้อของตกแต่งบ้านกันอย่างชื่นมื่น พจน์ขอบคุณสำหรับวันนี้ที่นักรบไปช่วยเลือกซื้อแล้วยังช่วยถือมาให้ด้วย นักรบปลื้มบอกว่าตนเต็มใจและรู้สึกเหมือนเลือกของแต่งห้องตัวเองเลย
เมื่อนักรบจะกลับ พจน์ชวนว่าดึกแล้วค้างที่นี่ก็ได้ นักรบแทบไม่เชื่อหูตัวเองรู้สึกเหมือนพจน์เปิดใจให้ตน มองพจน์อย่างดีใจมาก เอ่ยเขินๆได้คำเดียวด้วยหัวใจที่ตื่นเต้นตื้นตันว่า
“พี่พจน์...ขอบคุณมากครับ...ขอบคุณมาก...”
ooooooo
บอมพานางไปที่จุดชมวิว นางชมว่าสวยมากขอบคุณบอมที่พาตนมา นางถามหยั่งว่า ดูบอมสนิทกับปฐพีมากเลยนะ
“ทั้งสนิททั้งรักเลยแหละ สมัยเรียนเมืองนอกได้พี่เขาแหละที่คอยช่วยเหลือดูแลผมทั้งให้ยืมตังค์ ทั้งลากไปเรียน ตอนนั้นวัยรุ่นไง ก็สนุก ติดเที่ยว ถ้าไม่มีพี่เขาคอยปรามผมคงเรียนไม่จบ”
นางชมว่าฟังดูเขาเป็นคนดีมากเลยนะ ขณะนั้นเองเสื้อหนังที่นางคลุมอยู่กำลังจะหลุดจากไหล่ บอมขอโทษจะหยิบคลุมให้ทำให้ดูใกล้ชิดกันมาก
“ไอ้บอม!” เสียงปฐพีดุดัน ทั้งสองผละจากกัน เขาจ้องหน้าบอมถามเกือบเป็นตวาดว่า “แกคิดจะทำอะไรนาง!!”
ปฐพีพุ่งเข้าไปชกบอมอย่างโกรธจัด นางรีบบอกว่าเขาเข้าใจผิด มันไม่ได้เป็นอย่างที่เขาคิด ตนแค่อยากชมวิวบอมเลยพามา ปฐพีจึงเย็นลง บอมบอกว่าให้เคลียร์กันเองแล้วกันตนขอตัว เดินลูบหน้าป้อยๆบ่นอุบอิบไปว่า “ชกซะเต็มเหนี่ยวเลย สงสัยหึงจัด”
เมื่ออยู่กันลำพังในยามค่ำคืนบนจุดชมวิวที่สวย... โรแมนติก ทั้งสองเปิดใจคุยกัน นางตัดพ้อต่อว่าปฐพีที่หึงจนออกนอกหน้า ปฐพียอมรับว่าตนหึงย้อนถามว่าแล้วนางล่ะทำไมไม่ยอมรับว่าหึงตนกับไวน์
พอถูกรุกจี้ใจดำนางก็เขินจนก้มหน้างุด ปฐพีได้ทีถามว่า
“เถียงไหม...ถ้าไม่เถียง...จะได้จูบ” แล้วก้มหน้าต่ำทำท่าจะจูบ กระซิบเสียงอ่อนโยนว่า “นาง...รักพี่บ้างไหม”
แต่พอปฐพีบรรจงจดริมฝีปากนางอย่างนุ่มนวลอ่อนโยน นางเคลิ้มตัวเบาหวิวเหมือนตกอยู่ในความฝัน ครางออกมาแผ่วหวิว...
“ดิน...”
