อ่านละคร รักกันพัลวัน ตอนที่ 10 วันที่ 17 พ.ย.60
“คือ...ตุลไม่สบายมากครับคุณอา ไข้ขึ้นสูงมากถ้าไม่รีบเช็ดตัวกลัวตุลจะชักครับ”บุญลือแปลกใจที่คนอย่างตุลเป็นไข้ แต่พอจับตัวก็สะดุ้งเพราะตัวร้อนจี๋ แมตต์บอกว่าตนพาไปหาหมอและกลับมานอนพัก เพิ่งกินยาลดไข้ไป บุญลือขอบคุณที่มีน้ำใจมาส่งตุลและเช็ดตัวให้ด้วย ยื่นถุงข้าวต้มมัดให้บอกว่าเพิ่งทำเสร็จใหม่ๆ แบ่งไปชิม พลางจะแบ่งให้
“ไม่ต้องครับคุณอา ผมกำลังจะกลับพอดี เอาไว้พรุ่งนี้ผมแวะมาดีกว่าครับ”
บุญลือชะงัก มองแมตต์อย่างประเมินว่า เช้าถึงเย็นถึง...ชักจะยังไงเสียแล้ว??
แมตต์ลงมาถึงลานจอดรถก็เห็นฐานัทลงจากรถพอดี ฐานัทเดินเข้ามาพูดประชดว่าบลู แพลนเนตสวัสดิการดีจัง มีเจ้านายคอยดูแลลูกน้องใกล้ชิดจนมืดค่ำแบบนี้ แมตต์สวนไปทันทีว่า
“ครับ ผมเป็นเจ้านายก็ต้องดูแลตุลเต็มที่ ผมได้สิทธิ์นี้เต็มร้อย แล้วคุณล่ะใช้สิทธิ์อะไรดูแลตุล พี่? เพื่อน? คนรู้จัก? หรือคนรัก? เคลียร์ตัวเองให้เรียบร้อยก่อนไหมครับ”
ทั้งสองฟาดฟันกันด้วยสายตาอย่างไม่มีใครยอมใคร พลันก็มีเสียงสัญญาณไฟไหม้ลั่นขึ้น ผู้คนตะโกนและวิ่งหนีกันโกลาหล นาทีนี้ทั้งแมตต์และฐานัทมองหน้ากันแล้วหันมองไปบนคอนโดพร้อมกัน พอได้สติก็วิ่งแข่งกันขึ้นบันไดหนีไฟทันที
ตุลยังนอนหลับไม่รู้เรื่อง รปภ.มาตะโกนบอกว่าไฟไหม้ หนีเร็ว! บุญลือแทบหายเมาวิ่งไปที่เตียงปลุกตุลบอกว่าไฟไหม้ ตุลงัวเงียขึ้นถามว่าพ่อเมาหรือเปล่า?
ไฟลุกลามอย่างรวดเร็ว ควันลอยเข้ามาในห้องและไหม้ประตูพังลงมาทับเท้าบุญลือที่กำลังพาตุลหนี แมตต์กับฐานัทวิ่งเข้ามาพอดี ตุลบอกให้ช่วยพ่อด้วย
แมตต์บอกให้ฐานัทพาตุลออกไป ตนจะพาคุณอาออกไปเอง ตุลห่วงพ่อ แมตต์เสียงเข้มสั่ง
“คุณออกไปกับคุณฐานัทเดี๋ยวนี้ ผมจะพาพ่อคุณออกไปให้ได้ ผมสัญญา!!!”
แต่บุญลือถูกประตูทับเท้าเดินไม่ถนัด แมตต์ถามว่าเดินไหวไหมแล้วยกขึ้นหลังวิ่งฝ่ากองไฟออกไป
ฐานัทอุ้มตุลออกมาพ้นอันตรายแล้ววางลง ตุลเป็นห่วงพ่อจะวิ่งเข้าไปในคอนโด พลันก็หยุดกึกเมื่อเห็นพ่อฟุบหน้าขี่หลังแมตต์วิ่งฝ่าควันไฟออกมา เธอวิ่งเข้าไปเขย่าเรียกสุดเสียง
“พ่อ...พ่อ...”
