อ่านละคร รักกันพัลวัน ตอนที่ 13 วันที่ 21 พ.ย.60
ภาพที่ปรากฏในเวลาต่อมา ตุลกับแมตต์แหวกว่ายอยู่ท่ามกลางปลาใหญ่น้อยแหวกว่ายผ่านไปมา เป็นความจริงที่สวยงาม ที่เหมือนล่องลอยอยู่ในโลกแห่งความฝัน...ooooooo
การโชว์ให้อาหารปลาที่สวยงามเสร็จสิ้นลงท่ามกลางความชื่นชมของเด็กๆ เมื่อขึ้นมาเปลี่ยนเป็นชุดปกติแล้ว ตุลขอบคุณแมตต์ที่ลงไปช่วย
แมตต์ตอบหน้านิ่งว่าเป็นหน้าที่ของตนอยู่แล้วเธอคนเดียวจะไหวได้ไง แต่ตุลก็ขอบคุณเพราะเขาจะไม่ลงไปช่วยก็ได้ แมตต์ขอเปลี่ยนคำขอบคุณเป็นเลี้ยงอาหารกลางวันสักมื้อได้ไหม ตนหิวแล้ว แมตต์เผลอยิ้มนิดๆ เพียงเท่านั้นตุลก็หายเครียด โลกสดใสขึ้นมาทันที
แต่ไม่ทันไรฐานัทก็หิ้วเบนโตะกับตะกร้าใส่ถ้วยกาน้ำชามาชวนตุลไปกินข้าวกัน ทันใดโรสก็มาหาแมตต์ เขาจึงขอตัวไปกับโรส ทั้งแมตต์และฐานัทต่างรู้สึกเจ็บแปล๊บเมื่อเห็นคนที่ตนสนิทเดินไปกับอีกคน
แมตต์กับโรสไปนั่งในโรงอาหารพนักงาน ส่วนฐานัทกับตุลไปนั่งที่โต๊ะใต้ต้นไม้ แมตต์มองผ่านกระจกไปด้วยสายตาไม่พอใจ โรสฮึดขึ้นมาเสนอว่า
“เราลองเผชิญหน้ากับความจริงอีกสักตั้งไหมแมตต์ เดินไปทำให้ตัวเองเจ็บที่สุดอีกครั้ง ดีกว่านั่งมองแล้วปล่อยให้ตัวเองเจ็บไปเรื่อยๆ เจ็บเร็ว จบเร็ว เราจะได้เริ่มต้นใหม่เร็ว จริงไหม”
อึดใจเดียวแมตต์กับโรสก็ไปขอนั่งด้วยกับฐานัทและตุล ทั้งสี่นั่งเผชิญหน้ากันอย่างอึดอัด แม้จะเชิญชวนกันกินอาหารแต่ก็ฝืดเฝื่อนและยังมีพูดเหน็บแนมกระทบกระแทกกันอีกต่างหาก
แมตต์เห็นที่นิ้วนางตุลไม่ได้ใส่แหวนถามว่าลืมหรือเปล่า ฐานัทชิงตอบว่าแหวนยังอยู่กับตน
“ไม่ใส่ตอนนี้ ก็ไม่ได้หมายความว่าจะไม่ใส่นะคะพี่นัท” ตุลพูดชัดๆทำให้บรรยากาศเงียบ อึดอัดขึ้นอีก แล้วต่างก็กินอาหารอย่างฝืดคอ...
คืนนี้ ขณะตุลนอนหลับสนิท ปรีชาก็โทร.เข้ามือถือบอกว่าพอหมอให้ออกจากโรงพยาบาล ตนก็ไปเอาเป้ที่ล็อกเกอร์ เห็นระดับน้ำในโซนปลาเล็กลดลงผิดปกติ เครื่องอาจจะขัดข้องหรือเปล่า ตนโทร.เรียกช่างก็ไม่รับสาย ถามตุลว่าจะลองเข้าไปดูหน่อยไหม ถ้าตุลจะมา ตนก็จะได้อยู่รอเป็นเพื่อน
แม้จะดึกแล้วและตุลก็จำได้ว่าตอนออกมาตนตรวจดูทุกโซนทุกแท็งก์แล้ว แต่ก็จะไปดูอีกที
ไปถึงก็ร้องเรียกปรีชาแต่ไม่มีเสียงตอบ ตุลวิ่งไปที่โซนปลาเล็กจุดที่ปรีชาโทร.บอก เห็นน้ำก็อยู่ในระดับปกติ สงสัยว่าทำไมปรีชาจึงบอกว่าน้ำลด? ตุลเดินตรวจไปจนถึงห้องควบคุมการระบายน้ำก็เห็นปกติ นึกว่าปรีชาอาจตามช่างมาดูแล้ว ตรวจดูอย่างละเอียดอีกครั้งแล้วปิดประตูไว้ตามเดิม...
