อ่านละครเรื่อง สายธารหัวใจ ตอนที่ 8 วันที่ 11 พ.ย.60
ละมุลเครียดจากเรื่องที่บ้าน พอได้คุยกับสวัสดิ์รู้ว่าเขาไม่โกรธเคืองแม่ของตนก็สบายใจขึ้น สวัสดิ์บอกว่าเข้าใจดี แม่ทุกคนย่อมหวงลูกสาวณรังค์กับสิริกันยานั่งทำงานกันที่โต๊ะหน้าเรือนเล็ก ปฐวีมองมาจากระเบียงหลัง เห็นมุมที่ดูเหมือนทั้งสองใกล้ชิดกันมากก็หมั่นไส้ แอบถ่ายรูปส่งไปให้ละมุล ไม่เพียงแค่นั้นยังโทร.หาเกียรติศักดิ์ บอกเขาต้องช่วยตน...
ช่วงที่ละมุลพักเปลี่ยนคาบสอน เธอเปิดมือถือเห็นรูปที่ปฐวีส่งมาก็ตกใจ คิดฟุ้งซ่านไปยกใหญ่ สวัสดิ์ผ่านมาเห็นอดถามอย่างห่วงใยไม่ได้ ละมุลส่งมือถือให้ดู เขาเตือนสติด้วยการย้อนถามว่าเชื่อในสิ่งที่เห็นหรือ
ละมุลน้ำตาคลอว้าวุ่นใจ
“คุณไม่เห็นเหรอว่าพี่ณะกับผู้หญิงคนนั้นทำอะไรกัน”
“ทำงานไง...เขาอาจแค่ทำงาน ไม่ได้ทำอะไรนอกเหนืออย่างที่คุณคิด ถ้าคุณมีสติสักหน่อย แล้วดูสิว่าใครที่เป็นคนส่งรูปมาให้คุณ คุณจะไม่ถูกปั่นหัวแบบนี้ ...เท่าที่เคยฟังคุณเล่า ผมคิดว่าเขาไม่ใช่คนที่หวังดีอะไรกับคุณ ครั้งนี้ก็เหมือนกัน ถ้าคุณยังไม่หยุดคิดมาก คุณก็คือเหยื่อ”
ละมุลอึ้ง นึกเยาะตัวเอง “นั่นสิ ฉันน่าจะคิดได้ตั้งแต่แรก ฉันเกือบกลายเป็นคนโง่ให้คุณหญิงเยาะเย้ยถากถางอีกแล้ว”
“สบายใจขึ้นหรือยังครับ”
“ค่ะ ตอนนี้ฉันสบายใจมาก ขอบคุณนะคะครูที่ช่วยเตือนสติฉัน...ฉันจะพยายามเข้มแข็งและจะไม่มีทางยอมเป็นเหยื่อของคุณหญิงปฐวีอีกต่อไปแล้ว”
ด้านณรังค์เดินมาส่งสิริกันยา เธอเดินเร่งรีบจนสะดุดขาตัวเอง เขาดึงตัวเธอมาโอบไว้ทัน ประคองเดินตามมามองอย่างไม่พอใจ ทำทีชวนให้อยู่ทานอาหารกลางวันก่อน สิริกันยารีบผละตัวออก ปฏิเสธด้วยการอ้างว่ามีงานต้องกลับไปเคลียร์ ประคองเหยียดเล็กๆ
“เสียดายจัง เลยอดรับประทานอาหารชาววังเลย”
“ค่ะ เสียดาย คุณณรังค์เคยเล่าให้ฟังว่า ฝีมือของแม่ประคองอร่อยพอๆกับฝีมือย่าหนู”
ประคองนิ่วหน้าทันที ถามณรังค์เคยไปกินข้าวบ้านสิริกันยาแล้วหรือ เขารับคำนิ่งๆไม่ให้มีพิรุธ สิริกันยาลากลับโดยไม่รู้เลยว่าตัวเองพูดอะไรออกไป ณรังค์
