อ่านละคร รักกันพัลวัน ตอนที่ 7 วันที่ 5 พ.ย.60
“ก็เมื่อวานพี่ลืมเป้ทิ้งไว้ ที่มะปรางเรียกพี่ไง จำไม่ได้เหรอ” ชาติอึกอักแล้วรีบขอตัวมนตรีสงสัย ยื่นรูปให้มะปรางดูถามว่ากระเป๋าแบบนี้หรือเปล่า มะปรางตาโตบอกว่าใช่ ใบนี้แหละ ตุลพุ่งเข้าจับไหล่มะปรางเขย่า บอกให้เล่ามาชัดๆเลย ว่าเกิดอะไรขึ้น
“เมื่อวานมะปรางแวะดูว่าพี่ตุลกลับมาทำงานหรือยัง มะปรางเห็นผู้ชายคนเมื่อกี้สะพายเป้ใบใหญ่มาก เดินสวนมา มะปรางเห็นเขาเอาเป้ไว้ที่พงหญ้าแล้วเดินโทรศัพท์ออกมา”
มะปรางเล่าว่า ตนตะโกนบอกเขาว่าลืมกระเป๋าเป้ จะเดินเที่ยวทำไมไม่ฝากยามไว้ก่อน
“จะกลับต่างจังหวัด ไม่เดินแล้ว” ได้ยินเขาโทรศัพท์พูดกับปลายสายว่า “ไม่ต้องมาแล้ว ย้ายที่ เดี๋ยวกูโทร.ไปใหม่”
ทุกคนที่ฟังอยู่กระจ่างชัดทันที ตุลโผกอดมะปรางหอมแก้มซ้ายขวาขอบใจ บอกมนตรีว่าตนจะไปรายงานคุณแมตต์ก่อน บอกมะปรางว่าพรุ่งนี้จะเลี้ยงข้าวนะ ว่าแล้วหันหลังวิ่งออกไปเลย มะปรางถามว่าวันนี้ไม่ได้หรือ โตมรกับมนตรีรีบเสนอว่าจะพาไปเลี้ยงเอง
“เหม็นเบื่อผู้ชาย ชิส์...” มะปรางยี้หน้าใส่แล้วเดินเชิดไปเลย
เมื่อตุลไปรายงานแมตต์แล้วถามว่าจะเรียกชาติมาถามเลยไหม ชาติอาจรู้เห็นเรื่องนี้ก็ได้
“ถ้าจะจับให้ดิ้นไม่หลุดมันต้องมีหลักฐานมากกว่านี้ ฉันจะจัดการเอง ขอบใจที่มาส่งข่าว” พอตุลจะไปเขาเรียกไว้ถามว่า “เธอเป็นคนขอร่วมโปรเจกต์ บลู ซี เวิลด์ ที่คุณทักษะเริ่มไว้ใช่ไหม” ตุลหูผึ่งหันกลับมา เขาถาม “ยังสนใจโปรเจกต์นี้อยู่รึเปล่า”
ตุลตาเป็นประกายวาวขึ้นมาทันที เพราะนี่คือความฝันของตนเลยล่ะ
ooooooo
โครงการ บลู ซี เวิลด์กลายเป็นจุดหลอมรวมใจแมตต์กับตุลเข้าด้วยกันอย่างเร็ว ทั้งเขาและเธอศึกษางานนี้ด้วยกันอย่างสนุก มุ่งมั่น ยืนดูภาพขนาดใหญ่ฉายเรื่องอุโมงค์ปลาจากอควาเรียมดังทั่วโลก
แมตต์เสนอให้เพิ่มความยาวของอุโมงค์อีก 15 เมตร ส่วนเรื่องสัตว์น้ำที่จะนำเข้า ตนดูลิสต์รายชื่อของเดิมทั้งหมดแล้ว เอาตามนั้น...
ทั้งสองทำงานกันอย่างลืมเวลาจนเที่ยงคืนครึ่ง ฐานัทโทร.มาหาแต่ตุลปิดเสียงโทรศัพท์ไม่ได้รับสายฐานัทโทร.แล้วโทร.อีก ตุลก็ไม่ได้รับสายเพราะสนุกอยู่กับงานจนลืมเวลา
อโนมากับดารินทร์โทร.หาตุลแต่เธอไม่รับสายเหมือนกัน สองสาวเป็นห่วงว่าตีสองแล้วทำไมไม่รับสาย คอนโดก็ไม่กลับ มองหน้ากันถามว่าหรือว่าอยู่คอนโดพี่นัท?
