อ่านละคร เด็ดปีกนางฟ้า ตอนที่ 10 วันที่ 25 มี.ค.61

อ่านละคร เด็ดปีกนางฟ้า ตอนที่ 10 วันที่ 25 มี.ค.61

รัศมีกับไพรัชได้ฟังเบื้องหน้าเบื้องหลังของวิเวียนจากนักรบกับผักกาด ทั้งสองรอนางกลับบ้านด้วยความเป็นห่วง พอนางมาถึงก็โผกอดแม่ ขอโทษที่ตนทำลายความหวังของครอบครัว

ทั้งรัศมีและไพรัชปลอบให้กำลังใจนางบอกว่าไม่ต้องไปทำงานให้กับพวกคนรวยแต่เลวอีก ต่อให้สิ้นเนื้อประดาตัวเราก็มีศักดิ์ศรีความเป็นคนของเรา ตราบที่ชีวิตยังมีลมหายใจก็ต้องสู้ให้ถึงที่สุด

นักรบกับผักกาดยังอยากให้นางปรับความเข้าใจกับปฐพีเพราะเขาอาจมีเหตุผลของเขา แต่นางไม่ขอคบผู้ชายที่ทำกับตนแบบนี้อีก



ในยามที่ถูกทุกข์โหมโจมกระหน่ำระลอกแล้วระลอกเล่า ก็มีข่าวดีเข้ามาเมื่อแจสเปอร์ติดต่อมาให้นางไปเป็นพรีเซ็นเตอร์ให้เครื่องสำอางของเขา นางถามว่าตนต้องไปอยู่ญี่ปุ่นหรือ

 “ใช่ คุณบินไปญี่ปุ่นไปดูโปรดักและการทำงานของเราก่อนค่อยตัดสินใจก็ได้” แจสเปอร์เปิดโอกาสให้เธอเลือก เขาพูดอย่างมีความหวังว่า “ให้โอกาสผมได้ทำงานกับคุณเถอะนะ”

 ปฐพีถูกตัดไปจากชีวิตนางก็คิดไม่ตก ไปปรารภปรับทุกข์กับพิมานว่านางโกรธตนมากโทรศัพท์ไปก็ตัดสายทิ้งแล้วปิดเครื่องหนีเลย พิมานบ่นว่าแผนของเขามันบ้ามาก ถ้าไวน์รู้ตนมีหวังหัวแบะแน่

“ผู้หญิงสองคนนี้พนันอะไรกันก็ไม่รู้ หลุดโลกมาก”

“แต่นายก็ได้คำตอบแล้วนี่ เราบอกแล้วว่าเราดูคนไม่ผิดหรอก น้องนางเขาไม่ใช่คนงกเงินไม่ยอมเอาตัวเข้าแลกกับไอ้มงกุฎนางงามแบบนั้นหรอก”

“แต่ไวน์เขาก็โอเคนะโว้ย เขาถนอมตัวไว้ให้นายคนเดียวเหมือนกัน”

ปฐพีเล่าคืนที่ตนพาไวน์ขึ้นไปที่ห้องสวีตของเขาว่าเขาแกล้งทำเป็นเมาหลับไป ไวน์ก็ได้แต่แชะๆๆแล้วก็ไป พิมานถามว่าไวน์ถ่ายรูปไปทำไม ปฐพีบอกว่าเมื่อคืนเจอกันก็ไม่เห็นไวน์มีท่าทีอะไร หรือว่า...

“ใช่...เขาต้องเอาไปให้น้องนางดูแน่เลย...งานเข้าแล้วโว้ยดิน นายถูกน้องนางเฉดหัวกู่ไม่กลับแน่”

ฟังพิมานแล้วปฐพีใจเสีย ไม่นึกเลยว่าเรื่องจะใหญ่โตกว่าที่คิด

ooooooo

ในที่สุดพิธีกรในงานประกวดมิสแองเจิลก็ออกมายอมรับว่างานจบไม่สวย มีหลายสิ่งหลายอย่างเรียกว่าฉาวเน่าสนั่นเลยก็ว่าได้ ในรายการ “ตีไข่ใส่สี” ยังเอาคลิปในห้องแต่งตัวมาเปิดให้ดูกันจะจะ

