อ่านละคร ด้วยแรงอธิษฐาน ตอนที่ 10 วันที่ 16 ต.ค.61
“ฉันไม่รู้ว่านี่เป็นคำอธิษฐานหรือคำสาป แต่ในเมื่อเขาขังเธอให้ตายทั้งเป็นฉันก็จะส่งคืนกรรมนั้นให้กับเขาเอง!”ความแค้นแน่นอกทำให้นัทธมนตัดสินใจขโมยกุญแจห้องเก็บของในออฟฟิศกฤตย์ คิดจะขังเขาให้ตายทั้งเป็นแบบที่วรดาเคยโดน โดยไม่รู้เลยว่ามนทิราติดใจสงสัยท่าทางแปลกๆของเธอเมื่อคืนและโทร.บอกเต้ยกับถุงแป้งให้เฝ้าระวังดีๆ...อย่าให้เธอไปก่อเรื่องเดือดร้อนให้กฤตย์
กฤตย์ยุ่งเตรียมพรีเซนต์งานลูกค้า เมื่อนัทธมนมาขอให้ช่วยยกโต๊ะจากห้องเก็บของเลยขอผลัดให้งานเสร็จจึงจะช่วย นัทธมนขัดใจแต่เมื่อคิดว่าอีกไม่กี่ชั่วโมงความแค้นของวรดาจะถึงเวลาชำระจึงอดทนรอ
เต้ยกับถุงแป้งร้อนใจเรื่องกฤตย์ต้องบุกมาเจรจากับนัทธมนอีกครั้ง นัทธมนทำไม่รู้ไม่ชี้ บ่ายเบี่ยงขอตัวไปประชุมกับกฤตย์และพิษณุ แต่ถุงแป้งไม่ยอมรั้งตัวไว้
“นี่! ปล่อยฉันได้แล้วถุงแป้ง ทำเป็นตำรวจจับกุมคนร้ายไปได้”
“ก็ใช่ไง สมควรแล้วกับคนร้ายๆอย่างเธอ”
“นี่ฉันไปทำร้ายอะไรเธอ”
“ฉันไม่ได้กลัวพลังบ้าบออะไรของเธอหรอกนะ ฉันแค่กลัวว่าเธอคิดจะทำอะไรน้ากฤตย์กันแน่”
ถุงแป้งแหวอย่างเหลืออด เต้ยเกรงจะพูดกัน
ไม่รู้เรื่องรีบแทรก
“ให้เราพูดเองดีกว่าถุงแป้ง ฟังนะนัท...เราทุกคนเป็นห่วงและหวังดีกับเธอ สิ่งที่เธอกำลังคิดจะทำเพื่อแก้แค้นน้ากฤตย์ ถ้าเธอไม่ล้มเลิกความคิดนั้นซะทุกอย่างมันจะเลวร้ายลงไปจนสายเกินแก้นะ”
“เดี๋ยวๆไปกันใหญ่แล้ว ฉันยังไม่ได้ทำอะไร
ใครซะหน่อย”
“หยุดทำเป็นไม่รู้ไม่ชี้ซะทีเถอะ เธอรู้ไหมว่า
ใครเป็นคนขอร้องให้เรามาหาเธอที่นี่”
นัทธมนส่ายหน้า ถุงแป้งเฉลยว่ามนทิราคือ
คนโทร.บอกเธอกับเต้ย
“กระทั่งแม่ของเธอยังรู้ว่าเธอกำลังคิดจะลงมือแก้แค้นน้ากฤตย์”
“ขอร้องล่ะนะ อย่าเอาแม่ฉันมาเกี่ยวข้อง นี่มันเรื่องของฉัน เธอมีปัญหาอะไรก็มาเคลียร์กับฉันนี่”
“ฉันไม่ได้ดึงแม่เธอมาเกี่ยวข้องแต่แม่เธอนั่นแหละที่โทร.หาฉันเอง”
ถุงแป้งยืนยันว่าเป็นเรื่องจริง มนทิราโทร.หาเธอกับเต้ยเมื่อเช้า นัทธมนหงุดหงิดโต้อย่างไม่ยอมแพ้ “แล้วก่อนหน้านั้นล่ะ...ก็คงเป็นเธอใช่ไหมที่บอกแม่ว่าคน
ในฝันร้ายของฉันคือคุณกฤตย์ ทำไมเธอต้องทำให้แม่ฉันไม่สบายใจด้วย”
“เอ่อ...ก็...ฉันเคยบอก ทั้งเตือนทั้งห้ามเธอแล้ว แต่เธอไม่ยอมฟังฉันนี่”
“แต่ถึงยังไงก็ไม่ควรดึงแม่ฉันเข้ามาเกี่ยวด้วย”
“นัท...เพื่อนเขาหวังดีกับนัทนะ”
“เพื่อนงั้นเหรอเต้ย หวังดีด้วยอย่างงั้นเหรอ ถ้าเป็นอย่างนั้นจริงๆทำไมถึงไม่เห็นใจฉันบ้างว่าฉันเคยเจออะไรมา ว่าฉันต้องทนทุกข์ทรมานขนาดไหนฉันไม่ใช่คนร้าย ไม่ใช่ภูตผีปีศาจ ฉันไม่มีวันไปทำร้ายใครแน่ๆ...ไม่มีทาง!”
