อ่านละคร ปี่แก้วนางหงส์ ตอนที่ 5 วันที่ 1 พ.ย.61
สุดเห็นเพียรเศร้า เงียบ ถามคำตอบคำ ก็ไม่สบายใจบอกพิกุลขณะเข้าครัวให้ไปคุยกับแม่ให้รู้ความทีเถิด พิกุลถามเพียรว่าแม่โกรธที่ตนดื้อใช่ไหม แม่โกรธก็ได้แต่ตนขอยืนยันว่าเราไม่ผิดไม่จำเป็นต้องหนีหน้าใคร“เอ็งไม่กลับสุพรรณเพราะคุณหลวงใช่ไหม” เพียรโพล่งถาม พิกุลตอบเบาๆว่าใช่ เพียรตัดพ้ออย่างผิดหวังว่า “ความรักความห่วงใยของแม่ มันคงไม่มีค่าเท่าที่เอ็งห่วงคุณหลวง แต่ที่ยิ่งกว่านั้นคือเอ็งไม่ห่วง
แม้กระทั่งตัวเอง...เอ็งมันหูหนวกตาบอดไปแล้ว” เพียรพูดเสียงสั่นแล้วยกสำรับจางวางออกไป
“ถ้าแม่เห็นว่าสิ่งที่ฉันรู้สึกกับคุณหลวงเป็นเรื่องไม่สมควร ฉันก็พร้อมจะกลับไปกับแม่จ้ะ”
เพียรหันมองเห็นสายตาพิกุลก็เข้าใจความรู้สึกของลูก สินกำลังเอาของมาเก็บได้ยินแม่ลูกคุยกันก็นึกห่วงพิกุล เมื่อพิกุลกลับห้องนอน ก็หยิบปี่ออกมาแนบไว้ที่หัวใจ พึมพำเศร้า...
“ขอให้แม่เข้าใจพิกุลสักนิดเถิดเจ้าค่ะ”
จากแสงจันทร์ที่ส่องเข้ามาทางหน้าต่าง นอกจากเห็นพิกุลกอดปี่เศร้าแล้ว ยังมีเงาร่างของท่านจันมองพิกุลเศร้าไม่ต่างกัน...
คืนเดียวกันนี้ หลวงราช หลวงโชติ และหลวงแจ่มไปเที่ยวยูไนเต็ดคลับกันประสาหนุ่ม แต่คืนนี้หลวงราชรู้สึกถึงสายตาผิดปกติของนักเที่ยวในคลับ ที่พากันมองตนและซุบซิบหัวเราะกันอย่างไม่ปิดบัง หลวงราชยังงงๆ กับสายตาและกิริยาของนักเที่ยวเหล่านั้น จนหลวงโชติกับหลวงแจ่มลากไปถามว่า
“ไอ้คุณยศ เล่ามาเดี๋ยวนี้ว่าที่เขากระซิบกันมันจริงหรือไม่”
หลวงราชมองไปจึงเห็นหญิงดาวกับหญิงเดือนอยู่ในกลุ่มนักเที่ยวเหล่านั้น หลวงโชติจึงเล่าสิ่งที่ได้ยินมาว่า หญิงดาวกับหญิงเดือนพูดไปทั่วคลับว่า
คุณยศถูกผู้หญิงหลอกให้ปกป้องศักดิ์ศรีจากพวกฝรั่ง โดยหารู้ไม่ว่าเขาสมยอมกันแล้ว
หญิงดาวกับหญิงเดือนแย่งเข้ามาฉอเลาะหลวงราชว่าพี่ยศเป็นอิสระแล้วคงมีเวลาไปสำราญกับตน หญิงเดือนอ้อนว่าอยากจะล่องเรือไปปีนังเหลือเกิน หลวงราชตอบอย่างไม่ถนอมน้ำใจว่า
“พี่พอใจจะอยู่กับเรือน กับคนที่พี่อยากอยู่ด้วยมากกว่า”
หญิงดาวถามว่า หญิงที่ต้องมือชายมาแล้วนั่นหรือ เมื่อหญิงดาวเปิดช่อง หญิงเดือนถล่มซ้ำทันที
“พี่ยศเจ้าคะ แม่นั่นมันร้อยเล่ห์มารยา แสร้งทำตัวน่าสงสาร แท้จริงแล้วก็ยั่วฝรั่งด้วยอยากเทียบชั้นเท่านั้น พี่ยศตามมันไม่ทันดอกเจ้าค่ะ”
หลวงโชติกับหลวงแจ่มอึ้งที่สองหญิงใส่ความพิกุลอย่างไม่เกรงใจจึงแยกตัวไป ไม่อยากยุ่งด้วย ปล่อยให้หลวงราชอยู่กับสองหญิง หลวงราชติงสองหญิงว่า ใส่ความคนอื่นมันไม่งาม
