อ่านละคร คมแฝก ตอนที่ 3 วันที่ 23 มี.ค.61
อัญชันได้ยินเสียงเอะอะจากเรือนพักคนงานของพี่ชายก็รีบมาดู เห็นเพลิงโดนซ้อมอีกรอบก็ทนไม่ไหวต้องไปห้าม แสนขัดใจมากแต่ก็ยอมแยกไปคุยกับน้องสาวที่บ้าน“ที่มาวันนี้พี่มีเหตุผล”
“นายเพลิงเป็นคนงานของไร่ฉัน พี่ไม่มีสิทธิ์มาทำร้ายเขาแบบนี้”
แสนอ้าปากจะเถียงแต่อัญชันโพล่งขึ้นเสียก่อน “นี่พี่ก็ให้นักเลงมาไล่คนงานของฉันออกไปจากเรือนพัก มาทำร้ายคนงานของฉันโดยพลการ หรือจะให้ฉันเอาคนงานของฉันกลับไปที่ไร่แสงดาว!”
ท่าทางเอาจริงของอัญชันทำให้แสนไม่กล้าเสี่ยง กลัวน้องสาวคนเดียวจะสงสัย
“เอาล่ะๆ...พอแล้ว...พูดกันแค่นี้พอแล้ว เป็นอันว่าวันนี้พี่ให้น้องอัญชันเป็นฝ่ายชนะก็แล้วกัน”
พูดจบแสนก็ผละไป แต่กระนั้นก็ไม่วายเดินไปท้าท้ายเพลิง
“มึงนี่มันกล้าบ้าบิ่นจริงๆ กูยอมรับว่ามึงแน่มาก เอาเป็นว่ากูอยากขอเจรจากับมึงเพื่อยุติปัญหาที่เกิดขึ้น”
“ที่ไหน เมื่อไหร่”
“ที่บ้านกูคืนนี้ แต่ถ้ามึงขี้ขลาดก็หลบอยู่ใต้ชายกระโปรงของน้องสาวกูต่อไป...เพลิง กัมปนาท!”
อัญชันแทบทนรอให้พี่ชายกลับเรือนไม่ไหว อยากคาดคั้นความจริงจากเพลิง คนขับรถคนใหม่ที่สร้างแต่เรื่อง
“บอกฉันมาดีกว่าว่านายหายไปไหนมา แล้วนายไปทำอะไรให้พี่แสนไม่พอใจถึงได้โดนเขาอัดซะน่วมอย่างนี้”
“ผมมีธุระสำคัญต้องทำ ถึงคุณเป็นเจ้านายแต่ผมก็ขออนุญาตไม่บอกตอนนี้ แต่รับรองว่าวันนึงคุณจะต้องรู้แน่”
“แล้วคืนนี้นายจะไปพบพี่ชายฉันจริงๆเหรอ”
“ผมต้องไป...พี่ชายคุณจะได้สำนึกบ้างว่ายังมีคนที่ไม่กลัวอิทธิพลมืดของเขา”
คำประกาศกร้าวของเพลิงทำให้อัญชันคิดถึงกัลป์อย่างช่วยไม่ได้
“นายพูดเหมือนคนคนนึงที่ฉันรู้จัก แต่คนคนนั้นต้องยับเยินแทบปางตายเพราะน้ำมือพี่แสน”
เพลิงอมยิ้ม รู้ดีว่าเจ้านายสาวคิดถึงใคร
“ผม...เพลิง กัมปนาท ครับคุณผู้หญิง ไม่ใช่ กัลป์ เกรียงไกร”
อัญชันอึ้งไปอึดใจ กว่าจะตั้งสติได้ก็พาตัวเองมาถึงบ้านแล้ว หญิงสาวไม่ทันได้พักผ่อนให้หายเหนื่อยก็ต้องตกใจแทบสิ้นสติเมื่อกัลป์โผล่มาจากมุมมืด
“เรามีเรื่องต้องคุยกัน...”
