อ่านละครเรื่อง สายธารหัวใจ ตอนที่ 11(ตอนอวสาน) วันที่ 25 พ.ย.60
พอกลับมาปฐวีเก็บตัวเงียบในห้อง เกียรติศักดิ์โทร.ถามข่าวคราว สายใจรายงานทุกอย่างและเล่าว่า ปฐวีให้ตนโทร.ตามทนายมาพบ เขาแปลกใจแต่คิดเข้าข้างตัวเองว่า ปฐวีอาจคิดได้จะโอนสมบัติมาเป็นของตน รู้สึกสบายใจอย่างมากที่ทุกสิ่งทุกอย่างกำลังจะเป็นของตัวเอง...วันนี้เขาต้องมาฟังคำตอบสุนันทา แต่แล้วต้องหน้าหงายเมื่อเธอบอกว่าไม่ขาย เขาเดือดที่เธอยอมเสี่ยง“ฉันไม่มีอะไรต้องเสี่ยง เพราะฉันมีทางออกที่ดีสำหรับเรื่องนี้ โดยที่ฉันไม่ต้องขายหุ้นให้คุณ” สุนันทายิ้มหยัน บอกเหตุผลให้ฟัง
ก่อนหน้านี้ ณรังค์มาขอลาออกเพราะเป็นทางออกที่ดีที่สุด เรื่องนี้เป็นเรื่องบุคคลไม่ใช่องค์กร ผลกระทบจะไม่ร้ายแรงถ้าเขาไม่ได้เป็นผู้บริหารอีก
เกียรติศักดิ์กำหมัดแน่นด้วยคาดไม่ถึง อ๋องเย้ยกลับเพราะเคยโดนเขาหยามมาก่อน ว่าใครกันแน่ที่เหมือนคนยังไม่หย่านมแม่ คิดเล่นเกมก็ไม่อุดช่องโหว่ คิดไม่ทันหรือคิดไม่ได้
เกียรติศักดิ์กราดเกรี้ยว “หุบปาก! เดี๋ยวก็ไม่ตายดีหรอกมึง”
“อย่ากร่างไม่เลือกนะคุณเกียรติศักดิ์ จะเล่นเกมก็เคารพกติกาด้วย ถ้าไม่ยอมรับกติกา เล่นนอกเกมกับฉัน ฉันก็พร้อมจะนอกเกมกับคุณ ฉันคงไม่มาอยู่ในจุดนี้ได้ ถ้าเป็นแค่นักธุรกิจธรรมดา” สุนันทาลุกขึ้นปกป้องลูก เกียรติศักดิ์ขู่ให้ระวังตัว เธอตอกกลับ “ถ้าฉันโทรศัพท์หาใครบางคนตอนนี้ คนที่ควรจะระวังตัวให้ดี คือคุณนะ ฉันปล่อยให้คุณเล่นนอกกติกาอยู่ฝ่ายเดียวมานานแล้ว ต่อไปนี้ ตาต่อตาฟันต่อฟัน!”
