อ่านละคร บุพเพสันนิวาส ตอนที่ 12 วันที่ 19 มี.ค.61
รุ่งเช้า ขุนศรีวิสารวาจาพาทุกคนกลับอยุธยา เกศสุรางค์คุยจ้อกับออกญาโหราธิบดี เสียดายที่ท่านไม่ได้ไปด้วย ตนได้เที่ยวสนุกมาก ออกญาสบตาอย่างเอ็นดู“ลุงดีใจนะที่ออเจ้าอยู่...ที่นี่...ได้อย่างเป็นสุขใช่หรือไม่” เกศสุรางค์รับคำน้ำตาซึม ออกญาลูบหัวเบาๆ “อีกไม่กี่วันพี่เจ้าเขาจะเดินทางไกล ออเจ้ามิต้องพะวงนะแม่การะเกด อยู่กับลุงคอยจนกว่าพี่เขาจะกลับมา ลุงจะจัดงานตบแต่งให้...เอ้า ร้องไห้ทำไมฤา เสียใจอันใด”
“ไม่ได้เสียใจอันใดเจ้าค่ะ...ดีใจเจ้าค่ะ”
ทั้งขุนศรีวิสารวาจาและออกญาโหราธิบดีหัวเราะ ...เกศสุรางค์เข้าห้อง เปรยกับผินและแย้มว่า ตนรักคุณลุง...คุณลุงใจดี...ผินแย็บแม้เวลาที่แม่นาย...แล้วหยุดไม่กล้าพูดต่อ เกศสุรางค์รู้ว่าหมายถึงตอนการะเกดร้าย ท่านก็ยังเมตตา ช่างโชคดียิ่งนักที่ได้มาพึ่งใบบุญท่าน
เกศสุรางค์ลงมือเย็บเสื้อให้ขุนศรีวิสารวาจา ลักษณะคล้ายเสื้อกั๊กโดยเอานุ่นยัดให้หนาเพื่อความอบอุ่น...พอรุ่งเช้า ผินมาตามท่านขุนไปที่ห้องการะเกด เขานิ่ง ผินนำคำสั่งมาพูดตามว่า
“แม่นายให้บอกออกขุนท่านว่าไม่เป็นอะไรหรอกเจ้าค่ะ ไม่น่าเกลียด”
ท่านขุนจึงเดินไปหา เกศสุรางค์เอาเสื้อที่เย็บให้เขาลองสวมด้านในเพื่อให้ร่างกายอบอุ่น แต่แกล้งบอกว่าใส่เสื้อกั๊กเพื่อกั๊กเขาไว้ไม่ให้หาคนอื่น ท่านขุนยิ่งงง
“คนที่อยู่ใกล้ๆคุณพี่ที่เมืองโน้นเจ้าค่ะ” เกศสุรางค์น้ำเสียงเรียบๆ
“คนที่อยู่ใกล้ๆฤา ข้ามองไม่เห็น ข้าจักเห็นคนที่อยู่ไกล”
เกศสุรางค์ชะงักไปไม่ถูก กลับเขินใจสั่นเสียเอง ท่านขุนดึงมือเธอไปแนบอก สบตาอย่างมีความหมาย ผินกับแย้มยิ้มก้มหน้ามองพื้นแต่แอบสบตากันคิกคัก
เช้าวันใหม่ เกศสุรางค์นำเสื้อที่เย็บเสร็จมาให้ท่านขุน จำปากับบ่าวไพร่เห็นเสื้อกั๊กกันหนาวถึงกับทึ่ง ท่านขุนนึกได้บอกเกศสุรางค์ว่าเดินทางครั้งนี้อาจารย์ชีปะขาวไปด้วย หญิงสาวดีใจจะได้ช่วยปัดเป่าเภทภัย ท่านขุนทึ่งที่เธอช่างรู้ บอกอีกว่าท่านอาจารย์ให้พาเธอไปพบ
วันต่อมา อาจารย์ชีปะขาวเห็นหน้าเกศสุรางค์ก็ติงว่าไม่มาให้พบหน้าบ้าง หญิงสาวคิดว่าที่เรียกมาเพื่อให้ช่วยออกความคิดเห็น ท่านบอกขำๆว่าไม่ต้องใจร้อน รอทุกคนมาพร้อมก่อน...ไม่นาน พระเพทราชา หลวงสรศักดิ์ คนติดตามสามสี่คนและขุนเรืองมาถึง เกศสุรางค์ต้องถอยออกไปนั่งอีกมุมเพราะเป็นหญิงเพียงผู้เดียว จากนั้นทุกคนพนมมือฟังคำพระอาจารย์
“อีกไม่กี่วันข้าจักต้องขึ้นสำเภาไปเมืองฝรั่ง ไปครั้งนี้เป็นเวลานานมาก ทางนี้พวกเจ้าทั้งหมดจงเกณฑ์คนมาฝึกซ้อมอาวุธให้สันทัดอยู่เสมอ อีกทั้งต้องยึดมั่นในธรรมคาถาดังเดิมอย่าให้ขาดตกบกพร่อง เพลานี้แม้บ้านเมืองสงบ หากภายภาคหน้าเป็นอย่างไรก็ยากจักคาดเดา”
