อ่านละคร รักกันพัลวัน ตอนที่ 8 วันที่ 9 พ.ย.60

อ่านละคร รักกันพัลวัน ตอนที่ 8 วันที่ 9 พ.ย.60

พิมมี่ตกใจเขินที่ฌอนได้ยินตนพูดถึงเขา ใจเต้นไม่เป็นส่ำเมื่อเขาขอคุยด้วย...จะคุยอะไรนะ???

ฌอนพาพิมมี่ไปนั่งคุยกันที่มุมนั่งเล่นข้างสระว่ายน้ำที่บ้าน

ฌอนขอบคุณพิมมี่ที่ช่วยหาแฟ้มงานให้นลินีเมื่อวาน ถ้าเมื่อวานเธอไม่ช่วยงานคงไม่เสร็จแน่ และคุณพ่อก็ต้องเสียคำพูดกับผู้ใหญ่ที่โน่น และตนก็จะต้องรู้สึกผิดไปตลอดชีวิต พิมมี่ถามว่าเขาจริงจังกับงานขนาดนี้เลยหรือ

ฌอนเล่าอดีตของตนให้พิมมี่ฟังอย่างไม่ปิดบังว่า ตนแค่ต้องการทำงานทุกอย่างตามที่คุณพ่อสั่งให้ดีที่สุดเพราะคนที่ส่งตนเรียน ให้โอกาสตนทำงานก็คือคุณพ่อ ถ้าไม่มีท่าน ตนก็คงเป็นกุ๊ยข้างถนนที่นิวยอร์กไปแล้ว ฌอนเล่าถึงครอบครัวตัวเองด้วยน้ำเสียงที่เศร้าลงว่า



“พ่อพี่เสียตอนพี่อายุ 15 พี่กับแม่ต้องทำงานทุกอย่างเพื่อเอาตัวให้รอด จนเราสองคนมาเจอคุณพ่อ เราถึงมีโอกาสเหมือนคนอื่นเขา...พี่ขอบคุณพิมมี่มากนะที่ช่วยงาน แล้วก็ขอโทษจริงๆ ที่วันก่อนพี่เผลอหงุดหงิดใส่พิมมี่”

พิมมี่พูดอย่างเข้าใจว่า ที่เขาหงุดหงิดเพราะป่วย เขาบอกว่าตอนนี้ดีขึ้นเยอะแล้ว พิมมี่หยอกว่าดีขึ้นเพราะขี้เกียจกินยาหรือเปล่า พลางเอามืออังหน้าผาก

“ป้ากลางเรียกแน่ะพิมมี่” เสียงแมตต์ขุ่นเข้ม แมตต์ลงมาจากห้องทำงานเพราะไม่มีสมาธิในการอ่านเอกสาร ใจว้าวุ่นวนเวียนกับภาพที่เห็นตุลคุยกับฐานัทและขึ้นรถไปด้วยกันเมื่อวาน มาเห็นเข้าเต็มตา!

ป้ากลางที่ใส่บาตรเสร็จกลับเข้ามาเห็นสามหนุ่มสาวเผชิญหน้ากันอยู่ก็พึมพำ

“ใส่บาตรปุ๊บ งานเข้าปั๊บ...เฮ้อ!!”

ฌอนกับแมตต์หน้าเครียดใส่กัน ฌอนถามว่ามีอะไรก็ว่ามา ไม่งั้นตนจะไปกินข้าว แมตต์บอกว่าอย่ายุ่งกับพิมมี่ ฌอนย้อนถามว่าทำไม??

“พิมมี่เป็นน้องสาวคนเดียวของฉัน โลกของพิมมี่สวยงามดีอยู่แล้วอย่าทำให้น้องฉันต้องเจ็บปวดแบบเดียวกับนาตาลี!!!”

ฌอนถามว่าอะไรทำให้เขาคิดว่าตนหรือพิมมี่จะคิดอะไรกัน แมตต์ย้ำว่าไม่คิดก็ดีแล้ว ปรามว่า

“อย่าแม้แต่จะคิด พิมมี่ไม่ใช่นาตาลี น้องฉันบอบบางเกินกว่าจะรับมือกับปัญหาหนักๆอย่างนาตาลีได้”

“ไม่มีปัญหา งั้นนายก็สบายใจได้เลย เพราะในใจฉันมีแต่เรื่องงาน นอกจากงานก็คือนาตาลีกับลูก ไม่มีใครแทนที่สองคนนี้ได้ เข้าใจตามนี้ด้วย!!”

ฌอนลุกขึ้นเดินไปเลย แมตต์มองตามหน้านิ่ง แต่คนที่หัวใจแทบสลายก็คือพิมมี่เธอวิ่งเตลิดออกไปพอเจอป้ากลางก็โผกอดร้องไห้โฮ บอกป้ากลางว่า ตนไม่เข้าใจว่าทำไมแค่คำพูดไม่กี่คำก็ทำให้เราเจ็บปวดได้ถึงขนาดนี้...

