อ่านละคร ปี่แก้วนางหงส์ ตอนที่ 4 วันที่ 29 ต.ค.61
“เช่นนั้นกระผมต้องเสาะท้องมีอันเป็นไปเสียตั้งแต่อยู่เมืองสุพรรณแล้วขอรับ” หลวงราชแกล้งยั่ว แล้วบอกพิกุลว่า “ฉันจะตามไปที่เรือนนะ ยังพอมีให้ฉันใช่ไหม”เอื้อยชิงตอบยั่วคุณหญิงว่ามีเหลือเฟือตนจะเตรียมไว้ให้ คุณหญิงถามเสียงขุ่นว่า
“ตายศ ลูกกับแม่นั่น มันอะไรกัน”
“กระผมเพียงแต่ชื่นชมข้าวต้มผัดขอรับ อย่าคิดไกลไปเลยขอรับ” พูดแล้วเดินไปเลย คุณหญิงมองตามอย่างร้อนใจ สร้อยยุคุณหญิงทันทีว่า ไม่ใช่แค่เรื่องนี้แน่ๆ
กลับถึงเรือน เพียรถามว่าพวกที่ตึกใหญ่ว่าอย่างไรล่ะ เอื้อยรีบบอกว่าผิดจากที่ตนพูดเมื่อไหร่ล่ะ มีแต่คนถือยศถืออย่าง อย่างคุณหญิงกับบ่าวที่ไม่ชอบ มีแต่คุณหลวงที่ออกปากชม ไม่รู้จะตามมาถึงนี่หรือเปล่า
จางวางถามว่าเห็นคุณหลวงเห็นแก่กินรึ เอื้อยตอบเป็นนัยว่าถ้าเห็นแก่กินตนก็จะหาให้ แต่ถ้ามาเพราะเรื่องอื่น...พิกุลาทะลุกลางปล้องขึ้นมาว่าพูดมาก พ่อจางวางรำคาญเต็มทีแล้ว แล้วชวนเอื้อยเข้าห้องเลย
“มันอะไรของมันก็ไม่รู้นะเจ้าสองคนนี้” เพียรพูดกลบเกลื่อน จางวางมองเพียรอย่างจับผิด เพียรก้มหน้าก้มตาฝานหมากให้จางวางทำหน้าตาย
เมื่อเข้าห้องแล้วพิกุลต่อว่าเอื้อยที่พูดเช่นนั้น
ถ้าพ่อซักขึ้นมาตนก็ไม่รู้จะตอบยังไง ยิ่งถ้าพ่อรู้ว่าตนตัดใจจากพี่สินก็ต้องมีปากเสียงกันใหญ่โตแน่
“ฉันมันก็ปากมากจริงๆ แต่ว่าถ้าคุณหลวงตามมาถึงเรือนจริงๆหล่อนจะว่าอย่างไร”
พิกุลนิ่งไปอย่างหนักใจ แต่ปี่ในกล่องที่หัวนอนพิกุลเหมือนจะฟังทั้งสองคุยกัน และมีเงาดำร่างหนึ่งนั่งอยู่ด้วย แต่ทั้งพิกุลและเอื้อยไม่รู้ตัว
ooooooo
คุณหญิงจิกเรื่องหลวงราชกับพิกุลไม่ปล่อย เตือนเชิงปรามว่าลูกมีแม่เดือนกับแม่ดาวอยู่แล้ว อย่าให้แม่ต้องร้อนใจเรื่องนังคนปี่นั่นอีกคนเลย หลวงราชแกล้งแหย่ว่า คุณแม่จงใจลืมแม่สารภีหรือ