“มันคงไปสานต่อเรื่องที่แม่หมอทำนายไว้... อร๊ายยยย ฟิน” อโนมาเคลิ้มแทนเพื่อน ดารินทร์เสนอว่าพรุ่งนี้ค่อยไปแอบดูกัน
จนตีสามสิบห้าแล้ว แมตต์กับตุลนั่งตาปรือแต่มือยังถือปากกากับสมุดโน้ตอยู่ ทั้งสองนั่งสัปหงกอยู่ที่โซฟายาวตัวเดียวกัน...แต่พอสะดุ้งรู้สึกตัวก็ตื่นขึ้นมาคุยงานกันต่อ...
ตุลง่วงนอนจนหลับกลางอากาศ หัวพาดลงมาที่ตักแมตต์พอดี ชายหนุ่มจะปลุก แต่สุดท้ายก็ปล่อยให้นอนหลับลึก เผลอยิ้มออกมาอย่างเอ็นดู รู้สึกอบอุ่นในหัวใจอย่างประหลาด...
ooooooo
รุ่งขึ้น...อโนมากับดารินทร์ไปที่คอนโดฐานัทแต่เช้า เจอเขาหิ้วโน้ตบุ๊กออกมาพอดี สองสาวกระโดดไปจ๊ะเอ๋ แซวว่าสดชื่นเชียว พักผ่อนไม่กี่วัน กระชุ่ม-กระชวยมาก ฐานัทถามว่าตุลล่ะ ดารินทร์ยิ้มค้างถามว่า
“อ้าว...ไงล่ะ มันไม่ได้อยู่กับพี่เหรอ?”
“เปล่า ตั้งแต่กลับจากหัวหินก็โทร.คุยกันอย่างเดียว เมื่อคืนก็โทร.แต่ตุลไม่รับสาย”
“ไม่กลับคอนโดตัวเอง ไม่อยู่คอนโดพี่นัท...แล้วมันไปนอนไหน” ทั้งสามมองกันอย่างเป็นห่วง
ตุลหลับลึกจนแดดส่องเข้ามา ลืมตางัวเงีย เห็นผู้ชายคนหนึ่งกำลังก้มมองใกล้มาก ตุลเคลิ้ม แต่พอมองชัดๆเห็นว่าเป็นแมตต์ก็เด้งผึงขึ้นร้องลั่น
“เฮ้ย!!!!”
ตุลลุกขึ้นนั่งตัวตรงอย่างเป็นการเป็นงาน เธอขอโทษไม่รู้ว่าเผลอหลับไปตั้งแต่เมื่อไหร่
แมตต์บอกสบายๆว่าหลับไปเมื่อไหร่ไม่รู้ รู้ตอนนี้เหน็บก็กินขาหมดแล้ว ตุลบ่นว่าทำไมไม่ปลุก
“ก็...กำลังจะปลุกนี่ไง ตื่นแล้วก็ไปล้างหน้าล้างตาซะแล้วเอาเอกสารพวกนี้ไปเข้าแฟ้มให้เรียบร้อย การประชุมครั้งแรกจะมีบริษัทเข้าร่วมประมูลกับมารีนเวิลด์ 7 บริษัท เขาจะเลือกเอา 3 บริษัทที่นำเสนอได้ดีไปคัดอีกที เธอมีหน้าที่ทำให้บลู แพลนเนต เป็นหนึ่งในนั้น”
ตุลรับคำ เก็บเอกสารเข้าแฟ้ม แมตต์แอบมองแล้วถอนใจเบาๆ ไม่เข้าใจความรู้สึกวูบวาบเมื่อครู่นี้เหมือนกันว่า...มันคืออะไรกันแน่...
