อ่านละครเรื่อง เดือนประดับดาว ตอนที่ 1 วันที่ 27 พ.ย.60
วรัชช์ พระเอกเนื้อหอม นิสัยเจ้าชู้ไม่ต่างจากพ่อที่เสียชีวิตไปแล้ว เขาเติบโตมากับป้าซึ่งมีลักษณะเป็นทอม เป็น บก.สำนักพิมพ์และยังบังเอิญเป็นเพื่อนสนิทรื่นจิต แม่ของแพง วรัชช์ร่วมหุ้นกับเพื่อนทำธุรกิจโรงแรมขนาดย่อม ทำให้สาวๆหลงใหลมากขึ้นวันนี้มีเรียนการแสดง มีพีอาร์มาถ่ายภาพเพื่อทำโปรโมตละคร ไม่วายที่วรัชช์จะทำเจ้าชู้ใส่แพงรวมไปถึงพีอาร์สาว...จิตจีรัง นางอิจฉาของเรื่องก็เป็นหนึ่งในสาวที่หลงใหลเขา วรัชช์ชอบเรียกเธอว่าเจี๊ยก ซึ่งเธอไม่ชอบและพาลหมั่นไส้แพงที่เป็นนักแสดงหน้าใหม่แต่ดังกว่า จึงมักพูดเหน็บแนมทำนองสอนในฐานะรุ่นพี่ แพงจะตอบนิ่มๆ แต่เอาเรื่องอยู่ในที
“ขอบคุณที่แนะนำนะคะ ต่อไปแพงจะพยายามให้มากกว่านี้ค่ะ คุณจิกจริงจัง”
จิตจีรังได้ยินที่แพงเรียกก็ปรี๊ด วรัชช์ขำมองแพงอย่างเอ็นดู เจ๊ทวิตตี้รีบดึงแพงออกจากวง กระซิบเตือนอย่าเยอะเราเป็นเด็กใหม่ แพงรับคำและขอโทษ เผอิญสร้อยข้อมือแพงเกี่ยวกระเป๋าหล่นลงพื้น วรัชช์เห็นแอบเก็บและยิ้มอย่างมีเลศนัย
แพงกลับบ้านรู้สึกเหงาเข้ามาในห้องหนังสือ มองรูปพ่อที่ตั้งอยู่ข้างหน้ามีถาดวางพวงมาลัยแล้วรำพึง ถ้าพ่ออยู่คงไม่ลืมวันเกิดตน และพ่อก็คงบอกอีกว่าแม่ทำงานหนักเหมือนทุกปี เหมือนตอนสิบขวบ แม่ไม่ได้กลับมาฉลองวันเกิดด้วย พ่อกำลังเขียนนิยายเรื่อง “เดือนประดับดาว” แต่พ่อก็ยังปลีกเวลาพาไปซื้อเค้กชาเย็นที่ตนชอบ
แพงรู้สึกว่าชื่อนิยายของพ่อเพราะมาก ถ้านิยายนี้ถูกนำมาทำละครก็คงดี เธออยากเล่นเป็นดาวละไมกับเดือนละออ...พลันมือแตะที่ข้อมือแล้วต้องตกใจ เมื่อรู้ว่าสร้อยข้อมือที่พ่อให้เป็นของขวัญหายไป รีบรื้อค้นจนทั่วก็ไม่เจอ เธอเสียใจและเสียดายอย่างมาก
ในขณะที่รื่นจิตทำงานอยู่ที่ออฟฟิศ มธุรสโทร.เตือนว่าวันนี้เป็นวันเกิดแพง เธอชะงัก แต่ไม่อาจละมือจากงานที่เร่งได้...แพงรู้สึกเหงา เดินเข้ามาในครัวเห็นกระดาษโพสต์อิตแปะว่า
“กลับดึก ไม่ต้องรอกินข้าว” แพงดึงกระดาษมาแปะรวมบนบอร์ดที่มีโพสต์อิตมากมาย เป็นข้อความที่แม่สื่อสารด้วย แล้วเลยมาเปิดตู้เย็น เห็นมีเค้กชาเย็นก็ดีใจตะโกนเรียกใจมาถาม
“เค้กนี่แม่ซื้อมาเหรอ”
“เพื่อนคุณผู้หญิงค่ะ ที่ห้าวๆหน่อย”
“ป้า บก.เอ่อ...เฮียมธุรสเหรอจ๊ะ” แพงรู้สึกผิดหวัง
“ใช่ค่ะ คุณเขายังบอกว่า คุณรื่นเลือกเค้กชาเย็นที่คุณแพงชอบเองเลยนะคะ แล้วคุณรื่นฝากให้บอกคุณแพงว่า สุขสันต์วันเกิดแพงลูกรักของแม่ด้วยค่ะ...คุณแพงมีความสุขมากๆนะคะ อันนี้จากใจเองค่ะ”
ใจทำมือรูปหัวใจส่งให้
แพงยิ้มเนือยๆเอาเค้กออกมาตักกินอย่างเหงาๆ...
