อ่านละคร รักกันพัลวัน ตอนที่ 9 วันที่ 14 พ.ย.60
“เช้าบ้านคุณสิ นี่มันเที่ยงแล้ว มีเวลาว่างออกมาเจอไหม ขอคุยธุระด้วย 10 นาที”เมื่อไปเจอกันที่ร้านกาแฟเก๋ๆ โรสพูดด้วยท่าทีหยิ่งยะโสหลงตัวเองว่า
“ถึงฉันจะมีปัญหากับแมตต์ ก็ไม่ได้หมายความว่าฉันจะเปิดใจให้ผู้ชายอื่นง่ายๆนะ”
ที่แท้ฐานัทต้องการมาเตือนเธอที่ไปวุ่นวายกับตุล บอกว่าต่อไปห้ามเข้าใกล้ตุลอีก โรสถามว่าเขาเดือดร้อนอะไร ชอบทอมหรือ ฐานัทบอกว่านั่นมันเรื่องของตน แต่ถ้าเธอทำให้ตุลต้องมีปัญหากับคุณแมตต์อีกตนเอาเรื่องเธอแน่
“แหม...ตุลนี่เสน่ห์แรงจัง มีผู้ชายตามรักตามห่วงขนาดนี้” โรสเหน็บ
“แหงล่ะ...คุณเองก็ทั้งสวยทั้งรวย การศึกษาก็ดี น่าจะมีเสน่ห์พอจะยึดคุณแมตต์ไว้เองได้ ไม่เห็นต้องใช้ตุลเป็นเครื่องมือ หรือเพราะคุณไม่มีความสามารถไม่มีคุณค่าจะมัดใจผู้ชายดีๆอย่างคุณแมตต์ได้”
โรสหน้าเสียที่ฐานัทพูดแทงใจดำ ฐานัทเห็นเธอหน้าเสียก็อึ้ง รู้สึกผิดที่พูดแรงเกินไป
เย็นนี้เลิกงานแล้ว อโนมากับดารินทร์กำลังกลับ ดารินทร์นั่งที่คนขับเผลอทำโทรศัพท์หล่นจึงก้มเก็บ สะดุดตาอะไรบางอย่าง หยิบขึ้นมาดูแล้วตกใจเพราะเป็นกางเกงในผู้ชายสีรุ้งฉูดฉาด
ดารินทร์ถามอโนมาว่าใส่กางเกงในสีรุ้งด้วยหรือ อโนมาบอกว่าไม่ ตนมีแต่สีครีม ชมพู ฟ้า มองกางเกงในที่อโนมาคีบขึ้นมาแล้วตกใจบอกว่านี่มันกางเกงในผู้ชายใช้แล้วด้วย!
ดารินทร์ปล่อยกางเกงในทิ้งทันที ถามว่าแล้วกางเกงในผู้ชายมาอยู่ในรถได้ไง หรือเมื่อคืนแยกกันแล้วอโนมาไปสอยใครมา ถามล้อๆอำๆว่า “บอกมาซิว่าใคร”
อโนมาคิดเป็นการใหญ่ ก่อนจะเบิกตาร้องแผดเสียง “อ๊ายยยยยย!!!”
ooooooo
ที่สวนสัตว์ โตมรฟูมฟายคร่ำครวญกับมนตรีที่ถูกอโนมาว่าด่าเนื้อฟ่ามกล้ามเหลวไม่มีซิกซ์แพ็ก พลางเลิกเสื้อให้ดู มนตรีบอกว่าซิกซ์แพ็กของเขาอาจอยู่ต่ำลงไปก็ได้ โตมรเลยรูดซิปเลื่อนกางเกงลงไป
มนตรีตาเหลือกเมื่อเห็นโตมรยืนโทงเทง!