แต่พอตุลกลับถึงบ้าน เจอแมตต์รออยู่ เขาถามว่าใครมาส่ง ตุลบอกว่ามอเตอร์ไซค์ยามที่สวนสัตว์ แมตต์ดูนาฬิกาบอกว่าตีสองแล้วเธอไปที่นั่นคนเดียวหรือ ตุล บอกว่าไปดูความเรียบร้อยที่บลู ซี เวิลด์ ถามว่าเขามีธุระอะไร
“ไม่มี...ผมแค่มารอดูว่าคุณจะกลับบ้านไหม กลับกับใคร หรือไม่กลับ หรือกลับมาแล้ว มีแหวนสวมติดนิ้วมาด้วยรึเปล่า...” ตุลบอกว่าถ้าตนพร้อมสวมแหวนพี่นัทเมื่อไหร่ จะบอกเขาเป็นคนแรก “ถ้างั้น...ผมกลับล่ะนะ... อยากให้คุณรู้ไว้ว่า ผมสบายใจมากแค่ไหนที่คุณยังไม่สวมแหวนนั้น...”
แมตต์เดินกลับไปแล้ว ตุลมองตาม สงสัยว่าเขาหมายความว่ายังไง และทำไมต้องรู้สึกดีขนาดนั้น?
ooooooo
รุ่งขึ้น ตุลกับแมตต์ไปเจอกันที่บลู ซี เวิลด์แต่เช้า โตมรวิ่งมาบอกปากคอสั่นว่าปลาฉลามวูเบกองตายทั้งบ่อพัก!
เมื่อไปดูที่บ่อพักปลาฉลาม เห็นปลาตายจมอยู่ก้นบ่อทั้งสามตัว แต่น้ำในบ่ออยู่ในระดับปกติ แต่พอมองไล่ไปเห็นระดับน้ำที่บ่อพักเล็กอยู่ต่ำกว่าปั๊ม!
“เป็นไปได้ไง เมื่อคืนตอนที่เข้ามาดูระดับน้ำยังปกติอยู่เลย” ตุลเอะใจ
เมื่อเช็กต่อไปพบวาล์วระบายน้ำถูกเปิดค้างไว้ แมตต์เรียกทุกคนไปที่ห้องประชุมทันที
แต่ทั้งหมดยังไม่ทันเข้าห้องประชุม ก็เจอแบรดกับฌอนเดินเข้ามาอย่างตึงเครียด แมตต์เข้าประคองแบรด ถามว่าพ่อหายดีแล้วหรือ มาตั้งแต่เมื่อไหร่
“เรื่องนั้นไม่ต้องสนใจ ที่พ่ออยากรู้ตอนนี้คือ ฉลามวูเบกองตายได้ยังไง?”