“ได้ยินแล้วเว้ย ยังไม่ตาย” บุญลือบอกเสียงแหบแห้งเพราะสำลักควันไฟ ตุลดีใจสุดชีวิตแล้วก็ล้มหมดสติ ฐานัทพุ่งเข้ารับไว้ในอ้อมกอด
แมตต์กลับถึงบ้านแม้จะล้างหน้าแล้วแต่สภาพยังมอมแมม ป้ากลางถามว่าไปทำอะไรมา แมตต์บอกว่าไฟไหม้คอนโดพนักงาน พอดีอยู่ด้วยกันเลยช่วยออกมา พอพิมมี่รู้ว่าเป็นตุลก็เป็นห่วง แมตต์บอกว่าถ้าจะไปเยี่ยม ไปพรุ่งนี้ก็แล้วกัน พิมมี่บอกว่าพรุ่งนี้ตนไม่ว่างต้องไปเคลียร์กับศุลกากรที่กรุงเทพฯ
แมตต์ถามว่าแล้วจะไปกับใคร ฌอนเข้ามาบอกว่าไปกับตน พรุ่งนี้ตนจะเข้าประชุมที่กรุงเทพฯ พิมมี่เห็นแมตต์นิ่วหน้าก็รีบขอตัวไป ฌอนบอกว่าไม่ต้องห่วง ตนจะดูแลพิมมี่อย่างดีแล้วขอตัวไปอีกคน
“ดูแลไม่กลัว กลัวจะทิ้งเหมือนทุกครั้งน่ะสิ!!” แมตต์งึมงัมกับป้ากลาง
“แมตต์...พิมมี่โตแล้วนะลูก แมตต์จะหวงน้องไว้กับตัวตลอดเวลาไม่ได้นะ แมตต์ต้องเปิดโอกาสให้
น้องได้เรียนรู้จากทุกข์สุขที่ต้องเจอบ้าง น้องจะได้มีภูมิต้านทานชีวิตนะลูกนะ”
แมตต์เงียบ เขาเข้าใจที่ป้ากลางพูด แต่ก็อดเป็นห่วงน้องไม่ได้
พิมมี่ดีใจที่จะได้อยู่ใกล้ชิดฌอน แต่พอไปถึงสนามบินสุวรรณภูมิ เขาได้รับโทรศัพท์แจ้งว่าประธานหอการค้าออสเตรเลียมาถึงก่อนกำหนด เขาต้องไปต้อนรับให้พิมมี่ไปที่โรงแรมก่อน ตนจองห้องไว้แล้ว แล้วค่อยพบกันตอนเย็น พิมมี่ใจแป้ว แค่เริ่มต้นก็มีอุปสรรคเสียแล้ว
ซ้ำตอนเย็นพิมมี่แต่งสวยไปรอที่ห้องอาหาร ฌอนก็พานักธุรกิจหนุ่มสามคนมาด้วยบอกว่าเขาสนใจเรื่องตลาดออนไลน์เลยชวนมากินข้าวและคุยงานไปด้วย ตลอดเวลาที่กินอาหารกัน ฌอนเอาแต่คุยงานกับนักธุรกิจเหล่านั้นจนพิมมี่เหมือนเป็นส่วนเกิน เธอกร่อยสนิท...