อโนมาให้ดารินทร์ขับรถไปที่สวนสัตว์ทันที ถามมนตรีว่าโตมรอยู่ไหน โตมรโผล่มาแต่หัวตัวอยู่หลังพุ่มไม้ อโนมาชูถุงก๊อบแก๊บใส่กางเกงในสีรุ้งตวาดถาม
“แกมาลืมกางเกงในไว้ในรถฉันได้ไง!”
โตมรชี้แจงว่าเมื่อเช้ากางเกงในตนยังไม่แห้งจึงเอาใส่กระเป๋ากางเกงไว้กะจะมาใส่ที่นี่ บ่นเหนียมๆว่ามิน่า ทำไมรู้สึกโล่งๆพลางเอามือกุมเป้าไว้
โตมรถูกอโนมาทั้งด่าทั้งทุบ ทนไม่ไหวเลยเอามือปัดป้อง ข้างล่างเลยโล่งโจ้ง สองสาวร้องกรี๊ดราวกับถูกผีหลอก โตมรได้สติรีบดึงกางเกงขึ้นมารูดซิป
“มีอะไรอโน...ด่าเสียงดังไปถึงกรงเสือ” ตุลโผล่มาถาม กวาดตามองทุกคนอย่างสงสัย
ooooooo
เมื่อสามสาวไปนั่งคุยกันที่ศาลาริมน้ำในสวนสัตว์ ตุลขำก๊ากกับเรื่องราวที่อโนมาเล่า ดารินทร์แอบขำกิ๊กกั๊ก อโนมาบ่นว่านี่เป็นความซวยในวัยเบญจเพสตามโบราณว่าจริง
“มันอาจจะไม่ใช่ความซวย แต่เป็นจุดเริ่มต้นของความรักก็ได้ มนต์รักกางเกงลิงไง ฮ่าๆๆ”
“เงียบไปเลยนังตุล ตั้งแต่มีความรักกับพี่นัทเนี่ย หมาเดินผ่านก็ขำนะ”
ตุลบอกว่าคนมีแฟนโลกมันก็สวยอย่างนี้แหละ ยุให้อโนมารีบมีกับเขาบ้าง ดารินทร์หูผึ่งแซวว่าเรียกพี่นัทว่าแฟนเต็มปากเต็มคำเลยนะ เขาขอเป็นแฟนแล้วหรือ
ตุลเล่านัยน์ตาเคลิ้มว่าพี่นัทให้อ้างกับวีพี 3 ได้เลยว่าตนเป็นแฟน ให้ดอกกุหลาบบอกว่าเคยให้ดอกไม้ผู้หญิงมาหลายคนแต่ไม่เคยมีครั้งไหนที่รู้สึกดีแบบนี้เลย ดารินทร์กับอโนมากรี๊ดกร๊าดแทบขาดใจ
“คุยอะไรกันสาวๆสนุกกันใหญ่” เสียงฐานัททักแล้วเดินเท่เข้ามา ตุลรีบบอกว่าไม่มีอะไร เขาบอกว่ามารับตุล ถามว่าอโนมากับดารินทร์นัดกับตุลไว้หรือ สองสาวบอกว่าเปล่า เขาจึงชวนไปกินข้าวด้วยกัน
ดารินทร์อ้างว่าตนต้องไปเฝ้าพี่อาร์ตที่โรงพยาบาล อโนมาก็ต้องรีบไปเคลียร์บัญชีที่ต้องส่งพรุ่งนี้ เชิญพี่นัทกับตุลตามสบายเลย สองสาวมองล้อๆจนฐานัทเขิน
ooooooo
เย็นนี้ขณะแมตต์ยืนสั่งงานพนักงานที่ทางเดินใกล้ลานจอดรถนักท่องเที่ยว เขาได้ยินโตมรวิทยุคุยกับมนตรีว่าตุลออกไปกับฐานัทแล้ว แมตต์มองตามรถฐานัทที่ขับพาตุลออกไปอย่างหงุดหงิด