“นี่มันแค่เริ่มต้นลูกเอ๊ย...กว่าที่ใครสักคนจะสุขสมหวังในรักได้ ก็ล้วนต้องผ่านความเจ็บปวด มีแผลเหวอะหวะกันทั้งนั้น”

พิมมี่ถามว่าตนจะทำอย่างไรดี ไม่อยากทุกข์ใจแบบนี้และอยากให้สิ่งที่ได้ยินเมื่อกี๊เป็นแค่ความฝัน

“แต่ที่สุดแล้วมันคือความจริง...จริงไหมลูก ไม่มีใครหนีความจริงได้นะพิมมี่ เมื่อเราหนีมันไม่ได้เราก็ต้องตั้งรับมันอย่างมีสติไม่ปล่อยให้อารมณ์ครอบงำมากเกินไป อะไรที่มากเกินไปมันจะทำให้เราทุกข์มากกว่าสุขนะลูก”

ป้ากลางกอดปลอบและให้สติพิมมี่อย่างอบอุ่น...

ooooooo

ฐานัทมาสเกตช์โครงสร้างอาคาร บลู ซี เวิลด์ ตุลเสนออย่างมีอารมณ์ร่วมว่าให้เขาสเกตช์ตรงโซนปลากระเบนกับฉลามเหมือนที่เมืองนอกเขาทำก็ได้ ฐานัทขอศึกษารายละเอียดก่อน

“ข้อมูลโซนปลากระเบนกับฉลามอยู่หน้าก่อนสุดท้ายนะคะ”

พอฐานัทพลิกไป ตุลกลับตกใจบอกว่าอย่าเพิ่งดูหน้านั้น แต่เขาเปิดดูไปแล้ว ตุลดิ้นเร่าๆด้วยความอายเพราะนั่นคือความในใจลึกๆของตน แก้เกี้ยวออกตัวว่าตอนนั้นตนง่วงๆ ไม่มีอะไรทำเลยวาดเล่นๆ พี่นัทอย่าถือสาเลย

ฐานัทถามว่าตรงไหนหรือ ไม่เห็นมีอะไรเลย ตุลเหวอ ชะโงกไปดูไม่มีอะไรจริงๆ เสียงอ่อนว่าจำได้ว่าตนวาดไว้หน้าปลากระเบนจริงๆ

“มันมี 2 ฉบับไม่ใช่เหรอ” ฐานัทถาม ทำเอาตุลตาเหลือก กรีดร้องลั่นตึก

“ไม่ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ!!!!!!”

ที่แท้อีกชุดหนึ่งอยู่ที่แมตต์ เขาตรวจถึงหน้าข้อมูลเกี่ยวกับปลากระเบนและฉลามแล้วอึ้ง เพราะมีภาพการ์ตูน 3 ตัวที่ไม่เกี่ยวกับปลากระเบนกับฉลามเลย

การ์ตูนตัวแรกเป็นเทวดารูปหล่อเขียนชื่อกำกับไว้ว่า “พี่นัท” ถัดมาเป็นรูปการ์ตูนนางฟ้า เขียนชื่อกำกับไว้ว่า “ตุล” ตรงกลางระหว่างเทวดากับนางฟ้ามีรูปหัวใจดวงโตคั่นอยู่ ส่วนการ์ตูนตัวขวาสุดเป็นรูป Devil มีเขามีเขี้ยวถือสามง่ามปลายหางเป็นลูกศร มีชื่อกำกับว่า Matt=Mad=VP 3=Vampire No 3

แมตต์อึ้งงัน ทั้งโกรธ ทั้งไม่พอใจอิจฉาผู้ชายที่เป็นรูปเทวดาคู่กับนางฟ้า แต่พอดีมีโทรศัพท์เข้า เขายกดูเป็นสายจากโรสโทร.มาอ้อนว่าวันนี้คุณแม่ไม่อยู่ ให้เขามารับตนไปคุยงานที่บริษัทออกแบบหน่อยเสร็จแล้วไปหากินสลัดที่นิมมานฯ บ่ายๆก็ไปนั่งจิบชาที่ริมปิงกัน

“ขอโทษนะโรส วันนี้ผมต้องเตรียม present วันจันทร์ต้อง pitch งานแข่งกับหลายบริษัท ให้ประสงค์ขับไปให้ก่อนนะ”

“งั้นกินกลางวันอย่างเดียวก็ได้ค่ะ กินเสร็จแล้วโรสจะอยู่ช่วยแมตต์ทำงานเอง นะคะแมตต์...เดี๋ยวนี้เราไม่ค่อยได้อยู่ด้วยกันเลย”

โรสกระเง้ากระงอด แมตต์บอกว่าคราวนี้ต้องขอตัวจริงๆ ตนจะโทร.สั่งอาหารให้ไปส่งที่บ้าน

โรสเซ็ง งอน บอกไม่เป็นไรให้เขาทำงานไปเถอะตนไม่กวนแล้ว พูดแล้ววางสายอย่างขัดใจ

ooooooo

กลางวันวันนี้เอง มนตรีโทร.บอกตุลว่ามีงานด่วนจี๋ที่ออฟฟิศให้รีบไป ตนมารอข้างล่างแล้ว ตุลรีบลงมาแล้วก็งงเพราะมนตรีปั่นจักรยานมา ถามว่าแล้วเมื่อไหร่จะถึง มนตรีบอกว่าไม่ใช่ไปคันนี้ แต่ไปคันโน้นแล้วชี้ไปที่รถของแมตต์ ถามตุลว่า

