อ่านละคร เด็ดปีกนางฟ้า ตอนที่ 11 วันที่ 26 มี.ค.61
แล้วพิมานก็เดินผ่านหน้าไวน์ออกจากห้องไป ไวน์นิ่งอึ้งน้ำตาไหลพรากด้วยความเสียใจอย่างที่สุดรุ่งขึ้น...พิมานไปหาปฐพีที่บ้าน เล่าเรื่องไวน์ท้องให้ฟัง บอกว่าตนยังไม่พร้อมที่จะมีครอบครัว มีลูกที่จะต้องมีความรับผิดชอบและค่าใช้จ่ายมากมาย ถามปฐพีว่าจะทำยังไงดี ปฐพีถามว่าทำไมไม่คิดก่อนทำ แล้วจะปล่อยให้ไวน์รับผิดชอบคนเดียวหรือ พิมานบอกว่าไม่ใช่อย่างนั้นแต่ตนยังไม่พร้อมที่จะมีลูกตอนนี้
พอดีเฟื่องฟ้าเดินมาได้ยิน ถามว่าพิมานกำลังจะมีลูกหรือ เขารับหน้าเจื่อนว่าประมาณนั้น แต่ตอนนี้ ยังไม่ค่อยพร้อมเท่าไหร่ เฟื่องฟ้าบอกว่าเป็นลูกผู้ชายกล้าทำก็ต้องกล้ารับ อบรมว่า
“เพราะความรับผิดชอบมันไม่ได้ขึ้นอยู่กับเพศความเป็นชายหรือหญิง แต่มันอยู่ที่จิตสำนึกผิดชอบชั่วดีว่าเรามีติดตัวอยู่บ้างไหม” ปฐพีจะท้วงติงไม่อยากให้แม่พูดแรงกับพิมาน “ขอให้แม่พูดเถอะดิน คนเราสนิทกันรักกันเพียงเพื่อจะมีความสุขไปวันๆด้วยกันแค่นั้นหรือ ลองคิดถึงตัวเองสิว่าเวลาที่มีความทุกข์แล้วไม่มีใครอยากอยู่ด้วย ชีวิตมันจะเป็นยังไง ดินกับแม่ยังโชคดีที่เรามีกำลังใจและความเข้มแข็ง ดินถึงได้โตมาจนถึงทุกวันนี้ แต่ถ้าเราเกิดมาโชคร้ายล่ะ ขาดความพร้อมและกำลังใจ ชีวิตมันคงเจ็บปวดมาก แม่พูดได้แค่นี้ ที่เหลือพิมานคิดเอาเองก็แล้วกัน”
เฟื่องฟ้าเดินไปแล้ว ปฐพีมองหน้าพิมาน เห็นเพื่อนเครียดหนักกว่าเก่าหลายเท่า...
ooooooo
ปฐพีฟังแม่อบรมพิมานแล้วกอดแม่ไว้ด้วยความสะเทือนใจ แต่ก็ขอให้ตนได้รักพ่อด้วยเพราะพ่อเป็นผู้ให้กำเนิด อย่าให้ตนได้ชื่อว่าเป็นลูกอกตัญญูเลย
“แม่รักดินมาก มากจนไม่อยากให้คนอื่นมาแย่งความรักของดินที่มีให้แม่ไป...”