ฝ่ายโรส เมื่อตัดสินใจจะเปลี่ยนแปลงตัวเองแล้ว ก็จะไปนั่งที่ร้านขายเพชรของแม่ บอกว่าตนจะทำให้ยอดขายเดือนนี้พุ่งทะลุเพดานเป็นเกียรติประวัติร้านเราเลย บอกแม่ว่า
“โรสอยากทำงานค่ะคุณแม่ จะได้ไม่มีใครว่าโรส โรสจะทำให้แมตต์เห็นว่าโรสก็มีดีกับเขาเหมือนกัน”
ขณะนั้นเอง สมฤดีแม่ของตุลที่เคยอยู่ที่ร้านและเห็นโรสมาตั้งแต่เด็ก ถือข้าวต้มมัดเข้ามาชวนให้ชิมกัน พอโรสกินข้าวต้มมัดก็ชมว่าอร่อยมาก ถามว่าซื้อมาจากไหน สมฤดีบอกว่าทำเอง เพราะเมื่อวานได้กล้วยมาเครือหนึ่งกะจะหิ้วไปกินสุกที่บ้าน แต่ลุงเห็นเลยบอกให้ทำข้าวต้มมัดกินกัน แม่ของโรสเสริมว่า
“ลุงบุญลือแฟนสมฤดีน่ะลูก เมื่อก่อนเป็นมือขวาของพ่อเราเลยนะ ฝีมือเจียรเพชรนี่ที่หนึ่งเลย”
โรสกินข้าวต้มมัดชมว่าอร่อยมาก แล้วยังแยกแยะรสได้อย่างละเอียดรวมๆแล้วกลมกล่อมมาก สมฤดีชมว่าเก่งมากแค่ชิมยังรู้ถึงส่วนผสม ฟังแล้วอยากจะชิมตาม
เย็นนี้โรสไปหาแมตต์ที่ห้องทำงาน เธอเงียบขรึมจนแมตต์อึดอัด เขาขอโทษที่ทำให้เธอไม่สบายใจ
“ไม่ต้องขอโทษค่ะ โรสจะมาขอบคุณแมตต์ต่างหาก เพราะคำพูดของแมตต์ทำให้โรสกลับมานั่งคิด โรสรู้เลยค่ะว่าโรสใช้ชีวิตประมาทเกินไป ง่ายเกินไป จนเสียโอกาสทำงานสร้างประสบการณ์ให้กับตัวเอง ตอนนี้โรสคิดได้แล้วว่าอะไรคือสิ่งที่โรสน่าจะทำได้ดีแล้วก็มีความสุขด้วย มันยังไม่สายไปใช่ไหมคะแมตต์”
“คุณจะทำอะไร”
“โรสจะเป็นบล็อกเกอร์รีวิวอาหารและสินค้าทุกอย่างที่ชิมและใช้ค่ะ” แมตต์ชมว่าดี ได้แชร์อะไรดีๆให้คนอื่นด้วย โรสยิ้มภูมิใจคุยว่า “เมื่อกี้โรสลองเขียนแล้วคอลัมน์นึง มันรู้สึกดีจริงๆนะคะแมตต์” แมตต์ชมว่าเก่งตัดใจได้เร็วตนจะเป็นกำลังใจให้ “โรสไม่ได้ตัดใจ แต่พยายามทำทุกอย่างเพื่อให้เราสองคนมาเริ่มนับหนึ่งกันใหม่ต่างหากค่ะ”
แมตต์กร่อยสนิท เพราะเธอไม่ได้เข้าใจเลย แต่กลับฮึดที่จะเดินหน้านับหนึ่งกับตนใหม่!