ooooooo
ทั้งตุลและบุญลือต้องเข้าโรงพยาบาลรักษาตัว ฐานัทเฝ้าดูแลตุลไม่ห่าง เขาพยายามชี้แจงเรื่องแนนกับตุล ตุลบอกว่าเชื่อในตัวเขา แต่กลัวว่าแนนจะไม่รู้สึกเหมือนเขา
แมตต์เตรียมข้อมูลพรีเซนเตชั่นโปรเจกต์มารีน เวิลด์ เชียงใหม่อย่างคร่ำเคร่ง มนตรีกับโตมรหอบแฟ้มเข้ามาให้และชวนไปเยี่ยมตุลกัน แมตต์ชะงักกึกเมื่อนึกถึงเหตุการณ์เมื่อคืนที่เขาไปเยี่ยมตุล เพราะพอเปิดประตูเข้าไปเห็นฐานัทฟุบหลับอยู่ข้างเตียงมือยังกุมมือตุลอยู่ แมตต์ถอยออกมาอย่างเจ็บปวด วันนี้เขาจึงปฏิเสธมนตรีกับโตมรอ้างว่าต้องเตรียมงาน
วันนี้หมอให้บุญลือกลับบ้านได้แล้ว ตุลก็จะกลับแต่เป็นตอนเที่ยง สมฤดีบอกรอกลับไปพร้อมกันเลย
จึงรู้จากบุญลือว่าแมตต์จะให้ตุลไปอยู่บ้านแม่เขาเพราะคอนโดไฟไหม้แล้วและบ้านแม่เขาก็ไม่มีใครอยู่ ทั้งแม่และตุลงงเพราะแมตต์ไม่เคยพูดเรื่องนี้กับตนมาก่อน ตุลบอกว่าตนอยู่โรงพยาบาลสองวันสองคืน เขาไม่โผล่หน้ามาให้เห็นด้วยซ้ำ บุญลือถามว่าแมตต์มาเยี่ยมตนทุกคืน ไม่แวะไปหาตุลเลยหรือ?
“ก็คงแวะแหละ แต่จะเข้าไปยังไงล่ะพ่อ พ่อนัทเฝ้าอยู่อาจจะเกรงใจ ที่จริงเจ้านายตุลใจดีมากเลยนะ อุตส่าห์มีน้ำใจกับตุลขนาดนี้” แม่เอ่ยชม ตุลติงว่าเขาคงพูดไปตามมารยาทมากกว่า
“ผมไม่ได้พูดตามมารยาท” เสียงแมตต์แทรกขึ้น “ผมอยากให้คุณไปอยู่ที่นั่นจริงๆ ขึ้นอยู่กับคุณว่าจะไปหรือไม่ไป” แมตต์มองหน้าตุลขอคำตอบ ตุลอึดอัดกับทุกคนที่มองตนด้วยสายตาแบบเดียวกัน
ooooooo
ขณะที่ตุลกำลังอึดอัดที่จะตัดสินใจนั้น ฐานัทกับ อโนมาและดารินทร์ก็เข้ามา ฐานัทบอกว่าจะมารับตุลไปดูห้องว่างที่คอนโดตน เผื่อชอบจะได้เข้าไปอยู่เลย
ในที่สุดตุลเลือกไปอยู่ที่บ้านไม้กลางบึงบัววิกตอเรีย ของแมตต์ บอกอโนมากับกับดารินทร์ว่าตนตัดสินใจเพราะงานล้วนๆ เพราะที่นี่ใกล้ที่ทำงาน แต่ที่คอนโดพี่นัท แพงมาก แค่จ่ายค่าเช่าก็ไม่มีเงินเหลือให้พ่อแม่แล้ว
สองเพื่อนสาวแซวว่ารู้สึกเหมือนมีคลื่นอะไรบางอย่างวนอยู่รอบตัวคุณแมตต์กับพี่นัทและตุล อโนมาถามว่าตุลไปดูช้างหรือไปอ่อยอะไรคุณแมตต์ ดารินทร์ก็ว่าพอแนนกับช้างโผล่มาทุกอย่างก็พลิกเลย ตุลยืนยันว่ายังไงผู้ชายที่มาพร้อมดอกไม้กับช่วยต่อลมหายใจให้ตนก็ไม่มีทางเป็นคุณแมตต์ได้อยู่แล้ว
“เออ แกไม่คิดอะไรก็ดี คุณแมตต์เขามีคุณโรส สวย ไฮโซโอเคอยู่แล้วทั้งคน แกจะสู้เขาได้ไง”
ฟังอโนมาแล้วตุลได้สติว่า ระหว่างตนกับคุณแมตต์ มันก็แค่ฝันลมๆแล้งๆเท่านั้น...