ตกดึกรื่นจิตกลับมา แพงขอบคุณและชมว่าเค้กอร่อยมากถามแม่ซื้อจากร้านไหน พอเห็นแม่นิ่งก็รู้ว่าแม่ไม่รู้จึงเปลี่ยนเรื่อง บอกเรื่องสร้อยข้อมือที่พ่อให้หาย รื่นจิตปลอบ มันเก่ามากอาจถึงเวลาของมัน แต่แพงรู้สึกไม่ดีถาม แม่ไม่คิดถึงพ่อบ้างหรือ แม่กลับบอกว่า คิดถึงไปพ่อก็ไม่มีวันกลับ แพงเข้าใจความรู้สึกของแม่ดี “อ้อแม่คะ เดี๋ยว เจ๊ทวิตตี้จะโอนค่าตัวที่แพงไปถ่ายแบบเมื่ออาทิตย์ก่อนเข้าบัญชีแม่ พรุ่งนี้น่าจะได้ ฝากแม่เช็กยอดด้วยนะคะ”
รื่นจิตให้แพงเก็บไว้ใช้เอง แพงจ๋อยอยากช่วยแบ่งเบาภาระบ้าง รื่นจิตมองไปเห็นมือแพงที่เหมือนโดนของร้อนลวกก็ดึงมาดูอย่างห่วงใย กำชับให้ทายาซ้ำและบ่น แค่นี้ยังรับผิดชอบตัวเองไม่ได้ ยังจะมารับผิดชอบชีวิตแม่อีก แพงยิ่งเศร้าใจที่แม่ไม่รับเงินของตน
ooooooo
โฮปถือกล่องเค้กเข้าบ้าน ภายในบ้านมีรูปครอบครัววิลเลี่ยม ส่วนใหญ่เป็นรูปซาร่าตั้งแต่แบเบาะจนปัจจุบัน รูปโฮปมีตั้งแต่เรียนประถม...โฮปได้ยินเสียงหัวเราะครื้นเครงของมัม แด๊ด และน้องก็น้อยใจ ไม่มีใครรอเค้กของตน มัมกับแด๊ดเข้ามาเอาใจว่าทุกคนรอกินเค้กฝีมือเธอ
ซาร่ารีบอวดว่าตนผ่านออดิชั่นได้เป็นเชียร์ลีดเดอร์ทีมฟุตบอลที่อายุน้อยที่สุดของโรงเรียน โฮปหมั่นไส้จึงประชด บอกว่ารอเค้กแต่ที่จริงอยากฉลองให้ซาร่า แล้วพาลไม่กินข้าวเย็น
ตกดึก โฮปหิว ย่องลงมาจะหาของกินในครัว เห็นซาร่านอนหนุนตักมัมดูทีวีหัวเราะคิกคักและมีแด๊ดคอยส่งขนมให้กิน ยิ่งรู้สึกน้อยใจเผลอทำน้ำร้อนในถ้วยบะหมี่ลวกมือ จึงโยนทิ้งอย่างหงุดหงิด พอเห็นตุ๊กตาหมีโคอาล่าของซาร่าที่วางอยู่ก็คว้าติดมือกลับขึ้นไปบนห้อง
ก่อนเข้านอน ซาร่าเดินหาตุ๊กตาหมีโคอาล่า มัมช่วยหาจนมาเห็นในถังขยะในครัวมีถ้วยและบะหมี่ทิ้งอยู่ ก็รู้ว่าคงเป็นของโฮปจึงต้มไปให้ใหม่
