อ่านละคร รักกันพัลวัน ตอนที่ 8 วันที่ 8 พ.ย.60
“ฉันบอกเธอแล้ว ถ้าเลิกชอบผู้หญิงเองไม่ได้ฉันจะทำให้เธอเป็นผู้หญิงแล้วมาชอบผู้ชายซะเอง”“ม่าย!!!! ฉันชอบผู้หญิงงงงง!!!” ตุลร้องเสียงหลง ผลักแมตต์สุดแรงแล้ววิ่งเตลิดไป
แมตต์มองตาม หลุดขำออกมา เขามองตามไปด้วยสายตาเอ็นดูโดยไม่รู้ตัว
ฝ่ายฐานัท เช้านี้เจอดารินทร์กับอโนมาที่แคนทีน ออฟฟิศ วันนี้ท่าทางเขาลังเลผิดปกติเหมือนมีอะไรจะพูดแต่ก็ไม่พูด จนสองสาวถามว่าพี่นัทมีอะไร เขาจึงโพล่งถามว่า
“ตกลงตุลเป็นผู้หญิงหรือเปล่า” เห็นสองสาวมองด้วยสายตาประหลาดก็เฉไฉว่า “ไม่มีอะไรซีเรียสนะ พี่แค่ตั้งข้อสังเกตเฉยๆ เป็นทอมก็ไม่ได้ว่าอะไร”
“นี่มันคงจิกตาใส่พี่แล้วใช่ไหม” อโนมาถามตื่นเต้น แต่ฐานัทยังไม่ทันตอบ โจ้ก็เดินเข้ามาเร่งให้รีบไปกันเพราะลูกค้ามาถึงหน้าออฟฟิศแล้ว อโนมากับดารินทร์รีบลุก ตะโกนย้ำกับฐานัทก่อนวิ่งไปว่า “นังตุล มันเป็นผู้หญิงค่ะ” ดารินทร์ทะเล้นทำท่าสะกดจิตย้ำอีกว่า “จำไว้นะคะ ตุลมันเป็นผู้หญิง”
ดารินทร์กับอโนมากระโดดโลดเต้นดีใจที่ฐานัทมองตุลเป็นผู้หญิงแล้ว ฐานัทมองสองสาวที่วิ่งไป ยิ้มกริ่มไม่รู้ตัว...
ooooooo
โจ้กับดารินทร์และอโนมาจะไปพบลูกค้าซึ่งก็คือคุณหญิงอุไรวรรณแม่ของโรส แต่เคราะห์ซ้ำกรรมซัด โจ้เกิดปวดท้องกะทันหันให้ฐานัทไปแทน และอุไรวรรณก็ติดธุระให้โรสมาแทน
ทั้งฐานัทและโรสต่างเซ็งมากที่ต้องมาเจอกันอีก เมื่อดารินทร์บอกว่าตนคุยรายละเอียดให้แล้ว เคาะงบแล้ว ฐานัทจึงลุกจะกลับ ดารินทร์กับอโนมาก็ลุกขึ้น
“เดี๋ยว...ทั้งสามคนนั่นแหละ” โรสเรียกไว้ ทำตาปริบๆเอ่ยเสียงอ่อน “ฉันมีเรื่องจะขอความช่วยเหลือ”
ทั้งสามมองโรสเป็นตาเดียวด้วยสายตาที่สงสัยระแวงว่าเธอมีเรื่องอะไร???
