อ่านละคร รักกันพัลวัน ตอนที่ 12 วันที่ 19 พ.ย.60
ตุลหิ้วถุงข้าวต้มมัดลงจากรถไปด้วยความสับสนกับแววตาตัดพ้อของแมตต์...โรสให้ฐานัทมัดข้าวต้ม ส่วนตัวเองไปอาบน้ำ เปลี่ยนเอาชุดนอนของฐานัทมาใส่หลวมโคร่งยาวลากพื้น ชายหนุ่มบอกให้พับขากางเกงขึ้นเสียเดี๋ยวจะสะดุดล้ม โรสอวดว่าตนเคยใส่กระโปรงหางปลาลากพื้น 10 เมตรขึ้นเวทีมาแล้ว เดินโชว์ให้ดูก็ได้ แล้วกรีดกรายเดินโชว์หมุนตัวเหยียบขากางเกงหัวทิ่มมาทางชายหนุ่ม ต่างตกใจร้องเสียงดังล้มทับกันปากประกบกันพอดี๊พอดี...
ตุลมาเคาะประตูไม่ได้ยินเสียงตอบเลยผลักประตูเข้าไป ตุลช็อกกับภาพที่เห็น โรสกับฐานัทผละจากกัน พอตุลบอกว่าเอาข้าวต้มมัดมาให้ โรสพูดแก้เกี้ยวว่า ตนก็แบ่งงานจากคุณอามาทำเหมือนกัน เพิ่งรู้ว่าคุณอากับคุณน้าเป็นพ่อแม่ของตุล โรสเห็นฐานัทมองตุลอย่างรู้สึกผิดก็ใจแป้ว พยายามเคลียร์
“อย่าเข้าใจผิดนะตุล คือยายแนนมาราวีแฟนเธอ ฉันเลยมาเป็นไม้กันหมาให้ ที่นั่งห่อข้าวต้มก็แค่ฆ่าเวลา ส่วนที่ตุลเห็นเมื่อกี๊...”
“มันเป็นอุบัติเหตุ” ฐานัทรีบแทรกขึ้น โรสบอกว่าใช่ ถามว่าเมื่อกี๊ขึ้นมาเห็นแนนยังนั่งอยู่หรือเปล่า พอตุล บอกว่าไม่เห็น โรสก็บอกว่าหมดธุระของตนแล้ว เชิญสองคนตามสบาย
ตุลบอกว่าตนก็หมดธุระจะกลับเหมือนกัน ฐานัทจะไปส่ง โรสขอติดรถไปด้วย ตนกลับไปนั่งห่อข้าวต้มกับแม่ดีกว่า โรสกุลีกุจอเก็บของด้วยความรู้สึกสับสนอย่างไม่เข้าใจตัวเองเหมือนกัน
แมตต์นั่งในรถรอตุลอยู่ที่ลานจอดรถ เห็นรถของโรสจอดอยู่ก็สงสัยว่าโรสมาทำอะไรที่นี่จึงโทร.ถามโรส บอกว่าตนแวะมาหาเพื่อน เห็นรถของโรสจอดอยู่ถามว่าเธออยู่ที่นี่หรือ ทั้งโรสและแมตต์ต่างบอกว่ามาหาเพื่อนและพาเพื่อนมาทำธุระ โรสรีบตัดบทเปลี่ยนเรื่องแสดงความเสียใจเรื่องมารีนเวิลด์ แต่ยุ่งจนไม่มีเวลาไปหา แมตต์ขอบคุณ บอกว่าแล้วค่อยเจอกัน
ฐานัทเดินลงมากับตุล เจอแมตต์รออยู่ ทั้งสี่มองกันอย่างอึดอัดที่มาเจอสับคู่กันจังๆ โรสแกล้งทำเป็นหาวบอกว่าง่วง แล้วชิ่งไปเลย
“ขอบคุณนะครับที่มาส่งตุล เดี๋ยวผมไปส่งตุลกลับเอง” ฐานัทเอ่ยแล้วชวนตุลเดินผ่านแมตต์ไป
ตุลลำบากใจแต่พูดไม่ออก เห็นแมตต์สีหน้าเจ็บปวด ตัวเองก็พลอยว้าวุ่นใจไปด้วย
แมตต์มองฐานัทพาตุลไปขึ้นรถ รู้สึกเจ็บปวด หนักหน่วงกว่าทุกครั้ง ตัวเองก็ไม่เข้าใจเหมือนกันว่า...มันเป็นความรู้สึกของคนอกหักหรืออะไร...