โฮปโยนตุ๊กตาหมีใส่ตู้ ซึ่งในนั้นเต็มไปด้วยของเล่นของซาร่า ก่อนจะกระโดดขึ้นเตียง ไม่ทันเห็นว่าประตูตู้ปิดไม่สนิท ตุ๊กตาหล่นออกมานอกตู้...มัมถือถ้วยบะหมี่เข้ามาในห้องแล้ววางลงบนโต๊ะหัวเตียง โฮปแกล้งทำเป็นหลับ มัมดึงมือลูกสาวมาพลิกดูก่อนจะเอายาทาให้ โฮปค่อยๆไหลตัวเองมาหนุนตักมัม ถามน้ำเสียงงอนว่าฉลองเสร็จแล้วหรือ
“เลิกประชดได้แล้ว รู้ไหมน้องไม่ยอมทานเค้กให้หมด เพราะจะเอาไปอวดเพื่อนในทีมเชียร์ลีดเดอร์ให้ชิมฝีมือพี่สาว”
โฮปแอบสะอึกแต่ทำไม่สนใจ มัมลูบหัวอย่างเอ็นดูและบ่นว่าชอบกะเปิ๊บกะป๊าบทำตัวเองเจ็บอยู่เรื่อยจะไม่ให้เป็นห่วงได้อย่างไร แล้วถามถึงวันพรุ่งนี้ เตรียมพร้อมไปออดิชั่นหรือยัง มัมอวยพรขอให้ทำฝันให้เป็นจริง โฮปได้รับกำลังใจ ลุกขึ้นกินบะหมี่ที่มัมทำมา
มัมเหลือบเห็นประตูตู้ปิดไม่สนิทจึงลุกไปจะปิดให้ เจอตุ๊กตาหมีของซาร่าที่หล่นอยู่ มองเข้าไปในตู้เห็นของเล่นของซาร่าเต็มตู้ก็ตกใจ โฮปทำหน้าเจื่อน แต่มัมไม่ตำหนิสักนิดกลับเดินออกไปนิ่งๆ โฮปหน้าเศร้าหยิบตุ๊กตาวูดูตัวโปรดของตัวเองขึ้นมาพูดด้วยอย่างเจ็บปวด
“จินเจอร์ ถ้าซาร่าเอาแกไปซ่อนบ้าง คงโดนแม่ด่าไปแล้วเนอะ แกว่าไหม”
ooooooo
ค่ำวันนั้น กันลองถือโมเดลเครื่องบินเดินอยู่หน้าบ้าน คิดถึงแพงตอนเด็กที่ได้ยินตนเล่นเปียโนแล้วเดินตามเสียงเข้ามาในบ้าน แต่พอเห็นตุ๊กตาไก่ตัวใหญ่ก็เปลี่ยนความสนใจ กันลองออกมาเจอแปลกใจ เด็กที่ไหนเข้ามาในบ้าน ด้วยความน่ารักของแพงที่ซักถามทั้งที่ยังพูดไม่ชัด
กันลองขำ แล้วพอแพงได้ยินเสียงโรยบุญร้องกลอนดังมาก็สนใจอีก เขาจึงพาไปฟังใกล้ๆ จากนั้นโรยบุญก็เรียกเด็กทั้งสองว่า พะลองกับพะแพง ทำให้ทั้งสองเรียกตามกันจนโต...