แล้วทั้งสามก็เซ็ง เมื่อโรสให้ช่วยถ่ายภาพตัวเองเพื่อโฆษณาสินค้า จุกจิกจู้จี้จนฐานัทบ่น
“นี่คุณ! ที่เรายอมช่วยก็เพราะเห็นคุณเป็นลูกค้า ไม่คิดจะเกรงใจกันบ้างเลยหรือ ถามจริง โปรโมตสินค้าให้เขาเนี่ย เคยใช้จริงรึเปล่า”
ถูกโรสด่าว่าถามไม่คิด เดือนๆตนโฆษณาสินค้าหลายตัว ขืนใช้ทุกตัวหน้าก็พังสิ แล้วขออีกสองรูป พอถ่ายเสร็จก็จิกยิ้มพูดลอดไรฟันว่า
“Posture ได้แล้ว ขอหนัก Profile หน้าซีกซ้ายนะ ซีกซ้ายฉันสวยกว่าซีกขวา”
“คนบ้าไรวะ หน้าซ้ายสวย หน้าขวาไม่สวย พิการเปล่าเนี่ย” ฐานัทถ่ายไปแอบบ่นไป
ooooooo
บ่ายนี้ขณะตุลในชุดกีฬากำลังยืนวอร์มอัพ ก็ได้รับโทรศัพท์จากพิมมี่ว่ากำลังมาหาพี่ฌอน อ้างว่าเขาไม่สบายเอาซุปมาให้ ให้ตุลช่วยดึงเวลาพี่แมตต์สักชั่วโมงได้ไหม ตนจะแวะไปดูพี่ฌอนแป๊บเดียว
“สบายใจได้ เดี๋ยวจัดให้สองชั่วโมงเลย...จ้า...แล้วคุยกันนะ จุ๊บๆ”
โตมรกับมนตรีได้ยินก็บ่นว่าพิมมี่อีกแล้ว อะไรกันนักหนา เห็นว่าคุณแมตต์ไม่เอาจริงเลยกำเริบ โตมรขู่ว่า “ต่อไปมีเรื่องอย่าหวังว่าพวกฉันจะช่วยแกอีก!!”
“แกกับพี่ตรีไม่รู้อะไรอย่าพูดดีกว่า มา...วอร์มกันเหอะ” ตุลตัดบท โตมรกับมนตรีมองอ่อนใจ
นลินีเข้ามาจะเอาเอกสารที่ฌอนเซ็นแล้วไปพิมพ์ใหม่ ฌอนนั่งเซ็นเอกสารแต่กินยาเข้าไปทำให้ง่วงมาก เลยเอนพักแต่หลับไม่รู้ตัว นลินีลังเลว่าจะปลุกดีไหม พอดีพิมมี่หิ้วหม้อซุปเข้ามา
“พี่ฌอนคงกินยาไปน่ะค่ะ เดี๋ยวพิมมี่หาให้นะ” แล้วพิมมี่ก็ไปพลิกเอกสารหยิบให้ ถามว่านี่ใช่ไหม
“ใช่ค่ะ แต่คุณแบรดสั่งให้คุณฌอนตรวจรายการจัดซื้อสินค้าตัวใหม่เข้าห้างที่สิงคโปร์ แล้วก็ตรวจร่างจดหมายติดต่อเจ้าหน้าที่รัฐวิกตอเรียด้วยค่ะ เมื่อกี้คุณแบรดก็โทร.มาเร่งหน่อยแล้ว” พิมมี่รับปากจะจัดการให้เอง “ขอบคุณมากค่ะ งั้นเดี๋ยวหน่อยโทร.แจ้งคุณแบรดเลยนะคะ”
พิมมี่ฝากหม้อซุปไปแช่ตู้เย็นไว้ก่อน แล้วลงมือค้นหาแฟ้ม เธอทำไปก็หันดูฌอนไป
ooooooo
ที่ซุ้มนั่งเล่นในสวนสัตว์ ตุล มนตรี กับโตมรนั่งคุยกันว่าใกล้วันประมูลงานกับมารีน เวิลด์ เข้ามาทุกทีแล้ว แต่ยังจับตัวคนก่อเหตุไม่ได้ กลัวมันจะวกกลับมาก่อเรื่องอีก
ทั้งสามนั่งบ่นนั่งคิดกันอยู่นาน จู่ๆตุลก็ร้องอย่างตื่นเต้นว่า “เฮ้ยยย...เอางี้ไหม!”
