อ่านละคร เงินปากผี ตอนที่ 4 วันที่ 2 ก.พ.61
ทศกับธงชาติดีใจเนื้อเต้น มีความหวังจะรวยเละจากการขายเหรียญเงินปากผี แต่ความฝันก็ดับสลายเมื่อวันพุธปฏิเสธไม่ร่วมแผนการบุกบ้านร้างอีกครั้งเพื่อทดสอบอิทธิฤทธิ์ของเหรียญ เพราะรู้สึกไม่สบายใจวันพุธขับรถออกจากวัดไปแล้ว ทิ้งทศกับธงชาติให้มองหน้ากันเซ็งๆ โดยเฉพาะทศที่หงุดหงิดมาก
“ข้าอยากตะบันหน้ามันสักที เอ็งก็ดีแต่เข้าข้างมัน แอบชอบยัยพินน้องมันล่ะสิ อดตายอย่ามาขอข้าก็แล้วกัน”
“ใจเย็นๆสิวะ...ถ้าหลวงตาออกมา เราจะอดกันหมด”
“แล้วเอ็งจะยอมอดตายหรือวะไอ้ชาติ นี่มันโอกาสของเราแล้วนะโว้ย”
“ถ้าเอ็งรีบเกินไป บางทีเหรียญของเราอาจไม่มีราคาก็ได้ ไม่เคยได้ยินเรื่องเซียนพระปั่นราคาเหรอวะ...”
ooooooo
หลวงตาอ่ำเห็นสภาพศพเฮียเปี๊ยกที่มาจัดงานที่วัดแล้วมั่นใจว่าเป็นฝีมือเลี้ยง เลยถอดจิตไปหาเลี้ยงซึ่งพยายามตั้งมั่นกับการทำสมาธิเพื่อเรียกพลังคืน ลืมตาช้าๆเพราะสัมผัสได้ถึงพลังบริสุทธิ์ของหลวงตา
“หลวงตาถอดจิตมาหาผม”
“โยมเลี้ยงฆ่าคนตายอีกแล้ว ศพที่ศาลามีลายดอกไม้ที่หน้าและตามตัว...ฝีมือโยมเลี้ยง อย่าปิดหลวงตาเลย”
“มันดูถูกเหรียญของผม”
“โยมเลี้ยงรู้ไหมว่ามันบาป...ต้องชดใช้กรรมอีกนานในนรก”
เลี้ยงรู้ดี แต่ตอบกลับอย่างถือดีและมีทิฐิ
“ต่อให้ไม่ได้ผุดได้เกิด...ผมก็ยอม ใครก็ตามที่มันดูถูกมนตราของผม มันต้องพินาศฉิบหาย”
“ตอนเป็นมนุษย์เคยยึดมั่นถือมั่นยังไง เป็นสัมภเวสีเร่ร่อนก็ยังเป็นเหมือนเดิม ทุกอย่างเป็นอนิจจังนะโยมเลี้ยง มีแต่ความดีเท่านั้นที่คงทนไม่เสื่อมไปตามกาลเวลา โยมเลี้ยงน่าจะ...”
“ผมยังไม่อยากฟังเทศน์ ผมจะไม่ยอมใครอีกแล้ว ใครทำร้ายผมหรือคนที่ผมรัก ผมจะจองเวรกับมัน”
หลวงตาอ่ำถอนใจยาว อ่อนใจความเจ้าคิดเจ้าแค้นของอีกฝ่ายเหลือเกิน “ศัตรูของโยมเลี้ยงก็ต้องคิดอย่างนี้เหมือนกัน แล้วเมื่อไหร่โยมเลี้ยงจะสงบสุขเสียที... เวรย่อมระงับด้วยการไม่จองเวรนะโยมเลี้ยง”
“ผมอยู่ของผมอย่างสงบ ผมไม่เคยทำร้ายใครก่อน...ผมต้องให้บทเรียนกับมัน!”
