อ่านละคร บุพเพสันนิวาส ตอนที่ 2 วันที่ 14 ก.พ.61

อ่านละคร บุพเพสันนิวาส ตอนที่ 2 วันที่ 14 ก.พ.61

ผินกับแย้มจะไปขัดตัวให้ เกศสุรางค์ร้องห้าม สองบ่าวไม่หยุดเพราะเป็นหน้าที่ เธอแอบบ่นว่าเหมือนที่เรียนมาอีกแล้ว ต้องขัดตัวด้วยขมิ้นจนตัวเหลืองอร่าม มะกรูดมีไว้สระผม

กลับเข้ามาในห้อง ผินทาน้ำอบน้ำปรุงตามตัวเกศสุรางค์ แย้มใช้พัดใบตาลพัดให้ตัวแห้ง ก่อนจะเอาผ้ามานุ่งห่มให้ ผ้านุ่งก็ต้องจับจีบ หญิงสาวถามหากางเกงใน สองบ่าวส่ายหน้าไม่รู้จัก

ที่นอกชาน ออกญากับหมื่นสุนทรเทวาเปลือยอกประแป้งขาว นั่งรอที่สำรับอาหารกับจำปา...จำปาบ่นว่าการะเกดมัวนอนกินบ้านกินเมืองหรืออย่างไร ถึงไม่ออกมาเสียที อายุก็ไม่ใช่น้อยยังทำตัวไม่มีแก่นสาร ยังจะเอามาเป็นสะใภ้อีกหรือ ออกญาแก้ต่าง



“พ่อแม่ของการะเกดเป็นเพื่อนตายของพี่ เราสัญญากันว่าจะให้ลูกสาวกับลูกชายออกเรือนด้วยกัน พี่จะไม่หักล้างสัญญาที่ทำกับเพื่อนที่ตายไปแล้วเป็นอันขาด”

“ข้าก็จะประวิงเวลาอย่างนี้ไปเรื่อยๆ จักคอยก็คอยไป จริงไหมพ่อเดช”

เกศสุรางค์เดินออกมาได้ยินพอดี จึงรู้ว่าท่านหมื่นชื่อเดช ดูท่าเป็นคนที่เชื่อฟังแม่มาก ผินดันหลังให้เกศสุรางค์เข้าไปนั่งร่วมวง จำปาเห็นท่าทางก็บ่นอีกว่าเหมือนม้าดีดกะโหลก ทำให้เธอนึกถึงคำสอนของยายนวล รีบเอามาใช้ปรับตัวเองให้มีกิริยามารยาทขึ้น... ออกญาเอ่ยถามถึงอาการป่วย ดีขึ้นแล้วหรือ เธอรับคำไม่กล้าพูดมากเพราะพูดไม่ถูก

เกศสุรางค์มองอาหารตรงหน้า ทุกอย่างอยู่ในชามกระเบื้องสวยงาม ผักแกะสลักน่าทาน เธอพยายามมองวิธีรับประทานแล้วทำตาม โดยจุ่มนิ้วมือในชามดินเผาที่ใส่น้ำ แล้วใช้นิ้วปั้นข้าวเป็นก้อนพร้อมใช้นิ้วโป้งดันเข้าปาก แต่แค่คำแรกก็ต้องสูดปากด้วยความเผ็ด ออกญาแปลกใจที่ปกติเธอทานเผ็ดได้มาก เธอบ่นว่าเผ็ดจัง...

ออกญาแปลกใจในคำพูด ท่านหมื่นเหน็บ

“ทำผิดคิดชั่ว แต่ยังกินข้าวได้คล่องปากคล่องท้อง เหี้ยมโหดเกินใคร”

เกศสุรางค์ไม่เข้าใจ ออกญาติงว่ามนต์กฤษณะกาลีพิสูจน์แล้วว่าเธอไม่ได้ทำสิ่งใดผิด...

ooooooo

หมื่นสุนทรเทวาไม่พอใจที่ออกญาโหราธิบดีเชื่อว่าการะเกดไม่ได้กระทำผิด และจะให้ตนเชื่อด้วย ทั้งที่ทุกคนก็รู้ว่าเธอเป็นคนขี้อิจฉาริษยาเพียงใด ตนเชื่อว่าเธอเกี่ยวข้องทำให้คนตาย เกศสุรางค์พยายามฟังการสนทนา ออกญาไม่พอใจลุกออกจากวง จำปาเคืองปรายตามองพึมพำ

“เสนียดเรือน”

“คงสาแก่ใจแล้วสิ” ท่านหมื่นมองเกศสุรางค์ด้วยสายตารังเกียจเดียดฉันท์

“พูดกับฉะ...เอ๊ย ข้าเหรอ” เกศสุรางค์ถามด้วยความงงงวย

“ไม่เคยพบไม่เคยเห็นใครจะหน้าด้านหน้าทนอย่างนี้ บางสิ่งบางอย่างไม่ต้องยอมรับหรอก คนเขาก็พอคิดได้ว่าทำสิ่งใดไว้” ท่านหมื่นสุดทน