เกียรติศักดิ์จ้องหน้าด้วยความโกรธก่อนจะฮึดฮัดกลับไป อ๋องสงสัยถามแม่ใครเป็นแบ็กอัพแม่ เธอตอบขำๆว่า จะใครเสียอีกก็พ่อเขา...เคยสอนให้ตนพูดแบบนี้ถ้าถูกขู่ อ๋องยังอยากรู้ว่าพ่อทำได้จริงหรือ สุนันทาสอน ทำได้หรือไม่ไม่ใช่ปัญหา บางทีเราต้องมีเขี้ยวเล็บไว้ประดับบารมีบ้าง...สองแม่ลูกสบายใจขึ้นที่คลี่คลายปัญหาได้
ด้านปฐวีเก็บตัวในห้อง ตัดสินใจทำบางอย่างเป็นการแก้แค้นครั้งสุดท้าย คิดว่าการกระทำนี้จะทำให้ทุกคนเจ็บปวดทุกข์ทรมานใจไปตลอดชีวิต ด้วยการ...ฆ่าตัวตาย เธอเปิดน้ำใส่อ่างจนเต็ม กินยานอนหลับแล้วลงไปนอนแช่ในอ่าง ค่อยๆไหลลื่นจมลงช้าๆจนน้ำปิดใบหน้า
เกียรติศักดิ์กลับมาเห็นสายใจร้องไห้สีหน้าตื่นตกใจ พอเข้ามาในห้องน้ำก็ตกใจสุดขีด ถลาเข้าอุ้มปฐวีออกจากอ่างน้ำ เขย่าให้เธอรู้สึกตัว แต่มันสายเกินไป เขาร้องลั่นหัวใจแตกสลาย ไม่นานตำรวจมานำศพไปชันสูตร มีตำรวจนายหนึ่งพบจดหมายลายมือปฐวี นำมายื่นให้เกียรติศักดิ์เปิดอ่านต่อหน้า เป็นการยืนยันว่า คุณหญิงทำร้ายตัวเองจริง เขาเปิดอ่านด้วยมือสั่นเทา
“ณะของหญิง...ความสุขของหญิงคือการได้ความรักของณะ ถ้าไม่ได้ ก็เหลือแต่ความทุกข์ และไม่สามารถทนใช้ชีวิตกับคนที่หญิงเกลียด อย่างที่ณะอยากให้หญิงทำได้ เมื่อไม่มีณะ หญิงจึงเหลือความตาย ที่เป็นความสุขเดียวที่เหลืออยู่ และช่วยปลดปล่อยหญิงให้เป็นอิสระจากความรักที่มีให้ณะ ตายไปแล้วก็จะได้ไม่ต้องรัก ณะเคยบอกว่า หญิงรักใครไม่เป็น แต่หญิงขอยืนกรานว่าหญิงรักณะ แต่ณะอาจมองไม่เห็น ไม่เป็นไร หญิงผิดเองที่พยายามไม่พอ...”
เกียรติศักดิ์สะเทือนใจอย่างมากกับคำสั่งเสียสุดท้ายของปฐวี “หญิงขอพยายามเป็นครั้งสุดท้าย หญิงเหลือแค่เพียงวังจงสวัสดิ์และหุ้นของโรงแรม ที่หญิงขอให้ณะดูแลต่อ...ณรังค์ จงสวัสดิ์ ณ อยุธยา คือคนเดียวในโลกใบนี้ที่หญิงไว้ใจ เป็นความโชคดีเพียงอย่างเดียวในชีวิตของหญิง สุดท้ายนี้ อย่าคิดถึงหญิง ปล่อยหญิงไป หญิงมีความสุขดีแล้ว”
ข่าวปฐวีแพร่สะพัด ทุกคนตกตะลึง โดยเฉพาะณรังค์ที่ช็อก รู้สึกตัวอีกทีตอนทนายความมาพบ ยื่นจดหมายให้พร้อมบอกว่า ก่อนจะเกิดเรื่องปฐวีโทรศัพท์ตามตนไปทำพินัยกรรม และให้ตนเอาจดหมายนี้มาให้เขา ณรังค์น้ำตาไหลสะเทือนใจอย่างมาก
