อ่านละคร ประกาศิตกามเทพ ตอนที่ 9
คำพูดเตือนสติของสมรทำให้ผาณิตาว้าวุ่นใจ ทั้งสับสนปนรู้สึกผิดต่อเหมันต์เรื่องรับสมอ้างเป็นแฟนเขา เหมันต์ที่แวะมาดูแลมนตราเหมือนเคยเห็นคู่หมั้นสาวเครียดๆจึงถามไถ่ด้วยความเป็นห่วงผาณิตาบ่ายเบี่ยงไม่เล่าเพราะเป็นเรื่องส่วนตัวของสมร แต่เหมันต์พอเดาได้เพราะสังเกตเห็นความ
ผิดปกติของสมรตอนส่งมนตราเข้านอน กระนั้นก็ไม่อยากซักไซ้ให้คู่หมั้นสาวลำบากใจ
“คุณน่าจะรู้จักครอบครัวคุณมากกว่าผม อดีตมันคือสิ่งที่ผ่านไปแล้วแก้ไขอะไรไม่ได้แต่มันเป็นบทเรียนที่ทำให้เรารู้ว่าจะจัดการกับปัจจุบันยังไง”
“นายกำลังจะเทศนาฉันอีกล่ะสิ”
“ผมจะกล้าทำอย่างงั้นกับผู้หญิงเก่งอย่างคุณ
ได้ยังไงครับ...แล้วผมก็เป็นคนที่เชื่อฟังแฟนซะด้วย”
ขณะที่ความสัมพันธ์ของเหมันต์กับผาณิตาเริ่มชัดเจน ทั้งสองต่างรู้สึกดีต่อกันและกัน หริทธ์หมกมุ่นกับความโกรธแค้นที่ถูกพี่ชายแย่งผู้หญิงที่ตนชอบอย่างลาวัลย์ มิตรต้องรับมืออารมณ์แปรปรวนและรุนแรงของหริทธ์ไม่เว้นแต่ละวันจนต้องเรียกมาเตือนสติไม่ให้ผูกใจเจ็บเหมันต์พี่ชายคนเดียวที่อีกฝ่ายมี
“คนคนนั้นไม่ใช่พี่ผมอีกแล้ว เขาขายศักดิ์ศรีขายวิญญาณให้ไอ้พวกเหมทองไปแล้ว”
“ที่แท้ก็อิจฉาว่าพี่ชายได้ดีกว่า”
“บอกแล้วไงว่าเหมันต์ไม่ใช่พี่ผมอีกต่อไป เขาเป็นแค่คนหน้าไหว้หลังหลอก แย่งได้แม้กระทั่งผู้หญิงของน้อง”
“เหมันต์แย่งแฟนแก...เข้าใจผิดมั้ง”
“เห็นไหม...ระดับพี่ยังหลงคิดว่าเขาเป็นพ่อพระ สอนให้ผมเป็นคนดี ยอมคน ไม่เห็นแก่เงิน แล้วไง...เขาทำเองทุกอย่าง ต่อไปนี้ผมจะไม่เชื่ออะไรเขาอีกแล้ว ใครร้ายมาก็ร้ายกลับไป ตาต่อตา ฟันต่อฟัน...แล้วถ้าไอ้ทศมันมาหาเรื่องผมอีกผมจะอัดมันให้น่วม”
“แก้แค้นคนรวยใช้กำลังไม่ได้ผลหรอก ต้องใช้สมองด้วย...ไอ้น้องชาย”
หริทธ์นิ่วหน้าไม่เข้าใจ มิตรยิ้มเจ้าเล่ห์ก่อนอธิบาย
“แกต้องมีอำนาจเหนือมันแล้วทำให้มันกลายเป็นหมารับใช้แกสิมันถึงจะเจ๋ง”
ooooooo
ทัศนัยกับปราการช่วยกันวางแผนกำจัดเหมันต์โดยขอแลกเปลี่ยนให้ทศนาถแต่งงานกับลาวัลย์ เหมทองไม่ได้ใส่ใจพวกเสี่ยเพราะกำลังทุ่มสอนงานเหมันต์ให้เป็นผู้บริหารเหมทองกรุ๊ปคนต่อไป
เหมันต์เสนอแผนปรับปรุงคุณภาพชีวิตคนงานในโรงงานโดยมีผาณิตาช่วยพูดจนเหมทองอนุมัติ สองคู่หมั้นเลยได้ใกล้ชิดมากขึ้นเพราะต้องร่วมกันคุมงาน ลาวัลย์เห็นดังนั้นก็เจ็บใจยอมร่วมมือกับทศนาถยุแยงให้ทั้งคู่แตกคอ
เหมทองภูมิใจในตัวเหมันต์มาก วาดหวังใหญ่โตจะให้หลานชายแท้ๆดูแลกิจการแทนตนแต่ยังไม่กล้าบอกความจริงกับเหมันต์ จนกระทั่งความทรงจำของ
มนตราเริ่มกลับมาและจำได้ว่าเหมันต์ไม่ใช่เหมวัต!