แผนการของตุลคือ ให้เลื่อนการจัดแข่งขันเซปักตะกร้อจากจันทร์หน้าเป็นเย็นนี้ และให้เชิญแมตต์ไปชมเป็นเกียรติด้วย บอกแมตต์ว่าไปนั่งเป็นเกียรติเฉยๆ ตุลบอกเป็นนัยว่า
“ไม่มีริบบิ้นให้ตัด แต่อาจมีขโมยให้จับ”
บ่ายจัดวันนี้ ที่ลานกีฬาในสวนสัตว์ถูกปรับเป็นลานตะกร้อ รอบสนามถูกจัดอย่างสมบูรณ์แบบ มนตรีถือโทรโข่งยืนประกาศ
“กราบเรียนคุณเมธากวิน เจนนิงส์ กรรมการผู้จัดการที่รักและเคารพยิ่งของพวกเราชาวบลู แพลนเนต”
จากนั้นสวัสดีพี่น้องชาวคีปเปอร์ที่มาเชียร์กันแน่นขนัดอย่างไม่เคยมีมาก่อน แล้วเปิดการแข่งขันตะกร้อระหว่างทีมแอฟริกากับทีมสัตว์ปีก
ตุลกับโตมรเตรียมลงแข่งขันเต็มที่ ชาติเข้ามาเตรียมลงแข่งขันเช่นกัน มนตรีทักท้วงว่าเท้าเจ็บอยู่ไม่ใช่หรือ เรียกคนอื่นมาแทนดีกว่าไหม ชาติยืนยันว่าตนอยากเตะ โตมรกับตุลรีบอวยว่าถ้าทีมเราไม่มีชาติแย่เลยนะ เรื่องตะกร้อไม่มีใครสู้ชาติได้
ชาตินั่งลงถอดรองเท้าแตะ ตุล โตมร กับมนตรีมองกันตาเป๋ง ชาติควานมือลงในเป้แล้วหยิบถุงเท้าออกมา ทั้งสามผิดหวัง แต่ยังลุ้นเมื่อชาติล้วงมือลงในเป้อีกคราวนี้เอาสนับเข่าออกมา ล้วงอีกทีก็เอาผ้ารัดข้อมือซับเหงื่อออกมา
ทั้งสามที่จ้องลุ้นอยู่ผิดหวังครั้งแล้วครั้งเล่า จนสุดท้ายชาติจึงล้วงเอารองเท้าออกมา!
ตุล โตมรและมนตรีมองตาลุก สบตากันอย่างสะใจ...เสร็จแน่!
ตุลกับโตมรประสานกันเล่นอย่างมีแผน โดยมีแมตต์ที่นั่งเป็นเกียรติอยู่คอยถ่ายรูปโดยเฉพาะช็อตเด็ดเมื่อชาติรองเท้าหลุดและมนตรีเข้ามาขอเวลานอกให้นักกีฬาแต่งตัวก่อนแล้วค่อยแข่งต่อ
หลังการแข่งขัน แมตต์ ตุล โตมรกับมนตรีเข้าไปในห้องทำงานของแมตต์เปิดทั้งกล้องวงจรปิดและรูปที่ถ่ายในสนามแข่งตะกร้อมาเทียบรองเท้า ปรากฏว่า เหมือนกันเป๊ะ!
แมตต์ถามว่าปกติชาติเป็นคนยังไง มนตรีบอกว่าเป็นคนนิ่งๆ ไม่มีเรื่องกับใคร ปรารภว่าชาติทำงานอยู่ที่นี่ 4 ปี เดาไม่ออกเลยว่าอะไรทำให้ชาติแว้งกัดบริษัทตัวเองแบบนี้ แมตต์บอกว่าถ้าเขาไม่หยุดก็จะต้องมีครั้งที่ 3-4 แน่ๆ
“ครั้งที่ 3! เมื่อกี๊ก่อนขึ้นมา ฉันเห็นไอ้ชาติที่...รีบไปกันเถอะ เร็ว!!”
ฌอนเปิดประตูเข้ามาเห็นทั้งสี่ท่าทางตึงเครียดก็เดาได้ว่าต้องเกิดเรื่องอะไรสักอย่างแน่
ทุกคนไปที่ด้านหลังคอกสิงโตขาวเห็นชาติที่ใส่หมวกไอ้โม่งและรองเท้าคู่เดิม สวมถุงมือยางชะโลมยาเบื่อละลายน้ำกับไก่ต้ม 4-5 ตัวในถาดอย่างใจเย็น!
“คุณทำแบบนี้ทำไม?!” แมตต์ตะคอกถาม ชาติตกใจมองไปเห็นตุล โตมรกับมนตรียืนอยู่หลังแมตต์
“นายมีปัญหาอะไร เพราะอะไรถึงทำแบบนี้” ตุลถาม
“เพราะแกไงไอ้ตุล!!!” ชาติมองหน้าตุลตอบอย่างเจ็บแค้น
ooooooo
ที่นั่งเล่นในสวนสัตว์...ชาติจ้องหน้าตุลพูดอย่างเก็บกดต่อหน้าแมตต์ โตมรกับมนตรีว่า
“ฉันเกือบจะได้เป็นหัวหน้าคีปเปอร์อยู่แล้ว แต่พอเปลี่ยนตัวซีอีโอ คุณแบรดกลับตั้งให้แกเป็นหัวหน้าแทนฉัน ทั้งๆที่อายุงานฉันมากกว่าแก เจ้านายไม่ยุติธรรม ผู้หญิงจะทำหน้าที่นี้ดีกว่าผู้ชายได้ไง!!!”
