อ่านละคร ริมฝั่งน้ำ ตอนที่ 10 วันที่ 5 ต.ค.61
“วีนัส อย่าดื้อ นี่ไม่ใช่เวลาทำตัวเป็นภาระ” วีนัสสะอึกถามว่าตนเป็นภาระของเขามากเลยใช่ไหม พฤกษ์รู้สึกตัวบอกว่าตนไม่ได้ตั้งใจ “แล้วอะไรที่คุณตั้งใจ มาที่นี่ มาว่าฉันอย่างเดียวที่คุณตั้งใจใช่ไหม”วีนัสน้ำตาร่วงพรูทั้งน้อยใจ ตกใจ เสียใจกับทุกสิ่งที่เกิดขึ้น พฤกษ์ใจอ่อนยวบดึงเธอเข้าไปกอดแต่ถูกวีนัสผลักออกแล้ววิ่งน้ำตานองหน้าไป
พฤกษ์เดินมาเห็นอานัสกอดเนมอยู่ พอทั้งสองหันมอง พฤกษ์ปรามว่า
“อานัส ปู่คุณมีบุญคุณกับครอบครัวผม แต่มันไม่เกี่ยวกับคุณไม่เกี่ยวกับเรื่องวีนัส...อย่ายุ่งกับวีนัสอีก”
อานัสกลัวไม่ตอบโต้แต่เนมออกหน้าตอกกลับว่าให้อาจารย์ห้ามคนของตัวเอง ผู้หญิงดีๆที่ไหนจะวิ่งตามผู้ชายถึงโรงแรมของเขา พฤกษ์หันหลังเดินไปเลย อานัสกอดเนมไว้อย่างโล่งอกที่รอดตัวได้หวุดหวิด
เมื่อวีนัสกลับมาเล่าให้คณิตาฟัง คณิตาบอกให้แจ้งตำรวจจับไอ้เอิร์ธเลย วีนัสว่าถ้าเป็นข่าวออกไปยายจะเสียใจมาก บอกว่าตนจะไม่โง่ซ้ำสองแล้ว ขอร้องคณิตาว่า
“อย่าพูดเรื่องนี้ คุณตาชาญชัยเสียใจเพราะหลานอย่างเอิร์ธมามากแล้ว ต่อไปเราจะระวังตัว”
“แล้วนี่คุณพฤกษ์ว่าไง เคลียร์กันหรือยัง”
วีนัสอึ้งน้ำตาคลอทันทีที่ถูกถามจี้ใจดำ
พฤกษ์กลับถึงบ้านมองกล่องสร้อยดาวที่ตั้งใจจะให้วีนัสอย่างสะเทือนใจ ไอลดาบอกให้เขาขอโทษวีนัสคืนนี้เลย พฤกษ์บอกว่าโทร.ไปแล้วเธอไม่รับสาย
ไตรทศนั่งเงียบมาตลอด พอไอลดาทักก็บอกว่าตนกำลังคิดเรื่องคดีพ่อ ตนเจอคนที่น่าสงสัยแล้วแต่ขอหาหลักฐานเชื่อมโยงให้แน่นอนก่อน
ooooooo
และแล้วไตรทศก็ได้ข้อมูลเด็ด เมื่อเขาเห็น
วีรกิจแอบคุยกับอุ้มที่มุมลับตาในสำนักงานตำรวจแห่งชาติ เขาแอบฟังและถ่ายรูปอุ้มในมุมที่ชัดเจน
ไตรทศได้ยินทั้งสองโต้เถียงกัน อุ้มต้องการเงินสามแสนแต่วีรกิจมีให้แค่สามพัน อุ้มขู่ว่าถ้าเขาปล่อยให้ตนถูกพวกทวงหนี้ในบ่อนฆ่า ดาวบนบ่าเขากระเด็นแน่ อุ้มบอกให้ไปขอแม่แต่แม่ก็งก เค็มมาก แนะให้วีรกิจไปเอาจากลูกไอ้ไฮโซดีกว่า ขอสักสี่ห้าแสนมันคงให้