ooooooo
กัลป์พาอัญชันไปที่น้ำตกสวยงามแห่งหนึ่งไม่ไกลจากเมืองพล สถานที่แห่งความทรงจำที่ทั้งสองเคยใช้เวลาดีๆร่วมกัน อัญชันสะเทือนใจมากน้ำตาคลอที่ได้มาเยือนที่นี่อีกครั้ง
“นายพาฉันมาที่นี่ทำไม”
“อดีตของเราอยู่ที่นี่...คุณจำได้ไหม”
คำถามราวกับไปนั่งกลางใจทำให้อัญชันพูดไม่ออก เฉไฉกลบเกลื่อน
“ที่นี่มันก็แค่น้ำตก ไม่มีอะไรให้จดจำ”
“ถ้างั้นก็มาทางนี้...ผมมีอะไรจะให้ดู”
กัลป์ฉุดแขนอัญชันไปด้านในน้ำตก เห็นเพิงไม้ผุๆพังๆของครอบครัวสามแม่ลูกที่มีชีวิตยากลำบาก
อัญชันนิ่วหน้าแปลกใจ “แถวนี้มีคนมาอยู่ด้วยเหรอ”
“เด็กผู้หญิงคนนี้ชื่อแวว...บ้านกับที่ดินโดนยึด แม่ป่วยหนัก พ่อถูกยิงตายเพราะไม่ยอมขายที่ดิน ผมคงไม่ต้องบอกนะว่าทั้งหมดเป็นฝีมือของใคร”
น้ำเสียงแข็งกร้าวของเขาทำให้อัญชันเดาได้ว่าคงเป็นฝีมือแสนพี่ชายคนเดียว หญิงสาวไม่อยากเชื่อ
แต่กัลป์ก็ตอกย้ำให้มั่นใจด้วยเรื่องราวที่เพิ่งสืบมา
“แม่ของแววพาลูกๆมาอาศัยอยู่เพิงนี้ได้เกือบเดือนแล้ว แต่ก็ยังไม่หมดเวรหมดกรรม...”
กัลป์ชี้ที่ป้ายซึ่งติดตรงต้นไม้ใหญ่ริมน้ำตก เขียนระบุชัดเจน...เขตที่ดิน แสน ราชสีห์
“แต่น้ำตกเป็นที่สาธารณะ ไม่เคยมีเจ้าของ”
“ตอนนี้มันกลายเป็นของพี่ชายคุณไปแล้ว”
ความจริงตรงหน้าทำให้อัญชันเถียงไม่ออก กัลป์พาเธอเดินและบอกอีกเรื่อง “ครอบครัวแววไม่ใช่ครอบครัวแรกที่เดือดร้อนเพราะอำนาจเถื่อนของแสน ราชสีห์ ในเมืองพลยังมีคนเจอเรื่องแบบนี้อีกมาก”
อัญชันไม่อยากจะเชื่อ แต่สิ่งที่เห็นทำให้ตระหนักได้ทันทีว่าแสนเปลี่ยนไปแล้ว
“คิดไม่ถึงเลยว่าพี่แสนจะทำถึงขนาดนี้”
“เขาจะทำยิ่งกว่านี้อีก ผมมั่นใจ”
“เดี๋ยวกลับไปที่ไร่ ฉันจะให้คนมารับครอบครัวแววไปอยู่ด้วย”
“จะช่วยพวกเขาด้วยวิธีนี้ได้สักกี่ครั้ง กี่ครอบครัว”
“อย่างน้อยก็ยังดีกว่าไม่ทำอะไรเลย”
กัลป์เห็นท่าทางอดีตแฟนสาวอ่อนลงจึงตัดสินใจขอร้อง
“เข้ามายืนอยู่ข้างความถูกต้องเถอะอัญชัน ก่อนที่แสน ราชสีห์ เขาจะทำความชั่วไปมากกว่านี้”
อัญชันลำบากใจ ไม่อยากเลือกระหว่างเขา...อดีตคนรัก กับแสน...พี่ชายคนเดียว แต่สุดท้ายสำนึกผิดชอบชั่วดีก็ทำให้เธอต้องเผยความลับบางอย่าง
“ฉันก็มีเรื่องหนึ่งอยากจะบอกให้คุณรู้...เพลิง กัมปนาท กำลังจะไปพบกับพี่แสนคืนนี้”
ชื่อของเพลิงทำให้กัลป์ชะงัก อัญชันจึงถือโอกาสขอร้องเขาบ้าง
“เพลิงประมาทพี่แสนเกินไป ตัวคนเดียวบุกเข้าไปแบบนั้นต้องเป็นศพแน่ มีนายคนเดียวเท่านั้นที่จะช่วยเขาได้”
“ผมต้องไปช่วยเขาแน่”
อัญชันมองมาอย่างขอบคุณ “นายเองก็ต้องระวังตัวด้วยนะ”
กัลป์มองมาด้วยความซาบซึ้งใจ รับรู้ได้ในนาทีนั้นว่าเธอยังรักเขาอยู่...