คุณหญิงบอกว่าไม่อยากเอ่ยชื่อมันต่างหาก
หลวงราชถามว่าแม่หมายความว่าอย่างไร
“อย่าร้อนใจไปเลยตายศ อีกไม่นานลูกก็จะรู้ว่าแม่หมายความว่ากระไร” คุณหญิงยิ้มเป็นนัยแล้วลุกไป
“คุณแม่คิดจะทำอะไร?” หลวงราชคิด
เมื่อเข้าห้องนอน หลวงราชถามมุดว่าวันนี้มีแขกมาหาแม่ตนหรือเปล่า มุดบอกว่าไม่มีสักคน แต่คุณหญิงไปบ้านท่านเจ้าคุณยุทธนาแต่เช้า เพิ่งจะกลับมาตอนบ่ายนี้เอง มุดคาดว่าคงไม่พ้นไปเยี่ยมคุณหญิงทั้งสอง เพราะหายหน้าไปเสียนาน
หลวงราชคิดตามที่มุดเล่าและคาดคะเน แต่ไม่ปักใจเชื่อว่าคุณหญิงจะไปด้วยธุระเพียงเท่านั้น
และคืนนี้เมื่อหลวงโชติกับหลวงแจ่มไปยูไนเต็ดคลับที่จัดฉลองยอดจำหน่ายน้ำปรุงจากยุโรป ไม่เพียงเห็นหญิงเดือนกับหญิงดาวเฉิดฉายอยู่ในวงล้อมของหนุ่มรูปงามเท่านั้น อีกมุมหนึ่งยังมีหนุ่มๆกลุ่มใหญ่ห้อมล้อมสารภีในชุดออกงานอย่างฝรั่ง
“นังสารภี” หญิงเดือนจิกเรียก
“นังลูกเจ๊ก ริจะเป็นมาดาม!!!” หญิงดาวเหยียดปาก
ยิ่งเมื่อเห็นสารภีปลีกตัวจากหนุ่มๆที่รุมล้อม
มองหลวงโชติกับหลวงแจ่มอย่างชื่นชมก็ยิ่งหมั่นไส้
เวลาเดียวกันนี้ หลวงราชอยู่ที่ซอยลับตาในย่านสำเพ็ง ลูกน้องจีนสงส่งกรรไกรขาเดียวที่ดัดแปลงคล้ายมีดมีแพรสีแดงผูกที่ด้ามให้หลวงราชดู บอกว่ากรรไกรขาเดียวนี้ กงสีให้ตนไว้ป้องกันตัว
“อาวุธป้องกันตัวรึ” หลวงราชมองสงสัย
ลูกน้องจีนสงบอกว่าพวกตนไม่รังแกกันเอง แต่ไอ้อีคนไหนมันทำผิดกฎกงสี ก็สมควรต้องสั่งสอน หลวงราชถามว่าไม่เว้นแม้แต่เจ้าสัวสงรึ?
“ไอ้พวกนั้นมันหมาลอบกัด กลัวยี่เฮียของอั๊ว
จะแบ่งอำนาจจากมัน” หลวงราชถามว่าพวกนั้นพวกไหน แต่ลูกน้องจีนสงไม่ยอมปริปาก จึงเดา “จีนพ้งรึ?”