บทเรียนแรกที่เลี้ยงต้องให้กับคนที่คิดร้ายเริ่มต้นในคืนนั้น เมื่อจูหยวนทำพิธีสร้างตาข่ายมนตรากันผีและดวงวิญญาณไว้รอบบ้านของเสริม เมฆาฉวยโอกาสนี้บุกปล้ำพินทุอรถึงในห้อง เสริมได้ยินเสียงร้องของลูกสาว พยายามจะไปช่วยแต่ขยับตัวไม่ได้ ส่วนอุไรถูกมาลินจับตัวไว้หน้าประตูห้องของพินทุอร
รุ้งแก้วสังหรณ์ใจไม่ดี เป็นห่วงพินทุอรที่ติดต่อไม่ได้ เลยโทร.หาวันพุธแฟนหนุ่มให้รีบกลับบ้านไปดู เลี้ยงสัมผัสได้ถึงความเดือดร้อนของลูกสาว รีบไปช่วยแต่ถูกฤทธิ์ตาข่ายมนตราเล่นงานบาดเจ็บสาหัส
พินทุอรเกือบพลาดท่าเสียทีเมฆาแล้ว ถ้าวันพุธไม่ถีบประตูไปช่วยทันเวลาและซ้อมเมฆาเกือบตาย มาลิน กรีดร้องด้วยความตกใจสุดขีด รีบไปแยกตัวน้องชายออกทันที
มาลินให้เงินน้องชายหนีไปกบดานสักพัก เมื่อเลี้ยงเห็นหน้าเมฆาหน้าประตูก็จะเล่นงาน แต่สายสิญจน์บนข้อมือเมฆาก็ทำให้เขาจับตัวอีกฝ่ายไม่ได้
สถานการณ์ในบ้านเสริมกลับสู่ความสงบอีกครั้ง วันพุธประคองเสริมขึ้นเตียง โดยมีพินทุอรตามติดและขอให้พ่อไล่มาลินกับเมฆาออกจากบ้าน โทษฐานรวมหัวกันทำร้ายเธอ
มาลินลอยหน้าลอยตาเข้ามาในห้อง สีหน้าไม่รู้สึกผิดแม้แต่น้อย เสริมได้แต่ถอนใจด้วยความระอา
“คุณน่าจะอบรมน้องคุณบ้าง”
“คุณพี่...นี่คุณพี่เชื่อลูกคุณพี่งั้นเหรอคะ ตาเมฆาไม่ใช่เด็กเกเรเหลือขอจะได้ทำเรื่องบ้าๆแบบนี้หรอกค่ะ เว้นแต่ว่าลูกสาวคุณพี่ให้ท่าตาเมฆา”
พินทุอรกับอุไรถึงกับเต้นผาง วันพุธกลัวตีกันอีกเลยตัดบท ขู่แม่เลี้ยงเสียงห้วน
“วันนี้เป็นโชคดีของไอ้เมฆา แต่ถ้าเกิดเรื่องอย่างนี้อีก ผมฆ่ามันแน่...รวมถึงคุณด้วยที่ตามใจน้องแบบผิดๆ”
มาลินเจ็บใจที่ทุกอย่างผิดแผน แต่เพียงไม่กี่อึดใจก็ยิ้มกว้าง เมื่อน้อยกรีดร้องลั่นบ้าน บอกทุกคนว่าเห็นผีพยายามจะเข้าบ้านแต่เข้าไม่ได้ คนอื่นๆสีหน้าไม่เชื่อ แต่มาลินรู้ดีว่านั่นต้องเป็นอิทธิฤทธิ์ตาข่ายมนตราของจูหยวนแน่
ooooooo
ฤทธิ์เดชตาข่ายมนตราของจูหยวนและสายสิญจน์ของเมฆาทำให้เลี้ยงบาดเจ็บสาหัสกว่าทุกครั้ง ขนของวิหคภูต หรือฝูงอีกาดำของเลี้ยงร่วงกราวบนพื้นจนหลวงตาอ่ำเป็นห่วงมาก ต้องตามไปดูอาการถึงบ้านร้างเช้าวันต่อมา
รุ้งแก้วรู้เรื่องพินทุอรถูกทำร้ายตั้งแต่เมื่อคืน รีบแวะมาหาแต่เช้าและช่วยอุไรทำอาหารเช้าเหมือนเคย แม่บ้านเก่าแก่จึงปลีกตัวไปพาเสริมนั่งรถเข็นเล่นในสวน มาลินผ่านมาเห็นก็อดกระแนะกระแหนไม่ได้ เสริมเหลืออด ขอให้อุไรออกไปก่อน เขาจะคุยกับเมียใหม่ตามลำพัง
“เธอต้องการอะไร...ยอมรับสิว่าน้องชายเธอเกเร ทำร้ายยัยพิน”
