อ่านละคร ริมฝั่งน้ำ ตอนที่ 11 วันที่ 9 ต.ค.61
ที่วัด...พฤกษ์นั่งอยู่หน้าโลงศพแม่ มีไตรทศกับไอลดานั่งใกล้ๆเป็นเพื่อน วีนัสเข้าไปขอโทษที่ตนดูแลคุณป้าไม่ดี พฤกษ์ถามตาขวางว่าพูดได้แค่นี้หรือ ตนฝากแม่ไว้กับคนไม่มีความรับผิดชอบ ตวาดใส่“แม่ผมตายเพราะความไม่เอาไหนของคุณ ได้ยินไหม แม่ผมตายเพราะอานัสกับคุณ ออกไป อย่าให้ผมเห็นหน้าอีก ออกไปก่อนที่ผมจะฆ่าคุณ!”
วีนัสไม่ขยับ ธนพัต ไอลดากับคณิตาจึงช่วยกันดึงวีนัสออกไป
อานัสถูกมองว่าเป็นคนทำให้บุษกรตกน้ำตาย ธงชัยที่ลงไปช่วยบุษกรด้วยกันเป็นพยานยืนยันว่าอานัสไม่ได้ทำถ้าอานัสทำจริงจะตะโกนให้คนไปช่วยทำไม
“คนเคยผิดก็เหมือนมีชนักปักหลัง ต่อให้ทำดีแทบตายก็ไม่มีใครเห็น” ชาญชัยพูดอย่างอ่อนใจเมื่อนึกถึงสิ่งที่อานัสเคยทำไม่ดีไว้ แต่พอถามอานัสว่าผลักคุณบุษกรตกน้ำหรือเปล่า อานัสถามว่าตนจะฆ่าแม่พฤกษ์ทำไม เขาเป็นเพื่อนคุณปู่ ถึงตนจะเกลียดพฤกษ์ แต่ก็ไม่เลวขนาดฆ่าคนแก่ ร้องไห้อ้อนวอน...
“คุณปู่เชื่อผมสักคนเถอะครับ เชื่อผม...สักคน ผมไม่ได้ฆ่าใคร...”
ชาญชัยได้แต่มองอานัสที่ร้องไห้หนักด้วยความทรมานใจ
ooooooo
ที่วัด...พฤกษ์นั่งอยู่หน้ารูปแม่ ไตรทศกับไอลดา ช่วยกันต้อนรับแขกที่มางาน จู่ๆเนมก็ตรงดิ่งเข้าไปหาพฤกษ์เร็วจนไตรทศกับไอลดาขวางไม่ทัน ส่วนวีนัสยืนมองพฤกษ์กับเนมอยู่มุมหนึ่ง
เนมเข้าไปกุมมือพฤกษ์น้ำตาหยด แสดงความเสียใจ พฤกษ์มองเนมอย่างขอบคุณ เมื่อพระสวดเสร็จ
แขกกลับไปหมดแล้ว วีนัสเข้าไปจุดธูปไหว้มองโลงอย่างเจ็บปวด เอ่ยเสียงเครือน้ำตาอาบแก้มว่า
“คุณป้าขา ไม่มีคุณป้าคอยยิ้ม คอยให้กำลังใจหนูอีกแล้ว...อาจารย์พฤกษ์ต้องเสียคนที่รักที่สุด คนที่รักยิ่งกว่าชีวิต...ถึงก้มกราบขอโทษกี่ร้อยกี่พันครั้ง ก็ลบล้างความผิดพลาดของหนูไม่ได้เลย ถึงจะพยายามแค่ไหน หนูก็ดูแลคุณป้าอย่างดีที่สุดไม่ได้ ความไม่เอาไหนของหนู มันทำลายเวลาแห่งความสุขของคุณป้ากับอาจารย์พฤกษ์ไปหมดแล้ว” วีนัสร้องไห้จนตัวโยน
พฤกษ์เห็นความเสียใจของวีนัส แต่ตัวเองก็เจ็บปวดเกินกว่าจะเข้าไปปลอบใครได้...