ooooooo
ฌอนได้รับอีเมลผลการเอกซเรย์สมองของแบรดจากโรงพยาบาลที่เมลเบิร์น พบก้อนเนื้องอกอีกก้อนที่เปลือกสมองชั้นในซีกซ้าย หมอแนะนำให้ฉายแสง ถ้าไม่ได้ผลอาจต้องผ่าตัดอีกครั้ง
ฌอนบอกว่าหมอสั่งว่าระหว่างนี้ให้แบรดพักงานและเลื่อนการเดินทางระหว่างประเทศไปก่อน รอได้ไม่เกินหนึ่งเดือน แบรดสั่งให้ฌอนทำเรื่องย้ายเคสนี้มาที่นี่และเลื่อนการผ่าตัดออกไป ฌอนไม่อยากให้เลื่อนเพราะก้อนเนื้ออาจโตจนเบียดเนื้อสมอง จะยิ่งผ่าตัดยากและอาจมีภาวะแทรกซ้อน
“ถ้าผ่าตอนนี้ ใครจะรับรองว่าพ่อจะฟื้นขึ้นมาดูความสำเร็จของเจ้าแมตต์ได้แน่ๆ จัดการตามที่พ่อสั่งยังไงก็ต้องรอจนกว่าบลู ซี เวิลด์จะสร้างเสร็จ”
เมื่อฐานัทพรีเซนต์งานโปรเจกต์บลู ซี เวิลด์ ให้แบรด ฌอน และแมตต์ฟังแล้ว แบรดกำชับว่า
“ยังไงก็แล้วแต่ ทุกอย่างต้องดีที่สุด จ้างคนมีฝีมือดีที่สุดมาทำงานทั้งกลางวันและกลางคืน เราต้องเปิดตัว บลู ซี เวิลด์ ก่อนมารีนเวิลด์ให้ได้”
ความมุ่งมั่นในเป้าหมายเดียวกัน ทำให้แมตต์กับตุลทำงานกันอย่างเข้าใจและช่วยเหลือกัน ความสัมพันธ์ก็ยิ่งสนิทสนมจนฐานัทรู้สึกว่าเกินคำว่าเจ้านายกับลูกน้อง...
ฝ่ายโรสก็กำลังมีความสุขกับการทำข้าวต้มมัดตั้งชื่อร้านเก๋ไก๋ว่า “ม่วนใจ๋ไฮโซ” ข้าวต้มมัดติดตลาดอย่างรวดเร็วมีออเดอร์เข้ามาจนทำแทบไม่ทัน โรสสนุกและมีกำลังใจมาก และคนที่กลายเป็นกำลังสำคัญคือฐานัท ที่นอกจากจะช่วยในการออกแบบกล่องและแต่งห้องแถวธรรมดาๆ ประตูบานเฟี้ยมเก่าจนดูคลาสสิกแล้ว ยังช่วยซื้อใบตอง กล้วย และอุปกรณ์การทำข้าวต้มมัดอย่างเอาการเอางาน จบบุญลือกับสมฤดีมองอย่างสงสัยว่า... เอ๊ะ...มันยังไงกัน??