ฐานัท อโนมากับดารินทร์ตามหาตุลทั่วสวนสัตว์แต่ไม่เจอ ดารินทร์ยิ่งเป็นห่วงว่าเพื่อนหายไปไหน มนตรีกับโตมรมโนว่าตุลอาจถูกฉุดไปทำมิดีมิร้ายแล้วถูกฆ่าตาย
ฐานัทมองไปข้างหน้าเห็นตุลเดินมา จึงร้องบอกเพื่อนๆ ดารินทร์ถลาเข้าไปถามว่าหายไปไหนมา
“ทำงานดึกไปหน่อย เลยค้างที่นี่เลย พี่นัท..มีอะไรหรือเปล่าคะ”
“พี่เป็นห่วงตุลน่ะสิ เลยมาดูให้แน่ใจ ยังคิดอยู่เลยเนี่ยว่าถ้าไม่เจอตุลจะทำยังไง”
ตุลเผลอยิ้มปลื้มที่พี่นัทเป็นห่วงตนมาก แมตต์ที่ยืนอยู่ด้านหลังตุล มองตุลกับฐานัทคุยกันแล้วอดแปลกใจไม่ได้ว่าทำไมเลือดฉีดแรง หัวใจพลุ่งพล่านขนาดนี้?
พอตุลเล่าให้เพื่อนทั้งสามฟัง ดารินทร์โวยว่า วีพี 3 ใช้งานตุลจนน็อกไปเลยหรือ อโนมาบ่นว่าเขายิ่งเกลียดหน้าตุลสุดๆ ใช้งานดึกๆอย่างนี้มาหลายครั้งแล้ว
“ทำอย่างนี้พี่ว่ามันไม่ถูกนะ เขาให้โอทีเราบ้างรึเปล่า ยังไงตุลก็ผู้หญิง ไม่ใช่ผู้ชาย จะมาใช้งานดึกดื่นเที่ยงคืน แล้วจะกลับบ้านยังไง” ฐานัทไม่พอใจ
ตุลตื่นเต้นตาเป็นประกายวิ้ง...ดีใจที่พี่นัทมองตนเป็นผู้หญิงแล้ว ฐานัทดูออกปรามว่า
“นี่...ถึงเราจะชอบผู้หญิง แต่เราก็ไม่ใช่ผู้ชายนะ งานหนักทำไม่ไหวก็ต้องบอกเขาสิ ดูซิ อดหลับอดนอนตาเป็นหมีแพนด้าหมดแล้ว”
ชายหนุ่มใช้ปลายนิ้วแตะที่ใต้ตาตุลอย่างเป็นห่วง ตุลยืนตัวแข็งทื่อเขินหน้าแดง อโนมากับดารินทร์กิ๊วก๊าวดีใจแทนเพื่อน ฐานัทถามว่าเป็นไร ดารินทร์หัวเราะชอบใจบอกว่าดีใจที่เห็นทอมเขิน อโนมาก็บอกว่าพี่นัททำให้ตุลเขิน ทำให้ตุลยิ่งเขินที่เพื่อนชงออกนอกหน้า ด่าแก้เกี้ยว...ไล่ให้รีบกลับไปทำงานเสีย ตัวเองก็ทนเขินไม่ไหว บอกฐานัทว่า “ตุล...ตุลไปทำงานก่อนนะ”แล้วเดินไปเลย
ฐานัทมองตุลด้วยสายตาอ่อนโยน เอ็นดูผิดกับทุกครั้ง...