อาการของมนตราทำให้เหมทองหนักใจ เหมันต์สงสัยเพราะคิดว่าอีกฝ่ายควรดีใจมากกว่า
“ทำไมท่านดูไม่ดีใจที่อาการของคุณป้าดีขึ้นล่ะครับ”
“อดีตบางอย่างเราก็อยากให้มันหายไปจากความทรงจำ”
“แต่ถ้าเราไม่ยอมรับอดีตเราก็จะผ่านปัจจุบัน
ไปไม่ได้นะครับ แล้วอดีตที่คุณป้าจมอยู่กับมันก็เป็นความทุกข์ทั้งนั้น ทำไมไม่ให้คุณป้าได้มองเห็นวันนี้...
วันที่มีลูกหลานที่รักห่วงใยอยู่กันพร้อมหน้า ท่านน่าจะมีความสุขกว่านะครับ”
เหมทองปลื้ม แอบหวังลึกๆว่าเหมันต์จะรับได้เมื่อเขาบอกความจริง
“เธอพูดถูก...วันนี้ฉันมีลูกหลานพร้อมหน้า...รับปากฉัน
ว่าเธอจะช่วยย่า...ฉันหมายถึงมนตรามีความสุขอีกครั้ง”
“ครับท่าน...เอ่อ...ท่านได้ข่าวพ่อชาญบ้างไหมครับ”
คำถามของเหมันต์ทำให้เหมทองฝันสลาย ต้องเฉไฉกลบเกลื่อน “ยังเลย...แต่ไม่ต้องห่วง ฉันไม่ทิ้งเรื่องนี้แน่ๆ”
ความใกล้ชิดระหว่างเหมันต์กับผาณิตาทำให้ทิมทนไม่ไหวขอลาออกดื้อๆ ผาณิตาไม่ขัดเพราะเลขาฯหนุ่มทำงานพลาดบ่อยระยะหลัง ทศนาถฉวยจังหวะนี้ทำคะแนนกับอดีตคู่หมั้นสาว เช่นเดียวกับลาวัลย์ที่ป้วนเปี้ยนไม่ห่างเหมันต์จนผาณิตาหึงหนัก เปิดโอกาสให้ประกิต ปราการและทัศนัยวางแผนใส่ร้ายเหมันต์!
เหมันต์เป็นหัวหน้ารับผิดชอบแผนปรับปรุงคุณภาพชีวิตของคนงานในโรงงาน เหล่าคนงานเห็นดีเห็นงามจึงช่วยอย่างเต็มที่ ข้าวของมากมายถูกขนเข้าโรงงานโดยไม่ได้ตรวจสอบ พวกเสี่ยใช้ช่องโหว่นี้จ้างวานปุ๊ลูกน้องมิตรให้ขนของเถื่อนผิดกฎหมายไปซ่อนไว้ในโรงงานและโยนความผิดทุกอย่างให้เหมันต์
ปุ๊ถูกพวกเสี่ยหลอกว่าจะเคลียร์กับมิตรเองเรื่องขนของเถื่อนไปพักในโรงงานจึงวางใจให้หริทธ์ช่วยขนของด้วย ซึ่งเข้าทางพวกเสี่ยที่จะใช้หริทธ์เป็นเครื่องมือ
ป้ายความผิดให้เหมันต์ด้วย
ลาวัลย์ยอมร่วมมือกับทศนาถเพื่อแยกผาณิตาออกจากเหมันต์ แต่เมื่อสำเหนียกถึงแผนร้ายของพ่อ ลุงและอาก็เปลี่ยนข้างไปช่วยเหมันต์ทันที!
ooooooo
เหมันต์แทบช็อกเมื่อถึงวันเปิดตัวห้องสันทนาการของเหล่าคนงานแล้วพบว่ามีของเถื่อนซ่อนอยู่ ลาวัลย์ที่รู้แผนของพวกพ่อตามมาช่วยแต่ไม่ทันการณ์ เหมทองกับพวกเสี่ยพาขบวนนักข่าวเข้ามาแล้ว
ผาณิตากับลาวัลย์ช่วยกันปกป้องเหมันต์เต็มที่แต่พวกเสี่ยไม่ยี่หระ แถมเมื่อกมลนำภาพจากกล้องวงจรปิดมาโชว์แล้วเห็นหริทธ์เป็นคนขนของ เหมันต์เลยดิ้นไม่หลุดกลายเป็นผู้ต้องหาบงการการขนของเถื่อน!