เมื่อเข้าไปในห้องประชุม มนตรีรายงานการดูแลบ่อปลาว่า วันนี้นับแต่เจ็ดโมงเช้าจนเที่ยงคืนทุกอย่างปกติ แบรดถามว่าแล้วทำไมปลาถึงตาย โตมรชี้แจงว่า
“มีคนเปิดวาล์วระบายน้ำออกจากบ่อที่ต้องส่งไปบำบัดครับ พอระดับน้ำต่ำกว่าปั๊ม ปั๊มมันเลยดูดอากาศเข้าไป ทำให้เกิดฟองอากาศในบ่อ ฟองอากาศพวกนี้จะไปอุดเหงือกปลา แค่ไม่เกินสองชั่วโมงปลาก็ตายแล้วครับ”
แบรดกับฌอนซักถามรายละเอียดของการเข้าเวรและออกเวร ตุลรับว่าหลังจากเวรสุดท้ายออกแล้วตนได้เข้าไปในสวนสัตว์เพราะมีพนักงานโทร.แจ้งว่าระดับน้ำที่โซนปลาเล็กลดลงผิดปกติ แต่เมื่อตนเข้าไปดู ทุกอย่างยังปกติ
แบรดสั่งมนตรีให้เช็กกล้องวงจรปิดในส่วนจัดแสดงทั้งหมดว่าหลังจากตุลออกมาแล้วมีใครเข้าไปบ้างและให้ปิดข่าวให้เงียบที่สุด ห้ามสื่อหรือนักท่องเที่ยวรู้เด็ดขาดว่าเกิดอะไรขึ้นที่นี่ บอกแมตต์ว่า
“พ่อเชื่อว่ามันไม่ใช่อุบัติเหตุ ต้องมีใครสักคนที่จงใจทำลายภาพลักษณ์บลู ซี เวิลด์ และพ่อก็มั่นใจว่าต้องเป็นฝีมือคนในนี้แหละ”
แมตต์ถามว่าพ่อคงไม่คิดว่าเรื่องนี้เป็นฝีมือตุลใช่ไหม แบรดบอกว่ายังไม่มีหลักฐาน แต่มั่นใจว่าทักษะต้องเกี่ยวข้องกับเรื่องนี้แน่
พอแมตต์เดินออกไป นลินีก็เอาเอกสารเข้ามาให้แบรดกับฌอนเซ็น วางแฟ้มแล้วยืนรีรอ แบรดถามว่ามีอะไรไหม นลินีทำหน้าลำบากใจแล้วยื่นซองให้ฌอนบอกว่ามอเตอร์ไซค์รับจ้างมาส่งรูปถ่ายให้ตน คิดว่ามันอาจจะเป็นหลักฐานที่เป็นประโยชน์กับบริษัทบ้าง
ฌอนดึงภาพออกมาดูกับแบรด ทั้งสองถึงกับอึ้ง ทันใดนั้นมนตรีก็หน้าเครียดเข้ามาบอกว่า
“ได้ภาพจากกล้องวงจรปิดมาเรียบร้อยแล้วครับคุณแบรด”
ooooooo
ภาพจากกล้องวงจรปิดคือตุลเข้าไปที่สวนสัตว์หลังเที่ยงคืน แบรดถามว่าเธอเคยเป็นลูกน้องที่ทักษะไว้ใจมาก ทุกครั้งที่บลู ซี เวิลด์มีปัญหา เธอมีส่วนร่วมด้วยหรือเปล่า
ทั้งแมตต์ โตมร และมนตรี ต่างช่วยกันพูดว่าตุลเป็นคนรักปลาทะเลมาก เชื่อว่าตุลคงไม่ดับฝันของตัวเองด้วยการทำเรื่องแบบนั้น
ฌอนให้ตุลอธิบายอีกทีว่าเธอกลับไปที่บลู ซี เวิลด์ อีกครั้งทำไม เมื่อตุลเล่าว่าปรีชาที่ออกจากโรงพยาบาลมาเอากระเป๋าที่ล็อกเกอร์เป็นคนโทร.บอกว่าระดับน้ำที่โซนปลาเล็กลดลง ตามช่างไม่ได้ ตนเลยกลับไปดู
“ตามปรีชามายืนยันจะได้รู้ว่าความจริงเป็นยังไง” แบรดสั่ง แมตต์บอกว่า ปรีชาจะทำให้พ่อเลิกสงสัยตุลได้
ครู่ใหญ่โตมรก็เข้ามาบอกว่าพาปรีชามาไม่ได้เพราะยังอยู่ที่โรงพยาบาล แมตต์กับฌอนจึงไปที่โรงพยาบาล จากการสอบถามปรีชาบอกว่าตนเข้าโรงพยาบาลแล้วไม่ได้ออกไปไหนเลย ตุลจ้องหน้ายืนยันว่าเมื่อคืนเขาโทร.หาตน บอกว่าอยู่ที่บลู ซี เวิลด์ โตมรจึงเอาโทรศัพท์ของตุลไปเช็กดู
“ช่วงใกล้ๆเที่ยงคืน ไม่มีเบอร์ของปรีชา” มนตรีดูแล้วไม่มีเบอร์ของปรีชา แต่มีเบอร์แปลกๆ ตุลถามว่าเบอร์ใคร ทุกคนมองหน้าตุลสงสัยว่าเธอพูดปดจริงๆ!