วีรกิจตัดบทว่าเดี๋ยวจัดการให้ ไล่อุ้มให้กลับไปเสียเดี๋ยวใครมาเห็น พออุ้มไปวีรกิจก็คิดตามที่อุ้มแนะ
กลางวันวันนี้จึงนัดพบกับอานัสที่โรงแรมของชาญชัย อานัสเร่งว่ามีอะไรให้รีบพูดตนมีธุระเยอะ
วีรกิจเอ่ยปากเรื่องคลิป อานัสรู้ว่าหมายถึงเรื่องเงิน เสนอทันทีว่าสามแสนสำหรับการลบคลิปให้หมด
“สามแสนเองเหรอครับ นี่คือลอยตัวหมดเลยนะ หมดสิ้นจากข้อกล่าวหาทั้งปวง ขาวบริสุทธ์จริงๆ”
“ห้าแสน”
“แปดแสน คือผมเป็นคนถือโชคลาภ เลขแปดเขาว่าธุรกิจจะร่ำรวยนะคุณ”
อานัสตัดบทให้ส่งเลขบัญชีมา วีรกิจหยิบมือถือขึ้นมา อานัสมองแว่บหนึ่งแล้วลุกเดินไป พอห่างออกมาก็กัดฟันพึมพำ
“แกขู่ฉันไม่ได้ทุกครั้งหรอก ไอ้วีรกิจ”
ไตรทศรีบบอกจ่าลูกน้องเก่าให้ช่วยเอารูปอุ้มไปสืบว่าเข้าออกบ่อนไหนบ้าง
วีรกิจเอาเงินให้อุ้มสามแสนบอกว่าได้มาเท่านี้จริงๆ เกรงว่าถ้าเราบีบมากๆเกิดมันวิ่งเข้าหาผู้ใหญ่
ช่วยได้ขึ้นมา เราจบแน่
อุ้มได้เงินไปสามแสนก็รีบไป วีรกิจกระหยิ่มยิ้มย่องที่หลอกอุ้มสำเร็จได้เหนาะๆ 5 แสนเปรมไปเลย
ooooooo
วันนี้บรรยากาศที่โต๊ะอาหารบ้านร่มไม้ชายคาเงียบเหงามาก นิ่มนวลถามวีนัสว่าเมื่อวานพฤกษ์ตามไปเจอกันหรือเปล่า วีนัสตัดบทว่าทานข้าวกันดีกว่า บอกโตมรว่าทานเยอะๆนะ แต่โมรบอกว่าไม่หิวแล้วลุกไป
สายๆพฤกษ์ก็มาที่บ้านร่มไม้ฯ วีนัสหลบหน้าบอกว่าตนไม่มีอะไรจะคุยด้วย พฤกษ์จึงขอยืนดูเฉยๆ แล้วครู่หนึ่งก็เอาสร้อยดาวสวมให้วีนัสจากข้างหลังกระซิบข้างแก้มอย่างอ่อนโยน
“คุณเป็นภาระที่หนักมากสำหรับชีวิตผม ผมถึงยกภาระนี้ให้ใครไม่ได้ นอกจากผมต้องดูแลคุณเองดาววีนัสของผม”
วีนัสยิ้มเขิน แตะสร้อยดาวเบาๆ พฤกษ์ขยับใกล้เข้าไป ยื่นนิ้วก้อยเกี่ยวก้อยวีนัส ทั้งสองหันมองกันและยิ้มให้กัน ความรู้สึกดีๆกลับคืนมาอีกครั้ง...