ปฐพีหลุดจากภวังค์แทบช็อก พอนางเห็นหน้าตกใจของเขาก็รู้สึกตัวว่าตัวเองหลุดปากอะไรออกไป นางช็อกเช่นกัน
ooooooo
เมื่อกลับมาที่โรงแรมขณะเข้าลิฟต์ ปฐพีถามนางว่าเมื่อกี้นางพูดชื่อใคร แฟนเก่าใช่ไหม นางบอกว่าเขาไม่ใช่แฟน ย้อนถามว่าแล้วเขาทำอย่างนั้นกับตนได้ยังไงเห็นตนเป็นผู้หญิงแบบไหน
ปฐพีขอโทษ นางเสียงแข็งว่าคนอย่างเขาคงได้ดั่งใจมาตลอดชีวิตสินะ ประชดว่าขอโทษด้วยตนไม่ได้เป็นคนแบบนั้น นางต่อว่าปฐพีและไล่เขาออกจากลิฟต์ จนเขาพูดไม่ออก
“นางขอตัวก่อนค่ะ พี่เองก็เป็นกรรมการประกวดด้วย แล้วพรุ่งนี้ก็ต้องมีการให้คะแนนการทำกิจกรรมอีก ถ้าคนมาเห็นเราคุยกันแบบนี้คงดูไม่ดีเท่าไหร่ ราตรีสวัสดิ์ค่ะ”
นางกดเปิดลิฟต์จนปฐพีจำต้องก้าวออกไป ต่างมองหน้ากันก่อนที่ลิฟต์จะปิด
ขณะปฐพียืนมึนอยู่หน้าลิฟต์ไวน์ก็แจ๋เข้ามาขอไปด้วยคนแล้วพยายามอ่อยเขาแต่ปฐพีไม่เล่นด้วย
พอถึงชั้นของตัวเองก็ขอตัวอ้างว่าพรุ่งนี้มีงานแต่เช้า
“งั้นก็ดูแล้วกันว่าคุณวิเวียนจะว่ายังไง” ไวน์จิกตาพึมพำดูรูปแอบถ่ายปฐพีกับนางในอิริยาบถต่างๆแล้วส่งไปให้วิเวียน วิเวียนส่งให้นักข่าว ยืมมือนักข่าวมาเล่นงานนางตามเคย
เมื่อปริยาเปิดงาน Angel on the Go ในเช้าวันรุ่งขึ้น นักข่าวก็เอารูปปฐพีกับนางไปถามเขา ให้ช่วยอธิบายรูปหลุดนี้หน่อยได้ไหม เขากับนางมีความสัมพันธ์พิเศษอะไรกันหรือเปล่า ปฐพีเห็นรูปแล้วตกใจ นักข่าวอีกส่วนที่ติดตามนางก็เอารูปไปถามนางในคำถามเดียวกับปฐพี นักข่าวคนหนึ่งถามจี้ว่า
“แล้วคุณปฐพีเขาไม่ได้เป็นคนรู้ใจของคุณวิเวียนอยู่หรือคะ”
นางตกใจ ปริยาเข้ามาแทรกถามว่ามีอะไรเหรอ พอนักข่าวเอารูปให้ดู ปริยาบอกว่า
“ก็ไม่เห็นจะเป็นอะไรนี่คะ คุณปฐพีก็รู้จักกับ
ผู้เข้าประกวดทุกคน เพราะคุ้นเคยทำงานกันอยู่ รูปนี้ก็แค่หลังอาหารเย็นเมื่อวานนี้เอง พอทานเสร็จทุกคนก็เตรียมขึ้นพักผ่อน โอเคนะคะ” แล้วปริยาก็แนะนำซุ้มโอทอปในงานที่นำผลิตภัณฑ์มาจำหน่าย มีของที่ระลึกแจกสื่อมวลชนด้วย
ปริยาสบตานางอย่างรู้กันแล้วนำสื่อมวลชนไปเลย นางถอนใจเหมือนรอดตายได้อีกครั้ง
ขณะเดียวกันที่บ้านนาง สถานการณ์ตึงเครียดเพราะบ้านกำลังจะถูกยึด แม้ไพรัชจะพยายามแก้ปัญหาแต่ก็ไม่ทันกาล ทุกคนจึงฝากความหวังไว้กับนางให้ชนะการประกวดจะได้เอาเงินรางวัลมาแก้ปัญหา
ปริยากันนักข่าวออกไปจากนางได้แล้ว เธอกลับมาถามนางว่าสนิทกับปฐพีแค่ไหนและเธอรู้เรื่องเขากับคุณวิเวียนไหม นางพยักหน้า ปริยาย้ำเตือนว่า
“เขา ‘สนิท’ กันมาก แล้วฉันก็รู้จักคุณวิเวียนดี ฉันขอเตือนนะนาง อย่าเอาตัวไปเล่นกับไฟ เธอเป็นคนเก่ง มีอนาคต ถ้าเธอไม่ทำร้ายจิตใจคุณวิเวียน เธอจะไปได้ไกลมากนะ”
“ขอบคุณค่ะ” นางรับทราบแต่ไม่ได้รับปากอะไร
แต่คนที่เตือนสติทำให้นางตัดสินใจได้อย่างจริงจังคือผักกาด ผักกาดหวังว่ากรรมการคงไม่ถอดนางออก
