อ่านละคร คมแฝก ตอนที่ 4 วันที่ 25 มี.ค.61
“ฉันขอโทษ...ฉันไม่ได้ตั้งใจล่วงเกินลูกพี่เลยนะ ถึงเราจะเพิ่งเจอกันไม่นาน แต่ฉันจริงใจกับลูกพี่จริงๆนะ เชื่อฉันนะ...ตราบใดที่ฉันยังอยู่ จะไม่มีใครทำร้ายลูกพี่เป็นอันขาด!”น้ำเสียงกับท่าทางจริงจังของเขาทำให้กระรอกลดความกลัว ส่งยิ้มบางๆให้ องอาจใจชื้นและฉวยจังหวะนี้ขอกำลังใจยกสองนิ้วแตะริมฝีปากตัวเองเอาไปแตะที่แก้มเธอ
“โอ้...กำลังใจมาเต็ม พร้อมรบ องอาจไปล่ะนะลูกพี่”
องอาจผละไปอย่างรวดเร็ว ทิ้งกระรอกมองตามอึ้งๆ ก่อนจะหน้าแดงก่ำด้วยความเขินอายสุดขีด...ใจจริงก็แอบชอบและประทับใจในความทะเล้นของเขาไม่น้อย ...องอาจ ชาตินักรบ!
เพลิง กัมปนาท เดินเข้าบ้านแสนเมื่อถึงเวลานัด แสน ราชสีห์ นั่งรออยู่แล้วพร้อมแก้วเหล้าสองใบบนโต๊ะ
“เชิญ...ขอต้อนรับอย่างมิตร”
“แน่ใจรึว่านี่เป็นการต้อนรับอย่างมิตร”
“กูไม่เคยต้อนรับใครอย่างนี้ ไม่เคยให้โอกาสกับใครเลยนอกจากมึง...เพลิง กัมปนาท!”
แสนส่งแก้วเหล้าให้ เพลิงยื่นมือไปรับแล้วต้องชักกลับแทบไม่ทันเมื่ออีกฝ่ายฟาดคมแฝกใส่ เพลิงตวัดคมแฝกของกัลป์ที่ซ่อนไว้ในแขนเสื้อออกรับ แสนยอมรับว่าคาดไม่ถึงแต่ไม่แปลกใจนักเพราะจำคมแฝกในมือเพลิงได้ดี
“คมแฝกเขี้ยวเสือของไอ้กัลป์ ไม่เลว...ขอกูพิสูจน์ดูหน่อยก็แล้วกัน”
เพลิงรู้ดีว่ากัลป์อดีตเพื่อนรักส่งสาส์นท้าทายมาพร้อมคมแฝก วาดลีลาแม่ไม้คมแฝกใส่เพลิงไม่ยั้ง
“ถึงตอนนี้มึงยังไม่ออกมาอีกเหรอไอ้กัลป์!”
แสนจัดการเพลิงจนถอยร่นไม่เป็นท่า ก่อนตวัดคมแฝกของกัลป์ไปอีกทาง กัลป์รีบออกไปรับและยกคมแฝกไปกันเพลิงไว้ไม่ให้อดีตเพื่อนรักทำร้ายไปมากกว่านี้
“ในที่สุดก็ออกมาจนได้นะไอ้กัลป์ แล้วยังไง...จะมาช่วยเพื่อนมึงคนนี้เหรอ...แม่...เมีย...น้องสาว...มึงก็ยังไม่มีปัญญาช่วยพวกเขาเลย” แสนหัวเราะเย้ยหยันพลางปรายตาไปที่ข้อมือซึ่งมีผ้าพันไว้ของกัลป์ “แล้วเจ็บข้อมือแบบนี้ อย่าว่าแต่ตีคมแฝกเลยมึง แค่ยกไม้คมแฝกก็ไม่ไหวแล้ว มึงรนมาหาที่ตายแท้ๆไอ้โง่!”