จะไปส่งให้ถึงรถ ประคองแทรกขึ้นว่าช่างถามหา ชายหนุ่มนึกเสียดาย มองตามสิริกันยาเดินไปอย่างอาทร ประคองสังเกตเห็นสายตานั้นยิ่งขุ่นเคือง
ปฐวียืนมองจากชั้นบน เห็นรถตู้แล่นออกไปก็ยิ้มพราย คิดถึงเรื่องที่คุยกับเกียรติศักดิ์
“ฉันจะยอมคุณทุกอย่าง”
เกียรติศักดิ์ดีใจแต่สงสัยทำไมเธอเปลี่ยนใจ
“เมื่อฉันถูกทำเหมือนเป็นคนไร้ค่า ฉันก็ไม่ควรจะอยู่เฉยๆ ฉันต้องการขยี้หัวใจของณรังค์ เหมือนที่เขาทำกับฉัน”
“ที่บอกจะยอมผมทุกอย่าง ทุกอย่างจริงๆแน่นะ”
ปฐวีรับคำ เขาถามว่าจะให้สาหัสแค่ไหน
“ถึงตายเลยได้ยิ่งดี อย่าให้มันเสนอหน้ามาให้ฉันเห็นอีก”
เกียรติศักดิ์รับรองว่าไม่มีปัญหา...ปฐวีวางสาย เดินฮัมเพลงอย่างหมายมาด
ooooooo
รถตู้แล่นมาได้สักระยะ สิริกันยารับโทรศัพท์จากศรีนวลแล้วตกใจ รีบบอกคนขับรถว่าขอลงกลางทาง ให้เขากลับโรงแรมไปก่อนเลย คนขับแล่นมาอีกนิดก็จอดให้เธอลง จู่ๆมีสาวคนหนึ่งวิ่งมาขึ้นรถ สิริกันยาสงสัย คนขับบอกว่าเธอเป็นเมดที่โรงแรมขอติดรถไปทำงานด้วย
สิริกันยายิ้มรับแล้วหันไปโบกแท็กซี่กลับบ้าน ผ่านไปไม่นานวิเชียรโทร.บอกณรังค์ว่ารถตู้ประสบอุบัติเหตุ เขาตกใจมาก เป็นห่วงสิริกันยาจึงรีบวิ่งออกไป ประคองใจหาย เริ่มแน่ใจในพฤติกรรมของณรังค์
เกียรติศักดิ์เห็นข่าวในทีวีว่าเมื่อสองชั่วโมงที่ผ่านมาเกิดอุบัติเหตุรถบรรทุกทะเบียนกรุงเทพมหานครพุ่งชนรถตู้ของโรงแรมเดอะแกรนด์รอยัลก่อนจะขับหนีไป เป็นเหตุให้มีผู้บาดเจ็บสาหัสหนึ่งคนเป็นแม่บ้านของโรงแรมชื่อนางชิดชนก และนายมานพคนขับรถตู้ได้รับบาดเจ็บเล็กน้อย ทั้งสองถูกนำตัวส่งโรงพยาบาลเรียบร้อยแล้ว
ปฐวีเปิดประตูห้องทำงานเขา เข้ามากราดเกรี้ยวใส่เกียรติศักดิ์ที่ทำงานพลาด แต่เขารีบขอร้อง
“คุณหญิงใจเย็นก่อน ใครจะไปรู้ว่ามันไม่ได้อยู่ในรถ คุณหญิงไม่เห็นสภาพรถเหรอ พังยับเยินขนาดนั้น มันดวงแข็งจริงๆ”
“ไม่รู้ ฉันไม่สนใจ ฉันถือว่าคุณทำงานให้ฉันไม่สำเร็จ” ปฐวีผลักอกเกียรติศักดิ์กลับไป
