อ่านละคร วันนี้ที่รอคอย ตอนที่ 1-2 วันที่ 8 มิ.ย. 56


อ่านละคร วันนี้ที่รอคอย ตอนที่ 1

ภูสินทรรายงานว่า ราชิดจะตามเสด็จครั้งนี้ และเป็นเครื่องมือบังหน้าลักลอบซื้ออาวุธ คาดว่าเพื่อก่อกบฏยึดอำนาจ

“สิขรนโรดม จะเป็นเพียงตุ๊กตาเสียกบาลของ พวกมันเท่านั้น” จ้าวซันอ่านเกมออก ภูสินทรบอกว่าผู้ที่ค้าอาวุธให้มันเป็นคนมีอิทธิพลในฮ่องกง ทำให้ จ้าวซันสงสัยว่าเป็นใคร! ภูสินทรบอกว่าตนยังไม่มีข้อมูลแน่ชัด เมื่อกลับเมืองไทยแล้วได้ข่าวอะไรจะรีบแจ้งทันที ส่วนจ้าวซันก็บอกว่าทางนี้ก็จะช่วยสืบหาคนมีอิทธิพลในฮ่องกงที่ว่านั้นอีกแรงหนึ่ง

ก่อนที่ภูสินทรจะกลับไป ้จาวซันถามถึงคำฝายว่าสบายดีหรือ ถามถึงพระเจดีย์ของเจ้าแม่ บอกว่าอีกไม่นานเราคงได้กลับไปถวายบังคม ฝากบอกคำฝายว่า ม่านฟ้าของเรากลับมาแล้ว ตอนนี้อยู่ที่นี่เป็นแขกของตนเอง



“พระองค์ทรงหมายถึง...”

“ใช่...ม่านฟ้า...บราลี ลูกสาวคนเดียวของอินปงและจันทร์แรม องครักษ์ที่ยอมสละชีวิตเพื่อเราและเสด็จแม่ บอกคำฝายว่า ม่านฟ้าสบายดี คำฝายคงดีใจ”
จ้าวซันยืนส่งภูสินทรขึ้นเฮลิคอปเตอร์ไปด้วยความมุ่งมั่นแน่วแน่ในภารกิจ

ooooooo

บราลีอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้าแล้วออกมาดูโทรศัพท์ปรากฏว่าแบตหมดจึงเสียบชาร์จไว้ แล้วออกไปที่ระเบียงวัดอากาศ ปรากฏว่าเย็นนิดๆ กำลังสบาย
กลับมานั่งกัดกินแอปเปิ้ลดูทีวีรายการสารคดีท่องเที่ยวในฮ่องกง เห็นแนะนำตลาดสแตนลีย์นึกอยากไป ดูนาฬิกาคว้ากระเป๋าออกจากห้องไป ลืมโทรศัพท์ที่ชาร์จแบตอยู่ พอออกพ้นห้องเท่านั้น เสียงเรียกเข้าก็ดังขึ้น ดังจนดับแล้วดังอีกจนดับ ก็ไม่มีคนรับสาย

เต๋อเป่าเป็นคนโทร.เข้ามา เมื่อโทร.เข้ามือถือไม่มีคนรับสาย จึงโทร.ไปที่โอปอเรเตอร์ จึงรู้ว่าในห้องไม่มีคนรับสาย จ้าวซันไม่สบายใจ เพราะเป็นคนบอกให้บราลีรอรับโทรศัพท์แล้วไม่ได้โทร.มา คิดว่าบราลีคงโกรธ หรืองอน หรือไม่พอใจ แต่เต๋อเป่าคิดว่าไม่น่าจะใช่

“ไม่แน่หรอก ฉันรู้ว่าเขาเป็นคนอารมณ์ร้อนคนนึงเลยล่ะ แกขับรถให้เร็วกว่านี้ได้ไหม” จ้าวซันเริ่มหงุดหงิด

บราลีออกจากโรงแรมไปโดยไม่มีใครเห็น แต่ที่น่าเสียดายกว่านั้นคือ เธอสวนกับรถจ้าวซันที่ขับเข้าโรงแรมพอดี!

บราลีออกไปขึ้นแท็กซี่แล้วจึงรู้ว่าลืมเอาโทรศัพท์มา แต่ก็ปล่อยเลยตามเลย

ส่วนจ้าวซันรีบขึ้นไปดูที่ห้อง แม่บ้านบอกว่าห้องน้ำยังเปียกแสดงว่าเพิ่งออกไป โทมัสบอกว่าตนจะคอยดูให้ถ้าเธอกลับมาจะให้โทร.บอกที่เบอร์ส่วนตัวไหม?