จากการประกวดเพราะปฐพีต้องเข้าข้างนางเต็มๆอยู่แล้ว แต่คุณวิเวียนคงไม่ปลื้มที่นางไปเป็นข่าวกับแฟนเขา นางติงว่าพี่ปฐพีบอกว่าไม่มีอะไรกัน
“ก็พี่ปฐพีไม่มี แต่คุณวิเวียนเขาอยากมีนี่หว่า เห็นๆกันอยู่”
“แต่ฉันหลุดการประกวดไม่ได้นะผัก เงินรางวัลมันมีความหมายกับที่บ้านฉันมากแกก็รู้”
“ถ้าไม่หลุดมันก็ดี เพราะถ้าแกชนะบ้านแกสบายขึ้นชัวร์ แถมเรื่องแบบนี้มันก็ยิ่งทำชื่อแกเป็นตัวเต็งมากขึ้น เพราะทั้งสื่อทั้งคนดูก็รู้จักแกกันทั่วบ้านทั่วเมืองแล้ว”
คำเตือนของผักกาดทำให้นางเครียด กลัวถูกวิเวียนเล่นงาน
ooooooo
ปฐพีคาดคั้นนางเรื่องนายดินที่เธอเผลอหลุดออกมา ถามว่านางชอบเขาใช่ไหม นางย้อนถามว่าเขามีสิทธิ์อะไรมาถามตนในเมื่อเขาเองก็ไม่เคลียร์คบเผื่อเลือกทีเดียวสามคน ถ้าไม่ชัวร์ก็อย่ามายุ่งกับตน
นางจะเดินหนี ปฐพีโอบคว้าไว้นางเลยถลำเข้าในอ้อมแขน ปฐพีก้มต่ำลงนางเหมือนจะเคลิ้มแต่พอรู้สึกตัวนางก็ตบหน้าเขาหยุดไว้ได้ ปฐพีตกใจ
เมื่อนางมาเล่าให้ผักกาดฟัง ผักกาดตกใจถามว่านางตบหน้าเขาเลยหรือ เตือนนางว่า
“ถ้าแกชอบเขาแล้วทำไมแกไปนึกถึงนายปาท่องโก๋ได้วะ” นางบอกว่างงตัวเองเหมือนกัน “แต่ก็อย่างที่ฉันบอกแหละนาง แกจะจับปลาสองมือไม่ได้ ถ้าแกอยากเป็นมิสแองเจิล อยากชนะพนันนังไวน์ แกก็ต้องโฟกัสไปที่พี่ปฐพีคนเดียว”
นางบอกว่ารู้ แต่มันช่วยไม่ได้ ตนก็ไม่รู้จะมองหน้าพี่เขายังไงเหมือนกัน ผักกาดบอกว่าให้ทำเนียนๆไว้แล้วกันอย่าให้มีพิรุธ ช่วงนี้คนกำลังจับผิดเธออยู่ด้วย ระวังตัวให้เยอะด้วย นางพยักหน้า
แต่ขณะนางรอเดินทางกลับและไปเดินเล่นที่มุมสวยในโรงแรมนั้น ก็ได้ยินปริยาคุยโทรศัพท์กับกิ๊กหนุ่มอย่างหวานหยด ถามว่าเอาเงินไปจ่ายค่าคอนโดหรือยัง และบอกกิ๊กหนุ่มว่า
“ใจเย็นๆสิ จะไปหึงพจน์เขาทำไม ก็บอกแล้วว่ากำลังทำเรื่องหย่า”
นางตกใจมากที่ได้ยินเรื่องนี้
เมื่อเดินทางมาถึงสนามบินดอนเมือง ไวน์พยายามจะจับปฐพีให้อยู่กับตนแต่ปฐพีกลับไปสนใจและช่วยนาง นางบอกว่าตนกลับเองได้ ถามประชดว่า แล้วเขามี ‘ใคร’ มารับหรือเปล่า
พอดีวิเวียนมารับปฐพี เขาบอกว่าตนกลับเองได้ ไวน์เจอวิเวียนมารับปฐพีก็ไม่กล้าวอแว พอพิมานโทร. มาเธอจึงหวานกับเขาถามว่ามารับตนแล้วใช่ไหม ไม่เจอกันสองวันคิดทึ้ง...คิดถึง แล้วขอตัวแยกไป
ในที่สุดปฐพีก็กลับเอง วิเวียนเจ็บใจที่แม้แต่ความเป็นเพื่อนเขาก็ยังหลีกเลี่ยง
ooooooo
อ่านละคร เด็ดปีกนางฟ้า ตอนที่ 9 วันที่ 22 มี.ค.61
ละครเรื่อง เด็ดปีกนางฟ้า บทประพันธ์โดย: ลินินละครเรื่อง เด็ดปีกนางฟ้าบทโทรทัศน์โดย: แดน ซิวิไลซ์และพราว พิสุทธิ์
ละครเรื่อง เด็ดปีกนางฟ้ากำกับการแสดงโดย: คุณสำรวย รักชาติ
ละครเรื่อง เด็ดปีกนางฟ้าผลิตโดย: บริษัท ฮูแอนด์ฮู จำกัด
ติดตามชมละครเรื่อง เด็ดปีกนางฟ้า ได้ทางไทยทีวีสีช่อง 3
ที่มา ไทยรัฐ