คริสเตียนพ่อของวิเวียนโกรธการกระทำครั้งนี้ของวิเวียนที่ทำให้ภาพลักษณ์และชื่อเสียงบริษัทเสียหาย จึงให้เธอแถลงข่าวเรื่องที่เกิดขึ้นและให้ลาออกจากทุกตำแหน่งในบริษัทกลับไปอยู่กับแม่ที่อเมริกา

ปฐพีเองก็เสียใจและรู้สึกตัวเองผิดที่เป็นต้นเหตุให้เกิดเรื่องนี้ วิเวียนบอกว่าอย่าโทษตัวเองเลย ตนต่างหากที่เห็นแก่ตัว ใจร้อน วู่วาม และเพราะเป็นอย่างนี้ใช่ไหมเขาถึงไม่อยากอยู่กับตน

แต่ไม่ว่าอดีตจะเป็นอย่างไร ทั้งปฐพีและวิเวียนต่างก็ยังรักษาความเป็นเพื่อนกันไว้ จึงจากกันด้วยดี

ฝ่ายนักรบ แม้จะรักพจน์แต่ก็รับไม่ได้กับการแคร์สังคมและหัวโขนของพจน์มากเกินไป ทำให้ความสัมพันธ์ต่อกันต้องปิดๆบังๆ

พจน์ตัดสินใจลาออกจากบริษัท และเอากุญแจบ้านคืนให้ปริยาเพราะคงไม่ได้กลับไปอีกแล้ว ปริยาเสียใจ แต่ก็ยังต้องการใครสักคนมาอยู่ข้างๆจึงไปหาแมนที่คอนโด เจอแมนอยู่กับหญิงสาวคนหนึ่ง ปริยาแทบคลั่ง ด่าแมนไอ้เนรคุณ ไม่รู้จักคุณข้าวแดงแกงร้อน ไล่ให้ออกไปเลย จากเรื่องนี้ปริยาจึงได้เห็นถึงธาตุแท้ของแมนเมื่อเขาด่าเธออย่างสาดเสียเทเสียว่า

“ไปก็ได้วะ อีแก่ อีงี่เง่า คิดว่าตัวเองสูงส่งกว่าคนอื่นนักหรือไง อีโง่!”

แมนผละไปอย่างฉุนเฉียวไม่ไยดี ทิ้งให้ปริยาทรุดร้องไห้น้ำตาแทบเป็นสายเลือดอยู่เดียวดาย...

ooooooo

 ในที่สุดนางตัดสินใจไปญี่ปุ่น ผักกาดกับนักรบไปส่งที่สนามบินต่างอาลัยอาวรณ์กันมาก ผักกาดบอกนางว่าถ้าได้ดังเป็นซุปตาร์นิปป้อนแล้วอย่าลืมพวกเรานะ

“เพื่อนจะลืมเพื่อนได้ไง”

ทั้งสามโผกอดกันกลมต่างบอกรักกันและกัน ผักกาดบอกว่าแล้วตนจะบินไปหา แล้วบ๊ายบายกัน ทั้งเศร้าทั้งดีใจที่เพื่อนจะไปดี...

ปฐพีโทร.ไปหานางไม่ได้ก็ไปหาที่บ้าน เห็นหมายศาลติดไว้ที่กล่องจดหมายก็ยิ่งเศร้า ไปหาพิมานถามว่าถ้าเป็นเขาจะทำยังไง

“ไม่เห็นยาก ก็ทำใจสิวะ”

ปฐพีฟังแล้วเซ็ง

แม้ไวน์จะได้มงกุฎเป็นมิสแองเจิลแต่ก็ไม่มีความภูมิใจเพราะเป็นมงกุฎฉาว บอกชะเอมที่เจอกันที่ฟิตเนสในบริษัทว่า ที่จริงแล้วมันต้องเป็นมงกุฎของนาง พูดแล้วสงสัยว่านับแต่คืนนั้นนางก็หายไปเลย ชะเอมถามว่านางไม่อยู่แล้วเธอยังจะเดินหน้าจีบปฐพีไหม