ooooooo
โตมรยังคงพร่ำเพ้อน้อยอกน้อยใจที่ตุลไม่เห็นตนในสายตาและออกไปกับฐานัทอย่างชื่นมื่น คร่ำครวญจนมนตรีรำคาญ ตวาดว่าหนวกหู แล้วเก็บแฟ้มงานออกไปอย่างหงุดหงิด
ฝ่ายแมตต์ เห็นตุลออกไปกับฐานัทก็เดินหงุดหงิดมาตามทาง พอถึงหน้าออฟฟิศทำท่าจะเดินเข้าไป แต่แล้วเปลี่ยนใจ ย้อนกลับออกมา
แมตต์ขับรถไปจอดที่หน้าคอนโดของตุลขณะนั้นเป็นเวลา 21.35 น.แล้ว เขาซื้อกาแฟกระป๋องมาดื่ม พอเห็นรถฐานัทมาส่งตุลก็ไปแอบดูที่ท้ายรถ เห็นทั้งสองลากันอาลัยอาวรณ์ ความริษยาก็พุ่งปรี๊ด บีบกระป๋องกาแฟแน่น กลั้นอารมณ์ไม่อยู่ก็เขวี้ยงกระป๋องเฉียดหัวฐานัทไปนิดเดียว!
ฐานัทหันมอง เจอบุญลือพ่อของตุลเข้าไปมองถามตุลว่าเจ้านายหรือ ตุลบอกว่าเพื่อน บุญลือชวนกินเบียร์สักกระป๋องไหม ตุลบอกไม่ได้ พี่นัทต้องตื่นไปทำงานแต่เช้า เขาจึงสวัสดีลาและยิ้มหวานให้ตุล
พอฐานัทเดินไป บุญลือก็เหล่มองอย่างประเมินความสัมพันธ์ ตุลถามพ่อว่าไม่ทันสิ้นเดือนเลยมาเบิกเงินแล้วหรือ บุญลือบอกว่าเปล่า ตนเอาข้าวต้มมัดมาให้ บอกให้แกะกินเลย
ตุลยังอิ่มกินไม่ลงจะใส่ตู้เย็นเก็บไว้ บุญลือบอกไม่ต้องใส่เดี๋ยวข้าวเหนียวคืนตัว เก็บไว้ข้างนอกสองสามวันก็ไม่เสีย แล้วจะกลับ ตุลจะไปส่งก็ไม่เอา เดินสะเงาะสะแงะไป ตุลไม่ฟังเสียงจับแขนพ่อลากไป
แมตต์ยังไม่กลับ เห็นตุลลากบุญลือออกมาก็หลบแต่บุญลือเห็นเสียก่อน บอกตุลพลางร้องเรียก แมตต์จำต้องหันกลับไปไหว้ ตุลถามว่าเขามาถึงตั้งแต่เมื่อไหร่ เขาบอกว่าเพิ่งมา ตุลถามว่ามีธุระอะไรหรือ
บุญลือเห็นว่ามีงานจึงแยกกลับ แต่พอตุลถามแมตต์ว่ามีงานด่วนอะไร เขากลับถามหน้าตาเฉยว่า
“ที่ห้องมีกาแฟไหม”
ตุลงงไปอึดใจ เมื่อพาเขาขึ้นไปที่ห้อง เชิญนั่ง แล้วไปชงกาแฟให้ แมตต์นั่งที่โซฟาเหลียวมองอย่างสำรวจ เห็นตุ๊กตาปลาฉลามติดชื่อ “พี่นัท” วางอยู่ ไม่เพียงเท่านั้น พอมองที่โต๊ะก็เห็นดอกกุหลาบที่ฐานัทให้เสียบอยู่ที่แจกัน!
