อ่านละครเรื่อง สายธารหัวใจ ตอนที่ 9 วันที่ 14 พ.ย.60
“อย่างน้อยตอนนี้ฉันก็รู้ว่าคุณอยู่ในอารมณ์ไหน จะได้ทำตัวถูก ว่าฉันกำลังเป็นกระโถน ส่งแค่นี้แล้วกันนะคะ ฉันเดินเองได้” สิริกันยาโกรธจะเดินไป ณรังค์คว้าข้อมือไว้ละมุลตกใจกับภาพที่เห็น...สิริกันยาแกะมือเขาออก ณรังค์ข่มใจปล่อยมือพูดกลบเกลื่อน
“ผมไม่อยากเห็นคนที่รักคุณต้องเสียใจ แล้วมาโทษว่าผมดูแลคุณไม่ดี ให้มาทำงานนอกสถานที่ ทำให้คุณเสี่ยงกับอันตรายอีก”
“ค่ะ รับทราบค่ะ จะดูแลตัวเองไม่ให้คุณต้องถูกใครว่าได้ ว่าเป็นต้นเหตุทำให้ฉันเป็นอันตรายอีก”
สิริกันยาประชดด้วยความน้อยใจแล้วเดินจากไป ณรังค์มองตามอย่างปวดใจที่ไม่อาจเปิดเผยความรู้สึกของตัวเองได้ พอหันหลังกลับเจอละมุลดักหน้าบอกว่ามีเรื่องอยากคุยด้วย
ทั้งสองนั่งคุยกันที่มุมหนึ่ง ละมุลยิงตรงประเด็นว่าเขาคิดอย่างไรกับเลขา ณรังค์ปฏิเสธว่าไม่ได้คิด แต่เธอเถียงว่าเขาคิดเพราะเห็นสายตาที่เขามองสิริกันยา
“และการที่หนูไม่ยอมเชื่อคุณหญิงว่าคนที่พี่ณะรักคือผู้หญิงคนนั้น มันทำให้หนูรู้สึกว่าตัวเองเป็นคนโง่อย่างที่คุณหญิงเคยบอกจริงๆ”
“เราอย่าเพิ่งพูดเรื่องนี้ตอนนี้เลย”
“แล้วจะให้พูดตอนไหน...พี่ณะบอกหนูมาสิว่าที่หนูเห็น หนูเข้าใจ มันใช่”
ณรังค์คิดถึงคำต่อว่าของสวัสดิ์ให้ยอมหักดิบดีกว่ายอมงอ อย่าให้เขารู้สึกว่าตนเป็นคนขี้ขลาด จึงตัดสินใจแน่วแน่พูดความจริงออกไปว่า “ใช่ พี่รักสิริกันยา”
ละมุลหน้าเจื่อน เสียใจทั้งที่รู้อยู่แก่ใจ
ooooooo
เกียรติศักดิ์ตื่นขึ้นหัวเสียอย่างมากที่ไม่เห็นปฐวีในห้อง โทร.หาก็ไม่รับสาย...ประคองออกจากห้องไอซียู เห็นบรรจงนั่งรออยู่คนเดียว ละมุลกับณรังค์ยังไม่มา
ในเวลานั้นณรังค์กำลังปลอบและขอโทษละมุลที่ไม่อาจรักและแต่งงานกับเธอได้ ละมุลเสียใจจนขาดสติฟูมฟายทุบตีเขา ทำแบบนี้กับตนได้อย่างไร ณรังค์ไม่ปัดป้องเพราะรู้ว่าตัวผิด...ห่างออกมา ปฐวียืนฟังยิ้มหยันด้วยความสะใจ ละมุลอาละวาดจนเหนื่อยทรุดลง
ณรังค์รับร่าง เธอผลักเขาออกวิ่งร้องไห้ออกไป เผอิญชนกับประคอง พอเห็นเป็นแม่ก็โผกอดสะอื้น ณรังค์ตามมา ประคองเห็นสีหน้าเขา ก็รู้ได้ว่าเรื่องอะไรจึงให้ทั้งสองกลับไปคุยกันที่วัง...
ประคองฟังเรื่องราวแล้วโกรธมาก ตบหน้าณรังค์ อย่างแรงด่าว่าเขา “อกตัญญู! หาสัจจะไม่ได้ เนี่ยน่ะเหรอ ลูกผู้ชาย!”
