อ่านละคร คมแฝก ตอนที่ 4 วันที่ 27 มี.ค.61
แสนกำลังเมายากล่อมประสาทซึ่งเขาเสพติดไม่ให้เห็นภาพหลอนในอดีต เมื่อถูกอัญชันยัดเยียดข้อหาขนอาวุธสงครามและทำร้ายชาวเมืองพลก็ตอบโต้อย่างดุเดือด“พวกมันโกหก! อาวุธสงครามที่ไหนกัน ยาเสพติดที่ไหนกัน พี่เป็นพลเมืองดีนะอัญชัน ไม่ใช่ผู้ก่อการร้าย ใครกันที่มันใช้ระเบิดอยู่โครมๆหวังจะฆ่าพี่ พี่กับลูกน้องมีแค่อาวุธใช้ป้องกันตัวเท่านั้นเอง”
อัญชันมองมาแบบไม่เชื่อ เธอเคยได้ยินกับหูเมื่อหลายวันก่อนว่าเขามีแผนขนอาวุธจากชายแดน แสนเห็นสายตาน้องสาวก็เริ่มอึกอักแก้ตัวแบบขอไปที
“พวกมันไม่พอใจที่เห็นพี่มีอำนาจต่างหาก พวกมัน อิจฉาที่พี่อยู่เหนือกว่าพวกมัน แม้แต่พวกตำรวจก็ใส่ร้ายพี่ น้องอย่าลืมสิว่าไอ้กัลป์เคยเป็นตำรวจมาก่อน มันเป็นพวกเดียวกัน!”
“พี่จะให้ฉันเชื่ออย่างนั้นจริงเหรอ”
แสนบีบบ่าอัญชันแน่น ฤทธิ์ยากล่อมประสาททำให้เขาอารมณ์รุนแรงกว่าปกติ “น้องพี่...พวกมันฆ่าพ่อของเรา และอีกไม่ช้ามันจะพรากเราจากกัน แต่พี่ไม่ยอม...พี่จะไม่ยอมให้ใครมาพรากอัญชันไปจากพี่เป็นอันขาด!”
อัญชันหวาดกลัวท่าทางของพี่ชาย พยายามเบี่ยงตัวหนี แต่ก็ถูกเขากอดไว้แน่น “ตระกูลราชสีห์เหลือเราแค่สองคนเท่านั้น โลกนี้ไม่มีใครอีกแล้วอัญชัน ไม่ว่าไอ้หน้าไหน ก็ตามที่คิดร้ายต่อพวกเรา...พี่จะฆ่ามัน...ฆ่ามัน!”
ท่าทางแปลกๆของแสนทำให้อัญชันสับสน พี่ชายแสนดีของเธอกลายเป็นผู้ชายอีกคนที่เธอไม่รู้จัก ไหนจะคำพูดของกัลป์ที่ตอกย้ำให้เธอได้คิดตลอดว่าแสนไม่ใช่คนเดิมอีกต่อไปแล้ว
ไม่ใช่แค่อัญชันที่ต้องประสาทเสีย แสนก็เก็บเรื่องน้องสาวคนเดียวไปฝันร้ายถึงคำสั่งเสียของพ่อก่อนตาย
“อย่าให้อัญชันหนีไปได้เหมือนกับแม่ของมัน อัญชันต้องเป็นของแกกับพ่อไปตลอดชีวิต ใครก็ตามที่คิดพรากอัญชันไปจากแก...มันต้องตาย!”
แสนโยนความผิดทุกอย่างให้เป็นความผิดของกัลป์ เช้าวันต่อมาจึงบุกไปร้านกาแฟของปานกับแจ้สถานที่ที่เขาเชื่อว่าให้ความช่วยเหลือกัลป์กับพวกมาโดยตลอด
ปานโดนแสนซ้อมอย่างหนักโทษฐานเข้าข้างกัลป์ ตะเภาทนไม่ไหวถลาไปขวาง
“มันมากไปแล้วนะนายแสน คิดว่าบ้านเมืองไม่มีกฎหมายหรือไง”
“อย่าคิดว่าฉันโง่นะตะเภา ฉันรู้ว่าเธอให้การช่วยเหลือไอ้กัลป์กับพวก...และฉันก็ทนมาพอแล้ว!”