“เวลานี้บ้านเมืองเต็มไปด้วยฝรั่งมากมายเข้ามาในพระนคร ข้ากำลังจับตาแลเพราะมันจักมาฮุบเอาเมืองเสียเมื่อใดก็มิรู้ได้” พระเพทราชากล่าว
“คนที่น่าหวั่นใจคือพระปีย์พระโอรสกับเจ้าฟ้าอภัยทศพระอนุชาขอรับท่าน เพราะทั้งสองคนหวังในราชบัลลังก์ จึงหันเหไปเข้ากับอ้ายฝรั่งออกพระฤทธิกำแหง” หลวงสรศักดิ์เสริม
“นั่นคืองานของพวกออเจ้า และของออเจ้าด้วยแม่หญิงการะเกด” อาจารย์ชีปะขาวกล่าว ทุกคนหันมองการะเกด “นางเป็นลูกศิษย์ที่เป็นแม่หญิงคนเดียวของข้า ข้ารับนางข้าต้องมีเหตุผลเพียงพอ ข้าไม่อยู่ ขุนศรีวิสารวาจาไม่อยู่ นางจักมีความกระจ่างบางประการให้แก่พวกออเจ้า”
ทุกคนมองการะเกดด้วยความทึ่ง มีเพียงขุนศรี–วิสารวาจาที่มองด้วยสายตาชื่นชมรักใคร่
ooooooo
กลับมาถึงท่าน้ำบ้าน ขุนศรีวิสารวาจาจับมือการะเกดดึงขึ้นจากรือ เธอเซมาปะทะอกแล้วต่อว่าเขาดึงแรง ผินกับแย้มอมยิ้มทำนิ้วโอเคให้กัน จ้อยมองอย่างงงๆ...ท่านขุนกับการะเกดเดินเคียงคู่กันมา มือกระทบกันจึงหันมาสบตากันซึ้งๆ ผินกับแย้มไม่ทันเห็น เร่งให้แม่นายขึ้นเรือน
“แม่นายเจ้าขา รีบอาบน้ำเถิดเจ้าค่ะ...ยุงจะมาแล้วเจ้าค่ะ”
ท่านขุนยืนนิ่งสีหน้าตรึงใจ จ้อยกระแอมเบาๆ ท่านขุนหันมาทำตาดุปรามเชิงอย่าทะลึ่ง...ค่ำคืนนั้น ทั้งท่านขุนและเกศสุรางค์ต่างมองจันทร์คิดถึงกันที่ห้องของตน
รุ่งเช้า เกศสุรางค์สอนขุนศรีวิสารวาจาว่าฝรั่งทักทายกันอย่างไร ออกญาโหราธิบดีและจำปาอยากรู้มาก
เกศสุรางค์บอกไว้ก่อนว่าอย่าตกใจและย้ำสิ่งที่จะทำให้ดูเป็นความจริง...เกศสุรางค์ดึงแขนท่านขุนให้โน้มมาใกล้แล้วเอาแก้มแนบแก้มทีละข้าง จำปาตกใจเอามือทาบอก
“ไม่ต้องยิ้มกริ่มค่ะคุณพี่ แค่ทักทายกันเท่านั้น” เกศสุรางค์เห็นสายตาปลื้มปริ่มท่านขุนแล้วหันมาบอกคนอื่นๆไม่ต้องก้มหน้า นี่เป็นกิริยาธรรมดาที่เขาใช้ทักทายกัน
วันต่อมา เกศสุรางค์สอนวิธีใช้มีด ช้อน ส้อม แก่ท่านขุน วิธีทานผักสลัดและวิธีตักซุป จำปาเห็นแล้วบ่นอุบว่ากินอยู่พิกล...เสร็จจากการสอน เกศสุรางค์ก็ช่วยบ่าวจัดข้าวของที่ท่านขุนจะต้องเอาไปลงหีบใบใหญ่ถึงสี่ห้าใบ ท่านขุนชำเลืองมองตลอดเวลา เธอหันมาสบตาเขา จึงถาม
“คุณพี่มีอะไรกับข้าหรือเจ้าคะ”
“เหตุใดจึงถาม...อย่างนั้น”
“ก็คุณพี่คอยจ้องข้าตลอดเวลา ข้าทำผิดอะไรหรือเจ้าคะ”
ท่านขุนหันไปสั่งผินกับแย้มไปจัดของว่างมาเพิ่ม ก่อนจะหันกลับมาคุยกับการะเกดสายตาออดอ้อน ทำนองพรุ่งนี้ตนต้องไปแดนไกลแล้ว หญิงสาวรับคำไม่ว่ากระไรต่อ ท่านขุนจึงลุกเดินนำไปที่ลับตาคน เธอแปลกใจแต่ก็เดินตาม พอพ้นสายตาคน ท่านขุนหันมาจับต้นแขน