“ไม่ต้องครับ ผมจะรออยู่แถวนี้”

ทุกคนมองหน้ากันทึ่ง ที่จ้าวซันเครซี่ผู้หญิงคนนี้มาก

ooooooo

อ่านละคร วันนี้ที่รอคอย ตอนที่ 2

ในเรือข้ามฟากเพื่อไปตลาดสแตนลีย์นี่เอง บราลีที่แต่งตัวเก๋มาดเท่ถือกล้องถ่ายรูปวิวอย่างเพลินใจอยู่นั้น ผิงอันหรือซายหมุยน้องสาวแท้ๆของเหม่ยอิง ลูกภรรยาคนที่สี่ของเต้ มาเที่ยวกับอาม่าผู้ดูแลเห็นเข้า ผิงอันตื่นเต้นกับชุดเก๋และท่าทางเท่ๆของบราลีถึงกับอ้าปากค้าง

ส่วน บราลีถ่ายรูป หันไปเจอผิงอันในชุดแบบคุณหนูจีนยุคเก่าถักเปียยาวสองข้าง ก็ถูกใจมากเข้าไปขอถ่ายรูปทั้งสองคน อาม่าไม่ให้ถ่าย แต่ผิงอันยิ้มดีใจ ทั้งยังขอถ่ายรูปคู่กับบราลีด้วย แล้วให้ส่งไปให้ตนทางอีเมล์ได้ไหม

ต่างฝ่ายก็ชอบสไตล์ของกันและกัน เลยกลายเป็นเพื่อนร่วมทางที่สนิทสนมกันอย่างรวดเร็ว ผิงอันกลายเป็นมัคคุเทศก์กิตติมศักดิ์พาบราลีเที่ยว บราลีก็ซื้อกิ๊บติดผมน่ารักที่ผิงอันชอบให้เป็นของขวัญ

ที่นี่เอง บราลีถอยออกไปไม่ได้มองจึงชนกับฉินเจียงลูกชายจากภรรยาคนที่สองที่เป็นชาว อังกฤษของเต้เข้าอย่างจัง ฉินเจียงหันขวับทำท่าจะเอาเรื่อง แต่พอเห็นบราลีก็ถึงกับตะลึง ผิงอันรีบแทรกเข้าไปทำเป็นแนะนำให้รู้จักกัน แต่ที่แท้ต้องการปกป้องบราลีจากฉินเจียง

“พี่รองคะ...นี่...เพื่อนหนู”

ฉินเจียงคว้ามือบราลีหมับแนะนำตัวเองอย่างอวดโอ่ “ผมฉินเจียง...ไท้เผ่งของฉินเย่ว์กรุ๊ป ยินดีที่ได้รู้จัก”

“ค่ะ...บรี...บราลีค่ะ” บราลีแนะนำตัวเองยังไม่หายงงที่ถูกจู่โจมจับมือ

พอรู้ว่าบราลีเป็นคนไทย ฉินเจียงปากหวานตาโลมเลียว่า ตนรู้จักคนไทยหลายคน แต่ไม่เคยเห็นใครเหมือนเธอเลย บราลีตอบไปทันควันเช่นกันว่า ผู้ชายฮ่องกงก็ไม่มีใครกล้าทำแบบนี้กับตนเหมือนเขา



ผิงอันเห็นบรรยากาศ ไม่ดีชวนบราลีไปกันดีกว่า แต่ฉินเจียงไม่ยอมให้ผิงอันไปหาเรื่องว่าเธอหนีเรียนมาเที่ยว หันไปขู่อาม่าที่มีหน้าที่ดูแลผิงอันว่า เตรียมตอบคำถามแม่ใหญ่ให้ดีก็แล้วกัน อาม่าตกใจส่วนผิงอันรีบฉุดบราลีเดินไปบ่นอุบอิบ

“ไม่นึกเลยว่าวันนี้จะโชคร้ายแบบนี้”

ooooooo

บ่ายนี้ที่ร้านเสื้อหรูแห่งหนึ่งในฮ่องกง เหม่ยอิง ไปสั่งชุดราตรีแบบใหม่ๆ เก๋ๆ จะใส่ไปดูบัลเลต์คืนนี้

ระหว่างนั้นมีแมสเซนเจอร์เข้ามาบอกเจ้าของร้านที่กำลังต้อนรับเหม่ยอิงอยู่ว่า จ้าวซันให้มารับชุดที่สั่งตัดไว้ เหม่ยอิงมองขวับทันที เมื่อเจ้าของร้านขอตัวไปหยิบของให้ เหม่ยอิงขอดูก่อน พอเปิดกล่องใบใหญ่ออกเห็นชุดราตรีสีดำโก้หรูก็อมยิ้มพึมพำ “พี่ชายคิดจะง้อฉันด้วยวิธีนี้หรือ...หึ...”