หลังจากเร่งสร้างบลู ซี เวิลด์ ทั้งกลางวันกลางคืนไม่นานก็เสร็จ แมตต์เรียกประชุม แต่งตั้งให้มนตรีเป็นผู้จัดการดูแลทั้งบลู แพลนเนต และบลู ซี เวิลด์ ให้ตุลเป็นผู้จัดการบลู ซี เวิลด์ มีอำนาจตัดสินใจทุกเรื่องรองจากตน ตุลเสนอให้ยืมตัวโตมรมาช่วยงานที่บลู ซี เวิลด์ในระยะแรกก่อน ซึ่งแมตต์ก็โอเค
ขณะที่ทุกอย่างเสร็จสมบูรณ์และเตรียมเปิดบลู ซี เวิลด์นั้น แบรดก็เข้าผ่าตัดที่โรงพยาบาล มีแต่ฌอนกับเจนเท่านั้นที่รู้ เจนบอกให้ฌอนไปดูงานที่แบรดสั่งก่อนเดี๋ยวจะตกไฟลท์ ผ่าตัดเสร็จเมื่อไหร่จะโทร.บอกทันที ฌอนจึงจำต้องเดินทางในสภาพที่ห่วงทั้งพ่อห่วงทั้งงาน
ฌอนแวะไปที่ร้านเสื้อของพิมมี่ เธอกำลังเลือกชุดให้แมตต์ใช้ในวันเปิดบลู ซี เวิลด์ และเลือกชุดงานวันเกิดให้แมตต์ด้วย เขาจะได้ไปฉลองวันเกิดต่อเลย
ฌอนจึงนึกได้ว่า แบรดเลือกวันเกิดแมตต์เป็นวันเปิดตัวบลู ซี เวิลด์ คงอยากให้แมตต์ภูมิใจ
“ยิ่งคุณลุงบินมาเป็นประธานในงานแล้วอยู่ฉลองวันเกิดพี่แมตต์ด้วย พี่แมตต์ต้องปลื้มสุดๆแน่เลยค่ะ” พิมมี่คาดหวังอย่างมีความสุขแทนแมตต์
ขณะนั้นเองฌอนก็ได้รับโทรศัพท์จากเจน เขาบอกพิมมี่ว่าขอตัวไปรับโทรศัพท์แป๊บเดียว พิมมี่มองตามอย่างไม่เข้าใจว่า เขาเพิ่งจะกลับมา มีธุระอะไรด่วนอีก???
ooooooo
เจนโทร.มาบอกฌอนว่าพ่อผ่าตัดแล้ว พอออกมาก็ซึมลงเรื่อยๆ ตอนนี้ยังไม่รู้สึกตัวเลย จะทำยังไงดี ฌอนช็อก แต่ปลอบแม่ให้ใจเย็นๆ ตนจะรีบไปเดี๋ยวนี้
ตุลเตรียมงานเปิดตัวบลู ซี เวิลด์ ทั้งตบแต่งสถานที่อาหารและบรรยากาศงานให้เป็นสีฟ้าขาวตามธีมทะเล
ระหว่างตุลบรรยายการเตรียมงานให้แมตต์ฟังนั้น ฌอนโทร.เข้ามา ตุลส่งโทรศัพท์ให้แมตต์แล้วเดินเลี่ยงไปอย่างมีมารยาท
ฌอนโทร.มาบอกว่าขณะนี้ตนดีลธุระสำคัญอยู่กับคุณพ่อ อาจจะกลับมาไม่ทันวันเปิดตัวบลู ซี เวิลด์ แมตต์น้อยใจปรี๊ดขึ้นมาพูดประชดว่างานตนเป็นงานเล็กๆ แต่ถึงไม่มีท่านประธานกับรองมาร่วมงาน มันก็ต้องเดินหน้าได้อยู่แล้ว
แมตต์ระบายอารมณ์ให้ตุลฟังว่า ตนทำงานทุกวันนี้ก็เพื่อให้พ่อภูมิใจว่าตนทำเป็นทำได้อย่างพ่อ แต่พ่อก็ไม่เคยเห็น ไม่เคยคิดว่าสิ่งที่ตนทำมันสำคัญ ตุลปลอบใจว่า
“คุณทำให้ท่านเห็นว่างานคุณสำคัญ ทำให้ท่านภูมิใจได้โดยที่ท่านไม่ต้องมาค่ะ ฉันจะช่วยคุณเอง”
