อ่านละคร รักกันพัลวัน ตอนที่ 11 วันที่ 18 พ.ย.60
ฌอนขอโทษที่ไปกรุงเทพฯ ตนไม่ได้ดูแลเธอ วันนี้ ขอเป็นเจ้ามือแก้ตัว บ่นตัวเองว่าทำแต่งานจนไม่ได้ดูแลเธอ ไม่รู้ว่าจะต้องเป็นแบบนี้อีกนานเท่าไหร่ คงไม่มีผู้หญิงคนไหนทนรับสภาพแบบนี้ได้พิมมี่ตัดสินใจบอกเขาว่ารู้ไหมว่าตนคิดยังไงกับเขา ตนพร้อมที่จะเป็นผู้หญิงคนนั้นของเขา
แต่แล้วก็ต้องผิดหวังอีก เมื่อแบรดที่มาเซ็นเอกสารที่สิงคโปร์โทร.มาบอกฌอนว่าพรุ่งนี้เช้าจะมาไทย พิมมี่มองฌอนที่เดินออกไปคุยโทรศัพท์ รู้สึกในทันทีว่า ยังไม่ทันเริ่มต้นก็กร่อยเสียแล้ว...
รุ่งขึ้น ขณะแมตต์แต่งตัวทะมัดทะแมงหิ้วโน้ตบุ๊กถือเอกสารลงมากับตุล เจอแบรดกับฌอนที่ประตู ตุลรีบสวัสดีท่านประธาน แมตต์ระแวงว่าพ่อจะตามมาดูว่าตนทำงานพลาดหรือเปล่า แต่แบรดอวยพรให้โชคดี ได้งานตามที่ฝัน
“ขอบคุณครับ ผมกับตุลญาณาเตรียมตัวมานาน เราคิดว่าเราพร้อมและรับรองว่าไม่ทำให้พ่อเสียชื่อแน่ ขอตัวนะครับ”
แบรดเห็นความตั้งใจมุ่งมั่นของแมตต์แล้วรู้สึกเหมือนเห็นเงาตัวเอง...
ooooooo
เมธากวิน...แมตต์ ตัวแทนของบลู แพลนเนตกับตุลเดินเข้ามาในห้องประชุมใหญ่โรงแรมอย่างมั่นใจ เจอทักษะเข้ามาทักว่า
“สวัสดีครับคุณแมตต์...ตุล ดีใจจริงๆที่ได้เจอกันอีก เห็นคุณสองคนทีไรผมรู้สึกว่าตัวเองเริ่มงานช้าเกินไป พวกคุณเพิ่งจบได้ไม่นาน แต่ทำงานใหญ่ระดับนี้จนสำเร็จ เยี่ยมมากครับ”
“ขอบคุณครับ ผมแค่มีโอกาสผ่านรอบแรกมาเท่านั้น จะสำเร็จหรือไม่คงต้องดูการพรีเซนต์รอบนี้ครับ”
“นี่ถ้าผมยังอยู่บลู แพลนเนตคงเป็นเรื่องท้าทายมากที่ได้ทำงานกับคนหนุ่มไฟแรงอย่างคุณ แต่ในเมื่อเราอยู่คนละบริษัท เราก็ต้องต่อสู้กันให้ถึงที่สุด เพราะโอกาสแบบนี้มีแค่ครั้งเดียว”
“ผมกับตุลพร้อมจะทำหน้าที่ให้ดีที่สุดอยู่แล้ว คุณเองก็เช่นกัน”
“ครับ ขอให้โชคดี” ทักษะยิ้มอย่างเป็นมิตร พอดีผู้ประสานงานมาเชิญเข้าด้านใน แมตต์กับตุลหันสบตากันอย่างเชื่อมั่นเต็มเปี่ยม
ooooooo
ผู้ประสานงานไทยประกาศการพรีเซนต์ว่า เนื่องจากทุกบริษัทได้รับโจทย์เดียวกัน จึงอนุญาตให้ทุกท่านอยู่ในห้องระหว่างบริษัทอื่นกำลังนำเสนอผลงานโดยเรียงตามลำดับการสมัคร
บริษัทแรกที่จะได้นำเสนอคือ The Skills ต่อด้วย Blue Planet และสุดท้ายคือ The Amazing Andaman
ทักษะกับผู้ช่วยขึ้นไปพรีเซนต์อย่างมั่นใจ พอผู้ช่วยเปิดผ้าคลุมโมเดลออก เป็นตู้ปลาจำลองรูปทรงกระบอกเหมือนกับที่แมตต์กับตุลออกแบบไว้เปี๊ยบ!