เสร็จงานของแม่แล้ว พฤกษ์เก็บเถ้ากระดูกของแม่ไปวางไว้คู่กับพ่อ วางพวงมาลัย เอ่ยน้ำตาไหลว่า
“พ่อครับ ยกโทษให้ผมด้วยที่ผมดูแลแม่ไม่ดี”
เมื่อกลับถึงบ้าน ไอลดาบอกให้พฤกษ์ไปอยู่กับไตรทศสักพักปิดบ้านนี้ไว้ก่อน ไตรทศบอกไอลดาให้ไปช่วยเก็บข้าวของไปกันวันนี้เลย พฤกษ์ถามว่ากลัวตนจะเป็นบ้าหรือ
“ใช่สิวะ แกไม่กินไม่นอนตลอดงานศพ พฤกษ์ ถ้าแม่รู้ว่าแกเป็นแบบนี้แม่จะเสียใจมาก” ไอลดาเตือน
“แม่ไม่รู้ ไอ แม่ไม่อยู่กับฉันแล้ว ฉันอยากให้แม่อยู่กับฉันนานที่สุดแต่คนที่เอาชีวิตแม่ไปคือไอ้เอิร์ธ แล้วก็วีนัสที่บ้านร่มไม้ฯ” พฤกษ์พูดแล้วหันวิ่งเตลิดไปเลย ไตรทศกับไอลดาตกใจรีบวิ่งตามไป
พฤกษ์วิ่งไปที่บ้านวีนัส เจออานัสอยู่กับวีนัสก็พุ่งเข้าไปชกอานัสจนกระเด็น ตะโกน
“แกต้องชดใช้ให้แม่ฉันในคุก” แล้วจะเข้าไปซ้ำอีก แต่ถูกไตรทศดึงแขนไว้ “จับมันทศ จับไอ้ฆาตกร”
วีนัสเตือนสติว่าอย่ากล่าวหากันลอยๆ ต้องให้โอกาสเอิร์ธพิสูจน์ตัวเอง
“ถ้าจะลงโทษเอิร์ธ ขอให้ผมได้รับผิดชอบด้วย” ชาญชัยพูดก่อนเดินเข้ามา บอกพฤกษ์ว่า “คุณบุษกรเป็นเพื่อนที่ดีของผม ถ้าหลานผมมีส่วนทำให้คุณบุษกรต้องจากเราไป ก็เพราะผม...ผมเลี้ยงหลานไม่ดี”
ไตรทศขอสอบปากคำทุกคนที่อยู่ในเหตุการณ์และขอดูกล้องวงจรปิดที่นี่ทุกตัว อานัสตอบทันทีว่าตนพร้อม ชาญชัยขอโทษพฤกษ์บอกว่าจะให้ตนขอโทษยังไงก็ได้ถ้าจะแบ่งเบาความทุกข์ของเขาได้บ้าง
พฤกษ์มองหน้าชาญชัยหันหลังเดินไปอย่างทำใจไม่ได้ ไอลดาบอกวีนัสว่าขอเวลาให้พฤกษ์ทำใจหน่อยเพราะแม่เป็นทุกสิ่งทุกอย่างของเขา
“ค่ะ...ฉันก็เคยสูญเสียครอบครัว ฉันเข้าใจความรู้สึกของอาจารย์” วีนัสเอ่ย
ไตรทศขอคุยกับอานัสเป็นคนแรก ชาญชัยมองตามอานัสไป วีนัสเข้าไปกุมมือเขาอย่างให้กำลังใจ แต่ไม่ทันไรธงชัยก็วิ่งหน้าตื่นเข้ามาบอกว่าแย่แล้ว ตำรวจมาที่บ้านร่มไม้ฯ!