สองหญิงยิ่งได้ใจช่วยกันแก้ตัวว่า จะว่าตนใส่ความได้อย่างไรในเมื่อตนอยู่ในงานรู้เห็นทุกอย่างกับตาซ้ำยั่วยุว่า
“คนที่นี่เขารู้ทันนังบ้านนอกนั่นแล้วเจ้าค่ะ ยิ่งรู้ว่าพี่ยศเชิดชูมัน เขาจะยิ่งเห็นพี่ยศเป็นตัวตลกเจ้าค่ะ”
แล้วสองหญิงก็ยุให้ลืม “นังบ้านนอก” นั่นเสีย ตนทั้งสองพร้อมอยู่ตรงนี้แล้ว พลางเข้าเกาะแขนหลวงราชคนละข้าง หลวงราชแกะมือสองหญิงออก แล้วออกจากคลับไปไม่แยแสกับสองหญิงที่ยืนเก้อเลย
ฝ่ายสิน แม้ตัวเองจะเจ็บปวดที่พิกุลไม่มีใจให้ แต่ด้วยความรักที่มีต่อพิกุลก็พยายามที่จะให้หลวงราชกับพิกุลได้สมหวัง ดักบอกหลวงราชที่เก็บดอกปีบที่แซมผมพิกุลเมื่อคืนนั้นว่า
“เก็บดอกปีบนั้นไว้ให้ดีนะขอรับ...กระผมเตือนด้วยความหวังดี เพราะคุณหลวงคงจะได้มองแต่ของที่อยู่ในมือเวลาที่คิดถึงพิกุลเท่านั้น”
หลวงราชโมโหที่ถูกสินยั่วถึงขั้นชกต่อยกัน
สินยังคงยั่วเพื่อให้หลวงราชฮึดว่า
“ถึงหัวใจของพิกุลอยู่ที่คุณหลวง แต่คุณหลวงก็ใช่จะครอบครองพิกุลได้ง่ายๆ วันใดที่แม่เพียรพาพิกุลกลับเมืองสุพรรณ วันนั้นจะเป็นวันของกระผม”
“ถ้าเอ็งกล้าหักหาญน้ำใจคนที่เอ็งรัก เอ็งมันก็แค่คนเห็นแก่ตัว”
“เช่นนั้นก็จงสำแดงความกล้าหาญเถิดขอรับ...เพราะไอ้คนเห็นแก่ตัวเช่นกระผม จะได้เป็นเจ้าของพิกุลโดยที่คุณหลวงจะได้แต่มองเท่านั้น”
สินเย้ยยั่วหลวงราชแล้วเดินผละไป หลวงราชตามกระชากสิน แล้วชกจนมุดเข้ามาแยกทั้งสองออกจากกัน สินมองหลวงราช เอ่ยเศร้าเมื่อคิดที่จะช่วยให้พิกุลสมหวังในรัก...
“กระผมปลุกใจคุณหลวงได้เพียงเท่านี้ขอรับ”
ooooooo
เช้าวันนี้พอสินกินข้าวอิ่ม จางวางพ่วงก็บอกให้เขียนเวลาตกฟากให้ บอกว่าจะไปวัด เพียรถามว่าจะเอาไปทำไม จางวางบอกว่าจะเอาไปให้ขรัวตาดูดวงสินกับพิกุลว่าสมพงศ์กันดีหรือติดขัดอะไรจะได้หาทางช่วย
เพียรถามว่าจะให้เด็กสองคนออกเรือนด้วยกันรึ พิกุล สิน และเอื้อยต่างมองหน้ากันอย่างกลืนไม่เข้าคายไม่ออก จางวางพูดต่อหน้าทุกคนว่า
“ในเมื่อลูกมันสมัครใจจะอยู่ที่นี่ ก็มีแต่วิธีนี้ที่จะสยบขี้ปากชาวบ้านไม่ให้ป้องปากนินทากันว่าลูกเราเจออะไรมาบ้าง” เพียรแย้งว่าเมื่อเรารู้ว่าลูกสาวเรามิได้ถูกหยามเกียรติแล้วจะสนใจคนอื่นทำไม “แม่เพียรนึกถึงหน้าตาท่านเจ้าคุณไว้ให้มากเถอะ ท่านอุปถัมภ์วงก็เพราะพิกุล แต่หากชื่อเสียงมันฉาวโฉ่เสียแล้ว ไปออกงานที่ไหน ท่านเจ้าคุณคงไม่พ้นอับอายไปด้วย”
เพียรเงียบ มองพิกุล สินและเอื้อยอย่างเห็นใจ จางวางบอกว่าครั้นจะจับผูกข้อไม้ข้อมือเสียตอนนี้ก็ยังเห็นแก่ใจมันอยู่บ้าง เดี๋ยวจะหาว่าพ่อบังคับให้แต่งเพียงแก้อาย มิได้เห็นว่าเป็นเรื่องสำคัญ