น้ำเสียงยืนยันหนักแน่นของนัทธมนทำให้ถุงแป้งกับเต้ยสบายใจขึ้น แต่เพียงแวบเดียวก็หน้าเครียดเมื่อได้ยินประโยคทิ้งท้ายของนัทธมนว่าจะไม่ทำใครก่อนถ้าไม่ได้เป็นฝ่ายถูกทำร้าย!
ooooooo
กฤตย์ไม่ยอมเริ่มประชุมเพราะอยากรอให้นัทธมนมาจดรายงานการประชุม โดยไม่รู้เลยว่าเลขาฯสาวกำลังรับศึกหนักจากถุงแป้งกับเต้ยที่คาดคั้นให้เธอสัญญาจะไม่ทำร้ายกฤตย์
“นี่นัท...เธอยังเห็นฉันเป็นเพื่อนอยู่ไหม”
“งั้นถ้าฉันถามย้อนกลับบ้างล่ะ เธอยังเห็นฉันเป็นเพื่อนอยู่ไหมถุงแป้ง”
“ก็ถ้าเธอจะยอมลงให้ฉันบ้าง เราก็จะยังเป็นเพื่อนกัน”
“งั้นฉันก็เหมือนกัน ถ้าเธอจะยอมลงให้ฉันบ้างเราก็เป็นเพื่อนกันเสมอ”
“เธอมันดื้อ หัวแข็งไม่เคยลงให้ใคร ตั้งแต่สมัยเรียนด้วยกันเธอก็มองฉันเป็นแค่ลูกไล่ เป็นแค่บริวารรอบตัวเธอ”
“เธอเข้าใจผิดแล้วถุงแป้ง ฉันไม่เคยมองเธอแบบนั้นเลยนะ เธอเป็นเพื่อนที่ฉันรักมากที่สุด”
“เธอรักใครเป็นด้วยเหรอนัท ในเมื่อหัวใจเธอมันมีแต่ความแค้น หัวใจที่เต็มไปด้วยความแค้นของเธอมันจะมีที่ว่างเหลือให้ความรักด้วยเหรอ”
คำพูดแทงใจดำของถุงแป้งทำให้นัทธมนเจ็บจี๊ด เต้ยสงสารพยายามไกล่เกลี่ย
“นัทเขาเข้าใจแล้วล่ะถุงแป้ง เราสามคนจะกลับมาเป็นเพื่อนที่ดีต่อกันเหมือนเดิมได้ไหม...”
นัทธมนลังเล ไม่สัญญาจะไม่แก้แค้นกฤตย์ ถุงแป้งจะบังคับแต่พิษณุมาตามนัทธมนไปประชุมเสียก่อน
กว่าการประชุมจะเสร็จสิ้นถุงแป้งกับเต้ยก็กลับแล้ว ทิ้งกฤตย์ให้นั่งพักในห้องตามลำพังก่อนจะนึกได้ว่า
จะไปช่วยนัทธมนขนโต๊ะจากห้องเก็บของ
ภารกิจชำระแค้นใกล้เป็นจริง แต่นัทธมนก็ฝันสลายเมื่อจู่ๆแกมแก้วก็พาลินจันทร์มาหา กฤตย์เลยพักเรื่องขนโต๊ะในห้องเก็บของอีกรอบและพาเธอไปหาน้องสาวกับหลานสาวแทน
นัทธมนไม่พอใจแต่ขัดไม่ได้ กระทั่งได้เจอหน้าลินจันทร์อึดใจต่อมาก็รู้สึกแปลกๆ แกมแก้วหมั่นไส้ลูกสาวเร่งให้ขอขมากับนัทธมนแต่ลินจันทร์กลับก้มหน้านิ่งไม่สบตาใคร
กฤตย์จับต้นชนปลายไม่ถูก ซักไซ้จากน้องสาวจนได้ความว่าลินจันทร์เกิดระลึกชาติได้เป็นผาณิตและอยากมาหานัทธมนเพื่อขอขมาให้วรดา
“เอาสิยัยลิน...หรือยัยณิต จะกราบขอขมาก็กราบซะ”
“แก้ว...อย่าเอาเรื่องเหลวไหลพวกนี้มาพูดในที่ทำงานได้ไหม พวกพนักงานได้ยินจะคิดยังไง”
แกมแก้วรำคาญตั้งท่าจะแหวลูกสาวแต่ลินจันทร์ก็โพล่งชื่อวรดาด้วยเสียงของผาณิตเสียก่อน