ฝ่ายเนมอารมณ์เสียเพราะติดต่ออานัสไม่ได้
ไม่มีอารมณ์แม้แต่จะไปถ่ายละคร กดโทร.ตามล่า อานัสก็ปิดเครื่อง เนมเข้าร้านนั่งชิลล์ดื่มจนเมาแล้วไปที่บ้านร่มไม้ฯเชื่อว่าอานัสอยู่ที่นั่น
คืนนี้พฤกษ์อยู่กับวีนัสที่ห้องทำงาน เขาถามว่าพรุ่งนี้ว่างไหม วีนัสรีบบอกว่าว่าง พฤกษ์นัดเจอกันตอนเช้ามาทำข้าวเช้ากินด้วยกัน
เมื่อพฤกษ์ออกประตูใหญ่บ้านร่มไม้ฯก็เจอเนมเดินเมาลงจากรถไล่พฤกษ์อย่ามาขวางทางเพราะวีนัสเอาพี่เอิร์ธของตนมาซ่อนที่นี่ พฤกษ์บอกว่าอานัสไม่อยู่ที่นี่ก็ไม่เชื่อดันทุรังจะเข้าไปให้ได้ แต่ด้วยความเมาตัวเองกลับล้มพับลงข้างรถ
พฤกษ์พยายามถามว่าบ้านเธออยู่ไหนจะพาไปส่งแต่เนมเมาหลับพับไปแล้ว เขาจึงพาไปที่บ้านตัวเอง
แล้วเรียกไอลดามาอยู่เป็นเพื่อน กำชับไม่อยากให้แม่เนมเห็นสภาพลูกแบบนี้ ไอลดาถามว่าเนมทำสวนกล้วยไม้เขาพังไปทั้งสวนยังจะช่วยอีกหรือ
“ดอกไม้ก็ตายจนขึ้นใหม่หมดแล้ว แกยังเลี้ยงความโกรธไว้ในใจอีกเหรอ” พฤกษ์ยิ้มแล้วเดินเข้าข้างใน
รุ่งเช้าเนมขอบคุณพฤกษ์ที่ไม่พาตนกลับบ้าน เพราะถ้าแม่เห็นต้องโกรธแน่ พฤกษ์บอกว่าอกหักก็หาอะไรทำดีกว่ากินเหล้า ไม่จำเป็นต้องเสียใจแล้วทำร้ายตัวเอง เตือนสติว่า
“ชีวิตคุณไม่ได้มีแค่วันนี้ มองไกลๆอนาคตคุณยังมีเรื่องดีๆให้ทำอีกตั้งเยอะ...จะดีจะชั่วอยู่ที่การกระทำของเรา อยากให้คนอื่นยกย่อง เราก็ต้องให้เกียรติตัวเองก่อน อย่าเสียใจจนขาดสติ คุณจะยิ่งดูไม่มีค่าในสายตาคนอื่น”
เนมโผกอดพฤกษ์ด้วยความซาบซึ้ง ขอบคุณที่ไม่ปล่อยให้ตนดูไร้ค่าในสายตาคนอื่น
“หน้าที่อาจารย์ก็ต้องสอนลูกศิษย์ทั้งวิชาเรียน วิชาชีวิต” บอกเนมให้รีบกลับไปเตรียมตัวสอบดีกว่าตนก็มีธุระด้วย
เนมกอดพฤกษ์ไว้แน่นอย่างต้องการที่พึ่งในยามอ่อนแอ
วีนัสมาตามนัดเห็นภาพบาดตานั้นพอดี เธอชะงักงันน้ำตาร่วงพรู
ไอลดาก็ติติงพฤกษ์ว่ากอดเนมทำไม หวังว่าลูกศิษย์สาวตัวแสบคงไม่สร้างปัญหาให้เขาอีก บอกพฤกษ์ว่าโชคดีที่ตนเห็นภาพนั้นไม่ใช่วีนัส