แสนแหวจบก็หันไปประกาศต่อหน้าพวกชาวบ้านที่มามุง
“ดูไว้ให้ดี...นี่คือตัวอย่างของคนที่ให้ที่คุ้มกะลาหัวหรือให้ความร่วมมือกับไอ้กัลป์!”
รองเพชรได้รับแจ้งว่าพวกแสนไปอาละวาดร้านกาแฟของปานกับแจ้จึงนำลูกน้องไปปราบ แต่หมวดนิตย์สายของแสนที่โรงพักก็ปลอมตัวเป็นสิงมอเตอร์ไซค์ปริศนาปาระเบิดใส่พวกรองเพชรจนบาดเจ็บสาหัส
ตะโพนสัปเหร่อประจำเมืองได้ยินพวกชาวบ้านซุบซิบเรื่องแสนก็รีบไปบอกสามสหาย...กัลป์ เพลิง และองอาจ ซึ่งซ่อนตัวในหลุมหลบภัยบ้านของเขา สามหนุ่มรีบตามไปดูแต่ไม่ทันการณ์เสียแล้ว พวกแสนทำลายข้าวของในร้านกาแฟและซ้อมปานกับจงอางจนแทบยืนไม่อยู่
แสนไม่ยี่หระสายตาเกลียดชังของพวกชาวบ้าน ประกาศทิ้งท้าย
“พวกเอ็งจำไว้ให้ดี ใครคิดต่อต้านแสน ราชสีห์ มันจะต้องโดนแบบนี้...ที่นี่เป็นแผ่นดินของราชสีห์ ที่นี่... แสน ราชสีห์ คือความถูกต้อง คือชีวิต คือความยิ่งใหญ่ที่ทุกคนต้องน้อมรับ!”
ooooooo
กว่าสามสหาย...กัลป์ เพลิง และองอาจจะถึงร้านกาแฟของปาน แสนก็ไปไกลแล้ว ทิ้งไว้เพียงความคับแค้นใจและความเจ็บปวดของทุกคน โดยเฉพาะตะเภาที่ทำอะไรไม่ได้
กัลป์กราบขอโทษปานกับทุกคนที่ทำให้เดือดร้อน เขาส่งสายตาให้เพลิงกับองอาจและประกาศจะออกจากเมืองพลและจะไม่กลับมาอีก!
จงอางที่ถูกพวกแสนซ้อมจนหน้าบวมไม่ยอมพยายามคัดค้าน แต่พวกกัลป์ยืนยันไม่เปลี่ยนใจ ปานต้องออกหน้าขอให้พวกกัลป์ทบทวนใหม่ เพราะเขาไม่ได้เกรงอิทธิพลของแสน ราชสีห์ แม้แต่น้อย
“จงอางมันพูดถูกแล้วไอ้กัลป์ เมืองพลต้องมีคนกล้าสู้กับไอ้แสน ต้องมีคนสั่งสอนมันซะบ้างว่าแผ่นดินนี้เป็นของคนไทยทุกคน...ไม่ใช่ของตระกูลราชสีห์”
“แต่พ่อปานอาจถูกมันเล่นงานอีกก็ได้นะ”
“ก็เอาสิวะ...ครอบครัวข้าอยู่ที่นี่มากี่ชั่วคนแล้ว ถ้าอยู่อย่างไทไม่ได้...ข้าขอตายดีกว่า!”
สถานการณ์เมืองพลไม่ค่อยดีนัก รองเพชรบาดเจ็บสาหัสต้องพักฟื้นที่โรงพยาบาล แสนฉวยโอกาสนี้ตัดไฟต้นลมสั่งเหล่าสมุนให้จัดการติดต่อผู้ใหญ่ในพระนคร
“แจ้งว่า แสน ราชสีห์ ต้องการให้แต่งตั้งตำรวจรักษาการแทนรองเพชรด่วนที่สุด”
“ใครครับนาย”
“หมวดนิตย์...ตำรวจซื่อสัตย์ ใจซื่อมือสะอาด เชื่อฟัง แสน ราชสีห์ อย่างไม่มีบิดพลิ้ว!”
