อ่านละครเรื่อง สายธารหัวใจ ตอนที่ 9 วันที่ 17 พ.ย.60
“ใช้เวลาอยู่ด้วยกันจนกว่าจะพอใจนะ ฉันจะไปคุยกับพยาบาล คงต้องจ้างพยาบาลพิเศษคอยเฝ้า เพราะฉันไม่ว่างต้องไปตามหาลูก”ณรังค์อ่อนใจ พอประตูห้องปิดลง เขาหันมาไหว้ลงที่มือแม้นเทพ สิริกันยามองประทับใจความกตัญญูของเขา ขณะที่เขาผงกหัวขึ้น แม้นเทพจับมือเขาหมับ ณรังค์ตกใจตื่นเต้นที่ท่านชายรู้สึกตัวแล้ว แม้นเทพพยายามขยับปากพูด
“นัง...คอง...มัน...จะ...ฆ่า...ฉัน”
ทั้งณรังค์และสิริกันยาตกใจไม่อยากเชื่อ แม้นเทพคิดถึงเหตุการณ์ก่อนหน้าที่ณรังค์จะมาถึง ประคองคุยกับหมอในห้องพักฟื้น โดยไม่รู้ว่าเขารู้สึกตัวแล้ว...หมอ
บอกประคองว่าต้องรอดูอาการท่านฟื้นขึ้นมา อาจเป็นอัมพาตหรือเป็นเจ้าชายนิทรา ขอให้ญาติเตรียมใจไว้บ้าง
พอหมอกลับออกไป ประคองก็มีสีหน้าเหี้ยมขึ้น พูดลอดไรฟันด้วยความแค้นใจ “ทำไมไม่ตายๆไปซะที คนเห็นแก่ตัว มักมาก อยู่ไปก็มีแต่สร้างความเจ็บปวดให้คนอื่นซ้ำแล้วซ้ำเล่า เพราะฝ่าบาททำให้หม่อมฉันทุกข์ทรมาน เป็นคนแต่เหมือนไม่ใช่คน เพราะฝ่าบาททำให้ละมุลต้องหนีออกจากบ้าน ตอนนี้จะเป็นตายร้ายดียังไงก็ไม่รู้ คนอย่างฝ่าบาทจะอยู่ทำไมให้รกโลก”
แม้นเทพปรือตามองแล้วทำเป็นหลับ เห็นประคองกำลังจะทำบางอย่างกับเครื่องเช็กการทำงานส่วนต่างๆของร่างกาย พอดีณรังค์กับสิริกันยาเปิดประตูเข้ามา จึงหยุดชะงัก...
ณรังค์ยังตกใจกับคำพูดของท่านชาย ท่านยังย้ำอีกว่า “อย่า...บอก...นัง...คอง...”
ประคองกลับเข้ามา แม้นเทพหลับตาลง ณรังค์อึกอักกลบเกลื่อนว่าท่านชายยังไม่ฟื้น สายตาเธอมองท่านอย่างเกลียดชัง ทำทีเข้ามากุมมือห่วงใย พูดกับท่านชายว่า
“ติดต่อพยาบาลพิเศษเรียบร้อยแล้ว จนกว่าละมุลจะกลับมา แล้วหม่อมฉันจะมาเฝ้าท่านชายเอง” จังหวะนั้น เครื่องวัดการเต้นของหัวใจ อัตราการเต้นเร็วขึ้น แต่ไม่มีใครสังเกต
ประคองกลับไป ณรังค์รีบเข้ามาถามแม้นเทพ ต้องการคำอธิบาย ท่านชายปรือตาขึ้นมาอย่างอ่อนแรง สิริกันยาคิดว่าอย่าเพิ่งกวนท่าน เรียกพยาบาลก่อนจะดีกว่า เขาจึงกดปุ่มเรียก
ooooooo
ด้านละมุลเดินร้องไห้ไม่รู้จะไปไหน เห็นรถวิ่งไปมา ตัดสินใจจะเดินให้รถชน จบชีวิตตัวเอง สวัสดิ์ขี่รถมาฝั่งตรงข้าม เห็นละมุลกำลังเดินมากลางถนน ก็ร้องลั่นให้เธอหยุด รถใหญ่แล่นมาด้วยความเร็วผ่านหน้าสวัสดิ์ เขาตกใจมากคิดว่าเธอโดนชนไปแล้ว
แต่พอรถผ่านไป เห็นละมุลถอยกลับไปยืนบนไหล่ทางทรุดลงร้องไห้อย่างหนัก สวัสดิ์ถลาเข้ามาหา ละมุลเห็นจะวิ่งหนี แต่เขาคว้าแขนเธอทัน เธอหันกลับมาทุบตีเขายกใหญ่ สวัสดิ์งงพยายามกอดเธอไว้ถามว่าเกิดอะไรขึ้น
“ครูโกหกฉัน ทั้งๆที่ครูเป็นคนที่ฉันไว้ใจมากที่สุด...ฉันต้องถูกทำร้ายอีกกี่ครั้ง ฉันไม่อยากเสียใจอีกแล้ว ฉันเบื่อ ฉันอยากหยุด ฉันอยากจบ แต่ฉันก็ไม่กล้าอยู่ดี...จะตายก็ไม่ได้ จะอยู่ก็ไม่รู้จะอยู่ที่ไหน ไม่มีที่ให้ฉันอยู่เลย ท่านพ่อ คุณหญิง เกลียดฉัน...
