อ่านละคร รักกันพัลวัน ตอนที่ 12 วันที่ 20 พ.ย.60

อ่านละคร รักกันพัลวัน ตอนที่ 12 วันที่ 20 พ.ย.60

เวลาเดียวกัน ฐานัท ดารินทร์ และอโนมา ต่างร้อนใจโทร.หาตุลไม่หยุดแต่ตุลไม่รับสาย ฐานัทถามสองสาวว่าจะทำยังไงดี ดารินทร์บ่นว่า

“จะยังไงได้ล่ะคะ จะขอหมั้นไอ้ตุล แต่ดันไปจูบกับคุณโรสซะงั้น แล้วจะให้ตุลมันเข้าใจว่ายังไง มันไม่วิ่งไปชกหน้าพี่นัทก็ดีเท่าไหร่แล้ว”

ฐานัทชี้แจงว่ามันไม่ได้เป็นอย่างที่ตุลคิด มันไม่มีอะไรเลย อโนมาตัดบทว่า

“พี่นัทไม่ต้องมาอธิบายให้เราฟังหรอกค่ะ หาไอ้ตุลให้เจอแล้วไปเคลียร์กับมันเองแล้วกันว่าพี่รู้สึกยังไงระหว่างไอ้ตุลกับคุณโรส...พี่นัทรักใครกันแน่”



“แต่ปัญหาคือ ตอนนี้จะไปหามันได้ที่ไหน” ดารินทร์ถาม ฐานัทอึ้ง ตื้อไปหมด...

ooooooo

แมตต์ยังนั่งอยู่กับตุลที่ตู้ปลาอย่างรู้สึกผิดกับอดีตที่ตนเข้าใจพ่อผิดและต่อต้านพ่อโดยไม่รู้เลยว่าพ่อต้องเผชิญกับปัญหาอะไรบ้าง

ตุลปลอบว่าเขาทำเพราะไม่รู้แต่เมื่อรู้แล้วไม่มีประโยชน์ที่จะมานั่งโทษตัวเอง ปลุกใจเขาว่า

“คุณลุกขึ้นมาเริ่มใหม่ทำทุกอย่างให้ดีที่สุดเพื่อคุณแบรดสิคะ” แมตต์พึมพำว่าเริ่มใหม่ในขณะที่พ่อนอนไม่รู้สึกตัวหรือ...“วันนี้ท่านยังไม่ฟื้น แต่พรุ่งนี้ต้องดีกว่าวันนี้แน่ค่ะ คุณเริ่มเปลี่ยนตัวเองรอท่านนะคะ ท่านตื่นขึ้นมาจะได้ดีใจ”

แมตต์เงียบ แต่เริ่มมีกำลังใจที่จะลุกขึ้นมาเปลี่ยนแปลงตัวเอง ครู่หนึ่งเขาลุกขึ้นอย่างเร็วบอกตุลว่า “ผมจะไปหาพ่อ” ตุลถามว่าจะไปยังไง ไปเครื่องไฟลท์สุดท้ายก็ไม่ทันแล้ว แมตต์บอกว่าจะขับรถไป

“คุณขับรถไปอย่างไม่มีสติแบบนี้ไม่ได้นะคะ ถ้าคุณเป็นอะไรไปไม่ใช่แค่บลู ซี เวิลด์ที่จะมีปัญหาแต่ บลูแพลนเนต ด้วยนะคะ คุณกลับบ้านไปพักผ่อนก่อนดีกว่า พรุ่งนี้ค่อยไปไฟลท์เช้า...นะคะ”

แมตต์บอกให้ตุลกลับไปก่อน ตนขอนั่งคิดอะไรอีกสักพัก พอตุลเดินไป แมตต์ก็ลุกเดินไปที่อุโมงค์ปลา ครู่เดียวตุลก็กลับมาพร้อมเค้กส้มมีเทียนปักอยู่ตรงกลาง เอ่ยเสียงสดชื่น...

“สุขสันต์วันเกิดค่ะคุณแมตต์”

“ตั้งแต่ไม่มีแม่ ก็ไม่เคยมีใครอยู่ข้างๆผมในวันเกิดเลย...จนวันนี้...ที่มีคุณ”

ทั้งสองยิ้มให้กันอย่างอบอุ่นในหัวใจ ที่เวลานี้ เวลาที่มีกันและกันคอยเป็นกำลังใจอยู่เคียงข้าง...

ooooooo

ฐานัทไปหาโรสที่บ้าน เขายืนคุยกับโรสอยู่นอกรั้วเพื่อบอกเธอว่าตุลเห็นเราสองคนที่อยู่ในสวน ตอนนี้ตนติดต่อตุลไม่ได้เลย โรสขอโทษที่ทำให้ตุลโกรธเขา พรุ่งนี้ตนจะเคลียร์ให้ตุลเข้าใจเอง

เช้าวันนี้ โรสได้ยินบุญลือกับสมฤดีปรารภกันถึงความห่างเหินของตุลกับฐานัทแต่กลับใกล้ชิดสนิทสนมกับโรส มันยังไงกัน สมฤดีบอกว่าสี่คนนี้มันจะพัลวันไปถึงไหน เอาไม่ออกว่าจะลงเอยยังไง