“ไปทำอะไรเขาไว้อีกล่ะสิ ตัวใครตัวมันนะเที่ยวนี้” แล้วโบกมือบ๋ายๆ ปั่นจักรยานไปเลย ตุลเดินกลัวๆกล้าๆ ไปที่รถของแมตต์ที่จอดอยู่อีกมุมหนึ่ง พอไปถึงเขา สั่งหน้าขรึม

“ขึ้นรถ”

ตุลเดินตัวลีบอ้อมไปขึ้นรถ ใจคอไม่อยู่กับเนื้อกับตัว แต่แทนที่แมตต์จะขับรถไปที่ออฟฟิศ เขากลับพาตุลไปที่บ้าน บอกว่าเป็นบ้านแม่เขาเอง วันนี้วันหยุดตนขนงานมาทำที่นี่

แมตต์พาตุลไปที่เรือนไม้กลางบึงบัววิกตอเรีย เขาเปิดคอมพ์ถามเสียงเรียบว่า

“เธอเช่าห้องอยู่กับผู้ชายเหรอ” ตุลบอกว่าเปล่า ตนอยู่คนเดียว “แล้วผู้ชายที่ตามลงมาล่ะ อย่าบอกนะว่าเจอกันเมื่อเช้า” ตุลบอกว่าพี่นัทมาหาตนเมื่อเช้า แมตต์ดักคอเสียงขุ่นว่า “อย่าบอกนะว่านั่งคุยกันที่ล็อบบี้”

“พี่นัทขึ้นไปช่วยฉันทำงานที่ห้อง”

“เขาเป็นเพื่อนร่วมอาชีพ เลี้ยงกระทิงเก้งกวางเหมือนเธองั้นสิ” แมตต์มองหน้าตาขวางเสียงเขียว

“ไม่ใช่ค่ะ พี่นัทเป็นสถาปนิกอยู่บริษัท Plan 66 Architect ฉันขอให้เขามาช่วยสเกตช์โครงสร้างบลู ซี เวิลด์ให้คุณเอาไปพรีเซนต์ไง” เห็นเขาสีหน้าผ่อนคลายลง ตุลชี้แจงว่า “พี่นัทจะเอางานมาส่งพรุ่งนี้ คุณจะซักประวัติเพิ่มอีกไหม ฉันจะได้นัดให้”

“กับเขาไม่มีอะไรจะซัก แต่กับเธอมี”

ตุลชะงักกึกนึกในใจว่าจะอะไรอีกล่ะ แมตต์ถามว่า

“ผู้ชายคนนั้นเป็นเทวดา เธอเป็นนางฟ้า ส่วนฉัน เป็นแวมไพร์สินะ”

แมตต์หยิบเอกสารแผ่นที่ตุลวาดการ์ตูนไว้มาวางไว้ตรงหน้า ตุลถึงกับไปไม่เป็น เอ้อๆอือๆ หน้าจ๋อยสนิทอยากกลั้นใจตายเสียในวินาทีนั้นเลย...

ooooooo

บ่ายนี้ฐานัทลงจากรถที่หน้าออฟฟิศถือของลงมา เห็นดารินทร์ขนของพะรุงพะรังตามมา เขารีบวางแฟ้มลงที่ท้ายรถคันหนึ่งที่อยู่ใกล้ๆไปช่วย ถามว่า ขนอะไรมาตั้งเยอะแยะ

“ลูกค้า Boutique hotel ของดาไม่มีเวลาไปเลือกพรมกับม่านเอง ดาเลยต้องขนตัวอย่างมาให้เลือกที่นี่ค่ะ”

ฐานัทช่วยแบ่งมาส่วนหนึ่ง บอกอโนมาให้ช่วยหยิบงานของตนที่ท้ายรถคันนั้นเข้าไปให้ด้วย เขาชี้ให้ดูของที่วางไว้ที่ท้ายรถ แล้วช่วยดารินทร์หอบของเข้าออฟฟิศ

อ่านละคร รักกันพัลวัน ตอนที่ 8 วันที่ 9 พ.ย.60

ละครเรื่อง รักกันพัลวัน บทประพันธ์โดย เชอริณ
ละครเรื่อง รักกันพัลวัน บทโทรทัศน์โดย ปารดา
ละครเรื่อง รักกันพัลวัน กำกับการแสดงโดย ป้าแจ๋ว ยุทธนา ลอพันธุ์ไพบูลย์
ละครเรื่อง รักกันพัลวัน ผลิตโดย บริษัท ฟีล กู๊ด เอ็นเทอร์เทนเม้นท์ จำกัด
ละครเรื่อง รักกันพัลวัน วัน-เวลาออกอากาศ: ทุกวันศุกร์ - อาทิตย์ เวลา 20.15 น.
ติดตามชมละครเรื่อง รักกันพัลวัน ได้ทางไทยทีวีสีช่อง 3
ที่มา ไทยรัฐ