อ่านละคร โดมทอง ตอนที่ 6 วันที่ 15 มิ.ย. 56
“วิรงรอง...วิรงรอง”เสียงปนสะอื้นนั้นทำให้คนถูกเรียกขยับตัว ร้องถามทั้งที่ยังหลับตาว่าพี่อุษาหรือ เสียงปนสะอื้นเรียกให้เธอลุกขึ้น วิรงรองค่อยๆปรือตาขึ้นมอง ตรงมุมมืดของห้องมีเงาของใครบางคนยืนอยู่ ทุกครั้งที่ร่างนั้นขยับจะมีเสียงโซ่ตรวนดังตามมา หญิงสาวพยายามจ้องมองฝ่าความมืด เห็นร่างนั้นค่อยๆลากขาที่ติดโซ่ตรวนเข้ามาหาวิรงรองเห็นหน้าไม่ถนัดเพราะมีหมอกบางๆลอยปกคลุมไปทั่ว ถามซ้ำว่าใช่พี่อุษาหรือเปล่า
“ฉันต่างหาก วิรงรอง...ฉันเอง”
วิรงรองกรีดร้องดังไปทั่วปีกนั้นของตึก อดิศวร์ซึ่งนอนอยู่ห้องติดกันรีบวิ่งไปทุบประตูเรียก ทุกอย่างกลับเงียบสนิท เขาชักใจไม่ดีวิ่งกลับไปเอากุญแจสำรองที่ห้องตัวเองมาไข เห็นวิรงรองนอนหมดสติอยู่หน้าเตียง อดิศวร์ช้อนตัวเธอค่อยๆวางลงบนเตียง ปัดผมที่ปรกหน้าให้อย่างทะนุถนอม หญิงสาวรู้สึกตัวลืมตาขึ้นมอง ต้องตกใจที่เห็นเขาอยู่ตรงหน้าใกล้แค่คืบ เธอถอยกรูดไปสุดเตียงอีกด้านหนึ่ง
“คุณอดิศวร์...เข้ามาได้อย่างไร ออกไปนะ”
“อ้าว...ทำคุณบูชาโทษเสียอีก ฉันได้ยินเสียงเธอร้องก็เลยรีบเข้ามาดู”
หญิงสาวเหลียวมองเลิ่กลั่ก ก่อนจะบอกเสียงสั่นว่า เมื่อครู่มีผู้หญิงเข้ามาในนี้ แถมรู้จักชื่อเธอด้วย อดิศวร์แดกดันว่าอาจจะเป็นผีที่เธอตามหาอยู่ วิรงรองโกรธไล่เขาออกจากห้อง แล้วเดินไปเปิดประตูรอ อดิศวร์ยักไหล่ ก่อนจะลุกจากเตียงเดินไปที่ประตู แต่ต้องหยุดกึกเมื่อเห็นดอกพลับพลึงตกอยู่ที่พื้น จึงหยิบขึ้นมาดู
“ผู้หญิงคนนั้นเสียบดอกพลับพลึงที่ผม” วิรงรองพึมพำ
อดิศวร์มั่นใจว่าคงเป็นดอกพลับพลึงที่วิรงรองเอาเข้ามาเอง เห็นชอบเก็บมาปักแจกันไม่ใช่หรือ เธออ้างว่าไม่ได้เก็บมาหลายวันแล้ว เขาหยิบพลับพลึงดอกนั้นไปวางที่โต๊ะหัวเตียง แล้วเตือนเธอให้หาอะไรทำเสียบ้าง อยู่วางเกินไปอาจจะฟุ้งซ่านได้ วิรงรองไม่พอใจ ไล่ตะเพิดเขาออกจากห้องแล้วปิดประตูดังปังตามหลัง
ooooooo
วิรงรองลุกขึ้นตั้งแต่ฟ้ายังไม่สาง นำดอกพลับพลึงที่เก็บได้เมื่อคืนไปให้อุษากับอุไรซึ่งกำลังเตรียมอาหารเช้าอยู่ในครัวดู เล่าว่ามันทัดอยู่ที่ผมของผู้หญิงคนหนึ่งซึ่งเข้ามาหาเธอที่ห้องเมื่อคืน อุไรร้องลั่นว่าผี อุษามองเธอเป็นเชิงปรามไม่ให้พูด ยิ่งห้ามเหมือนยิ่งยุ อุไรจ้อไม่หยุด
“ถ้าไม่ใช่ผีแล้วจะเป็นอะไรได้ล่ะคะ ดีไม่ดีอาจเป็นผีคุณพลับพลึง เพราะห้องนั้นเดิมเคยเป็นห้องของเธอ”
วิรงรองก็เชื่อเหมือนอุไรเช่นกัน แม้อุษาจะยืนยันว่าไม่มีหลักฐานแน่ชัดว่าคุณพลับพลึงเป็นตายร้ายดีอย่างไร แต่เธอมั่นใจว่าท่านตายไปแล้ว และเมื่อคืนนี้ต้องเป็นวิญญาณของท่านที่พยายามจะบอกอะไรบางอย่างกับเธอ
ooooooo
หลังจากเล่าเหตุการณ์ประหลาดเมื่อคืนให้อุษาและอุไรฟังแล้ว วิรงรองไม่ลืมที่จะขยายเรื่องนี้เผื่อแผ่ไปถึงอนิรุทธ์ด้วย เธอบ่นเสียดายที่ไม่เห็นหน้าคุณพลับพลึงเนื่องจากมีหมอกควันมาบังไว้ เขาติงว่าเป็นแค่ความฝันเท่านั้น วิรงรอง ยืนกรานว่าไม่ใช่ ทั้งหน้าต่างที่เปิดได้เองและยังมีดอกพลับพลึงนั่นอีก
“หน้าต่างเปิดอาจเป็นเพราะแรงลม ส่วนเรื่องดอกพลับพลึงก็อาจจะเป็นคุณอดิศวร์เขานึกหมั่นไส้วิ...”
