อ่านละคร วันนี้ที่รอคอย ตอนที่ 2 วันที่ 9 มิ.ย. 56

เหม่ยอิงผิดคาด ซ้ำโทร.หาจ้าวซันก็ไม่รับสาย โทร.ไปที่ออฟฟิศก็ไม่อยู่ บ่นอย่างหัวเสียว่าตกลงตนต้องไปงานเองคนเดียวจริงๆหรือไม่มีการเซอร์ไพรส์ อะไรทั้งนั้นจริงๆ หรือ ครั้นคุณนายสี่อาสาจะไปเป็นเพื่อนก็ปฏิเสธอ้างว่าดูบัลเล่ต์เสร็จจะต้องไป ซัพเพอร์มื้อดึกที่โฮเต็ลหรูแม่ไปจะง่วงมาก คุณนายสี่เลยได้แต่นิ่งหน้าสลด

พอดีผิงอันกับอาม่ากลับมา พอเหม่ยอิงเห็นเท่านั้นก็แว้ดใส่ว่าไปไหนกันมากลับเอาป่านนี้เหลวไหลขึ้นทุกวันทั้งนายทั้งบ่าว พอผิงอันจะชี้แจงก็ตัดบทว่า ไม่ต้องเถียง ระวังให้ดีทำตัวแบบนี้ไม่ต้องไปเรียนต่อเมืองนอกก็แล้วกัน

ครู่เดียว ฉินเจียงก็เดินเข้ามาในห้องรับแขก เขามองเหม่ยอิงแบบเหม็นขี้หน้า ส่วนเหม่ยอิงก็เหล่ใส่อย่างดูแคลน

ทั้งสองเหมือนขมิ้นกับปูน พูดกันไม่ลงรอยมองกันไม่เข้าตา เหม่ยอิงเตือนประชดว่ามีเวลามาเหยียบบ้านนี้ก็ควรไปพบแม่ใหญ่เสียบ้าง ฉินเจียงหางตามองเหม่ยอิงแต่หัวจรดเท้าพูดเยาะว่า

“บ้านนี้ทั้งหลัง อีกหน่อยก็เป็นของฉัน แม่ใหญ่อีกไม่นานก็ตาย แกก็เตรียมหาที่อยู่ใหม่ไว้ด้วยล่ะ”

“หึๆ ไท้เผ่งคนเก่งแห่งฉินเย่ว์กรุ๊ป มีความฝันอันสูงสุดคือขายสมบัติ...น่าภูมิใจจัง วันๆ ก็หาเรื่องทำแต่อะไรที่เสื่อมๆ โอ...พี่ชายรองของฉัน” เหม่ยอิงทำเสียงประชดเยาะหยัน เลยถูกฉินเจียงตวาดว่าไม่ต้องมานับตนเป็นพี่ก็ได้ เย้ยว่า

“คนอย่างแก มันก็แค่ลูกสาวเมียน้อย เป็นแค่ผู้หญิง ไม่มีความหมายอะไรสักนิด อย่าสะเออะมาข่มทายาทตัวจริงของตระกูลจ้าวดีกว่า ฉันจะทำอะไรเธอก็ไม่ต้องเกี่ยว”

“นึกว่าฉันอยากเกี่ยวนักหรอ ฉันไม่อยากเป็นคนตระกูลจ้าวก็เพราะเธอนั่นแหละ!” เหม่ยอิงสะบัดเดินเชิดขึ้นบันไดไป พวกบ่าวหญิงหอบของตามไปช่วยแต่งตัว

อาม่ามองแล้วส่ายหน้า ส่วนผิงอันนั่งก้มหน้านิ่ง พลันก็สะดุ้งเมื่อฉินเจียงทำเสียงอ่อนหวานถามว่า

“ผิงอันน้องรักของพี่...ผู้หญิงคนนั้นเป็นใคร แล้วไปรู้จักเขาได้ยังไงหรือจ้ะ”

ผิงอันกลืนน้ำลายฝืดคอ รู้สึกสยองกับเสียงอ่อนและคำหวานของฉินเจียงจนทำตัวไม่ถูก

ooooooo

จ้าวซันคอยบราลีอยู่ที่ล็อบบี้โรงแรมจนเย็น เห็นบราลีถือถุงเต็มสองมือเข้ามาทางประตูหน้า เขาลุกขึ้นอย่างตื่นเต้นมีชีวิตชีวา จัดแต่งเสื้อผ้าเนกไทวุ่นวายไปหมดแล้วรีบเดินตามบราลีไปที่หน้าลิฟต์

บราลีไม่ได้เฉลียวใจอะไร มุ่งแต่จะกลับขึ้นห้อง เห็นจ้าวซันเข้าลิฟต์มาด้วยก็ถอยห่างออกไปเนียนๆ อย่างระวังตัวจ้าวซันเองก็ไม่แสดงตัว หากแต่ทำทีทักทายเธอเหมือนแขกที่พักโรงแรมเดียวกัน จนขึ้นถึงชั้น 32 อันเป็นชั้นที่บราลีพักความเลยแตกเมื่อโทมัสตามมาเจอ

“คุณชายจ้าวซัน...” โทมัสมองบราลี “เอ่อ...พบคุณหญิงแล้วใช่ไหมครับ”

บราลีมองขวับ จ้าวซันเลยต้องแนะนำตัวเอง และขอโทษที่ไม่ได้ไปรับเธอที่สนามบินด้วยตัวเอง บราลีมองอึ้ง ผิดคาดที่เพื่อนของพ่อยังหนุ่ม หล่อและเท่ จ้าวซันยื่นมือออกมาจะทักทายแบบฝรั่ง บราลีนึกหมั่นไส้เลยแกล้งยกมือไหว้แทน จ้าวซันทึ่งแต่แล้วก็กลับชอบใจยกมือไหว้ตอบ ส่วนบราลีเห็นท่าทีหยวนๆกวนๆของจ้าวซันก็ยิ่งหมั่นไส้มากขึ้นทุกที