ฐานัทคิดหนักเมื่อเจอแมตต์ก็ถามว่า เขาคิดกับตุลเป็นแค่พนักงานคนหนึ่งใช่ไหม แต่ตนกับตุลกำลังคบกัน แมตต์เจ็บจี๊ดขึ้นมา แต่พูดอย่างไว้เชิงก่อนเดินไปว่า
“แล้วคุณจะกลัวอะไร แค่ดูแลตุลให้ดีที่สุด ถ้าตุลรู้สึกว่าคุณดีจริงก็ไม่เห็นต้องกลัวอะไร”
ฝ่ายพิมมี่ดีใจที่ได้เดินทางไปกรุงเทพฯกับฌอนหวังจะได้ใกล้ชิดกันแต่เธอต้องผิดหวังอย่างมากเมื่อฌอนคุยธุรกิจจนไม่มีเวลาให้เธอเลย จนกระทั่งวันกลับก็ให้เธอบินมาคนเดียว เพราะติดคุยงานกับนักธุรกิจ
เมื่อพิมมี่กลับถึงบ้านป้ากลางถามว่าทำไมกลับคนเดียว พิมมี่พยายามทำร่าเริงบอกว่าพี่ฌอนติดคุยงาน ตนเลยกลับมาก่อน
ตุลมาทำงานทั้งที่ยังไม่หายดี มนตรีกับโตมรทัก ก็บอกว่างานรออยู่เยอะ แล้วแมตต์กับตุลก็เริ่มเตรียมงาน กันอย่างคร่ำเคร่ง
สายวันนี้ โรสมาหาบุญลือกับสมฤดีที่บ้านบอก อย่างตื่นเต้นว่าข้าวต้มมัดที่อาบุญลือทำนั้น ตอนนี้ฮิตฮอต ไปทั่วเชียงใหม่แล้ว แต่มีปัญหาคือแฟนบล็อกจะไปซื้อได้ที่ไหน ตนไม่รู้จะตอบยังไงก็เลยบอกว่าเราทำกินกันเฉพาะในครอบครัวกับญาติสนิทเท่านั้น เลยโดนด่าว่าข้าวต้มมัดไม่มีจริง
โรสอ้อนวอนให้สมฤดีกับบุญลือช่วยทำข้าวต้มมัดออกขายให้เร็วที่สุดไม่งั้นตนแย่แน่ บุญลือกับสมฤดีหนักใจว่ากล้วยที่ได้มาก็หมดแล้ว สองคนตายายคงไปตระเวนหาซื้ออุปกรณ์การทำข้าวต้มมัดไม่ไหว โรสบอกว่าตนจะให้คนงานที่บ้านจัดการให้ จะส่งตรงถึงบ้านภายในวันนี้เลย
โรสพูดๆๆแล้วรวบรัดว่าตกลงตามนี้ เดี๋ยวตนจะจ้างคนออกแบบแพ็กเกจจิ้งเก๋ๆให้ เสนอว่าแรกๆทำสัก 50 มัดก่อนก็พอ ไม่งั้นอาชีพบล็อกเกอร์ของตนคงจบตั้งแต่เริ่มเปิดตัว โรสพูดๆๆแล้วรวบรัดว่าโอเคตามนี้ เดี๋ยวตนจะไปจ้างคนออกแบบแพ็กเกจจิ้งเก๋ๆ
บุญลือกับสมฤดีมองหน้ากันแล้วพยักหน้าแบบเลยตามเลย ไม่คิดว่าจับพลัดจับผลูจะมาทำข้าวต้มมัดขายกับโรส...
ooooooo
แนนยังตามตื๊อฐานัทไม่เลิก วันนี้มาเจอโรสที่จะมาให้ฐานัทช่วยทำแพ็กเกจจิ้งกิ๊บเก๋ใส่ข้าวต้มมัดให้ก็หาว่าโรสแย่งแฟนตน โรสเลยสวมรอยควงฐานัทขึ้นรถไป แต่ยังไม่ทันคุยอะไรกัน คุณแม่โรสก็โทร. เข้ามือถือ
อุไรวรรณโทร.มาบอกว่าใบตองหมด ให้ไปเอาที่สวนป่าแดดของเรา โรสดีใจบอกว่าไม่ต้องห่วง แล้วพาฐานัทไปที่สวนเกษตรอุไรวรรณ แต่โรสทำอะไร
ไม่เป็นสักอย่าง แม้แต่ตัดใบตองก็เรียกว่าเด็ด เห็นเครือกล้วย กำลังเหมาะก็จะหาไม้มาสอย ใบตองก็เลือกใบแก่ ฐานัทเห็นแล้วปวดหัวถามว่าไหวไหมเนี่ย???