จ้าวซันยังรอบราลีอยู่ที่ คอฟฟีช็อปโรงแรม จนเทเรซ่าเลขาประจำตัวของเขาต้องเอาเอกสารไปให้เซ็นที่นั่น จ้าวซันสั่งเทเรซ่าให้ยกเลิกนัดวันนี้ทั้งหมด ให้เรียนขอประทานโทษท่านประธานบริษัทเซี่ยงไฮ้พอร์ทด้วย และขอเลื่อนนัดเป็นวันศุกร์แทน

บราลียังเที่ยวอยู่ที่ตลาดสแตนลีย์จนถึง บ่าย ระหว่างแวะซื้อน้ำผลไม้ปั่นจากรถเข็นแก้กระหาย ผิงอันปรารภว่าสงสัยพี่รองคงชอบเธอแน่ เพราะทุกทีไม่เคยเห็นสนใจตนขนาดนี้เลย ทั้งสองเลยได้คุยถึงเรื่องราวของตัวเองให้ฟังกัน


ผิงอันเล่าว่า ตนมีพี่สาวคนเดียวชื่อเหม่ยอิง สวย เก่ง ดีกว่าตนทุกอย่าง แต่ตนว่าสู้พี่บรีไม่ได้ ชวนวันไหนไปเที่ยวบ้านตนกัน บ้านตนมีสี่หลัง เพราะพ่อมีเมียสี่คน เลยให้อยู่กันคนละหลัง ชาวบ้านเรียกกันว่าบ้านสี่ฤดู ตนกับแม่และเหม่ยอิงอยู่บ้านชิวเทียนแปลว่าฤดูใบไม้ร่วง บราลีพึมพำว่าแปลกดีที่อยู่ด้วยกันได้ ผิงอันถามว่า “พี่บรีล่ะ มีพี่น้องหรือเปล่า”

บราลีหันมองไปที่อ่าวซ่อนแววตาเศร้าก่อนหันกลับมา ตอบอย่างร่าเริงว่า ไม่มี มีแต่พ่อที่ตนรักมากแต่ไม่ได้อยู่ด้วยกัน เพราะตนไปเรียนหนังสือที่อเมริกาตั้งแต่เด็ก

“น่าอิจฉา...หนูอยากไปเรียน บ้างจัง แต่คงไม่ได้ไปหรอก ที่บ้านไม่ค่อยมีใครสนใจหนูเท่าไหร่ จะมีก็แต่อาม่า...อ้อ...ยังมีพี่ชายใหญ่อีกคนที่น่าคบที่สุด แล้ววันหลังหนูจะแนะนำให้รู้จักนะ”

ระหว่างนั้นบราลีเห็นฉินเจียง เกาเฟย และอาเหาเดินมากันทั้งกลุ่ม แอบกระซิบถามผิงอันว่า นั่นก็พี่ชายหรือ อาม่าชิงตอบว่าเขาไม่ใช่พี่ชายแท้ๆ ของซายหมุย แต่เป็นลูกของคุณนายที่สามที่เป็นคนอังกฤษ แล้วเรียกซายหมุยของตนกลับ

“เดี๋ยวหนูค่อยเล่าให้ฟัง เรารีบกลับกันดีกว่า ไม่อยากฟังอาม่าบ่น ไป...” ผิงอันเดินนำไป บราลีกับอาม่ารีบตาม

ooooooo

บ้านสี่ฤดู...เป็นบ้านขนาดใหญ่สีขาว ต้นไม้ร่มรื่น มีหินสลักและประติมากรรมวางเรียงราย ด้านหลังและด้านข้างมีตัวบ้านต่อออกไปอีกสี่หลัง...

เหม่ยอิงทำผมเสร็จ แล้วกลับมารอด้วยใจจดจ่อว่าแมสเซนเจอร์ส่งกล่องเสื้อผ้ามาให้หรือยัง ใช้ให้คุณนายสี่ผู้เป็นแม่ไปถามพวกคนใช้ คุณนายสี่กลับมาบอกว่าไม่มีเด็กส่งของอะไรมาทั้งนั้น

เหม่ยอิงผิดคาด ซ้ำโทร.หาจ้าวซันก็ไม่รับสาย โทร.ไปที่ออฟฟิศก็ไม่อยู่ บ่นอย่างหัวเสียว่าตกลงตนต้องไปงานเองคนเดียวจริงๆหรือไม่มีการเซอร์ไพรส์ อะไรทั้งนั้นจริงๆ หรือ ครั้นคุณนายสี่อาสาจะไปเป็นเพื่อนก็ปฏิเสธอ้างว่าดูบัลเล่ต์เสร็จจะต้องไป ซัพเพอร์มื้อดึกที่โฮเต็ลหรูแม่ไปจะง่วงมาก คุณนายสี่เลยได้แต่นิ่งหน้าสลด

อ่านละคร วันนี้ที่รอคอย ตอนที่ 1-2 วันที่ 8 มิ.ย. 56

โดย บทประพันธ์โดย วราภา จากบทละครโทรทัศน์ทางช่อง 7 โดย ปราณศักดิ์สวัสดิ์
กำกับการแสดงโดย : สยาม น่วมเศรษฐี
ควบคุมการผลิตโดย : บริษัท พอดีคำ จำกัด
โดยผู้จัด : ธงชัย ประสงค์สันติ/มณีรัตน์ ประสงค์สันติ
ออกอากาศเริ่มตอนแรก วันพฤหัสบดีที่ 13 มิ.ย. 2556
ที่มา ไทยรัฐ