ooooooo
แสนมั่นใจว่าเป็นต่อฟาดฟันไม่ยั้ง กัลป์กับเพลิงได้แต่ตั้งรับแม่ไม้คมแฝกรุนแรงของเจ้าพ่อเมืองพลจนเกือบเสียท่า โชคดีที่องอาจมาช่วยทันเวลาและพาเพลิงกับกัลป์หนีไปได้
องอาจใช้ระเบิดกระป๋องดึงความสนใจสมุนของแสน รวมทั้งเหล่าคนงานให้วิ่งพล่านเพราะคิดว่ามีคนบุกรุก ช่วยกัลป์และเพลิงให้เล็ดลอดออกไปได้ ส่วนตัวเองกลับไปที่รถเพื่อรับไม้ต่อจากตะโพนซึ่งเริ่มจะพากย์ผิดพากย์ถูก
แสนโกรธมากที่พลาดโอกาสจัดการเพลิงและกัลป์ แถมต้องหัวเสียแทบคลั่งเมื่อพวกสมุนรายงานเรื่องมีคนบุกรุกโกดังหลังไร่ซึ่งซ่อนอาวุธสงครามของเขาไว้
กระรอกได้ยินสมุนของแสนคุยกันเรื่องกัลป์กับเพลิง แต่ไม่รู้ว่าใครเป็นคนมาช่วยสองหนุ่มไว้ มาลัยกับดอกไม้โล่งใจมากแต่ไม่ทันได้พูดอะไรกันมากกว่านั้น แสนก็โผล่มาอาละวาด
“นี่คงจับกลุ่มให้กำลังใจไอ้กัลป์มันอยู่ใช่ไหม วันนี้คนของฉันตาย มันเข้ามาหยามฉันถึงในบ้าน มันหยามศักดิ์ศรีฉัน ซึ่งต้องมีคนรับผิดชอบ...กระรอก แม่มาลัย กลับไปที่ห้องได้แล้ว!”
ดอกไม้รู้ชะตากรรมตัวเองดี ไม่ยินดียินร้ายเมื่อเขากระชากตัวกระแทกฝาผนังเพื่อระบายอารมณ์
“เธอยังรักมันอยู่ใช่ไหม...สะใจเธอแล้วใช่ไหม...
เธอคงดีใจมากใช่ไหมที่มันหนีฉันไปได้ เธอรู้ไหมว่าฉันต้องเจ็บปวดทุกครั้งที่เห็นหน้ามัน...แต่ตอนนี้เธอเป็นเมียฉัน...แสน ราชสีห์...เธอจะต้องแบ่งปันความเจ็บปวดของฉันไปด้วย”
แสนจะตบ ดอกไม้ฮึดสู้ตอกไม่ไว้หน้า “ใช่สิ...ฉันดีใจที่กัลป์เขาหนีไปได้ แต่เสียใจที่เขาไม่ได้ฆ่าคุณให้ตาย คนอะไรดีแต่โทษคนอื่น ฉันเป็นเมียคุณอยู่ตรงนี้ทั้งคน แต่คุณกลับไปริษยาอาฆาตผู้ชายคนอื่น ที่คุณฆ่าเขา กำจัดเขาไม่ได้...น่าสมเพช...เอาสิ...จะเอายังไงกับฉันก็เชิญ!”
ดอกไม้สบตาไม่กลัวแต่ไม่ยอมตอบสนองสัมผัสร้อนแรงของเขา แสนเจ็บใจมากแต่ทำอะไรไม่ได้ ได้แต่ทุบกระจกในห้องแตกกระจายเพื่อระบายความคับแค้นใจ...