แต่หารู้ไม่ว่าวีนัสเห็นเต็มตาแล้ว กลับไปร้องไห้ที่บ้าน คณิตาถามว่าทำไมไม่คุยกับอาจารย์พฤกษ์ให้รู้เรื่อง เพราะอาจารย์พฤกษ์ไม่ใช่คนเจ้าชู้ หรือจะเป็นเรื่องเข้าใจผิด วีนัสบอกว่าภาพที่เห็นคิดดีไม่ได้เลย
พฤกษ์มาหาวีนัสที่บ้านร่มไม้ฯเพราะเลยเวลานัดแล้วแต่เธอยังไม่ไป วีนัสยังอารมณ์ค้างบอกว่าไม่ว่างถอดสร้อยดาวใส่มือพฤกษ์แล้วเดินหนีเข้าบ้านไป
พฤกษ์โกรธหันหลังเดินออกไปเลย
ooooooo
ปัญหาระหว่างเฟดริกกับเอี้ยงก็ระหองระแหงกันรุนแรง วันนี้เอี้ยงเห็นเฟดริกวาดรูปดอกกรรณิการ์ซึ่งเป็นดอกไม้รักแรกของตนก็ตรงเข้าไปฉีกรูปทิ้ง
ไอลดาติงแม่ว่าทำไมชอบมีเรื่องกับเฟดริก เข้าไปขอโทษเฟดริกแทนแม่ โดนเอี้ยงด่าว่าขอโทษทำไม
มันตั้งใจยั่วตน เอี้ยงด่าไอลดาว่าถ้าเห็นเฟดริกดีกว่าก็ไม่ต้องมาเรียกตนว่าแม่
เถียงกันไปมาความเลยแตกว่าที่แท้เฟดริกเป็นพ่อของไอลดา! ไอลดาช็อกเมื่อรู้ความจริงที่เจ็บปวดเดินออกจากบ้านร่มไม้ฯไปเลย
พฤกษ์ถูกวีนัสโกรธจนไม่อยากเห็นหน้า แม้ตัวเขาไม่รู้ว่าถูกโกรธเรื่องอะไรแต่ก็ยอมรับได้ถ้าทำให้
เธออารมณ์ดี ทำให้วีนัสยิ่งโมโห เสียงเขียวใส่ว่า
“ถ้าเห็นว่าฉันเป็นจอมหาเรื่องก็หยุดสิคะ เราคงคุยกันไม่รู้เรื่องถ้าอาจารย์ไม่เคยมองเห็นความผิดของตัวเองทั้งต่อหน้าหรือลับหลังคนอื่น” พูดๆๆฝากงาน
กับอ้อยแล้วออกไปเลย พฤกษ์ถามว่าจะไหนตนไปด้วย
“ไม่ต้องค่ะ ดูแลตัวเองได้”
คณิตาเป็นห่วงตามวีนัสไปที่ห้างสรรพสินค้าบอกว่าอาจารย์พฤกษ์เขาก็มาง้อแล้ว ทำไมไม่หันหน้าคุยกันดีๆ
“ณิตา เราต้องการเหตุผลไม่ใช่แค่มาง้อเอาตัวรอดไปวันๆ เค้าบอกจะดูแลเราแล้วไปกอดกับหนึ่งธิดา เหตุผลคืออะไร เราจะเชื่อคำพูดเขาได้อีกไหม”
เนมอยู่ในร้านขายเสื้อผู้ชาย เห็นวีนัสก็ปรี่เข้าไปถามว่ามาช็อปกันหรือ ตนกำลังจะหาซื้อเสื้อให้อาจารย์พฤกษ์ เนมปั้นน้ำเป็นตัวปั่นหัววีนัสว่าบังเอิญตนทำเครื่องสำอางเลอะเสื้ออาจารย์เลยจะซื้อเสื้อไปเปลี่ยนให้แต่ไม่รู้ว่าไซส์ไหน วีนัสนึกถึงที่เห็นพฤกษ์กอดกับเนมยิ่งตอกย้ำความเชื่อว่าทั้งสองมีอะไรกัน!