ตำรวจแจ้งว่ามีคนไปแจ้งความไว้ว่าแม่ถูกแก๊งต้มตุ๋นแชร์ลูกโซ่ที่นี่หลอกเอาเงินไป ผู้สูงอายุถูกเจ้าหน้าที่ทำร้าย ขโมยของ โตมรร้อนตัวบอกว่าตนไม่ได้แจ้งความ ธงชัยคาดว่าคงซุบซิบกันดังไปถึงข้างนอก
“แล้วที่ร้ายแรง มีผู้สูงอายุตกน้ำเสียชีวิต ยังไงก็ต้องขอเชิญเจ้าของไปให้ปากคำที่โรงพักเดี๋ยวนี้ครับ”
ทุกคนมองวีนัสที่ยังตั้งตัวไม่ติด...แต่พอรุ่งขึ้นวีนัสก็เรียกประชุม สว.ทั้งหมดประกาศปิดบ้านร่มไม้ชายคา เพราะตนไม่มีความสามารถพอที่จะดูแลได้ พูดกับทุกคนอย่างสะเทือนใจว่า
“หนูดูแลรับผิดชอบชีวิตใครไม่ได้เลย เหมือนที่อาจารย์พฤกษ์พูด...หนูไม่ควรทำให้ใครต้องจากไปแบบคุณป้า บุษกรอีก หนูขอรบกวนให้ทุกคนเก็บของ ท่านใดที่ไม่มี ญาติมารับ หนูจะจัดรถไปส่งตามที่ต้องการค่ะ”
สว.ทุกคนตกใจ อึ้ง นึกไม่ถึงว่าวีนัสจะตัดสินใจปิดบ้านร่มไม้ชายคา
ไตรทศถามพฤกษ์ว่ารู้หรือยังว่าวีนัสจะปิดบ้านร่มไม้ฯ ไอกำลังไปรับแม่ พฤกษ์บอกว่าดีแล้วจะได้ไม่มีใครตายเหมือนแม่ตนอีก ไตรทศบอกว่าจากการเค้นอานัสและสอบปากคำทุกคนรวมทั้งดูกล้องวงจรปิดที่บ้านร่มไม้ฯหมดแล้ว แม่ลื่นและอานัสลงไปช่วยแม่จริงๆ พฤกษ์อึ้งอย่างนึกไม่ถึง
“วีนัสเขากำลังรับผิดชอบอุบัติเหตุที่เกิดกับแม่ ทั้งๆที่เขาไม่ต้องถึงกับปิดบ้านร่มไม้ฯแต่เขาทำเพราะเขารู้ว่าแกเสียใจ ฉันว่าวีนัสเขาก็เสียใจมากเหมือนกัน”
ไอลดารับแม่ไปอยู่ด้วยกันที่คอนโดฯ ส่วนเรื่องเงินที่แม่ถูกหลอกไปไอลดาบอกว่าแม่ตนต้องลุยจนได้คืนทุกบาททุกสตางค์แน่ ลูกน้องทศก็จะช่วยตามอีกทางทั้งเรื่องลูกสะใภ้ของดวงใจกับน้อยตัวแสบ
ส่วนเชาว์ก็ชวนโตมรไปอยู่ด้วย แต่โตมรยังมีฟอร์มไว้เชิง
ชาญชัยยังมองโลกสวยให้กำลังใจวีนัสว่า ถือว่าปิดเทอมกลับไปเจอลูกๆหลานๆสักเดือน พอหนูวีนัสหายเศร้าเปิดบ้านร่มไม้ฯก็ถือว่าเปิดเทอมพวกเราก็มาเจอกันใหม่ ให้กำลังใจวีนัสว่า
“จำได้นะหนูวีนัส มีมืด เดี๋ยวก็มีสว่าง”
“คุณตาขา...คุณตาปลอบใจหนูเก่งที่สุดเลย” วีนัสโผกอดและหอมแก้มชาญชัยฟอดใหญ่
เมื่อคุณตาคุณยายไปกันหมดแล้ว วีนัสมองสภาพบ้านร่มไม้ชายคาแล้วรำพึงกับคณิตาที่เดินตามมาห่างๆ...
“เงียบจังเลยนะ ไปกันหมดแล้ว ฉันเคยเกลียดที่นี่ ไม่อยากเดินเข้ามา แต่วันนี้...พอไม่มีคุณตาคุณยายฉันน่าจะดีใจ แต่ทำไมฉันถึงใจหายขนาดนี้...”
วีนัสมองไปรอบๆน้ำตาไหลเงียบๆ ขณะนั้นเองพฤกษ์ก้าวเข้ามาคณิตาจึงถอยออกไป แต่วีนัสคิดว่า
คณิตายังอยู่ รำพึงใจหาย...