แมตต์ฟังแล้วรู้สึกอบอุ่นใจมาก
ฝ่ายฐานัทที่ไปช่วยโรสดูแลและซื้อของทำข้าวต้มมัดม่วนใจ๋ไฮโซ เห็นวันนี้โรสเงียบเหงาผิดปกติ ถามว่าเป็นอะไร
โรสพูดถึงวันก่อนที่ไปส่งข้าวต้มมัดให้แนนที่ไปอยู่กับกระทิงชายวัยกลางคนที่เป็นเจ้าของผับหลายแห่งในเชียงใหม่ โรสแสดงความยินดีด้วยที่แรดอย่างเธอได้กับกระทิง ช่างเหมาะสมกันจริงๆ วันนี้เมื่อฐานัทถามว่าเป็นอะไร โรสบอกว่า
“ในเมื่อยายแรด เอ๊ย...ยายแนนไปอยู่กับเฮียกระทิงแล้ว คุณก็คงไม่มาที่นี่อีกใช่ไหม ที่คุณมาช่วยฉันเพราะอยากให้ฉันกันยายแนนออกไปจากชีวิตคุณแค่นั้นนี่”
ฐานัทหยอกว่าเธอควงตนไปไหนมาไหนเพื่อหลอกแนนจนคิดอะไรกับตนจริงๆแล้วหรือเปล่า โรสเหมือนถูกจี้ใจดำ เสียงสูงกลบเกลื่อนว่า
“อย่าเว่อร์ นายน่ะสมมติ ตัวจริงของฉันคือแมตต์ต่างหาก”ขณะนั้นเองตุลเดินเข้ามาเห็นฐานัทอยู่กับโรสก็ชะงัก พอดีบุญลือกับสมฤดีเดินออกมาเห็น บุญลือถามว่ามานานแล้วหรือ ตุลบอกว่าเพิ่งมา เอาการ์ดมาเชิญพ่อกับแม่ไปงานเปิดตัวบลู ซี เวิลด์
บุญลือกับสมฤดีตื่นเต้นมากที่ได้รับเชิญไปงานใหญ่ เตรียมจะไปตัดสูทและหาซิ่นตีนจก แต่ตุลบอกว่างานจัดแบบสบายๆ เป็นธีมทะเล เดี๋ยวตนจะเอาเสื้อมาแจก ฐานัทบอกตุลว่าเดี๋ยวตนไปส่ง
ฐานัทหันมองโรสที่ซึมๆเศร้าๆอย่างเป็นห่วง
ตุลเห็นสายตาของฐานัทก็สับสนในใจ แต่ไม่รู้สึกหึงหวงหรือเสียใจอย่างที่ควรเป็น
วันนี้บุญลือปรารภกับสมฤดีว่าวันนี้โรสดูแปลกๆ เพราะตั้งแต่รู้จักกันมาไม่เคยเห็นเธอเศร้าซึมอย่างนั้นสมฤดีเดาว่าท่าทางเหมือนคนอกหัก
แล้วทุกคนก็แปลกใจเมื่อฐานัทมาที่ร้าน โรสถามว่าวันนี้งานไม่ยุ่งหรือถึงมาได้
แล้วโรสก็เจ็บลึกในใจ เมื่อฐานัทบอกว่าไม่ได้มาช่วยเธอ แต่มีเรื่องตุลจะให้ช่วย
ฐานัทมาขอให้โรสไปช่วยเลือกแหวนให้เพราะไม่แน่ใจว่าตุลชอบแบบไหน บอกโรสว่าตนจะทำเป็น แหวนหมั้น โรสเก็บกลั้นความรู้สึก เอาแหวนเพชรแบบเรียบแต่หรู บอกเขาว่า
“แบบนี้น่าจะเหมาะ 1 กะรัตกำลังดี...คุณชอบไหม”
ฐานัทกะขนาดนิ้วแล้วบอกว่าอาจพอดีกับเธอแต่ตุลนิ้วเล็กกว่า โรสจะให้ช่างทำให้ใหม่ พรุ่งนี้ตนจะเอาไปให้ จะให้ช่างทำให้สุดฝีมือเลย พอออกจากโรส ฐานัทก็สับสนตัวเองว่า ตัดสินใจถูกแล้วหรือ??