พี่ณะก็ไม่อยากแต่งงานกับฉัน แม้แต่แม่ ก็ไม่สนใจว่าฉันจะรู้สึกยังไง ทุกคนเห็นแก่ตัว หรือตัวครูเองก็พยายามผลักไสฉัน เพราะกลัวตัวเองจะเดือดร้อน”
มีสุขตามมาถึง ได้ยินละมุลระบายความอัดอั้นก็เห็นใจ สวัสดิ์แย้งว่าไม่จริง ละมุลขัด
“รู้ไหม คุณหญิงพูดกับฉันว่าอะไร ก่อนที่ฉันจะหนีมา เขาบอกว่าที่จงสวัสดิ์ไม่มีใครรักฉัน ไม่มีใครต้องการฉัน แต่จริงๆแล้ว ไม่ใช่แค่ที่จงสวัสดิ์หรอก แต่เป็นทุกที่บนโลกใบนี้”
มีสุขตรงเข้ากอดละมุล “ฟังแม่นะลูก ละมุลอย่าเอาคำพูดของคนที่เกลียดชังมาทำร้ายตัวเอง เพราะเขาไม่ได้หวังดีกับหนู อย่าคิดว่าไม่มีใครรัก โดยเฉพาะแม่หนู แม่ทุกคนรักลูกแต่อาจจะรักด้วยวิธีที่ไม่เหมือนกัน และแม่จะเจ็บปวดมากถ้าลูกไม่เห็นคุณค่าของตัวเอง จนคิดว่าไม่สมควรได้รับความรักหรือเป็นที่ต้องการของใคร หนูต้องรักตัวเองให้มากๆก่อนนะลูก ด้วยการมีสติ แล้วหนูจะมองเห็นเองว่าหนูสามารถอยู่ที่ไหนก็ได้บนโลกใบนี้”
ละมุลร้องไห้โฮอย่างทุกข์ทรมานใจ มีสุขกอดปลอบด้วยความสงสารพากลับไปนอนพักที่ห้อง แล้วออกมาคุยกับสวัสดิ์ เขาตัดสินใจเล่าเรื่องทั้งหมดให้แม่ฟัง
จากนั้นสวัสดิ์ถือถาดอาหารมาให้ละมุล แต่เคาะเรียกเธอไม่ตอบ เขาจึงบอกเธอว่าจะนั่งรออยู่หน้าห้อง จนกว่าเธอจะหิวและออกมากิน...ละมุลนอนนิ่งน้ำตาไหลหมดอาลัยตายอยาก...
ความแค้นของประคองไม่ลดราลง ยิ่งเมื่อรู้จากหมอว่าแม้นเทพอาจเป็นเจ้าชายนิทรา เธอกลับถึงวัง เข้ามาในห้องแม้นเทพอย่างถือวิสาสะ หยิบกล่องสร้อยมรกตที่หม่อมช้องนางเคยสวมใส่ออกมา ยิ้มให้กับตัวเองอย่างแสนจะมีความสุข
ด้านปฐวีต่อว่ากนกอรที่คนของแฟนเธอทำงานไม่สำเร็จ ถึงขั้นจะเลิกคบ แต่กนกอรไม่ยอมเพราะการได้ขึ้นชื่อว่าเป็นเพื่อนสนิทคุณหญิงปฐวีเป็นที่สนใจของสื่อดี คุณหญิงแค้นใจคิดว่าคงต้องลงมือจัดการสิริกันยาด้วยตัวเอง
บ่ายวันนั้น ณรังค์นั่งเครียดอยู่หน้าห้องพักฟื้น ครุ่นคิดที่แม้นเทพบอกว่าประคองจะฆ่าท่าน สิริกันยายื่นถ้วยกาแฟร้อนๆให้ เขารับมือจับมือเธอเข้าพอดี
หญิงสาวสบตาใจสั่นสักครู่รีบดึงมือออกอ้างว่าร้อนมือแล้วเปลี่ยนเรื่องถาม ทำไมเขาถึงไม่บอกประคองว่าท่านชายรู้สึกตัว
ณรังค์หนักใจ “นี่เป็นครั้งแรกที่ผมเห็นสายตาอ้อนวอนขอร้องจากท่าน แสดงว่าท่านยังไม่อยากให้ผมบอก คุณเองก็เถอะอย่าเพิ่งไปบอกใครนะ”
“คุณเชื่อที่ท่านบอกเรื่องคุณประคองทำร้ายท่านไหมคะ”
“ผมต้องการคำตอบยืนยันจากปากของท่านเมื่อท่านอาการดีกว่านี้ แล้วถ้าท่านยังยืนยันในสิ่งที่ท่านพูด ผมก็ไม่รู้ว่าควรจะเชื่อไหม หรือจะต้องรู้สึกยังไง ผมเป็นผมทุกวันนี้ได้เพราะคำสั่งสอนของแม่คองคนเดียว” ณรังค์น้ำตาซึมกลัวจะเจอความจริงที่ทำให้หัวใจแตกสลาย
