อ่านละคร โดมทอง ตอนที่ 7 วันที่ 19 มิ.ย. 56
ทันทีที่พิณทองกลับห้องพัก พิชญ์ต่อว่ายกใหญ่ ว่าทำไมต้องเอาเรื่องที่เราพบแฟนเก่าของเขาที่โดมทองนี่ไปฟ้องพวกผู้ใหญ่ เขาเพิ่งโดนแม่ด่าอุตลุดแถมพาลไปด่าวิรงรอง ซึ่งไม่รู้อีโหน่อีเหน่ด้วยอีกต่างหาก“ถ้าพิณทำให้คุณกับ...คุณวิรงรองไม่พอใจก็ต้องขอโทษด้วยค่ะ”
“อย่ามาทำซุ่มเสียงเย็นชาใส่ผม” พิชญ์สีหน้าเคร่งเครียด คู่รักข้าวใหม่ปลามันเปิดศึกน้ำลายกันอีกครั้ง คราวนี้รุนแรงถึงขั้นพิณทองขอหย่าให้รู้แล้วรู้รอด ในเมื่ออยู่ด้วยกันแล้วไม่มีความสุขจะต้องทนอยู่ทำไม ถ้าพิชญ์พร้อมเมื่อไหร่ให้บอกได้เลย แล้วพิณทองก็เดินหนีออกจากห้อง...
“แล้วคุณลบล่ะ หนูแข...นังนั่นมันจะจับคุณลบ หรือเปล่า”
“ค่ะ...คุณย่าตั้งใจจะให้คุณลบหมั้นกับแข ทุกอย่างกำลังจะเป็นไปด้วยดี แต่แล้ว...วิรงรองก็เข้ามา” แสงแขบีบน้ำตาสะอึกสะอื้น สองคุณหญิงเชื่อสนิทใจเพราะเกลียดชังวิรงรองเป็นทุนเดิมอยู่แล้ว...
ในขณะที่คุณหญิงวัชรีกับคุณแก้วกำลังสืบเรื่องราวของวิรงรอง อดิศวร์ตามไปถึงคุ้มภูไทจะขอรับตัววิรงรองกลับ แต่ไม่พบทั้งภูไท ลานนา และคนที่จะมารับ เจอแต่ บัวคำซึ่งไม่รู้ว่าพวกเจ้านายไปไหน มือถือก็ปิดหมด ติดต่อ ใครไม่ได้ จังหวะนั้นพันธ์สูรย์ขี่มอเตอร์ไซค์กลับมาจากดูงานเจออดิศวร์พอดี แดกดันว่ามาผิดที่หรือเปล่า ที่นี่คุ้มภูไทไม่ใช่โดมทอง คนอย่างเขาไม่น่าจะลดตัวลงมาพบปะคนธรรมดาอย่างภูไทได้
“ฉันมารับคนของฉันกลับ” อดิศวร์เสียงเข้ม
“ผมคิดว่าคุณวิรงรองคงไม่อยากกลับตอนนี้”
ทั้งคู่มีปากเสียงกัน ต่างฝ่ายต่างเกลียดขี้หน้าซึ่งกันและกัน จึงไม่มีใครยอมใคร พันธ์สูรย์ด่าฝากไปถึงคุณย่าของอดิศวร์ว่าเป็นคนใจดำอำมหิตผิดมนุษย์ ทั้งขี้ริษยาและเป็นคนอาฆาตมาดร้าย อดิศวร์หมดความอดทนที่พันธ์สูรย์ลามปามไปถึงคุณย่าของตนต่อยเปรี้ยงเดียวเลือดกบปาก...