กัลป์พาเพลิงหนีไปตั้งหลักที่ร้านกาแฟของปานกับแจ้ ตะเภาถอนใจยาวให้กับสังหรณ์ของตัวเองที่ว่าอาจมีเหตุร้าย แล้วก็เป็นเรื่องจนได้เมื่อเพลิงถูกแสนทำร้ายบาดเจ็บสาหัส
ตะเภาดูแลแผลให้เพลิงแบบขอไปที ต่างจากกับกัลป์ที่เธอช่วยดูให้ด้วยความเอาใจใส่ เพลิงเห็นแล้วหมั่นไส้ เมื่อสบโอกาสอยู่ตามลำพังกับกัลป์จึงอดแขวะไม่ได้
“ผู้หญิงที่เขินม้วนต้วนตอนอยู่ใกล้ชิดกับผู้ชายเนี่ยแสดงว่าเขาต้องคิดอะไรแน่”
“คิดบ้าอะไร ฉันเห็นตะเภาเป็นน้องสาวแท้ๆ เห็นมาตั้งแต่ตัวแค่เนี้ย”
“แต่ตอนนี้น้องสาวคนที่ว่าตัวโตเท่านี้แล้ว ไม่เคยได้ยินเรื่องรักแรกของเด็กสาวหรือไง”
กัลป์อึ้งไปอึดใจเพราะไม่คิดเรื่องนี้มาก่อน เมื่อเธอมากอดลาตอนเขากลับจึงอดเตือนไม่ได้
“ตะเภา...เราเป็นสาวแล้ว ทำแบบนี้ใครเห็นเข้ามันจะไม่งาม”
“ไม่เห็นเป็นอะไร ก็พี่กัลป์ไม่ใช่คนอื่นคนไกลที่ไหน หรือว่าพี่กัลป์รังเกียจตะเภา”
“พูดอะไรอย่างนั้น ตะเภาเป็นน้องสาวที่น่ารักของพี่เสมอ”
คำว่าน้องสาวทำให้ตะเภาเจ็บแปลบแต่เธอก็รู้สถานะตัวเองดี
“แหม...พี่ย้ำคำว่าน้องสาวถี่เหลือเกินนะ พี่กัลป์ไม่ต้องสนใจอาการเขินบ้าๆบอๆของตะเภาหรอก ตะเภารู้ว่ายังไงหัวใจพี่ก็เป็นของคนอื่น ตะเภาแค่มีความสุขแล้วก็ภูมิใจที่ได้รักคนดีๆอย่างพี่...แบบพี่ชายเท่านั้นเอง”
ooooooo
องอาจรอดจากการถูกสงสัยเพราะกลับไปพากย์หนังทันเวลา เช้าวันต่อมาก็ไม่รอช้าจะส่งข่าวบอกรองเพชรให้บุกโกดังของแสน ราชสีห์...คลังแสงขนาดย่อมที่เต็มไปด้วยอาวุธสงครามผิดกฎหมาย
แสนได้รับแจ้งจากสายตำรวจเลยคิดแผนตลบหลังรองเพชรด้วยการส่งสมุนจำนวนหนึ่งไปถล่มโรงพักเมืองพลจนราบเป็นหน้ากลอง โดยมีหมวดนิตย์เป็นกำลังสำคัญในฐานะหนอนบ่อนไส้คอยส่งข่าวให้แสน
เสียงปืนจากโรงพักเรียกกัลป์กับองอาจให้ไปดูแต่ก็สายเกินไป สมุนของแสนถล่มโรงพักแทบไม่เหลือซาก นักโทษทั้งหมดรวมทั้งสมิงถูกปล่อยตัว พร้อมกับรถบรรทุกขนอาวุธสงครามของกลางก็หายไปด้วย!
แสนสะใจมากเมื่อได้รับรายงานผลจากหมวดนิตย์ซึ่งลงทุนยิงตัวเองให้บาดเจ็บเพื่อตบตาตำรวจคนอื่น ก่อนจะหันมารับหน้ารองเพชรที่บุกมาถึงโกดังของเขาเพราะได้รับแจ้งว่ามีอาวุธสงครามซุกซ่อนไว้
“กะอีแค่ตำรวจชั้นผู้น้อย คุณกล้าดียังไงมาบุกรุกอาณาเขตของผม”
“เมืองพลยังไม่มีผู้บังคับบัญชาที่ยศสูงกว่าผมมารับตำแหน่ง เพราะฉะนั้นตอนนี้ผมคือตำรวจที่มียศและตำแหน่งสูงที่สุดของที่นี่ ถ้าคุณอยากลองดีก็เอา!”