ในขณะที่แพงนอนแปะแตงกวาที่ตา ปากก็ท่องบทละครอยู่ริมสระว่ายน้ำ กันลองย่องมาจับมือเธอไว้และกระซิบว่า พะลองกลับมาแล้วคิดถึงจัง...แพงสะดุ้งลุกพรวดแตงกวาหล่นแต่ดึงมือไม่ออกเพราะถูกจับไว้ พอเห็นหน้าชายหนุ่มก็หน้าแดง ต่างฝ่ายต่างมองกันนิ่งนาน
“สวย...” กันลองชมแพงเขินแต่กลบเกลื่อนติง “นี่ปีนมาอีกแล้วเหรอคะ มาถึงแล้วทำไมไม่บอกกันบ้างเลย”
“ยังไม่ได้ซื้อซิมโทรศัพท์ใหม่เลย แพงก็รู้ว่าพะลองต้องอยากเจอแพงเป็นคนแรกอยู่แล้ว ผ่านไปสามปี แพงสวยขึ้นจนพะลองแทบจำไม่ได้เลยนะ” กันลองปล่อยมือยื่นหน้ามาใกล้
“พะลองก็ดูแก่ขึ้น เอ๊ย ดูดีขึ้นเหมือนกันค่ะ” แพงดันหน้าเขาออกแล้วชี้รอยย่นบนหน้า
เสียงรื่นจิตเรียกแพงเข้าบ้าน กันลองตกใจดึงแพงลงสระน้ำแล้วว่ายหลบขอบสระ แพงตะโกนบอกแม่ว่าตนว่ายน้ำอยู่กำลังจะขึ้น รื่นจิตชะโงกหน้าออกมา ตำหนิว่าลงสระไม่เปลี่ยนชุดระวังจะเป็นหวัด แล้วกลับเข้าไป...
แพงโล่งอก หันไปวักน้ำใส่กันลอง หัวเราะกันคิกคัก
ทั้งสองขึ้นมานั่งคลุมผ้าเช็ดตัว มองดาวบนฟ้า กันลองเอาเครื่องบินจิ๋วออกมาชูสุดมือ
“พะลองชอบดีไซน์ของเครื่องบินลำนี้มากที่สุดเลย ปราดเปรียวแต่ในขณะเดียวกันก็แข็งแรง อะ พะลองให้”
แพงรับมาเห็นมีตุ๊กตากัปตันด้วยก็ถาม นี่ใช่เขาไหม กันลองตอบว่าใช่ แถมให้เป็นของขวัญวันเกิดพร้อมคำอวยพร แพงท้วงวันเกิดทั้งทีให้แค่นี้ กันลองยื่นหน้ามาใกล้กระเซ้าว่าแถมตัวจริงให้ด้วย แพงผลักเขาออกอย่างหมั่นไส้
“ทีอย่างนี้มาทำเป็นพูดดีเชียวนะคะ ไม่อยู่สามปีติดต่อมานับครั้งได้ นึกว่ามีแหม่มสาวๆในครอบครองจนลืมน้องแล้วซะอีก”
“พะลองเร่งเรียนให้จบ ไม่อยากคิดฟุ้งซ่านถึงคนที่นี่ต่างหากล่ะ” กันลองแก้ตัว
อ่านละครเรื่อง เดือนประดับดาว ตอนที่ 1 วันที่ 27 พ.ย.60
ละครเรื่อง เดือนประดับดาว บทประพันธ์โดย จันทร์ รีจรูญ แอนเดอร์สันละครเรื่อง เดือนประดับดาว บทโทรทัศน์โดย ระกาช่อนรูป
ละครเรื่อง เดือนประดับดาว กำกับการแสดงโดย มนัสนันท์ เลิศวงศ์สกุล
ละครเรื่อง เดือนประดับดาว ผลิตโดย บริษัท ดอร์เธอร์ โปรดักชั่น จำกัด
ละครเรื่อง เดือนประดับดาว ออกอากาศทุกวันพุธ-พฤหัสบดี เวลา 20.15 น.
ติดตามชม ละครเรื่อง เดือนประดับดาว ได้ทางไทยทีวีสีช่อง 3
ที่มา ไทยรัฐ