ไวน์ส่ายหน้าบอกว่าหมดอารมณ์อยากได้แล้ว

“พี่ปฐพีก็เลยแห้วหมดเลยเหรอเนี่ย สามคนที่รุมๆกันอยู่ชิ่งกันหมดเลย เสียของชัดๆ”

“ฉันว่าชีวิตช่วงนี้มันไม่สนุกเลยนะ เหมือนมันขาดๆหายๆอะไรไปก็ไม่รู้” ไวน์บ่น

“รอบตัวเธอไม่เห็นจะมีอะไรขาดหายเลย อ้อ... ยกเว้นแต่นางนั่นแหละ แต่เธอก็อยากเขี่ยเขาให้ออกไปจากชีวิตอยู่แล้วไม่ใช่เหรอ เธอก็สมหวังแล้วไงไวน์”

นาทีนี้ไวน์เริ่มไม่แน่ใจเสียแล้วว่า สิ่งที่ทำมาทั้งหมด มันให้ความสุขที่แท้จริงหรือเปล่า...

ไวน์ถามว่าแล้วเอมกับพี่สายฟ้าล่ะจีบกันติดหรือยัง ชะเอมบอกว่าเรียบร้อย เพราะอยู่ๆเขาก็หันมาสนใจตนแล้วยังสปอย์ตนมากด้วย ไวน์อวดว่าพี่พิมานก็เหมือนกัน ชะเอมถามว่าตั้งแต่เมื่อไหร่ ไวน์บอกว่าตั้งแต่วันที่เขาเอาดอกไม้มาให้นั่นแหละ

แล้วจู่ๆไวน์ก็คลื่นไส้อยากอาเจียน สองสาวมองหน้ากันตกใจมาก

ooooooo

นางไปถึงญี่ปุ่นเข้าพักในคอนโด รุ่งขึ้นแจสเปอร์ก็ขับรถสปอร์ตคันหรู แต่งตัวเท่มารับนาง เขาเอ่ยต้อนรับอย่างอบอุ่นมีความหมายว่า

“ยินดีต้อนรับสู่ประเทศญี่ปุ่น ผมหวังว่าที่นี่คงจะเสมือนเป็นบ้านหลังที่สองของคุณนะ”

“ขอบคุณมากค่ะ” นางยิ้มแย้ม ทั้งสองเดินไปขึ้นรถด้วยกัน ในบรรยากาศสวยของแดนอาทิตย์อุทัย

รัศมี ไพรัช ได๋ และป้าชุน ก็อพยพไปอยู่ที่เพชรบูรณ์บ้านเกิดของรัศมี บ้านที่ไปอยู่เป็นบ้านไร่ที่ค่อนข้างรกรุงรังเพราะขาดการดูแล

ได๋ชอบบ้านที่เพชรบูรณ์มาก แม้จะรกแต่มีบริเวณกว้าง เป็นธรรมชาติที่ในกรุงเทพฯหาดูไม่ได้

ส่วนป้าชุนทีแรกก็ใจชื้นเห็นบ้านไม่ใหญ่ แต่พอเห็นบริเวณและไพรัชบอกขั้นตอนการดูแลซ่อมแซมตกแต่งแล้วก็แทบลมจับ

“แรกๆคงหนักหน่อย แต่พอสักพักเริ่มชินงานแล้วก็คงสบายตัวขึ้น” ไพรัชพูดให้กำลังใจ

ป้าชุนยิ่งฟังก็ยิ่งซีด รัศมีถามว่าเป็นอะไร ไม่ชอบที่นี่หรือ

“ชอบค่ะ...ชอบ...เพียงแต่ว่ากว่ามันจะสวยแล้วกลายเป็นสวรรค์ ชุนคงต้อง...ตกนรกก่อนมั้ง”

“โธ่...คงไม่ขนาดนั้นหรอกชุน เราก็ค่อยๆทำไปแล้วกัน เดี๋ยวมันก็เข้าที่เข้าทางเองแหละ”

รุ่งขึ้น...ได๋ตื่นแต่เช้าขอแม่วิ่งไปดูบริเวณบ้าน รัศมีถามว่าชอบบ้านนี้แล้วใช่ไหม

“สุดยอดเลยแม่ แม่มาเซลฟี่กัน จะได้ส่งรูปไปอวดพี่นาง”