ฝ่ายเจ้าคุณกับคุณหญิงก็มีความเห็นต่างและโต้เถียงกัน เมื่อคุณหญิงจะกัน “นังลูกเจ๊ก” ที่เจ้าคุณหมายตาให้หลวงราช เพื่อให้คุณหลวงหันมาแลคนที่ตนหนุนอยู่ จนเจ้าคุณอ่อนใจบอกว่าตามใจคุณหญิง
แต่หากวันใดตายศเตลิดไปเพราะเกินทน คุณหญิงก็ไปตามเองก็แล้วกัน
แต่พอคุณหญิงถามมุดว่าคุณหลวงทำธุระเสร็จหรือยัง จะได้เรียกไปเรือนเจ้าคุณยุทธนากัน พอมุดบอกว่าคุณหลวงเสร็จธุระและออกไปแล้ว คุณหญิงตวาดถามว่า เจ้านายเอ็งไปไหน มุดส่ายหน้าว่าไม่รู้
ที่บ้านบูรพาเคหาสน์...พุดกรองร้องไห้เสียใจที่หนูตะเภาหาย โทษตัวเองว่าไม่น่าเปิดกรงไว้เลย สารภีบอกว่าอาจถูกแมวตะปบตายไปแล้ว
ขณะนั้นชบาเข้ามาบอกสารภีว่าคุณหลวงมารออยู่ที่ห้องรับรองแขก สารภียิ้มดีใจรีบออกไป
หลวงราชต้องการมาทวงลิ่มแบ่งชาที่สารภีเคยรับปากว่าจะหาให้ ถามว่าสารภีลืมไปแล้วหรือไม่
“ไม่ลืมเจ้าค่ะ เพียงแต่ยังไม่ถึงเวลาจะให้”
หลวงราชถามว่าแล้วเมื่อไหร่ล่ะ สารภีตอบเป็นนัยว่า
“ของของตัวที่จะยกให้ใครอื่น ก็ต้องแน่ใจว่าเขาจะไม่เอาไปทิ้งขว้างเจ้าค่ะ”
“เช่นนั้น หล่อนก็แน่ใจเถิด”
หลวงราชมองตาจนสารภีหวั่นไหว เอาลิ่มแบ่งชาให้ หลวงราชบอกว่าจะเก็บของของหล่อนไว้ให้ดีทีเดียว สารภีเตือนให้ระวังของมีคมทั้งยังไม่เคยมือ อาจทำให้เลือดตกยางออกได้ แม้จะเล็กแต่โดนที่สำคัญก็ทำให้สาหัสได้
เมื่อสารภีเดินมาส่งที่ประตูใหญ่หน้าบ้าน หลวงราชบอกว่าตนลืมหมวก สารภีจึงไปหาให้ ระหว่างนั้นหลวงราชเห็นพุดกรองแอบมองตนอยู่จึงเดินไปหา พุดกรองเห็นลิ่มแบ่งชาในมือหลวงราชก็กลัวถอยห่าง หลวงราชถามว่ากลัวรึ
“ของคุณสารภีนี่เจ้าคะ”
หลวงราชถามว่าเคยเห็นหรือ พุดกรองตอบกลัวๆว่าเจ้าค่ะ หลวงราชบอกว่า
“สารภีเขาใช้ตอนชงชาให้เตี่ยของหล่อน”
พุดกรองมองลิ่มแบ่งชาในมือคุณหลวงแล้วส่ายหน้า หลวงราชเลยว่าพุดกรองคงเห็นที่สารภีใช้ประจำไม่ใช่อันนี้ ปลอบว่ามันไม่น่ากลัวหรอก แต่ของมีคมเช่นนี้อยู่ห่างๆไว้เป็นดี
พุดกรองดึงลิ่มไปจากมือหลวงราช บอกว่าคุณสารภีใจร้าย แล้วทำท่าเงื้อลิ่มอย่างที่สารภีแทงจีนสง แทงไปในอากาศ หลวงราชตกใจที่เด็กน้อยพุดกรองเลียนแบบสารภีอย่างคล่องแคล่ว ถามว่าสารภีทำแบบนี้กับใคร รู้จักหรือไม่ ไม่ทันที่พุดกรองจะตอบ สารภีก็บอกชบาที่เดินตามหลังมาพร้อมกรงหนูตะเภาว่า
อ่านละคร ปี่แก้วนางหงส์ ตอนที่ 5 วันที่ 1 พ.ย.61
ละคร ปี่แก้วนางหงส์ บทประพันธ์โดย เสน่ห์ โกมารชุนละคร ปี่แก้วนางหงส์ บทโทรทัศน์โดย บลูลาวา
ละคร ปี่แก้วนางหงส์ กำกับการแสดงโดย แมน เมธี
ละคร ปี่แก้วนางหงส์ ผลิตโดย บริษัท เมกเกอร์ เจ กรุ๊ป จำกัด
ละคร ปี่แก้วนางหงส์ ควบคุมการผลิตโดย จริยา แอนโฟเน่
ที่มา ไทยรัฐ