อ่านละคร โดมทอง ตอนที่ 4 วันที่ 11 มิ.ย. 56
“พรุ่งนี้เราจะให้พี่ชายพาไปหาตัวเองที่โดมทอง พี่ชายเราเป็นเพื่อนห่างๆของคุณอดิศวร์หรือจะให้ไปรับวิมาเที่ยวบ้านเราก็ได้” เจ้าลานนาใส่เป็นชุด วิรงรองขอให้มารับไปบ้านเธอจะดีกว่า แล้ววางสายสีหน้าสดใสขึ้น...ฝ่ายลานนาเดินแกมวิ่งมาที่เรือนกล้วยไม้ ร้องเรียกพี่ชายด้วยน้ำเสียงตื่นเต้น พรุ่งนี้ช่วยพาเธอไปโดมทองหน่อย แล้วถามเขาว่า จำเพื่อนของเธอที่ชื่อวิรงรองได้ไหม คนที่เธอจะให้เขาจีบ ตอนนี้วิรงรองอยู่ที่นั่น เห็นว่ามาช่วยดูแลคุณย่าของคุณอดิศวร์ พันธ์สูรย์ตามเข้ามาพอดี ภูไทวานเขาให้ช่วยพาลานนาไปแทน
ลานนาอยากรู้อยากเห็นขึ้นมาทันที ซักเป็นการใหญ่ทำไมพันธ์สูรย์ถึงไปที่นั่นไม่ได้ เขาอึกอักไม่ยอมตอบภูไทรีบตัดบทจะพาเธอไปเอง ลานนาไม่ยอมแพ้จะรู้ให้ได้ว่ามีเรื่องอะไรกันแน่ ภูไทขู่ถ้าไม่หยุดถามจะไม่พาไปโดมทอง แล้วไล่เธอกลับเข้าบ้าน ลานนาเดินสะบัดกลับไปแบบงอนๆ พันธ์สูรย์สงสัยเธอจะไปโดมทองทำไม ร้อยวันพันปีไม่เคยคิดจะไป ภูไทรู้แค่ว่าเพื่อนของเธอมาทำงานที่นั่น พันธ์สูรย์มั่นใจว่าต้องเป็นวิรงรอง
ภูไทแปลกใจเขาไปรู้จักเธอตั้งแต่เมื่อไหร่ ได้ความว่าพบกันตอนเธอเดินทางมาโดมทอง
ooooooo
เสียงกรีดร้องของท่านผู้หญิงสรรักษ์ทำให้ความสงบเงียบยามเช้ามลายไปสิ้น อดิศวร์กำลังตรวจเอกสารอยู่ในห้องทำงาน ตกใจรีบวิ่งไปดู พบแสงแขกำลังปลอบคุณย่าอยู่ พอท่านเห็นหลานรักเข้ามารีบฟ้องว่ามีคนเอาดอกพลับพลึงมาวางที่หัวเตียงหวังกลั่นแกล้งเธอ อดิศวร์สอบถามแสงแขว่า เมื่อคืนเห็นใครเข้ามาหรือเปล่า
“ไม่ได้ยินเสียงอะไรเลยค่ะ แขนอนหลับสนิททั้งคืน” แสงแขโกหกหน้าตาย
ท่านผู้หญิงสรรักษ์มั่นใจว่าต้องเป็นฝีมือนังพลับพลึงที่หลานชายพามา สมคบกับผีนังพลับพลึงเอาดอกไม้อัปมงคลนั้นมาไว้ในห้องของเธอ อดิศวร์ไม่อยากปรักปรำใคร ขอสอบถามเจ้าตัวก่อน...