พอตุลชงกาแฟมาให้ นั่งลงแล้วคว้าตุ๊กตาปลาฉลามมากอดอย่างเคยชินและแก้เขิน ถามว่ามีงานด่วนอะไร
“ผมต้องการคุยกับคุณสองคน ไม่ต้องการให้มีบรรยากาศเหมือนมีคนอื่นอยู่ด้วย” พูดพลางพยักพเยิดไปที่ตุ๊กตาปลาฉลามที่ตุลกอดอยู่ ตุลรีบวางตุ๊กตานั่งเอาตัวบังไว้ แต่พอหันมาแมตต์วางถ้วยกาแฟ เอาหลังมือกระแทกแจกันดอกกุหลาบหล่นเนียนๆ แล้วทำเป็นขอโทษบอกว่าตนไม่ทันเห็น
ตุลรีบเก็บดอกกุหลาบเอาแจกันไปเติมน้ำที่ซิงก์
“วางไว้แถวนั้นเลยนะ ผมแพ้กลิ่นกุหลาบ”
ตุลมองหน้าเขาสงสัยว่าอะไรนักหนาเชียว! ถามเชิงเร่งว่ามีงานด่วนอะไรหรือ เขาทำอ้อยอิ่งบอกว่ามาดื่มกาแฟและมาฟังคำตอบว่าพิมมี่คุยอะไรกับเธอ ตุลจุก พอนึกได้ก็ตอบกวนๆว่า เรื่องส่วนตัว
แมตต์ถามว่าจะให้ตนเชื่อหรือว่าเธอเป็นแฟนกับน้องสาวตน เพราะเธอมีแฟนอยู่แล้ว สวีตกันเสียจนจะโดนกระป๋องฟาดหัว ตุลถามว่ากระป๋องที่เฉียดหัวพี่นัทไปเป็นฝีมือเขาหรือ กลับถูกถามกวนๆว่าถ้าใช่แล้วเธอจะทำโทษตนไหมล่ะ!
ตุลเห็นแววตาเว้าวอนของเขาก็เสียงอ่อน ขอเหตุผล เขาบอกว่าไม่มี ครั้นเชิญให้กลับก็ไม่กลับ ตุลบอกว่าเขาจะมานอนห้องตนไม่ได้ แมตต์ก็ล้มตัวลงนอนเขลงที่โซฟาอย่างสบายอารมณ์
“คุณแมตต์!!!” ตุลหัวฟัดหัวเหวี่ยงไม่รู้จะทำอย่างไรกับผู้ชายดื้อตาใสคนนี้...เลยขึ้นไปนั่งยองๆทั้งเขย่าทั้งดึงให้ลุกขึ้น แมตต์แกล้งขืนตัวทำให้ตุลเสียหลักถลาหน้าทิ่มลงกลางอกเขาพอดี ตุลจะโวย แต่พอเห็นสายตาเว้าวอนของเขาก็โวยไม่ออก
“เฮ้ยยย!!!! ทำอะไรวะไอ้ตุล!!!” เสียงบุญลือโวยขึ้น ทั้งตุลและแมตต์ต่างผวาเฮือกแยกจากกัน
บุญลือถามแมตต์ว่าถูกตุลปล้ำหรือ แมตต์บอกว่าตุลไม่ได้ทำอะไรตน บุญลือบ่นว่าถ้าตนไม่ลืมกุญแจบ้านในถุงข้าวต้มมัดเรื่องคงเลยเถิดไปกว่านี้ ตุลบ่นว่าไม่ใช่อย่างที่พ่อเข้าใจ เมื่อไหร่พ่อจะเลิกเมาเสียทีจะได้พูดกันรู้เรื่อง
“ก็บอกแล้วไง แกเลิกเป็นทอมเมื่อไหร่ ฉันก็เลิกเมาเมื่อนั้น รออยู่เนี่ย”
เมื่อถูกขัดจังหวะ แมตต์ลุกขึ้นบอกบุญลือว่าตนคุยธุระเสร็จแล้วกำลังจะกลับพอดี อาสาจะไปส่งคุณอา แล้วรีบเชิญบุญลือไปขึ้นรถ
พอแมตต์กับพ่อออกไปแล้ว ตุลก็ทิ้งตัวหงายผลึ่งกับโซฟาอย่างเหนื่อยหน่าย...หมดแรง...