จ่ากานพลูคนสนิทของรองเพชรรีบดำเนินการค้นโกดังตามคำสั่งแต่กลับไม่พบอะไร แสนรอจังหวะนี้อยู่แล้ว สบตาท้าทายรองเพชรที่ริอ่านตั้งตัวเป็นปฏิปักษ์กับเขา
“ผมจะรายงานเรื่องนี้ให้เบื้องบนรับทราบ จะได้รู้ว่าตำรวจที่นี่ทำเรื่องน่าอับอายแค่ไหน!”
ooooooo
เพลิงไม่ได้ไปล่ารถบรรทุกของแสนกับกัลป์และองอาจเพราะต้องตามอัญชันไปขนของให้แดงแม่ของแววกับน้องสาวจากเพิงผุๆพังๆแถวน้ำตก
“ขอแรงหน่อยนะวันนี้ ฉันไม่อยากใช้คนงาน
คนอื่น เดี๋ยวเรื่องจะไปเข้าหูพี่แสน”
“ไม่ต้องเกรงใจครับ...เพราะตั้งแต่มาเป็นคนงานให้คุณ ผมยังไม่ได้ทำอะไรเลยสักอย่าง”
“ก็มัวแต่ก่อเรื่อง...จะเอาเวลาที่ไหนไปทำงาน”
อัญชันอดแขวะไม่ได้ เพลิงได้แต่ทำหน้าแหยๆ เถียงไม่ออกเพราะเขาเป็นตามที่เธอพูดทุกอย่าง แดงหญิงม่ายที่เดือดร้อนเพราะถูกแสนยึดบ้านมองมาทางอัญชันด้วยสายตาคิดหนัก อยากบอกความลับบางอย่างแต่ต้อง
ข่มใจเก็บไว้ก่อนเพราะอีกฝ่ายอาจยังทำใจไม่ได้
เพลิงเก็บข้าวของตามคำสั่งพลางเล่นกับเด็กๆ ส่วนอัญชันก็นั่งคุยกับแดงซึ่งอิดออดไม่อยากไป
“อย่าลำบากเลยค่ะคุณ รับฉันไปก็เท่านั้น ฉันเจ็บออดๆแอดๆ คงทำงานอะไรให้คุณไม่ได้”
“แล้วใครบอกว่าฉันจะให้ป้าทำงาน ฉันจะให้ป้าไปหาหมอต่างหาก แล้วก็จะส่งเสียลูกป้าให้เรียนหนังสือด้วย”
“มันจะดีเหรอคะ ถ้านายแสนรู้เข้า...อิฉัน...”
“ไม่ต้องห่วงป้า เรื่องนี้ฉันรับผิดชอบเอง ป้าเก็บข้าวของเถอะ เดี๋ยวฉันจะพาป้าเข้าเมืองวันนี้เลย”
อัญชันยื่นคำขาดแล้วผละไป ทิ้งแดงให้มองตามเครียดๆก่อนควักรูปถ่ายเก่าๆที่เธอถ่ายคู่กับฤทัย สตรีมีฐานะจากต่างเมืองมาดู...มันคงไม่ใช่เรื่องบังเอิญที่อัญชันดันมีหน้าตาเหมือนฤทัยไม่มีผิด!
หลังเสียหน้าเพราะค้นไม่เจออาวุธในบ้านแสน รองเพชร นายตำรวจรักษาการณ์เมืองพลต้องประสาทเสียมากกว่าเดิมเมื่อพบว่าโรงพักโดนพวกแสนถล่มแทบไม่เหลือซาก
จ่ากานพลูคนสนิทของรองเพชรกวาดตามองสภาพเละเทะของโรงพักด้วยความแค้นใจ โพล่งลั่น
“รองครับ...สั่งมา ผมจะบุกรังไอ้แสนเดี๋ยวนี้ ไปอย่างตำรวจไม่ได้...ผมขอไปอย่างโจร”
รองเพชรต้องระงับใจไม่ให้เต้นตามลูกน้อง “ใจเย็นจ่า...ฉันเข้าใจความแค้นของพวกเรา แต่เราเป็นตำรวจ ต้องทำงานให้สมกับเป็นผู้รักษากฎหมาย จะใช้อำนาจเถื่อนอย่างโจรไม่ได้”
“แล้วเราต้องทนอีกนานแค่ไหนครับ”
“อีกไม่นานหรอก...เพราะความอดทนของคน
มีขีดจำกัด!”