ลูกน้องจีนสงไม่ตอบยัดกรรไกรขาเดียวไว้ที่ผ้าคาดเอวแล้วแบมือ หลวงราชจึงส่งถุงเงินให้ พวกนั้นรับแล้วหลบหายไปในความมืด
หลวงราชจับต้นชนปลายว่าอะไรเป็นอะไรแล้วออกจากซอย แต่ยังไม่ถึงปากซอยก็มีนักเลงกลุ่มหนึ่งมาดักไว้ หลวงราชรู้ว่าภัยกำลังมา แต่ก็ทำใจดีสู้เสือ
ooooooo
สารภียิ้มหวานมาทักทายหญิงดาวและหญิงเดือนว่านึกแล้วว่าจะต้องพบบุตรีของท่านเจ้าคุณยุทธนาที่นี่ หญิงเดือนพูดอย่างไว้ตัวว่า รู้ว่าตนสองคนเป็นใครแล้วก็ดี จะได้ไม่ต้องแนะนำตัว
สารภีอ่อยว่าสักวันตนจะได้ไปกราบท่านเจ้าคุณกับคุณหญิง หญิงดาวว่าไม่ต้องเพราะคุณพ่อคุณแม่ตนใช่ว่าจะอยากรู้จักคนทั่วไป
หลวงโชติกับหลวงแจ่มเห็นบรรยากาศเริ่มกร่อยก็เปลี่ยนเรื่อง คุยเรื่องน้ำปรุงฝรั่งว่าคงถูกใจสาวๆ เลยมากันเต็มคลับ เจ้าของคลับคงพอใจยิ่งนัก
สารภีคุยว่าเสร็จจากงานนี้คงต้องแวะไปที่ห้างอีกสักรอบ เห็นว่ามีกลิ่นใหม่เพิ่งมาเมื่อเย็นนี้ หญิงดาวคุยว่าป่านนี้คนของนายห้างน่าจะถึงบ้านเราแล้วกระมัง คุณแม่คงได้ลองน้ำปรุงฝรั่งสนุกสนานแล้วเป็นแน่
“สารภีก็หวังว่าคุณหญิงเกสรจะโปรดปรานน้ำปรุงฝรั่งกลิ่นใหม่นี้เช่นกัน ป่านนี้คงถึงมือท่านเรียบร้อยแล้ว พรุ่งนี้คงจะได้ไปถามไถ่ให้รู้ความ”
“หล่อนสั่งน้ำปรุงให้คุณหญิงเกสรหรือ” หญิงเดือนถาม สองหญิงมองหน้ากันอึ้ง เมื่อถูกบลัฟกลับ
“ไม่เหมาะไม่ควรตรงไหนหรือเจ้าคะ” สารภีมองท้าทาย หลวงโชติกับหลวงแจ่มยิ่งหน้าเจื่อนกลัวจะเกิดเรื่อง
ฝ่ายคุณหญิงเกสรได้รับน้ำปรุงก็คิดว่าคงเป็นหญิงดาวกับหญิงเดือนส่งมา ชมว่าช่างรู้ใจเลือกได้ดีเหลือเกิน กลิ่นหอมถูกใจนัก ชมกับสร้อยอย่างปลื้มปริ่มว่า ว่าที่สะใภ้ของตนต้องรู้ใจเช่นนี้ แต่ขณะกำลังอารมณ์ดีก็หงุดหงิดขึ้นมาทันทีเมื่อแว่วเสียงดนตรีที่โหมประโคมขึ้นอย่างไม่มีปี่มีขลุ่ย
ที่ประตูใหญ่บ้านเจ้าคุณพิชัย รถเจ๊กว่างเปล่าคันหนึ่งแล่นออกไปแต่ประตูใหญ่ยังคงเปิดค้างไว้
ที่ห้องดนตรีบ้านเจ้าคุณพิชัย...พิกุลเห็นท่านเจ้าคุณจิบน้ำชาที่สารภีเอามาให้ มีหลวงบำรุงนั่งฟังดนตรีอยู่ด้วย พิกุลเห็นถ้ำชาจำได้ว่าเป็นถ้ำชาที่สารภีให้หลวงราชไว้วันที่มีงานรับตำแหน่งของจีนพ้งเห็นแล้วพิกุลอดสะท้อนใจไม่ได้