ครู่ต่อมา อดิศวร์เรียกวิรงรองมาสอบถามว่ามีส่วนเกี่ยวข้องกับเรื่องนี้หรือเปล่า เธอปฏิเสธลั่นว่าไม่มีวันทำเรื่องเลวร้ายแบบนั้น ทำไมเขาไม่ลองไปถามแสงแขดู อดิศวร์ไม่พอใจมากที่เธอพูดเป็นทำนองกล่าวหาญาติของเขาอยู่เบื้องหลังเรื่องนี้ ทั้งคู่มีปากเสียงกัน อดิศวร์เถียงสู้ไม่ได้กระชากเธอเข้ามาใกล้จนใบหน้าเกือบชนกัน วิรงรองพยายามดิ้นหนี เขายิ่งกอดไว้แน่ เธอตวาดลั่นให้ปล่อย เขาจะปล่อยก็ต่อเมื่อเธออ้อนวอนขอร้อง
วิรงรองไม่ยอมทำเด็ดขาด อดิศวร์โกรธที่เธออวดดี ยื่นหน้าเข้าไปจะจูบ แต่ต้องชะงักเมื่อได้ยินเสียงร้องเอะอะของโอบทางด้านหลัง เขาหันขวับไปมอง
วิรงรองฉวยโอกาสผลักอดิศวร์ออกแล้ววิ่งหนี เขาตวาดโอบลั่นว่าทะเล่อทะล่าเข้ามาทำไม ทีหน้าทีหลังอย่ามาสอดแนมเขาอีก สาวใช้ตัวแสบรับคำก่อนจะเผ่นแนบ...
ในขณะเดียวกัน ท่านผู้หญิงสรรักษ์จ้องจับผิดแสงแขที่เอาแต่นั่งก้มหน้า ก่อนจะบอกว่าท่านรู้ว่าเป็นฝีมือเธอที่เอาดอกไม้บ้าบอนั้นมาวางไว้ที่หัวเตียง แต่ท่านยกโทษให้เพราะรู้ว่านั่นเป็นแผนใส่ร้ายนังพลับพลึงหรือวิรงรอง แสงแขโล่งใจ ก้มลงกราบแทบเท้าท่าน ชมว่าฉลาดจริงๆ ท่านผู้หญิงสรรักษ์สวนทันที
“อย่าสอพลอ ฉันละเกลียดนักนังพวกนี้ จะไปไหนก็ไป แล้วก็ตามอุษามาหาฉันด้วย”
แสงแขไม่รอให้บอกซ้ำ รีบเผ่นออกจากห้อง จังหวะเลี้ยวหัวมุมตึก เกือบชนกับโอบที่วิ่งหน้าตื่นเข้ามา เธอละล่ำละลักรายงานว่าเมื่อครู่นี้เห็นอดิศวร์กอดกับวิรงรอง และเกือบจะจูบกันด้วยซ้ำถ้าเธอเข้าไปไม่ทัน แสงแขแค้นใจมาก ต้องหาทางกำจัดนังนั่นให้เร็วที่สุด
ooooooo
พิณทองรับปากคุณหญิงวัชรีดิบดีว่าจะพยายามทำใจเรื่องพิชญ์กับแฟนเก่า แต่จนแล้วจนรอดก็ทำไม่ได้ หอบเสื้อหอบผ้าจะกลับไปอยู่กับพ่อแม่ พิชญ์ขอร้องไม่ให้ไปเธอก็ไม่ฟัง อ้างว่าอยากอยู่กับตัวเองสักพัก บางทีอาจจะคิดอะไรออก เขาจึงต้องปล่อยให้เธอไป...