หมวดนิตย์สาแก่ใจมากและไม่ยี่หระท่าทางเกรี้ยวกราดของรองเพชรแม้แต่น้อย มั่นใจว่าบารมีและอิทธิพลของแสน ราชสีห์ เจ้าพ่อเมืองพล จะทำให้เขารอดจากการถูกจับและเจริญก้าวหน้าในหน้าที่การงานแน่นอน...
ooooooo
แม้จะช่วยปกป้องโรงพักไม่ได้แต่กัลป์กับองอาจก็ไม่ยอมแพ้ตามไปสกัดรถบรรทุกของแสน ตะเภารู้เรื่องและใจไม่ดีรีบไปบอกเพลิงกับอัญชันให้ตามไปช่วย
อัญชันกับเพลิงเพิ่งกลับจากส่งตัวแดงไปรักษาตัวที่โรงพยาบาล ไม่ทันหายเหนื่อยก็ต้องออกไปใหม่เมื่อตะเภามาบอกว่ากัลป์กับองอาจกำลังตกในอันตรายเพราะตามไปขัดขวางการชิงของกลางคืนของพวกแสน
สมุนเอกของแสน...ขวานกับมั่น รวมทั้งสมิงช่วยกันนำรถบรรทุกที่เต็มไปด้วยสบู่หนีพวกกัลป์แต่ก็ไม่ง่ายเมื่อองอาจใช้ระเบิดกระป๋องสกัดตลอดทาง ขวานเจ็บใจมากตัดสินใจใช้สบู่ในรถผสมสารเคมีบางอย่างปาใส่สองหนุ่ม
แรงระเบิดทำให้กัลป์กับองอาจกระเด็นไปไกล เพลิงกับอัญชันที่ได้ยินเสียงระเบิดรีบตามไปดู ตกใจจนอ้าปากค้างเมื่อเห็นว่าองอาจกับกัลป์โดนระเบิดอัดบาดเจ็บสาหัส!
อัญชันตัดสินใจพากัลป์กับองอาจไปพักรักษาตัวที่บ้านรับรองท้ายไร่ราชสีห์ พร้อมรับหมอมาดูอาการของทั้งสอง โดยมีเพลิงดูแลอีกแรง อาการขององอาจไม่น่าเป็นห่วงมากเพราะโดนแค่สะเก็ดระเบิด ต่างจากกัลป์ที่ถึงกับจับไข้และหมดสติเพราะโดนแรงอัดระเบิดแบบเต็มๆ
หมอลากลับแล้วพร้อมคำสัญญาจะไม่บอกใครให้ทั้งเขาและเธอเดือดร้อน อัญชันเฝ้ามองสภาพสลบไสลไม่ได้สติของอดีตแฟนหนุ่มด้วยแววตาห่วงหา แม้จะพยายามตัดใจแต่ก็ทำได้ยากเย็นเหลือเกิน
อัญชันทนจมกับความสับสนในใจไม่ไหวจะผละไป แต่แล้วจู่ๆกัลป์ก็ละเมอถึงเธอ
“อัญชัน...ผมขอโทษ ผมไม่ได้ตั้งใจจะทำร้ายคุณเลย”
กัลป์เพ้อเพราะพิษไข้ อัญชันต้องหักห้ามใจอย่างหนักไม่ให้หวั่นไหว หันไปคว้าผ้าชุบน้ำหมาดๆมาเช็ดตัวลดอุณหภูมิให้จนความรักและความผูกพันที่ถูกฝังมานานค่อยๆเผยตัว
“ทำไมความรักระหว่างเรามันถึงเต็มไปด้วยความทุกข์ขนาดนี้ ฉันไม่อยากเสียน้ำตาให้คุณอีกแล้วกัลป์”
น้ำเสียงอันคุ้นเคยทำให้กัลป์นอนกระสับกระส่าย ยกมือเปะปะไปคว้ามืออัญชันมากุม พึมพำเสียงแผ่ว
“อัญชัน...ผมรักคุณ”