ไม่เพียงแค่เจอความทุกข์แต่ณรังค์ยังต้องพบศึกหนัก เมื่อวิเชียรโทร.รายงานเรื่องลูกค้าต่างชาติโดนทำร้ายในห้องพักจนสลบ เขาตกใจมากจะรีบกลับไปที่โรงแรม สิริกันยาเห็นใจและเป็นห่วงจึงขอเป็นคนขับรถให้ พร้อมแสดงว่าตนมีใบขับขี่ เขายื่นกุญแจรถ เธอรับอย่างระวังไม่ให้มือสัมผัสกัน เขาหาว่าเธอรังเกียจ เธอปฏิเสธไม่โกรธและไม่เถียงให้เขาหนักใจอีก
แต่พอขึ้นนั่งประจำที่คนขับกลับหาที่สตาร์ตรถไม่เจอ ณรังค์แอบขำกับท่าทางที่ทำเป็นเก่งของเธอ แกล้งพูดโดยไม่หันมองว่า...ขวามือข้างล่าง หญิงสาวเขินนิดๆแต่สร้างความมั่นใจ
“ไม่ต้องกลัวหรอกค่ะ นั่งให้สบายเถอะ มีเรื่องเครียดกว่าเรื่องที่ฉันขับรถให้คุณนั่ง รออยู่ที่โรงแรม” คำพูดของสิริกันยาทำให้ณรังค์เชื่อใจและผ่อนคลายขึ้น
ความวุ่นวายที่โรงแรม ลูกค้าที่บาดเจ็บแชร์เรื่องราวลงโซเชียล ไม่นานยอดจองห้องพักลดฮวบลงเจ็ดสิบเปอร์เซ็นต์...ณรังค์ สุนันทา อ๋อง สิริกันยา วิเชียรและพนักงานที่เกี่ยวข้องร่วมประชุม เช็กภาพจากกล้องวงจรปิดทุกมุม เห็นว่าคนร้ายตั้งใจเข้ามาดิสเครดิตโรงแรม สุนันทาให้เรื่องคนร้ายเป็นหน้าที่ของตำรวจ ตอนนี้พวกเราต้องกู้ชื่อเสียงโรงแรมกลับมาโดยเร็ว
“แต่ต้องยอมรับว่าเราบกพร่อง” ณรังค์พูดขึ้น สุนันทาเห็นด้วย
“รีบแถลงข่าวไม่ต้องแก้ตัว ยอมรับความผิดพลาดทั้งหมด ฉันว่าสังคมจะต้องเข้าใจและให้ความเห็นใจ ไม่มีใครไม่อยากให้โอกาสคนที่ยอมรับความผิดพลาดและพร้อมจะแก้ตัว ดีกว่าทำตัวโอหังโยนความผิดให้คนอื่นเพียงอย่างเดียว โดยไม่มองตัวเอง...แล้วอย่าลืมย้ำว่า เราคือคนที่อยู่ในที่แจ้ง ย่อมลำบากที่จะป้องกันตัวเองจากคนที่ไม่หวังดีซึ่งอยู่ในที่มืด เพราะเราไม่มีทางรู้ว่าใครจะลงมือทำอะไร เมื่อไหร่ อย่างไร”
ณรังค์สั่งการลงไป และจะเป็นคนตอบคำถามชี้แจงทางเพจด้วยตัวเอง สุนันทาเห็นดีด้วย ให้กำลังใจณรังค์ว่าคืนนี้คงเหนื่อยหน่อย อ๋องจะช่วยอธิบายกับเพื่อนๆในวงการเอเจนซี่และการท่องเที่ยวอีกแรง ...ระหว่างเดินออกจากห้องประชุมมาตามล็อบบี้
สุนันทาเอ่ยถามถึงอาการแม้นเทพ เห็นสิริกันยาบอกว่ายังไม่ฟื้น ณรังค์เหลือบมองหญิงสาวทำนองขอบคุณที่ไม่พูดความจริง
อ่านละครเรื่อง สายธารหัวใจ ตอนที่ 9 วันที่ 17 พ.ย.60
ละครเรื่อง สายธารหัวใจ บทประพันธ์โดย วาสนาละครเรื่อง สายธารหัวใจ บทโทรทัศน์โดย คนเขียนเงา
ละครเรื่อง สายธารหัวใจ กำกับการแสดงโดย ชนะ คราประยูร
ละครเรื่อง สายธารหัวใจ ผลิตโดย บริษัท เมคเกอร์ กรุ๊ป จำกัด
ละครเรื่อง สายธารหัวใจ ควบคุมการผลิตโดย ณัฐพงศ์ เหมือนประสิทธิเวช
ละครเรื่อง สายธารหัวใจ ออกอากาศทุกวันพุธ-พฤหัสบดี เวลา 20.15 น. ทางช่อง 33 HD
ที่มา ไทยรัฐ