เรื่องบาดหมางระหว่างพิณทองกับพิชญ์ชักจะไปกันใหญ่ ฝ่ายหญิงคิดมากถึงขั้นจะหนีไปอยู่โดมทองสักระยะเผื่ออะไรต่ออะไรจะดีขึ้น คุณหญิงแก้วทนเห็นลูกทุกข์ใจไม่ได้ แอบโทร.ปรึกษาคุณหญิงวัชรีทั้งๆที่พิณทองห้ามไว้แล้ว คุณหญิงวัชรีรับปากเพื่อนรักว่าจะจัดการเรื่องนี้ให้เองไม่ต้องเป็นห่วง
ไม่กี่อึดใจถัดมา คุณหญิงวัชรีตามไปเอาเรื่องลูกชายถึงที่ทำงาน ปิดห้องต่อว่ายกใหญ่ พิชญ์ไม่เข้าใจทำไมพิณทองถึงอยากรู้เรื่องพลับพลึงนัก ไม่เห็นเกี่ยวกับเธอตรงไหน ทีเขาไม่เห็นอยากรู้เรื่องส่วนตัวของเธอแล้วทำไมเธอยังมาก้าวก่ายเรื่องของเขา คุณหญิงวัชรีเถียงแทนลูกสะใภ้ ที่ต้องก้าวก่ายเพราะพิชญ์มีผู้หญิงอื่น
“เธอนั่นแหละครับผู้หญิงอื่น ผมกับพลับพลึงรักกันมาตั้งนาน เราหวังว่าพอเรียนจบกลับมาจะแต่งงานกัน แต่แล้วพิณก็แทรกเข้ามา แล้วยังจะมาเรียกพลับพลึงว่าคนอื่นอีก”
คุณหญิงวัชรีเตือนลูกว่าแต่งงานกับพิณทองแล้วก็ควรต้องรับผิดชอบ เขารู้แก่ใจดีถึงแม่จะไม่พูดประโยคนั้นซ้ำๆ ซากๆ เขาก็รู้ว่าควรจะรับผิดชอบพิณทอง คุณหญิงวัชรีแกล้งบีบน้ำตาโทษตัวเองที่แส่มากไป
“คุณแม่อย่าพูดให้ผมดูเลวไปมากกว่านี้เลยครับ เอาเป็นว่าผมกราบขอโทษคุณแม่ก็แล้วกันนะครับ”
“พรุ่งนี้...หนูพิณจะไปโดมทอง” คุณหญิงวัชรีพูดไปบีบน้ำตาไปด้วย พิชญ์ถึงกับชะงัก...
ลานนาผิดหวังมากอุตส่าห์มาหาวิรงรองถึงโดมทองเพื่อจะได้คุยกันตามประสาเพื่อนรักให้หายคิดถึง แต่ขี่ม้าไปคุยกันไปได้ครู่เดียว ภูไทโทร.มาตามให้กลับไปที่รถ อ้างกับน้องสาวว่ามีธุระด่วน แต่ความจริงแล้วที่เขาทนอยู่ในคฤหาสน์โดมทองต่อไปไม่ได้ก็เพราะโดนอดิศวร์ต่อว่าเรื่องที่เขารับพันธ์สูรย์ไปอยู่ด้วย แถมอดิศวร์ยังฝากข้อความไปถึงพันธ์สูรย์ว่าอย่าสะเออะมายุ่งกับอุษาเด็ดขาดเพราะเขาจะไม่รับรองความปลอดภัย...
ครู่ต่อมา วิรงรองกับลานนาขี่ม้ามาถึงบริเวณที่รถของภูไทจอดอยู่ ลานนาบ่นอุบเพิ่งคุยกับเพื่อนรักได้นิดเดียวเอง ภูไทขอติดไว้ก่อน วันหลังเราสองคนค่อยชวนวิรงรองไปที่บ้านเรา จะได้คุยกันนานๆ แล้วชวนน้องสาวขึ้นรถ ทั้งสามคนไม่รู้เลยว่าทุกอิริยาบถอยู่ในสายตาของอดิศวร์ตลอด...
ระหว่างทางกลับบ้าน ลานนาอดกระเซ้าพี่ชายตัวเองไม่ได้ว่าติดใจเพื่อนของเธอแล้วใช่ไหม เธอจะนัดให้เจอกันตั้งนานแล้ว แต่เขาทำเป็นเล่นตัว ตอนนี้จะให้เธอช่วยสานต่อให้ไหม ภูไทตอบตกลงอย่างเขินๆ...
ทางด้านวิรงรองกำลังจะขึ้นบันไดกลับห้องพัก แต่ต้องชะงักเมื่อเห็นอดิศวร์ดักรออยู่ ซักเป็นการใหญ่ว่าไปรู้จักกับสองพี่น้องนั่นได้อย่างไร วิรงรองไม่เคยรู้จักภูไทเพิ่งจะได้พบกันวันนี้ แต่เป็นเพื่อนกับลานนา
“พูดเรื่องนี้มาก็ดีแล้ว พรุ่งนี้ดิฉันขออนุญาตไปบ้านลานนา”
อดิศวร์ไม่อนุญาตพรุ่งนี้แขกที่เขามอบหน้าที่ให้วิรงรองดูแลจะมาถึงโดมทอง เธอจึงต้องอยู่ต้อนรับ...