ทั้งสองตะลึงแทบไม่เชื่อสายตาตัวเอง ซ้ำทุกถ้อยคำที่ทักษะพรีเซนต์ก็เหมือนกันเป๊ะ!
แมตต์กับตุลหันมองหน้ากันเหมือนถูกฟ้าผ่าลงมากลางหัว...มันเป็นไปได้ยังไง??!!
แมตต์ฉุนขาด พุ่งเข้าผลักอกทักษะตะคอก “คุณขโมยไอเดียผม!” ตุลรีบเข้าจับแขนเขาบอกให้ใจเย็นๆ ส่วนทักษะสะบัดตัวออกไปอย่างสุภาพแต่ท่าทางกวนมาก ตำหนิแมตต์ว่าโวยวายอย่างนี้เสียภาพลักษณ์ผู้บริหารหมด คนอื่นจะคิดว่าเขาเป็นเด็กไม่มีสปิริต ยอมรับความพ่ายแพ้ไม่ได้
ตุลโกรธแทนแมตต์ พูดอย่างเสียความรู้สึกว่าเสียแรงที่ตนชื่นชมนับถือว่าเขาเป็นเจ้านายที่ดีมีความสามารถ ไม่คิดเลยว่าจะมาขโมยความคิดคนอื่นเพื่อให้ตัวเองได้งานแบบนี้ กลับถูกทักษะปรามาสว่า
“ทำไมไม่คิดว่าคนอื่นเขาก็คิดได้และคิดได้ดีกว่าด้วย ผมทำงานกับคุณมาก่อน ทำไมจะไม่รู้ว่าคุณเป็นคนยังไง วิสัยทัศน์มีแค่ไหน...จะทำธุรกิจที่มีคู่แข่งหลายเจ้า มันก็ต้องมีเขี้ยวเล็บ ไว้ใจใครมากไปมันก็มีแต่พังกับพัง เก็บไว้เป็นบทเรียนก็แล้วกัน”
พูดแล้วทักษะจะเดินไป แต่ยังหันมาเย้ยแมตต์ว่า
“อ้อ...ฝากความเสียใจถึงคุณแบรดด้วยนะหลานชาย”
แมตต์กับตุลมองตามทักษะไป แค้นแทบกระอักเลือด!
แบรดมั่นใจว่าแมตต์จะต้องชนะ เดินอ้าวมาแสดงความยินดีเมื่อแมตต์กลับมา แต่แล้วก็ผิดหวังอย่างหนักเมื่อแมตต์บอกว่าโปรเจกต์มารีนเวิลด์เชียงใหม่ เดอะสคิลส์ได้ไป เขาขอโทษทุกคนด้วย
เมื่อเข้ามาในห้องทำงาน แบรดถามแมตต์ว่าพลาดได้ยังไง ฌอนถามว่าเดอะสคิลส์มันเสนออะไรดีกว่าเขาหรือ
“ไม่ได้ดีกว่า แต่เหมือนกันเป๊ะ” แมตต์ตอบห้วนๆ ชี้แจงว่า ทักษะก๊อปไอเดียที่ตนจะขายให้มารีนเวิลด์ไปหมด เขาได้พรีเซนต์ก่อน ตนกับตุลแทบไม่มีอะไรให้เสนอเลยทั้งที่ไอเดียทุกอย่างเป็นของเรา!!
แบรดกับฌอนมองหน้ากันอึ้ง...
ต่อมา ขณะตุลออกมานั่งเครียดที่ศาลานั้น นลินีมาบอกว่าแบรดเชิญไปหาที่ห้องทำงานแมตต์
ooooooo
แบรดกับฌอนถามว่ามีคนเกี่ยวข้องกับการทำโปรเจกต์นี้กี่คน แมตต์บอกว่ามีตนกับตุลเท่านั้น ฌอนเชื่อว่าแมตต์ไม่เอาความลับบริษัทไปขายแน่ แบรดฟันธงว่าเมื่อไม่ใช่แมตต์ ก็ต้องเป็นตุล!
