อ่านละคร วันนี้ที่รอคอย ตอนที่ 3 วันที่ 15 มิ.ย. 56
ราชิดและโกศินมองมิถิลาอย่างไม่ไว้ใจแต่จำต้องนิ่งทั้งที่ไม่พอใจที่มีคนนอกเข้ามาในขบวนเมื่อออกจากห้องพัก โกศินระแวงว่าองค์รัชทายาทจะล่วงรู้แผนการของเรา จึงเอาไอ้หน้าจืดตัวกะเปี๊ยกนี่เข้ามา แต่ราชิดเชื่อว่าองค์รัชทายาทยังทรงพระเยาว์ อาจจะต้องการเพื่อนเล่นเพื่อนคุย ทั้งทหารคนนั้นก็บอบ
บางกระดูกอ่อนขนาดนั้น ถ้าเกิดอะไรขึ้นจะทำอะไรได้ ทั้งสองยิ้มให้กันอย่างร้ายกาจ
พอรัชทายาทถามว่าตกใจอะไร มิถิลากลัวจะเสียความลับ เธอปฏิเสธว่าไม่มีอะไร แล้วขอไปประจำเวรที่ระเบียงยืนขนลุกขนพองอยู่คนเดียว...
ooooooo
เพราะไม่ยอมไปสอนภาษาอังกฤษให้ผิงอัน บราลีมีเวลาจึงจะพาหลานๆของหลินจื้อเหม่ยไปเที่ยวดิสนีย์แลนด์กัน พอหลินจื้อเหม่ยรู้ก็บอกให้รอเดี๋ยวจะไปด้วย ขอเวลาแต่งตัวแป๊บเดียว แต่แอบขึ้นไปโทร.บอกจ้าวซัน
จ้าวซันกำลังฟังเทเรซ่ารายงานการเคลื่อนไหวขององค์รัชทายาทอยู่ พอรู้ว่าบราลีจะพาหลานๆ ของหลินจื้อ– เหม่ยไปเที่ยวดิสนีย์แลนด์และไม่ยอมไปสอนภาษาอังกฤษให้ผิงอัน เขาบอกหลินจื้อเหม่ยให้ถ่วงเวลาบราลีไว้ หลินจื้อเหม่ยถ่วงเวลา จนจ้าวซันส่งผิงอันกับอาม่าตามมาที่บ้าน บราลีรู้ทันทีว่าต้องเป็นฝีมือของหลินจื้อเหม่ยแน่ๆ จ้องหน้าเพื่อนตาแทบถลนถาม
“เธอถ่วงเวลาฉัน เพื่อโทร.ตามผิงอัน” หลินจื้อเหม่ยบอกว่าตนอยากให้เธอมีความรับผิดชอบ
ระหว่างนั้น อาหลี่ลงจากรถมาพูดเบาๆ กับบราลีไม่อยากให้ผิงอันได้ยินว่า
“มิสภีมะมนตรีครับ คุณจะไปเที่ยวที่ไหน กรุณาบอกเลยครับ ผมจะบริการคุณกับเพื่อนๆคุณเอง คุณชายใหญ่ขอให้คุณช่วยพาหนูผิงอันของเราไปเที่ยวด้วยนะครับ กรุณาอย่าปฏิเสธเลยนะครับ คุณชายใหญ่บอกคุณผิงอัน ว่า...คุณจะชวนคุณหนูไปสอนภาษาอังกฤษนอกสถานที่ ทำให้คุณหนูผิงอันมีความสุขมากๆ ถ้าคุณหนูผิงอันทราบว่าคุณไม่เต็มใจจะพาเธอไป เธอคงจะเสียใจมากเลยครับ”
บราลีแค้นใจหาว่าจ้าวซันใช้เด็กมาบีบตน แต่อีกใจก็สงสารผิงอันเลยต้องตกกระไดพลอยโจน แต่ก็ยังอดฮึดฮัดฟัดเฟียดใส่ทั้งอาม่าและผิงอันไม่ได้ เดินอ้าวๆเหมือนจงใจเดินหนี พอผิงอันตามก็บอกว่าอย่าตาม ผิงอันบอกว่าก็พี่อย่าหนีซิ บราลีหันกลับมาเผชิญหน้าผิงอันพูดขึงขังว่า
“พี่ไม่ได้มีปัญหากับเธอ แต่พี่ไม่ชอบวิธีการของคุณชายจ้าวซัน พี่ไม่รู้ว่าพี่ชายใหญ่ของเธอคิดอะไร ทำอะไรอยู่ เขาเหมือนผี...เขาโผล่ไปในทุกที่ที่พี่ไป ทุกๆคนที่พี่เจอก็กลายเป็นคนรอบตัวเขาหมด”
“พี่ชายใหญ่คือจ้าวซัน ไม่มีใครในฮ่องกงไม่รู้จักจ้าวซัน” บราลีบอกว่ามันไม่ใช่อย่างนั้น ผิงอันถามว่า แล้วมันยังไงล่ะ พอดีอาม่าเข้ามาบอกว่าเหนื่อยสงสารอาม่าเถอะ บราลีได้ทีบอกผิงอันให้พาอาม่ากลับไปเสีย