เกียรติศักดิ์เจ็บใจตัวเองที่ตกเป็นเบี้ยล่างปฐวีอีก บ่นด้วยความแค้น “ฤทธิ์มากนะ สักวันเถอะนังคุณหญิง”
ในห้องฉุกเฉิน ณรังค์วิ่งมายังเตียงคนขับรถตู้ซึ่งบาดเจ็บหัวแตกและฟกช้ำตามตัว ละล่ำละลักถามถึงสิริกันยา คนขับบอกว่าเธอแยกกลับบ้านไปก่อนที่รถจะถูกชน ณรังค์อึ้งพูดไม่ออก เดินมึนออกมา วิเชียรเข้ามายื่นซองพลาสติกที่ใส่โทรศัพท์มือถือของสิริกันยาให้
“นี่ครับโทรศัพท์ของคุณสิริกันยาทำตกไว้ในรถ”
“เรื่องมันเป็นยังไงครับ”
“เห็นตำรวจบอกว่าชนแล้วหนี ทะเบียนก็ปลอมครับ”
“อย่าให้เรื่องเงียบนะครับ ต้องจับคนชนมาให้ได้ ...ฝากดูแลทางนี้ด้วย ดูแลให้ดีที่สุด”
วิเชียรรับคำ...ด้านสิริกันยารีบกลับมาบ้าน เห็นอ๋องกำลังช่วยซ่อมก๊อกน้ำที่แตก ก็ต่อว่าศรีนวลทำไมไม่รอตน กลับโทร.ให้เจ้านายตนมาซ่อมก๊อก ศรีนวลย้อนถามว่าซ่อมเป็นหรือ
“เคสนี้ไม่เคยซ่อม แต่ก็ไม่น่ายาก” สิริกันยาอวดเก่ง
“ก็ข้าไม่แน่ใจนี่หว่า นังหวานก็ไม่อยู่ โทร.หาก็ไม่ติด จะได้ขอเบอร์ช่าง ไม่รู้ทำไงก็โทร.หาคุณแก ทำไมโทร.ไม่ได้เหรอ”
สิริกันยาบอกว่าเกรงใจ อ๋องแทรกขึ้นว่าตนเต็มใจช่วย ศรีนวลชวนทานข้าวเป็นการตอบแทน อ๋องคิดว่าให้ทานวันนี้แล้ววันอาทิตย์ที่นัดไม่ต้องมา ศรีนวลขำ บอกว่าจะมาอีกวันไหนก็ได้ เขาโล่งอก สิริกันยาหน่ายใจที่ย่าดันสุดตัว พอดีลูกน้องอ๋องโทร.บอกเรื่องอุบัติเหตุ เขาตกใจมาก
ศรีนวลเสียดายที่อ๋องไม่ได้อยู่กินข้าว แต่ก็ดีใจที่โทร.เรียกหลานกลับบ้าน ไม่อย่างนั้นคนที่จะเจ็บสาหัสคงเป็นสิริกันยา แล้วพาลโกรธโทษณรังค์เป็นต้นเหตุ สิริกันยาติงว่าเกี่ยวอะไรกับเขา
“อ้าว ก็มันโทร.เรียกเอ็งให้ไปหาไม่ใช่เรอะ เกือบเรียกให้ไปตายแล้วไหมล่ะ อย่างนี้ไม่เรียกว่าซวยแล้วให้เรียกว่าอะไร ตั้งแต่เอ็งรู้จักมันไม่เคยมีเรื่องดีๆหรอก นี่ถ้าไม่ติดว่ายังใช้หนี้ให้ไม่หมด ย่าให้ออกไปหางานใหม่แล้ว”
อ๋องหน้าเจื่อนที่ศรีนวลด่าเพื่อนเป็นชุด สิริกันยาเกรงใจที่เขาต้องมารับฟัง แต่อ๋องกลับสังเกตเห็นแววตาสิริกันยาที่เป็นห่วงณรังค์