แมตต์รับรองว่าตุลไม่ทำแน่ แบรดจะตั้งกรรมการสอบ ระหว่างนี้ให้ตุลพักงานก่อน แมตต์เสนอทันทีว่าถ้าพ่อพักงานตุล ตนจะจ้างตุลเป็นฟรีแลนซ์ด้วยเงินของตนเอง
เมื่อออกจากห้องทำงาน ตุลบอกแมตต์ว่าเขาไม่จำเป็นต้องงัดข้อกับพ่อแบบนั้น ตนไม่ได้ทำผิดอะไร ตนจะหาวิธีพิสูจน์ตัวเอง แมตต์ถามว่าระหว่างนั้นเธอจะเอาอะไรกิน ไหนจะพ่อแม่อีก จะอยู่กันยังไง มันยุติธรรมหรือที่คนไม่ได้ทำผิดต้องมารับโทษ ตุลถามว่าเขาเชื่อใช่ไหมว่าตนไม่ได้ทำ?
“ผมไม่รู้...แต่ผมเชื่อใจคุณ” แมตต์สบตาตอบอย่างหนักแน่น
ตุลมองแมตต์อย่างซึ้งใจ ทั้งสองสบตากัน สัมผัสถึงหัวใจกันโดยไม่ต้องมีคำพูดใดๆ...
เย็นวันเดียวกันนี้ ฐานัทเรียกโรสไปพบที่บริษัทของเขา เอากล่องลายใบตองเก๋ไก๋ให้ โรสงงไปอึดใจพอนึกได้ก็กระโดดกอดเขาด้วยความดีใจที่ทำกล่องข้าวต้มมัดให้ เชื่อว่าลูกค้าตนต้องแตกตื่นฮือฮาทั้งเชียงใหม่แน่
ขณะนั้นเอง แนนเดินหน้าตาเอาเรื่องเข้ามาเห็นโรสกอดฐานัทพอดี ตะคอกถามว่าตกลงตุลเป็นแค่ตัวหลอกใช่ไหม โรสหมั่นไส้เลยรับสมอ้างว่าตนเป็นแฟนฐานัททั้งกอดทั้งหอมซ้ำยังชวนกลับบ้านกันด้วย
ดารินทร์กับอโนมากำลังจะกลับบ้านเห็นเหตุการณ์นี้เต็มตาต่างงง ดารินทร์ถามอโนมาว่าพี่นัทนี่ยังไงกันแน่ ตุลรู้เรื่องนี้ไหม อโนมาตอบอย่างเดาใจตุลไม่ออกว่า
“คงยังไม่รู้ แต่ถ้ามันรู้ มันจะคิดว่าเจอศึกหนัก หรือจะโล่งใจที่มีเรื่องเป็นแบบนี้วะ”
ooooooo
แมตต์ตัดสินใจเข้าไปหาแบรดขอโอกาสตนอีกครั้ง บอกพ่อว่าตนจะหาที่ดินและใช้เงินส่วนตัวสร้างตามแปลนที่ตนกับตุลคิดไว้ แม้ว่าอาจจะเป็นโลกใต้ทะเลเล็กๆ แต่ตนจะทำให้ดีที่สุด
แบรดบอกทันทีว่าตนไม่อนุญาต แมตต์เครียดหาว่าพ่อไม่ไว้ใจ ไม่ให้โอกาสตน แต่ฌอนช่วยคลี่คลายว่า
“พ่อเตรียมทุกอย่างไว้ล่วงหน้าแล้วแมตต์ ถึงนายจะได้ทำหรือไม่ได้ทำโปรเจกต์มารีนเวิลด์ นายก็จะได้อยู่กับโลกใต้น้ำตามที่นายฝันอยู่ดี”
แมตต์จึงรู้ว่าแบรดได้เตรียมเรื่องนี้ไว้ 5 ปีแล้ว โดยโครงสร้างภายในทุกอย่างเป็นไปตามแปลนที่เขาทำครั้งแรก และตนเป็นคนเอาแปลนไปทำพิมพ์เขียวส่งให้พ่อเอง แทนที่แมตต์จะยินดีกลับมองว่าพ่อไม่เคยไว้ใจตนเลย ไม่ว่าตนจะทุ่มเทยังไง พ่อก็ไม่เคยเห็นว่าตนตั้งใจจริงเลยสักครั้ง
“แกจะให้ฉันเชื่อใจแก ทั้งๆที่แกยังไม่เคยทำอะไรสำเร็จสักอย่างงั้นเหรอ ฉันเตรียมที่ตรงนี้ไว้ให้แกแล้วมันเสียหายตรงไหน ถ้าอยากพิสูจน์ตัวเองก็ทำที่นี่ให้เสร็จไวๆ แล้วบริหารจัดการให้ประสบความสำเร็จเร็วๆสิเว้ยยยย!!!