“แล้วทีไอ้พุธมันต่อยตาเมฆา ทำไมคุณพี่ไม่คิดว่าน้องลินโดนรังแกบ้างล่ะ”
“ก็น้องเธอทำร้ายยัยพินก่อน มาลิน...ฉันรู้ทุกอย่าง เมื่อคืนฉันได้ยินเสียงยัยพินร้อง ถ้าฉันเดินได้ ฉันจะไม่ปล่อยให้เรื่องอุบาทว์บัดสีเกิดขึ้นในบ้านฉันหรอก”
“งั้นลินถามคุณพี่คำเดียว...คำเดียวเท่านั้นค่ะ คุณพี่ยังรักลินอยู่หรือเปล่า”
เสริมชะงักนิดเดียว ก่อนหัวเราะขื่นๆให้กับความโง่เขลาของตัวเอง
“ฉันหมดรักเธอนานแล้ว...มาลิน ถ้าเธอเดินออกจากชีวิตฉันตั้งแต่ตอนนี้ ฉันก็ไม่เสียใจเลย...ได้ยินชัดเจนไหม”
มาลินโกรธจัด ผลักรถเข็นของเสริมไปชนต้นไม้ในสวนโครมใหญ่ แหวลั่น
“คนอย่างแกน่ะไม่นานก็คงตาย แต่ฉันจะไม่ทรมานแกหรอก ฉันทรมานลูกสองคนของแกดีกว่า”
พูดจบก็ผละไป ทิ้งเสริมให้นอนหมดสติในสวน อุไรได้ยินเสียงและเห็นภาพสุดท้ายทุกอย่างรีบวิ่งไปดูเสริม พร้อมรุ้งแก้วที่มาตามไปกินมื้อเช้า แต่กลับต้องช่วยกันพาเสริมเข้าไปในบ้านแทน
มาลินไม่สนใจเสริมอีกต่อไป เก็บกระเป๋าเสื้อผ้าเตรียมออกจากบ้าน น้อยจะขอตามไปด้วยเพราะอยากเจอเมฆา มาลินรำคาญ แต่ยังมีแก่ใจร้อยน้อยไว้ใช้ สั่งให้เฝ้าสมบัติที่นี่ ถ้ารักน้องชายของเธอจริงๆ
เหตุการณ์เสริมถูกผลักจนสลบในสวนทำให้วันพุธกับพินทุอรแค้นมาลินมาก หมายมั่นปั้นมือจะไม่รามือให้แม่เลี้ยงอีกต่อไป คราวหน้าถ้ามีอีก...ได้มีเรื่องกันแน่!
มาลินไม่ยี่หระท่าทางของสองพี่น้องเจ้าของบ้าน กลับไปตั้งหลักบ้านเก่าซึ่งเมฆากบดานอยู่ และความลำบากลำบนในบ้านก็ทำให้เธอทนไม่ไหว ยอมเปลี่ยนแผนโทร.ไปออดอ้อนเสริม
“คุณพี่...ลินโทร.มาลาค่ะ ลินกำลังจะไปบวชชีพราหมณ์ ถือศีล จะได้ใจเย็นๆลงบ้าง ที่โทร.มานี่ก็อยากได้ฟังคำอโหสิจากคุณพี่ คุณพี่คะ...ถ้าลินเคยล่วงเกินคุณพี่ไม่ว่าจะด้วยทางวาจา ทางกาย หรือว่าทางใจ ไม่ว่าในที่ลับหรือในที่แจ้ง ก็ขอให้คุณพี่อโหสิให้ลินด้วย ลินขอเพียงเท่านี้ หวังว่าคุณพี่จะเมตตาลินนะคะ”
“เธอจะบวชที่วัดไหน”
“คงเป็นแถวอีสานน่ะค่ะ บวชสักเจ็ดวัน อ้อ...จะเอาตาเมฆาไปบวชด้วยค่ะ จะได้เป็นผู้เป็นคนกับเขาเสียที”
“ฉันขอให้เธอปฏิบัติธรรมได้อย่างที่เธอตั้งใจ”
เสริมอวยพรแบบไม่ยินดียินร้ายและวางสาย อุไรได้ยินทุกอย่าง ไม่เชื่อแม้แต่น้อยว่าคนอย่างมาลินกับเมฆาจะเข้าวัดได้...ใครเชื่อก็ออกลูกเป็นลิงแล้ว!
ooooooo
อุไรฉวยโอกาสตอนมาลินกับเมฆาไม่อยู่ พรมน้ำมนต์รอบบ้านเพื่อกำจัดสิ่งชั่วร้าย และนั่นทำให้จูหยวนเต้นเป็นเจ้าเข้า เมื่อตาข่ายมนตราที่แสนภูมิใจถูกทำให้เสื่อมฤทธิ์!