ปฐพีบอกแม่ว่าพ่อก็อยู่ส่วนพ่อ “ส่วนแม่ ดินรักแม่มากนะครับ รักมากขึ้นทุกวัน...ทุกวัน”
สองแม่ลูกกอดกันด้วยความรักอย่างซาบซึ้งใจ
ฝ่ายพิมานฟังเฟื่องฟ้าแล้วกระทบจิตใจอย่างมาก วันนี้เดินไปเจอชะเอมควงคู่มากับสายฟ้า สายฟ้าแกล้งถามว่ามาคนเดียวหรือ ชะเอมเล่นตามเกมว่าจะให้เดินกับใครล่ะในเมื่อไวน์ก็ไม่อยู่แล้ว
พิมานตกใจถามว่าไวน์ไปไหน ชะเอมบอกว่าไวน์เดินทางไปหาพ่อแม่ที่ลอนดอน ก็คงไปแบบ...ขอขมาถ้าพ่อแม่ไม่โกรธไม่ว่าอะไรก็คงจะย้ายไปอยู่ที่โน่นเลย
พิมานถามว่าไวน์ไปตั้งแต่เมื่อไหร่ พอรู้ว่าบินคืนนี้สามทุ่มครึ่งพิมานก็พรวดออกไปทันที ชะเอมกับสายฟ้ายกมือไฮไฟว์กันดีใจที่ได้จังหวะพอดี ขอให้พิมานคิดได้ก็แล้วกัน
พิมานโทร.หาไวน์ก็ถูกตัดสายทิ้ง เขาร้อนใจทนไม่ได้ขับรถบึ่งไปสนามบิน มองหาไวน์ไม่เจอ โทร. หาก็ถูกตัดสาย เขาตัดสินใจไปขอให้เจ้าหน้าที่ประกาศเรียกตัว แต่เจ้าหน้าที่ประกาศเรียกครั้งแล้วครั้งเล่าไวน์ก็ไม่ปรากฏตัว พิมานกลัวไวน์จะขึ้นเครื่องเสียก่อนจะขอประกาศเอง เจ้าหน้าที่ไม่อนุญาตจนเกือบทะเลาะกัน
พอดีไวน์มาบอกพิมานให้หยุดได้แล้วเดี๋ยวน้องเขาจะเดือดร้อน พิมานออดอ้อนถามไวน์ว่าโกรธตนหรือ ไวน์บอกว่าไม่โกรธ เราต่างคนต่างอยู่ ตนก็จะไปใช้ชีวิตกับพ่อแม่ที่ลอนดอน ส่วนเขาก็เชิญเสเพลไป ลูกของตนตนเลี้ยงได้ แล้วอย่ามาเรียกร้องอะไรตอนลูกโตเพราะลูกมีแต่แม่คนเดียวเท่านั้น
เมื่อไวน์จะไปขึ้นเครื่อง พิมานขอร้องให้ฟังตนก่อน ตนขอเคลียร์งานก่อนแล้วค่อยบินไปขอขมาพ่อแม่ด้วยกัน
ไวน์ดีใจจนร้องไห้ พิมานปลอบว่าอย่าร้องไห้ ตนกลัว...กลัวมากว่าเธอจะทิ้งตนไป แล้วเราจะไม่ได้เจอกันอีก พูดหนักแน่นจริงจังว่า
“ต่อให้ไวน์ไม่ได้ท้อง พี่ก็จะขอไวน์แต่งงานอยู่ดี...แต่งงานกับพี่นะ...พี่สัญญาว่าจะดูแลไวน์ไปตลอดชีวิต” ทำเอาไวน์น้ำตารื้นท่ามกลางเสียงปรบมือเชียร์ของคนรอบข้างที่ได้เห็นเหตุการณ์
ooooooo
ปฐพีตัดสินใจตามหานาง คิดว่าผักกาดที่เป็นเพื่อนรักน่าจะรู้ แต่ผักกาดก็ไม่ยอมบอก ให้ไปถามพ่อแม่นางเอาเองดีกว่า เขาจึงถามที่อยู่ของพ่อแม่นางเพื่อจะไปถาม ผักกาดจึงบอกที่อยู่ที่เพชรบูรณ์ให้
ปฐพีจัดกระเป๋าเดินทางโดยมีไฟแต่งหล่อเดินทางไปด้วย เฟื่องฟ้าถามว่าจะกลับเมื่อไหร่
“คงสักสองสามวันครับแม่ แม่ไม่ต้องห่วงนะ ผมจะดูแลเจ้าไฟเป็นอย่างดี”
“แม่ก็ไม่รู้ว่าดินมีเรื่องอะไรกันนักหนา ผู้หญิงคนนี้แม่ก็ไม่เคยเห็นแต่แม่ก็เชื่อในวิจารณญาณของดินนะ”
“ผมรักเขาครับแม่”
“งั้นก็ลองดู เอาความจริงใจของลูกไปคุยกับพ่อแม่เขาแล้วกัน ไม่มีพ่อแม่คนไหนหรอกที่จะไม่ใจอ่อนกับคนที่เขารักลูกตัวเอง...แล้วไฟก็เป็นเพื่อนน้าเขานะ ถือว่าได้เที่ยวปิดเทอมแล้วกัน”
“ไม่ต้องห่วงครับ ไฟจะช่วยน้าดินเกลี้ยกล่อมคนที่บ้านน้านางเอง”
ปฐพีได้พิกัดของไร่รัศมีจากผักกาดก็ตรงดิ่งไป เมื่อถึงไร่รัศมี ไฟร้องบอกอย่างดีใจ ปฐพีพยักหน้า ไฟ ถามว่าแล้วยังไงต่อละน้า
“ลุย!”