เหมทองผิดหวังแต่ยังไม่แจ้งความให้เสียชื่อบริษัท เขาให้เวลาเหมันต์หนึ่งวันพิสูจน์ความจริงและนำหริทธ์มาให้คำยืนยันว่าไม่รู้เห็นเรื่องขนของเถื่อน เหมันต์เครียดแต่ห่วงหริทธ์ที่ทศนาถบอกว่าทำงานในบ่อนมากกว่า
เหมันต์ไม่ยี่หระเรื่องของเถื่อนในโรงงานแต่รีบไปบ่อนของมิตรเพื่อตามหาตัวหริทธ์ ผาณิตาตามติดด้วยความเป็นห่วงและคิดจะช่วยเขาหาหลักฐานพิสูจน์ความจริงอีกแรง
ภาพน้องชายคนเดียวแจกไพ่ในบ่อนทำให้เหมันต์ของขึ้น ถลาไปกระชากคอเสื้อ
“นี่หรืองานที่ทำให้นายเลี้ยงตัวเองได้ มันกำลังจะทำลายอนาคตนายต่างหาก ถ้าพ่อรู้พ่อจะเสียใจแค่ไหน”
“ถ้าพ่อรู้ว่าพี่เกาะผู้หญิงกินพ่อก็คงเสียใจสุดๆเหมือนกัน”
หริทธ์โต้อย่างไม่สะทกสะท้านก่อนสั่งคนคุมบ่อนลากตัวเหมันต์ออกไป ผาณิตากระโจนมาขวางแถมขู่จะแจ้งตำรวจหากมีใครทำร้ายคู่หมั้นหนุ่ม มิตรต้องออกโรงเจรจากับเหมันต์และแก้ต่างแทนหริทธ์ว่าไม่ได้ถูกบังคับมาทำงาน
เหมันต์จะเอาตัวหริทธ์ออกจากบ่อน มิตรปฏิเสธและขู่จะยอมเป็นครั้งสุดท้ายเพื่อทดแทนบุญคุณที่เหมันต์เคยช่วยชีวิต ปุ๊ไม่เห็นด้วยกลัวเหมันต์จะแจ้งตำรวจ
เลยถูกมิตรด่าที่หาเรื่องมาให้
“ผมก็นึกว่าลูกพี่รู้แล้ว เสี่ยสามโทร.มาสั่งกับผมเองเป็นตุเป็นตะบอกว่าเดี๋ยวคุยกับลูกพี่เอง”
“มันตั้งใจไม่บอกกู มันต้องมีแผนจะเล่นงานเหมันต์แน่ ไอ้พวกเหมทองนี่มันชั่วจริงๆ แค่จะกำจัดช่างซ่อมรองเท้าคนเดียวยอมลงทุนเอาบริษัทตัวเองไปเสี่ยง”
“แล้วนี่ถ้าสองคนนั่นปากโป้งเราจะเข้าปิ้งไปด้วยไหมลูกพี่”
“มันไม่กล้าหรอก เหมันต์น้องมันอยู่กับเรานังน้ำตาลญาติมันก็เป็นคนก่อเรื่อง เราอยู่เฉยๆรอดูมันก็พอ”
“แล้วไอ้ริทล่ะลูกพี่ เราจะไว้ใจมันได้แค่ไหน”
“ไม่ต้องห่วง กูดูแล้วว่าเด็กคนนี้ปั้นได้ เชื่อสายตากู”
ooooooo
ผาณิตาเตือนให้หริทธ์คิดว่าทำให้เหมันต์
เดือดร้อน หริทธ์เกือบใจอ่อนแต่เมื่อคิดถึงเรื่องลาวัลย์ก็เปลี่ยนใจไม่ช่วยพี่ชาย เหมทองก็ลุ้นหนักเรื่องเหมันต์จนต้องไประบายความอึดอัดใจกับมนตรา
“ผมคงตัดสินใจง่ายๆเกินไป พอรู้ว่าเป็นลูกของเหมวัตก็เลยคิดจะยกขึ้นมาแทนผม ลืมคิดไปว่าเขาโตมาจากสิ่งแวดล้อมแบบไหน กองขยะยังไงมันก็ต้องส่งกลิ่นเหม็น คุณอย่าโกรธผมนะถ้าผมจำเป็นต้องเลือกบริษัทไว้ก่อน”
ไม่ใช่แค่ผาณิตาที่ร้อนรนแทนเหมันต์ ลาวัลย์ก็เป็นห่วงแต่เลือกวิธีเจ้าเล่ห์กว่าด้วยการมอมเหล้า
ทศนาถและอัดคลิปคำสารภาพแผนร้ายที่ว่าพวกเสี่ยเป็นคนบงการใส่ร้ายเหมันต์
ลาวัลย์ได้คลิปคำสารภาพจากทศนาถสมใจและจัดการตัดเสียงพ่อทิ้งก่อนนำไปยื่นข้อเสนอกับผาณิตา