ทันใดนั้นมนตรีขี่มอเตอร์ไซค์เข้ามาจอดแล้ววิ่งไปรายงานแมตต์อย่างตื่นเต้นว่าหลักฐานที่คุณแมตต์ให้หาพร้อมแล้ว มนตรีเปิดเทปกล้องวงจรปิดให้ทุกคนดู รายงานว่าก่อนที่แมตต์กับตุลจะไป pitch งาน มีไอ้โม่งเข้ามาในออฟฟิศจริงๆ เล่าเส้นทางเข้าและออกของมันอย่างละเอียด มนตรีฟันธงว่ามันต้องเป็นคนในแน่ๆ ถึงได้รู้ว่าจุดไหนไม่มีกล้องวงจรปิด
ฌอนดูคนในกล้องวงจรปิดแล้วบอกว่าไม่น่าใช่ตุล แมตต์บอกว่าไม่ใช่ผู้หญิงด้วย แบรดถามว่าหรือจะเป็นคนนอกที่ถูกจ้างมา
“จะคนนอกหรือคนใน ที่แน่ๆคือไม่ใช่ตุล เพราะ ฉะนั้นตุลไม่ควรถูกพักงาน จริงไหมครับ” แมตต์ทวงความเป็นธรรมให้ตุล แบรดกับฌอนฟังแล้วพูดไม่ออก
ต่อมาเมื่อตุลเจอแบรดที่มาเดินตรวจงานก็เข้าไปไหว้ขอบคุณที่เชื่อว่าตนไม่ได้ทำ
“ฉันไม่ได้เชื่อเธอ เพียงแต่หลักฐานมันยังไม่ชัดเจน เพราะฉะนั้นฉันก็ไม่มีสิทธิ์จะพักงานเธอ ถึงแม้ว่าฉันจะเห็นว่าคนร้ายที่แอบเข้ามาไม่ใช่เธอ ก็ไม่ได้หมายความว่าเธอจะไม่มีส่วนรู้เห็นเรื่องนี้ เพราะฉะนั้น ช่วยลูกชายฉันทำบลู ซี เวิลด์ ออกมาให้ดีที่สุด เพื่อพิสูจน์ความตั้งใจจริงของเธอ ที่สำคัญหาตัวคนที่เอาความลับบริษัทไปขายให้ได้ ถ้าเธอไม่ได้เป็นคนทำ”
“ค่ะ...ตุลอยากรู้เหมือนกันว่าใครทำ” ตุลตอบรับหนักแน่น
เย็นนี้...ที่บ้านหลังกะทัดรัดของนลินี ทักษะเข้าไปนั่งที่โซฟา นลินีถามว่าทำไมวันนี้ถึงแวะมาได้
“บลู แพลนเนตเป็นไงบ้าง”
“คุณแบรดทั้งโกรธทั้งผิดหวัง ส่วนคุณแมตต์ยืนยันจะทำโปรเจกต์ต่อ เห็นว่าเอาแปลนเดิมไปรีโนเวท ตึกพิพิธภัณฑ์ด้านหลังสวนสัตว์ที่คุณแบรดซื้อไว้นานแล้วน่ะค่ะ”
นลินีถามว่าอีกไม่กี่เดือนตนจะคลอดแล้ว เรื่องการหย่ากับภรรยาของเขาเป็นยังไงบ้าง ทักษะอ้างว่าเรื่องสมบัติยังเคลียร์กันไม่ลงตัว ถ้าหย่าไม่ทันก่อนลูกคลอด ตนจะจดทะเบียนรับรองบุตรให้ เธอจะได้สบายใจ
นลินีฝืนยิ้มแบบหน้าชื่นอกตรม เพราะตั้งแต่แอบคบกับเขามาไม่มีวันไหนที่ตนจะสบายใจเลย...