อัญชันยังไม่รู้เรื่องคำสั่งพิเศษของพี่ชาย แวะไปเยี่ยมรองเพชรด้วยความรู้สึกผิด ตำรวจหนุ่มรักษาการณ์เมืองพลเห็นหน้าน้องสาวคนเดียวของแสนแล้วถอนใจยาว มองกระเช้าผลไม้ในมือเธออย่างระแวดระวัง
“ทานได้ค่ะ รับรองว่าไม่มียาพิษ”
“ผมรู้ว่าคุณไม่ใช่คนแบบนั้น ใครๆก็บอกผมว่าคุณไม่เหมือนพี่ชายของคุณ”
“ท่านรองคงไม่คิดนะคะว่าพี่แสนอยู่เบื้องหลังแผนลอบฆ่าท่านรอง”
“ผมพูดอะไรโดยไม่มีหลักฐานไม่ได้ ผมหายดีเมื่อไหร่ ผมต้องตามล้างตามล่าไอ้คนบงการแน่นอน!”
รองเพชรตั้งใจแบบนั้นจริงๆแต่ไม่ทันเริ่ม ลูกน้องคนสนิทก็โผล่มาแจ้งข่าวร้าย
“มีคำสั่งจากพระนครแต่งตั้งหมวดนิตย์รักษาการแทนท่านรอง และขอให้ท่านรองไปรายงานตัวที่พระนครทันทีที่ออกจากโรงพยาบาล ตอนนี้หมวดนิตย์สั่งให้ยกเลิกด่านตรวจที่บริเวณไร่ของนายแสนจนหมดเกลี้ยงเลยครับ”
อัญชันหน้าชาเมื่อได้ยิน ส่วนรองเพชรไม่ได้มีท่าทางสะทกสะท้านเอ่ยเสียงเรียบ
“รู้สึกว่าพี่ชายของคุณจะไวกว่าผมอีกเช่นเคย”
ooooooo
หมวดนิตย์ลำพองใจมากที่ได้เลื่อนตำแหน่งเป็นรองสารวัตรใหญ่รักษาการณ์เมืองพลแทนรองเพชร ที่จะถูกเรียกตัวกลับพระนครหลังออกจากโรงพยาบาล สั่งให้รื้อแฟ้มคดีสอบสวน แสน ราชสีห์ ออกมาอีกครั้ง
แสนรอจังหวะอยู่แล้วส่งสมุนเอกไปแสดงความยินดีถึงโรงพักและจะขอรางวัลตอบแทนเป็นแฟ้มคดีอาวุธเถื่อนของตัวเอง หมวดนิตย์ไม่ยอมเสียข้อต่อรองในมือง่ายๆ รีบคว้าแฟ้มคดีของแสนมากอดไว้
“พวกนายกลับไปก่อน เดี๋ยวฉันจะจัดการเอง”
เหล่าสมุนเอกของแสนมองมาอย่างรู้ทันแต่ไม่อยากพูดมาก...ถ้าไม่ทำลายทิ้งล่ะน่าดู!
อัญชันมั่นใจว่าเรื่องรองเพชรโดนย้ายเป็นฝีมือของแสน แม้ไม่อยากจะเชื่อแต่หลักฐานและข้อมูล
หลายอย่างก็โยงกลับมาที่เขาแบบดิ้นไม่หลุด หญิงสาวลำบากใจมากแต่ไม่ทันสะระตะทุกอย่างก็ต้องสติแตกอีกเรื่อง เมื่อแดงหญิงม่าย แม่ของแววที่เธอรับอุปการะเผยความจริง เกี่ยวกับแม่แท้ๆของเธอ
แดงเพิ่งรู้จากหมอว่าจะมีชีวิตอยู่อีกไม่นาน ตัดสินใจหยิบรูปถ่ายเก่าๆที่เธอถ่ายคู่กับฤทัยมามอบให้อัญชัน
“รูปนี้ถ่ายตอนที่ฉันยังอยู่บ้านน้ำพอง ถ่ายกับคุณผู้หญิงภรรยาเจ้าของไร่”
ผู้หญิงในภาพหน้าตาเหมือนอัญชันมากจนเธอเริ่มใจไม่ดี “นี่ใครกันคะ”
“คุณฤทัย...เธอคือแม่ของคุณ”
ความจริงจากปากแดงทำให้อัญชันช็อกพูดไม่ออกแต่แดงไม่สนใจ โพล่งอย่างเหลืออด
“นายสนปล้นฆ่าครอบครัวของเธอเพราะสามีเธอไม่ยอมก้มหัวให้พวกมัน แล้วมันก็ฉุดคุณฤทัยมาที่นี่ คุณฤทัยยอมรับปากจะเป็นนางบำเรอของมัน
เพื่อรักษาชีวิตของเด็กในท้องซึ่งก็คือคุณ...คุณอัญชัน”
“พี่แสนบอกว่าแม่ฉันป่วย แม่ฉันตายตั้งแต่วันที่ฉันเกิด”
“ไม่...เธอตายเพื่อปกป้องคุณ เธอพยายามพาคุณหนีไปจากนายสน”
แดงเล่าเรื่องที่ได้ยินมาว่าฤทัยหอบอัญชันในวัยไม่ถึงขวบหนีจากบ้านสนเมื่อหลายปีก่อน โจรหนุ่มพ่อของแสนถือปืนตามล่าและลั่นไกใส่ฤทัยตายคาที่
“นายแสนไม่ใช่พี่ชายคุณ คุณไม่จำเป็นต้องปกป้องมัน พวกราชสีห์มันทำลายชีวิตคุณ มันฆ่าพ่อแม่ของคุณ!”