ooooooo
เอี้ยงเป็นห่วงไอลดาที่หายไป วีนัสก็ยังติดต่อไม่ได้ คณิตาบ่นว่าโทร.หาอาจารย์พฤกษ์กับไตรทศก็ไม่มีคนรับสาย ทุกคนฟังแล้วยิ่งเป็นห่วงไอลดา
ที่แท้พฤกษ์อยู่กับไอลดาแล้ว ทั้งสองนั่งคุยกัน
ที่ริมสวนสวย ไอลดาบอกว่าตนงงไปหมดไม่รู้ว่าจะดีใจหรือเสียใจดี พฤกษ์บอกว่าเธอควรดีใจที่ได้เจอคนที่อยากเจอมาตลอด เปรียบเทียบและเตือนสติว่า
“อย่างน้อยแกก็โชคดีกว่าฉัน พ่อแกยังมีชีวิตอยู่ให้แกได้ตอบแทนบุญคุณ ฟังฉันนะไอ้ไอ...เลิกคิดถึงเรื่องที่ผ่านมาเถอะ มันไม่มีประโยชน์ ตอนนี้พ่อแกมายืนอยู่ตรงหน้า แกควรทำสิ่งที่แกอยากทำมาตลอด”
ขณะนั้นเองเสียงไลน์ที่โทรศัพท์ดังขึ้น พฤกษ์กดอ่านแล้วบอกไอลดาว่า
“คุณคณิตาไลน์มาบอกว่าแม่แกกับลุงเฟรดเถียงกันอยู่”
ไอลดาหน้าเสียรีบกลับบ้านร่มไม้ฯ เอี้ยงโทษว่าเฟดริกทำให้ลูกโกรธจนหนีไป สั่งไอลดาให้ไปเก็บของกลับไปอยู่บ้านเราสองคน ชี้หน้าเฟดริกปราม “ส่วนแกอย่าตามมานะ!”
ไอลดาขอร้องแม่อย่าทำกับพ่ออย่างนี้ เอี้ยงถามว่ายอมรับคนอย่างนี้เป็นพ่อหรือ คนที่ทิ้งแกกับแม่ไป เฟดริกขอโทษเพราะตอนนั้นตนไม่รู้ว่าเอี้ยงท้อง สัญญาว่าจะไม่มีวันทิ้งเอี้ยงกับลูกไปอีก
“ไม่ต้องสัญญาหรอกค่ะ แค่พ่อไม่ทิ้งพวกเราไปอีกก็พอแล้ว”
เฟดริกกางแขนกอดไอลดาอย่างแสนรัก เอี้ยงเห็นแล้วตื้นตัน เฟดริกดึงเอี้ยงเข้าไปกอดด้วยอีกคนเลยกลายเป็นสามพ่อแม่ลูกกอดกันด้วยความรักความเข้าใจ ทุกคนที่บ้านร่มไม้ฯยิ้มดีใจที่ครอบครัวเอี้ยงมีความสุข พฤกษ์หันไปยิ้มกับวีนัส เธอมองนิ่งไม่ยิ้มตอบ พฤกษ์เลยเก้อ...