ooooooo
เมื่อได้รับการสนับสนุนจากแบรด แมตต์เอาแปลนและเค้กส้มไปที่บ้านไม้กลางบึงบัววิกตอเรีย เจอตุลกำลังล้างจานและฐานัทกำลังเช็ดจานเก็บจานอยู่ในครัว แมตต์ขอโทษที่มาขัดจังหวะ
ทั้งสามมองหน้ากันประดักประเดิด แมตต์บอกว่าจะมาคุยงานกับตุล แต่ฐานัทอยู่ด้วยก็ดีแล้วเพราะมีงานจะปรึกษาด้วย พลางส่งถุงเค้กให้ตุลบอกว่า “เค้กส้มร้านโปรดของคุณ” แมตต์ทำเป็นขอโทษฐานัท ไม่รู้ว่าเขาอยู่ด้วยเลยซื้อมาแค่สองชิ้น ฐานัทเกทับว่าคงไม่อร่อยเท่าที่ตุลทำเอง
ตุลแปลกใจถามว่าเขาเคยกินที่ตนทำด้วยหรือ
“เคยสิ ดากับอโนแบ่งมาให้ชิม อร่อยมาก วันหลังทำให้ชิมอีกนะ”
แมตต์เห็นทั้งสองพูดและยิ้มให้กัน ก็รู้สึกตัวเองเป็นส่วนเกินไปทันที
เมื่อแมตต์อธิบายแบบให้ฟังแล้วถามฐานัทว่าสะดวกจะเข้าไปดูเร็วที่สุดได้เมื่อไหร่ จะได้ดูว่าช่างทำได้ตามสเปกที่เขาออกแบบไว้หรือเปล่า ฐานัทขอเป็นพรุ่งนี้ช่วงบ่าย ตุลอาสาจะพาไปดูที่ไซต์เอง
แมตต์แอบหึงเหน็บว่าทั้งสองทำงานเข้าขากันได้ดีแบบนี้งานคงเสร็จเร็ว ฐานัทพูดให้เจ็บยิ่งขึ้นว่า ตุลคุมงานเอง ตนต้องเต็มที่อยู่แล้ว พลางเช็ดเค้กที่เปื้อนปากให้ตุล ทำให้แมตต์ยิ่งเคืองเลยขอตัวกลับ
ฐานัทบอกตุลว่าวันก่อนตนเอากล้วยกับใบตองไปให้พ่อกับแม่ตุลที่บ้าน เลยบอกท่านเรื่องเราคบกันอยู่ ตุลตกใจถามว่าพ่อกับแม่ว่ายังไง
“ก็ไม่ได้ว่าอะไร แม่ตุลยังขอให้พี่ช่วยดูแลตุลแทนท่านด้วย” แล้วเล่าว่า เดิมทีตนเก็บเงินคิดจะเรียนโทต่อแต่ตอนนี้เปลี่ยนใจแล้ว จะเก็บเงินแต่งงานก่อนดีกว่า ให้ตุลรอ ขอเวลาอีกสองปี
ตุลกำลังตะลึงพูดอะไรไม่ออก ก็พอดีแมตต์กลับเข้ามาบอกว่าลืมโทรศัพท์ จากสีหน้าของแมตต์ ตุลเดาได้ว่าเขาคงได้ยินที่ฐานัทพูดทั้งหมด เธอมองเขาอย่างว้าวุ่นใจ ฐานัทเห็นสายตาตุลที่แคร์แมตต์มากก็ใจหาย...
ooooooo
เวลาเดียวกันที่บ้านแมตต์ พิมมี่ในชุดอยู่กับบ้านมีโรลม้วนผมเต็มหัวยืนดื่มนมและดูทีวีไปด้วย
ฌอนเดินมายื่นกล่องเครื่องประดับให้ พิมมี่อายจนทำหน้าไม่ถูกที่ฌอนมาเห็นในสภาพที่ตนไม่พร้อม
พิมมี่ออกตัวเขินๆว่าเตรียมไปงานปาร์ตี้ยังไม่เรียบร้อย ฌอนกลับชมว่าแบบนี้น่ารักดี พลางส่งกล่องเครื่องประดับให้ พอพิมมี่เปิดดูเห็นตุ้มหูเพชรก็ตาโตชมว่า “เก๋จัง” ดีใจจนลืมตัวกระโดดกอดขอบคุณฌอน พอรู้ตัวก็ถอยออกมาเขินๆ ถามว่าแมตต์ไม่กลับมาด้วยกันหรือ เขาบอกว่าเตรียมโปรเจกต์บลู ซี เวิลด์อยู่ แต่ไม่ต้องห่วงเพราะได้กำลังใจจากคนข้างๆ
พิมมี่ถามว่าใคร ฌอนไม่บอกแต่ชวนลองใส่ตุ้มหูกัน พลางใส่ตุ้มหูให้อย่างใกล้ชิด พอดีป้ากลางเข้ามาแกล้งพูดเสียงดังให้ทั้งสองรู้ตัว พิมมี่ถามแก้เกี้ยวว่าฌอนกินอะไรมาหรือยัง พอรู้ว่ายังก็จะไปทำให้
“เราอาบน้ำทำผมแล้ว จะเข้าครัวให้กลิ่นอาหารติดตัวทำไม พี่ไปกินที่งานปาร์ตี้กับพิมมี่ดีกว่า...ได้ไหม” ถามเสียงอ้อนจนพิมมี่ดีใจแทบจะกรี๊ดออกมา แต่ไม่กล้า ...ทำได้แต่ยิ้มเต็มหน้าเท่านั้น...