ooooooo
สามสหาย...กัลป์ เพลิง และองอาจ ไม่ได้ออกจากเมืองพลตามที่บอกพวกชาวบ้าน แต่แอบไปกบดานในหลุมหลบภัยของตะโพนเพื่อรอเวลาล้างแค้นแสน และคืนนี้ก็ถึงเวลาที่กัลป์จะช่วยครอบครัวเขาออกมา
กัลป์วางแผนให้เพลิงกับองอาจไปช่วยมาลัย กระรอก และดอกไม้ ส่วนตัวเองลอบสังเกตการณ์ในไร่ราชสีห์และนั่นก็ทำให้เขาได้เจอดอกไม้อีกครั้งตอนเธอเพิ่งกลับจากเข้าเมือง
ดอกไม้โดนสมุนของแสนประกบตลอด หญิงสาวมีสีหน้าเศร้าหมองจนกัลป์อดรู้สึกผิดไม่ได้ โดยไม่รู้เลยว่าเธอยังคิดถึงเขาเสมอ โดยเฉพาะช่วงหลังแต่งงาน ซึ่งเธอมีโอกาสใกล้ชิดเขามากที่สุด
กัลป์เพิ่งได้บรรจุเป็นตำรวจเวลานั้น ดอกไม้แต่งงานกับเขาและพยายามเอาอกเอาใจทุกทาง แต่กัลป์กลับมีท่าทีเย็นชาและหมางเมินจนเธออดน้อยใจไม่ได้ อาการเหม่อลอยเหมือนมีอะไรในใจทำให้เธอระแวง
“ยังไม่นอนอีกเหรอคะ”
“กำลังคิดเรื่องงานอยู่ ไม่มีอะไรหรอก”
“เหรอคะ...ดอกไม้นึกว่ากัลป์คิดถึงใครอยู่ซะอีก”
กัลป์ฝืนยิ้มเศร้าๆจนดอกไม้ดูออก
“อย่าพูดถึงคนอื่นเลยดอกไม้ ผมสัญญาว่าจะดูแลดอกไม้ให้ดีที่สุด”
“ตั้งแต่แต่งงานกัน คุณไม่เคยนอนที่บ้านเลยสักวัน...”
ดอกไม้ดึงตัวเองจากอดีต จำได้ดีว่ากัลป์ไม่ได้ตอบรับหรืออธิบายเหตุผล แต่เธอก็มั่นใจว่าคงเพราะเขาไม่เคยมีใจให้เธอ...หัวใจเขาไม่เคยลืมอัญชัน...รักครั้งแรกของเขาเลย...
แสนแค้นกัลป์มาก หลังจัดการเสี้ยนหนามชิ้นโตอย่างรองเพชร เขาก็เริ่มทำร้ายคนรอบตัวกัลป์ และวันนี้ก็ถึงเวลาของกระรอกน้องสาวคนเดียวของอดีตเพื่อนรัก!
กระรอกถูกแสนเรียกตัวมาหาที่ห้อง มาลัยตามมาด้วยความเป็นห่วง พยายามขอร้องให้แสนเปลี่ยนใจแต่เขาไม่ยี่หระแหวลั่นไล่เธอออกจากห้อง
“จะมาด้วยทำไม แล้วเลิกเรียกตัวเองว่าแม่ได้แล้ว เพราะฉันไม่เคยนับแม่ศัตรูเป็นญาติ!”