คืนนี้ ขณะตุลกำลังร่อนแป้งเพื่อทำเค้กส้มให้เป็นของขวัญวันเกิดแมตต์พรุ่งนี้นั้น จู่ๆแมตต์ก็โทร.เข้ามา ตุลนึกว่ามีงานด่วน แมตต์ถามว่าดึกแล้วทำไมยังไม่นอน
ทำเอาตุลหัวใจฟู่ฟ่าขึ้นมาบอกว่าเพิ่งสองทุ่มเอง ยังไม่ง่วง
“ไม่ง่วงก็นอนได้แล้ว พรุ่งนี้คุณต้องไปช่วยผมแต่เช้า ห้ามสายแม้แต่วิเดียว”
ตุลบอกว่าเมื่อรับปากแล้ว ตนไปก่อนเวลาแน่นอน แล้วต่างก็นิ่งเงียบไปในขณะที่หัวใจต่างเต้นตึ้กตั้ก ครู่หนึ่งจึงได้สติ แมตต์แซวว่าเห็นเงียบไปนึกว่าหลับคาเตียงเหมือนทุกครั้งแล้ว ทำเอาตุลเขิน
ก่อนวางสายแมตต์หยอดคำหวานว่า “คิดถึงนะ” ตุลก็ยิ้มแก้มแทบปริ ตั้งใจทำเค้กส้มเป็นของขวัญวันเกิดแมตต์สุดฝีมือหมดหัวใจ...
ooooooo
งานเลี้ยงจัดที่หน้าอาคารบลู ซี เวิลด์ที่สร้างเสร็จสมบูรณ์สุดอลังการ
พิมมี่สวมเสื้อโปโลยืนต้อนรับแขก แจกพวงมาลัยลีลาวดีคล้องคอแก่แขกที่มาร่วมงาน แมตต์คอยรับกระเช้ากับแจกัน นลินีดูแลและสั่งการเรื่องอาหารในเต็นท์จัดเลี้ยง
บุญลือกับสมฤดีเอาข้าวต้มมัดจัดใส่กระเช้าเก๋ๆมาเป็นของขวัญ สมฤดีบอกว่ากระเช้านี้พ่อนัทเป็นคนจัดให้ พิมมี่ถามโรสว่าที่พี่โรสพูดถึงคือพี่นัทคนนี้หรือเปล่า โรสร้องอ้าวรีบแก้ว่า
“ใช่...ก็มีส่วนล่ะนะ” กอดแขนแมตต์อ้อนว่า “แต่คนนี้มีส่วนที่สุด ที่โรสตั้งใจทำงานก็เพราะแมตต์นะคะที่เป็นแรงบันดาลใจ”
ฐานัทเห็นก็แอบหึง เฉไฉถามหาตุลกลบเกลื่อน
ในงานนี้ตุลโชว์การให้อาหารปลาในแท็งก์ บุญลือกับสมฤดีตื่นเต้นมากที่เห็นลูกสาวตนเก่งเท่ขนาดนี้
ดารินทร์ถามอโนมาว่าคนไหนคือโตมร อโนมาชี้ให้ดูอย่างตื่นเต้นเลยถูกดารินทร์แซว เพราะพักหลังคู่นี้ต่างสนใจและหยอกล้อกันเป็นพิเศษ
ในงานเลี้ยงนี้ ฐานัทถามตุลว่าจะกลับดึกไหมเดี๋ยวตนจะพาพ่อกับแม่ไปส่งบ้าน ตุลกะว่าบ่ายๆคงเสร็จ เพราะพรุ่งนี้ถึงจะเปิดเป็นทางการ ถามว่าทำไมหรือ