พิมมี่ขึ้นไปแต่งตัว ไม่นานก็ลงมาด้วยชุดน่ารักใส่ตุ้มหูเพชรที่ฌอนซื้อให้ เขาชมว่าน่ารักมาก
แต่พอเดินมากับฌอนจะขึ้นรถ ก็เจอแบรดกลับมาพอดีและแมตต์ที่อยู่ในชุดนอนสบายๆที่เดินพักผ่อนอยู่ แบรดถามฌอนกับพิมมี่ว่าจะไปไหนโดยมีแมตต์มายืนอยู่ข้างหลัง
ฌอนอึกอัก บอกว่าจะไปส่งพิมมี่ที่งานปาร์ตี้กับเพื่อน แบรดรวบรัดว่าส่งเสร็จให้ไปเจอมิสเตอร์อเล็กซ์ด้วยกันหน่อย เขาสนใจโปรเจกต์น้ำหอมของแม่กับดอกไม้หอมของไทย ให้ฌอนเป็นตัวแทนแม่ไปก็แล้วกันเพราะตนไม่ค่อยรู้เรื่องเท่าไหร่
ฌอนบอกว่าส่งพิมมี่เสร็จแล้วจะตามไป แต่แบรดตัดบทว่าให้พิมมี่ติดรถตนไปเลย ส่งพิมมี่แล้วฌอนจะได้ไปคุยงานกันต่อเลย
พิมมี่ผิดหวังจนน้ำตารื้นแต่ก็ยิ้มบอกฌอนที่จะขอโทษว่าไม่เป็นไรตนเข้าใจ แมตต์เป็นห่วงบอกว่าถ้าเพื่อนไม่มาส่งให้โทร.บอกตนจะไปรับ มองน้องอย่างทำใจได้แล้วว่า เมื่อน้องเลือกทางเดินแล้วก็ต้องปล่อยน้องไปตามทางของตัวเอง...
ฝ่ายโรสกำลังอินกับการทำข้าวต้มมัด ดีใจจนกรี๊ดเมื่อมัดข้าวต้มมัดแรกได้สำเร็จ หยิบมือถือถ่ายรูป
ลงบล็อก แต่ได้รับสายจาก “โจรสลัด” เสียก่อน โรสถามว่า “มีอะไรคุณ ฉันยุ่งอยู่!!”
“ถึงตาคุณที่ต้องช่วยผมแล้ว” เสียงฐานัทเดือดร้อน โรสขับรถไปหาเขาที่คอนโดทันที เธอลงจากรถพร้อมถุงกระสอบใบใหญ่ที่หิ้วจนตัวเอียงเข้าไปในคอนโด...