จูหยวนร้อนใจมาก โทร.บอกมาลินให้กลับบ้านเสริมทันที เพราะศัตรูของเธอที่นั่นไม่ธรรมดา ถึงขั้นทำลายความขลังของตาข่ายมนตราของเขาได้
บรรยากาศในบ้านเสริมกลับสู่สภาพปกติ วันพุธกับพินทุอรสบายใจขึ้น และได้แต่ภาวนา อย่าให้มาลิน กับเมฆากลับมาอีก โดยไม่รู้เลยว่าน้อยแอบตามดูสองพี่น้องห่างๆ และคอยรายงานมาลินเป็นระยะๆ
สถานการณ์ที่บ้านเสริมกำลังจะดี แต่สภาพของเลี้ยงไม่ดีเลย จนหลวงตาอ่ำที่มาดูอาการเป็นกังวลมาก
“บารมีโยมเลี้ยงกำลังจะหมดไป โยมเลี้ยงกำลังจะรักษาร่างกายไว้ไม่ได้ เชื่อเรื่องอนิจจังหรือยังล่ะ ทีนี้”
“ผมยังไม่อยากไปชดใช้กรรม”
“หลวงตาช่วยโยมเลี้ยงได้ก็แค่ให้โยมเลี้ยงทรงตัวอยู่ได้เท่านั้น...โยมเลี้ยงต้องสร้างบารมีให้ตัวเองด้วย”
จบคำก็สวดมนต์เบาๆ ก่อเกิดพลังสีทองโปรยปรายทำให้เลี้ยงหลุดพ้นจากความเจ็บปวดอันทุกข์ทรมาน แต่กระนั้นก็ไม่มากพอจะกลบกลิ่นเน่าเหม็นเพราะร่างกำลังจะสลายได้ เลี้ยงเลยต้องไปขอความช่วยเหลือจากรุ้งแก้ว
กลิ่นเน่าเหม็นที่ลอยมาในห้องทำให้รุ้งแก้วเกือบอาเจียน พลันสายตาก็เห็นร่างโปร่งแสงของเลี้ยงตรงปลายเตียง
เลี้ยงทรุดโทรมและอ่อนแรงมาก แต่ยังรวบรวมแรงพูดกับรุ้งแก้ว “ร่างของฉันกำลังจะเน่าเปื่อยไปตามสภาวะ ถ้าฉันไม่ได้หนูช่วย ฉันก็จะมีสภาพอย่างนี้ กลิ่นเหม็นเน่าจะรุนแรง...หนูช่วยฉันได้ไหม”
“ได้ค่ะ...แต่คุณลุงต้องสัญญานะคะว่าจะช่วยพุธกับพิน”
“ถ้าฉันมีพลัง ฉันจะไม่ยอมให้ใครมารังแกสองคนนั่นได้”
“คุณลุงจะให้หนูช่วยอะไรหรือคะ”
“ฉันขอใช้ร่างของหนูสร้างบารมีได้ไหม...”
ขณะที่รุ้งแก้วคิดหนัก...ทศกับธงชาติเผชิญหน้าพวกอาคม เพราะอยากเสนอขายเหรียญลายดอกไม้หรือเงินปากผีของเลี้ยง อาคมอยากได้เพราะเห็นว่าเหรียญมีลวดลายเดียวกับบนศพเฮียเปี๊ยกเพื่อนรัก แต่ทศแกล้งทำเล่นตัวเพื่อปั่นราคา จนธงชาติไม่ชอบใจ
“มึงจะลีลาไปถึงไหนวะไอ้ทศ...ทำไมไม่ขายเหรียญไป เราสองคนไม่มีเงิน...มึงก็รู้”
“ขายตอนนี้มันก็กดราคา ยิ่งแบไต๋ให้มันรู้ว่าเราไม่มี มันก็ขายได้ถูกสิวะ...เชื่อข้า...ถ้าอยากรวยต้องใจเย็นๆ”
ธงชาติยอมแบบเสียไม่ได้ ส่วนทศยิ้มร้าย วาดฝันถึงตอนได้เงินเป็นกอบเป็นกำ
“ถ้ากูรวยเมื่อไหร่ กูจะแย่งยัยรุ้งมาจากไอ้พุธให้ได้!”