“ตอนแรกวัลย์ก็จะให้คลิปนี้กับพี่เหมันต์เอง แต่มาคิดดูอีกทีสู้เอาคลิปเสียงมาให้พี่น้ำตาลแล้วต่อรองผลประโยชน์อย่างที่พี่ชอบทำเป็นประจำดีกว่า”
“เธอต้องการอะไรว่ามาเลย”
“ถ้าพี่รับปากว่าจะถอนหมั้นกับพี่เหมันต์ วัลย์จะให้หลักฐานนี้”
“พี่ไม่เข้าใจเธอ เธอรักเหมันต์ไม่ใช่หรือ แล้วทำไมไม่ช่วยเขาเอง”
“ถ้าวัลย์ช่วยเองพี่ก็สมหวังกับพี่เหมันต์ต่อไปน่ะสิ เดี๋ยวนี้หัวสมองวัลย์มันพัฒนาขึ้นไม่โง่เหมือนเก่าแล้ว”
ผาณิตาเปิดคลิปของลาวัลย์แล้วพบว่านอกจากทัศนัย ประกิตพ่อของเธอก็มีส่วนในแผนใส่ร้ายเหมันต์ด้วย หญิงสาวคิดหนัก ลังเลจะแฉพ่อกับอา แต่สุดท้ายก็แพ้ให้แก่ความถูกต้องและสำนึกผิดชอบชั่วดี...
เหมันต์เสียใจเรื่องหริทธ์และตัดสินใจรับผิดแทนน้องชาย ผาณิตาเอาคลิปคำสารภาพมาให้แต่เขากลับไม่ยอมเปิดให้ที่ประชุมซึ่งมีเหมทองเป็นประธานฟัง
“ทุกคนเข้าใจถูกแล้ว ผมวางแผนทั้งหมดไม่เกี่ยวกับน้องผม น้องผมช่วยยกของโดยไม่รู้ว่าเป็นของผิดกฎหมาย”
“นายแน่ใจกับสิ่งที่พูดนะ”
“ผมกล้าทำก็กล้ารับ เรื่องนี้ผมทำเพียงคนเดียว ลูกน้องผมก็ไม่รู้เห็นด้วย เขาเองก็โดนผมหลอกเหมือนกัน”
พวกเสี่ยสะใจยุให้แจ้งตำรวจ เหมทองยังทำใจไม่ได้แต่แข็งใจเอ่ยกับเหมันต์
“นายมันทำลายทุกอย่างเอง อย่าหาว่าฉันใจร้าย”
เหมทองไล่เหมันต์ออกแต่ไม่แจ้งความให้เสียชื่อบริษัท เหมันต์ยอมทำตามสั่ง ทิ้งพวกเสี่ยให้มองหน้ากันยิ้มๆที่แผนสำเร็จ ส่วนผาณิตารีบตามไปเอาเรื่องเหมันต์ที่ไม่ยอมโชว์คลิป
“นายมันบ้า ฉันลบต้นฉบับทิ้งไปแล้วเพราะไม่คิดว่านายจะโง่อย่างนี้”
“ถ้าการทำเพื่อน้องตัวเองเรียกว่าโง่ผมก็ยอมเป็นคนโง่”
“เพื่อน้องชายต้องเอาอนาคตตัวเองเข้าแลกเลยหรือ คุณปู่ต้องยกเลิกสัญญาตามหาพ่อนายไปด้วยรู้หรือเปล่า”
“ผมไม่มีทางเลือก”
“น้องชายนายเขาทำผิดเขาก็ต้องรับผลในสิ่งที่เขาทำ ขนาดรู้ว่าพี่ชายเดือดร้อนเขาก็ไม่เห็นห่วงนายเลยสักนิด”
“เขาเดินทางผิดเพราะผมอบรมเขาไม่ดี เขาไม่เคยมีแม่ มือสองข้างของผมอุ้มเขามาตั้งแต่แบเบาะ ชงนม อาบน้ำ กล่อมเขานอน ทำทุกอย่างที่แม่คนหนึ่งทำให้ลูก แล้วคุณจะให้ผมส่งเขาให้ตำรวจหรือ”
ผาณิตาอึ้งพูดไม่ออก กว่าจะตั้งสติได้โพล่งออกไปอย่างอัดอั้น
“ทำไมฉันต้องรู้จักนายด้วย ฉันเกลียดคนอย่างนายที่สุด! คิดว่าเป็นคนดีขนาดนี้แล้วใครจะสรรเสริญนายหรือ”
“คุณอย่ากังวลเรื่องผมเลย คุณไม่อยากแต่งงานกับคุณทศก็บอกปู่คุณไปตรงๆ เราอย่าโกหกใครอีกเลย”
“ฉันไม่ยอมแพ้เหมือนนาย ฉันจะไปบอกคุณปู่ว่าพ่อฉันกับอาสามรวมหัวกันใส่ร้ายนาย”
“อย่านะครับ...เขาเป็นพ่อคุณ ผมเชื่อว่าเขาทำเพื่อคุณ คุณเป็นคนฉลาด คุณลองทบทวนเรื่องราวให้ดี”