วันนี้ที่สวนสัตว์ ครูฝึกแมวน้ำป่วยอีกคนก็ลาพาแม่ไปหาหมอ ตุลจึงต้องมาฝึกแมวน้ำแทนทั้งที่ยังไม่หายป่วยดี แมตต์มาเห็น บอกให้ไปนั่งพักเสีย ตนจะฝึกให้เอง แต่ฝึกไม่เป็น ให้ปลาเป็นรางวัลแมวน้ำบ่อย จนตุลต้องสอนหลักการฝึกที่จะให้รางวัลแก่แมวน้ำก็ต่อเมื่อมันทำตามคำสั่ง ถ้าให้พร่ำเพรื่อต่อไปมันจะไม่เชื่อฟังเรา
ตกเย็นฐานัทซื้ออาหารไปดินเนอร์กับตุลที่บ้านไม้กลางบึงบัว แมตต์ถือกระเป๋าคอมฯมาเห็นก็ไม่พอใจ บอกว่าให้เวลาชั่วโมงเดียวพอไหม ทั้งสองจึงยกอาหารไปกินกันที่ระเบียง กินไปกังวลไป เสร็จแล้วตุลรีบเข้ามาทำงาน แมตต์ทำไฟล์สำหรับพรีเซนต์ไว้แล้ว จึงเปิดดูกันพลางอธิบายอย่างตั้งอกตั้งใจ
วันต่อมาตุลกับแมตต์ยังศึกษาค้นคว้ากันต่อ นลินีที่ท้องแก่แล้วเข้ามาในห้องบอกว่าไปหาหมอเลยแวะซื้อเบเกอรี่เจ้าอร่อยมาฝาก พร้อมกับขอลาเพิ่มอีกสองอาทิตย์รบกวนตุลช่วยงานต่ออีกนิด
ตุลบอกว่าไม่ต้องเกรงใจ ขณะนลินีถือถาดจะออกไป มือไปโดนถ้วยกาแฟจนกาแฟกระฉอกช้อนร่วงลงพื้น นลินีรีบก้มเก็บและจะไปชงให้ใหม่ ตุลบอกไม่ต้องตนเพิ่งกินมา นลินีจึงออกไป แอบหันมองเห็นแมตต์กับตุลตั้งอกตั้งใจทำงานกันก็ยิ้มแล้วออกไป
ooooooo
วันนี้ ขณะพิมมี่กำลังเปลี่ยนชุดใหม่ให้หุ่นในร้าน ฌอนเข้ามาบอกว่าวันนี้ตนเลิกงานเร็ว มาชวนเธอไปดินเนอร์กัน พิมมี่ดีใจหลังจากที่ผิดหวังมาหลายครั้ง
ฌอนขอโทษที่ไปกรุงเทพฯ ตนไม่ได้ดูแลเธอ วันนี้ ขอเป็นเจ้ามือแก้ตัว บ่นตัวเองว่าทำแต่งานจนไม่ได้ดูแลเธอ ไม่รู้ว่าจะต้องเป็นแบบนี้อีกนานเท่าไหร่ คงไม่มีผู้หญิงคนไหนทนรับสภาพแบบนี้ได้
อ่านละคร รักกันพัลวัน ตอนที่ 10 วันที่ 17 พ.ย.60
ละครเรื่อง รักกันพัลวัน บทประพันธ์โดย เชอริณละครเรื่อง รักกันพัลวัน บทโทรทัศน์โดย ปารดา
ละครเรื่อง รักกันพัลวัน กำกับการแสดงโดย ป้าแจ๋ว ยุทธนา ลอพันธุ์ไพบูลย์
ละครเรื่อง รักกันพัลวัน ผลิตโดย บริษัท ฟีล กู๊ด เอ็นเทอร์เทนเม้นท์ จำกัด
ละครเรื่อง รักกันพัลวัน วัน-เวลาออกอากาศ: ทุกวันศุกร์ - อาทิตย์ เวลา 20.15 น.
ติดตามชมละครเรื่อง รักกันพัลวัน ได้ทางไทยทีวีสีช่อง 3
ที่มา ไทยรัฐ