“วันพรุ่งข้าจักไปแดนไกล ออเจ้ามิมีสิ่งใดให้ข้าไว้แทนตัวหรอกฤา” เกศสุรางค์ใจสั่น “เป็นอะไรหรือ ออเจ้าตัวสั่น ได้ยินข้าฤาไม่...อยากให้ข้าพูดซ้ำฤาไม่” ท่านขุนกระซิบข้างหู
เกศสุรางค์ยิ่งเขินพูดกุกกัก “แล้ว เอ่อ...คุณพี่อยากได้สิ่งใดเจ้าคะ”
“สิ่งที่ออเจ้าใช้อยู่ทุกวัน สิ่งที่ติดกายออเจ้าที่หากข้าเห็นก็ต้องระลึกถึงออเจ้าอย่างใดเล่า...ให้ข้าได้อุ่นใจว่าข้าไปไกลแต่ออเจ้าจักรอคอยข้า มิหันเหไปทางอื่นให้มีราคี”
เกศสุรางค์ดันอกให้หน้าเขาห่างออก ก่อนจะนึกได้ว่าควรให้อะไร แล้วบอกให้เขารอตรงนี้ หญิงสาววิ่งหายไปในห้อง สักพักกลับมาพร้อมหมอนที่หนุนอยู่ทุกคืน
“หมอนนี้ข้าหนุนทุกคืน ข้าให้คุณพี่เอาไปหนุนนอนเจ้าค่ะ เมืองฝรั่งหนาวเย็นนักหนา คุณพี่เผลอไผลไปได้เมียฝรั่ง ตอนจะเอนตัวลงนอนคงพอทำให้ยับยั้งชั่งใจได้บ้าง ถ้าคุณพี่อดใจได้ ข้าก็จะรักษาตัวไว้ให้ดี ริ้นไม่ให้ไต่ ไรไม่ให้ตอม รอคอยคุณพี่กลับมา” น้ำเสียงเธอหนักแน่น
ท่านขุนรับหมอนทับมือบนมือหญิงสาวนิ่งนาน ก่อนจะดึงเธอมากอดแนบแน่น แต่มีหมอนกั้น จึงดึงหมอนออกมาถือข้างตัว เกศสุรางค์ยืนนิ่งไม่ขัดขืนด้วยซาบซ่านไปทั้งกายใจ
ooooooo
ขุนศรีวิสารวาจานั่งอยู่บนเตียงในห้อง มือลูบไล้หมอนของการะเกด ยิ้มแลหัวเราะเบาๆราวเสียจริต ก่อนจะนำขึ้นมาสูดดมความหอมเจือจางในเนื้อหมอน ด้วยความวาบหวามใจ
เช้ามืด เกศสุรางค์ตื่นขึ้นมีอาการคอเคล็ดเพราะไม่มีหมอนหนุนนอน ผินกับแย้มแปลกใจหมอนหายไปไหน ในขณะที่ขุนศรีวิสารวาจาแต่งตัวเดินทางยืนอยู่ที่หอกลาง กอดหมอนห่อด้วยกระดาษชุบน้ำมัน ผินกับแย้มออกมาเห็นแล้วทำมือโอเคทำนองรู้แล้วว่าหมอนหายไปไหน
ออกญาโหราธิบดีกับจำปาสงสัยว่าลูกชายหอบอะไร ทำไมไม่ให้บ่าวเอาไปลงเรือ ท่านขุนบอกว่าจะถือเอง แล้วก้มลงกราบเท้าพ่อแม่ ทั้งสองลูบหัวอวยพรให้เดินทางปลอดภัย...เกศสุรางค์สังเกตเห็นว่าคนเมืองนี้กอดพ่อแม่ไม่เป็น...ออกญาคว้าห่อหมอนมาจะส่งให้จ้อย แต่ท่านขุนรีบขอคืนย้ำว่าเป็นของสำคัญที่ตนอยากถือไปเอง เกศสุรางค์ได้ยินแล้วยิ้มเขิน
อ่านละคร บุพเพสันนิวาส ตอนที่ 12 วันที่ 19 มี.ค.61
ละครเรื่อง บุพเพสันนิวาส บทประพันธ์โดย รอมแพงละครเรื่อง บุพเพสันนิวาส บทโทรทัศน์โดย ศัลยา
ละครเรื่อง บุพเพสันนิวาส กำกับการแสดงโดย ภวัต พนังคศิริ
ละครเรื่อง บุพเพสันนิวาส ผลิตโดย บริษัท บรอดคาซท์ ไทย เทเลวิชั่น จำกัด
ละครเรื่อง บุพเพสันนิวาส ออกอากาศเร็ว ๆ นี้ ทางไทยทีวีสีช่อง 3
ที่มา ไทยรัฐ