ooooooo
เหมันต์ตัดสินใจเด็ดขาดจะรับผิดแทนหริทธ์ ผาณิตาได้แต่มองตามด้วยความเจ็บปวดเพราะพ่อตัวเองก็มีส่วน ต่างจากลาวัลย์ที่ไม่สนหน้าอินทร์หน้าพรหมที่ไหน เอาคลิปต้นฉบับเปิดประจานทั่วบริษัท
“ป๋าพี่วางแผนจะยัดของผิดกฎหมายให้ไอ้เหมันต์ พี่รู้ว่าไอ้หริทธ์มันทำงานที่บ่อนก็เลยเสนอให้มันเป็นคนขนของมาไว้ในโรงงาน ส่วนลุงหนึ่งก็ไปซื้อตัวหัวหน้ารปภ.ให้ปิดกล้องทุกตัวยกเว้นกล้องตัวที่จะจับภาพไอ้หริทธ์ มันเป็นพี่น้องกัน ใครๆก็เชื่อว่าไอ้เหมันต์ต้องรู้เห็นด้วย”
คำสารภาพของทศนาถดังทั่วบริษัท เหมทองโกรธมากและมีคำสั่งไล่ประกิต ทัศนัยและทศนาถออกทันที!
ผาณิตาหมกมุ่นกับความคิดตัวเองจึงไม่รู้เรื่องคำสารภาพของทศนาถถูกเปิดประจานทั่วบริษัท
ความรู้สึกผิดที่มีต่อเหมันต์ถาโถมจนทนไม่ไหวต้องขอร้องให้เขาเอาคลิปไปบอกเหมทองอีกครั้ง
เหมันต์นิ่งเฉยไม่ยี่หระคำพูดใดๆ จนผาณิตาทนไม่ไหวร้องไห้โฮ
“มันไม่ยุติธรรมกับนาย สิ่งที่เกิดขึ้นกับนายไม่รู้ทำไมฉันถึงได้เจ็บปวดแทน”
“เพราะคุณเชื่อใจผม เห็นผมเป็นเพื่อนของคุณแล้ว อย่าทำเพื่อผมอีกเลย ผมไม่ได้รู้สึกว่าตัวเองสูญเสียอะไร ชีวิตผมก็เริ่มมาจากไม่มีอะไรอยู่แล้ว ตอนนี้ก็แค่กลับไปจุดเริ่มต้น...แต่ผมจะเก็บความรู้สึกดีๆที่คุณให้ผมกลับไปด้วย”
คำปลอบของเขาทำให้ผาณิตายิ้มขื่นๆ “นายมันเป็นเพื่อนที่แย่ที่สุด”
“แต่คุณเป็นเพื่อนที่ผมจะนึกถึงอยู่เสมอ”
เหมันต์พูดจบก็ตั้งหน้าตั้งตาเก็บของแต่ไม่ทันเริ่มกมลก็มาบอกว่าเหมทองยกเลิกคำสั่งให้เขาทำงานที่นี่เหมือนเดิม เหมันต์กับผาณิตาแปลกใจแต่คงตระหนกเหมือนประกิต ทัศนัยและทศนาถที่ถูกเหมทองยื่นซองขาวพร้อมมีคำสั่งให้ย้ายออกจากบ้านบุญญาฉัตรพงษ์และขายหุ้นของเหมทองกรุ๊ปคืนทั้งหมด!
ปราการรอดตัวเพราะลาวัลย์ตัดเสียงทศนาถที่พาดพิงถึงพ่อออก แต่ประกิต ทัศนัยและทศนาถไม่รอดต้องบากหน้าไปขอความเห็นใจจากเหมทอง กมลมารับหน้าแทนประธานใหญ่เหมทองกรุ๊ป
“ท่านฝากให้ผมถ่ายทอดคำพูดของท่านตามนี้ครับ...อย่ามาให้เห็นหน้าอีก!”
เหมันต์ถูกเหมทองเรียกตัวไปพบเพื่อฟังคำชี้แจงเกี่ยวกับคำสั่งล่าสุด
“ฉันจะเห็นแก่เธอไม่เอาเรื่องน้องชายเธอแจ้งตำรวจ ส่วนเธอก็กลับมาทำงานปกติ”
“แต่ผมไม่เห็นด้วยที่ท่านจะไล่เสี่ยหนึ่งกับเสี่ยสามออกจากบ้าน เขาเป็นลูกของท่านนะครับ”
“ก็อย่างที่ใครๆรู้...มันไม่ใช่ลูกแท้ๆ ฉันอุตส่าห์เอาตัวพวกมันมาจากบ้านเด็กกำพร้าแต่มันกลับตอบแทนด้วยการทำลายชื่อเสียงวงศ์ตระกูลของฉัน”
“พวกเขาทำอย่างนี้ก็เพราะอยากจะกำจัดผม แค่ผมไปซะ...”