ooooooo
ต่อมาแบรดเรียกตุลไปคุยในห้องโดยมีฌอนร่วมอยู่ด้วย แบรดเอารูปที่นลินีเอามาให้ดู เป็นรูปที่ ตุลยิ้มแย้มนั่งคุยกับทักษะ เชื่อว่าทั้งสองกำลังวางแผนดิสเครดิตบลู ซี เวิลด์ เช็กวันเวลาแล้วเป็นวันที่แมตต์ไม่อยู่พอดี
ตุลยืนยันว่าไม่ใช่ ทักษะมาชวนตนไปทำงานด้วย แต่ตนไม่มีวันไปทำงานกับคนแบบนี้
ตุลถูกทั้งแบรดและฌอนกดดันจนตัดสินใจลาออก แมตต์สับสน ถามว่า
“เขาจ้างเธออย่างงั้นเหรอ เงินเท่าไหร่ถึงซื้อใจเธอได้”
ตุลเจ็บปวดจนน้ำตาคลอ แต่ไม่ตอบเดินดุ่มไปเก็บของที่ห้องทำงาน ครู่เดียวมนตรีก็วิ่งโร่มาบอกแมตต์ว่าตุลเก็บของจะไปแล้ว ถามว่าไม่ไปลากันหน่อยเหรอ?
มนตรีกับโตมรวิ่งตามตุลที่อุ้มกล่องออกไป บอกตุลว่าตนสองคนเชื่อว่าตุลไม่ได้ทำและจะหาคนร้ายตัวจริงช่วยเธอให้ได้
“ขอบใจพี่ตรีกับโตมากนะที่เชื่อใจ ตุลไปล่ะ โชคดีนะ” ตุบรีบผละไปก่อนที่น้ำตาจะร่วง
ที่ลานจอดรถบลู แพลนเนต ฐานัทขับรถปาดหน้ารถโรสเข้าไปจอดพรืด โรสถามว่าจะรีบไปไหน เขาบอกว่ามารับตุลกลับบ้าน เพราะตุลลาออกแล้ว เจอตุลหอบกล่องมาพอดี ฐานัทรีบเข้าไปรับแต่พอจะเดินไปที่รถ ตุลนึกได้ว่าลืมอุปกรณ์ดำน้ำที่บลู ซี เวิลด์ ให้รอแป๊บแล้ววิ่งกลับไป
โรสเจ็บลึกๆเมื่อเห็นฐานัทแคร์ตุลมาก ฮึดขึ้นมาบอกชายหนุ่มว่าตนนัดแมตต์ไว้เหมือนกัน แล้วเดินแยกไปอีกทาง ไปเจอนลินีบอกว่าแมตต์อยู่ที่ออฟฟิศบลู ซี เวิลด์ โรสจึงเดินไปที่นั่น
แมตต์เดินมาดูโต๊ะทำงานของตุลอย่างเศร้าเหงา เห็นเสื้อแจ็กเกตบลู ซี เวิลด์ของตุลพาดอยู่ที่เก้าอี้ เขาหยิบเดินตามไป เจอโรสมาถึงพอดี เธอบอกให้รีบไปเพราะตุลยังอยู่ แมตต์เบี่ยงตัววิ่งอ้าวไป
เมื่อเจอตุล เขาเปรยๆว่าจนป่านนี้ตนก็ยังเชื่อว่าตุลไม่ได้ทำ ตุลขอบคุณ เอ่ย “ลาก่อน...”
“เราจะเจอกันอีกไหมตุล” เสียงแมตต์เว้าวอน จนตุลหยุด อยากจะหันกลับไป แต่เหตุการณ์ที่เพิ่งผ่านมา ที่แบรดกับฌอนเรียกไปคุย เตือนใจตัวเองจนยืนทื่อ...