“เขาไม่ใช่คนอย่างนั้น ดอกไม้นั่นไม่ได้มาจาก เขาแน่...รุทธ์...วิจะเอาจริงแล้ว จะเริ่มต้นสืบเรื่องราวทั้งหมด แล้วถ้าติดขัดอะไร วิจะโทร.มาปรึกษา...โอเคนะคู่หู” วิรงรองไม่รอคำตอบ วางสายทันที อนิรุทธ์เหนื่อยใจกับเพื่อนหัวรั้นคนนี้จริงๆ...
ในเวลาต่อมา วิรงรองออกไปขี่จักรยานเล่นเพื่อ ให้สมองปลอดโปร่งเตรียมรับมือกับการสืบเรื่องราวลี้ลับของที่นี่ ขณะที่ปั่นจักรยานผ่านบริเวณเรือนคนรับใช้ซึ่งเงียบสงัด มีเสียงหน้าต่างปิดดังปัง วิรงรองหยุดรถหันไปมองตามเสียงเห็นหน้าต่างอีกบานหนึ่งเหมือนมีคนดึงให้ปิด เธอลงจากจักรยานเข้าไปดูใกล้ๆ
“ฮัลโหล...มีใครอยู่หรือเปล่าคะ”
ทุกอย่างเงียบกริบ บรรยากาศโดยรอบวังเวงชอบกล วิรงรองตัดสินใจหันหลังกลับ ต้องตกใจร้องลั่นเมื่อเจออุไรยืนอยู่ เธอต่อว่าว่าน่าจะให้ซุ่มให้เสียงบ้างมายืนเงียบๆแบบนี้หัวใจจะวายตาย แล้วนึกขึ้นได้ วันก่อนเราสองคนยังคุยกันไม่จบ รีบลากแขนอุไรออกไปจากตรงนั้น...
ภายในห้องที่วิรงรองเห็นหน้าต่างปิดเอง ได้นั้นกลับเป็นเพียงห้องร้างที่เต็มไปด้วยฝุ่นหนาเตอะ ข้าวของก็เก่าผุพังไปตามกาลเวลา มีร่างของใครบางคนยืนอยู่ใกล้ หน้าต่างราวกับจะมองลอดรอยแตกไปให้เห็นภาพด้านนอก ร่างนั้นค่อยๆหันกลับมาเผยให้เห็นใบหน้าน่ากลัวของพิศ คนสนิทของท่านผู้หญิงสรรักษ์ที่ตายไปแล้ว...
ทางด้านวิรงรองหลอกล่อไปมา จนอุไรหลุดปากว่ารูปภาพของท่านเจ้าคุณสรรักษ์กับคุณพลับพลึงอาจจะถูกเก็บไว้ ในห้องเก็บของหลังเก่า ใกล้โรงเก็บม้าร้าง วิรงรองแปลกใจ คราวก่อนไปกับนายสมไม่เห็นเจอแล้วยกนาฬิกาข้อมือขึ้นดูเห็นใกล้เวลานัดกับ อุษา เสียดายที่ไปสำรวจตอนนี้ไม่ได้
“ไปตอนไหนก็ไม่ได้ทั้งนั้นแหละค่ะ...ผีดุ” อุไรทำท่าสยอง
ooooooo
อุษา เข้าไปแจ้งอดิศวร์ว่าจะพาวิรงรองไปเที่ยวตลาดในเมืองตามที่ขออนุญาตไว้ ตั้งแต่เมื่อวาน เขาเห็นท่าทางมีพิรุธของญาติผู้น้อง ดักคอว่าไม่ได้แอบนัดใครไว้ใช่ไหม อุษาสะดุ้งคิดว่าเขาจับได้เรื่องที่เธอนัดแนะกับพันธ์สูรย์ แต่กลายเป็นว่าอดิศวร์ระแวงว่าวิรงรองจะแอบนัดภูไทเอาไว้
“เปล่าค่ะ คุณวิไม่ได้นัดพบเจ้าภูไทแน่นอน” อุษาว่าแล้วแอบถอนใจโล่งอก
“ความจริงถ้าจะนัดพบกันก็เป็นเรื่องของวิรงรอง แต่พี่ไม่ชอบให้มาโกหกกัน จะไปพบใครก็บอกตรงๆ เพราะพี่รับปากกับคุณแม่ของเธอว่าจะดูแลลูกสาวให้อย่างดี”