“ไม่มีทาง! ฉันจะไม่ยอมให้เธอไปไหนทั้งนั้น”
น้ำเสียงเกรี้ยวกราดของเหมทองทำให้เหมันต์ตกใจ ประธานใหญ่เหมทองกรุ๊ปต้องเฉไฉกลบเกลื่อน
“ฉันหมายถึง...ฉันจะไม่เข้าข้างคนผิดเด็ดขาด”
“แต่คุณน้ำตาลไม่มีส่วนเกี่ยวข้องนะครับ ท่านน่าจะเห็นแก่เธอบ้าง”
“ที่แท้เธอเป็นห่วงน้ำตาล งั้นตอบฉันมาตรงๆ... เธอรักน้ำตาลจริงๆหรือเปล่า”
ooooooo
เหมันต์สารภาพตามตรงว่ารักผาณิตาจากใจจริง เหมทองยินดีมากและจะจัดงานแต่งงานให้เร็วที่สุดเพื่อที่หลานชายคนเดียวจะได้ย้ายมาอยู่ด้วยกัน ประธานใหญ่เหมทองกรุ๊ปตัดสินใจจะบอกความจริงว่าตนเป็นปู่แท้ๆแต่ก็ดันมีมารผจญ รุ่งอรุณโทร.บอกเหมันต์ว่ามีเบาะแสของชาญที่วังน้ำเขียว
เหมทองร้อนใจมากเมื่อเหมันต์กระตือรือร้นจะไปหาความจริงเรื่องชาญ ผาณิตายังไม่รู้เรื่องมัวจัดกระเป๋าพ่อแม่เพื่อออกจากบ้านบุญญาฉัตรพงษ์ตามคำสั่งเหมทอง
ประกิตกับผกาไม่ยอมย้าย พร่ำบอกให้ลูกสาวไปขอร้องเหมทองอีกครั้ง “ตาลไม่หน้าหนาพอจะไปขออะไรคุณปู่ทั้งนั้น คราวนี้พ่อกับแม่ทำเกินไป ไม่ใช่เหมันต์เท่านั้นที่จะติดคุก แต่ชื่อเสียงบริษัทก็จะพังไปด้วย”
“ฉันทำเพื่อแก ฉันไม่อยากให้แกแต่งงานกับคนชั้นต่ำอย่างไอ้เหมันต์”
“แต่คนชั้นต่ำอย่างเหมันต์ก็ไม่เคยทำเรื่องเลวๆอย่างที่คนชั้นสูงอย่างเราทำ”
พูดจบก็ผละไป แต่ไม่ทันถึงไหนเหมทองก็มีคำสั่งให้เธอประกบเหมันต์
“ยัยตาล...รีบไปกับเหมันต์ พยายามขัดขวางอย่าให้เขาได้เจอนายชาญ ด้วยวิธีไหนก็ได้แกตัดสินใจไปเลย”
“ทำไมต้องไม่ให้เขาเจอกับนายชาญคะ”
“ไม่ต้องถาม ถ้าแกทำตามที่ฉันสั่ง พ่อแกจะได้อยู่ในบ้านนี้ต่อไป”
คำสั่งของเหมทองเปิดโอกาสให้ผาณิตาช่วยพ่อตัวเอง ตามไปขึ้นรถพร้อมเหมันต์ทันที
“คุณปู่บอกว่านายจะไปตามหาพ่อ ท่านให้ฉันไปเป็นเพื่อน”
“แต่ผมยังไม่รู้จะไปกี่วัน คุณต้องทำงานนี่ครับ”
“อยู่ที่ไหนฉันก็ทำงานได้ เพื่อนเดือดร้อนฉันก็ต้องช่วย”
ระหว่างที่บ้านประกิตอาจมีทางรอดเพราะผาณิตาทำตามคำสั่งเหมทอง บ้านทัศนัยแทบลุกเป็นไฟเมื่อมีข่าวเจ้าหน้าที่พบศพบูรณ์อดีตคนงานที่ทัศนัยฆ่าปิดปากด้วยตัวเอง สมรอ้าปากค้างไม่อยากเชื่อกับความโหดเหี้ยมของสามี ต่างจากปราการที่แอบได้ยินทุกอย่างและจัดการหักหลังน้องชายบุญธรรมทันที
สมรไม่ได้ทำลายหลักฐานเสื้อที่ทัศนัยสวมในวันเกิดเหตุ ทัศนัยโกรธจัดจะเอาไปทิ้งเองแต่ช้ากว่าปราการที่บุกมาถึงบ้านเพื่อเอาหลักฐานชิ้นสำคัญไปให้ตำรวจ
“พี่คืนผมมาเถอะครับ เราเป็นพี่น้องกันนะพี่”
ปราการแสยะยิ้มร้าย “ขอโทษด้วยนะน้องสาม ถ้าพี่คืนให้ก็เท่ากับพี่สมรู้ร่วมคิด ไหนๆน้องสามก็โดนเด้งออกจากตระกูลไปแล้ว พี่ก็จะอยู่เพื่อปกป้องทรัพย์สมบัติแทนน้องสามเอง!”