แบรดบอกตุลขณะนั้นว่า “เราเชื่อใจเธอ เพราะเราเชื่อในตัวแมตต์”
“พนักงานทุกคนที่นี่รับรู้ว่าเธอออกจากงาน เพราะฉะนั้นคนร้ายตัวจริงมันต้องย่ามใจและลงมืออีกแน่ สำคัญที่สุดคือเธอต้องไม่ติดต่อกับแมตต์ เพื่อให้ทุกคนเชื่อสนิทใจว่าเราไล่เธอออก เพราะคิดว่าเธอผิดจริง ยิ่งเธออยู่ห่างแมตต์มากเท่าไหร่ คนร้ายก็จะวางใจมากเท่านั้น เข้าใจที่ฉันพูดใช่ไหม” ฌอนย้ำ
เมื่อตุลรับปาก แบรดชมว่า “ดี พิสูจน์ให้ฉันเห็นว่าลูกชายฉันเลือกคนไม่ผิด”
แมตต์ยืนรอคำตอบจากตุล เห็นเธอชะงักแล้วรีบเดินไปเพราะกลั้นน้ำตาไม่อยู่ แมตต์ดึงมือเธอไว้ ส่งแจ็กเกตให้ ตุลรับโดยไม่หันมองแล้วรีบไป แมตต์มองตามตาละห้อย...เจ็บร้าวไปทั้งหัวใจ...
เมื่อกลับถึงบ้านตัวเอง ทั้งบุญลือและสมฤดีปลอบตุลไม่ต้องเสียใจ ให้มาช่วยกันทำข้าวต้มมัดที่มีออเดอร์เข้ามาจนทำไม่ทัน ตุลมองพ่อกับแม่พูดอย่างเด็ดเดี่ยวว่า
“ตุลไม่ยอมลาออกจากงานที่ตุลรักฟรีๆหรอก ตุลต้องหาหลักฐานให้ได้ว่าคนร้ายตัวจริงเป็นใคร”
“ระหว่างนี้พี่ว่าตุลอยู่ช่วยคุณอาทำงานที่ร้านไปก่อนดีไหมจะได้ไม่เหงา ส่วนเรื่องหลักฐานไม่ใช่แค่ตุลที่ไม่ยอมให้เรื่องมันจบแบบนี้ ทุกคนที่รู้จักตุลคงไม่มีใครยอมให้ตุลเป็นแพะรับบาปเหมือนกัน”
ตุลมีกำลังใจขึ้นมากเมื่อทุกคนให้กำลังใจและจะช่วยสืบหาคนร้ายให้ได้
ooooooo
ทักษะมาหานลินีที่บ้าน หัวเราะเยาะว่าแบรดหูเบาเลยเสียทั้งปลาและมือขวา นลินีติงว่า ไม่ใช่แบรดหูเบา แต่หลักฐานที่เขาให้ตนมัดตุลจนดิ้นไม่หลุดต่างหาก บอกทักษะว่า
“ที่จริงหน่อยไม่อยากทำเลย แต่หน่อย...อยากให้ลูกมีพ่อ”
ทักษะไม่ได้ฟังนลินีพูดเลย เขาจมอยู่กับความคิดของตัวเอง สะใจที่ทำให้ บลู ซี เวิลด์เสียหาย ปรามาสว่าขาดมือขวาไป ลูกชายมือใหม่อ่อนหัดอย่างแมตต์จะแบกรับภาระคนเดียวไหวหรือ
นลินีพยายามที่จะพูดเรื่องการรับรองบุตร แต่ทักษะไม่สนใจ ครั้นขอให้วันนี้...พรุ่งนี้ไปรับรองบุตรด้วยกัน เขาก็อ้างว่าไม่ว่าง ว่างเมื่อไหร่แล้วจะบอก นลินีหวานอมขมกลืนยอมอดทนเพื่อลูก
จนต่อมานลินีนัดทักษะที่อำเภอ เธอไปนั่งรอด้วยความหวังว่าวันนี้ลูกจะมีพ่อแล้ว แต่แล้วทักษะก็โทร. มาบอกว่าวันนี้ไม่ว่าง ติดธุระสำคัญ เอาไว้วันหลังก็แล้วกันแล้วตัดสายเลย นลินีใจห่อเหี่ยว ความหวังสลายในพริบตา
แต่พอทักษะตัดสายจากนลินีแล้ว เขาเดินไปนั่งที่โซฟาในสปาที่ภรรยาเขานวดตัวอยู่ พนักงานเดินมา บอกว่า “คุณทิพย์นวดตัวเสร็จแล้ว กำลังอาบน้ำแต่งตัวอยู่ คุณทักษะรอสักครู่นะคะ”