ดารินทร์กับอโนมาหัวเราะกันคิกคักเป็นนัย บอกว่าเดี๋ยวพี่นัทก็โทร.บอกเองแหละ
ที่แท้ดารินทร์กับอโนมารู้กันกับฐานัทว่าจะทำเซอร์ไพรส์ตุล พอเลิกงานตุลก็สะพายกระเป๋าวิ่งออกจากออฟฟิศไป แมตต์เดินคุยกับมนตรีและโตมรอยู่พึมพำว่าจะรีบไปไหนของเขานะ โตมรปากไวบอกว่ารีบอย่างนี้จะมีก็แต่เรื่องพี่นัทเรื่องเดียวแหละ แมตต์หน้าตึงเดินเข้าห้องไปเลย
ตุลกลับถึงบ้านไม้กลางบึงบัวแล้ว ได้รับโทรศัพท์จากฐานัท ถามว่าหกโมงเย็นไปเจอกันที่รีสอร์ตของพ่อ อโนมาสะดวกไหม พอตุลตอบรับ ดารินทร์ที่ยืนอยู่ข้างๆฐานัทก็ถามว่าทำไมไม่บอกให้ตุลแต่งตัวสวยๆ เพราะนี่เป็นโอกาสพิเศษ
ฐานัทกลัวบอกก่อนจะไม่เซอร์ไพรส์ ดารินทร์จึงอาสาจะบอกเอง รับรองเรื่องไม่แตกแถมเซอร์ไพรส์แน่นอน
พอ 5 โมงเย็น อโนมากับดารินทร์ก็ไปหาตุลที่บ้านไม้กลางบึงบัว ลากออกจากครัวให้เปลี่ยนชุดใหม่บอกว่างานนี้พี่นัทจัดเป็นพิเศษเพื่อตุลโดยเฉพาะ ต้องแต่งตัวเป็นพิเศษให้สมกับงานหน่อย
“มานี่...เดี๋ยวฉันจะแต่งหน้าให้แกสวยจนพี่นัทตะลึงเลย คอยดู” ดารินทร์ลากตุลออกไป
ooooooo
โรสให้ช่างซ่อมแหวนเสร็จ ก็เอาแหวนมาให้ฐานัท ผู้ชายที่ตนชอบเพื่อให้เขามอบให้หญิงสาวที่เขารัก มันเป็นความรู้สึกเจ็บปวดที่ทรมาน ฐานัทขอบคุณที่เอามาให้ทันเวลาพอดี
ฐานัทชมว่าเธอเป็นเพื่อนที่ดี เป็นผู้หญิงที่ดีมากคนหนึ่งเท่าที่ตนรู้จัก โรสมองเขาน้ำตารื้นถามว่า
“แต่ไม่ดีพอจะเป็นผู้หญิงของคุณใช่ไหม” ฐานัทไม่ตอบ โรสทนใจตัวเองไม่ได้ จู่โจมจูบจนฐานัทอึ้ง แต่ที่ช็อกคือตุล ดารินทร์กับอโนมาที่มาเห็นเต็มตา ทั้งสามถอยไปโดยอัตโนมัติ
ครู่หนึ่งโรสรู้สึกตัวค่อยๆถอยออกมา ตีหน้าชื่นแสดงความยินดี อวยพรให้เขามีความสุข แต่ฐานัทช็อก ยืนแข็งทื่อ มองโรสที่เดินเช็ดน้ำตาออกไปอย่างรู้สึกผิดมาก...