คำบอกรักของเขาทำให้อัญชันใจสั่น ความรู้สึกที่เคยเก็บกดไว้เอ่อล้นอย่างช่วยไม่ได้
“กัลป์ขา...ได้ยินฉันไหม จำเสียงอัญชันคนนี้ได้ไหม”
กัลป์ยังจมกับฝันร้าย นอนพลิกตัวไปมาเพ้อถึงความแค้นที่มีต่อแสน อัญชันใจอ่อนยวบ สงสารเขาจับใจที่ต้องทุกข์ทรมานนานหลายปีเพราะความแค้นของพี่ชายคนเดียว
“คุณสูญเสียเพราะพี่แสนมามากแล้ว กัลป์...ฉันจะอยู่ข้างคุณ”
อัญชันเอ่ยทั้งน้ำตา กัลป์ยังไม่รู้เรื่อง ฝันร้ายที่ฝังหัวมานานทำให้เขาโพล่งออกไป
“ไอ้แสน...มึงฆ่าพ่อกูทำไม...รอก่อนนะ วันนึงฉันต้องหาทางช่วยแม่กับกระรอกให้ได้...ดอกไม้ฉันขอโทษ”
ชื่อของดอกไม้เมียเก่าของกัลป์ทำให้อัญชันตัวชา อารมณ์อ่อนหวานที่เพิ่งฟื้นตัวหายวับเหลือไว้เพียงความจริงอันแสนเจ็บปวดว่าเขาไม่ได้เลือกเธอ...
ooooooo
ความหลังอันเจ็บปวดเล่นงานอัญชันอีกครั้ง หญิงสาวไม่อาจฝืนทนมองหน้ากัลป์ต่อไปจะกลับไปพักก่อน เพลิงซึ่งรับหน้าที่เฝ้าระวังตรงระเบียงบ้านพักมองมางงๆ
“จะกลับแล้วเหรอครับ ไม่อยู่รอให้เขาฟื้นก่อนเหรอ”
อัญชันส่ายหน้าแต่ไม่ยอมบอกเหตุผล ได้แต่ฝากฝังเขาทิ้งท้าย “อีกไม่นานพี่แสนจะต้องพลิกแผ่นดินตามหาพวกนายกับกัลป์ เฝ้ากัลป์ไว้ที่นี่อย่าเพิ่งออกไปไหนตอนนี้...ฉันฝากนายดูแลเขาด้วย”
การคาดเดาของอัญชันไม่เกินจริงเลย มั่นกับขวานลูกสมุนเอกของแสนจำได้คลับคล้ายคลับคลาว่ารถที่มาช่วยพวกกัลป์เหมือนรถของอัญชัน แสนบุกไปค้นบ้านของน้องสาวสุดที่รักทันที ลำดวนร้อนใจมากพยายามถ่วง เวลาทุกทางจนหวิดจะถูกทำโทษถ้าอัญชันจะไม่โผล่มาขวางทันเวลา
อัญชันทำทีเพิ่งอาบน้ำเสร็จตามที่ลำดวนอ้างกับแสน ก่อนแสร้งทำโกรธขึ้งกลบเกลื่อนพิรุธของตัวเอง
“พี่แสนมีอะไรถึงเอาสมุนบุกมาที่นี่ ฉันเคยบอกแล้ว ฉันชอบอยู่เป็นสัดส่วน ไม่ชอบให้ใครมายุ่มย่าม”
“พี่ก็ไม่ชอบให้ใครมายุ่มย่ามเรื่องของพี่เหมือนกัน ...โดยเฉพาะคนของอัญชัน”
แสนหมายถึงเพลิง คนขับรถของอัญชันที่เขาสงสัยว่าอาจช่วยกัลป์ไว้
“ฉันนึกว่าพี่กับนายเพลิงคุยจบไปแล้วตั้งแต่วันก่อน....มีอะไรอีกเหรอคะ นายเพลิงไปรู้ไปเห็นเรื่องอะไรของพี่”