ฐานัทกลับถึงคอนโด ก็ได้รับโทรศัพท์จากโรสอวดว่าตนมีงานทำแล้ว กลัวเขาไม่เชื่อก็บรรยายว่า
“ฉันจะเป็นบล็อกเกอร์แนะนำเรื่องอาหาร และเมนูแรกที่ฉันจะเขียน รับรองดังไปทั่วเชียงใหม่นั่นคือ ...ข้าวต้มมัดอร่อยล้ำสามโลก” แล้วยื่นโทรศัพท์ไปที่หน้าจอโน้ตบุ๊กเพื่อโชว์บล็อกของตัวเองที่เพิ่งทำเสร็จ บอกเขาว่า “คุณเป็นผู้โชคดีคนแรกที่จะได้ฟังและคอมเมนต์บทความของฉัน จะเต็มใจหรือไม่ คุณก็ต้องฟังและวิจารณ์ โทษฐานที่คุณชอบว่าฉันกะโหลกกะลา”
ฐานัทขออาบน้ำก่อน 10 นาที โรสให้เวลา 10 นาทีเขาต้องพร้อมแล้ววางสายเลย
“ฉันไปเป็นทาสเธอตั้งแต่เมื่อไหร่...ยายหอยเม่น!!!” ฐานัทบ่นงึมงำ
ฐานัทอาบน้ำเสร็จรอเป็นชั่วโมงแล้วโรสก็ยังเงียบ เขาจึงโทร.หาเธอ โทรศัพท์เรียก แต่โรสนอนหลับปุ๋ยไปแล้ว...
ooooooo
ดึกแล้ว ขณะตุลหลับสนิทอยู่นั้น เสียงโทรศัพท์จากแมตต์ก็ปลุกขึ้น ตุลงัวเงียขึ้นรับสายถามทั้งที่ยังหลับตาว่ามีอะไรอีก เขาบอกว่าโทร.มาบอกว่าส่งพ่อเธอถึงบ้านแล้ว
ตุลขอบคุณแล้วจะปิดเครื่อง แมตต์ถามว่าแค่นี้เหรอ ตุลฉุนถามว่าแล้วจะให้ถีบจักรยานไปกราบขอบคุณเขาที่บ้านรึไง ตนไม่ยอมเป็นเหยื่อให้เขาป่วนทั้งคืนหรอกแล้วปิดโทรศัพท์เลย
แมตต์ยังอยากได้ยินเสียงเธออีก นั่งคิดๆอึดใจเดียวก็มีเสียงไลน์เข้า เขากดดูอดยิ้มกับความบ้าบอของตุลไม่ได้เมื่อเห็นรูปตัวเองขึ้นเต็มจอคอมพ์และตุลยองๆ ยกมือไหว้ท่วมหัวอยู่หน้าจอ
รุ่งขึ้นตุลหิ้วข้าวต้มมัดไปฝากมนตรีกับโตมร
ทั้งสองดีใจได้ลาภปากแต่เช้า แต่ขณะกำลังแกะข้าวต้มมัดจะกิน ตุลก็ได้รับโทรศัพท์จากบุญลือถามว่าเอาข้าวต้มมัดไปให้เจ้านายกินหรือยัง
พอรู้ว่าตุลเอาข้าวต้มมัดมาให้มนตรีกับโตมรกิน บุญลือก็โวยลั่นสั่งให้หยุด ให้เอาข้าวต้มมัดไปให้คุณแมตต์ชิมก่อน สองคนนั้นไว้ทีหลัง ตุลถามว่าทำไม?
“ฉันสัญญากับเขาไว้แล้ว ถึงจะเป็นไอ้แก่ขี้เมา แต่พูดคำไหนคำนั้นเว้ย หยุดไอ้สองคนนั้นก่อน ไม่งั้นฉันจะโทร.บอกเขาให้มาเอาข้าวต้มมัดกับแก เมื่อคืนแลกเบอร์กันแล้ว...หยุดก่อน!!!”