เกียรติศักดิ์นั่งเศร้าในงานศพปฐวีกับลูกในท้อง ถูกกำธรด่าว่าเป็นไอ้ขี้แพ้ ล้มเหลวทุกเรื่อง เพราะงมงายกับความรัก เขาถูกปลดทุกตำแหน่ง เอาน้องต่างแม่ขึ้นมาทำงานแทน เกียรติศักดิ์ปล่อยน้ำตารินไหล โดดเดี่ยวเดียวดายสุดๆ...ส่วนณรังค์เจ็บปวดไม่แพ้กันเมื่อได้อ่านจดหมายปฐวี ที่ตอกย้ำเป็นเพราะเขาไล่ให้เธอไปตกนรก เธอทำแล้วพร้อมกับเอาความรักที่มีให้เขาไปด้วย และเธอยังทิ้งท้ายแสดงให้เห็นว่าไม่มีคำว่าอโหสิ
“ไม่มีหญิง แต่ณะอย่าหวังว่าจะเป็นอิสระจากจงสวัสดิ์ หญิงให้คุณทนายโอนทรัพย์สมบัติทุกอย่างของหญิง ให้เป็นของณะแต่เพียงผู้เดียว ณะต้องดูแลมัน ในฐานะขี้ครอกของท่านพ่อต่อไป...” ณรังค์วางจดหมายลงอย่างหดหู่ ไม่อยากได้อะไรที่เป็นของจงสวัสดิ์เลย
ooooooo
สิริกันยามาหาณรังค์ที่โรงแรม เขากำลังเก็บของใช้ส่วนตัวด้วยความสะเทือนใจ แต่พอเห็นหญิงที่รักมาก็มีกำลังใจขึ้น
ทั้งสองยืนมองสายน้ำ ต่างฝ่ายต่างเคอะเขินไม่กล้าพูดคุย ณรังค์ทำลายความเงียบ คุยเรื่องอาการเจ็บป่วยของตัวเอง สิริกันยายิ้มรับแล้วถามเรื่องปฐวีขึ้นมา เขาหน้าหมองลงทันที ยอมรับกับเธอว่าเสียใจมาก จนวินาทีสุดท้าย คุณหญิงก็ยังไม่ยอมรับความจริง เลือกที่จะหนี ความผิดพลาดของเรื่องนี้เริ่มจากตอนไหน ตนอยากกลับไปแก้ไข
“ถ้าฉันเจอคนที่มีปัญหาอย่างคุณหญิง ฉันจะพูดอย่างมั่นใจเสมอว่า ผิดตั้งแต่การเลี้ยงดูของพ่อแม่หรือครอบครัวค่ะ”
“นั่นสินะ ผ้าขาวป้ายสีอะไรลงไปก็จะเป็นสีนั้น... มาถึงตอนนี้ผมรู้สึกผิดกับท่านชายมาก ที่ไม่สามารถดูแลทุกอย่างของจงสวัสดิ์เอาไว้ได้ตามที่รับปากกับท่าน โดยเฉพาะเรื่องคุณหญิง”
สิริกันยาปลอบว่า เขาเข้ามารับผิดชอบตอนที่ทุกอย่างพังด้วยน้ำมือท่านชายเองแล้ว ส่วนคุณหญิงก็ทำตัวเอง เขาทำดีที่สุดแล้วอย่าโทษตัวเอง เราทำได้แค่จดจำไว้เป็นอุทาหรณ์ อย่าให้เรื่องแบบนี้เกิดขึ้นกับใครอีก...
ณรังค์ยิ้มออกรู้สึกสบายใจขึ้น สิริกันยาเห็นเช่นนั้นก็ขอตัวกลับ เขาใจหายไม่รู้จะรั้งเธอไว้อย่างไร จึงแอบตามเธอไปทุกที่ จนเธอกลับถึงบ้าน
ศรีนวลดักคอสิริกันยาว่าที่ออกไปวันนี้ ไปสัมภาษณ์งานอย่างเดียวหรือไปแวะถามสารทุกข์สุกดิบใครหรือเปล่า ไม่ทันไรณรังค์โผล่มายืนยิ้มเผล่ ศรีนวลแอบชอบใจแต่วางฟอร์ม เขาเข้ามากราบขอโทษเรื่องที่ผ่านๆมา
และเล่ารายละเอียดทั้งหมดให้ฟัง ขอโทษที่ไม่อยากรอจนสิริกันยาหายกลัว ขอลุยง้อเธอจนกว่าเธอจะใจอ่อน ศรีนวลไฟเขียวให้ทันทีแต่แอบเล่าว่า
“นังกันยามันกลัวเจ็บ มันเคยเห็นพ่อแม่ทะเลาะกันรุนแรง เพราะมีผู้หญิงตามตื๊อพ่อ จนแม่มันกินยาตาย พ่อมันเสียใจมากจนไม่เป็นผู้เป็นคน สุดท้ายก็ไปรถคว่ำตายตามเมียมันไป...มันจำฝังใจจนไม่กล้าจะรักใคร แต่ทำปากแข็ง ถ้าเอ็งขอสู้ข้าก็จะไม่ขวาง แต่ขึ้นอยู่กับมัน”