“ณิตา...เราคิดถึงคุณป้าบุษกร ทุกครั้งที่คุณป้ากอดเรา เราจะนึกถึงกอดของแม่ เรารักคุณป้าเหมือนแม่อีกคนนึงนะ...เราจะปิดบ้านร่มไม้ฯจะไม่เปิดอีกเลย พอกันที...ที่นี่ควรมีแต่ความสุข ไม่ใช่ที่ที่มีแต่การสูญเสียคนที่เรารัก”
วีนัสหันมองคณิตาแต่กลับเห็นพฤกษ์ยืนตาแดงก่ำเมื่อได้ยินวีนัสพูดถึงแม่ตน วีนัสในสภาพที่ใจอ่อนล้ากับการสูญเสียมองพฤกษ์สงสารจับใจ เดินเข้าไปกอด...
“อาจารย์...ฉัน...ขอโทษ”
เป็นครั้งแรกที่วีนัสกับพฤกษ์ผู้สูญเสียครอบครัวและอยู่อย่างโดดเดี่ยว อ้างว้าง ได้มาเจอกันตามลำพัง อารมณ์ ร่วมแห่งการสูญเสียพังทลายกำแพงกั้นทั้งหมด ต่างนึกถึงคำสั่งเสียสุดท้ายที่บุษกรให้ไว้ว่า...
“วันเวลามันผ่านไปเร็ว อย่ามัวเสียเวลาให้ความโกรธ มากกว่าความรักนะลูก”
พฤกษ์มองวีนัสที่ร้องไห้สะอึกสะอื้นในอกตน ค่อยๆโอบกอดก้มเอาหน้าผากจดกันหลับตาพึมพำ
“ชีวิตผม ไม่มีใครอีกแล้ว...”
“ฉันไงคะ อาจารย์ยังมีฉัน ฉันคือดวงดาว...ฉันคือวีนัสของอาจารย์...”
ทั้งสองกอดกันแน่น ไม่มีคำพูดใดๆ มีแต่สัมผัสที่ถ่ายทอดความอบอุ่นให้แก่กันในวันที่ต่างไม่เหลือพ่อแม่ แล้ว...อย่างลึกซึ้ง...
ooooooo
ชาญชัยผู้มั่งคั่งแต่ไม่มีความสุข เพราะลูกหลานต่างอิจฉาชิงดีชิงเด่นหมายได้มรดกจากพ่อ จากปู่ชาญชัยกลับบ้าน บ้านก็ร้อนด้วยแรงริษยาของลูกหลานจนต้องหาเหตุออกไปตรวจงานที่โรงแรม
อานัสที่กำลังลุ่มหลงวีนัสจะเอาชนะพฤกษ์ให้ได้ก็อาศัยชื่อปู่ที่วีนัสเคารพนับถือ หลอกวีนัสว่าคุณปู่คิดถึง วีนัสหลงเชื่อจึงไปที่บ้าน แต่พอไปถึงชาญชัยไม่อยู่แล้ว ต้นเห็นอานัสพาวีนัสมาที่บ้านก็รีบส่งข้อความบอกพฤกษ์ เมื่อวีนัสมาแล้วปรากฏว่าชาญชัยไม่อยู่บ้าน อานัสทำหน้าซื่อตาใสบอกว่า
“ขอโทษจริงๆนะครับ ตอนผมไปรับคุณ คุณปู่บอกว่าจะอยู่บ้าน แต่ถ้าออกไปตรวจงานที่โรงแรมเดี๋ยวก็กลับมาครับ...คุณว่ายน้ำรอก่อนไหม”
วีนัสปฏิเสธและขอนั่งรอพลางเดินเลี่ยงไปแต่ริมสระลื่นจนเธอเซ อานัสยื่นมือให้จับ แต่วีนัสเสียหลักดึงอานัสลงสระไปด้วย วีนัสตกใจทะลึ่งขึ้นจากน้ำบอกอานัสว่าตนว่ายน้ำไม่เป็น อานัสรีบพาเธอเข้ามาริมสระ เธอสำลักน้ำอานัสจึงประคองให้นอนริมสระและโน้มตัวจะผายปอด พฤกษ์มาเห็นพอดี เขาโดดเข้าไปถีบอานัส
ตกสระไปอีกรอบและประคองวีนัสขึ้นมา
“ไอ้พฤกษ์!!”