“หยุดดดด...” ตุลร้องบอกสองคน “ทุกมัดมีเจ้าของแล้ว ไว้กินวันหลังนะ” ตุลดึงข้าวต้มมัดจากมือทั้งสองหย่อนลงถุงตามเดิม
เช้าวันเดียวกัน สมฤดีแปลกใจที่บุญลือตื่นมาช่วยมัดข้าวต้มแต่เช้า บุญลือบอกว่าไม่อยากให้เสียของ กล้วยทั้งเครือจะกินยังไงไหว เอามาทำข้าวต้มมัดแจกมันจะไปยากอะไร เล่าถึงความหลังว่า
“ตอนเด็กๆ พ่อเคยช่วยแม่ทำขายเป็นกะละมัง ไม่ได้ทำมา 20-30 ปีแล้ว ลองแบ่งให้คนอื่นชิมดูจะได้รู้ว่าไปวัดไปวา ถวายพระกับเขาได้รึเปล่า”
“เวลาพ่อไม่กินเหล้า พูดรู้เรื่องดีนะ” สมฤดียิ้มน้อยยิ้มใหญ่ที่เห็นความเปลี่ยนแปลงของบุญลือ แต่แล้วก็หุบยิ้มจ๋อยเจื่อนเมื่อบุญลือบอกว่า นึ่งเสร็จก็จะไปก๊งกับไอ้หล้าไอ้สงค์ นัดมันไว้แล้ว...
ตุลยึดข้าวต้มมัดจากมนตรีกับโตมรคืน รีบเอาไปให้แมตต์ที่ห้องทำงาน ถามว่าเมื่อคืนคุยกับพ่อคงไม่ได้เผาตนนะ แมตต์ถามว่ากลัวจะฟ้องว่าเธอปล้ำตนหรือ บอกว่าเรานั่งกันเงียบๆ พอถึงบ้านคุณอาก็บอกว่าพรุ่งนี้จะให้เธอเอาข้าวต้มมัดมาให้ชิมตอบแทนที่มาส่ง
แต่พอตุลจะไป แมตต์ก็บอกว่าขอกาแฟแก้วหนึ่ง วันนี้นลินีลา ฉะนั้นเธอต้องทำสองหน้าที่ ทั้งงานที่สวนสัตว์และงานเลขาตนด้วย ตุลชะงักหน้าตึง เขาบอกอย่างรู้ทันว่า
“ผมให้เบี้ยเลี้ยงพิเศษ ไม่ต้องห่วง ผมไม่ใช้แรงงานเธอเกินกว่าที่กฎหมายกำหนดหรอกน่า”
พอตุลคล้อยหลังไป แมตต์ก็ยิ้มสมใจที่หาเรื่องรั้งเธอไว้ใกล้ตัวได้
ooooooo
สายๆวันนี้ สมฤดีเอาข้าวต้มมัดแกะใส่จานอย่างสวยงามไปให้โรสที่กำลังนั่งพิมพ์บทความในบล็อกคร่ำเคร่ง พอเห็นข้าวต้มมัด โรสก็ดี๊ด๊าคิดได้ว่าจะใส่อะไรลงในบทความอีก
พอพิมพ์บทความเสร็จโรสก็โทร.นัดฐานัทขอโทษที่เมื่อคืนไม่ได้โทร.กลับเพราะหลับเสียก่อน แต่วันนี้ตนพร้อมแล้ว ฐานัทบอกว่าเธอพร้อมแต่ตนไม่พร้อมเพราะมีประชุมทั้งวัน เบรกแค่ช่วงกลางวันและตนก็มีนัดแล้วด้วย โรสจึงนัดเป็นพรุ่งนี้ สิบโมงเช้า
ฐานัทไม่ทันตอบ โรสก็วางสายไปแล้ว เขาวางสายเซ็งๆแล้วก้มหน้าก้มตาทำงานต่อ