มาลัยไม่ยอมออก กระรอกก็ดึงดันจะให้แม่อยู่ด้วย แสนต้องขู่
“แน่ใจเหรอว่าอยากจะให้แม่เป็นพยานรักของเราสองคน”
“ไม่นะ...พ่อแสนจะทำเรื่องบัดสีกับนังกระรอกมันไม่ได้”
“กล้าสั่งฉันเหรอ บอกให้ออกไป!”
แสนผลักมาลัยล้มตึงกับพื้น กระรอกถลาหาแต่ถูกแสนกระชากตัวไว้ สมุนของแสนเข้ามาลากตัวมาลัยออกจากห้องตามคำสั่งแต่เธอขืนตัวไว้ ยกมือไหว้แสนอย่างน่าสงสาร
“ฉันไหว้ละพ่อแสน...อย่าทำอะไรนังกระรอกมันเลยนะ ฉันขอร้อง”
“เอาตัวมันออกไป!”
ooooooo
มาลัยถูกสมุนของแสนลากตัวไปจนได้ ดอกไม้ได้ยินเสียงเอะอะวิ่งมาดู ตกใจมากเมื่อได้ยินว่ากระรอกถูกแสนลากตัวไปขืนใจ แต่เธอช่วยอะไรไม่ได้ เพราะตัวเองก็แทบเอาตัวไม่รอด
กัลป์ยังไม่รู้เรื่องน้องสาว มุ่งหน้าไปโรงปอด้านในที่เคยเป็นบ้านเก่าของเขากับครอบครัว
“พ่อ...ในเมื่อบ้านของเรากลายเป็นคลังอาวุธของไอ้แสนไปแล้ว วันนี้ผมก็ขอถล่มมันเพื่อความถูกต้อง!”
สมุนของแสนเห็นคนทำลับๆล่อๆที่โรงปอพยายามจะจับตัวเลยถูกกัลป์ใช้แม่ไม้คมแฝกจัดการจนล้มไม่เป็นท่า
แสนไม่ได้สนใจเหตุการณ์ด้านนอก มัวทำท่าหื่นใส่กระรอก น้องสาวคนเดียวของกัลป์
กระรอกร่ำไห้อย่างหมดอาย “ชีวิตฉันไม่มีทางเลือกแล้วใช่ไหม”
“เธอหมดทางเลือกตั้งแต่เกิดมาเป็นน้องสาวไอ้กัลป์แล้ว”
“พี่แสนจะทำระยำอะไรกับฉันก็ทำเถอะ ฉันยอมทุกอย่างแล้ว...แต่อย่าหวังเลยว่าจะได้หัวใจจากฉัน”
“ฉันไม่เคยต้องการหัวใจจากเธอเลยสักนิด!”
แสนเอื้อมมือไปแตะแก้มกระรอกและค่อยๆแกะกระดุมเสื้อเธอทีละเม็ด กระรอกหลับตาแน่นด้วยความกลัว
“ลืมตา....ฉันสั่งให้เธอลืมตา! เธอต้องเล่นตามเกมฉันทุกอย่าง ยิ้มให้เจ้าบ่าวหน่อยสิเจ้าสาว ถอดเสื้อออก ...ช้าๆ ฉันต้องการเห็นน้องสาวไอ้กัลป์ให้เต็มสองตา ...ถอด!”
อ่านละคร คมแฝก ตอนที่ 4 วันที่ 27 มี.ค.61
ละครเรื่อง คมแฝก ประพันธ์โดย เสนีย์ บุษปะเกศละครเรื่อง คมแฝก บทโทรทัศน์ คฑาหัสต์ บุษปะเกศ/ ณพุทธ สุศรีฯ
ละครเรื่อง คมแฝก ผู้สร้าง เมตตาและมหานิยม จำกัด
ละครเรื่อง คมแฝก ผู้จัด นก ฉัตรชัย เปล่งพานิช
ละครเรื่อง คมแฝก กำกับการแสดง ปิยะพันธ์ ชูเพ็ชร
ละครเรื่อง คมแฝก ออกอากาศทาง สถานีวิทยุโทรทัศน์ไทยทีวีสีช่อง 3
ที่มา ไทยรัฐ