ooooooo
ปราการจะเอาหลักฐานที่ว่าทัศนัยเป็นฆาตกรไปให้พ่อบุญธรรมแต่เหมทองไปตามเรื่องชาญกับเหมันต์เสียก่อน เขาเลยต้องส่งเสื้อไปให้ดาบหลงดำเนินการจับกุมทัศนัยแทน
ลาวัลย์ทำลายหลักฐานคือคลิปต้นฉบับทิ้งจากมือถือ ทศนาถเลยจับไม่ได้ว่าเธอเป็นตัวการประจานเขาจนทั้งพ่อทั้งลุงต้องเดือดร้อน ส่วนเหมันต์กับผาณิตาก็มุ่งหน้าสู่วังน้ำเขียวเพื่อตามหาชาญแต่ต้องผิดหวังเพราะคนไข้ที่รุ่งอรุณได้เบาะแสไม่ใช่ชาญแต่เป็นแค่คนหน้าเหมือน
เหมทองโล่งใจมากที่เหมันต์หาตัวชาญไม่พบ รีบให้กมลพาไปเจรจากับชาญตัวจริงที่บ้านพักในวังน้ำเขียว
“ถึงเวลาที่เราต้องมาตกลงกันแล้ว”
“ฉันไม่มีอะไรตกลงกับแก!”
ชาญยืนกรานไม่เปลี่ยนไตผิดกฎหมาย เหมทองก็เบื่อจะกล่อมเลยตัดสินใจเล่าเรื่องเหมวัตหรือสราวุธที่ชาญรู้จัก ประธานใหญ่เหมทองกรุ๊ปยื่นหลักฐานเป็นภาพถ่ายครอบครัวของเขา มนตราและเหมวัตให้ดู
“แกมีรูปสราวุธได้ไง”
“เขาชื่อเหมวัตไม่ได้ชื่อสราวุธ รูปที่ติดตรงที่เก็บกระดูกกับรูปในนี้คือคนเดียวกัน เขาเป็นลูกชายเพียงคนเดียวของฉันที่หนีหายไปจากบ้านเมื่อยี่สิบห้าปีที่แล้ว”
“มัน...มันเป็นไปได้ยังไง ทำไมเขาถึงไม่เคยเล่าให้ฉันฟัง”
“เพราะเขาเกลียดฉันเลยไม่ยอมติดต่อกลับมาอีก”
ความจริงจากเหมทองทำให้ชาญปะติดปะต่อเรื่องราวได้ว่าเหมันต์ก็คือทายาทเหมทองกรุ๊ป
“เหมันต์คือหลานคนเดียวของฉัน นี่เป็นสาเหตุที่ฉันพยายามซื้อไตมาให้นายเผื่อช่วยเหมันต์”
“เหมันต์รู้เรื่องนี้หรือยัง”
“ฉันยังไม่บอกเพราะต้องการให้เขาได้เรียนรู้งานที่บริษัทจนกว่าฉันจะแน่ใจว่าเขาจะสืบกิจการต่อจากฉันได้”
“แล้วแกจับฉันมาทำไม คิดว่าฉันจะไม่ยอมคืนเหมันต์ให้แกงั้นหรือ แกคิดอะไรกันแน่”
“เพราะฉันไม่อยากให้นายเป็นภาระของหลานฉันอีกต่อไป เหมันต์จะตั้งใจทำงานได้ยังไงถ้าต้องวิ่งวุ่นเข้าออกโรงพยาบาลตลอด มันถึงเวลาแล้วนะที่นายจะต้องเสียสละ”
“แกคิดว่าฉันจะยอมให้ลูกฉันไปอยู่กับคนรอบจัดเห็นแก่ตัวอย่างแกหรือ ถึงเหมันต์จะไม่ใช่ลูกแท้ๆ แต่ฉันเลี้ยงมันมาด้วยความรัก แกซะอีกใจดำไล่ลูกตัวเองออกจากบ้าน แล้วพ่ออย่างแกจะสั่งสอนเหมันต์ให้เป็นคนดีได้ยังไง”
“คนดีของนายคือคนที่แบกภาระทุกอย่างในบ้าน ทำงานรับใช้พ่อพิการกับน้องชายที่ไม่เอาไหนงั้นเหรอ”