ooooooo
สายวันนี้...ตุลอาบน้ำเสร็จเดินออกมาที่ห้องทำงานคีปเปอร์แล้วชะงักกึก เมื่อเห็นมนตรีกับโตมรแต่งตัวเป็นบริกรโรงแรมห้าดาว มีอาหารเช้าเซตใหญ่พร้อมเสิร์ฟบนโต๊ะ
พอตุลเดินมาถึง โตมรโค้งเชิญใหญ่มาก มากจนตัวเกือบพับเป็นสองท่อน ตุลถามว่าอะไรเข้าสิงถึงได้บริการตนขนาดนี้ โตมรพล่ามไปตามประสา มนตรีบอกตุลให้รีบกินเลยเจ้านายอุตส่าห์สั่งให้ คงจะสงสารที่ใช้งานหนักเมื่อคืน ตุลเอะใจระแวงว่าแบบนี้คงจะไม่ให้โอที
“ไม่มีโอทีแต่มีเบี้ยประชุม” มนตรีเลื่อนซองขาวบนโต๊ะให้ “คุณแมตต์ถือว่าแกประชุมงานกับเขาเมื่อคืน เลยจ่ายให้เป็นพิเศษ”
ตุลอึ้ง ไม่คิดว่าคนอย่างแมตต์ วีพี 3 จะมีน้ำใจกับเขาเหมือนกัน
ooooooo
ที่ห้องทำงานแมตต์ แบรดในชุดเดินทางมาคุยกับแมตต์ด้วยสีหน้าตึงเครียด ย้ำกับเขาว่า หวังว่าการประชุมรอบแรกกับมารีนเวิลด์จะผ่านไปด้วยดี อย่าลืมว่านี่เป็นสิ่งที่เขาอยากทำไม่ใช่แค่ตนคนเดียว
ขณะนั้นเอง นลินีเข้ามารายงานว่าหัวหน้าทุกแผนกพร้อมที่ห้องประชุมแล้ว แมตต์มองหน้าพ่อถามว่าประชุมอะไรทำไมตนไม่รู้เรื่อง? แบรดบอกว่าเรื่องระบบความปลอดภัยและการทำงานของพนักงาน ในเมื่อแมตต์พูดกับเขาไม่รู้เรื่อง ตนก็ต้องพูดเอง แมตต์บอกว่าเรื่องนี้ตนจัดการได้
“ไม่ต้อง!! ตอนนี้แกจัดการบลู ซี เวิลด์ออกมาให้ดี ทำให้มารีนเวิลด์สนใจและเลือกเราให้ได้ถ้าไม่ได้ฉันจะโทษว่าเป็นความผิดของแก เข้าใจนะ”
พูดแล้วแบรดเดินออกไป แมตต์นั่งนิ่งอย่างรู้สึกกดดัน ทันใดนั้นนลินีก็เอาเอกสารมาให้เขาเซ็น เป็นสัญญาซื้อขายกับสวนสัตว์รัสเซีย แมตต์หยิบแฟ้มมาเปิดดูแล้วหน้าเครียดขึ้น...เครียดขึ้น...
ที่ห้องประชุม...หัวหน้าฝ่ายต่างๆเข้าประชุมกันพร้อมหน้า ฌอนสั่งให้เพิ่ม รปภ.ประจำแต่ละจุด ให้ติดตั้งกล้องวงจรปิดเพิ่มทุกโซน ปรามหัวหน้าหน่วยซ่อมบำรุงว่า ถ้าจุดไหนมีปัญหากล้องเสียหรือไฟฟ้าขัดข้อง ตนจะให้ทุกคนรับผิดชอบร่วมกัน จะไม่มีการจ่ายเบี้ยเลี้ยง หรือโบนัสประจำปีใดๆทั้งสิ้น
ทุกคนในห้องเงียบกริบ ชาติไม่พอใจแต่พอเห็นตุลมองอยู่ก็รีบปรับสีหน้าเก็บอาการ
มนตรีรับคำแข็งขันว่าพวกเราจะช่วยกัน จะไม่ให้เกิดเรื่องเหมือนที่ผ่านมาเด็ดขาด
สิ้นเสียงมนตรี แมตต์ผลักประตูผลัวะเข้ามาถามว่าประชุมเสร็จหรือยัง ถ้าเสร็จแล้วเชิญทุกคนออกข้างนอก ตนมีเรื่องคุยกับท่านประธานเป็นการส่วนตัว ทำเอาทั้งห้องเงียบกริบแล้วทยอยกันออกไป...
ooooooo
เมื่อพนักงานออกไปหมดแล้ว แมตต์วางสัญญาซื้อขายสัตว์บนโต๊ะ พูดเสียงเข้มหน้าตึงว่าตนคิดว่าเรื่องนี้จบกันที่หัวหินแล้ว ถามว่าซื้อหมีขาวข้ามโซนมาอย่างนี้ไม่คิดบ้างหรือว่ามันทารุณสัตว์เกินไป
ฌอนถามว่าทำไมไม่มองอะไรเป็น Positive thinking บ้าง แมตต์โต้ทันทีว่า
“Positive thinking?...ยังไง พัฒนาการท่องเที่ยว? เอาสัตว์มาเลี้ยงในกรงแทนป่า หรือ Positive thinking ในแง่ผู้บริหาร ที่จะเรียกเก็บค่าตั๋วเพิ่มขึ้นจะได้เอาไปซื้อสัตว์แปลกๆมาโชว์ เสียไปเยอะก็ต้องเอาคืน ให้คุ้ม ใช่ไหม!!”