อ๋องและสิริกันยาเดินออกมาหน้าบ้าน ไม่เห็นว่ารถของณรังค์จอดต่อท้าย ณรังค์นั่งอยู่ในรถหน้าเศร้า มองทั้งสองคุยกัน
อ๋องเห็นสิริกันยาซึมไปจึงเลียบเคียงถาม “คุณคงไม่ลำบากใจใช่ไหม ที่ผมจะมากินข้าวบ้านคุณ”
“มาได้บ่อยเท่าที่คุณต้องการเลยค่ะ ยินดีต้อนรับ...ถ้าคุณมาในฐานะเจ้านายและเพื่อน” อ๋องหัวใจพองโต แต่แล้วต้องฟ่อลงหน้าเจื่อน “ขอโทษด้วยนะคะที่ต้อง พูดตรงๆ ฉันอยากชัดเจนและไม่อยากให้คุณเข้าใจผิด โดยเฉพาะจากสิ่งที่ย่าฉันกำลังทำ”
“คุณจะไม่ลองให้โอกาสผมดูบ้างเหรอ”
“เสียเวลากันเปล่าๆค่ะ ฉันรู้ใจตัวเองดีว่าไม่มีทางคิดกับคุณอ๋องได้มากกว่าที่เป็นอยู่”
“คุณมีใครอยู่ในใจแล้วใช่ไหม”
“ค่ะ...ฉันมี...” อ๋องสวนว่าไม่เคยเห็นเธอมีใคร สิริกันยายิ้มเศร้าๆ “เพราะถึงฉันจะมี ก็ได้แค่มีเขาไว้ในใจ ไม่สามารถมีได้ในความเป็นจริง คุณก็เลยไม่เห็น”
“ณรังค์ใช่ไหม” อ๋องยิงตรงประเด็น
สิริกันยาอึ้งพยายามซ่อนพิรุธ อ๋องยิ่งมั่นใจบอกตนทายถูก เธอปฏิเสธ แต่เขารุกว่าเห็นกับตาและรู้สึกได้ว่าเธอรู้สึกพิเศษต่อณรังค์ สิริกันยาตกใจจับแขนเขาขอร้องอย่าพูดอีก
“ฉันขอร้อง...มันจบแล้วค่ะ มันจบตั้งแต่ยังไม่เริ่ม”
“ผมเข้าใจ แล้วเมื่อไหร่คุณจะลืม”
“ฉันไม่รู้ แต่ฉันกำลังพยายาม”
อ๋องลูบมือสิริกันยาเพื่อปลอบโยน เธอน้ำตาร่วง เขาดึงเธอมากอดลูบหลังอย่างเห็นใจ ณรังค์มองภาพนั้นอย่างปวดใจ แอบลงจากรถเอาโทรศัพท์มือถือไปวางไว้ที่โต๊ะข้างประตูบ้านแล้วกลับออกมา
สักพักสิริกันยาทำใจได้ บอกอ๋องว่าตนพร้อมกลับไปทำงานแล้ว
อ่านละครเรื่อง สายธารหัวใจ ตอนที่ 8 วันที่ 11 พ.ย.60
ละครเรื่อง สายธารหัวใจ บทประพันธ์โดย วาสนาละครเรื่อง สายธารหัวใจ บทโทรทัศน์โดย คนเขียนเงา
ละครเรื่อง สายธารหัวใจ กำกับการแสดงโดย ชนะ คราประยูร
ละครเรื่อง สายธารหัวใจ ผลิตโดย บริษัท เมคเกอร์ กรุ๊ป จำกัด
ละครเรื่อง สายธารหัวใจ ควบคุมการผลิตโดย ณัฐพงศ์ เหมือนประสิทธิเวช
ละครเรื่อง สายธารหัวใจ ออกอากาศทุกวันพุธ-พฤหัสบดี เวลา 20.15 น. ทางช่อง 33 HD
ที่มา ไทยรัฐ