“เยส!”
น้าหลานประสานเสียงกันเป็นปี่เป็นขลุ่ย เตรียมลุยเต็มที่
ooooooo
เมื่อเข้าไปแนะนำตัวกับรัศมีและไพรัช ทั้งสองถามว่าสรุปวันนี้มาหานางในฐานะอะไร “โคไพล็อตปฐพี” หรือ “ดินคนขายปาท่องโก๋”
เมื่อปฐพีอึกอัก รัศมีถามว่า ไม่เข้าใจว่าทำไมเขาต้องทำอย่างนี้ด้วย เห็นว่าลูกสาวตนโง่หรือถึงมาหลอกกันแบบนี้
ปฐพีเล่าเหตุการณ์วันที่ได้รู้จักนางโดยบังเอิญและนางก็ไม่ได้รังเกียจตนเลยเพราะคิดว่าเป็นคนจน และที่เรื่องเป็นอย่างนี้ก็เพราะตอนนั้นตนเริ่มชอบนางเลยอยากรู้ว่าเธอคิดยังไงกับตน
“พูดจริงๆนะ สิ่งที่คุณทำมาทั้งหมดไม่ใช่วิสัยของลูกผู้ชายเขาทำกัน คุณคงมาเสียเที่ยวแล้วล่ะวันนี้ กลับ ไปเถอะ คงไม่มีประโยชน์อะไรที่จะมาคุยกับพวกเราหรอก นางเขากำลังเริ่มต้นชีวิตใหม่ที่ดีแล้ว และก็คงไม่อยากพบคุณอีกเช่นกัน”
ปฐพีหน้าเสีย ผิดหวังอย่างหนัก...
ooooooo
เย็นนี้แจสเปอร์พานางไปเดินชมวิวแถวท่าเรือเมืองเก่าริมทะเล ทั้งสองคุยกันอย่างมีความสุข นางบอกว่าตนบินไปหลายประเทศทั้งเที่ยว ทั้งทำงาน แต่ที่นี่เป็นที่ที่ตนหลงรักมากที่สุด
แจสเปอร์ถามว่าทำไม นางบอกว่าที่นี่มีทั้งความเป็นตะวันตกและตะวันออกผสมผสานกันอย่างมีเสน่ห์ที่สุด ผู้คนก็เป็นมิตรโอบอ้อมอารี ตนรู้สึกปลอดภัยและสบายใจเหมือนอยู่เมืองไทยเลย
“ถ้าอย่างนั้น ที่นี่ก็คงเป็นบ้านหลังที่สองของคุณได้ใช่ไหม” แจสเปอร์ตาเป็นประกาย นางบอกว่าตนอยู่ได้เรื่อยๆ ถามว่าเขาจะจ้างตนทำงานต่ออีกกี่ปี “จ้างได้เรื่อยๆนะ ตลอดชีวิตเลยก็ยังไหว”
นางสะดุดหูเหมือนถูกจีบ แต่ท่าทางแจสเปอร์สดใสบริสุทธิ์ใจ นางเลยตอบตกลง แล้วยกมือแปะไฮไฟว์กัน ยิ้มสดใสอย่างมีความสุข...จากนั้นนั่งรถม้าชมเมืองกันอย่างตื่นเต้น แจสเปอร์มองกิริยาที่เป็นธรรมชาติของนางอย่างเอ็นดู ประกายตาเริ่มมีแววลึกซึ้ง...