รัศมีถามว่าเอาโทรศัพท์มาจากไหน ได๋บอกว่าพี่นางซื้อให้ก่อนไปญี่ปุ่นเอาไว้โทร. แชตคุยกันได้ทุกวันแบบไม่ต้องเสียตังค์ พี่นางบอกว่านี่เป็นเครื่องมือย่อโลกให้เราใกล้กันตลอดเวลา รัศมีจึงเลิกบ่น

ooooooo

แจสเปอร์พานางไปในห้องประชุมเล็กของ Naja Cosmetics ซึ่งมีทีมงานชาวญี่ปุ่นสามสี่คนนั่งอยู่ก่อนแล้ว เขาแนะนำว่านี่คือสำนักงานใหญ่ของเรา

แจสเปอร์บอกว่าอีกไม่นานเราจะมีสาขาที่เกาหลี จีนและสิงคโปร์ บอกว่าอีกไม่นานหน้าของนางก็จะปรากฏทั่วเอเชีย เพราะเรากำลังแพลนแคมเปญใหม่เพื่อเปิดตัวเธออย่างเป็นทางการเร็วๆนี้ คุยว่า...

“ซึ่งไม่ใช่แค่การโฆษณากับการถ่ายแฟชั่นแค่นั้น เราจะสร้างไลฟ์สไตล์ให้คุณ ทำแฟชั่นบล็อก เว็บเพจแล้วก็รายการทีวี คุณจะเป็นตัวแทนของผู้หญิงรุ่นใหม่ของเอเชียในศตวรรษนี้”

“ฟังดูเป็นหน้าที่ที่ยิ่งใหญ่มากเลยนะคะแจสเปอร์ คุณไว้ใจฉันมากขนาดนี้เลยเหรอ”

“ผมคิดว่าผมดูคุณไม่ผิดหรอก ตอนแรกที่เราเจอกันที่ตลาดผมนึกอยากได้คุณเป็นนางแบบโปรโมตสินค้าของเราในแมกกาซีนเฉยๆ แต่หลังจากนั้น ผมรีเสิร์ชข้อมูลของคุณตลอดเวลา ทำให้ผมรู้ว่านี่คือผู้หญิงในแบบฉบับของ Naja คุณมีทุกอย่างที่ Naja ต้องการ”

“ขอบคุณมากค่ะแจสเปอร์ ที่ให้เกียรติและไว้วางใจฉันขนาดนี้”

“Naja เป็นเหมือนชีวิตและจิตวิญญาณของผม ผมจะทำทุกอย่างเพื่อให้ ‘เรา’ ประสบความสำเร็จไปด้วยกัน”

แจสเปอร์มองหน้าและยื่นมือให้นาง นางยิ้มอย่างขอบคุณ ยื่นมือไปสัมผัสมือเขาอย่างไม่ลังเล ทีมงานปรบมือด้วยความยินดี

ooooooo

ผักกาดตกใจมากเมื่อบังเอิญได้ยินพวกแอร์คุยกันว่าพจน์กิ๊กกับนักรบ สงสารปริยาที่ได้เมียน้อยเป็นผู้ชาย ระยะนี้จึงมู้ดดี้ตลอด และพจน์ก็ลาออกจากบริษัทแล้วด้วย

ผักกาดไปบอกนักรบที่แคนทีนลูกเรือ เดากันว่าพจน์อาจถูกไล่ออกหรือให้ออกเพราะปริยาไปรายงานอะไรผู้ใหญ่หรือเปล่า นักรบเดาว่าหรือเพราะคนเม้าท์เยอะเลยทนไม่ไหวเพราะเขาแคร์ปากคนจะตาย นักรบฉุกคิดว่าอาจเป็นเพราะตนที่ทำตัวเวิ่นเว้องอแงทำให้เขาเดือดร้อน เสียงานเสียการ ถามว่าจะทำอย่างไรดี

ผักกาดบอกว่าวันนี้ตนสี่แลนด์คงช่วยอะไรไม่ได้ให้นักรบไปหาเขาเลยดีกว่า นักรบกลัวพจน์จะไม่คุยด้วยเพราะไม่ได้คุยกันตั้งนานแล้ว

“เอาน่า ตื๊อๆเขาหน่อย เขารักแกเดี๋ยวเขาก็ใจอ่อนเองแหละ”