“มันต้องมีใครสักคนที่กล้าพูดความในใจออกมา ไม่งั้นมันก็พัลวันพัลเกไม่จบไม่สิ้น” บุญลือเอ่ย

โรสฟังแล้วฉุกคิดว่า คนที่กล้าพูด ต้องเป็นตน คิดได้แล้วก็ไปหาแมตต์ที่ออฟฟิศบลู แพลนเนต เจอแมตต์กำลังจะรีบไปเยี่ยมพ่อที่กรุงเทพฯ บอกโรสว่ามีอะไรไว้วันหลังได้ไหม

เป็นเวลาเดียวกับที่ฐานัทไปหาตุลที่บลู แพลนเนตเช่นกัน เขาชี้แจงเหตุการณ์ทั้งหมดตั้งแต่ให้โรสช่วยไปเลือกแหวนให้ จนเมื่อวานเป็นวันที่เรามาเจอกันครบรอบปี ตนตั้งใจจะสวมแหวนวงนี้ให้

ตุลถามความสัมพันธ์ระหว่างเขากับโรส ฐานัทบอกว่าเราเป็นเพื่อนที่ดีต่อกัน และโรสก็มีแมตต์อยู่แล้ว ฐานัทขอโทษถ้าเหตุการณ์เมื่อคืนทำให้ตุลไม่สบายใจ ขอให้เรามาเริ่มต้นกันใหม่ด้วยแหวนวงนี้ แล้วหยิบแหวนจะสวมให้ตุล

ฐานัทกำลังจะสวมแหวน เสียงโรสก็เอ่ยแสดงความยินดีกับทั้งสอง ขอให้มีความสุข แล้วแมตต์ก็ตามโรสเข้ามา เขาฝืนยิ้มแววตาตัดพ้อ เอ่ยแสดงความยินดีด้วยเช่นกัน โรสเร่งให้รีบไปเดี๋ยวตกเครื่อง แล้วทั้งสอง ก็รีบขึ้นรถออกไป

ฐานัทยังถือแหวนค้างในมือ ตุลขอเวลาอีกนิดถ้าตนพร้อมเมื่อไหร่จะเป็นคนขอให้เขาสวมแหวนให้เอง ฐานัทอึ้ง วินาทีนั้น เขาไม่รู้ว่าตัวเองเสียใจหรือโล่งใจที่ตุลขอยืดเวลาออกไป

ooooooo

ระหว่างนั่งรถไปสนามบินด้วยกัน แมตต์ถามโรสว่าจำได้ไหม ที่ตนเคยบอกว่ารักเธอแบบเพื่อน

โรสร้องเสียงสูงว่าทำไมจะจำไม่ได้ ตอนนั้นตนอกหักจนไปไม่เป็นเลย ดีที่คิดได้ว่าต้องเปลี่ยนแปลงตัวเอง

“คุณมีค่าในแบบของคุณอยู่แล้วโรส เราจะลองมาคบกันดูไหมโรส มันอาจจะเป็น right time, right moment ของเราก็ได้นะตอนนี้”

“จริงสิ ช่วงเวลาดีๆอาจจะมาตอนที่เรารู้สึกแย่ที่สุดก็ได้” โรสยิ้มดีใจ ยื่นมือไปหาแมตต์ “ห้ามบอกเลิกโรสก่อนนะ ไม่งั้นเที่ยวนี้โรสกระโดดขัวเหล็กจริงๆด้วย”

แมตต์จับมือโรสทั้งเอ็นดูทั้งขำ ขับรถมุ่งไปข้างหน้าอย่างตั้งใจ

ooooooo

แมตต์ไปเยี่ยมแบรดที่โรงพยาบาล แบรดยังไม่รู้สึกตัว แต่เขาก็ได้พูดกับพ่ออย่างรู้สึกผิดกับความเข้าใจในอดีต บอกพ่อว่าผลสำเร็จในงานของตนได้มาเพราะพ่อ บอกแบรดว่า

“ผมไม่รู้ว่าถ้าไม่มีพ่อแล้วชีวิตจะเป็นยังไง ตื่นขึ้นมาให้ผมได้ทำอะไรตอบแทนพ่อบ้าง พ่ออยากเห็นผมประสบความสำเร็จในชีวิตไม่ใช่หรือครับ ถ้าพ่อไม่ตื่น พ่อจะเห็นได้ยังไง ได้โปรดเถอะครับพ่อ ได้โปรด...” แมตต์ซบหน้ากับฝ่ามือของแบรด

เหมือนมีปาฏิหาริย์ นิ้วแบรดกระดิกเบาๆ แมตต์ดีใจมาก ตะโกนเรียกหมอและวิ่งออกไปทันที

พยาบาลเข้ามาเช็กสายน้ำเกลือ บอกแมตต์กับเจนที่เฝ้าอยู่ว่าคนไข้ฟื้นตัวเร็วมากแต่ยังต้องพักผ่อนมากๆ จะได้กลับไปพักฟื้นที่บ้าน เจนขอบคุณแมตต์บอกว่าตั้งแต่แมตต์มาพ่อดีขึ้นมาก