ooooooo
ที่เพชรบูรณ์...ระหว่างที่ผู้ใหญ่กำลังเจรจากันอยู่ในบ้านนั้น ไฟกับได๋กำลังเล่นไลฟ์เฟซบุ๊กอยู่ ไม่ทันไร ปฐพีก็เดินหน้าเครียดออกมาทำมือบอกให้ไฟไปขึ้นรถ
ไฟเห็นน้าดินเดินหน้ามุ่ยมาก็เดาว่าการเจรจาคงไม่ได้ผล ได๋ถามว่าเจรจาเรื่องอะไร พอไฟเล่าให้ฟังได๋ก็รู้ทันทีว่าอีตาเกรียนโคไพล็อตนี่เองที่มาหลอกพี่นางจนพ่อกับแม่โกรธมาก ปฐพีขอโทษขอร้องได๋อย่าโกรธตนเลยแค่ทุกคนโกรธตนก็แย่พอแล้ว
“แล้วมาง้อพวกเราทำไมล่ะ พวกเราจน ไม่มีเงิน ไม่มีอะไรหรูๆแบบพวกคุณหรอก”
“เงินมันของนอกกาย สำคัญที่ไหนล่ะ คนเราจะคบกัน เป็นเพื่อนกัน เขาไม่ได้ใช้สมองเลือกสักหน่อย เขาใช้ตรงนี้เลือกต่างหาก” ปฐพีชี้ที่หัวใจตัวเอง ได๋ฟังแล้วโดนใจมากแต่บอกปฐพีว่าพี่นางยังโกรธมาก
“ไม่เป็นไรหรอกน้าดิน ยายบอกไว้ก่อนเรามาไงว่าไม่มีใครจะไม่ยอมใจอ่อนกับความรักที่แท้จริงหรอก”
ปฐพีมองไปข้างหน้าอย่างมุ่งมั่นว่ายังไงก็ต้องง้อนางให้สำเร็จให้ได้
ฝ่ายรัศมีสะใจที่ปฐพีต้องมาง้อนาง แม้ไพรัชจะไม่พอใจปฐพีแต่ก็ยอมรับว่าดูไม่เลว กิริยามารยาทการพูดจาก็ใช้ได้แต่ไม่รู้สมองซีกไหนบกพร่องถึงได้คิดแผนแบบนั้นมาหลอกลูกเรา รัศมีเชื่อว่านางสวยเลือกได้ อีกหน่อยก็หาใหม่ได้ รวยกว่านี้อีกพันเท่า ไพรัชขัดคอว่าไหนว่าเงินซื้อไม่ได้ไง
“เอ๊ะนี่คุณ อย่ามาขัดคอกันเองได้ไหม ฉันหมายถึงว่า ถ้ามีเงินแล้วนิสัยไม่ดีมันก็ไม่น่าเอา ถ้ามีเงินนิสัยดีแล้วลูกเราชอบน่ะ ไม่เอาก็บ้าแล้ว”
“สรุปก็ยังอยากได้ลูกเขยรวยอยู่ดีใช่ไหม”
“ไม่ช่ายยย...นี่คุณคิดว่าบทเรียนที่ผ่านมามันยังไม่มากพอสำหรับฉันเหรอ ฉันรู้น่ะว่าอะไรก็ไม่สำคัญสำหรับชีวิตเรามากไปกว่าความรักและความเข้าใจกันในครอบครัว ฉันจำคำพูดของคุณได้เสมอนะว่าความรักมันต่อลมหายใจให้เรามีแรงสู้ได้ทุกวัน...ทุกวัน”
“ให้มันได้อย่างนี้สิ คุณภรรยาดีเด่น”
ไพรัชหยิกแก้มรัศมีหยอกอย่างเอ็นดู ทั้งสองหัวเราะกันอย่างมีความสุข
ooooooo
แล้วก็เหมือนโชคหนุนบุญช่วย ขณะปฐพีขับรถออกมา รถเฉี่ยวมอเตอร์ไซค์ที่ขี่ย้อนศรคันหนึ่งล้ม ปฐพีกับไฟรีบลงไปดู เจอลุงเลิศเจ้าของร้านเลิศลีลาศที่พวกปฐพีเคยไปร้องเพลงและเต้นรำกันขณะออกตามหาพ่อ
ลุงเลิศดีใจที่ได้เจอกันอีก บอกว่าไร่ของตนอยู่ถัดจากนี้ไปไม่ไกล ลุงเลิศชี้ไร่ที่ถัดจากไร่รัศมีไปมีที่ดินว่างเปล่าคั่นอยู่ผืนหนึ่ง ลุงเลิศบอกว่าที่ของตนเป็นที่ผืนเล็กๆ ตนมีปัญญาซื้อได้แค่นั้น
ขณะนั้นเองไฟเดินหน้ามุ่ยมาเร่งให้น้าดินรีบไปตนปวดฉี่ ลุงเลิศบอกให้ไปที่บ้านตนก็ได้ใกล้นิดเดียวเอง ปฐพีขอบคุณ ลุงเลิศถามว่าเขาชื่อดินใช่ไหม พอปฐพีบอกว่าใช่ ลุงเลิศเรียกเต็มปากเต็มคำว่า