“ผมไม่เคยรับปากใครว่าจะแต่งงานกับละมุล”
“จะบอกว่าทั้งท่านชาย ฉัน แล้วก็น้องเข้าใจผิดกันไปเองอย่างนั้นเหรอ กล้าโยนความผิดให้คนอื่นแบบนี้ได้ยังไง! ยิ่งฟังฉันยิ่งสมเพช ฉันไม่รู้จักแกอีกแล้ว นี่ไม่ใช่เด็กผู้ชายที่ฉันเลี้ยงมา นี่มันเกิดอะไรขึ้น ทำไมถึงกลายเป็นคนแบบนี้” ณรังค์ก้มกราบขอโทษ “ฉันไม่ต้องการคำขอโทษ ฉันต้องการเหตุผล ทำไมถึงทำแบบนี้หรือเพราะผู้หญิงคนนั้น มันอยากได้แกถึงให้แกทำ”
“เรื่องนี้ไม่เกี่ยวข้องกับสิริกันยาเลยครับ เพราะผมคนเดียวเท่านั้น...ผมไม่อยากนิ่งเงียบอีกแล้ว การยอมรับที่จะทำตามคำสั่งของท่านชาย มันไม่ใช่ความกตัญญู แต่มันคือความขี้ขลาดแล้วก็ไม่กล้ายอมรับความจริงต่างหาก”
“ความจริงอะไร!”
“ความจริงที่ผมไม่เคยรักละมุลมากไปกว่าการเป็นน้องสาว ความจริงที่ว่า การแต่งงานระหว่างผมกับละมุลมันไม่ใช่การแก้ปัญหาของท่านชาย ที่กลัวว่าคุณหญิงกับผมจะรื้อฟื้นความสัมพันธ์กันขึ้นมาอีก”
“พอได้แล้ว! หยุด ไม่ต้องพูด!”
“ถ้าอย่างนั้น แม่คองกับละมุลก็ยอมรับความจริงซะทีสิครับ”
ละมุลร้องไห้โฮ ประคองสงสารลูก ด่าว่าณรังค์ “แกใจร้ายมากที่เลือกเวลานี้ พูดเรื่องนี้ เพราะเห็นว่าท่านชายประชวรหนักจนลุกมาทำอะไรแกไม่ได้ใช่ไหม...ท่านชายทำอะไรไม่ได้ แต่อย่าลืมว่ายังมีแม่อีกคน และฉันก็ไม่ใช่หัวหลักหัวตอที่จะอยู่เฉยๆ แกต้องแต่งงานกับน้อง!”
ณรังค์ยืนกรานไม่แต่ง ไม่ว่าประคองจะบังคับอย่างไร เขายืนกระต่ายขาเดียว...ไม่แต่ง แม้จะโดนตบอีกกี่ครั้งก็ไม่ยอม ละมุลกับบรรจงตกใจขอร้องให้หยุดตี ประคองผลักละมุลกระเด็นและยังตบตีณรังค์ต่อ ณรังค์แม้จะเจ็บแต่อดทน
“ละมุลไม่ต้องห้าม แม่คองจะตีผมให้ตาย ผมก็ยังยืนยัน ว่าผมไม่แต่ง”
ประคองโกรธจนตัวสั่น “ต่อไปนี้ไม่ต้องมาเรียกฉันว่าแม่ จะไปไหนก็ไปให้พ้นหน้า”
ณรังค์ถึงกับเข่าอ่อน ละมุลสะเทือนใจแต่ด้วยความรักจะเข้าปลอบ เขากลับเดินหนีไม่อยากให้ใครยุ่งด้วยในตอนนี้ บรรจง ชื่น และสีดายืนมองอย่างเห็นใจเจ้านายผู้ต่ำศักดิ์คนนี้
ประคองนั่งร้องไห้แค้นใจอยู่มุมหนึ่ง คิดถึงคำพูดเหยียดหยามต่างๆของปฐวี ยิ่งอยากเอาชนะ ถ้าณรังค์รักและแต่งงานกับละมุลได้จะทำให้คุณหญิงแพ้และเจ็บปวด...
ช่วงเวลานั้น ปฐวีกำลังยืนมองสภาพแม้นเทพที่นอนอยู่ ด้วยความเสียใจระคนแค้น
“ท่านพ่อควรจะฟื้นขึ้นมาดูความหายนะของทุกคน ที่มีท่านพ่อเป็นต้นเหตุ”
พอเดินออกมาจากห้องไอซียู เห็นกำธรกับเกียรติศักดิ์ยืนให้ลูกน้องถ่ายรูปอยู่หน้าห้อง แล้วกำชับให้เอาไปส่งนักข่าว ว่าพวกเขามาเยี่ยมติดตามอาการของท่านชายแม้นเทพ...ปฐวีไม่พอใจพูดน้ำเสียงประชด สรุปมาทำข่าวไม่ได้มาเยี่ยมไข้ เกียรติศักดิ์ดึงเธอออกไปอย่างโกรธๆ กำธรไม่ได้สะทกสะท้านใดๆ กลับหันมาพูดกับประตูห้องไอซียูก่อนจะผละกลับไปว่า
“เยี่ยมตรงนี้แล้วกันนะฝ่าบาท พอดีมีนัดกินหูฉลาม ไม่อยากเสียเวลา”
เกียรติศักดิ์ต่อว่าปฐวี ควรให้เกียรติพ่อสามีบ้าง เธอสวนทันควัน ว่าพ่อเขาให้เกียรติท่านพ่อตนบ้างไหม ทำอะไรก็ต้องได้อย่างนั้น เกียรติศักดิ์ย้อนถามว่าโกรธหรือ
“ฉันใช้คำว่าเกลียด”
“ยิ่งเกลียด ยิ่งเจอ จำไว้!”
