อ่านละคร คมแฝก ตอนที่ 6 วันที่ 1 เม.ย.61
แสนเห็นท่าไม่ดีรีบหนีไปก่อน ทิ้งกัลป์ให้มองตามด้วยความเสียดายก่อนจะไปสมทบพวกตำรวจ รองเพชรจะให้นำตัวเซ่งไปฝากขังที่โรงพักเมืองพลแต่หมวดนิตย์ก็โผล่มาโวยวายเสียก่อน“ท่านรอง คุณทำแบบนี้หมายความว่ายังไง”
“มีปัญหาอะไรเหรอหมวด”
“ที่นี่มันเขตบึงโขงหลง คุณใช้อำนาจหน้าที่อะไรมาจับคนร้ายรายนี้”
รองเพชรมองมานิ่งๆก่อนตอกไม่ไว้หน้า “หมวด... ผมเป็นตำรวจ เหตุเกิดซึ่งหน้า ผมจะละเลยการปฏิบัติหน้าที่ได้ยังไง ว่าแต่คุณเถอะ...มาราชการอะไรแถวนี้ หรือว่ารับงานอะไรใครมา”
หมวดนิตย์เจ็บใจแต่ตอบโต้ไม่ได้เพราะไม่อยากถูกรองเพชรสงสัย ไหนจะถูกแสนกดดันให้เอาตัวเซ่ง
ออกจากคุกเมืองพลให้ได้อีก ได้แต่สงบสติอารมณ์และหาทางเดินเรื่องเพื่อเอาตัวรอดต่อไป...
เพลิงไม่ได้ไปร่วมขัดขวางการชิงตัวนักโทษ
แต่แอบไปดูหน้าเซ่งที่โรงพัก พลันภาพความทรงจำเมื่อหลายปีก่อนก็ผุดในหัว เขาเคยเจอเซ่งตอนแฝงตัวในคุกและมีโอกาสช่วยชีวิตอีกฝ่ายไม่ให้ถูกพวกนักโทษเจ้าถิ่นซ้อมจนตาย
เซ่งสัญญาจะตอบแทนบุญคุณหลังออกจากคุก เพลิงถอนใจยาวรู้ดีว่าเซ่งจะจำเขาได้หากเห็นหน้ากันชัดๆ จึงตัดสินใจเปลี่ยนแผนกะทันหัน
แม้จะบอกตัวเองว่าต้องเปลี่ยนแผนเพื่อความปลอดภัยของทุกคน แต่เพลิงก็อดห่วงความรู้สึกของตะเภาไม่ได้ เธอยังทำกระเง้ากระงอดใส่เขาเหมือนเคย แต่เขาไม่มีเวลาเล่นเอาเถิดเจ้าล่ออีกต่อไปต้องเร่งสารภาพความในใจ
“ตะเภา...เธอเชื่อในตัวฉัน...เชื่อในความดีและตัวตนที่แท้จริงของฉันไหม”
“โห...มาแปลก มาเข้ม จะไปบวชหรือไงเนี่ย”
เพลิงไม่ต่อปากต่อคำ สบตาเธอนิ่ง “เธอฟัง
ฉันให้ดีนะ...ต่อจากนี้ไปอาจจะมีบางสิ่งบางอย่างเกิดขึ้น แต่ไม่ว่ามันจะเลวร้ายสักแค่ไหน ฉันก็อยากให้เธอรู้ว่าฉันทำไปเพราะหวังดีต่อทุกคน”
“พูดอะไรประหลาดๆ ไม่สบายหรือเปล่า”
“สัญญาก่อนสิว่าเธอจะเชื่อใจฉัน”
ท่าทางจริงจังของเขาทำให้ตะเภางุนงงแต่ก็ตอบตกลงจะเชื่อใจเขา เพลิงยิ้มกว้างดึงตัวมากอดแน่น
ตะเภาเขินจนต้องแกล้งโวย “โหย...เอาเปรียบอีกแล้วเนี่ย”
“ดูแลตัวเองให้ดีนะตะเภา...ฉันไปก่อนนะ”
ooooooo
รองเพชรไล่บี้เรื่องเซ่งกับหมวดนิตย์อยากให้แจ้งข้อหาจับขังคุกและส่งตัวให้ทางการ แต่นอกจากจะไม่ทำตาม หมวดนิตย์ยังพูดจายียวนเขาอีกต่างหาก
“รองเป็นคู่อริของนายแสน จะไปกล่าวหาเขาลอยๆอย่างนี้ได้ยังไง พยานสักคนก็ไม่มี”
“จะไม่มีได้ยังไง ตำรวจบึงโขงหลงที่ผมขอมาเป็นกำลังเสริมตั้งกี่นาย นั่นแหละพยานของผม”
หมวดนิตย์เอาเท้าลงจากโต๊ะแล้วหยิบโทรศัพท์มาวางกระแทกตรงหน้ารองเพชร
“ท่านรองก็โทร.ไปสิ ผมคุยกับผู้กำกับ
ทางโน้นแล้ว ไม่มีใครรู้ใครเห็นเรื่องนี้สักคน ส่วนตำรวจที่ตายน่ะ...ได้ไปคนละแสนห้าเรื่องก็จบ คนตายให้การอะไรไม่ได้!”