เย็นนี้วีนัสเดินไปที่สระน้ำ พฤกษ์ตามไปคุยแต่เพราะวีนัสไม่พูดถึงสาเหตุความโกรธเคืองยังคงตะบึงตะบอนหาว่าพฤกษ์ไม่มีความจริงใจ ของที่พฤกษ์ให้ก็ไม่มีความหมายอะไรกับตนเลย
“ถ้าทุกอย่างที่ผมทำไม่มีความหมายอะไรกับคุณ ก็ไม่ต้องมีอะไรให้จำกันอีก” พฤกษ์โมโหผิดหวังปาสร้อยดาวลงน้ำ วีนัสตกใจที่เขาโกรธมาก ต่างมองหน้ากันอย่างเสียใจแล้ววีนัสก็เป็นฝ่ายเดินจากไป
จนนาทีนี้พฤกษ์ก็ยังไม่รู้เลยว่าวีนัสโกรธตนเรื่องอะไร
วีนัสกลับไปร้องไห้กับคณิตาบอกว่าเราไม่ใช่
คนเดียวที่มีความหมายกับเขา อาจารย์พฤกษ์ยังมีหนึ่งธิดาซ่อนไว้อีกคน วีนัสน้ำตาร่วงพรูเมื่อนึกถึง
ภาพบาดตาที่พฤกษ์กอดกับเนมแนบแน่น
พฤกษ์ยังยืนอยู่ที่เดิมท่ามกลางความมืดที่แผ่คลุม แต่หัวใจเขามืดยิ่งกว่าที่ถูกโกรธโดยไม่รู้สาเหตุ
ooooooo
ที่สำนักงานตำรวจแห่งชาติ...จ่าสมหมายที่ไตรทศให้ไปสืบเรื่องอุ้มรายงานไตรทศว่าผู้หญิงคนนี้ติดการพนันหนัก เสียทีเป็นแสนๆ ส่วนเรื่องคลิปหายที่นายเคยให้ตามหายังหาไม่เจอจริงๆ
ไตรทศให้ตามต่อไปว่าเขาทำอะไรและติดต่อใครบ้าง ส่วนเรื่องคลิปไม่เป็นไรเพราะตนเจอเบาะแสแล้ว
อานัสอยู่ที่ห้องพักโรงแรมถามรองผู้จัดการว่า
มีใครมาถามหาตนหรือเปล่า รองผู้จัดการบอกว่าไม่มี มีแต่หนึ่งธิดาโทร.มาหา แต่เราบอกไปตามที่คุณอานัสสั่งว่าไม่อยู่
“ผู้หญิงอะไรวะ ตามอยู่ได้”
อานัสบ่นเบื่อๆ แต่หารู้ไม่ว่าเนมกำลังเปลี่ยนเป้าหมายมาที่พฤกษ์ที่เธอชื่นชมว่าพูดน้อยแต่เท่มาก...
วันนี้ที่บ้านร่มไม้ชายคา ดวงใจ เอี้ยงกับม้วนกำลังเต้นที่หน้าเครื่องคาราโอเกะกันอย่างสนุกโดยมีอี๊ดนั่งดูอยู่
จู่ๆอ๊อดกับวิกานดาลูกชายและสะใภ้ของดวงใจก็โผล่มา วิกานดามีผลไม้มาฝาก สว.ทั้งหลายบอกให้ทุกคนกินเลยผลไม้เกรดเอทั้งนั้น ดวงใจดีใจที่ลูกชายมาแต่ไม่ชอบใจลูกสะใภ้ที่ตนไม่ชอบหน้ามาด้วย
อ๊อดออเซาะแม่บอกว่าตนย้ายสาขามากรุงเทพฯแล้วต่อไปก็มาเยี่ยมแม่ได้บ่อยขึ้น อยู่คุยกับแม่ได้พักใหญ่ก็ลากลับ วิกานดาฝากแม่ไว้กับยายๆทั้งหลายด้วย บุษกรชมว่าน่ารักทั้งคู่เลย
“หมั่นไส้ เอาไว้ให้ลูกชายคุณบุษกรหาสะใภ้มาไม่ถูกใจแล้วจะเข้าใจ” ดวงใจพูดเซ็งๆ
“ถ้าพฤกษ์รักใครฉันก็ไม่ห้ามหรอกค่ะ คู่ชีวิตของลูกก็ต้องให้ลูกถูกใจสิคะ ไม่ใช่ให้แม่ถูกใจ”
บุษกรยิ้มให้ดวงใจที่ยังทำหน้าเซ็ง
ooooooo