ตุลอึ้งแต่โตมรหลุดปากโต้ว่าตุลเป็นผู้หญิงที่ไหน พอรู้สึกตัวก็พูดเรื่องตุลรับผิดชอบงานดี รักสัตว์ ไม่คิดจะฆ่ามันเหมือนอย่างเขา เจ้านายท่านเห็น ท่านจึงเลือกตุลเป็นหัวหน้า
“คุณไม่พอใจอะไรก็ควรพูดกันดีๆ เรารับฟังเสียงของพนักงานทุกคนอยู่แล้ว แต่คุณกลับใช้วิธีทำลายชื่อเสียงขององค์กรแล้วยังทารุณสัตว์...บลู แพลนเนตจะเลี้ยงคนอย่างคุณไว้ไม่ได้ ผมขอไล่คุณออกนับแต่นาทีนี้เป็นต้นไป!!” แมตต์จ้องหน้าชาติสั่งเฉียบขาด
“แล้วไปชดใช้ความผิดในคุกด้วย!!” ฌอนที่ตามมาพูดแทรกขึ้น และเชิญตำรวจสองคนเข้ามาจากข้างหลังชาติ พอชาติหันไปเห็นตำรวจก็อึ้ง กัดฟันกรอดอย่างแค้นใจ
จัดการกับชาติแล้ว ฌอนชมแมตต์ขณะเดินกลับว่า “นายทำงานใช้ได้นะวันนี้”
“ขอบใจ” แมตต์ตอบไม่ยินดียินร้าย พอดีได้รับโทรศัพท์จากป้ากลาง เขาบอกว่ากำลังจะกลับ
ป้ากลางบอกแมตต์ว่าฌอนไม่ค่อยสบายตั้งแต่เมื่อวาน ให้เขาช่วยดูแลด้วย ถ้าเห็นท่าไม่ดีก็รับกลับมาด้วยกัน แมตต์รับปาก บอกว่าเดี๋ยวเจอกันที่บ้าน
ที่แท้พิมมี่ยืนฟังอยู่ใกล้ๆ พอป้ากลางวางสายกับแมตต์ก็แปะมือไฮไฟว์กัน ดีใจที่แผนสำเร็จ ฝ่ายแมตต์วางสายจากป้ากลางแล้วพูดลอยๆขณะเดินผ่านฌอนโดยไม่มองหน้าว่า
“น้ากลางเป็นห่วง ถ้าขับกลับไม่ไหวก็ตามมา”
ooooooo
โตมร ตุลกับมนตรีเดินมาที่ลานจอดรถมอเตอร์ไซค์ของพนักงาน พอโตมรสตาร์ตรถก็เชิญตุลขึ้นซ้อน มนตรีขยับจะขึ้นด้วย โตมรเบรกว่าซ้อน 3 ผิดกฎหมาย พี่ตรีเป็นผู้ชายก็กลับเองสิ
พอตุลขึ้นซ้อน โตมรบอกให้กอดแน่นๆ แล้วขี่รถออกไปเลย ทิ้งมนตรีให้ยืนบ่นปนด่าแถมแช่ง “ขอให้ ไอ้ตุลถีบหัวส่งตั้งแต่ตดยังไม่ทันหายเหม็น!! ไอ้น้องเฮงซวย!!!”