ที่จุดโชว์ให้อาหารฉลามในบลู ซี เวิลด์ จู่ๆฌอนก็เอากล่องของขวัญมาให้แมตต์ แมตต์รับไปอย่างไม่ยินดียินร้าย ฌอนบอกว่าที่พ่อไม่มาวันนี้ พ่อมีเหตุผล แมตต์ที่มีอคติอยู่แล้วสวนไปทันทีว่า เหตุผลที่คนอื่นสำคัญกว่าลูกตัวเองเสมอ
ฌอนบอกว่าเขากำลังเข้าใจผิด แมตต์โพล่งว่า
ไม่ต้องอธิบาย!! แล้วระเบิดความอัดอั้นออกมาน้ำตาคลอว่า
“นอกจากเขาจะไม่เคยสนใจสิ่งที่ฉันทำ เขายังไม่สนใจสิ่งที่ฉันเป็น สิบปีที่แล้วเขาไปงานเลี้ยงครบรอบแต่งงานกับแม่นายทั้งที่ฉันเป็นไข้นอนซมที่อังกฤษ! สามปีก่อนเขาเลือกที่จะไปตีกอล์ฟกับเพื่อนแทนที่จะไปงานรับปริญญาฉัน! แล้ววันนี้...เขาก็เลือกไปเปิดงานน้ำหอมของแม่นาย แทนที่จะอยู่ดูความสำเร็จของฉัน! เขาจะอยู่หรือไม่อยู่ มันก็ไม่สำคัญอะไรสำหรับฉัน!!!”
ฌอนโกรธมาก ผลักแมตต์จนเซ กล่องของขวัญหลุดจากมือ บอกแมตต์ว่ารู้ไหม พ่อรักเขามากแค่ไหน ที่แมตต์ว่าพ่อไปฉลองครบรอบแต่งงานกับแม่นั้น ที่จริงพ่อประชุมอยู่ที่ฝรั่งเศส ที่ว่าเขาป่วยก็ไม่ไปดูนั้น พ่อไปแล้วแต่เขาสลบไม่รู้เรื่อง ส่งเขาถึงมือหมอแล้วพ่อก็กลับมาประชุมต่อ ส่วนที่ไม่ไปในวันรับปริญญาของเขานั้น เพราะตอนนั้นการเงินบริษัทกำลังแย่ ฌอนพูดเสียงสั่นเครือว่า
“แล้ววันนี้...ก็ไม่มีงานเปิดตัวน้ำหอมอะไรทั้งนั้น เพราะพ่อเข้าผ่าตัดสมอง แกรู้บ้างไหม!!!”
แมตต์ช็อกเมื่อรู้ความจริง ฌอนบอกว่าพ่อไม่ให้บอกเขาเพราะไม่อยากให้เขาเป็นห่วง ทุกข์ใจ วันนี้พ่อก็อยากมา แต่ยังนอนไม่รู้สึกตัวในไอซียู เห็นแมตต์อึ้ง ฌอนถามว่า
“แกไม่เห็นไลน์ที่ฉันส่งให้แกเมื่อเช้ารึไง ถ้าแกเปิดดูตั้งแต่เช้า แกคงไม่พูดแบบนี้!!”
แมตต์อึ้ง ฌอนมองหน้าเขาแล้วหุนหันเดินออกไป ปล่อยให้แมตต์หมดแรงทรุดนั่งอยู่ใต้ตู้ปลา...
ooooooo
ฌอนมาถึงหน้าออฟฟิศก็เจอตุลถือกล่องเค้กส้มที่ทำเองจะมาให้เป็นของขวัญวันเกิดแมตต์ ฌอนบอกว่าแมตต์ไม่ได้อยู่ที่นี่ ตุลถามว่าเขาอยู่ไหน...