เว้นไม่กี่วันอ๊อดกับวิกานดาก็มาที่บ้านร่มไม้ฯอีก ขณะที่อ๊อดเข้าไปอ้อนแม่ วิกานดาก็ไปหาบรรดา สว. สาวน้อย มีผ้าคลุมไหล่มาฝากบอกว่าซื้อมาจากงานโอทอป เห็นสวยเลยคิดถึงทุกคน
ไม่เพียงฝาก สว.สาวน้อยเท่านั้นยังเผื่อมาฝากพี่เลี้ยงด้วย ทุกคนดีใจชมวิกานดาว่าน่ารักที่สุด เอาผ้าคลุมไหล่อวดกันอย่างมีความสุข ดวงใจบ่นกับอ๊อดว่าหน้าใหญ่อวดรวย อ๊อดแก้ต่างให้ว่าวิไม่ได้เอาเงินของตนไปผลาญ ตอนนี้เขามีงานรายได้ดีมากด้วย
“มีเงินก็ไม่รู้จักเก็บ ใช้จ่ายแบบโง่ๆ”
ขณะที่ สว.สาวน้อยกำลังคลุมไหล่ด้วยผ้าสวยที่เพิ่งได้มาผลัดการถ่ายรูปอยู่นั้น วิกานดาก็เดินโฉบเข้ามา พลางคุยโทรศัพท์เสียงดังอย่างตื่นเต้นเรียกความสนใจว่า
“จริงเหรอคะคุณพี่” แล้วลดเสียงลงแต่ยังดังพอที่ สว.สาวน้อยทั้งหลายจะได้ยิน “กำไรขนาดนี้ วิว่าจะลงทุนเพิ่มอีก งวดหน้าวิได้รถป้ายแดงให้สามีแน่เลย ขอบคุณนะคะ”
ได้ผลชะงัด! นิ่มนวล อี๊ดกับม้วนหูผึ่ง ม้วนถามว่าลงทุนค้าขายอะไรที่ว่ากำไรเยอะ วิกานดาทำเป็นมองซ้ายมองขวาเห็นไม่มีคนก็เม้าท์ว่าตนมีแหล่ง
ซื้อทองคำราคาถูกจากต่างประเทศ เอาเข้ามาทีก็กำไรหลายล้าน ลองลงไปแค่หลักหมื่นไม่ถึงเดือนก็คืนทุนแล้ว
วิกานดาบอกว่าตนจะให้อ๊อดเลิกทำงานเป็นเซลส์ขายรถไถมาทำงานนี้ มีเงินเหลือใช้เหลือเก็บ เหลือไปทำบุญทำทาน ตนถือคติว่ามีแล้วเราต้องแบ่งปัน ตนรู้สึกถูกชะตากับพวกคุณป้า เห็นพวกคุณป้าแล้วคิดถึงแม่ที่ต่างจังหวัด คุยหน้าชื่นตาบานว่า
“หนูเพิ่งสร้างบ้านใหม่ให้แก พอเห็นแม่ยิ้มมีความสุขแล้วเราก็หัวใจพองโตไปหมด”
นิ่มนวล อี๊ด และม้วนฟังอย่างสนใจขึ้นมาทันที จากนั้นก็ใจจดจ่อเฝ้ารอว่าวันไหนวิกานดาจะมาอีก
วันต่อมาอ๊อดก็มากับวิกานดา วิกานดายิ้มร่าเดินไปหาเหล่า สว.ที่ชะเง้อคอย บอกว่าวันนี้มีของดีมาฝาก พลางหยิบซองเงินออกมาแจกให้ สว.ทั้งสามคนละซอง
“เงินทุนหนึ่งหมื่น ได้กำไรมาแล้วคนละห้าพันค่ะ”
ม้วนกับนิ่มนวลดีใจบอกว่าเป็นการลงทุนที่คุ้มค่ามาก วิกานดาบอกว่าจะเป็นแบบนี้ทุกห้าวัน นิ่มนวลถามว่าตนอยากเพิ่มทุนได้ไหม วิกานดาบอกว่าไม่มีปัญหา ยิ่งเพิ่มทุนก็ยิ่งได้กำไรมาก
เอี้ยงได้ยินก็ตาโตอยากได้บ้างเดินรี่เข้ามาถามว่าลงทุนอะไรกัน บอกตนมั่งสิ
จากนั้นเอี้ยงก็ไปทวงเงินสามหมื่นที่ไอลดาจ้างให้มาอยู่ที่บ้านร่มไม้ฯ ไอลดาบอกว่าจะไปกดให้หมื่นเดียวก่อน เอี้ยงชักสีหน้ายื่นคำขาด
“สองหมื่น!!! ถ้าไม่ได้ฉันจะตะโกนด่าแกสามวันสามคืนไม่ซ้ำเลยสักคำ เอ้า...จะให้ไม่ให้!”