ooooooo
รุ้งแก้วจำไม่ได้ว่ารับปากเลี้ยง ยอมให้เขาใช้ร่างเธอเพื่อเพิ่มบารมีหรือไม่ แต่วันต่อมาเธอก็แทบไม่รู้ตัวว่าได้พาร่างโปร่งแสงของเลี้ยงไปทำบุญและรับน้ำมนต์ในวัด
วันพุธแปลกใจมากที่เห็นแฟนสาวในบ้าน ทั้งที่ตอนเช้าเธอปฏิเสธจะมาบ้านเขาเพราะมีรายงานต้องทำ แต่กระนั้น...ความดีใจก็มีมากกว่า แต่เพียงไม่นานก็ต้องหัวเสีย เมื่อจู่ๆเสริมก็มีท่าทางเหมือนเห็นผี!
เลี้ยงนั่นเองที่แกล้งปรากฏร่างโทรมๆเหม็นๆ ให้เสริมเห็น อุไรก็เห็น นั่นทำให้รุ้งแก้วโกรธมาก ขู่จะไม่ยอมช่วยเหลืออีกหากผีหนุ่มเจ้าของเหรียญลายดอกไม้ทำให้เสริมตกใจอีกครั้ง
สภาพทรุดโทรมของเลี้ยงติดตาเสริมจนพูดไม่ออก แต่สุดท้ายก็ทนไม่ได้ ต้องระบายกับอุไรที่รู้เรื่องทุกอย่างดี
“คุณท่านมีสภาพ...ฉันไม่อยากพูดให้เธอฟังเลยอุไร”
“อิฉันก็เห็นค่ะ คุณท่านทรุดโทรม...น่าสงสารมาก”
“ฉันเสียใจ...ฉันตกใจ ไม่คิดว่าคุณท่านจะเป็นยังงั้น...ก็เลยกลัว ฉันอยากทำบุญให้คุณท่าน...อุไรช่วยฉันทีนะ”
“พอดีเลยค่ะ พรุ่งนี้ที่วัดหน้าปากซอยเขาอุปสมบทหมู่ อิฉันจะไปขอเป็นเจ้าภาพบวชพระรูปหนึ่งให้คุณนะคะ”
“เดี๋ยวไปเอาเงินที่ฉัน ไปทำบุญให้คุณท่าน คุณท่านจะได้พ้นจากบาปกรรม วิญญาณคุณท่านจะได้มีความสุข”
“สาธุ...ขอให้คุณท่านได้รับบุญกุศลครั้งนี้ด้วยเถิด”
น้อยแอบได้ยินทุกอย่างและนำไปบอกมาลิน ซึ่งทนเก็บความสงสัยไม่ไหว ต้องบุกไปถามจูหยวนถึงศาลเจ้า
“ซินแส...ฉันอยากรู้ว่าคุณท่านที่บ้านไอ้เสริมน่ะใคร ฉันเชื่อว่าซินแสต้องรู้จัก”
“ก็ไอ้เลี้ยงไง...ผีที่มันอยู่ในรูปภาพน่ะแหละ”
“มีอิทธิพลต่อคนในบ้านหลังนั้นมากเหรอ”
อ่านละคร เงินปากผี ตอนที่ 4 วันที่ 2 ก.พ.61
ละครเรื่องเงินปากผี บทประพันธ์โดย ประดิษฐ์ กัลย์จาฤกละครเรื่องเงินปากผี บทโทรทัศน์โดย ภาคย์รพี
ละครเรื่องเงินปากผี กำกับการแสดงโดย บรรจง สินธนมงคลกุล
ละครเรื่องเงินปากผี ผลิตโดย บริษัท กันตนา เอฟ โวลูชั่น จำกัด
ละครเรื่องเงินปากผี ออกอากาศ ทางไทยทีวีสีช่อง 3
ทีมา ไทยรัฐ