ooooooo
ฐานัทออกมาโทรศัพท์ขอความช่วยเหลือโรสแล้วเดินกลับเข้าคอนโด แนนยังปักหลักนั่งรออยู่ที่ล็อบบี้ ตัดพ้อว่าไปไหนมาปล่อยให้ตนรอตั้งนาน ฐานัทไม่ทันตอบ เสียงโรสก็หวานแหววเข้ามาว่า
“ที่รักคะ เดินเร็วจัง ช่วยโรสถือหน่อยสิคะ”
ฐานัทสงสัยว่าโรสแบกอะไรมา แต่พอแนนเห็นก็ปรี๊ดแตกโวยว่าหอบเสื้อผ้ามานอนกับฐานัท โรสแกล้งทักแนนว่าสามทุ่มกว่าแล้วยังไม่กลับไปดูแลลูกผัวที่บ้านหรือ แนนแหวใส่ว่าแล้วเธอมาทำอะไรที่นี่
โรสเล่นเป็นเล่นใหญ่ บอกว่าคนรักกันก็ต้องนอนด้วยกันสิ แล้วอ้อนฐานัทรีบขึ้นไปนอนคลายเครียดกันเถอะ หันยิ้มหวานบอกแนนว่า “อยากจะเฝ้ายันเช้าก็เชิญ เอาที่สบายใจแล้วกัน”
“ให้มันรู้ไปว่าใครจะทนไม่ไหวก่อนกัน” แนนจิกตากระแทกลงนั่งที่เดิม
เมื่อขึ้นไปที่ห้องแล้ว ฐานัทขอบคุณโรสที่ช่วยชีวิตตนไว้ แต่ตนจะรบกวนเวลาเธอไม่เกินครึ่งชั่วโมง เดี๋ยวจะลงไปส่ง หรือจะให้ขับรถส่งที่บ้านก็ได้ โรสถามว่าผู้หญิงอย่างแนนถ้าเห็นตนออกไปเมื่อไหร่ก็จะโดดเกาะตามเขาขึ้นมาบนห้องทันที ยังไงคืนนี้ตนก็จะเสียสละนอนที่นี่
ชายหนุ่มร้องเฮ้ย เธอเป็นผู้หญิงจะนอนที่นี่ได้ไง โรสยืนกรานจะนอนที่นี่ แต่มีข้อแม้ว่าเขาจะต้องทำเพื่อผลประโยชน์ของตนบ้าง เพราะตนมัดข้าวต้มอยู่ดีๆ เขาก็โทร.เรียกมา ฉะนั้นเขาต้องช่วยตนมัดข้าวต้ม
แมตต์นั่งอ่านหนังสือแต่ไม่มีสมาธิเพราะคิดถึงที่ฐานัทขอแต่งงานกับตุลที่ได้ยินเมื่อกลางวันตามมารบกวน จนสามทุ่มกว่าเขาทนไม่ได้ ปิดหนังสือลุกจากเตียง
แมตต์ขับรถมาที่บ้านไม้กลางบึงบัวก็เจอตุลกำลังจะออกจากบ้านพอดี เขาถามว่าจะไปไหน ตุลบอกว่าพอดีแม่แวะเอาข้าวต้มมัดมาฝาก เลยจะเอาไปให้พี่นัทชิม แม้จะเจ็บหนึบขึ้นมาแต่แมตต์ก็ถามว่าแล้วจะไปยังไง ตุลบอกว่าออกไปเรียกรถปากซอย เขาบอกให้ขึ้นรถ ตนจะไปส่ง
แนนนั่งเฝ้าฐานัทอยู่ที่ล็อบบี้คอนโดนจนสี่ทุ่มกว่ายังไม่เห็นโรสลงมา ทนไม่ไหวลุกขึ้นสะบัดไป ก็พอดีที่แมตต์ขับรถพาตุลมาถึง เขาถามตุลว่าจะขึ้นไปนานไหม ตุลบอกว่าเอาข้าวต้มมัดไปให้เท่านั้น
“ผมรอนะ” แมตต์บอกเสียงแผ่ว มองหน้าตุลแววตาเว้าวอนเจ็บปวด
ตุลหิ้วถุงข้าวต้มมัดลงจากรถไปด้วยความสับสนกับแววตาตัดพ้อของแมตต์...
อ่านละคร รักกันพัลวัน ตอนที่ 11 วันที่ 18 พ.ย.60
ละครเรื่อง รักกันพัลวัน บทประพันธ์โดย เชอริณละครเรื่อง รักกันพัลวัน บทโทรทัศน์โดย ปารดา
ละครเรื่อง รักกันพัลวัน กำกับการแสดงโดย ป้าแจ๋ว ยุทธนา ลอพันธุ์ไพบูลย์
ละครเรื่อง รักกันพัลวัน ผลิตโดย บริษัท ฟีล กู๊ด เอ็นเทอร์เทนเม้นท์ จำกัด
ละครเรื่อง รักกันพัลวัน วัน-เวลาออกอากาศ: ทุกวันศุกร์ - อาทิตย์ เวลา 20.15 น.
ติดตามชมละครเรื่อง รักกันพัลวัน ได้ทางไทยทีวีสีช่อง 3
ที่มา ไทยรัฐ