ชาญเถียงไม่ออก เหมทองถือโอกาสเกลี้ยกล่อมทิ้งท้าย “นายรักเหมันต์แล้วนายมีอะไรให้เหมันต์ได้บ้างนอกจากโรคร้ายที่นายเป็น นายจะให้เหมันต์อยู่อย่างลำบากยากแค้นกับนายหรือมีอนาคตที่ดีกับฉัน...ลองคิดดู”
ooooooo
เหมทองจงใจแยกชาญจากเหมันต์เลยกล่อมให้อีกฝ่ายหายไปจากชีวิตหลานชายคนเดียว ชาญลำบากใจมากแต่เพื่ออนาคตของเหมันต์จึงยอมวางแผนแกล้งฆ่าตัวตายร่วมกับเหมทอง
เหมันต์คิดถึงและเป็นห่วงชาญจนเก็บไปฝันร้าย ส่งเสียงดังลั่นห้องพักจนผาณิตาต้องวิ่งมาดู
“ผมฝันว่าพ่อกำลังโดดน้ำตาย มันเหมือนจริงมาก”
“นายคงเครียดมากเลยเก็บไปฝันเป็นตุเป็นตะ”
“ขอโทษนะครับที่ผมทำให้คุณต้องตื่นมา”
“ฉันยังไม่ได้นอนเลย มันนอนไม่หลับน่ะ”
“คุณมีเรื่องไม่สบายใจหรือ ผมเห็นคุณดูพูดน้อยมากตั้งแต่ตอนเดินทางมาแล้ว”
ผาณิตาเบือนหน้าหนี เหมันต์แตะมือปลอบโยน
“คุณรู้สึกเจ็บเวลาที่เห็นผมเป็นทุกข์ ผมก็เหมือนกันนะครับ”
“ถ้าสมมติ...แค่สมมตินะ พ่อนายไม่ได้หนีไปเองแต่...มีคนจับตัวไป นายจะทำยังไงกับคนคนนั้น”
“ลักพาคนไปเขาก็ต้องรับโทษตามกฎหมาย ผมไม่ปล่อยเขาไว้แน่”
“แล้วถ้าคนคนนั้นเป็นคนที่นายนับถือแล้วก็เชื่อใจมากๆล่ะ”
“พ่อผมกำลังป่วยหนัก คนที่กล้าทำแบบนั้นจิตใจไม่ใช่มนุษย์แล้ว ผมไม่มีวันให้อภัยเขา”
น้ำเสียงดุดันทำให้ผาณิตาเสียวสันหลังวาบ เหมันต์หรี่ตาด้วยความสงสัย
“ทำไมคุณถามแปลกๆอย่างนี้ล่ะครับ หรือว่าคุณรู้อะไรมา”
“เปล่า...ฉันแค่คิดว่าพ่อนายเดินไปไหนเองไม่ได้เลยลองสมมติฐานในมุมอื่นๆดูบ้าง...แค่นั้น”
เหมันต์พยักหน้ารับรู้ ผาณิตาโล่งใจที่กลบเกลื่อนได้แต่ไม่วายขอร้อง
“ฉันขออะไรสักอย่างได้ไหม”
“ถ้าผมมีปัญญาผมก็เต็มใจให้คุณ”
“อย่าเกลียดฉัน...ไม่ว่าฉันจะทำให้นายเสียใจแค่ไหนก็ตาม”
“จำที่เราเจอกันใหม่ๆได้ไหม คุณร้ายกับผม หยิ่งกับผม พูดจาเหยียดหยามผมสารพัดผมยังไม่เคยเกลียดคุณ ต่อให้คุณร้ายกว่านี้อีกกี่เท่าผมก็เกลียดคุณไม่ลงหรอก”
“นายตอบไม่ตรงคำถาม”
“ผมไม่มีวันเกลียดคุณ”
ooooooo
อ่านละคร ประกาศิตกามเทพ ตอนที่ 9
ละครเรื่องประกาศิตกามเทพ บทประพันธ์โดย รจเรขละครเรื่องประกาศิตกามเทพ บทโทรทัศน์โดย กฤติญา สัมฤทธิ์ประสงค์
ละครเรื่องประกาศิตกามเทพ กำกับการแสดงโดย อนุวัฒน์ ถนอมรอด
ละครเรื่องประกาศิตกามเทพ ผลิตโดย บริษัท ดีวัน ทีวี จำกัด
ละครเรื่องประกาศิตกามเทพ ออกอากาศทางไทยทีวีสีช่อง 3
ที่มา ไทยรัฐ