“ไม่เป็นไรครับ วันนี้ผมว่างทั้งวัน บอกคุณทิพย์ตามสบายเลยครับ” ทักษะยิ้มแย้มนั่งรอสบายๆ
เป็นความบังเอิญที่ทางอำเภอมีประชุมและสั่งข้าวต้มมัดม่วนใจ๋ไฮโซจำนวนมาก ตุลจึงขอแรงโตมรให้ช่วยไปส่ง พอไปถึงหน้าอำเภอ ทั้งสองก็เห็นนลินีเดินเศร้าออกมา ตามด้วยปรีชาที่อุ้มทารกวัยหกเดือนอยู่ โตมรสงสัยว่าปรีชาอุ้มเด็กที่ไหนมา แอบดูแอบฟัง ได้ยินนลินีทำท่าจะร้องไห้บอกว่า “เขาไม่มา”
“ผมว่าไอ้ผู้ชายคนนี้มันหลอกใช้พี่แน่ๆ” ปรีชาเจ็บแค้น นลินีพูดทั้งน้ำตาว่าเขาเป็นพ่อของลูก จะมาหลอกใช้ตนได้ยังไง “ผมขอโทษ...ผมอาจคิดมากไปเอง เรากลับกันเถอะ ผมมีดำน้ำตอนบ่ายสี่ด้วย”
ตุลมองหน้าโตมรถามว่าสองคนนี้รู้จักกันด้วยหรือ โตมรก็สงสัยเพราะตั้งแต่ปรีชามาทำงานที่นี่ก็ไม่เคยเห็นพูดคุยกับนลินี เดินเฉียดกันไปเฉียดกันมายังไม่มองหน้ากันเลย
จากที่เห็นวันนี้ ตุลมีลางสังหรณ์ว่าต้องมีอะไรไม่ชอบมาพากลระหว่างสองคนนี้แน่
โตมรกลับมาเล่าให้มนตรีฟัง วิเคราะห์กันว่าทารกนั้น อาจเป็นลูกของปรีชา ขณะนั้นเอง แมตต์เดินมาสั่งมนตรีให้สรุปความเห็นลูกค้าบลู ซี เวิลด์ให้ด้วย ตนจะเอาเข้าที่ประชุม แล้วมองหน้าโตมรพูดเชิงถามเชิงตำหนิว่า
“เมื่อกลางวันทีมงานสารคดีของญี่ปุ่นแวะมาขอข้อมูลทำสคริปต์ แต่คุณไม่อยู่...คุณไปไหน ให้ทีมงานรอเกือบครึ่งชั่วโมง”
โตมรอึกอักบอกว่าตนออกไปที่ร้านมา แต่ไม่กล้าบอกว่าไปหาตุลที่ร้านข้าวต้มมัด
ooooooo
โรสไปแอบดูฐานัทอยู่ที่หน้าบริษัทของเขา จอดรถในที่ห้ามจอดจนตำรวจมาล็อกล้อ ฐานัทกำลังจะเอาใบตองไปส่งที่ร้าน เจอจึงให้ซ้อนมอเตอร์ไซค์ไปด้วยกัน
เย็นนี้บุญลือกับสมฤดีขายข้าวต้มมัดกันแทบไม่ทัน โดยตุลก้มหน้าก้มตาห่อข้าวต้มมัดอยู่ข้างหลัง บุญลือกับสมฤดีเห็นใครคนหนึ่งมายืนอยู่หน้าร้านก็หาทางเลี่ยงไปหลังร้าน
พอตุลเงยมองไปหน้าร้านเห็นแมตต์ยืนหล่อเท่ อยู่หน้าร้านก็อึ้ง...
ทันใดนั้นฐานัทกับโรสมาถึงหน้าร้านพอดี สี่คนมองกันอิหลักอิเหลื่อทันที สมฤดีกับบุญลือรีบออกมาแก้สถานการณ์ เชิญทุกคนเข้าร้าน เอาชาอู่หลงที่เพื่อนให้มาชงให้ดื่มกัน
ขณะนั้นเองโทรศัพท์ฐานัทดังขึ้น เขาหยิบมาดู พลันก็ลิงโลดกลบบรรยากาศที่อึดอัดเสียสิ้น
“ตุล! พี่ได้ทุนแล้วนะ”
“จริงเหรอพี่นัท ดีใจด้วยค่ะ ลุ้นมาตั้งนาน ไหนบอกประกาศผลพรุ่งนี้ไง” ตุลตื่นเต้นมาก
“ไม่รู้สิ วันนี้มีประชุมผู้บริหาร คงเอาเรื่องนี้มาคุยเลยมั้ง เราไปด้วยกันนะตุล!!!”