อานัสโกรธจัดตะโกนจากสระ สุจิตรากับอินทิรารีบออกมาดู ตกใจด่าลั่นว่าเกิดเรื่องบัดสีบัดเถลิงในบ้าน อินทิราตะคอกถามเอิร์ธว่าพาผู้หญิงที่ไหนมาบ้าน สุจิตรา จำได้บอกว่าวีนัสบ้านร่มไม้ฯ อินทิราด่าว่าพากันมามั่วไม่เกรงใจกันเลย อานัสบอกให้เงียบ สิริมาถามว่าจะปกป้องมันทำไม ผู้หญิงดีๆที่ไหนจะตามมาอ่อยผู้ชายถึงบ้าน
พฤกษ์ประกาศว่าวีนัสเป็นแฟนตน ใครดูถูกอีกคำเดียวปากแตกแน่ แล้วกอดวีนัสไว้บังเสื้อผ้าที่เปียกประคองเดินผ่านสิริมากับอินทิราไป อานัสร้องเรียกวีนัสให้ฟังตนก่อน ตนไม่ได้ตั้งใจ อินทิราเย้ยว่าเอิร์ธมันกระดิกหางตามไปแล้ว
“หุบปาก คนอย่างอาผู้ชายเบ้หน้าใส่ อาไม่รู้หรอก ความรักเป็นยังไง”
“ผู้ชายเน่าๆอย่างแก กล้าพูดคำว่าความรัก?”
“ใช่! ผมรักวีนัส”
ทั้งวีนัสและพฤกษ์ต่างอึ้งที่อานัสกล้าประกาศต่อหน้าทุกคน วีนัสเร่งพฤกษ์ให้กลับกันเถิด พอพฤกษ์พาวีนัสไปอานัสทำท่าจะตามถูกสิริมากระชากไว้ด่า “หลงผู้หญิงจนสิ้นคิด” แล้วเหวี่ยงลูกชายไป อานัสขยับจะตามอีก ถูกอินทิรากับสุจิตราดาหน้ามาขวางไว้ทันที
ooooooo
พฤกษ์พาวีนัสกลับบ้าน พาไปนั่งที่ศาลาริมน้ำ เอาผ้าขนหนูเช็ดผมให้อย่างใกล้ชิดเตือนว่าคราวหน้าหัดระวังตัวเองบ้าง วีนัสแซวว่าตอนนี้ด้วยหรือเปล่า พฤกษ์จ้องตาถามว่ากลัวตนหรือ เว้าวอนอ้อนว่า
“รู้ไหม ผมเคยมีรักแรก แต่ผมอยากขอให้คุณเป็นรักสุดท้าย”
วีนัสเขินที่จู่ๆพฤกษ์ก็บอกรัก มองตาเขาเห็นความในใจทั้งหมดที่เผยออกมาจากดวงตาคู่นั้น...
เมื่อชาญชัยกลับมาก็บอกกับลูกๆที่รุมเล่นงานอานัสว่าตนเป็นคนสั่งให้อานัสดูแลหนูวีนัสกับบ้านร่มไม้ฯ เอง สิริมาถามว่าทำไม อินทิราถามว่า “หรือคุณพ่อคิดจะซื้อบ้านร่มไม้ฯมาบริหารเอง”
“ความคิดแกเข้าท่าอินทิรา...” อินทิรายิ้มหน้าบาน แต่พอชาญชัยพูดต่อว่า “ฉันจะได้อยู่บ้านร่มไม้ฯในฐานะ เจ้าของไปจนตายไม่ต้องกลับมาเหยียบบ้านหลังนี้อีก” อินทิราหุบยิ้มทันที
ooooooo
อ่านละคร ริมฝั่งน้ำ ตอนที่ 11 วันที่ 9 ต.ค.61
ละครเรื่องริมฝั่งน้ำ บทประพันธ์โดย ธุวดาราละครเรื่องริมฝั่งน้ำ บทโทรทัศน์โดย เป่ากุ้ย
ละครเรื่องริมฝั่งน้ำ กำกับการแสดงโดย ภูธเนศ หงษ์มานพ
ละครเรื่องริมฝั่งน้ำ ฝึกสอนการแสดงโดย อริศรา วงศ์ชาลี
ละครเรื่องริมฝั่งน้ำ ผลิตโดย บริษัท เป่าจินจง จำกัด
ละครเรื่องริมฝั่งน้ำ ควบคุมการผลิตโดย นพพล โกมารชุน
ที่มา ไทยรัฐ