เมื่อมาถึงโถงรับแขกห้องสวีทชั้น 32 จ้าวซันนัดก่อนแยกไปว่า ทุ่มครึ่งจะมารับไปทานข้าวและพาชมเมือง ฮ่องกงพูดล้อๆว่า “อย่าหนีไปไหนอีกล่ะ”

บราลีทำทีเล่นตัวว่าไม่อยากรบกวน เมื่อเขาบอก ว่าตนตั้งใจไว้แล้ว เธอจึงขอบคุณรวมทั้งขอบคุณสำหรับทุกอย่างในวันนี้ด้วย แต่พอจ้าวซันเข้าลิฟต์ไปแล้ว

บราลีบ่นงึมงำกับตัวเอง

“บอสซี่จัง เจ้ากี้เจ้าการ ทำตัวอย่างกับเป็นเจ้านาย...”

พลันก็ต้องสะดุ้งเมื่อประตูลิฟต์เปิดอีกครั้ง จ้าวซัน

บอกจากลิฟต์ว่า “อย่าลืมมือถือไว้ในห้องอีกล่ะ”

“เอ่อ...ค่ะ...” บราลีตอบเหวอๆจ้าวซันยิ้มให้ พอดีประตูลิฟต์ปิดลง...

ooooooo

จ้าวซันกลับไปหาไทไท แม่ใหญ่วัย 85 ปีที่ดูซีดขาวราวกับหินอ่อนแกะสลัก แต่ยังมีร่องรอยของความงามอยู่

ไทไททักจ้าวซันอย่างรักใคร่เอ็นดูว่า เป็นไท้เผ่งตัวจริงก็อย่างนี้แหละต้องยุ่งตลอดยี่สิบสี่ชั่วโมงเหมือนเต้ของลูกไทไทสั่งสอนย้ำเตือนอีกว่า

“แต่จำเอาไว้อย่าง ลูกต้องอย่าไว้ใจใครนะ โดยเฉพาะฉินเจียง ไอ้ลูกตาน้ำข้าว มันต้องการให้แม่ตาย แต่แม่ไม่ตายง่ายๆหรอก คอยดูแม่จะรอมัน...รอจุดจบของมัน” จ้าวซันไม่อยากให้ไทไทคิดมากบอกให้พักผ่อนดีกว่า แต่ไทไทก็ยังพูดอย่างห่วงใยว่า “อย่ากลัวนะอาซัน แม่จะคอยช่วยลูก อย่าลืมว่าลูกเป็นคนของตระกูลจ้าว...”

เมื่อกลับมาอาบน้ำสระผมที่ห้องนอนตัวเอง จ้าวซันยังจดจำทุกถ้อยคำที่ไทไทอบรม สั่งสอน และฝากฝังได้ในโอกาสต่างๆว่า

“...บ้านสี่ฤดูเป็นของลูก หลังคาสีเขียว หมายถึงทรัพย์สมบัติ ตึกอิฐสีแดงคือความแข็งแกร่ง ไม่มีผู้ใดทัดเทียม...หน้าบ้านเรา หันหาทะเล...ความยิ่งใหญ่จะไหลหลั่งมา ด้านหลังเป็นภูเขา... ผนึกความเป็นปึกแผ่น ตระกูลจ้าวของเราจะยิ่งใหญ่ชั่วนาตาปี...เก็บทุกอย่างไว้ลูก อย่าขาย อย่าคิดเหมือนฉินเจียง มันต้องการรื้อบ้านนี้ทำเป็นกาสิโน... อย่ายอมมันเด็ดขาด...อย่าคิดว่าแม่ไม่รู้ แม่รู้ทุกอย่าง...จ้าวไทไทรู้ทุกอย่าง...”

ไม่เพียงคำสั่งสอน สั่งเสีย หากดวงตาสีเทาเงิน ที่ไทไทจ้องมองจ้าวซันนั้น ยังแฝงด้วยอำนาจลึกล้ำน่ากลัวด้วย...

จ้าวซันแต่งตัวเสร็จออกจากห้องเพื่อไปรับบราลีตามนัดด้วยหัวใจเบิกบานและยังไม่หายตื่นเต้น...

ooooooo

นับแต่เจอจ้าวซัน บราลีมีเรื่องให้ตื่นเต้น แปลกใจตลอดเวลา ยิ่งเมื่อกลับเข้าห้องแล้วมีแมสเซนเจอร์

เอากล่องใส่ชุดราตรีสีดำเก๋ไก๋ทันสมัย กระเป๋าถือ รองเท้าส้นสูงมาให้ ทุกอย่างเข้าชุดกันอย่างไม่มีที่ติ ทั้งยังมีข้อความสั้นแนบมาด้วยว่า

อ่านละคร วันนี้ที่รอคอย ตอนที่ 2 วันที่ 9 มิ.ย. 56

โดย บทประพันธ์โดย วราภา จากบทละครโทรทัศน์ทางช่อง 7 โดย ปราณศักดิ์สวัสดิ์
กำกับการแสดงโดย : สยาม น่วมเศรษฐี
ควบคุมการผลิตโดย : บริษัท พอดีคำ จำกัด
โดยผู้จัด : ธงชัย ประสงค์สันติ/มณีรัตน์ ประสงค์สันติ
ออกอากาศเริ่มตอนแรก วันพฤหัสบดีที่ 13 มิ.ย. 2556
ที่มา ไทยรัฐ