แมตต์ยังคงตั้งหน้าตั้งตาแกล้งให้ตุลอยู่ใกล้คอยรับใช้ตน สั่งกาแฟถ้วยแล้วถ้วยเล่า ซ้ำปริ๊นต์รูปที่ตุลไหว้เขาในจอคอมพ์ออกมาให้ดูด้วย ตุลโวยว่าน่าเกลียดแล้วดึงรูปไปวางซ้อนที่หนังสือโต๊ะตัวเอง ทันใดก็มีสายจากฐานัทเข้ามานัดกลางวันไปกินอาหารญี่ปุ่นที่นิมมานคัตสึกัน
แมตต์หูผึ่ง ร้อนผ่าวขึ้นมาทันที แกล้งสั่งงานเนียนๆ ว่าเจ้าหน้าที่จากกรมปศุสัตว์จะเข้ามาตรวจงานตอนสิบเอ็ดโมงครึ่ง ตุลเลยเสียงอ่อยบอกฐานัทว่าเที่ยงนี้ตนไปไม่ได้แล้ว กว่าจะเสร็จงานก็คงบ่าย เอาไว้ตอนเย็นจะล้างท้องรอ ฐานัทบอกว่าไม่เป็นไรแล้วค่อยเจอกัน
แมตต์ยืนฟังอยู่ พอตุลวางสายหันมาเห็น เขาสั่งกาแฟดำถ้วยหนึ่ง ตุลติงว่าเมื่อกี้เพิ่งชงมา
“ถ้วยนั้นมันหวานเลี่ยน ผมไม่ชอบไปชงมาใหม่” แมตต์ประชดอย่างมีอารมณ์ แล้วตัวเองก็สงสัยว่าทำไมต้องอารมณ์เสียหงุดหงิดเรื่องตุลกับฐานัทด้วย
ooooooo
ตุลนำเจ้าหน้าที่จากกรมปศุสัตว์ตรวจสวนสัตว์และอธิบาย รายงาน อย่างคล่องแคล่ว เจ้าหน้าที่พอใจ บอกว่าจะทำหนังสือแจ้งผลการตรวจและรับรองการต่อใบอนุญาตตามมาให้
โตมรดูนาฬิกาบ่นว่าเกือบบ่ายสองแล้วหิวมาก แมตต์จึงชวนทุกคนไปกินกันตนเลี้ยงเอง แต่ไม่ทันจะขยับ ทุกคนก็เห็นฐานัทเดินหิ้วปิ่นโตเบนโตะกับตะกร้าใส่ถ้วยกาน้ำชา เหมือนมาปิกนิก
“เห็นตุลติดงานพี่เลยซื้อมาให้ เสร็จงานแล้วใช่ไหม ไปกินข้าวกันเถอะ” ฐานัทยิ้มแย้มอบอุ่น ตุลแทบลอย หันไปขอตัวกับทุกคน
แมตต์มองอย่างไม่พอใจ โตมรคร่ำครวญตามเคย มนตรีมองทั้งสองแล้วเปรยๆ
“มันชักจะยังไงแล้วว่ะ ไอ้ตุลกับคุณนัทเนี่ย คบกันแบบไหน พี่น้องแมนๆหรือคู่เกย์ หรือยังไง”
อ่านละคร รักกันพัลวัน ตอนที่ 9 วันที่ 14 พ.ย.60
ละครเรื่อง รักกันพัลวัน บทประพันธ์โดย เชอริณละครเรื่อง รักกันพัลวัน บทโทรทัศน์โดย ปารดา
ละครเรื่อง รักกันพัลวัน กำกับการแสดงโดย ป้าแจ๋ว ยุทธนา ลอพันธุ์ไพบูลย์
ละครเรื่อง รักกันพัลวัน ผลิตโดย บริษัท ฟีล กู๊ด เอ็นเทอร์เทนเม้นท์ จำกัด
ละครเรื่อง รักกันพัลวัน วัน-เวลาออกอากาศ: ทุกวันศุกร์ - อาทิตย์ เวลา 20.15 น.
ติดตามชมละครเรื่อง รักกันพัลวัน ได้ทางไทยทีวีสีช่อง 3
ที่มา ไทยรัฐ