เย็นนี้นักรบจึงไปที่คอนโดพจน์ แต่พจน์ไม่อยู่โทรศัพท์ก็ไม่สามารถติดต่อได้ นักรบจึงรอที่ประตู

ที่แท้พจน์ไปที่คอนโดปริยาพร้อมช่อดอกไฮเดรนเยียที่เธอชอบ ปริยาขอบคุณที่เขาจำได้

“จำได้สิ คุณเคยบอกผมว่าความหมายของไฮเดรนเยียคือความเย็นชา เพราะมันต้องอยู่กับความหนาวเย็นมาตลอด”

“คงคล้ายๆกับฉันมั้ง แต่ฉันเย็นชา...เพราะเหงามาตลอด” พจน์ตำหนิตัวเองว่าตนอาจจะเป็นสามีที่ไม่ดีเลย แต่ตนก็ยังอยากเป็นเพื่อนที่ดีสำหรับเธอ “มันไม่ใช่ความผิดพลาดของคุณหรอกพจน์ โชคชะตามันคงเล่นตลกกับเรามากกว่า”

พจน์บอกว่าตนทำให้เธอเสียใจ ตนรู้ว่าเธอเจ็บปวดกับสิ่งที่เกิดขึ้นแค่ไหน ถ้าไม่มีตนในที่ทำงานแล้วทุกอย่างคงดีขึ้น ปริยาติงว่าเขาไม่น่าลาออกเพราะตนเลย

“ผมเป็นคนก่อเรื่อง ผมก็ต้องรับผิดชอบ คุณเองก็ต้องทำงานกับ...นักรบ ผมไม่อยากให้ใครต้องมาลำบากใจเพราะผมอีกต่อไป”

แต่พอปริยาถามว่ากับนักรบไปถึงไหนแล้ว เขาบอกว่าเหมือนยังไม่ค่อยคลิก ตนอาจจะแคร์สังคมมากเกินไป ปริยาบอกว่าเราทั้งสองคนแคร์สังคม แคร์โลกมากไป ไม่อย่างนั้นเราคงหย่ากันนานแล้ว ปริยาถามว่าถ้าย้อนเวลากลับไปได้รู้ไหมตนจะตัดสินใจยังไง

พจน์บอกว่าเธอคงไม่แต่งงานกับตน ปริยาพูดจากใจว่าตนไม่เคยเสียดายที่แต่งงานกับเขา แต่เสียใจที่เราเลิกกันช้าเกินไป เห็นพจน์ทำหน้างง ปริยาพูดอย่างครุ่นคิดว่า

“ปลามีความสุขมากตั้งแต่เรารักกันจนแต่งงานและอยู่ด้วยกัน แต่เราสองคนยึดติดกับสังคมมากเกินไป จนเราไม่ยอมเลิกกันทั้งๆที่เราหมดรักกันแล้ว เราทนอยู่กันอย่างเย็นชา อย่างคนแปลกหน้า จนความรู้สึกดีๆ มันเกือบเรียกกลับมาไม่ได้ ชีวิตคนเรามันสั้นนะ จากนี้ไปถ้าทำอะไรแล้วมีความสุขก็ทำเถอะ เราสองคนเสียเวลาให้กับความทุกข์ในชีวิตมานานเกินไปแล้ว”

พจน์พูดอะไรไม่ออกอีก นอกจากขอบคุณและคืนกุญแจห้องให้ บอกให้ดูแลตัวเอง ถ้ามีอะไรให้ช่วยก็ยินดีเสมอ ปริยาก็บอกให้เขาดูแลตัวเองและเปิดใจให้คนอื่นหน่อย

ทั้งสองจากกันด้วยดี ต่างรู้สึกปลอดโปร่งใจเมื่อหลุดพ้นจากความรู้สึกกดดันของตัวเอง

ooooooo

นักรบรอพจน์อยู่หน้าห้องจากเย็นจนค่ำมืด จากความตื่นเต้นที่จะได้เจอกันค่อยๆเลือนหาย กลายเป็นน้ำตาไหลเป็นทาง นักรบซับน้ำตาจนผ้าเช็ดหน้าชื้น มองนาฬิกาเป็นเวลาสามทุ่มแล้วจึงตัดสินใจเดินจากไป