คำแช่งมนตรีศักดิ์สิทธิ์จริงๆ เพราะพอไปถึงแถวหน้าสวนสัตว์ ตุลเห็นรถฐานัทสวนมาก็บอกให้โตมรจอดรถแล้วโดดลงวิ่งไปหาฐานัท ถามว่ามูลนิธิเรียกตัวไปทำงานหรือ เขาบอกว่าเมื่อวานบอกว่าจะช่วยงาน วันนี้ว่างพอดี เต็มที่ถึงเช้าได้เลย
แมตต์ขับรถออกจากสวนสัตว์มีฌอนนั่งมาด้วยพอดี เขาชะลอรถเมื่อเห็นตุลยืนคุยกับฐานัทแล้ววิ่งกลับไปถอดหมวกกันน็อกยัดใส่มือโตมรที่ยังงงอยู่ บอกขอบใจ พรุ่งนี้เจอกัน
มนตรีเดินกะปลกกะเปลี้ยออกมา เห็นโตมรอึ้งอยู่ที่รถคนเดียว ก็แฉลบเข้าไปเย้ย
“ไงล่ะ กูสังหรณ์ใจอยู่แล้วว่าต้องไปกันไม่ถึงไหน ทีนี้ต้องการเพื่อนร่วมทางไหมล่ะ” ว่าแล้วก็ดึงหมวกกันน็อกจากโตมรมาสวม โดดซ้อนท้ายหน้าตาเฉยเลย
แมตต์ขับรถพาฌอนกลับถึงบ้าน ฌอนเดินเข้าไปก่อน พิมมี่รีบลุกมารับถามว่าพี่ฌอนกลับยังไง ทันใดนั้นแมตต์เดินเข้ามา เขาจ้องจับผิดพิมมี่จนเธอหน้าเจื่อนเก็บอาการดี๊ด๊าสำรวมขึ้นทันที
ป้ากลางเห็นบรรยากาศไม่ดี เอ่ยอย่างปลื้มปีติว่าพี่น้องกลับด้วยกันน่ารักจัง เร่งให้ไปล้างมือแล้วมากินข้าวกัน แมตต์บอกป้ากลางว่าตนทำตามที่น้าขอหมดหน้าที่แล้วตนขอตัว แล้วเดินแยกไปเลย
ป้ากลางบอกฌอนว่าอย่าคิดมาก ถ้าแมตต์ไม่ห่วงก็ไม่รับกลับมาด้วยกันหรอก พิมมี่ก็ขอให้อยู่กินข้าวด้วยกันก่อน ตนจะไปตั้งโต๊ะเดี๋ยวนี้
“ไม่ต้องเผื่อพี่นะพิมมี่” ฌอนบอก พอพิมมี่หันมาเขาบอกว่า “พี่เพิ่งกินซุปหัวหอมกับขนมปังไปเมื่อเย็นนี้เอง แล้วก็กินยามาแล้วด้วย ตอนนี้พี่อยากนอนพัก” แล้วขอตัวกับป้ากลาง
“เฮ้อ...อุตส่าห์กลับมาด้วยกันดีๆ แยกย้ายไปคนละทางอีกแล้ว” ป้ากลางบ่น มองหน้ากันเหวอ...
ooooooo
เช้านี้ตุลยังไม่ทันลุกจากที่นอน อโนมาก็โทร.มาบอกว่าเมื่อวานพี่นัทถามว่าตุลเป็นผู้หญิงหรือเปล่า ถามอำว่าตุลไปอ่อยอะไรเขาหรือเปล่า ตุลดีดตัวดีใจที่การปรับลุคของตนได้ผลแล้ว
แต่ไม่ทันไรก็มีสายจากฐานัทเข้ามา ตุลรีบเลิกสายกับอโนมา ฐานัทบอกว่าตอนนี้อยู่ข้างล่างแล้ว ตุลตกใจขอเวลา 10 นาทีจะลงไปรับ แล้ววิ่งจู๊ดไปเข้าห้องน้ำ แต่พอพาฐานัทเดินมาที่ห้อง ตุลนึกได้ว่าจะให้เขาเข้ามาเห็นสภาพห้องตอนนี้ไม่ได้ บอกเขาให้รอก่อน ตนเข้าไปเก็บห้องแป๊บ เพราะมันรกมาก
ที่แท้ตุลไปเก็บรูป เก็บตุ๊กตาสัญลักษณ์ชื่อ P’NUT และอื่นๆอีกมากมายที่แสดงถึงความรู้สึกที่ตนมีต่อฐานัท เก็บใส่ตู้บ้าง ยัดใส่ลิ้นชักบ้าง ซ่อนใต้โต๊ะบ้าง แล้วจึงเปิดประตูรับชายหนุ่มเข้ามาเขินๆ
ตุลให้ฐานัทนั่งดูงานตัวเอง เอาโจ๊กสองถุงที่เขาซื้อมาไปใส่ชาม แต่พอยกมาความประหม่าเขินเบ๊อะ ทำโจ๊กหกรดฐานัทเต็มๆ ตุลตกใจจะทายาให้ เขาบอกว่าไม่เป็นไรแค่แดงๆเท่านั้น เธอจึงบอกให้ไปอาบน้ำเสีย
ฐานัทจึงเดินไปห้องน้ำ ส่วนตุลวิ่งไปเอาผ้าขนหนูกับเสื้อมาให้เปลี่ยน นึกอะไรขึ้นมาได้รีบวิ่งไปแซงชายหนุ่มเข้าไปในห้องน้ำมองหาอะไรวุ่น
ฐานัทหยิบสติกเกอร์ที่มีสัญลักษณ์ T กับ N เขาแกล้งถามว่า N หมายถึงใคร ตุลทั้งประหม่าทั้งเขินเผลอบอกว่า “นัท” พอรู้ตัวก็รีบแก้วุ่นวาย จนมาลง ที่อโนมา...