แบรดตบโต๊ะปัง ถามว่าตนสร้างสวนสัตว์นี้ขึ้นมาเพื่อใคร เขากับแม่รักสัตว์ไม่ใช่หรือ? ตนเป็นนักธุรกิจมันก็ต้องหาผลตอบแทน แต่มันทั้งหมดหรือเปล่า...ถ้าสัตว์ในโลกหน้าตาสายพันธุ์เหมือนกันหมด ตนคงไม่สร้างบลู แพลนเนตมาให้เขาด่า ยกตัวอย่างแมตต์เองว่า
“มันก็เหมือนกับที่แกชอบดำน้ำ แกคิดว่ามนุษย์ทุกคนในโลกนี้จะแบกถังออกซิเจนลงไปดูปลาในน้ำกันได้ทุกคนเหรอ!!!”
แมตต์เสียงอ่อนลงว่าสัตว์มันควรอยู่ในที่ของมัน อยู่กับธรรมชาติ
แบรดโต้ว่าตนไม่ได้จับมันมาฆ่า เราทำเพื่อศึกษา ค้นคว้าวิจัย ถามว่าถ้าสัตว์เกิดเจ็บป่วยเป็นโรคระบาดในป่าขึ้นมา เขามีปัญญาไปรักษามันหรือถ้าไม่ทำวิจัยก่อน
เมื่อแบรดพูดจนแมตต์เถียงไม่ออกแล้ว เขาเสียงอ่อนลงเหมือนสอนและสั่งว่า
“การอนุรักษ์มันมีหลายวิธี ไม่ใช่แค่ปล่อยให้อยู่ตามธรรมชาติอย่างเดียว ทำสวนสัตว์มันก็อนุรักษ์ได้เหมือนกัน หัดคิดให้มันกว้าง มองโลกตามความเป็นจริงเสียบ้าง เลิกโลกสวยแบบแม่แกสักที!!!”
แบรดเดินออกไปแล้ว ฌอนปรามแมตต์ก่อนตามไปว่า
“แกจะทำให้พ่อขึ้นเครื่องกลับบ้านอย่างแฮปปี้ได้บ้างไหม มีสักครั้งไหมแมตต์”
แมตต์นิ่ง นั่งลงผ่อนลมหายใจระบายความอึดอัด ...คิดๆแล้วที่พ่อพูดมาทั้งหมดก็มีเหตุผล
ooooooo
ที่ห้องคีปเปอร์ มนตรีกับโตมรสุมหัวกันนินทาแมตต์กับแบรดว่าคู่นี้เจอกันทีไรออฟฟิศแทบแตก
นินทาไปถึงสาเหตุที่แมตต์ผีเข้าผีออกอย่างนี้เพราะแม่ตาย พ่อส่งไปเรียนเมืองนอก กลับมาพ่อมี ครอบครัวใหม่ แถมลูกเลี้ยงอย่างคุณฌอนเก่งอีกต่างหาก
“ไม่รู้เรื่องจริงก็อย่าไปตัดสินเขาได้ไหม แกไม่ได้เจออะไรแบบเขา แกไม่รู้หรอกว่าเขารู้สึกยังไง” ตุลนั่งฟังอยู่นานถามขึ้นอย่างเห็นใจแมตต์ โตมรถามทันทีว่าแล้วตุลรู้หรือ เล่ามาเดี๋ยวนี้เลย
“เอาเวลาที่อยากรู้อยากเห็นเรื่องคนอื่นมาทำงานที่ผมสั่งให้เสร็จดีกว่าไหม” แมตต์โพล่งขึ้น
โตมรหน้าแทบไม่เป็นคน กลัวแมตต์จะได้ยินที่ตนเม้าท์กันมาตั้งแต่ต้น!
เมื่อมารวมกันที่ห้องทำงานแมตต์เพื่อหาตัวคนร้ายที่ขโมยเต่า โตมรหวังเอาหน้ารายงานว่าคนร้ายมันไม่รู้ว่าตั้งแต่แมตต์สั่งให้ติดกล้องวงจรปิดเพิ่มคราวที่หมีควายหาย คราวนี้รับรองว่าเด็ดมาก แล้วคลิกภาพในโน้ตบุ๊กให้ทุกคนดู
แต่แล้วก็หน้าแตกยับเมื่อภาพออกมาตอนแรกคนร้ายใส่หมวกไอ้โม่ง อีกภาพคนร้ายไม่ใส่หมวกแต่ดั๊น ...หันหลังให้กล้องเสียอีก!