นักรบรอลิฟต์มาแล้วก้าวเข้าไป จังหวะนั้นลิฟต์ตัวข้างๆก็เปิดและพจน์ถือของพะรุงพะรังก้าวออกมา พอเดินไปถึงหน้าห้อง พจน์เห็นผ้าเช็ดหน้านักรบหล่นอยู่ หยิบขึ้นมาเขาใจหายเมื่อผ้าชื้นด้วยหยาดน้ำตา พจน์ทิ้งของไว้หน้าห้องวิ่งไปที่ลิฟต์กดรัวๆไม่ยั้ง จนเมื่อลิฟต์มาประตูเปิด พจน์จะพุ่งเข้าไปก็พอดีนักรบกำลังจะก้าวออกมา

ทั้งสองชะงักจังงังไปอึดใจแล้วโผเข้ากอดกันอย่างโหยหา นักรบน้ำตาไหลพราก พจน์ก็น้ำตารื้นด้วยความยินดี เมื่อกลับไปในห้อง นักรบถามเรื่องพจน์ลาออกจากงานว่าเป็นเพราะตนหรือเปล่า

“ครั้งหนึ่งเธอเคยถามพี่ว่า ถ้าพี่แคร์คนอื่นแล้วชีวิตเราจะมีความสุขได้ยังไง พี่ก็มาถามตัวเองว่าความสุขของพี่อยู่ที่ไหน” นักรบถามว่าอยู่ที่ไหนหรือ “อยู่ตรงนี้ไง เพราะฉะนั้นพี่ก็ต้องเริ่มหัดยอมรับตัวเอง เลิกหลอกคนอื่น เลิกหลอกสังคมที่พี่อยู่ พี่ก็เลยอยากจะเริ่มต้นใหม่ในที่ที่เราสองคนสามารถเป็นตัวของตัวเองได้โดยที่ไม่ได้สร้างความเดือดร้อนให้กับคนอื่น”

นักรบถามว่าหมายถึงพี่ปริยาใช่ไหม พจน์รับว่าใช่ เขาเป็นคนน่าสงสาร เขารักตนมาก แม้กระทั่งเมื่อรู้ว่าตนเป็นสามีที่ดีไม่ได้เขาก็ยังรัก ตนผิดที่ไม่ยอมรับตัวเองตั้งแต่แรกและผิดซ้ำสองที่ยังทู่ซี้รั้งชีวิตเขามาเรื่อยๆ

เมื่อเปิดใจกันแล้ว พจน์ถามว่าพรุ่งนี้มีบินไหม พอนักรบบอกว่าหยุดสามวันเลย พจน์ชวนไปฮันนีมูนกัน

นักรบดีใจมากถามว่าจะไปไหนดี พจน์เสนอฮ่องกง มาเก๊า เกาหลี สิงคโปร์ นักรบก็ส่ายหน้าดิก พจน์ถามว่างั้นจะไปไหนดี ไกลกว่านี้ก็จองตั๋วไม่ทันแล้ว

“ก็ที่นี่ไง ไม่ต้องซื้อตั๋วหรอก...จะไปไหนให้ไกลทำไมล่ะฮะ เพราะจริงๆแล้ว ที่ไหนๆก็เหมือนกัน ขอแค่มีพี่อยู่ใกล้ๆ ผมก็มีความสุขที่สุดแล้ว”

นักรบอ้อนจนพจน์ยีหัวเขาอย่างเอ็นดูก่อนโอบไปกอดแนบอกอย่างอบอุ่นในอ้อมกอดของกันและกัน

ooooooo

เพราะอาการเหมือนคนแพ้ท้องของไวน์ รุ่งขึ้นไวน์กับชะเอมจึงไปซื้ออุปกรณ์ตรวจการตั้งครรภ์ ต่างลุ้นผลตรวจกันใจหายใจคว่ำ ในที่สุดปรากฏว่าท้อง!