ทั้งสองแสดงความยินดีกันราวกับอยู่กันเพียงสองคน แมตต์กับโรสที่นั่งจิบชาอยู่ถึงกับสำลัก
ooooooo
โรสถามว่าได้ทุนที่ไหน พอฐานัทบอกว่าอิตาลี ก็เหน็บว่ารู้กันอยู่แล้วใช่ไหม เพราะเป็นจังหวะที่ตุลลาออกจากงานพอดี แมตต์ทนไม่ได้เหน็บว่าไปสวมแหวนกันที่โน่นโรแมนติกกว่ามาก
ตุลเลยประชดว่าสวมแหวนที่นี่มันจะโรแมนติกสู้ที่โน่นได้ยังไง
บุญลือกับสมฤดีใจไม่ดี บ่นกันว่าไม่น่าชวนเข้ามาเลย บรรยากาศหนักกว่าเดิมอีก
โรสอ้อนแมตต์ว่าเหลือแต่คู่เราแล้ว ชวนไปดูฤกษ์กันเมื่อไหร่ดี
“ไม่ต้องดู ผมอาจจะเซอร์ไพรส์ขอแต่งงานกับคุณก่อนคู่นี้ก็ได้” แมตต์เล่นแรงแต่ถูกใจ โรสกอดแขนซบไหล่ออดอ้อน ตุลกับฐานัทยิ้มให้ทั้งคู่อย่างฝืดเฝื่อน...
ที่ห้องอาหารติดกับสระว่ายน้ำที่บ้านแบรด แบรดกับเจนนั่งดูฌอนว่ายน้ำเอาจริงเอาจัง เจนปรารภว่าดูลูกไม่มีความสุข แบรดถามป้ากลางที่เอาผลไม้เข้ามาเสิร์ฟว่า
“เกิดอะไรขึ้นระหว่างที่ผมไม่อยู่ที่นี่หรือคุณกลาง”
“ฌอนกับพิมมี่ถูกใจกัน แล้วก็ลองคบกันมาสักพักแล้วค่ะ แต่หลังๆเริ่มห่างกันไปเพราะไม่มีเวลาให้กัน เริ่มจากฌอนทำงานหนักมาก พิมมี่เลยต้องหาอะไรทำเพื่อไม่ให้ตัวเองคิดมาก ทำไปทำมาเลยได้รู้จักคนเยอะขึ้น ได้ช่วยเหลือคนมากขึ้น ก็เลยสนุกกับชีวิต ตรงข้ามกับพ่อฌอนที่คงรู้สึกว่า...”
“ทุกอย่างไม่เหมือนเดิม” เจนคาดเดา
“จริงๆพ่อฌอนก็ไม่ผิดนะคะ เธอแค่มุ่งมั่นตั้งใจทำเพื่อคุณแบรด อะไรที่เกี่ยวกับคุณแบรด เธอก็พยายามทำเต็มที่ เพื่อให้ทุกอย่างออกมาสมบูรณ์แบบเท่านั้นเอง”
อ่านละคร รักกันพัลวัน ตอนที่ 13 วันที่ 21 พ.ย.60
ละครเรื่อง รักกันพัลวัน บทประพันธ์โดย เชอริณละครเรื่อง รักกันพัลวัน บทโทรทัศน์โดย ปารดา
ละครเรื่อง รักกันพัลวัน กำกับการแสดงโดย ป้าแจ๋ว ยุทธนา ลอพันธุ์ไพบูลย์
ละครเรื่อง รักกันพัลวัน ผลิตโดย บริษัท ฟีล กู๊ด เอ็นเทอร์เทนเม้นท์ จำกัด
ละครเรื่อง รักกันพัลวัน วัน-เวลาออกอากาศ: ทุกวันศุกร์ - อาทิตย์ เวลา 20.15 น.
ติดตามชมละครเรื่อง รักกันพัลวัน ได้ทางไทยทีวีสีช่อง 3
ที่มา ไทยรัฐ