ooooooo
กระรอกเป็นห่วงกัลป์พี่ชายคนเดียวมาก อดใจไม่ไหวต้องฉวยโอกาสตอนแสนอนุญาตให้มาซื้อยาให้แม่ แอบไปสืบข่าวจากตะเภาที่ร้านกาแฟในตลาด
ตะเภาไม่สบายใจที่เห็นกระรอก กลัวท่าทางซื่อๆอ่อนต่อโลกของอีกฝ่ายจะพาแสนมาถึงตัวกัลป์โดยไม่ตั้งใจ จงอางน้องชายของเธอก็คิดไม่ต่างกันแต่ไม่กล้าพูดมาก ไม่อยากให้กระรอกต้องบอบช้ำทางใจไปมากกว่านี้
ปานกับแจ้เจ้าของร้านกาแฟในตลาด พ่อแม่ของตะเภาและจงอาง ยอมเฝ้าหน้าร้านและปล่อยให้ลูกทั้งสองพากระรอกไปคุยหลังร้าน ไม่อยากให้มีคนผิดสังเกตและนำไปฟ้องแสน
ตะเภาดึงตัวกระรอกถึงหลังร้านก็เปิดฉากดุ “กระรอก...คิดเหรอว่าไอ้แสนแค่ปล่อยให้เธอออกมาเอายาให้แม่มาลัยอย่างเดียว มันปล่อยเธอให้ออกมาเป็นเหยื่อล่อให้พี่กัลป์ปรากฏตัวมากกว่า”
“ไม่รู้...แต่ฉันยอมออกมาเพราะมีข่าวสำคัญจะมาบอกพวกเรา...เมื่อคืนก่อนฉันเห็นมีคนเอารถบรรทุกมาส่งของหลายสิบลัง นายแสนให้คนงานขนไปเก็บที่โกดังทั้งหมดแต่ท่าทางดูลับๆล่อๆเหมือนเป็นของผิดกฎหมาย”
ตะเภากับจงอางมองหน้ากันเครียดๆ ก่อนจะเล่าถึงสิ่งที่เห็นในบ้านแสนตอนไปส่งเสบียง
“วันก่อนก็ให้พวกเราไปส่งข้าวสารอาหารแห้งตั้งมากมายเหมือนเตรียมจะไปรบกับใคร”
“ฉันว่านายแสนต้องคิดการใหญ่เพื่อขยายอิทธิพลของตัวเองอยู่แน่”
“อย่าเอาเรื่องนี้ไปพูดที่อื่นนะพี่กระรอก มันอันตราย”
“ฉันไม่พูดหรอก เออ...ว่าแต่ตะเภาจะบอกฉันได้รึยังว่าตอนนี้พี่กัลป์อยู่ไหน”
กระรอกมองมาอย่างมีความหวัง ตะเภาสงสารแต่ยังไม่ไว้ใจ โกหกหน้าตายว่ากัลป์ไม่ได้บอก
องอาจแอบได้ยินทุกอย่าง สีหน้าเข้มขึ้นเมื่อคิดถึงสถานการณ์ผิดปกติในบ้านแสน แต่น้ำตาของกระรอกที่น้อยใจกัลป์พี่ชายคนเดียวก็เบี่ยงเบนความสนใจเขาจนต้องเผลอตะโกนออกไป
“น้ำตาแก้ปัญหาอะไรไม่ได้หรอกครับพี่น้อง โรงหนังยังมีทางออก ปัญหาสุมทรวงย่อมมีทางออกเช่นกัน”
อ่านละคร คมแฝก ตอนที่ 3 วันที่ 23 มี.ค.61
ละครเรื่อง คมแฝก ประพันธ์โดย เสนีย์ บุษปะเกศละครเรื่อง คมแฝก บทโทรทัศน์ คฑาหัสต์ บุษปะเกศ/ ณพุทธ สุศรีฯ
ละครเรื่อง คมแฝก ผู้สร้าง เมตตาและมหานิยม จำกัด
ละครเรื่อง คมแฝก ผู้จัด นก ฉัตรชัย เปล่งพานิช
ละครเรื่อง คมแฝก กำกับการแสดง ปิยะพันธ์ ชูเพ็ชร
ละครเรื่อง คมแฝก ออกอากาศทาง สถานีวิทยุโทรทัศน์ไทยทีวีสีช่อง 3
ที่มา ไทยรัฐ