ระหว่างที่ภูไท ลานนา และวิรงรองกำลังนั่งกิน ของว่างกันอยู่ใต้ต้นไม้ร่มรื่นกลางอาณาจักรภูไท พันธ์- สูรย์ขี่มอเตอร์ไซค์เข้ามาด้วยท่าทางเป็นกังวล วิรงรองอดสงสัยไม่ได้ว่าเกิดอะไรขึ้น
“คุณลบมารับคุณวิ แต่ตอนนี้กลับไปแล้ว เขาโกรธผมน่ะ”
“น้องวิจะกลับโดมทองไหม พี่จะไปส่ง” ภูไทสีหน้าเป็นกังวลไม่แพ้พันธ์สูรย์ เธอส่ายหน้าแววตากร้าว
“ไม่ค่ะ วิตั้งใจไว้แล้วว่าจะกลับเย็นๆวิก็จะกลับเย็นๆ” วิรงรองพูดจบหันไปคว้าของว่างใส่ปากเคี้ยวราวกับไม่มีอะไรเกิดขึ้น
ooooooo
ที่โดมทองก็ไม่น้อยหน้า มีปิกนิกกันเล็กๆที่สนามหญ้าหน้าคฤหาสน์ รัฐมนตรีพจน์มีความสุขมาก ไล่ถ่ายรูปตามมุมต่างๆของคฤหาสน์ โดยมีคุณหญิงแก้วและคุณหญิงวัชรีคอยมาแทรกขอเป็นนางแบบตรงโน้นตรงนี้กันอย่างสนุกสนาน โดยมีแสงแขคอยสั่งการให้โอบยกของว่างมาบริการไม่ขาดตกบกพร่อง
สักพัก อดิศวร์ขับรถเข้ามาจอด แล้วแวะมาทักทายถามไถ่แขกผู้มาเยือน รัฐมนตรีพจน์ชมไม่หยุดปากว่าที่นี่สวยคลาสสิกมาก เหมือนเข้ามาอยู่ในโลกอีกโลกหนึ่ง ประมาณเมืองลับแลน่าจะได้
“ต้องยกความดีให้เจ้าคุณทวดของผมนะครับ แล้วคุณย่าก็พยายามรักษาทุกสิ่งทุกอย่างไว้ให้เหมือนเดิมมากที่สุด เชิญตามสบายนะครับ ผมจะเข้าไปดูคุณย่าก่อน” อดิศวร์ว่าแล้วขยับจะไป
คุณหญิงวัชรีรั้งไว้จะขอตามไปกราบท่านผู้หญิงสรรักษ์ด้วย คุณหญิงแก้วเห็นสีหน้าอดิศวร์ที่ดูอึดอัดรู้ทันทีว่าไม่ควรจะไปรบกวนท่านตอนนี้ บอกปัดเพื่อนรักไว้วันหน้าค่อยไปกราบท่านก็ได้ อดิศวร์มองสบตาคุณหญิงแก้วเป็นเชิงขอบคุณ แล้วเดินเข้าตัวตึกโดยมีแสงแขกับโอบเร่งฝีเท้าตามไปติดๆ คุณหญิงแก้วแอบนินทา
“ก็อย่างที่เคยบอก คุณย่าท่านไม่ธรรมดาหรอกค่ะต้องรอให้ท่านพร้อมก่อนแล้วค่อยขออนุญาตเข้าไปพบ”
“งั้นใครที่จะมาเป็นสะใภ้บ้านนี้ก็เอาเรื่องเหมือนกันนะ” รัฐมนตรีพจน์กระเซ้าอย่างอารมณ์ดี
“น้อยไปน่ะสิคะ ที่เห็นๆ อยู่นี่ก็สองคนเข้าไปแล้ว แต่ก็ไม่ค่อยจะคู่ควรสักเท่าไหร่โดยเฉพาะแม่วิรงรองนั่น”
คุณหญิงวัชรีพยักพเยิดเห็นด้วยกับเพื่อนรัก รัฐมนตรี พจน์ติงว่ายังไม่ทันจะรู้จักผู้หญิงคนนั้น ทำไมไปตัดสินเสียก่อนว่าเธอคู่ควรหรือไม่คู่ควร แถมหน้าตาก็ยังไม่เคยเห็น คุณหญิงวัชรีแหวทันที ไม่จำเป็นต้องรู้จักมักจี่ก็รู้ฤทธิ์เดชแม่นั่นแล้ว พิณทองกับพิชญ์ที่กำลังมีปัญหากันอยู่ก็เพราะแม่วิรงรองคนนี้ไม่ใช่หรือ...
เพื่อการเป็นเจ้าบ้านที่ดี อดิศวร์จึงเรียนคุณย่าว่าคุณหญิงแก้วกับพวกจะมาขอกราบเยี่ยม ท่านดูท่าจะไม่ค่อยพอใจนัก บ่นอุบไม่รู้ว่าจะขนผู้คนกันมาทำไมมากมาย
“โดมทองเขาไม่พอใจรู้ไหม เขาอยู่อย่างสงบมานานแล้วจู่ๆ ใครก็ไม่รู้พากันมาทำลายความสงบของเขา”
อดิศวร์เห็นคุณย่าเริ่มสติเลื่อนลอยไม่อยู่กับเนื้อกับตัว พยายามสะกิดให้เข้าที่เข้าทาง แต่ท่านยังคงพูดจาแปลกๆ ราวกับโดมทองมีชีวิตจิตใจ เขาต้องกล่อมอยู่พักใหญ่ ท่านจึงยอมให้คุณหญิงแก้วเข้าพบได้ ก่อนจะออกจากห้องคุณย่า อดิศวร์พยักพเยิดให้อุษาตามออกมาด้วย แล้วถามว่ารู้เรื่องวิรงรองไม่อยู่บ้านหรือเปล่า เธอทราบเพราะวิรงรองมาบอกเองว่าจะไปเที่ยวกับลานนา
“เจ้าลานนาหรือเจ้าภูไทกันแน่” อดิศวร์กระแทกเสียงอย่างไม่สบอารมณ์ “ถ้าวิรงรองกลับมาเมื่อไหร่ให้ไปพบพี่ที่ห้องทำงาน” พูดจบเขาผละจากไป อุษามองตามแปลกใจไม่เคยเห็นอดิศวร์เป็นอย่างนี้มาก่อน...