แต่ในที่สุดก็รู้ว่าคนร้ายที่ปล่อยหมีควายกับขโมยเต่าอาจเป็นคนเดียวกัน เมื่อแมตต์ถามความสูงของคอกร้างและป้ายข้อมูลสัตว์ที่คนร้ายเดินผ่าน เทียบความสูงความหนาของคนร้ายและที่ทำให้มั่นใจยิ่งขึ้นเมื่อเห็นรองเท้าคนร้ายมีรอยขาดเหมือนกันเป๊ะ!
“คนเดียวกันแน่นอน” แมตต์มั่นใจ ทั้งสามถามกันด้วยสายตาว่า แล้วมันทำทำไม เพื่ออะไร?
ooooooo
บ่ายวันนี้ ขณะที่ตุลกำลังให้อาหารแรดที่ส่วนแสดงก็ได้รับโทรศัพท์จากพิมมี่ถามว่าว่างไหม ตนมีเรื่องจะปรึกษา ตุลถามว่าเรื่องเดิมหรือเปล่า พิมมี่บอกว่าใช่แต่หนักกว่าเดิม ให้ตุลมาหาหน่อยได้ไหม
ตุลบอกว่างานล้นมือเลย จะไปได้ก็สัก 6 โมงหรือทุ่มนึง พิมมี่โวยว่าตนรอไม่ไหว เดี๋ยวจะไปหา ตุลรีบห้ามว่าไม่ได้ เดี๋ยววีพี 3 เห็นตนคอขาดแน่ พิมมี่ทนไม่ได้บอกว่าอีกครึ่งชั่วโมงจะมาหา แล้วปิดโทรศัพท์เลย ตุลว้าวุ่นใจกลัวมีเรื่อง บ่นอุบอิบ...
“โอ๊ยยย เรื่องผู้ชายนี่มันวุ่นวายจริงเว้ย!!!”
ตุลตัดสินใจจะแว่บไปหาพิมมี่ ไปยืมกุญแจรถมอเตอร์ไซค์โตมรบอกว่าเดี๋ยวเอามาคืน แล้ววิ่งอ้าวไปเลย พอไปถึงลานจอดรถมอเตอร์ไซค์ของพนักงานก็ตรงดิ่งไปที่รถของโตมรขี่ออกไปทันที
แมตต์กับมนตรีกำลังมองหาจุดที่จะติดกล้องวงจรปิดในโซนลานจอดรถพนักงานกับทางเข้า มนตรีเห็นตุลขี่รถออกไปพอดี! แมตต์จิกมองสงสัยว่ายังไม่เลิกงานจะรีบร้อนไปไหน?!
ooooooo
วันนี้ฐานัทไปดูร้านเพชรของอุไรวรรณแม่ของโรส เป็นโปรเจกต์ของบริษัทที่โจ้รับผิดชอบ ไปเจอโรสนั่งเซลฟี่โชว์แหวนเพชรที่นิ้วรอแม่อยู่แต่อุไรวรรณมาไม่ได้
ทั้งสองหัวเสียที่ต้องมาเจอกันทั้งที่ไม่ใช่งานที่ตนต้องดูแล กระแนะกระแหนประสาคนไม่กินเส้นกันจนโรสอารมณ์เสียลุกสะบัดไป
ที่ห้องทำงานของฌอน แมตต์เอาเอกสารไปให้เซ็นเห็นเขาฟุบกับโต๊ะ แมตต์บอกว่าไม่สบายก็กลับไปพักเสีย ประชดว่าขาดงานวันเดียวตำแหน่งลูกดีเด่นไม่หายไปไหนหรอก
ฌอนเซ็นเอกสารแล้วนลินีตามมารับไป แมตต์บอกนลินีว่าช่วยหายาให้ฌอนด้วยถ้าไม่ไหวก็ให้พาไปส่งบ้าน นลินีรับคำด้วยความรู้สึกดี จริงๆแล้วแมตต์ก็แอบห่วงพี่ชายอยู่เหมือนกัน