“งั้นดินขับรถตามลุงมาเลยนะ” แล้วขี่มอเตอร์ไซค์นำไป พอไปถึงลุงเลิศชี้ทางไปห้องน้ำให้ ไฟก็วิ่งจู๊ดไป
ปฐพีมองรอบบ้านอย่างชื่นชม โดยเฉพาะเฟื่องฟ้าที่ออกดอกสะพรั่ง เขาบอกว่าถ้าแม่มาเห็นแม่คงชอบบอกว่าแม่ตนชื่อเฟื่องฟ้า ถามลุงเลิศว่า “ลุงชอบต้นเฟื่องฟ้าเหรอครับ”
“ก็...เป็นไม้มงคลนี่ครับ เขาว่าบ้านไหนถ้าปลูกไว้งามๆจะช่วยเสริมสร้างคุณค่าของชีวิต ดอกเฟื่องฟ้าที่บานเยอะๆนี่ ก็หมายถึงชีวิตที่เบิกบานสว่างไสวรุ่งเรือง”
“พูดเหมือนแม่ผมเปี๊ยบเลย แม่บอกว่าเฟื่องฟ้าเป็นราชินีแห่งไม้ประดับด้วย”
“ใช่...” ลุงเลิศพยักหน้า พูดเหมือนรำพึงกับตัวเอง “เฟื่องฟ้า...เป็นดอกไม้ที่สวยและมีคุณค่าที่สุดในตัวเองอยู่แล้ว”
ooooooo
ลุงเลิศเอาน้ำมารับแขก พูดออกตัวว่าบ้านนี้บ้านคนแก่เลยไม่มีขนมสำหรับเด็ก ไฟบอกว่าตนตุนมาเยอะเลย
สืบสาวราวเรื่องกันจึงรู้ว่าปฐพีมีธุระกับบ้านหลังโน้นที่เขาเลี้ยวออกมาเฉี่ยวมอเตอร์ไซค์ล้ม ปฐพีถามลุงเลิศว่ารู้จักคุณไพรัชกับคุณรัศมีเจ้าของบ้านนั้นไหม
“ไม่รู้จักหรอก ลุงก็มัวแต่ไปๆมาๆเชียงใหม่ เลยยังไม่ทันได้เจอกันสักที แต่แกก็เพิ่งย้ายมาไม่นานนี่เอง แล้วดินล่ะไปรู้จักเขาอีท่าไหนถึงได้ทำเขาโกรธจนต้องมาง้อคืนดีกันนี่”
“คือผมทำผิด ทำให้ลูกสาวบ้านโน้นเขาโกรธแล้วก็หนีหายไป ก็เลยอยากจะมาขอโทษครอบครัวเขาแล้วก็อยากตามหาเขาด้วย”
ลุงเลิศจำได้ว่าคือสาวเท้าไฟที่เต้นรำกับตนวันนั้น บอกปฐพีว่า
“เขาคงไม่เกลียดดินง่ายและเร็วขนาดนั้นหรอกมั้ง ความรักลุงว่าถ้าได้รักแล้ว ไม่ว่าจะอยู่ห่างไกลกันแค่ไหน และเวลาจะผ่านไปนานเท่าไหร่ มันก็คงอยู่ในใจเราเสมอแหละ”
ปฐพีมองหน้าลุงเลิศอย่างรู้สึกแปลก ที่รำพึงถึงความรู้สึกแห่งรักฝังใจตัวเองอย่างลึกซึ้ง...
ooooooo
ปฐพีกับไฟค้างที่บ้านลุงเลิศ ไฟหลับสบายกับอากาศบริสุทธิ์สดชื่นจนไม่อยากลุกจากเตียง ปฐพีกับลุงเลิศคุยกันอย่างถูกคอ ลุงเลิศบอกว่าต่อไปถึงตนไม่อยู่ก็ติดต่อชื่นคนดูแลบ้านและมาพักได้ตลอดเวลา
ปฐพีสนใจที่ดินผืนใหญ่ที่คั่นระหว่างที่ของรัศมีกับลุงเลิศ ลุงเลิศบอกว่าเห็นชื่นว่าเจ้าของจะขายตนก็สนใจแต่คงสู้ราคาไม่ไหว
ปฐพีปิ๊งไอเดียบางอย่าง เขาย้อนไปปรึกษาไพรัชกับรัศมีว่า ตนมีโครงการเกษตรจะมาปรึกษาเพื่อเป็นอาชีพธุรกิจสำหรับครอบครัวคุณพ่อคือจะทำ “ฟาร์มดอกไม้” เพราะไลฟ์สไตล์ของคนเดี๋ยวนี้เดินเข้าหาธรรมชาติมากขึ้น ไพรัชติงว่าที่ของเรามีนิดเดียวจะทำได้ยังไง
“มันจะไม่เล็กหรอกครับ ถ้าคุณพ่อคุณแม่ยอมให้ผมเป็นหุ้นส่วนด้วย...”