อัญชันตัดสินใจย้อนถามตรงๆ อยากรู้ปฏิกิริยาของพี่ชายว่าจะทำเรื่องร้ายกาจจริงแบบที่กัลป์บอกหรือไม่ แสนชะงักไปอึดใจ เริ่มร้อนตัวกลัวน้องสาวจะรู้เรื่องขนอาวุธสงคราม
แสนยังปิดปากเงียบ อัญชันยิ่งสงสัยรุกหนัก
“พี่ยกพวกมาค้นถึงบ้านฉัน นายเพลิงคงไปทำเรื่องเลวๆขัดใจพี่แสน ฉันในฐานะน้อง ควรจะรู้เรื่องทั้งหมดนะคะ”
“ไม่มีอะไร...พี่ก็แค่เป็นห่วง...ตอนนี้ในเมืองพลมีคนแปลกหน้าเข้ามาอยู่เยอะ ไม่อยากให้อัญชันประมาท”
อัญชันแสร้งยิ้มหวาน แสนมองมาอย่างไม่ไว้ใจแต่ไม่อยากซักไซ้ให้ผิดสังเกต
“ถ้าอัญชันไม่รู้เรื่องก็ไม่เป็นไร แต่ถ้ารู้เห็นอะไร อัญชันควรรู้ว่าต้องทำยังไง ราชสีห์ต้องรักกัน...จำไว้”
แสนตีหน้ายิ้มแย้มกลบเกลื่อนแล้วผละไป เข้มสมุนเอกอีกคนมารายงานว่าเครื่องยนต์รถของอัญชันยังอุ่นๆ เจ้าพ่อเมืองพลสีหน้าเครียดขึ้นมาทันที
“ไอ้ขวาน ไอ้มั่น คอยจับตาน้องสาวกูเอาไว้ ถ้ามีอะไรผิดสังเกตให้มารายงานทันที!”
ooooooo
กัลป์อาการดีขึ้นจนพอลุกได้ เช่นเดียวกับองอาจที่หายมึนลุกไปอาบน้ำ กลิ่นหอมอ่อนๆของสบู่ในห้องน้ำทำให้พ่อค้าเร่ขายหนังขายยาคิดได้ว่าสบู่บนรถบรรทุกอาจเป็นส่วนประกอบทำระเบิดเหลวชนิดรุนแรง
องอาจรอจนเพลิงกับกัลป์พร้อมหน้าจึงประกาศถึงผลการวิเคราะห์สบู่จากบนรถบรรทุกของแสน
“ถ้าทุกคนจำได้ ตอนเราไปปล้นรถขนอาวุธของไอ้แสน สิ่งที่เราเจอกลับเป็นสบู่พวกนี้กับสารเคมีจำนวนนึง”
เพลิงมองสบู่ในมือองอาจอึ้งๆ “นี่แกฉกของมันมาเหรอ”
“ฉกมาเพราะสงสัย...ถ้าเป็นแค่สบู่ธรรมดา ทำไมไอ้แสนต้องลับๆล่อๆขนมาขนาดนี้ แถมตอนนี้ยังให้คนมาปล้นกลับไปอีก แสดงว่าสบู่นี่ไม่ธรรมดาแต่มีปริศนาซ่อนอยู่”
กัลป์ขมวดคิ้วคิดตามข้อสันนิษฐานขององอาจ “แล้วนายไขปริศนาออกหรือยัง”
อ่านละคร คมแฝก ตอนที่ 4 วันที่ 25 มี.ค.61
ละครเรื่อง คมแฝก ประพันธ์โดย เสนีย์ บุษปะเกศละครเรื่อง คมแฝก บทโทรทัศน์ คฑาหัสต์ บุษปะเกศ/ ณพุทธ สุศรีฯ
ละครเรื่อง คมแฝก ผู้สร้าง เมตตาและมหานิยม จำกัด
ละครเรื่อง คมแฝก ผู้จัด นก ฉัตรชัย เปล่งพานิช
ละครเรื่อง คมแฝก กำกับการแสดง ปิยะพันธ์ ชูเพ็ชร
ละครเรื่อง คมแฝก ออกอากาศทาง สถานีวิทยุโทรทัศน์ไทยทีวีสีช่อง 3
ที่มา ไทยรัฐ