เกศสุรางค์อ้าปากค้างกับคำพูดของแต่ละคน จำปาสำทับ “เป็นดั่งพ่อเดชว่า แม่การะเกดอย่าคิดว่าจะรอดพ้นมนต์กฤษณะกาลีไปได้ คอยดูไปเถิดว่า ชะตากรรมของออเจ้าจะเป็นเช่นไร”

เกศสุรางค์ปรายตามองผินกับแย้ม ทั้งสองทำมือให้ออกมา เธอลุกยืนขึ้น จึงโดนจำปาเอ็ดหาว่ากำเริบหนัก น่าเกลียดน่าชัง...สองบ่าวรีบทำมือให้นั่งลง หญิงสาวลงนั่งแล้วคลานเข่าแทน

“ลูกชังนางเหลือทน คุณแม่อย่าคิดเลยนะขอรับว่าลูกจะยอมเข้าหอกับนาง นางมาอยู่เรือนนี้ร่วมปี แต่ไม่มีแม้สักวันที่นางจะไม่ทำตัวน่าชัง ตั้งแต่วันแรกที่นางมาจากเมืองพิษณุโลก”

ท่านหมื่นนึกถึงวันแรกที่การะเกดมาถึง เธอทักจำปาว่าดูแก่กว่าที่คิด และพูดอย่างไม่อายปากกับตนว่า รูปงาม ผินกับแย้มที่มาด้วยยังตกใจกับคำพูดของนาง...

ผ่านไปไม่กี่วัน ท่านหมื่นยังได้ยินการะเกดพูดกับบ่าวว่า “คุณพี่หมื่นรูปงามเป็นคู่หมายของข้าเอ็งจำไว้นะอีผิน อีแย้ม แม่หญิงคนใดแย่งคุณพี่ไปข้าไม่ปล่อยไว้แน่นอน”

พอวันต่อมา การะเกดได้เจอจันทร์วาดที่มีกิริยามารยาทงาม นำอาหารมาฝากที่เรือน ก็กลั่นแกล้งหน้าตาย จับได้ก็ไม่ยอมรับ...เมื่อไม่สบอารมณ์ก็ลงที่บ่าว ทั้งตบทั้งถีบผินกับแย้ม จำปาเตือนก็อ้างว่าทั้งสองเป็นบ่าวของนาง จะทำอย่างไรก็ได้ จำปาถึงกับออกปาก

“ข้าเหลือทนแล้วนะเจ้าคุณพี่ แม่การะเกดเห็นทีจะตกฟากตอนผีร้ายเข้าเรือนเป็นแน่แท้พ่อเดช...ทำอย่างไรก็ได้ไม่ให้นางเป็นสะใภ้ของแม่ ตั้งแต่นางเหยียบเรือน คุณพี่ฟังนะเจ้าคะ เรือนนี้เหมือนมีไฟลุกท่วมตลอดเวลา ข้าจะไม่ทนอีกต่อไป ถ้านางอยู่ข้าก็ไม่อยู่ขอลาไปอยู่ที่อื่น” ออกญายืนกรานว่ายอมตายดีกว่าจะยอมเสียสัตย์กับเพื่อนที่ตายไปแล้ว ท่านหมื่นจึงปลอบผู้เป็นแม่ว่า ยังมีเวลาที่จะหาทางส่งนางกลับสองแคว...

เมื่อเกศสุรางค์กลับเข้าห้อง ก็สงสัยว่าทำไมทุกคนถึงเกลียดการะเกด ยกเว้นออกญาโหราธิบดี จึงให้ผินกับแย้มเล่าถึงนิสัยของการะเกดให้ฟัง ถ้าไม่เล่าจะออกไปถามท่านหมื่นเอง...ผินกับแย้มจำต้องเล่าความร้ายกาจต่างๆของการะเกดให้ฟัง ทั้งที่ฉงนใจว่าทำไมแม่นายถึงจำไม่ได้

สองบ่าวเล่าจนถึงที่การะเกดอาฆาตมาดร้ายจันทร์วาด จะฆ่าให้ตายเพราะมาชายหูชายตาหมื่นสุนทรเทวา...เกศสุรางค์อุทาน ร้ายกาจมาก แล้วนึกได้พยายามปะติดปะต่อเรื่องราว

“อ๋อ แม่นางจันทร์วาดนี่ชื่ออีแดงเหรอพี่”

“มิได้เจ้าค่ะ อีแดงเป็นบ่าวของแม่นางเจ้าค่ะ”

เกศสุรางค์ลำดับความ รู้ว่าการะเกดทำทีลงไปเว็จแล้วไปทำให้อีแดงตาย ผินหน้าเจื่อนสารภาพว่าแม่นายสั่งให้ตนล่มเรือ เกศสุรางค์อุทาน

“ล่มเรือ...คนตาย...โห เล่นหนักเว้ย...เออเนอะ มีแต่เขาข้ามภพมาเป็นนางเอก ตูดันข้ามมาเป็นนางร้ายซะงั้น เฮ้อ...เครียดได้โล่” หันมาเห็นผินกับแย้มทำหน้างง “ไม่รู้เรื่อง? ไม่ต้องรู้หรอก ข้ารู้เรื่องคนเดียวก็พอ แต่ข้าเนี่ยนะ ฆ่าคนเลยเหรอ...คนเป็นๆเนี่ยนะ”