“สันดานออกแล้วสินะ”
“เพราะเห็นสันดานของคุณหญิงก่อนไง คุณหญิงไม่เคยรักษาคำพูดกับผม คิดจะเอาแต่ได้อย่างเดียว ทั้งๆที่ผมให้เกียรติคุณหญิงตลอดเวลา เพราะฉะนั้นต่อไปนี้ผมจะทำในสิ่งที่ผมต้องการ คุณหญิงจะคิดยังไง ผมไม่แคร์ ทำอะไรก็ต้องได้อย่างนั้น”
เกียรติศักดิ์ย้อนคำเธอบ้าง ปฐวีโกรธเดินหนีแต่เกียรติศักดิ์ดึงแขนไว้ และย้ำว่า ต่อไปนี้เรื่องของเธอก็คือเรื่องของตนเพราะเราสองคนเป็นคนคนเดียวกัน คุณหญิงมองด้วยสายตารังเกียจ เขาย้ำอีกเรื่อง ห้ามปิดมือถือ ตนต้องติดต่อได้ตลอดเวลา เธอสวนว่าเธอไม่ใช่ทาส เขาตอกกลับอย่างเจ็บแสบ
“คุณหญิงไม่ใช่ทาส แต่เป็น...อีตัวที่ผมซื้อตัวมา!”
ปฐวีหน้าชา...เกียรติศักดิ์ดึงลากเธอมาที่คอนโดแห่งหนึ่ง และว่าที่นี่คือเรือนหอของเรา คุณหญิงยืนนิ่ง เขาเข้ากอดหอม เธอเฉยไม่ยินดียินร้าย ทำให้เขาโกรธกับความเฉยชาของภรรยา จึงรวบตัวมาปลุกปล้ำไม่สนใจว่าเธอจะยินยอมหรือไม่
ooooooo
ณรังค์เปิดประตูออกจากห้อง เจอละมุลยืนรอ เธอตกใจที่เห็นเขาถือกระเป๋าเสื้อผ้าออกมาพยายามแก้ตัวแทนแม่ ว่าแม่ไม่ได้ตัดขาดเขาจริงๆ ที่พูดไปเพราะความโกรธ เขาส่ายหน้า
“พี่ไม่ไปไหนหรอก พี่จะยังอยู่ดูแลแม่คอง ละมุลและก็ทุกคนที่นี่ หน้าที่พี่ยังอยู่...พี่อาจไม่ได้กลับบ้าน ต้องเทียวไปมาระหว่างออฟฟิศกับโรงพยาบาล”
ละมุลยังไม่ละความพยายามตื๊อไม่ให้เขาไป เขาหันกลับมาขอให้เธอหยุด อย่าเสียเวลากับตนอีก ยิ่งยื้อคนที่เจ็บปวดก็คือเธอ ละมุลชะงักเสียใจยืนเคว้ง...
ขณะที่สิริกันยากำลังทำงานต้องสะดุ้ง เมื่อณรังค์เอากระเป๋าเสื้อผ้าวางโครมบนโต๊ะเธอ...จากนั้นวิเชียรจัดการห้องพักให้ณรังค์ สิริกันยาวิ่งหน้าตื่นตามมาเพราะวิเชียรโทร.ให้เธอมาดูแลต่อ เขาต้องไปรับรองลูกค้าวีไอพี ณรังค์บอกวิเชียรก่อนจะออกไปว่า เจอกันตอนประชุม
สิริกันยาถามมีอะไรให้ช่วยบ้าง ณรังค์ปัดว่าไม่มี เธอจึงยืนเงียบๆสังเกตท่าทางเขาที่ดูอิดโรย เขาหันมาเห็นเธอมองก็ถาม มองทำไม มีอะไรอยากพูด
“คุณดูเหนื่อย เลื่อนประชุมไปหน่อยสักชั่วโมงไหมคะ ให้คุณได้พัก”
“ไม่พัก...” ณรังค์ตอบห้วนๆ
อ่านละครเรื่อง สายธารหัวใจ ตอนที่ 9 วันที่ 14 พ.ย.60
ละครเรื่อง สายธารหัวใจ บทประพันธ์โดย วาสนาละครเรื่อง สายธารหัวใจ บทโทรทัศน์โดย คนเขียนเงา
ละครเรื่อง สายธารหัวใจ กำกับการแสดงโดย ชนะ คราประยูร
ละครเรื่อง สายธารหัวใจ ผลิตโดย บริษัท เมคเกอร์ กรุ๊ป จำกัด
ละครเรื่อง สายธารหัวใจ ควบคุมการผลิตโดย ณัฐพงศ์ เหมือนประสิทธิเวช
ละครเรื่อง สายธารหัวใจ ออกอากาศทุกวันพุธ-พฤหัสบดี เวลา 20.15 น. ทางช่อง 33 HD
ที่มา ไทยรัฐ