ฝ่ายพิมานยังไม่รู้ตัว ชวนปฐพีไปซื้อของเตรียมทำอาหารกินกับไวน์เย็นนี้ ปฐพีถามว่าหวานกันขนาดนี้เมื่อไหร่จะแต่ง พิมานตอบทันทีว่าแต่งทำไม ยังทำงานหาเงินกับใช้ชีวิตโสดไม่คุ้ม

ชะเอมเร่งไวน์ให้รีบบอกพิมานและให้แม่เขารีบมาสู่ขอ ถ้าเขารับผิดชอบก็รีบมาจัดการเสีย ไวน์ถามว่าจะบอกเขายังไงดีเพราะเราสองคนยังไม่พร้อม

“อ้าว...ถ้าไม่พร้อมแล้วทำไมไม่ป้องกันล่ะ มันสายไปแล้วไวน์ ยังไงเธอก็ต้องพูดกับเขาให้รู้เรื่อง”

ซื้อของเสร็จ ระหว่างนั่งพักกินกาแฟกัน พิมานถามว่าได้ข่าวนางบ้างไหม ปฐพีส่ายหน้าแต่ยังไงก็ต้องหาเธอให้เจอเพื่อขอโทษ เพราะตนทำผิดกับเธอไว้มาก พิมานถามว่าแล้วเธอจะให้อภัยหรือ ติงว่าให้ทำใจมันจะง่ายกว่าหรือเปล่า หล่อ โปรไฟล์ดีอย่างเขา เดี๋ยวก็หาใหม่ได้

“พิมาน...นายคงยังไม่เคยรักใครจริงๆนั่นแหละ เพราะถ้านายเคย นายจะรู้ว่าไม่มีใครที่จะมาทดแทนเขาได้หรอก เพราะเวลานายสูญเสียเขาไป...หัวใจมันก็หายไปด้วย แล้วมันจะเหลือความรู้สึกให้กับคนอื่นๆอีกได้ยังไง”

ooooooo

ค่ำนี้พิมานไปทำอาหารที่คอนโดไวน์ ไวน์ตั้งใจว่าต้องบอกเรื่องตนท้องแก่เขา แต่พอจะพูด

ก็พูดไม่ออก จนพิมานถามว่าจะบอกว่าท้องหรือ อย่าอำกันเล่น ไวน์ถามว่าถ้าตนท้องจริงๆล่ะ จะรับผิดชอบไหม

ความระรื่นหายไปจากหน้าพิมานทันที เขาถามว่ามีลูกเหรอ? มีตอนนี้เหรอ?

ไวน์จับความรู้สึกของเขาได้ ถามว่ารู้สึกแย่ใช่ไหมที่ตนท้อง แต่ตนรู้สึกแย่ยิ่งกว่าถ้าจะต้องท้องแบบไม่มีพ่อ! แล้วไวน์ก็พูดจริงจังอย่างไม่เคยเป็นมาก่อนว่า

“ก็ตามใจ ถ้าที่ผ่านมาพี่คิดแค่ว่าไวน์เป็นผู้หญิงรักสนุก พี่ก็คิดผิดแล้ว เพราะไม่ว่าจะยังไง ไวน์ก็จะเก็บลูกไว้” พูดแล้วไวน์จะออกจากห้อง พิมานเรียกไว้บอกว่ามืดแล้วอย่าออกไป ตนจะเป็นฝ่ายไปเอง

แล้วพิมานก็เดินผ่านหน้าไวน์ออกจากห้องไป ไวน์นิ่งอึ้งน้ำตาไหลพรากด้วยความเสียใจอย่างที่สุด

อ่านละคร เด็ดปีกนางฟ้า ตอนที่ 10 วันที่ 25 มี.ค.61

ละครเรื่อง เด็ดปีกนางฟ้า บทประพันธ์โดย: ลินิน
ละครเรื่อง เด็ดปีกนางฟ้าบทโทรทัศน์โดย: แดน ซิวิไลซ์และพราว พิสุทธิ์
ละครเรื่อง เด็ดปีกนางฟ้ากำกับการแสดงโดย: คุณสำรวย รักชาติ
ละครเรื่อง เด็ดปีกนางฟ้าผลิตโดย: บริษัท ฮูแอนด์ฮู จำกัด
ติดตามชมละครเรื่อง เด็ดปีกนางฟ้า ได้ทางไทยทีวีสีช่อง 3
ที่มา ไทยรัฐ