ooooooo
อาการมะเร็งต่อมลูกหมากของโตมรรุนแรงขึ้นจนลุกจากเตียงไม่ไหว เชาว์เข้ามาถามว่ากินยา
หรือยัง โตมรทำเสียงอื้อว่ากินแล้ว เชาว์ถามว่าอยากกินอะไรตนจะเอามาให้
“จะนอน!!!” โตมรกระแทกเสียงอย่างรำคาญ เชาว์จึงถอยมานั่งที่เตียงตัวเองมองอย่างเป็นห่วง
จนกลางวันอ้อยถือถ้วยโปรตีนเสริมเข้ามาเห็นโตมรเดินเซๆที่ทางเดิน บอกว่าแต่เช้าคุณตายังไม่ได้กินอะไรเลย ตนชงโปรตีนมาให้จะได้มีแรง โตมรโบกมืออย่างรำคาญเดินเลี่ยงไปแต่เพลียอ่อนแรงจนเซ อ้อย
รีบคว้าไว้ โตมรสะบัดอย่างแรงทำให้ถ้วยเครื่องดื่มหล่นแล้วเดินหนีไปแต่เซล้มลง
พออ้อยบอกว่าอย่าดื้อ ล้มไปแบบนี้อันตราย ก็ถูกสวนอย่างไม่พอใจว่า
“ถ้าหล่อนไม่สอดตัวมายุ่งกับฉัน ฉันก็ไม่ล้ม!”
อ้อยมองโตมรอย่างน้อยใจ เชาว์มองอ้อยอย่างเห็นใจ ทั้งสองจึงคิดหาทางที่จะติดต่อลูกหลานแจ้งให้ทราบอาการของโตมร แต่ในแฟ้มประวัติโตมรไม่ได้ให้ข้อมูลอะไรเลย
จนเช้าวันต่อมา เชาว์บอกอ้อยว่าเมื่อคืนโตมรพลิกตัวทั้งคืนแกคงนอนไม่หลับ อ้อยกระซิบว่าลองดูอีเมลหรือไลน์ของลูกหลานคุณตาดีไหมเผื่อเจอ อ้อยหยิบแท็บเล็ตชวนไปดูข้างนอกกันดีกว่า
ขณะทั้งสองกำลังหาคนที่หน้าตามีเค้าโตมรอยู่นั้น ก็สะดุ้งสุดตัวเมื่อโตมรตวาดขึ้นอย่างโกรธจัด
“แกขโมยแท็บเล็ตฉันมาทำไม!!!”
อ่านละคร ริมฝั่งน้ำ ตอนที่ 10 วันที่ 5 ต.ค.61
ละครเรื่องริมฝั่งน้ำ บทประพันธ์โดย ธุวดาราละครเรื่องริมฝั่งน้ำ บทโทรทัศน์โดย เป่ากุ้ย
ละครเรื่องริมฝั่งน้ำ กำกับการแสดงโดย ภูธเนศ หงษ์มานพ
ละครเรื่องริมฝั่งน้ำ ฝึกสอนการแสดงโดย อริศรา วงศ์ชาลี
ละครเรื่องริมฝั่งน้ำ ผลิตโดย บริษัท เป่าจินจง จำกัด
ละครเรื่องริมฝั่งน้ำ ควบคุมการผลิตโดย นพพล โกมารชุน
ที่มา ไทยรัฐ