ความโอหังของหมวดนิตย์ที่กำเริบเสิบสานขึ้นทุกวันทำให้รองเพชรหนักใจจนต้องไปปรับทุกข์กับกัลป์ อดีตเพื่อนรักของแสน ราชสีห์ และน่าจะเป็นคนเดียวที่ต่อกรกับแสนได้
“ผมนึกว่าท่านรองต้องรีบไปรายงานตัวที่พระนครซะอีก”
“โจรเต็มบ้านเต็มเมือง...ผมไม่อยากไปไหนเลยโทร.บอกเจ้านายว่าผมประสบอุบัติเหตุบาดเจ็บจะได้อยู่ที่นี่ต่อ”
“แต่คงถ่วงเวลาได้อีกไม่นานหรอกครับ”
“อย่างน้อยก็รอจนกว่าจะเสร็จเรื่องของนายเซ่ง”
“ระวังด้วยนะครับ ไอ้แสนอาจจะบุกมาอีกเมื่อไหร่ก็ได้”
“ถามจริงๆเถอะ...ที่คุณทำมาทั้งหมดก็เพราะต้องการแก้แค้นนายแสนเท่านั้นเหรอ”
“เปล่า...ผมแค่อยากปกป้องเมืองพลในฐานะลูกหลานคนนึงของที่นี่”
รองเพชรนิ่งงัน แค่นยิ้มแกมสลด “ถ้าประชาชนทุกคนคิดแบบนาย แผ่นดินไทยคงสูงกว่านี้”
ไม่ใช่แค่รองเพชรที่คับแค้นใจ แสนก็โกรธมากที่ถูกกัลป์ขัดขวางการชิงตัวเซ่งจนต้องไประบายกับครอบครัวของอีกฝ่ายเหมือนเคย โชคดีที่อัญชันมาขวางไว้ทัน มาลัยกับกระรอกเลยรอดตัวไปได้อีกครั้ง
อัญชันร้อนใจมากรีบไปบอกกัลป์เพราะกลัวใจแสนจะหาทางล้างแค้นเขาอีก
“พี่แสนโกรธมากที่คุณไปขวางทางของเขา คุณต้องระวังตัวด้วยนะ”
“คุณก็เหมือนกัน ความจริงคุณไม่น่าเสี่ยงมาที่นี่เลย”
“ฉันรู้...แต่ว่าฉันเป็นห่วงคุณ”
กัลป์เอื้อมมือไปจับหน้าอัญชันให้สบตาเขา
“ชีวิตผมก็เหมือนคนที่ตายไปแล้ว มันไม่มีความหมายหรอกอัญชัน คุณอย่าเป็นห่วงผมเลย”
“ฉันทำไม่ได้หรอกกัลป์ ถ้าฉันตัดใจจากคุณได้ เราก็คงไม่มีวันนี้”
อัญชันน้ำตาไหลด้วยความสะเทือนใจ กัลป์ต้องดึงตัวมากอด...รู้สึกผิดเหลือเกินที่ทำให้เธอต้องเป็นแบบนี้
ooooooo
เพลิงแวะส่งตะเภาถึงร้านกาแฟและขอโทรศัพท์ส่งข่าวบอกเจ้านายที่พระนครเรื่องเปลี่ยนแผน ตำรวจหนุ่มในคราบคนขับรถของอัญชันอึดอัดใจมาก แต่สุดท้ายก็ต้องตั้งสติโทร.หาแสนเป็นสายต่อมา
“เรียนนายแสนที่เคารพรักยิ่ง ก่อนอื่นผมต้องขออภัยที่หลบหนีมาโดยไม่ขออนุญาต”
แสนได้ยินเสียงเพลิงก็ของขึ้น เอ็ดลั่น “นี่มึงจะโทร.มาเย้ยกูหรือไงวะไอ้เพลิง”
“เปล่าเลย...ที่ผมโทร.มาก็เพราะต้องการหย่าศึกต่างหาก”
“มึงต้องการอะไรกันแน่...ว่ามา”
“ตอนนี้เรามีเป้าหมายเดียวกัน”
“มึงหมายความว่ายังไง”
“นายเซ่ง...เซ่ง พยัคฆ์ภูมิ”
เพลิงจำต้องเปลี่ยนแผนไปสวามิภักดิ์กับพวกแสนเพราะต้องการตบตาเซ่งและใช้ประโยชน์จากอีกฝ่ายเข้าถึงตัวแสน และเพื่อให้แผนทุกอย่างแนบเนียน เขาจึงต้องร่วมมือกับหมวดนิตย์ช่วยเซ่งแหกคุก!