แต่ฐานัทดูออก เขารู้ว่าหมายถึงตน ส่งสติกเกอร์คืนให้บอกว่าเผื่อจะเอาไปติดใหม่ มองตุลที่เขินเดินม้วนออกไปด้วยหัวใจพองฟู...
ooooooo
เช้านี้พิมมี่เข้าครัวเตรียมทำอาหารให้ฌอน คุยกับป้ากลางที่เข้ามาเตรียมของใส่บาตรว่าตำราเขาว่าหัวไชเท้าช่วยเสริมภูมิคุ้มกัน ป้องกันโรคและร่างกาย เหมาะกับคนป่วยช่วงฟื้นฟูร่างกายมาก
พิมมี่คุยเพลิน ไม่รู้ว่าป้ากลางยกของใส่บาตรออกไปแล้ว เธอยังต้มน้ำซุปไปพูดไปเรื่อยว่า
“พิมมี่เคยเห็นพี่ฌอนกินนะคะ เลยจัดซุปสาหร่ายเห็ดหอมใส่หัวไชเท้าให้กินเช้านี้ซะเลย” ขณะนั้นฌอนเดินเข้ามาเงียบๆ พิมมี่ยังคงพูดถึงอดีตอย่างมีความสุขว่า “แต่เอ...พี่ฌอนไม่กินเห็ดหอมรึเปล่าคะ จำได้ว่าตอนไปเยี่ยมพี่แมตต์ที่เมลเบิร์นเคยเห็นพี่ฌอนเขี่ยเห็ดหอมไว้ข้างจาน แล้วขึ้นฉ่ายนี่อีก เห็นเคยบ่นว่ากลิ่นมันแรง แต่ยังไงพิมมี่ก็ต้องใส่ทั้งสองอย่างแหละ จะได้ฟื้นตัวไวๆ ดีไหมคะ”
“ดีครับ แต่จะดียิ่งกว่านี้ ถ้าพิมมี่จะวางมือสักครู่... ได้ไหม พี่ขอคุยอะไรด้วยหน่อย”
พิมมี่ตกใจเขินที่ฌอนได้ยินตนพูดถึงเขา ใจเต้นไม่เป็นส่ำเมื่อเขาขอคุยด้วย...จะคุยอะไรนะ???
อ่านละคร รักกันพัลวัน ตอนที่ 8 วันที่ 8 พ.ย.60
ละครเรื่อง รักกันพัลวัน บทประพันธ์โดย เชอริณละครเรื่อง รักกันพัลวัน บทโทรทัศน์โดย ปารดา
ละครเรื่อง รักกันพัลวัน กำกับการแสดงโดย ป้าแจ๋ว ยุทธนา ลอพันธุ์ไพบูลย์
ละครเรื่อง รักกันพัลวัน ผลิตโดย บริษัท ฟีล กู๊ด เอ็นเทอร์เทนเม้นท์ จำกัด
ละครเรื่อง รักกันพัลวัน วัน-เวลาออกอากาศ: ทุกวันศุกร์ - อาทิตย์ เวลา 20.15 น.
ติดตามชมละครเรื่อง รักกันพัลวัน ได้ทางไทยทีวีสีช่อง 3
ที่มา ไทยรัฐ