เวลาเดียวกันในซอยลับตาที่สำเพ็ง หลวงราชถูกลูกน้องจีนพ้งต้อนกลับไปทางเดิม หลวงราชเห็นศพลูกน้องจีนสงที่เพิ่งคุยกันนอนตายอย่างอนาถา มีกรรไกรขาเดียวปักอยู่บนร่าง หลวงราชรู้ถึงอันตราย ถามว่าพวกเอ็งเป็นใคร ทันใดก็ถูกมือขวาของจีนพ้งเอาถุงผ้าคลุมหัวแล้วทุบจนสลบ
ทันใดนั้นพิกุลที่เป่าปี่อยู่สะดุ้งเหมือนรับรู้ว่าหลวงราชตกอยู่ในอันตรายจนเป่าปี่ผิดจังหวะ ดีแต่สินช่วยดึงจังหวะเข้าสู่เพลงปกติได้ เจ้าคุณพิชัยกับหลวงบำรุงเห็นปฏิภาณของสินก็ยิ้มพอใจ
ooooooo
ส่วนที่ยูไนเต็ดคลับ สารภีออกมารอรถที่หน้าคลับ ถูกชายฉกรรจ์ตามออกมาประกบ สารภีรู้ตัวเปิดกระเป๋าหยิบลิ่มแบ่งชาออกมาถือไว้ป้องกันตัว
ครู่เดียวหญิงดาวกับหญิงเดือนออกมาเห็นคนของตนประกบสารภีอยู่ก็ถามว่ารอรถเจ๊กกลับบ้านสินะ สารภีกำลิ่มแบ่งชาแน่นไม่ตอบ หญิงดาวพูดต่อว่า
“ฉันจะไม่ให้คนของเจ้าคุณพ่อฉันทำอะไรหล่อน ถ้าหล่อนรับปากว่าจะไม่โผล่มาที่นี่อีก”
“แล้วถ้าไม่รับปากล่ะเจ้าคะ”
หญิงดาวส่งสายตาให้ลูกน้องลงมือ ทันใดนั้นรถสองคันก็ปราดเข้ามาจอด ลูกน้องสารภีกลุ่มหนึ่งเปิดประตูรถคันแรกลงมา หญิงดาวหญิงเดือนเห็นเช่นนั้นก็ตกใจ ลูกน้องต่างถอยมาปกป้อง
“สารภีขออภัยนะเจ้าคะ ที่ทำให้คุณหญิงตกใจ” สารภีเอ่ยแล้วขึ้นรถคันหลังที่ลูกน้องเปิดประตูให้แล้วแล่นออกไป หญิงดาวกับหญิงเดือนมองอย่างเจ็บใจทั้งที่ยังไม่หายตกใจ
ooooooo
พิกุลถือตะเกียงกลับเรือนทั้งที่ใจคอไม่ดี เห็นเงาตะคุ่มๆ ส่องตะเกียงดูเห็นชายคนหนึ่งมีถุงผ้าคลุมหัวมือไพล่ที่หลังเดินโงนเงนมาสะดุดล้มลง พิกุลกลัวๆ กล้าๆส่องตะเกียงถาม “ใครน่ะ...ใคร”
“พิกุล...พิกุลใช่ไหม” เสียงอู้อี้จากถุงคลุมหัว แต่พิกุลก็จำได้ว่าเป็นหลวงราช รีบเข้าประคองร่างที่นอนกับพื้นขึ้นมาแก้มัดถุงที่คลุมหัว เห็นหลวงราชหน้าซีดเพราะขาดอากาศหายใจก็ยิ่งเป็นห่วงรีบแก้มัดที่มือ
พิกุลเห็นหลวงราชมีรอยช้ำทั้งตัวก็เอาผ้าคลุมไหล่เช็ดรอยเปื้อนให้ ความใกล้ชิดและหอมกลิ่นผมของพิกุลที่เคลียหน้าทำให้หลวงราชยิ้มออกมาทั้งที่ยังเจ็บ พิกุลถามว่าคุณหลวงไปทำอะไรมา
อ่านละคร ปี่แก้วนางหงส์ ตอนที่ 4 วันที่ 29 ต.ค.61
ละคร ปี่แก้วนางหงส์ บทประพันธ์โดย เสน่ห์ โกมารชุนละคร ปี่แก้วนางหงส์ บทโทรทัศน์โดย บลูลาวา
ละคร ปี่แก้วนางหงส์ กำกับการแสดงโดย แมน เมธี
ละคร ปี่แก้วนางหงส์ ผลิตโดย บริษัท เมกเกอร์ เจ กรุ๊ป จำกัด
ละคร ปี่แก้วนางหงส์ ควบคุมการผลิตโดย จริยา แอนโฟเน่
ที่มา ไทยรัฐ