กฤตย์หน้าตื่น “ลินจันทร์...เมื่อกี้พูดว่าไงนะ”
ลินจันทร์ไม่ตอบแต่คุกเข่าร้องไห้ คร่ำครวญ
ด้วยเสียงของผาณิต
“วรดา...ฉันขอโทษ ฉันผิดไปแล้ว ให้อภัยฉันด้วย อโหสิกรรมให้ฉันเถิด”
พูดจบก็ก้มกราบแนบพื้น นัทธมนขยับหลบ
และประคองตัวลินจันทร์มาสบตา
“ไม่ต้องกราบฉันหรอกนะ แต่ช่วยเล่าให้ฟัง
ทีเถิดว่าเรื่องราวทั้งหมดมันเป็นยังไงกันแน่”
ลินจันทร์ส่ายหน้า สะอื้นหนักกว่าเดิม แต่นัทธมนไม่ยอมแพ้พยายามกล่อม
“ฟังนะ...ถ้านี่เป็นผาณิตเมื่อชาติก่อนจริงๆ
งั้นช่วยบอกดิฉันทีได้ไหมว่าเกิดอะไรขึ้นกับวรดา”
แกมแก้วร้อนตัวกลัวความจริงจะเปิดเผย แหวนัทธมนกลบเกลื่อนและจะพาลูกสาวกลับ แต่นัทธมนไม่ยอมอีกแล้วกระชากตัวลินจันทร์มาคาดคั้น “บอกมาเดี๋ยวนี้นะ ใครเป็นคนฆ่าวรดากันแน่!”
ลินจันทร์ร้องไห้จ้าด้วยความกลัวสุดขีด แกมแก้วตกใจรีบพากลับ ทิ้งนัทธมนให้มองตามเครียดๆ มั่นใจว่าเด็กหญิงต้องรู้เรื่องที่เกิดกับวรดาแต่ไม่ยอมเล่า...
กลัวอะไรหรือใคร!
ooooooo
แม้จะเตือนทั้งกฤตย์และปรามนัทธมนแล้ว
แต่ถุงแป้งก็ไม่สบายใจ สังหรณ์บางอย่างร้องเตือนให้เธอกลับไปออฟฟิศของกฤตย์ เต้ยก็ใจไม่ดีแต่ไม่อยากระแวงมากไป
“งั้นเต้ยรู้สึกเหมือนเราไหม เราไม่เชื่อว่ายัยนัทจะยอมจบเรื่องนี้น่ะ”
“เรื่องคิดแก้แค้นน้ากฤตย์เนี่ยเหรอ”
“ใช่...เรารู้จักนิสัยยัยนัทดี ลองถ้าปักใจเชื่ออะไรก็ไม่มีหน้าไหนในโลกนี้หยุดยั้งหรือว่าเปลี่ยนใจเขาได้”
“ก็เท่าที่พอรู้จักมา...นัทเขาก็เป็นคนแบบนั้นจริงๆ”
“งั้นเรารีบกลับไปหาน้ากฤตย์ดีกว่าไหม”
“ตอนนี้เลยน่ะเหรอ”
“นะเต้ย...เราสังหรณ์ใจจริงๆว่ายัยนัทไม่ปล่อยน้ากฤตย์ไว้แน่ๆ”
“ไม่ขนาดนั้นหรอกน่า ถุงแป้งก็มองนัทเขาในแง่ร้ายจนเกินไป”
“งั้นเต้ยจอดให้เราลงตรงนี้...ก็ถ้าเต้ยไม่ไปกับเราเราก็ไปของเราคนเดียวได้”
อ่านละคร ด้วยแรงอธิษฐาน ตอนที่ 10 วันที่ 16 ต.ค.61
ละครเรื่อง บทประพันธ์โดย: กิ่งฉัตรละครเรื่อง บทโทรทัศน์โดย ทองเอก-ญาลิล-ณกดแก้ว
ละครเรื่อง กำกับการแสดงโดย ผิน เกรียงไกรสกุล
ละครเรื่อง ผลิตโดย บริษัท กัทส์ เอ็นเตอร์เทนเม้นท์ จำกัด
ละครเรื่อง ช่องออกอากาศ สถานีวิทยุโทรทัศน์ไทยทีวีสีช่อง 3
ละครเรื่อง นักแสดงนำ เจษฎาภรณ์ ผลดี,นิษฐา จิรยั่งยืน
ที่มา ไทยรัฐ