เซ่งรอโอกาสอยู่แล้ว ทันทีที่ได้ยินเสียงเอะอะในโรงพักก็แสยะยิ้มร้าย มั่นใจว่าแสนต้องส่งคนมาช่วย แต่ที่คาดไม่ถึงคือคนที่บุกมาปลดกุญแจให้เขาถึงในห้องขัง
“กูนึกแล้วว่ามึงต้องมาช่วยกู...อินทรีย์ เขมราฐ!”
ในอดีตเพลิงเคยแฝงตัวเป็น อินทรีย์ เขมราฐ...อดีตนักโทษข้อหาฆ่าข่มขืนสุดเหี้ยมจึงได้เจอเซ่งในคุก ไม่น่าเชื่อว่าวีรกรรมในวันนั้นจะทำให้เขาเปลี่ยนแผนวันนี้ ต้องช่วยแสนชิงตัวเซ่งและฝ่าพวกตำรวจที่ดักรอนอกโรงพัก
เซ่งย่ามใจมากตั้งท่าจะไปตะลุยกับพวกตำรวจ เพลิงไม่อยากให้มีใครตายเลยเสนอให้จับเขาเป็นตัวประกัน! รองเพชรอึ้งไปอึดใจเมื่อเห็นเซ่งออกจากโรงพักพร้อมปืนจ่อหัวเพลิง
“ปล่อยกูไปซะ ไม่งั้นไอ้นี่ตาย”
ความบ้าระห่ำของเซ่งทำให้เพลิงไม่ไว้ใจ กระซิบบอก “ถ้าไม่จำเป็นอย่ายิงต่อสู้กับตำรวจนะพี่เซ่ง”
“ทำไมวะ มึงห่วงพวกมันหรือไง”
“ไอ้รองเพชรมันบ้าเลือด ถ้าพี่ฆ่าลูกน้องมัน รับรองมันตามพี่ไม่เลิกแน่”
เซ่งไม่เห็นด้วยแต่ไม่มีอารมณ์เถียง สถานการณ์ทำท่าจะเป็นไปตามที่เพลิงวางแผน ถ้าตำรวจเวรที่โดนเพลิงฟาดหัวจนสลบจะไม่โผล่มาแฉว่าเขาเป็นพวกเดียวกับเซ่ง!
ooooooo
หมวดนิตย์เห็นท่าไม่ดีรีบหาทางหนีให้พวกเซ่ง รองเพชรกับลูกน้องช่วยกันยิงสกัด เสียงปืนและระเบิดดังสนั่นหวั่นไหวทั่วเมืองพลปลุกให้ชาวบ้านแตกตื่น รวมทั้งพวกกัลป์กับองอาจที่รีบมาที่โรงพัก
เซ่งบ้าเลือดยิงพวกตำรวจไม่เลี้ยง เพลิงเห็นว่าเหตุการณ์ลุกลามพยายามหาทางขวางแต่ไม่สำเร็จต้องตกกระไดพลอยโจนหนีตามเซ่งออกจากโรงพักด้วย กัลป์กับองอาจซึ่งรีบมาที่โรงพักตะลึงตาค้างเมื่อเห็นเพลิงมาพร้อมเซ่ง แต่ไม่มีเวลาคิดต้องตามไปขัดขวางไม่ให้ทั้งสองหนีไปได้
องอาจกับกัลป์ไล่ต้อนเซ่งกับเพลิงจนรถไถลตกข้างทาง ทั้งสี่ต้องปะทะกันอย่างเลี่ยงไม่ได้ โดยเซ่งแยกไปสู้กับกัลป์อดีตเพื่อนรักของแสนซึ่งเขาเพิ่งได้เจอตัวเป็นๆครั้งแรก
“มึงนี่เอง...ไอ้กัลป์ เกรียงไกร!”
เซ่งใช้อาวุธที่หาได้ข้างทางฟาดไม่ยั้งจนกัลป์ถึงกับเซ
“นี่เหรอวะศิษย์ไอ้เฒ่าอัคนี กระดูกยังอ่อนนัก”
อีกด้านเวลาเดียวกัน...เพลิงสู้กับองอาจ ปล่อยหมัดรวดเร็วจนองอาจตั้งรับแทบไม่ทัน
“เอาจริงเหรอวะเพื่อน”
“ถ้าไม่อยากตายก็หนีไปซะ”
“ไม่หนีโว้ย...เอาสิวะ แน่จริงก็เข้ามา”
องอาจท้ายียวน ก่อนเล่นงานทีเผลอทำให้เพลิงล้มไม่เป็นท่า!