อุษารับปาก เป็นมั่นเป็นเหมาะว่าวิรงรองไม่ได้นัดพบใครขอให้อดิศวร์วางใจได้ แล้วรีบออกไปพบวิรงรองที่รออยู่หน้าคฤหาสน์อย่างใจจดจ่อ แจ้งกับเธอว่าทางสะดวก อดิศวร์ไม่ติดใจสงสัยอะไร ขณะสองสาวกำลังจะขึ้นรถเก๋งที่จอดอยู่ แสงแขปรี่เข้ามาถามว่าจะไปไหนกันขออนุญาตอดิศวร์แล้วหรือ ยิ่งได้รู้ว่านอกจากเขาจะอนุญาตเรียบร้อย ยังให้เอารถของที่นี่ไปใช้ได้ด้วย
แสงแขไม่พอใจมาก เล่นงานวิรงรองกับพี่สาวตัวเองไม่ได้ หันมาอาละวาดใส่อุไรที่ไม่รู้อีโหน่อีเหน่แทน แม่บ้านเก่าแก่ของคฤหาสน์โดมทองไม่ยอมลงให้เธอเช่นกัน แต่ก็ไม่อยากมีเรื่องด้วย เดินเลี่ยงเข้าตัวตึก แสงแขเจ็บใจที่อุไรไปเข้าพวกกับวิรงรองถึงได้กล้าแข็งข้อกับตน หาทางจะกำจัดทั้งคู่ไปพร้อมกันในคราวเดียว จึงนำเรื่องนี้ไปฟ้องท่านผู้หญิงสรรักษ์ให้ช่วยจัดการให้...
ครู่ต่อมา อดิศวร์ถูกท่านผู้หญิงสรรักษ์เรียกตัวมาพบและถูกตำหนิที่อนุญาตให้นังหน้า เหมือนพลับพลึง เอารถของที่นี่ไปขับเที่ยวเล่น อีกไม่นานเขาคงจะยกบ้านหลังนี้ให้เธอไปด้วย อดิศวร์ว่าไม่มีวัน เป็นไปไม่ได้
“ทุกอย่างเป็นไปได้ทั้งนั้น ย่าเคยคิดว่าเจ้าคุณสรรักษ์รักย่า จะไม่มีวันนอกใจย่า ไม่เคยคิดว่านังพลับพลึงที่ย่าให้ความเมตตาปรานีจะเนรคุณ แต่แล้ว...” ท่านผู้หญิงสรรักษ์สะอึกสะอื้น
“แต่นี่มันไม่เหมือนกันครับ”
“ไม่เหมือน แต่มันจะนำไปสู่สิ่งที่ย่าเคยขอร้องลบไว้ คำสัญญาหรือสาบานไม่เคยมีความศักดิ์สิทธิ์สำหรับพวกทรยศ หรือว่าลบอยากจะสาบานกับย่า”
“ผมไม่ชอบสาบานไม่ว่าเรื่องอะไรทั้งนั้นเพราะเราไม่สามารถรับรองได้ว่าจะเกิดอะไรขึ้นในอนาคต”
ooooooo
ไม่นานนัก วิรงรองกับอุษามาถึงตลาดนัด พบว่าพันธ์สูรย์ไม่ได้มาคนเดียว แต่ภูไทตามมาด้วย เนื่องจากมีเวลาน้อย วิรงรองจึงปล่อยให้คู่รักได้อยู่กันตามลำพัง ส่วนตัวเองชวนภูไทไปหาร้านเงียบๆนั่งจิบกาแฟกัน เธอมีเรื่องจะสอบถามเขามากมาย โดยไม่ล่วงรู้ว่าอ๊อดพี่ชายของโอบคอยซุ่มดูอยู่และแอบถ่ายรูปไว้...
อ่านละคร โดมทอง ตอนที่ 6 วันที่ 15 มิ.ย. 56
ละครเรื่อง โดมทอง บทประพันธ์โดย วราภาละครเรื่อง โดมทอง บทโทรทัศน์โดย : ภาวิต
ละครเรื่อง โดมทอง กำกับการแสดงโดย : นนทนันท์ ธัญญาสิริทรัพย์
ละครเรื่อง โดมทอง ควบคุมการผลิตโดย : สยม สังวริบุตร
ละครเรื่อง โดมทอง แนวละคร : ชีวิต ลึกลับ ตื่นเต้น
ละครเรื่อง โดมทอง ออกอากาศทุกวันจันทร์ และวันอังคาร เวลา 20.25 น. ทางช่อง 7 สี
ที่มา ไทยรัฐ