ฝ่ายท่านผู้หญิงสรรักษ์เกรงว่าทิ้งไว้เนิ่นนานไปจะไม่ทันกาล ตัดสินใจขอร้องแกมบังคับให้หลานชายแต่งงานกับแสงแข อดิศวร์ตามใจท่านได้ทุกอย่างแต่เรื่องนี้คงต้องขอ แสงแขซึ่งนั่งฟังอยู่ด้วยถึงกับหน้าเสีย ท่านผู้หญิงสรรักษ์แกล้งบีบน้ำตา ตัดพ้อหลานชายว่าพูดแบบนี้ก็เท่ากับขัดใจเธอ
“เอาเป็นว่าผมต้องขอเวลาคิดบ้างครับ”
“ได้...ได้ ย่าอนุญาตและต้องการคำตอบรับนะลูก”
อดิศวร์นั่งนิ่ง ขณะที่แสงแขแอบยิ้มปลื้ม ความฝันที่จะได้ครอบครองอดิศวร์ใกล้เป็นจริงแล้ว...
แสงแขทนเก็บข่าวดีนี้ไว้คนเดียวไม่ไหว วิ่งโร่ไปคุยอวดให้อุษาฟังว่าในที่สุดเธอจะได้แต่งงานกับอดิศวร์ แม้ตอนนี้เขาจะยังไม่ตอบตกลง แต่ถึงอย่างไรก็คงไม่ปฏิเสธเพราะคุณย่าพูดแกมบังคับให้ตกลง อุษาเตือนว่า แต่งงานกับคนที่เขาไม่ได้รักเรารังแต่จะทุกข์ใจเปล่า แค่นี้ก็มองออกแล้วว่าอดิศวร์ไม่ได้รักเธอ
ไม่เช่นนั้นคงตอบตกลงไปแล้ว แสงแขหงุดหงิด แทนที่พี่สาวจะดีใจด้วยกลับคอยขัดคอตลอดเวลา...
ในที่สุดพิชญ์ก็ได้คิด ตามมาง้อพิณทองและปรับความเข้าใจกันได้ในที่สุด พรุ่งนี้เขาจะไปโดมทองพร้อมเธอ เท่ากับเลื่อนเวลาฮันนีมูนให้เร็วขึ้น พิณทองน้ำตาซึมด้วยความดีใจ และไม่ลืมโทร.บอกข่าวดีนี้กับน้าชายที่เธอเคารพรัก
ooooooo
ขณะที่วิรงรองกำลังหลับสบายอยู่บนเตียง มีเสียงเพลงบรรเลงที่ฟังแล้วชวนขนหัวลุกดังขึ้น เธอรู้สึกตัวมองออกไปนอกหน้าต่างเห็นดวงจันทร์วันเพ็ญส่องสว่าง พึมพำกับตัวเองว่านี่เป็นวันขึ้น 15 ค่ำ เสียงฝีเท้าม้าดังใกล้เข้ามาทุกที วิรงรองพุ่งไปที่หน้าต่าง ค่อยๆ มองลงไปเบื้องล่าง
อ่านละคร โดมทอง ตอนที่ 4 วันที่ 11 มิ.ย. 56
ละครเรื่อง โดมทอง บทประพันธ์โดย วราภาละครเรื่อง โดมทอง บทโทรทัศน์โดย : ภาวิต
ละครเรื่อง โดมทอง กำกับการแสดงโดย : นนทนันท์ ธัญญาสิริทรัพย์
ละครเรื่อง โดมทอง ควบคุมการผลิตโดย : สยม สังวริบุตร
ละครเรื่อง โดมทอง แนวละคร : ชีวิต ลึกลับ ตื่นเต้น
ละครเรื่อง โดมทอง ออกอากาศทุกวันจันทร์ และวันอังคาร เวลา 20.25 น. ทางช่อง 7 สี
ที่มา ไทยรัฐ