ผินก้มหน้าน้ำตาไหล แย้มลูบแขนปลอบผินบอกว่าตนเป็นคนลงมือ เกศสุรางค์เห็นใจ

“พี่ผินอย่าร้องไห้ ไม่ใช่พี่คนเดียว ข้าเป็นคนสั่งก็บาปด้วย ข้าจะพาไปทำบุญให้อีแดงแล้วกันนะ”

สองบ่าวรับคำ

ooooooo

ในคืนนั้น เกศสุรางค์ฝันถึงตอนที่การะเกดฝากให้ใช้ร่างทำความดีแบ่งเบากรรมชั่วที่เธอก่อก่อนจะโดนฉุดลากลงนรก...เธอสะดุ้งตื่นลุกออกมายืนนอกชาน มองฟ้าพึมพำจะทำบุญไปให้การะเกด... หมื่นสุนทรเทวายืนมองจากห้องอีกทาง พอดีเกศสุรางค์หันกลับมาปะหน้ากัน

บุพเพสันนิวาสทำงาน ทั้งสองสบตากันอึ้งๆ สักพักท่านหมื่นก็รู้สึกตัว ทำหน้าตึงใส่ เกศสุรางค์เห็นเขาหน้าหงิกก็เดินเลี่ยงกลับห้อง แต่เขาเรียกไว้ ถามจะไปทำบุญให้ใคร

“อ๋อ...ให้การะ เอ๊ย! ให้อีแดงค่ะ”

“เพราะเหตุใด?”

“อ๋อ ก็เพราะเขาตายไงคะ”

“ออเจ้าพูดแปลก เขาไหน”

“อ้าว เขาก็อีแดงแปลกตรงไหน ไปได้หรือยังคะ” ท่านหมื่นเรียกอีกเธอบ่นสองเดี๋ยวแล้ว

“ออเจ้าพูดจาประหลาดจริง” ท่านหมื่นเสียงเข้ม

“เมื่อกี้แปลก ตอนนี้ประหลาด ตอนหน้าวิปลาสชัวร์” เกศสุรางค์เผลอกวน

“ออเจ้าพูดไม่เหมือนชาวเราที่นี่พูดกัน...ออเจ้าเป็นใคร!” เกศสุรางค์นึกหาคำตอบไม่ได้จึงย้อนถามว่าทำไมถามอย่างนั้น ท่านหมื่นเอ็ด “เอ๊ะ...ออเจ้านี่ประหลาดสิ้นดี”

“จริงนี่คะ ก็ข้าไม่เข้าใจที่...เอ้อ คุณหมื่นถาม จะถามทำไม ก็คุณหมื่นรู้จักดิฉัน เอ๊ย รู้จักข้าดีนี่คะว่าฉัน เอ๊ย ข้าเป็นใคร เฮ้อ...ยากจริงวุ้ย”

ท่านหมื่นมองหัวจดเท้า หญิงสาวพึมพำอย่างกับเครื่องเอกซเรย์ ท่านหมื่นปราดเข้าถึงตัว จ้องหน้าจับไหล่เธอเขย่าให้พูดอีกที เกศสุรางค์ร้องว่าแค่รำพึงรำพัน เขาไม่เชื่อบอกที่เธอพูดเป็นภาษาประหลาด ถามว่าภาษาอะไร...เธอเป็นใคร เกศสุรางค์ยืนกรานว่าเป็นการะเกด

เขาผลักเธอกระเด็นหัวซุกหัวซุน เธอบ่นอุบ “โห...ผู้ชายอยุธยาทำไมโหดหยั่งงี้วะ”

ท่านหมื่นย่างสามขุมเข้าหา หญิงสาวกำหมัดเตรียมสู้ เขามองเธออย่างสงสัยมากขึ้น

“ออเจ้าเสียสติ วิปลาสไปแล้ว เป็นแม่หญิงจะลุกขึ้นมาสู้กับผู้ชาย ข้าไม่เคยเห็น”

“ทำไมคะ ผู้หญิงผู้ชายก็คนเหมือนกันนะคะ” เกศสุรางค์สวนทันควัน

อ่านละคร บุพเพสันนิวาส ตอนที่ 2 วันที่ 14 ก.พ.61

ละครเรื่อง บุพเพสันนิวาส บทประพันธ์โดย รอมแพง
ละครเรื่อง บุพเพสันนิวาส บทโทรทัศน์โดย ศัลยา
ละครเรื่อง บุพเพสันนิวาส กำกับการแสดงโดย ภวัต พนังคศิริ
ละครเรื่อง บุพเพสันนิวาส ผลิตโดย บริษัท บรอดคาซท์ ไทย เทเลวิชั่น จำกัด
ละครเรื่อง บุพเพสันนิวาส ออกอากาศเร็ว ๆ นี้ ทางไทยทีวีสีช่อง 3
ที่มา ไทยรัฐ