ฝ่ายตุลญาณายืมมอเตอร์ไซค์โตมรแอบไปพบกับพิมมี่ที่ร้านกาแฟแห่งหนึ่ง พอฟังพิมมี่เล่าเรื่องฌอนแล้วบอกว่าฌอนไม่ได้เป็นเกย์ กับสตีฟก็ไม่มีอะไรกัน ทุกอย่างแฮปปี้โอเคเลย
“แต่พี่ฌอนยังรักลูกเมียเขามาก”
“ลูกยังไงก็ต้องรัก แต่เมียเขาก็มีครอบครัวใหม่ไปแล้ว คุณฌอนจะทำอะไรได้ มันอยู่ที่พิมมี่ต่างหากว่าจะทำให้คุณฌอนลืมความรักครั้งเก่าแล้วเริ่มต้นใหม่ได้เมื่อไหร่”
พิมมี่ถามว่าตนจะเริ่มต้นยังไงดี ตุลให้ปรึกษาโรสดู พิมมี่บอกว่าตนสนิทกับโรสก็จริงแต่ไม่ได้คุยกันได้ทุกเรื่องเหมือนตุล ตอนนี้แค่สบตาฌอนตนก็ยังไม่กล้าเลย เว้าวอนให้ตุลช่วยตน
ตุลบอกว่าพิมมี่ทำอาหารเก่ง ก็ให้ทำอาหารเป็นเสน่ห์ปลายจวักผูกใจฌอน พิมมี่โผกอดตุลขณะออกมาส่งกันที่หน้าร้านกาแฟ บอกตุลว่า
“ขอบคุณมาก ขอบคุณที่สุด เดี๋ยวพิมมี่จะกลับไปจัดชุดใหม่เย็นนี้เลย”
โรสเดินหงุดหงิดผ่านมาเห็นพิมมี่กอดกับตุลแนบแน่นเต็มตา ก็นึกถึงคำสั่งห้ามของแมตต์ที่ว่าไม่ให้ตนกับพิมมี่คบหรือเข้าใกล้ตุล โรสยิ้มเจ้าเล่ห์เข้าไปหาแมตต์ที่ห้องทำงาน บอกว่าตนไม่ได้มาฟ้องแต่เห็นเต็มตาว่าสองคนนั้นกอดกันและหอมกันกลางห้าง
เมื่อเป่าหูจนแมตต์โกรธแล้ว โรสทิ้งไพ่ตายว่า
“กับพิมมี่ แมตต์คงต้องห้ามเอง แต่กับโรส...ไม่รู้ล่ะ ถ้าแมตต์ยังไม่ยอมมาหมั้นโรส โรสคงใจอ่อนกับทอมเข้าสักวัน ตุลก็ล้อ...หล่อโอ๊ปป้าขนาดนั้น”
ปั่นหัวเป่าหูจนแมตต์โมโหแล้ว โรสเดินลั้ลลามาที่รถที่จอดอยู่หน้าออฟฟิศ เห็นตุลขี่มอเตอร์ไซค์ผ่านไปที่ลานจอดรถมอเตอร์ไซค์ของพนักงาน เธอยิ้มเจ้าเล่ห์ กระแทกรองเท้าส้นสูงจนส้นหัก แล้วโทร.หาแมตต์บอกว่ารองเท้าตนส้นหักขอให้มาดูหน่อย
อ่านละคร รักกันพัลวัน ตอนที่ 7 วันที่ 5 พ.ย.60
ละครเรื่อง รักกันพัลวัน บทประพันธ์โดย เชอริณละครเรื่อง รักกันพัลวัน บทโทรทัศน์โดย ปารดา
ละครเรื่อง รักกันพัลวัน กำกับการแสดงโดย ป้าแจ๋ว ยุทธนา ลอพันธุ์ไพบูลย์
ละครเรื่อง รักกันพัลวัน ผลิตโดย บริษัท ฟีล กู๊ด เอ็นเทอร์เทนเม้นท์ จำกัด
ละครเรื่อง รักกันพัลวัน วัน-เวลาออกอากาศ: ทุกวันศุกร์ - อาทิตย์ เวลา 20.15 น.
ติดตามชมละครเรื่อง รักกันพัลวัน ได้ทางไทยทีวีสีช่อง 3
ที่มา ไทยรัฐ