แมตต์เอาโทรศัพท์มาเปิดดูไลน์ที่ฌอนส่งมา เห็นคลิปวีดิโอเป็นภาพแบรดใส่ชุดคนไข้พูดก่อนการผ่าตัด... แมตต์รู้สึกเหมือนมีก้อนอะไรแล่นขึ้นมาจุกที่หน้าอก พยายามกลั้นน้ำตาดูคลิป...
ในภาพ แบรดพูดไปยิ้มไปเหมือนมองเขาอยู่ตรงหน้า...
“ในที่สุดก็มาถึงวันที่เราสองคนรอคอย แกรอคอยที่จะทำตามความฝันของแก พ่อก็รอคอยที่จะได้เห็นความฝันของลูกเป็นความจริง กว่าจะถึงวันนี้ ไม่รู้ใครทรมานมากกว่ากันนะ...ที่พ่อเคี่ยวเข็ญแกมาตลอดก็เพราะอยากให้แกแกร่ง ยืนได้ด้วยตัวเอง วันนี้แกพิสูจน์ให้พ่อเห็นแล้วว่า ต่อให้ไม่มีพ่อ แกก็อยู่ได้ แมตต์...ลูกไม่ได้มีความสุข ไม่ได้ดีใจ ไม่ได้ภูมิใจคนเดียวนะลูก พ่อก็มีความสุข... ดีใจ...ภูมิใจไปกับลูกด้วย ไม่ว่าพ่อจะมีโอกาสไปแสดงความยินดีกับลูก ได้เห็นรอยยิ้มของลูกหรือไม่ก็ตาม พ่ออยากให้ลูกรู้ไว้ว่า...พ่อยินดีและพร้อมสนับสนุนลูกเสมอไอ้ลูกชาย...” แบรดยิ้มอย่างมีความสุข เอ่ยประโยคสุดท้ายด้วยน้ำเสียงที่อบอุ่นอ่อนโยนว่า “พ่อรักลูกนะแมตต์”
แมตต์น้ำตาไหลพราก สุดท้ายก็กลั้นไม่อยู่ร้องไห้โฮออกมา ตุลเดินมาได้ยินเสียงเธอมองหา พอเห็นแมตต์ซบหน้ากับเข่าร้องไห้สะอึกสะอื้นเหมือนเด็ก ตุลวางกล่องเค้กถลาเข้าไปเรียก
“คุณแมตต์...”
พอแมตต์เงยหน้าอาบน้ำตาขึ้นมอง ตุลทรุดนั่ง ตรงหน้าเขา โผกอดด้วยความสงสารจับใจ แมตต์น้ำตาทะลัก กอดตุลแน่น...ทั้งสองกอดกันเหมือนจะหลอมหัวใจไว้เป็นดวงเดียวกัน...
เวลาเดียวกัน ฐานัท ดารินทร์ และอโนมา ต่างร้อนใจโทร.หาตุลไม่หยุดแต่ตุลไม่รับสาย ฐานัทถามสองสาวว่าจะทำยังไงดี ดารินทร์บ่นว่า
อ่านละคร รักกันพัลวัน ตอนที่ 12 วันที่ 19 พ.ย.60
ละครเรื่อง รักกันพัลวัน บทประพันธ์โดย เชอริณละครเรื่อง รักกันพัลวัน บทโทรทัศน์โดย ปารดา
ละครเรื่อง รักกันพัลวัน กำกับการแสดงโดย ป้าแจ๋ว ยุทธนา ลอพันธุ์ไพบูลย์
ละครเรื่อง รักกันพัลวัน ผลิตโดย บริษัท ฟีล กู๊ด เอ็นเทอร์เทนเม้นท์ จำกัด
ละครเรื่อง รักกันพัลวัน วัน-เวลาออกอากาศ: ทุกวันศุกร์ - อาทิตย์ เวลา 20.15 น.
ติดตามชมละครเรื่อง รักกันพัลวัน ได้ทางไทยทีวีสีช่อง 3
ที่มา ไทยรัฐ