ปฐพีบอกว่าตนจะซื้อที่แปลงนี้แล้วเรามาเป็นหุ้นส่วนทำธุรกิจกัน ถ้าแนวโน้มดีที่สวยๆด้านหลังนี้เราก็จะซื้อเพิ่มในวันหลังก็ได้
ที่ทำให้ทุกคนทึ่งกว่านั้นคือ ปฐพีจะทำทัวร์เครื่องบินให้แขกชมวิวจากที่สูงซึ่งต้องใช้พื้นที่มาก
ไพรัชติงว่าเขาอย่ามาขายฝันกับตนเลย แต่พอฟังเหตุผลและข้อมูลการทำธุรกิจฟาร์มดอกไม้ และทัวร์เครื่องบินของปฐพีแล้วก็คล้อยตาม เมื่อชื่นให้เบอร์โทรศัพท์ติดต่อเจ้าของที่ได้แล้ว ปฐพีจึงกลับไปปรึกษากับแม่เพื่อเอามรดกส่วนที่ยายแบ่งให้ตนมาใช้ เฟื่องฟ้าบอกว่าเดี๋ยวแม่จะไปจุดธูปบอกยายให้
ปฐพีตั้งชื่อฟาร์มดอกไม้นี้ว่า “ไร่นางฟ้า” ซึ่งถูกใจทุกคนมาก ไฟกับได๋ก็จะทำเพจฟาร์มนางฟ้าด้วย
ความตั้งใจจริงของปฐพีทำให้ไพรัชกับรัศมีเห็นถึงความมุ่งมั่นของเขา ยิ่งเมื่อรัศมีจำได้ว่าเขาคือคนที่ขับรถเฉี่ยวตนขณะหนีเทศกิจที่กรุงเทพฯแล้วลงมาดูแลอย่างดีก็ยิ่งชื่นชมว่าผู้ชายคนนี้นิสัยดีมากๆเลย
รัศมียังระแวงถามว่าสิ่งที่เขาพยายามทำนี่เพื่อเอาชนะใจนางหรือเปล่า เตือนว่าถ้าเป็นอย่างนั้นก็ไม่มี ประโยชน์เพราะตนรู้นิสัยลูกคนนี้ดี
“ไม่เป็นไรครับ ถึงนางจะไม่เข้าใจความตั้งใจดีของผม ผมก็ยังอยากเดินหน้าอยู่ดี ผมรู้ว่านางเป็นคนรักครอบครัว สิ่งที่ดีที่สุดที่ผมจะทำเพื่อเขาได้ดีก็คือการช่วยดูแลทุกคนที่นี่ แต่นี่ไม่ใช่เหตุผลเดียวที่ผมตัดสินใจทำ ผมเห็นช่องธุรกิจตรงนี้จริงๆ...ผมขอเพียงความกรุณาของคุณพ่อที่จะมาช่วยกันสานฝัน สานโครงการนี้ด้วยกันเท่านั้นเอง”
เห็นความตั้งใจดีของปฐพีแล้ว รัศมีบอกให้เขาลองไปคุยกับนางก่อนดีไหม ถ้านางไม่เห็นด้วยเขาจะได้ไม่ต้องเสียเงินเสียเวลากับเรา ปฐพีบอกว่าตนไม่รู้ว่านางอยู่ที่ไหน
“ฉันซึ้งใจในความรักจริงที่คุณมีให้ลูกสาวเรา ฉันอาจจะรู้ว่านางอยู่ที่ไหนแต่ฉันไม่รู้นะว่าคุณจะไปตามเขาได้ยังไง” เพียงเท่านี้ปฐพีก็ดีใจเป็นล้นพ้นแล้ว
ooooooo
ปฐพีไปหาผักกาดกับนักรบที่แคนทีนลูกเรือ บอกว่าตนอยากรู้ว่านางไปทำงานเป็นพรีเซ็นเตอร์เครื่องสำอางอะไรที่ญี่ปุ่น ผักกาดกับนักรบมองหน้ากันเพราะนางกำชับนักหนาว่าไม่ให้บอกปฐพี