ทั้งแมตต์และเจนดีใจจนผวาเข้าไปที่เตียงเมื่อแบรดเปล่งเสียงแหบแห้งเรียกแมตต์ คำแรกที่แบรดถามคือ “บลู ซี เวิลด์เปิดแล้วใช่ไหม” พอแมตต์ตอบครับ แบรดยิ้ม “พ่อภูมิใจในตัวลูกนะ”

แต่ทักษะที่ทนเห็นความสำเร็จของบลู ซี เวิลด์ไม่ได้ เขาไปหานลินี ทำทีจะรับรองบุตรแต่ขอให้เธอทำอะไรบางอย่างให้ก่อน นลินีน้ำท่วมปากพูดไม่ออก

แต่ทักษะก็นัดตุลมาพบ เสนอเงื่อนไขดีๆมากมายโดยเฉพาะเงินเดือนที่จะให้มากมายมหาศาลถ้าเธอมาทำงานกับตน ตุลนิ่งฟัง เมื่อทักษะพูดจบ เธอบอกเขาว่า

“ขอบคุณค่ะ แต่ฉันไม่ทำงานกับคนที่ไม่มีจริยธรรม แค่เริ่มต้นคุณก็ขโมยความคิดคนอื่น ต่อไปก็คงทำชั่วโดยไม่ละอายใจได้อีก ทีหลังไม่ต้องนัดฉันออกมาแล้วนะคะ เสียเวลางานที่บลู ซี เวิลด์ค่ะ”

พูดจบ ตุลลุกไปอย่างไม่แยแส ทักษะได้แต่มองตามอย่างโมโหมาก

ooooooo

แม้แมตต์จะอยู่เฝ้าพ่อที่โรงพยาบาล แต่เขาก็โทร.ถามการเคลื่อนไหวของตุลกับมนตรีและโตมร ทั้งสองรู้ใจแมตต์ จึงจะทำความดีตอบแทน

เมื่อเห็นตุลกับฐานัทใกล้ชิดกัน มนตรีกับโตมรก็หาทางกีดกัน คอยเป็น ก.ข.ค. จนฐานัทมีโอกาสใกล้ชิดกับตุลน้อยลง

ฝ่ายโตมรกับอโนมานับวันก็ใกล้ชิดกัน วันนี้ก็หยอกกันรุนแรงจนโตมรหัวแตกต้องพาส่งโรงพยาบาล เป็นวันที่จะมีโชว์การให้อาหารปลากับน้องๆนักเรียน แต่ปรีชาที่จะต้องลงไปโชว์กับตุลเกิดท้องเสีย ตุลไม่ให้ลงเพราะผิดกฎ บอกปรีชาว่าเดี๋ยวตนจัดการเอง

ตุลจะเรียกโตมรให้มาแทนปรีชา แต่มนตรีบอกว่าโตมรหัวแตกกำลังทำแผลอยู่ที่โรงพยาบาล ตุลจึงตัดสินใจลงไปโชว์คนเดียว โดยมีมนตรีเป็นพิธีกรคอยบรรยายอย่างมีชีวิตชีวา อวยตุลกับบรรดาน้องๆที่มาชมว่า ผู้หญิงเก่งไม่แพ้ผู้ชาย ให้อาหารปลาคนเดียวได้ด้วย

เด็กๆปรบมือชื่นชมแต่เด็กอีกคนบอกว่าไม่ใช่คนเดียว พลางชี้ไปที่ใครคนหนึ่งในชุดดำน้ำที่เพิ่งเข้ามา มนตรีกับโตมรหันมองถึงกับตาเหลือก ร้องพร้อมกัน

“เฮ้ย!!! นั่นมันคุณแมตต์นี่นา!!!”

ภาพที่ปรากฏในเวลาต่อมา ตุลกับแมตต์แหวกว่ายอยู่ท่ามกลางปลาใหญ่น้อยแหวกว่ายผ่านไปมา เป็นความจริงที่สวยงาม ที่เหมือนล่องลอยอยู่ในโลกแห่งความฝัน...

ooooooo

อ่านละคร รักกันพัลวัน ตอนที่ 12 วันที่ 20 พ.ย.60

ละครเรื่อง รักกันพัลวัน บทประพันธ์โดย เชอริณ
ละครเรื่อง รักกันพัลวัน บทโทรทัศน์โดย ปารดา
ละครเรื่อง รักกันพัลวัน กำกับการแสดงโดย ป้าแจ๋ว ยุทธนา ลอพันธุ์ไพบูลย์
ละครเรื่อง รักกันพัลวัน ผลิตโดย บริษัท ฟีล กู๊ด เอ็นเทอร์เทนเม้นท์ จำกัด
ละครเรื่อง รักกันพัลวัน วัน-เวลาออกอากาศ: ทุกวันศุกร์ - อาทิตย์ เวลา 20.15 น.
ติดตามชมละครเรื่อง รักกันพัลวัน ได้ทางไทยทีวีสีช่อง 3
ที่มา ไทยรัฐ