ณรังค์กราบขอบคุณ ศรีนวลเปิดโอกาสให้ณรังค์นั่งรอสิริกันยาที่เก็บตัวอยู่บนห้องด้วยการออกไปข้างนอกกับเจ๊หวาน...แต่พอกลับมาไม่เห็นณรังค์ จึงขึ้นไปถามสิริกันยาว่าเขากลับไปแล้วหรือ
หญิงสาวใจหายรีบวิ่งลงมาดู บ่นทั้งน้ำตาเอ่อคลอ ไหนว่าจะรอ แค่นี้ก็รอไม่ได้ ศรีนวลทั้งประชดและเตือนว่า พอเขากลับก็มาร้องไห้ นี่ถ้าเขาเกิดออกไปโดนรถชนตาย ก็จะเสียคนดีที่รักเราอย่างจริงใจไป อุปสรรคที่เกิดขึ้นเป็นหน้าที่ที่เราต้องสู้กับมัน ไม่ใช่หนี ถ้าไม่ยอมออกจากความกลัวก็จะไม่มีวันมีความสุข
สิริกันยาใจหายวิ่งออกมายืนร้องไห้หน้าบ้าน ณรังค์ถือกระติกน้ำซุปเข้ามาถามร้องไห้ทำไม เธอตะลึงคิดว่าเขาไม่รอแล้ว โผกอดเขาสะอึกสะอื้น พร่ำขอโทษที่มัวแต่กลัว กลัวเสียใจ ณรังค์บอกว่าปัญหาจะไม่ใช่ปัญหาถ้ายังมีความรักยึดเหนี่ยวเราไว้ แล้วชวนเธอไปที่แห่งหนึ่ง
ณรังค์พาสิริกันยามาดูละมุลกับสวัสดิ์ที่ใช้ชีวิตเรียบง่าย เป็นครูสอนเด็กที่โรงเรียนเล็กๆ ทั้งสองดีใจมาก
ณรังค์บอกเรื่องปฐวี ละมุลรู้และอโหสิกรรมให้นานแล้ว
ณรังค์พูดถึงทรัพย์สินของจงสวัสดิ์ที่ปฐวียกให้ ว่ามันควรเป็นของละมุล แต่เธอไม่ต้องการ เขาจึงเสนอว่า จะขายแล้วนำเงินมาสร้างโรงเรียนให้ละมุลกับสวัสดิ์ที่นี่ แบ่งส่วนหนึ่งเป็นทุนการศึกษาแก่เด็ก อุทิศบุญกุศลให้แม้นเทพกับปฐวี ละมุลเห็นด้วยและหันมาฝากสิริกันยาดูแลพี่ชายที่แสนดีคนนี้ด้วย
ณรังค์กับสิริกันยาจูงมือกันมาที่ริมน้ำ หนุ่มสาวสารภาพรักและสัญญาจะร่วมทุกข์ร่วมสุข เป็นแสงสว่าง เป็นสายน้ำเย็นฉ่ำคอยรดหัวใจซึ่งกันและกัน ณรังค์จะทำธุรกิจเล็กๆเพื่อวางรากฐานสำหรับอนาคต โดยไม่เน้นความร่ำรวย แต่ขอให้มีความสุข มีสิริกันยาอยู่เคียงข้างเติมเต็มชีวิตให้เขาตลอดไป
******อวสาน******
อ่านละครเรื่อง สายธารหัวใจ ตอนที่ 11(ตอนอวสาน) วันที่ 25 พ.ย.60
ละครเรื่อง สายธารหัวใจ บทประพันธ์โดย วาสนาละครเรื่อง สายธารหัวใจ บทโทรทัศน์โดย คนเขียนเงา
ละครเรื่อง สายธารหัวใจ กำกับการแสดงโดย ชนะ คราประยูร
ละครเรื่อง สายธารหัวใจ ผลิตโดย บริษัท เมคเกอร์ กรุ๊ป จำกัด
ละครเรื่อง สายธารหัวใจ ควบคุมการผลิตโดย ณัฐพงศ์ เหมือนประสิทธิเวช
ละครเรื่อง สายธารหัวใจ ออกอากาศทุกวันพุธ-พฤหัสบดี เวลา 20.15 น. ทางช่อง 33 HD
ที่มา ไทยรัฐ