“ไม่...พี่บรี ถ้าพี่ข้องใจอะไรเกี่ยวกับพี่ชายใหญ่ พี่ก็ถาม ถามมาให้หมด ให้หายสงสัย แล้วก็กลับไปสอนภาษาอังกฤษให้ผิงอัน ผิงอันต้องการพี่...ผิงอันเกิดมามีแต่ความเหงา...ไม่มีความสุข...ไม่มีทางออก แต่พอผิงอันได้รู้จักพี่ ผิงอันรู้สึกว่าโลกนี้น่าสนุก พี่ทำให้หนูมีกำลังใจที่จะทำตัวให้เก่งกะเขาบ้าง จะได้ออกไปดูโลกกว้าง ถ้าพี่ทิ้งหนู...หนูก็คงต้องกลับไปอยู่ในโลกเดิม โลกที่แคบๆ โลกที่ทำให้หนูรู้สึกตัวว่าไร้ค่า ไม่มีประโยชน์อย่างที่สุด” ผิงอันน้ำตาไหลพรากๆ
บราลีอึ้ง ซีด พูดอะไรไม่ออกอีกเลย
ooooooo
วันนี้ฉินเจียงเข้าออฟฟิศ แต่มาถึงก็ก่อเรื่อง บังคับให้ซ่างกวานซิงเอาทองไปขาย ซ่างกวานซิงไม่ยอมทำตามบอกว่าถ้าคุณชายใหญ่รู้ ตนตายแน่
ผลคือซ่างกวานซิงถูกเกาเฟยคนสนิทของฉินเจียงตบหน้าหงายล้มลง โชคดีที่จ้าวซันผลักประตูเข้ามาเห็น ซ่างกวานซิงล้มเลือดกบปากอยู่จึงเข้าประคองถามว่าทำอะไรซ่างกวานซิง ฉินเจียงโต้ว่าตนเป็นไท้เผ่ง จะลงไม้ลงมือกับลูกน้องบ้างจะเป็นไรไป
“มีผู้บริหารที่ไหนเขาใช้กำลังกับพนักงานบ้าง ฉินเจียง แกมัน...”
ฉินเจียงขัดขึ้นว่า หยุดวิพากษ์วิจารณ์ตนเสียที ตนไม่เข้ามาทำงานก็ด่า นี่ก็เข้ามาแล้วไง และที่ทำนี้ ก็เป็นวิธีดัดสันดานพนักงานของตน แล้วสั่งซ่างกวานซิง ให้ไปทำตามที่ตนสั่งเดี๋ยวนี้ จ้าวซันถามว่าทำอะไร
“ผมจะขายทอง ทองของผมกำลังราคาดีผมจะปล่อย มันต้องทำตามที่ผมต้องการ อยากให้ผมทำงาน พี่ก็อย่ามาจุ้นจ้าน มันจะทำให้เสียระบบ”
ฉินเจียงมองหน้าจ้าวซันอย่างท้าทาย จ้าวซันจ้องหน้าฉินเจียงอย่างแค้นใจ หลังจากนั้นเขาขึ้นไประงับสติอารมณ์บนดาดฟ้า ครู่หนึ่งเทเรซ่าเอาโทรศัพท์ขึ้นไปให้ บอกว่าหลินจื้อเหม่ยโทร.มา
หลินจื้อเหม่ยโทร.มารายงานว่าบราลียอมสอนภาษาให้ผิงอันแล้ว ตอนนี้คงกำลังสอนอยู่ร้านกาแฟสักร้านแถวๆเกาลูน ไม่ต้องกังวล จ้าวซันขอบใจ โล่งอก เทเรซ่าพลอยยิ้มแย้มบอกว่าเบาใจไปได้คนหนึ่ง แล้วขอไปดูแลซ่างกวานซิง
เต๋อเป่าเข้ามาหาจ้าวซัน เขาบอกว่า ฉินเจียงขายทอง เต๋อเป่าบอกว่า “ทองของเขา ช่างเขาเถอะคุณชาย”
“มันขายทองเพื่อจะเอาเงินไปลงทุนซื้ออาวุธสงครามที่จะขายให้พวกคนชั่วเอาไปจัดการกับคนบริสุทธิ์ที่คีรีรัฐไงล่ะ” จ้าวซันพูดอย่างเจ็บปวดใจ
ooooooo
ที่แท้บราลีไม่ได้สอนภาษาให้ผิงอันแต่พากันกลับมาที่ออฟฟิศจะขึ้นไปหาจ้าวซัน บราลีทั้งปดและหลอกพวกเจ้าหน้าที่ที่เกี่ยวข้องจนขึ้นไปถึงห้องทำงานของจ้าวซัน
“นั่นค่ะ ห้องทำงานพี่ชายใหญ่ ไปค่ะ จะได้คุยกับพี่ชายใหญ่ให้รู้เรื่อง”