ในเวลาต่อมา อุษามายืนรอวิรงรองกลับจากคุ้มภูไทอยู่ที่หน้าคฤหาสน์โดมทองอย่างกระวนกระวายใจสักพัก หญิงสาวกลับมาถึงพร้อมช่อดอกไม้หอบใหญ่ของฝากจากพันธ์สูรย์ยื่นให้อุษาซึ่งทำเป็นไม่สนใจ เร่งให้วิรงรองรีบไปพบอดิศวร์ที่ห้องทำงาน เธอกลับอิดออดจะขอขึ้นไปอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้าก่อน
“ได้โปรดเถอะค่ะ ถ้าไม่ไปพบคุณลบเดี๋ยวนี้พี่ก็จะไม่รับช่อดอกไม้”
วิรงรองถอนใจเฮือก ถ้าไม่เห็นแก่พันธ์สูรย์ จะไม่ยอมไปพบเจ้านายบ้าอำนาจคนนั้นเด็ดขาด แล้ววางช่อดอกไม้ในมืออุษา ก่อนจะตรงไปยังห้องทำงานของอดิศวร์ อุษาถึงกับถอนใจโล่งอก
ooooooo
ครู่ต่อมา วิรงรองมายืนอยู่ตรงหน้าอดิศวร์ที่มองสำรวจเธอตั้งแต่หัวจดเท้า ไม่ค่อยชอบใจนักกับกางเกงขาสั้นที่เธอสวมอยู่ แดกดันว่าใส่ชุดนี้ไปอ่อยภูไทแล้วได้ผลหรือเปล่า วิรงรองเชิดหน้าหยิ่งๆ
“คิดว่าได้ค่ะเพราะเจ้าภูไทเชิญให้ดิฉันไปเที่ยวที่บ้านบ่อยๆ”
อดิศวร์เข้ามาคว้าแขนเธอบีบเต็มแรง “จำได้ไหมที่ฉันเคยบอกว่าฉันเป็นนายจ้าง เธอเป็นลูกจ้างเพราะฉะนั้น ฉันขอห้ามไม่ให้เธอไปโดยไม่ขออนุญาต”
วิรงรองจำไม่ได้เพราะคำสั่งของเขาไม่มีสาระอะไรให้จดจำ อดิศวร์โกรธที่ถูกท้าทายรวบตัวเธอมากอด วิรงรองทั้งร้องทั้งดิ้นรนให้ปล่อย เธอไม่ใช่คุณแสงแขของเขา อดิศวร์อยากรู้ว่าแสงแขมาเกี่ยวอะไรด้วย เธอไม่ขอตอบ ให้เขาไปถามกันเอาเอง อดิศวร์ขู่ถ้าไม่ตอบจะจูบแล้วยื่นหน้าเข้าหาจนปากเกือบจะชนกัน
จังหวะนั้นมีเสียงเคาะประตูดังขึ้น คุณหญิงแก้วจะขอเข้าไปพบ อดิศวร์รีบคลายวงแขนออก ขณะที่วิรงรองผลักอกเขาเต็มแรง คุณหญิงแก้วถึงกับชะงักเมื่อเข้ามาเห็นสีหน้าท่าทางของทั้งคู่ หญิงสาวขยับจะไป
อดิศวร์คว้าข้อมือเธอไว้ “พี่แก้วครับ นี่วิรงรอง... วิรงรองนี่คุณแก้วพี่สาวของฉัน...แม่ของพิณทอง”
วิรงรองยกมือไหว้อย่างนอบน้อมขณะที่คุณหญิงแก้วรับไหว้อย่างขอไปทีด้วยสีหน้าดูแคลนอย่างเปิดเผยหนำซ้ำคำพูดและน้ำเสียงยังเย้ยหยันทำราวกับเธอเข้ามาให้ท่าอดิศวร์ถึงในห้องทำงาน วิรงรองแกล้งส่งตาหวานให้เขาประชดคุณหญิงแก้ว ขอตัวไปอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้าก่อนแล้วจะกลับมาหาเขาอีก อดิศวร์มองตามเหมือนจะขำแกมเอ็นดูโดยไม่รู้ตัว คุณหญิงแก้วเห็นสายตานั้นพอดีทำเป็นกระแอม เขาถามเสียงเข้มว่ามีอะไรหรือเปล่า
“คุณลบนั่นแหละมีอะไรจะบอกพี่หรือเปล่า”
“พี่แก้วหมายถึงอะไรล่ะครับ” อดิศวร์มองด้วยสายตาเย็นชาจนคนถูกมองถึงกับหน้าเจื่อน...
อ่านละคร โดมทอง ตอนที่ 7 วันที่ 19 มิ.ย. 56
ละครเรื่อง โดมทอง บทประพันธ์โดย วราภาละครเรื่อง โดมทอง บทโทรทัศน์โดย : ภาวิต
ละครเรื่อง โดมทอง กำกับการแสดงโดย : นนทนันท์ ธัญญาสิริทรัพย์
ละครเรื่อง โดมทอง ควบคุมการผลิตโดย : สยม สังวริบุตร
ละครเรื่อง โดมทอง แนวละคร : ชีวิต ลึกลับ ตื่นเต้น
ละครเรื่อง โดมทอง ออกอากาศทุกวันจันทร์ และวันอังคาร เวลา 20.25 น. ทางช่อง 7 สี
ที่มา ไทยรัฐ