สถานการณ์ขององอาจเริ่มเป็นต่อ ต่างจากกัลป์ที่เริ่มหอบแต่เซ่งกลับยังไม่เพลี่ยงพล้ำ แถมสังเกตเห็นจุดอ่อนที่ข้อมือขวาซึ่งบาดเจ็บเพราะสู้กับแสนครั้งก่อนอีกต่างหากจนเขาต้องเปลี่ยนมาใช้มือซ้ายจับคมแฝก
เซ่งแสยะยิ้มร้าย มุ่งเล่นงานข้อมือของกัลป์จนเจ็บหนักทั้งสองข้าง
“ศิษย์เอกของอัคนีที่แท้ก็เป็นแค่ไอ้ง่อย...วันนี้มึงตายแน่ไอ้กัลป์!”
พูดจบเซ่งก็จะเผด็จศึกกัลป์ องอาจซึ่งผละจากเพลิงมาได้ปรี่มาขวาง เพลิงตามมาเห็นท่าไม่ดีตัดสินใจยิงเฉียดหัวไหล่องอาจและพาเซ่งหนี กัลป์ได้แต่มองตามด้วยความเจ็บใจแต่ไม่มีทางเลือกต้องพาองอาจไปทำแผล
ไม่ใช่แค่องอาจที่บาดเจ็บจากการปะทะกัน เซ่งอาการสาหัสไม่น้อยเพราะสู้กับกัลป์ แต่กระนั้นอิสรภาพสดๆร้อนๆก็หอมหวานจนลืมทุกสิ่งอย่าง ตะโกนโห่ร้องด้วยความยินดีเมื่อถึงเขตไร่ราชสีห์
“ในที่สุดกูก็ได้คืนถิ่นเสียที ขอบใจมากไอ้อินทรีย์น้องรัก”
เพลิงยิ้มเจื่อนๆจนเซ่งผิดสังเกต “มึงไม่ดีใจกับกูหรือไงวะ”
“ฉันกับนายแสนไม่กินเส้นกัน ฉันคงส่งพี่ได้แค่นี้”
เซ่งหัวเราะโอบไหล่เพลิง “เฮ้ย...มึงอย่าโง่น่า มึงช่วยชีวิตกูเอาไว้ เรื่องนายแสนเดี๋ยวกูจัดการเอง ไม่ต้องห่วง...ถ้าไอ้เซ่งออกปากเมื่อไหร่ ยังไงนายแสนก็ต้องฟัง!”
ooooooo
แสนหงุดหงิดมากที่แผนการถูกขัดขวางจนต้องไปไล่เบี้ยเอาจากอัญชันน้องสาวคนเดียวที่เขาสงสัยว่าอาจมีส่วนรู้เห็นการหลบหนีครั้งล่าสุดของ เพลิง กัมปนาท!
“อัญชันก็บอกแล้วไงคะว่าไม่รู้ไม่เห็นอะไรด้วย อัญชันแค่เอาอาหารไปส่งให้นายเพลิงเพราะเขาเคยเป็นคนงานของไร่แสงดาว ลูกน้องพี่แสนดูแลเชลยไม่ดีแล้วมาโยนความผิดให้อัญชันแบบนี้มันถูกแล้วเหรอคะ”
“พี่ยังไม่ได้กล่าวหาอะไรสักคำ พี่แค่สงสัยว่าทำไมพอน้องส่งเสบียงแล้วไอ้เพลิงก็หนีออกไปทันที”
“ก็ถามพวกลูกน้องพี่ดูสิคะ...เฝ้ากันยังไง ใช้หมายังจะดีซะกว่า”
อ่านละคร คมแฝก ตอนที่ 6 วันที่ 1 เม.ย.61
ละครเรื่อง คมแฝก ประพันธ์โดย เสนีย์ บุษปะเกศละครเรื่อง คมแฝก บทโทรทัศน์ คฑาหัสต์ บุษปะเกศ/ ณพุทธ สุศรีฯ
ละครเรื่อง คมแฝก ผู้สร้าง เมตตาและมหานิยม จำกัด
ละครเรื่อง คมแฝก ผู้จัด นก ฉัตรชัย เปล่งพานิช
ละครเรื่อง คมแฝก กำกับการแสดง ปิยะพันธ์ ชูเพ็ชร
ละครเรื่อง คมแฝก ออกอากาศทาง สถานีวิทยุโทรทัศน์ไทยทีวีสีช่อง 3
ที่มา ไทยรัฐ