“ขอร้องเถอะ พี่อยากไปปรับความเข้าใจกับนางจริงๆ พี่รักเขานะ...รักมากด้วย แล้วเราสองคนจะไม่ให้โอกาสพี่ไปบอกเขาเลยเหรอ”
ที่งานฉลองเทศกาลมัตซึริ แจสเปอร์พานางไปชมขบวนแห่เฉลิมฉลองที่สวยงามสนุกสนาน ทั้งคู่ร่าเริงสนุกสนานกับงานท่ามกลางผู้คนมากมาย แวบหนึ่งในสายตา นางเห็นคนคล้ายปฐพี เขาคนนั้นมองมาพอดีแล้วรีบก้าวเข้าหา แต่ถูกผู้คนมากมายแทรกบัง ทำให้คลาดกัน
นางพยายามมองหาเขาแต่ไม่เห็น แจสเปอร์ถามว่ามีอะไรหรือ เธอบอกว่าเปล่า คิดว่าเห็นเพื่อน
ชมงานกันอย่างสนุกสนานร่าเริง แล้วแจสเปอร์ ก็บอกให้นางรอตรงนี้แป๊บนึงตนจะไปซื้อไอศกรีม ขณะนั้นเองปฐพีเดินมาเห็นนาง เขาพยายามแหวกผู้คนเข้าไปหา แต่แจสเปอร์กลับมาพร้อมไอศกรีมพอดี นางรับไปกินบอกว่าอร่อยมาก แจสเปอร์เอาของตนที่เป็นคนละรสให้ชิม นางก็ชอบอีกเขาเลยยกให้
ปฐพีเห็นความสนิทสนมของทั้งสองแล้วหัวใจสลาย คิดว่านางคงมีคนใหม่แล้ว ส่วนนางพอเห็นคนคล้ายปฐพีแค่นั้นก็ซึม ครุ่นคิด แจสเปอร์ถามว่าเป็นอะไร เธอบอกว่ารู้สึกมึนหัวเพราะคนมาก เขาจึงพาเธอกลับ
ปฐพีเดินมาหยุดที่อพาร์ตเมนต์ของนาง เขายิ่งเจ็บปวดเมื่อเห็นแจสเปอร์ขับรถมาส่งนางและเอ่ยลากันอย่างหวานแหวว ปฐพีหมุนตัวกลับอย่างคนหัวใจสลาย...
ooooooo
รุ่งขึ้นนางเตรียมตัวเพราะแจสเปอร์จะมารับ แต่พอเดินออกมาก็เจอปฐพีที่มารอหน้าอพาร์ตเมนต์แต่เช้าแล้ว นางตกใจ ปฐพีเอ่ยขอโทษทันทีที่พบกัน
แม้จะตะลึงอึ้ง แต่นางก็พูดอย่างเยือกเย็นว่าไม่มีประโยชน์หรอกเพราะเราไม่มีอะไรต่อกันแล้ว ถือว่าเราไม่เคยรู้จักกันเลยก็แล้วกัน ปฐพียังอึ้ง นางบอกเขาเมื่อแจสเปอร์มาถึงว่า
อ่านละคร เด็ดปีกนางฟ้า ตอนที่ 11 วันที่ 26 มี.ค.61
ละครเรื่อง เด็ดปีกนางฟ้า บทประพันธ์โดย: ลินินละครเรื่อง เด็ดปีกนางฟ้าบทโทรทัศน์โดย: แดน ซิวิไลซ์และพราว พิสุทธิ์
ละครเรื่อง เด็ดปีกนางฟ้ากำกับการแสดงโดย: คุณสำรวย รักชาติ
ละครเรื่อง เด็ดปีกนางฟ้าผลิตโดย: บริษัท ฮูแอนด์ฮู จำกัด
ติดตามชมละครเรื่อง เด็ดปีกนางฟ้า ได้ทางไทยทีวีสีช่อง 3
ที่มา ไทยรัฐ