พอดีเทเรซ่ามาเจอถามว่ามาได้ยังไง มีธุระอะไร ทำไมไม่บอกก่อน และมากับใคร ผิงอันบอกว่าตนมาคนเดียว พี่ชายใหญ่อยู่ในห้องใช่ไหม เทเรซ่าบอกว่าไม่อยู่ บราลีแอบฟังอยู่ค่อยๆถอยหลบไป
ฉินเจียง เกาเฟย และไอ้สือขึ้นไปหาจ้าวซันบนดาดฟ้า ฉินเจียงบอกว่าธุระของตนเสร็จและจะกลับแล้วทีหลังก็อย่ามาว่าตนว่าไม่เข้าออฟฟิศอีก จ้าวซันมองฉินเจียงบอกเขาว่า “ฉินเจียง แกแปลกไปมาก”
ฉินเจียงบอกว่าคนเราต้องมีพัฒนาการ จ้าวซัน สวนไปทันทีว่าแบบนี้ไม่ใช่พัฒนาการแต่เขาเรียกว่าเสื่อม
“คนที่เสื่อมคือพี่!! จ้าวซัน เวลาของพี่ใกล้จะหมดแล้ว เลิกครอบงำตระกูลเราได้แล้ว”
“คนที่ขายทองในเวลานี้เรียกว่าโง่อย่างที่สุด ใครมันเป็นกุนซือแนะนำให้แกหาเงินวิธีนี้ ฉินเจียง
พี่ขอเตือนว่าแกควรจะไล่มันออกไปเสีย เพราะมันต้อง หวังร้ายกับแกแน่”
ฉินเจียงไม่เพียงไม่ฟัง หากยังปรามจ้าวซันว่า “ผมขอเตือนพี่ว่า จงเตรียมตัวเผชิญหน้ากับความเปลี่ยนแปลงครั้งใหญ่ไว้ให้ดี ผมกำลังจะก้าวไปอีกขั้น ไปอยู่ในระดับที่พี่ตามไม่ทัน แล้วพี่จะรู้ว่า คนที่เดินเกมผิด คือตัวพี่เอง!”
“ฉินเจียง! อย่ายุ่งกับพวกต่างชาติพวกนั้น...เต้รัก แกมากนะ เต้บอกให้พี่ช่วยดูแลแก”
“เอาเต้มาอ้างตลอดเวลา เอาความหวังดีห่วงใยมา อ้างตลอดเวลา ถอดหน้ากากซะทีสิจ้าวซัน ผมรู้นะว่า ความจริงพี่ไม่ใช่คนดีอย่างที่พยายามแสดงหรอก”
“ดีแล้วที่แกรู้!” จ้าวซันจับคอเสื้อฉินเจียง ทุกคนตกใจ บราลีที่แอบดูอยู่ตาโต จ้าวซันพูดอย่างโกรธจัดว่า “เพราะฉะนั้น แกระวังไว้ให้ดี เพราะตัวจริงของฉันทำได้ทุกอย่างเพื่อหยุดแก ฉันขอบอกว่า ฉันทำได้ทุกอย่างจริง เพราะคนอย่างฉันมันไม่มีอะไรจะเสียอีกแล้ว”
เจอของจริงเข้า ฉินเจียงก็ปอด สั่งลูกน้องถอย จ้าวซันบอกเต๋อเป่าว่าจะทำอะไรก็ไป ตนอยากอยู่คนเดียวสักพัก เต๋อเป่าละล้าละลังยังเป็นห่วงจ้าวซัน เลยถูกเสียงดังใส่ว่า
“แกเลิกมองฉันด้วยสายตาอย่างนั้นได้ไหม ไม่ต้องมาสงสารเห็นใจฉัน แค่ออกไป!!”
เต๋อเป่าจึงรีบออกไป จ้าวซันยืนนิ่งทอดสายตา ไปข้างหน้าคิดอะไรเงียบๆ ส่วนบราลีที่แอบฟังอยู่สะดุ้งโหยงกับท่าทีดุดันของจ้าวซัน ตัดสินใจไปดีกว่า แต่จ้าวซันหันมาเห็นเสียก่อน บราลีตกใจหน้าซีดเผือดรีบชี้แจง
“เปล่านะ เปล่าๆๆ ฉันไม่รู้ไม่เห็นอะไรเลยนะ...”
บราลีวิ่งอ้าวทันที จ้าวซันรีบตามไป...
ooooooo
อ่านละคร วันนี้ที่รอคอย ตอนที่ 3 วันที่ 15 มิ.ย. 56
โดย บทประพันธ์โดย วราภา จากบทละครโทรทัศน์ทางช่อง 7 โดย ปราณศักดิ์สวัสดิ์กำกับการแสดงโดย : สยาม น่วมเศรษฐี
ควบคุมการผลิตโดย : บริษัท พอดีคำ จำกัด
โดยผู้จัด : ธงชัย ประสงค์สันติ/มณีรัตน์ ประสงค์สันติ
ออกอากาศเริ่มตอนแรก วันพฤหัสบดีที่ 13 มิ.ย. 2556
ที่มา ไทยรัฐ